6s>"* tee.v-3%
Zaterdag 13 December 19IS
0. -401
Derde Blad,
Al te schoolsch.
3D© tredmolen,
Deze courant verschijnt dage! ijks, met uitzondering van Zon- m Feestdagen,
Prijs per kwartaal: ïoor Schieda m en Klaardingen fl. 1.25,- franco
per post fl, 1.65.
^SSa.
Prijs per week: Koor Schiedam .en Klaardingen "10 cent*
Afzonderlijke nummers 2 cent.-
Abonnementen worden dagelijks aangenomen,-
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des fniddags vóór een
uur aan hot Bureau bezorgd zijn.
Bureau: Lange Haven No. 141 (hoek Korte Haven).
Prijs der AdvertsntiSnT [Fan 1'6 rogels fl." Ö.92; iedere regel meer
15 dents. Reclames 30 cent per regel. Grootc letters naar de plaats die fcij
innemen.-
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden.; Tarieven
hiervan zijn gratis aan het Bureau te bekomen,
In de nummers die Dinsdag-,- Donderdag- en Zaterdagavond
verschijnen,- worden Zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs
van 40 cents per advertentie^ bij vooruitbetaling aan het Bureau to voldoen,-
Intercommunale Telefoon No. 103.
Vat is toch de reden, dat men in Ne
derland zoo Weinig opschiet met de volks
ontwikkeling? Iedereen, oE nagenoeg ieder
een, is ervoor, men erkent, dat het v rij
mal is, dat do staat ieder lezen en sein ij-
ven laat leeren, doch dan den ruensch
de gelegenheid onthoudt om zich verder
to ontwikkelen, men erkent, dat on t wikke
ling op allerlei gebied nog een massa,
vermeerdering van weivaart zou kunnen
geven en men wacht op de venvezen-
lijking der plannen van de ineenschakelings
commissie enz. enz. En daar zal men
nog wel heel wat jaren op moeten wachten.
,Nu is er voor deze verschijnselen on
getwijfeld velerlei verklaring. De voornaam
ste schijnt ons te zijn, dat „de school"
te veel invloed heeft op ons openbare
leven. Direct en indirect. Dircc-t, doordat
percentsgewijs een abnormaal groot aantal
schoolmannen onze verkiezingen en ons
openbaar leven heheerscht. Zouden wij den
invloed van de schoolmannon op hel open
bare leven in cijfers Kunnen brengen, kun
nen nagaan ho-evcel van de actieve poli-
ticie, die in de verkiezingen -een 10! spe
len, van beroep hooger, middelbaar of
lager onderwijzer zijn, dan zou, dunkt ons,
blijken, dat hier een absolute onevenredig
heid is tusschen de schoolmannen en de
andere beroepen. Dat pleit zeer zeker niet
tegen onze schoolmannen, doch wol ge
tuigt het van gemis van public spirit bij
de anderen. Doch hoe het zij, uit deze
eenzijdige samenstelling van den groep van
hen, die de politiek maken, volgt, dat de
door deze geuite wenschen ook eenzijdig
zullen zijn en allereerst de school zullen
betreffen.
Hierbij komt nu, dat het succes van
Duitschland in de laatste 30 jaren door de
gehecle wereld verklaard wordt uit de;
goede schoolopleiding, die don Duitschen
burger ten deel valt. Vooral in Engeland
is men daarvan ten zeerste overtuigd doch
ook elders wordt deze opvatting gaarne
gehuldigd.
De school is dus troef.
Op zichzelf zal geen verstandig mensch
iets daartegen hebben. Het schoolonderwijs
is inderdaad een buitengewoon gewichtige
zaak en het is zeker wenschelijk, dat we
dit zoo goed mogelijk maken. Doch het
is zeer beslist niet waar, dat do schoo'
het eenig-denkbare middel ter bevordering
van (le volksontwikkeling is. En toch wordt
het daarvoor te veel gehouden.
door
T. VAN TECKLENBURG.
Madeleine lachte verward'.
Vóór haar stond de oude stroeve keu
kenmeid, vierkant op haar sloffen.
'Ars een drerging, i«Teren ochtend mol
de kortgestelde vraag „wat voor groente, juf
frouw?"
„Ja... ja..." zon Madeleine, doch zo kon
niet denken.
Ze neep baar wenkbrauwen bijeen en
dwong haar mond uit den zacht ontplooi
den lach tot strenger trek, doch in haar
oogen, achter de harde, lorgnctglaasjos wil
de het vage, verre lachje maar niet wijken.
Zo keek weer werktuigelijk naar de meid,
die wachtte, die icdcren morgen na hel
ontbijt binnenkwam en net zoo wachtte.
Lange zelfde jaren was dat zoo gegaan,
„Kom nou, juffrouw,:'
„Och, 'k weet niet vanochtend, vraag
het maar aan mevrouw."
De pantoffels klepten weg. In het dood
stille huis van de dameshuishoudmg, begon
nen boven de stemmen van haar moedei
C|i de meid in een gedwcëc redeneering.
Af en aan, heen en terug, in doffe klan
ken, En Madeleine staarde weer opnieuw in
den herfsttuin en dat dwaze gelukslaclije
bleef vang om haar mond en lachte naar
oen verre herinnering. Het was lederen
herfst zoo, als de wingerd rood werd ge
kieurd en het najaar den tuin had aange
raakt en er ,a! hof groen goud maakte en
tot rood ontvlammen deed. Din boorde
uoor het alledaagsche leven die oude her-
Dat is heel jammer, omdat men nu ton
aanzien van allerlei verbeteringen in do j
volksontwikkeling wacht, totdat men in j
staat za! zijn dure scholen te bouwen nf
verder leerplicht in te voeren, terwijl er in
afwachting van deze maatregelen, die voor
zoo voel gevallen nog in een "orre too
komst liggen, dadelijk zooveel goed en
nuttig werk zou zijn te doen, dat met voel
minder kosten gepaard zou gaan.
In do eerste plaats hebben wij hierbij hot
oog op de kinderlcnszalen. Zij zónden in
do eerste plaats kunnen dienen voor hen,
dio geen voortgezet onderwijs kunnen of
willen genieten. Deze zouden in goed in
gerichte leeszalen gelegenheid kunnen vin
den om buiten don dwang van de school
banken aan hun verdere ontwikkeling door
;i,o werken en om do gewoonte van het
lezen en leeren niet te verliezen. En vor
der zouden zij kunnen dienen voor de
ouderen om hel geleerde bij te houden of
om nieuwe Anrcgung te vinden.
Uit welk oogpunt men het instituut dei
kinde-rlceszalen ook beschouwt, het blijft
altijd even aantrekkelijk. De kinderen van
de hoogste klassen der lagere scholen zou
den er overdag den weg in boeken kunnen
leeren vinden en den omgang met boeken
leeren waardeuren. Zoo zouden zij gelei
delijk er toe gebracht worden oin verder
te blijven komen. Er zou gelegenheid moe
ten zijn om onder leiding door eigen studie
verder te. loeren, er zou tactvolle leiding
moeten zijn, die veel invloed ten gjoede
zou kunnen hebben. Do opgeschoten kinde
ren zouden moer van do straat gehouden
worden ,en in elk geval zon elk jong in
dividu, waarin leer- en werklust aanwe
zig is, ten minste de gelegenheid hebben om
dien lust le bevredigen op de aangenaamste
en minst spannende wijze.
Inderdaad het is haast niet te begrij
pen, dat deze bij uitstek nuttigg instellingen
-niet al in alle steden van eenige beteeke-
nis te vinden zijn.
TVij weten daarvoor in hoofdzaak maar
één verklaring: omdat men zich blind blijft
staren op hot schoolonderwijs. Men ziet het
goede niet, dat vlak voor do voeten ligt, om
dat men naar liet betere grijpt, dat ver
moedelijk nog voor langen tijd onbereikbaar
zal zijn: een veel langer voortgezette leer
plicht.
Of de ,school zelfs wel in elk opzicht
het betere .is, zoude nog betwijfeld kunnen
wo-rden. Doch in elk geval is niet twijfel
achtig, dat zulk een instelling ook bij' uit
breiding van den schooltijd nog uitstekend
zou kunnen werken. In kosten staat deze
leeszaal tot die school als een tot tien, als
een tot twintig of tot nog meer willichL
En toch men heeft geen belangstel
ling voor doze, zaak omdat alle aandacht
inncn'ng! En met de dagen die verstreken,
met den herfstpracht, die zich voltrok, kwam
de herinnering aan die korte, eens beleefde
liefde, dichter aan haar hart. Hot eerste
jaar waren' de dagen van de September
maand als een vroom herdenken goweesl,
zooals men wijdt aan een gestorvene. Doch
hij, die Madeleine lief had, leefde! Het
tweede jaar, het derde jaar, waren voorhij
gegaan. AVas hij gelukkig geworden of on
gelukkig? Langs sluipwegen had ze uit-
gevorscht, bang openlijk haar oude liefde
te toonen voor don nu immers gehuwden
man. Ze had vernemen, dat hij niet geluk
kig was geworden. En Madeleine had in
het stille leven met de moeder samen een
dag van ops land gekend, van geluk ge
mengd met leed. Heftig had ze doorleefd
haar kleinen roman met hem, die zich ver
bonden achtte aan een jeugdliefde, die lie
ver verkoos zelf niet volkomen gelukkig te
zijn dan een zwaar leed toe te brengen.
Madeleine en hij, zij zouden zich opoffe
ren..,.
Hot vierde jaar was getreden over haar
korte geluk en do eentonige dagen bleven
zich reien, werden een lango, lange stoet,
die haar jeugd meenamen. Ze kroeg het
vroeg teleurstellende uiterlijk van de teere,
blonde vrouwen. Haar oogen werden bij
ziende en ze moest oen lorgnet dragen. Ilel
vijfde jaar was aangebroken en zij' had de
weemoed van liaar dertigste jaar beleefd,,.
Het werd herfst. De volle wingerd werd
bloedrood. Hot leed had zijn scherpte ver
lorentoch wierp de herfst zijn stemming
over haar uit. Do zeer sehoone herfstda
gen deden haar droomen. En de herinne
ringen van zoo lang geleden brachten voor
'teerst oen teere, fijne vreugd. .Madeleine
voelde geen opstand meer, nu ze zoo oud
al werd. In de klare herfststemming lag
geobserveerd wordt door de school.
Een geheel analoog geval, dat overigens
wat minder treffend is, hebben wij bij de
vakontwikkeling.
Ook hier zweert men bij de vakschool,
waarvan wij in veel gevallen hot groote- nut j
on de groote bcteekenis zeker niet zullen
ontkennen. Een vakschool moet ook inge
richt worden bij vakkon, die daarvoor niet
geschikt zijn. Een leerplan is gemakkelijk
gemaakt. Men haalt er maar van alles
en nog wat bij en de school is klaar.
Doch men verwaarloost ten eènenmale
een goedkooper en in voel gevaXTen veel
meer afdoende middel om de vakontwik
keling. te verbeteren: de vak ten to oris telling.
TVij denken daarbij nu niet in do eeistö
plaats aan een expositie maar aan een
aantal uitstekende werkstukken, op voor
beeldige wijze gemaakt, die men den vak
man tot leering als rondgaande tentoonstel
ling door het land kou kunnen laten gaan.
Wij hebben veel waterwegen, een paar sche
pen zijn gemakkelijk tot bescheiden ten-
toonstelLingslokaal in te richten. liet plan
zon dus betrekkelijk^ slechts weinig geld
behoeven le kosten en hot zou onnoemelijk
veel nut kunnen opleveren, omdat een der
gelijke lentoonslelling overal zou kunnen
komen.
En loch ■gebeurt het niet, pmdat dit
het voor de hand liggende goede is dat men
ziet, omdat men slechts staart op dc vak
school als het hetere middel om de vakont
wikkeling te bevorderen.
Inderdaad hot ware wenschelijk, dat
men zich eens wat minder door het woord
school Het biologeoren en eens wat meer
aandacht had voor dergelijke eenvoudige
middelen, waarmee men op pracfische wijze
heel veel voor de volksontwikkeling zou
kunnen doen.
A L L E li L E 1.
DE NACHTEGAAL.
Do koning der zangvogels is dc nachte
gaal. Reeds vroeg in den morgen begint liet
concert der bosch- on veldmuzikanten. De
nachtegaal laai den ganschcn nacht zijn lied
weergalmen. Na hem komt de koekoek.
Vóór nog de zon haar stralen over het
aardrijk uitzend!, hoort men zijn eentonig,
zwaarmoedig geroep over de .velden klin
ken, mcezen cn andere vogels vallen in en
afwisselend klinkt hun gezang vinnig en
scherp van den een, zacht en klagend van
den ander. Want het is wel inerkw aardig,
dat de wijze van voordracht goed overeen
stemt met hot temperament van den vogel.
De vurige, vechtlustige vink is een allegro-
en pres'o-zanger: de zwaarmoedige moerl
en hoi roodborstje zingen andante: ook zijn
er, die zich niet aan een bepaald tempo
houden, doch Iran lic-,1 door elkaar laten
hooren.
de dierbare liefde-herinnering zonder strijd,
als een kleinood, onberoerd door venver-
kelijkingsgodnchlen. En nu rees het altijd
vermeden, liet angstig gevreesde verlangen
de orale plek terug te zien, het dorp te
rug te zien, de buitentuin terug te zieu,
waar hij haar zijn liefde bekende en te
vens zijn terughouding uit plicht. Forsch
groeide dit sterke verlangen, mol eon strike
kracht, omdat het zich zoo veilig waan-
,de.... Het verleden was voorbij, zij lia.d het
overleefd, doch als een afscheid wilde zij
het dorp zien.
De kamer leek Madeleine plots vaal cn
gedreven voelde zij zich in haar verlan
gen. Een nogenbiik verbijsterden haar de
moeilijkheden te volvoering van de daad in
liet rustige, nimmer onderbroken leven. II,var
sterke wil dreef haar lol nilvhirhleu. Jlef
dorp lag hij Den Hang; aan haar moedor
zou ze z"ggen daar in Den Haag een win
termantel le gaan koopen. Ze zou dit. ook
doen; het leek een nevendoel van de reis.
Nu lioo-rd-e Madeleine de orale keukenmeid
de trappen afkomen en nu vlug moest
alles zich voltrekken. Allo bezwaren zou
zij overwinnen, want zij wilde weg. En nu
zeil trof het haar, hoe sterk de drijfkracht
was naar bet lierinneriugsoord. Snel be
ramend dml zij en onwezenlijk was het
baar toen ze dan woikelijk, moe van emotie;
een 1a 1 f uur nadat ze droomoml gedacht
had, tl ten droom tot werkelijkheid opvoerde,
In de kussens van don trein gezeten, gle
den (le na jaarslanden langs Madeleine heen.
Met al het langs haar blik heentrekkende,
veerde voor haar, de weinig reizende, de
energie op, „Haar leeftijd leek in haai;
gevoelen op den achtergrond te komen
cn ze word een jong meisje weer, belang
stellend in alles en frisch eiken indruk tot
zich nemend. Jammer, dat zo zonder lorgnet
Van al onze zangvogels is de nachtegaal
de boste, 't Is slechts een eenvoudige ver
schijning. Zijn veerenkleed heeft niets voor
naams of sierlijks. Van hoven is hel donker
bruin of roestrood, van onderen lichtgrij,.
De keel is vuilwit en de staart roerat burin.
Mannetje cn vijfje verschillen zeer weinig
in kleur. Dc vlegels hangen een boe'je
omlaag; een krachtige Vlieger is de nachte
gaal niet; ook 'houdt hij niet van vliegen,
zoodat hij meestal in dezelfde Lraurt blijft
De hek is dun cn spits gelijk een priem;
de pootcn zijn niet hoog. doc.b tamelijk
sterk ontwikkeld. De nachtegaal is gru-d t
dan een musch, behalve de kleur heel'! hij
er echter niets mee gemeen. De tmira-h toch
is plomp, maar de nachtegaal .-dank; de
eerste is schreeuwerig era twistziek van
aard; dc laatste bemint, de eenzaamheid,
In al zijn bewegingen is de nachtegaal be
vallig en hel is oen lu,st hem in al zijn
doen en laten gade te slaan, Wanneer hij
zingt, is het al heel gemakkelijk hem tut
op korten afstand te naderen.
Zijn voedsel bestaat uit wormpjes, liu-
ven, vlinders, nipson en vliegen. Ai-; de
bessen -rijp zijn, komt hij dikwijls in onze
tuinen om er aan le snoepen; ook vlier-
bessen lust hij graag. Zijn lievelingskostje
echter zijn mioivneieivn. Gewoonlijk zoekt
hij zijn voedsel op den grond; slechts zel
den doorzoekt hij de Lakken en bladeren,
om insecten te vinden, zooals de meezon
dat doen, cri nooit zal hij, als de zwa
luw, een vlieg of mug. in de vlucht vangen.
Zonder water kan een nachtegaal niet,
daarom kiest hij bij voorkeur die bosohjes
tot woonplaats uit, welke in do nabijheid
van een stroomend watertje zijn gelegen.
Na eiken maaltijd gaat hij drinken of
neemt een bad. In gevangenschap voedt
men het diertje met mioreneieren, meol-
wormen, wittebrood en ooft. Een grot,!
bouwmeester is de nachtegaal niet Het
nest is eenvoudig en kunsteloos vervaar
digd; ook is het van binnen heel - eenvou
dig bekleed. In bosohjes of dichte struiken
slaat hij zijn woonlcnt op; koude streken
vermijdt bij; aan sommige oorden geeft,
hij de voorkeur. Dicht aan den grond houwt
hij zijn nest uit eenige dorre b lad eren
daarover spreidt hij enkele halmen, wor
teltjes en grassprietjes uit. Hot geheel
vlecht hij eenigszins dooreen, om het uit
elkaar waaien te voorkomen. Met zacht
gras en wat paardenhaar is het van bin
nen hekleed. In Mei legt liet wijfje vier
tot zes eieren, die oen zeegroene of grijs
bruine kleur hebben en oen weinig ge
spikkeld zijn. De vogel broedt veertien da
gen. Zijn jongen past hij trouw op, vaak
al le trouw; want, als er iemand in de
nabijheid van het nest komt, verraadt hij
do schuilplaats door er angstig piepend
om heen te fladderen. De nachtegaal broed!
maar één keer in liet jaar en als de jongen
goed en wel grootgebracht zijn, is ook de
zangtijd voorbij; zeidon hoort men hem
nog na den langsten dag.
Reeds vóór het aanbreken van den herfst
in het laatst van Augustus, neemt dc nach-
zoo weinig zag,...
Het loven word weer groot cn luim in
haar en in den frisehen ochtend staalde
zich haar prettige moed. Zelfs dacht zo
een oogenblik meer om den mantel in Den
liaag, dan om het bezoek aan het dorp:
Rijswijk. Tegen twaalven kwam ze in Den
liaag aan. Haar stoiul zo, ontnuchterd vat,,
builen hef station, maar toch nok^mel ecu
plechtig gevoel, dat in haar begon le rijzon,|
nu ze de dwarsstraat zag waarlangs ze ge
gaan was, toen met hem,
Langzaam onwillekeurig sloeg ze die
straal in; dc kinderen uit school buitel
den er in jong11!kweelde. Enkele straten)
moest zij door en dan was ze op den weg
waarlangs de stoomtram rood. En ineens
smartelijk voelde ze; op dien weg luidden
zij samen geloopen en int liep zij er alleen.
Den boelen ochtend had zij gereisd om
bier te komen en nu was zij er. liet aws
voor in den middag, precies als Loon. ijl
jaren geleden. Ook {oen was liet zoo'n klare
kalme, zoo'n zachte zuivere najaarsdag.
Dicht, dichter, zou ze de herinnering naar
zich toe willen halen, de jaren misgun
nend Iran verwijdering.
Doch toen was het stellig volie weelde
nog huilen geweest. En dieper lucht. Wel
licht leek dit zoo, omdat er nu huizen ston
den langs den weg! Zelfs in baar droomen
van het verleden stond het beeld van den
weg duidelijker voor haar dan Ho realiteit
deze nu gaf.
Madeleine liep met dwaleirlen tred als
monschen op een kerkhofbezoek. Do stoom
tram kwam haar achterop. Die was ook
toen langs gekomen. Zo stond even stil,
wilde dicht van dat moment de herinnering
omhelzen. Weer kwamen huizen, die er
niet waren geweest, Doch daar een plek,
hoog opgegroeid gras,, dal door den wind
legaal afscheid van ons. Zoodra sief hts
de nachten eenigszins guurder Worden,
houdt hij het hier niet langer uit, maar
trekt zuidwaarts, om daar beschutting tenen
dc kou te zoeken. De nachtegalen trekken
niet in groote scharen, zooals zwaluwen,
«pieouwou cu ooievaars doen. Zij trek
ken familiegewijs.dc ouden met hun jon
gen. Znoals reeds opgemerkt weid, te do
nachtegaal een slee ld vlieger, daarom teel
hij ook geen groote afstanden achtereen1
af. Wmu'-tdiijulijk begint bij daaiom zijn
reis reeds zoo vroeg. Van struik tot struik,
van bosch tot bosch fladderend, gaat het
voort, steeds zuidwaarts, totdat liet oord
der bestemming bereikt is. Jammer, dat
bet diertje op zijn tocht 'damhoen in
Spanje en Italië dikwijls "een prooi wordt
van de vogelvangers De nachtegaal heet
de koning der zangvogels en mei recht,
want geen andere vogel kan zich in dit
opzicht mei hem meien, noch wat sterkte,
noch wat welluidendheid of afwisseling
betref!.
Hel edeDte en yrilkomendsle go/.angl ooit
men in den paar'ijd,. want de nachtegaal
wint de liefdé der vrouw Moor «onder
ra hoon gezang Een tweede zangtijd begint
als de jongen zijn uitgevlogen, want nu
treedt de orale vogel «j> ate leermeester
zijner kinderen.
Men heeft wel eens getracht zijn zang
wijzen na le bootsen, maar. hoe men zieh
ook inspant, het repertoire van den nnult
volprezen zanger spot er mee. Telkens
hoor! de luisterende wandelaar woei' iets
nieuws, iets anders, dat hel vorige over
treft, en het Iinit van den vogelniimiaar
met groote dankbaarheid ven uit voor al
het schoons, dat hem geschonken woidt.
DE DRIE RIJKSTE VROUWEN DER
WERELD.
Natuurlijk is Amerika hel land der on
begrensde mogelijkheden, zooate men
spreekwoordelijk zegt; waar de vrouwen
leven, over wie de geluksgodin haar uieL
goud gevulden hoorn des overvloed--kwis
tig uitgestrooid heelt
Iu geen land is" zooveel gewerkt, zoo
gowiagd, gespeculeerd, zoovele bewijzen
van reusach'igen ondernemingsgeest gege
ven als daar. Nergens anders treft men
de zoo hnoge imi/.eu a m, die ueikeh[k den
naam van ..wolkenkrabbers", hun door den
volksmond gegeven, zoo rechtmatig verdie
nen, in geen ander land kent men die bui-'
iensporige feestelijkheden, waarmede de
Amerikaanscbo dollar-prinsen hun gasten
vei rassen pu altijd weer nieuwe kostbare
dingen verzinnen; nergens j.-, de jacht naar
den gnralduivel zoo grool en zoo geweten
loos; nergens wordt met zoo ongein «mie
sommen gerekend ate in hel land der Yan
kees.
Ons lijkt het vermogen van nimumv
Russol Sage, dal zij van haar man elide,
oen som, om Injur» van le duizelen. Hoe
kan men zóó rijk zijn. Welk oen leven
kan men met zulk een rijkdom leiden? Alles
genieten, wat er le genieten valt, zieh niete
golvend bewogen werd. liet was of in dat
gezicht cu in hel stille ruisclicn der boa-
men de einjjelijko herinnering kwam... Er
kwamen dorpsmenschen den weg af, en
zo had beboette te- groeten, gelijk hel kind
dat in zijn vaderstad terugkeert.
Ze verlangde nu vurig hel huis te zien,
wat was het restaurant, het hotel, waar z.ij
samen gezeten hadden? Het was op een,
hoek, ecu kruispuntvan wegen. Dit was hel.
Madeleine naderde met vrome voeten. Ze
keek naar het raam op in een stommen
groet. Stil was het in. 'I café. Een zwart
gerokte kelluor tuurde naar de lucht. En
zo zette zich aan het tafeltje bij hun raam,
alleen.
En ze herkende. Het was alles hetzelfde.
Groote booge ramen mei bovenin gekleurd
glas en hel uitzicht op een wei met zwaar
geboomte aan 't eind. Het was alles hot-
zellde doch de verhcerlijking^was uit haar
oogen weg en ai de voorwerpen stonden
stil en wachtend. Een lantaarnpaal stond,
dicht voor 't raam. Die stond er ate een
wachter, een oude bekende. Er kwamen wei
nig mcnsclien. Die brachten een tijdje ru
moer van stemmen, dan Ideefl ze weel'
alleen en stmul de kellner opnieuw in do
tucht, le zien'. E'n Mddeleim» liet zich
teruggaan lol het verleden. Over de hoo
rnen 'aan 't eind der wei (rokken floersen
en zvlak begon een lichtjo le leven in
bet kmtaarnkooitjo. Madeleine bestelde een
glas port: dal. had ze nok leen met hem
gedronken. Over knar gedachten gleed nu
dezelfde nevel, die de schemering over de
dingen spreidde. Er kwam 'ven onduidelijk
heid in do waarneming en dit was goed.
(Haar droom leefde. Vol en voller werd
zij van herinnering. Sterker dan dien middag
was hij nu hij haar,rond Raar. De verruk
king moest in eigen sterkte grooler zijn,
SCHIEDAMSCHE COURANT
■■■gMWBHWWWMBWWOWMWaWWWWW«»MU,IM»«JIIIII»W 1 MM II lilHl MM
