06"" Jaargang
Donderdag 4 December 1913
Ne; 14393
versterkend
smakelijk
goedkoop
M
De ziel van Margaret Rand.
mm®
Kennisgeving.
Doze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen,
Rrjjb per kwartaalKoor "Schieda m en Klaardingen ft. 1.25,- franco
gjer post fl 1.65.
Prijk per week: Koor Schiedam en Vjlaardingen'10 cent,
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen,;
Advertentiön voor hot eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een
uur aan het Bureau" bezorgd zijn.
Bureau: Lange Haven No. 141 (liook Korte Haven).
Prijs der Advertentieni Kan 16 regels fl. Ö.92; iedere regel meer
16 cents. Reclames 30 cent per regel, Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeeliga voorwaarden. Tarieven
hiervan "zijn gratis aan hot Bureau te bekomen.
In de nummers die Dinsdag-,- Donderdag- en Zaterdagavond
verschijnen, worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs
van 40 cents per advertentie,- brj vooruitbetaling aan het Bureau to voldoen.;
Intercommunale Telefoon No. 103.
Inrichtingen welke gevaar, schade of
hinder kannen veroorzaken.
Burgemeester en Wethouders van Schie-
dam,
Gezien het verzoek van. J. .1. JIEILKER
om vergunning tot hot oprichten van een
drogerij van beschadigde goederen in
do mouterij staande aan de Vijgpn.-teeg
no. 6, kadaster Sectie A No. 140;
Gelet op de bepalingen der Hinderwet,
Doen te weten
dat-voormelcl verzoek met de bijlagen op
do secretarie! der gemeente is ter visie ge
legd;
dat op Donderdag dort IS December a.s.,
des namiddag ten 2 ure, ton raadhuize ge
legenheid zal worden gegeven om bezwaren
tegen het toestaan van dat verzoek in te
brengen en die mondeling of schriftelijk
toe te lichten
dat gedurende drie dagen vóór liet tijd
stip- hierboven genoemd, op de secretarie
der gemeente, van do schrifturen, die lei-
zake mochten zijn ingekomen, kennis kan
warden genomen; en
dat volgens de .bestaande jurisprudentie
niet tot beroep op een beslissing ingevolge
do Hinderwet gerechtigd zijn zij, die niet
overeenkomstig art. 7 dier Wet voor liet
Gemeentebestuur of een of meer zijner leden
zijn Verschenen, ten einde hun bezwaren
mondeling toe te lichten. i
En is hiervan afkondiging geschied, waar
hel behoort, den '4den December 1913.
Burgemeester en Weihouders voornoemd,
M. L. IIONNERLAGE GRETE
De Secretaris
V. SICKENGA'.
De Commissie van Gemeentewerken te
Schiedam is voornemens op Maandag 15 De
cember a.s. des voormiddags ten 11 uur,
op het Bureau van Gemeentewerken aan de
Korte Haven aldaar, aan te besteden de
levering van
Ijzerwaren, gereedschappen, borstels,
doeken, drogistartikelen en verdere mate
Irialen,
ten behoeve van don dienst der gemeente
werken, gedurende liet jaar 1914.
liet bestek ligt ter inzage op liet Bu
reau van Gemeentewerken en is aldaar
tegen betaling van 25 c-ents verkrijgbaar.
De gezegelde inschrijvingsbiljetten moe
ten in een gesloten enveloppe, waarop een
aanduiding, dat zij een inschrijvingsbitjct
bevat, vrachtvrij worden ingeleverd in de
op het Bureau van Gemeentewerken aan
wezige gesloten lius, vóór des voonniddags
10 uur van den dag van aanbesteding.
Roman van L. I. MEADE-.
(Nadruk verboden.)
-.9) - i
John had helder grijze, mooi gevormde
oogen, die goed in zijn hoofd zaten, lange,
donkere wimpers. De twee paar oogen, de
bruine en de grijze ontmoetten elkaar. Er
was iels uitdagends in beider blikken. Toen
lachte Margaret, haar lach was liefelijk als
muziek, zij sprong op en stond voor John
Rand.
„Is dit niet een weinig belachelijk?" zei
zij... „U wilt mij leuren kennen en weet niet
hoe."
„Het kan jvel zijn," begon Rand.
1 „Tracht het n'iet te ontkennen, dat zou on
galant zijn, lié?"
Nu lachte hij ook' en zij met hem.
„Vindt u niet," z'ei zij ernstig en toch
mét opgewektheid, „dat wij de eerstvol
gende dagen moeten zijn als neef en nicht,
als vrienden? U is mijn eenige neef in
dit land, ik sta alleen op de wereldik heb
'mijn geheele leven in Tasmania doorge
bracht, ,W|ilt n mij de stad laten zien, wilt
ii mij komen bo'z'oeken en mij een beetje
loeren kennen en mag ik u een beetje le'e-
ren kennen en wil u mij met uw1 vrienden
in kennis brengen en het, is vandaag Bins-
dag zullen We bepalen, dat wij niet vóór
Zaterdag over andere dingen spreken? Zul-
Jen we overeenkomen, dat wij goede vricn-
den zullen zijn en de toekomst tot Zater
dag voor zich zelf laten zoi'gon?"
- „Dat is een prachtig idee juffrouw Rand,
prachtigIk neem uw voorstel aan,"
BUITENLAND.
Schiedam, 4 December 1913»
DUITSCHLAND.
Tegen aller verwachting in, heeft de regee-
ring bij de antwoording der interpellaties
over de gebeurtenissen te Zabern gisteren
in den Rijksdag de houding der militairen
aldaar verdedigd. Een geweldige veront
waardiging maakte zich daaidoor van de
Rij'ksd«gleden meester, en er ontstonden
opgewonden tooneelen als nooit te voren
liet schandaal begon a], - aidn-, de Rer-
lijnsche correspondent van het „llbl.", toen
de rijkskanselier sprak en het steeg tot jiet
uiterste van lawaai makerij in een parlement
tijdens de redevoering van den minister van
oorlog. De geheele rijksdag, behalve de
ultra-conservatieve partij, verkeerde in een
agitatie, zoo wild en zoo woest, dat de sprc-
keis dikwijls moesten ophouden, omdat al
len door elkaar spraken, lachten, juichten,
gilden, gierden. De voorzitter, steeds de
bel zwaaiend, was niet bij machte, de
orde te handhaven.
De verontwaaidiging was zoo groot en
zoo goed als algemeen in den Rijksdag en
zat ook groot pn zoo goed als algemeen zijn
in den lande. "Want zoowel do rijkskanse
lier als de minister van oorlog hebben het
militaire régime in Zabern, de maatregelen
van den commandant van Slaatsburg, goed
gekeurd. En de rijkskanselier deed dit,
niettegenstaande hij moest toegeven, dat
luitenant von Forstncr onbehoorlijk' gehan
deld had met zijn beleediging aan de El-
zassers, door hen voor „W«ckesv uit te
maken met de premie op het doodste
ken van een „W.ackes'1', met zijn schelden
op het Fransche Vreemdelingenlegioen. De
rijkskanselier gaf den militairen autoritei-
Ten gelijk, niettegenstaande hij erkende, dat
zij onwettig handelden door personen een
nacht in hechtenis te houden, niettegen
staande nog moest blijken, of li'et werkelijk
waar is, dat de politie en do gendarmerie
te kort schoten bij1 het handhaven van de
orde. Voor hem ligt de zaak zoo-: luitenant
von Forstncr had zic-h aan een klein ver
grijp schuldig gemaakt, waarvoor hij ge
straft was waarmee zei de Rijkskanselier
niet en de bevolking heeft dit vergrijp
aangepakt, om het leger uil te schelden,
liet leger moest zich verdedigen. Wanneer
de officieren hierbij' de wet overtraden, dan
is dat het noodzakelijk gevolg van provo
caties. Het leger heeft het recht zich te
verdedigen legen directe aanvallen. (Ge
roep: „Van kinderen 1" cn „liet volk ook 1")
Üe rijkskanselier eindigde met een in
dit geval volkomen missplaatste apotheose
op den eisch van samenwerking tusschen
militaire on civiele autoriteiten. Zijn rede
voering, steeds onderbroken door "gelach,
geroep, gejoel, kreeg tot slot geen applaus,
doch algemeen gesis, dat door de conserva
tieven ten slotte beantwoord werd met een
hoera.
Tjoen nam do minister van oorlog het
woord. Hij wilde vlot spreken, kwam hier
toe niet door de onderbrekingen. Hij maakte
het er ook naar. Wjmt hij sprak op een
toon alsof hij in de kazerne stond voor de
reenden. Hij legde het er dik op, dat hij
nu den heoren van den Rijksdag eens zou
lecren wat discipline beleekcnl. En hij be
gon dadelijk met to praten over „schandaal-
makers, belhamels" (hiermede het volk van
Zabein bedoelend), over „ophitsende pers
organen."
En toen na dezen woorden een leven
ontstond alsof de wereld vergaan zou, her
haalde hij liet woord met emphase, hetgeen
opnieuw een heiden sell lawaai deed ont
staan. Zijn motief \va.3Hel leger had ge
lijk met de straten af te zetten, de burgers
gevangen te nemen. Want pen officier mag
zich niet laten uitschelden. Een officier
mag zoo'n beleediging niet op zich la
ten zitten. Het leger mag zich niet laten
influenceercn door buitenstaande machten
anders wordt de "discipline onermijnd.
De minister bracht het nog zoo ver, dat
hij nog al zijn aanleekcningcn in zijn rede
voering verwerkte. Doch dit was ook het
eenige bewonderenswaardige in zijn speech,
die den indruk maakte van een provocatie,
van eeri gewilde bruskecring van den Rijks
dag en het volk. Er was niet alleen opwin
ding in do zaal en op do tribunes, doch ook
verontwaardiging. En 'deze uitte zich in
een aanhoudend gesis na de redevoering.
„Dank u on noem (nifij1 plis 't u blieft
rriot juffrouw Rand."
„Noem mij Margaret, om mee te beginnen;
Over een tijdje zal xx misschien Maggie
zeggen ik weet niet zij aarzelde;
koek verlegen en kreeg oen kleur. „Mag
ik u John noemen?"
„Natuurlijk."
„W|il jo mij dan meenemen en iels van
je wereld laten z'ion? Je goede predikant,
Mr. Eniifcon, heeft mij naar dit hotel ge
bracht, ik ben hier heel alleen en zou
gaarne vrienden hebben, llch je kennissen
aan wie jo mij kunt voorstellen? Jo begrijpt
dat ik op" 't oogenblik nog niet precies de
erfgename van Melchester of eenig andere
bezitting ben: alles hangt al' van het geen
jij en ik Zaterdag heslissen."
„Ik begrijp, ik begrijp, je bent een
voortreffelijk meisje!"
„Toe John, 'begin niet met mij te vleien."
„Da! doe ik niet. 'k Wil openhartig mol
je omgaan, maar als ik vind, dat jo iets
joorti'offolijks op een voortreffelijke manier
dool, dan wordt jo toch niet boos, als ik
dat zeg?"
„O, ik zou niet hoos kunnen zijn, neen,
zeker niet."
Zij keek hem lachend en blozend aan en
sloeg haar oogen neer.
Haar groolc schoonheid bracht zijn hart
in beroering. Hij was benieuwd wat hij voor
haar zou gevoeld hebben als hij haar als
een gewone kennis had ontmoet. Zoowel hel
kloppen van zijn hart als hel welbehage-
lijkc gevoel, dal hem bekroop, deden hem
vermoeden, dal zij hem in elk geval Veel
belang zon hebben «ingeboezemd, dat hij
in elk geval gaarne met haar gepraat, naar
haar bijzondere mooie stem geluisterd, en
De conseivalicvcn juichten niet eens. Zoo'n
optreden had niemand venvacht. Zelfs niet
de mpcsl verstokte militaristen.
De afgevaardigde, die na den mini-der
sprak, zeide het onmiddellijk, n i. de
afgevaardigde Ferenharh van hei Centrum:
„Wij komen op voor alle gezag, maar wat
heden hier gezegd is. dat ging te ver. Deze
klove kan niet moer overbrugd worden
(Stormachtig geroep: Zeer juist l"j Hoor
den wij eenigen maatregel aankondigen,
die genomen zal worden, om tegen de
rechtsverkrachting te Zabern te pnle-d.'ü-
ren? Het leger is aim dezelfde wetten
onderworpen als de burgerlijke bevolking
(Luid geroep: „Zeer waar!" Stormachtige
toejuichingen), Wij hopen, dat de toon,
waarop do minister van oorlog spreekt,
geen weerklank is van diens laatste onder
houd met den keizer. (Levendige toejui
chingen. Vele afgevaardigden appiaudbee-
icn).
De spreker vervolgde„De schuldigen
moeten verwijderd worden; zulk een wig
mag niet in liet volk gedreven worden.
(Levendige toejuiching, herhaald bravoge
roep, applaus).
Door do vrijzinnige werd een motie van
afkeuring tegen do rijkskanselier ingediend
wegens de wijze waarop hij de interpel
latie behandeld heeft. Deze motie- werd,
met uitzondering van de rechterzijde, dooi
hel geheele huis onderstexmd.
85
1
r*#
Vandaag zullen de debatten worden
voortgezet.
Hel algemeene oordeel is. dat tb-
ongelooflijk reaetionnaire rodevosrinaHider
heide ministers ernstige eevolsen "zuilen
hebben. Het was, zoo zegt de Jteriijn-i he
correspondent van de „N R. ft/', zijn
indruk er over weergevend, <vn liagedie
in grootsche voinien, een maphtig conflict
tusschen een volk, dat zich uiterlijk en
imerlijk tracht te ontworstelen aan hot ab
solutisme en de onbuigzame handhaving
van dat begrip.
Dc onbeschrijfelijke woeslc fooneden kan
men geen storm van vex nnlwaasdiging weer
noemen. Het was een wild steigeren van
een volksparlement tegen de striemen dn*
het werden toegediend." Toen de rijkskanse
lier eenigen tijd gesproken had en wij wi—
ten waar het heen ging, moesten wij storm
achtige tooneelen verwachten, maar toen dt<
Pruisische minister van oorlog de cer-t
tartende woorden uitsprak, begrepen u ij
eerst, dat de toestand kritiek geworden was.
Als de Rijkskanselier geen middelen vindt
om dezen hoogmoed 'te breken, dan kan
men gerust zeggen, dal een schijii-purlo-
ment te Berlijn zetelt. Het ziel ei' «'diter
naar uit, dat er iets gebeuren zal. De motte
van wantrouwen, die vanmiddag is inge
diend en ook stellig aangenomen zal worden
is daarvoor echter niet voldoende.
GEMENGDE MED EDEELINGEN.
van haar vroolijken lach genoten zou heb
ben.
„Zullen wij uitgaan cn ergens samen lun
chen. I j jj
„Dat lijkt me uitstekend,"
Zij begaf zich naar haar slaapkamer maar
koorde reeds na een paar minuien keurig
gekleed terug, Zij had een. groolcu zwarten
hoed met oen toef slruisveeren opgezet,
die bijzonder goed hij haar wit lakeixsche ja
pon paste.
„Ik hen klaar," zeide zij. ,,lk weel niet,
of mijn toilet je goedkeuring wegdraagt."
„Je schijnt één goiieel daarmee te zijn,
dus komt het mij voor, dat liet uitstekend
is."
Zij nam ha,ar parasol on handschoenen
en ging hem voor de trap af."
„Maak je geen gebruik van de lift?"
„0, neen, ik loop« liever. Maar waar zul
len wc heengaan?"
„Ik ken een goede restauratie, waar wij
een kamer voor ons zelf kunnen hebben."
„Maar waarom voor ons Zelf?" vroeg
Margaret. „Ik verlang mensehen te zien,"
„Natuurlijk, hoe zelfzuchtig van mij."
Zij traden een van de mooiste restau
rants in Albemarle Street binnen. Daar
vroeg Hand om eon la feit jo voor twee per
sonen hij het raam, en zag nauwkeurig het
menu na. Hij bestelde eindelijk een lunch,
dat naar zijn idee zijn gast wol zou sma
ken.
Margaret's belangstelling werd steeds
meer opgewekt. Zij had alle bedeesdheid
verloren, was uitermate opgeweld en haar
nieuwsgierigheid werd ook geprikkeld, zoo
dat zij tallooze, doch tevens verstandige!
vragen deed.
«„Weet je -wel," zeide zij, „d,al ik op Kei
E n g c 1 a n d.
Onder de machinisten in de sectie Wa
les van don Great Western-Spoorweg is
oen staking uitgebroken, doordat een. ma
chinist was ontslagen, die weigerde een
goederentrein te besturen, met welke goe
deren uit Dublin vervoerd zouden xvenden.
De treindienst in Z.-Wales is in tfc war,
vooral wat het goederenvervoer betreft en
men venvacht, dal het verkeer to Swansea
en in do dokken aldaar zat worden ge
staakt. De zaken op de kolenheurs te "Car
diff slaan stil.
Men vreest voor een xritbroiding der sla
king.
België.
De Kamer heeft gisleren art. I der sihool-
wel, waarhij leerplicht wordt voorgeschre
ven, met algemeene .stommen aangenomen.
Dit artikel luidt: „De gezinshoofden zijn
verplicht aan hun kinderen, overeenkomstig
het hij deze wel bepaalde voldoende lager
«onderwijs te volstrekken of te doen versLrek-
ken. Deze verplichting wordt door hen na
geleefd le. Door hun kinderen op oen open
bare of bijzondere lagere of middelbare
school to plaatsen2e. Door lnm lniis-onder-
wijs te verstrekken,"
De linkerzijde had van te voren de stem
ming over hel principe van het verplicht on-
ilonvijs verzoold, daar zij vijandig stond te
genover hot regoeringsontwerp, betreffende
oogenblik hel rijkste meisje in de wereld
bun?"
Hij kreeg een kleur van verrassing, dal
zij die opmerking maakte.
„Ik moei je zeggen, dal ik nooit goed
oen geheim heb kunnen bewaren cn hel
er altijd uitflap." Nu ovevloog een donkere
blos haar wangen.
„O henxcl 1" zei zij binnensmonds.
„"Waarom zeg je dal, nichl Margaret??
„Omdal ik aan mijn hart lucht moet
geven, neef John. .Maar lie! doet er im
mers niels toe. Ik wilde eigenlijk zeggen,
dal die goede mule advocaat mr, Money-
penny 'heef bewezen, dat hij zijn naam
eer aandoet; .ik heb op 'L oogenblik op
een bank niet ver van Uier duizend pond
op mijn naam slaan. 'O, «ik verlang zoo
om daarvan wat uit te geven! Ik wil een
massa dingen koopen I Houd jc van win
kelen? Ik heb nooit eerder geleerd, boe
men niet veel gold moet omspringen cn
dit is „zulk een groote som ik wit mooie
dingen koopen!
„Ik vrees, dal. .ik jc op 't punt van
ktccding niet kan helpen, maar ik heb een
tante on zij heeft dochters en zoons. Dadelijk
na de lunch zullen wij naar hen toerijden
cn Margaret, zij zullen jo wel op' lie boogie
brengen van alles wat je moet koopen. Ik
weet zeker, dal mijn nicht Charlotte
John blekt oven op, hij wist nicl recht
of zijn nicht Charlotte JWel zou willen.
„Zoo, heb je een nicht Charlotte en
wat weet je zéker van haar?"
„Dat zij jo gaarne met je ankoopen zal
helpen."
„Ik wil haar eerst zien, voordat ik be
sluit of ik haar zal vragen mij to helpen."
„Dat is zeer verstandig van je, Margaret,
Wel, <d,s je genoeg gegeten hebt.,.'."
„Dal heb ik. Het is verrukkelijk om 1e
praten en te eten en tevens naar al die
drukte en beweging bier te kijken. Kent
ge Australië, Julm?"
„Ik ben er nooit geweest."
„Mogelijk, dat jc er nog wel eens kom!,"-
zei Mnrgarol.
Hij keek haar aan,- deed zijn lippen half
open om «iels 1e zegeen, docli bewaarde
hel stilzwijgen.
„Wij moesten echter deze» dingen niet.
eerder bepraten, clan na Zaterdag," zei het
meisje. Zij lachte zacht. „Ik zou gaarne do
zen lunch betalen, neef John," zei zij.
„Neon, dat gaat mei, je zoudt mij erg
bclecdigen, zelfs door zoo iels maar tè op
peren.
„'0 loe, laat mij betalen; je weet niet
hoe pretlig ik dat zou vinden. Ik heb nog
nooil eerder iemand kunnen onthalen. Denk
aan mijn duizend pond, ik heb tiaar dadelijk
twintig van genomen. Hel geld in mijn
zak brandt van verlangen om, uitgegeven
te wlorden toe, laat mij het doom"'
„Nu, als het dan zulk een genoegen voor
je is"
„Ja. ITct is loch alles wel beschouwd ver
rukkelijk «om rijk te zijn."
„Maar Magarot, je moet mij nu iets ver
tellen van jo faxm in Tasmania. Ik heb
begrepen, clat je daar mol een vriendin, sa
menwoonde. IIoo hcelte zij?"
Margaret boog zich naar den grond.
„Wal is cr heb jo iets laten vallen?"
„Mijn zakdoek ton minste dat denk
ik. Neon, liet is niet zoo." Zij hief haar
hoofd weer op, „Het as hier warm," "zei
zij, „maar -- ik vraag wel excuus, je vroeg l
mij iets." (Wordt vervolgd.I
SCHIEDAMSCHE COURANT
rïr-v VS £5 v TriTJ
■SEiiBTisMansiuasaaaiBressmrkmsaaa
