06™* Jaargang.
Zaterdag 31 Januari 1914.
No. 14440
Tweede Blad
Uit de Tweede Kamer.
Koor". - Brahms-avond,
Deze courant verschijnt <la gel ijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen,,
"Trijs per kwartaalVoor Schiedam en Vlaardingen fl. 1.25, franco
per post fl. 1.05.
Prijs per week: Voor Schiedam en Vlaardingcn 10 cent.
Afzonderlijke nummers '2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een
uur aan het Bureau bezorgd zijn.
Bureau: Lange Haven No. 141 (hoek Korte Haven).
Prijs der Advertentiën": Van 16 regels fl. 0.92; iedere regel meer
15 cents. Reclames 30 cent per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven
liiervan zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers die Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond
verschijnen, worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs
van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau to voldoen.
Intercommunale TelefooS No. 103.
Men begint zitilf nu toch langzamerhand
af te vragen, waai- liet heen moet. Hoopte
de voorzitter verleden week nog met toe
passing van krachtmiddelen ate Maandag
en Zaterdagzittingen deze week met d>*
begrooting gereed te komen, ook luj, de on
vermoeide, de steeds tot voortmaken aan
wakkerende, heeft pile hoop Inten vaien
en zijn voorstel om ook dezen Zaterdag te
vergaderen, ingetrokken. Vijftig -.preker, hij
Binnenlandsehe Zaken; waarlijk het is om
de meest stoutmoedige hel hart in de schar
nen te doen zinken. En 'de Kamer te in
dien toestand gekomen, dat ze dit alle-
ondergaat met wanhopige gelatenheid, om
niet te zeggen doffe berusting. Er wonII
geredeneerd uit den freure, nu de prikkel
om met de begroeting vóór Kerstmi- gereed
Ie k-omen i*> weggenomen, is hel hek ge
heel van den dam, en zooa's de overziris'
schrijver van he! „Handelsblad" het zoo
juist zeide, il n'y a pas do raison ]»ur
que cel a finisse. Én of men volgende week
gereed zal komen? Wij veten liet niel
iSaandag komt de Kamer niet bijeen, en
Dinsdag vergadert ze in de afdalingen
over de wijzigingen aangebracht dooi
Bertiing in Kolkman te Inkomstenbelasting.
Zoo is men dus nu feitelijk in de laatste
7 maanden nergens ander» mee bezig ge
weest dan met de begrooting, enkele kleine
wetsontw-erpje» niet meegeteld. En als de
Kamer tot 15 Maart op recès gaat, zal op
de vraag: Wat deed de Tweede Kamer
tusschen 1 Juni 1913 en 15 Maart 1914,
het antwoord niet anders kunnen zijn dan
dit: Ze behandelde de begrooting. En dan
zal uil dit antwoord voor iedereen duide
lijk worden, hoe bij de tegenwoordige wijze
van behandeling van de b g oot'irg de eigen,
lijke wetgevende arbeid geheel in hef
gedrang komt. En dat is nu nog niet zoo
erg in een jaar dat er een nieuw ministerie
aan het roer is, dat uit den aard der zauk-
eerst aan het „voorbereiden" moet gaan,
maar het is toch een staat van zaken, die
op den duur elke regeering Kaar taak on
mogelijk moet maken. Wat helpen het mi
nisterie de beste en meest uitgezochte „tijd
rekenkunde" om met dr. Kuyper te spre
ken, wanneer de Kamer deze voor haar
zoo kostelijke wetenschap lederen dag meer
met voeten treedt? En men moet niel
vergeten, dat zoo lange zitting achter el
kaar ook zeer behoorlijke vacïmties on
vermijdelijk maakt. De Kamer is nu reeds
in dit opzicht overprikkeld, dat niemand
meer behoorlijk naai- de redevoeringen, die
ten beste worden gegeven, luistert.
Wij vragen nogmaals: Waar moet dat
heen? Het is nu tweemaal igebeurd, dat
men nog ettelijke weken in het nieuwe
jaar noodig heeft öm met de behandeling
van de Staatsbegrooting gereed te komen.
Als het een derde keer nog eens gebeurt,
dan komt men van deze verderfelijke ma
nier van doen nooit weer los, en daarom
dunkt het ons dubbel zaak, dat do seniore»
JOHAMEfl BRAHMS.
Naar aanleiding van de uitvoering op
a.s. Woensdag, welke geheel zal gewijd
zijn aan Brahms, meenen wij de daarin be
langstellenden, geen ondiénsl te doen een
en ander omtrent den componist en zijn
Werken mede tc deelon,
Johannes Brahms werd, den 7en Mei 1833
•geboren als zoon van den contrabassis
Brahms, uit het stadsorke»! te Hamburg.
Hij groeide op ajls zoou uit den kleinen
middenstand en daar zijn muzikale nei
ging rich v)rO-eg openbaarde, liet zijn va -
d.ör hem spoedig geheel voor musicus op
leiden, waarvoor hij uitstekend onderwij-
genoot bij Cossel voor klavier en fiij Mare
S{m in theorie.
Reeds op veertienjarigen leeftijd trad
Brahms als pianist en componist op met
eigen variaties over een volkslied. Toen
hij twintig jaar was, ging hij met den
Hongaarschen violist Remenyi op concert-
tournée. Daarbij trok hij do aandacht van
den beroemden violist Joachim, die hem
hjj Schumann introduceerde, die spoedig
hartelijke vriendschap met hom sloot, en
dje voor 'zijn bijzondere talenten groote
bewondering gevoelde. Op zijn aanbeveling
vond B. voor enkele werken (Klavier-So
naten, Scherzh's, Trio en Liederbundels)
te Leipzig een uitgever. Voor B, vlas dp
in de Kamer de banden ineen slaan om ie
zorgen, dat de afhandeling van de bogroo-
ting voor het volgend jaar vóór 1 Jan.
van het volgend jaar zal zijn geschied
Het gaat hier 0111 een groot belang, en
de politiek is gelukkig uit het vraagstuk
weggenomen, nu de onverkwikkelijke ge
sebiedenis met de begrooting zoowel ondei
een voorzitter van Hecht» ate van Links
is voorgevallen. Men heeft elkander nu
over en weer niets meer fe ver wij tem
Want0112 zou men in onze Tweede Kanuc
niet de methode kunnen volgen van den
Ouitschen Rijksdag? Wanneer daar de be
groeiing of een wetsontwerp aan de orde
is, vordl eenvoudig vooraf vastgesteld op
welken datum de behandeling gereed moet
zijn. en dan wordt de beschikbare tijd
voor discussie over de verschillende groe
pen verdeeld, naar liet getal hunner kalen,
en iedere club wijst dan zijn spreker or
sprekers aan. .Maar in ons gezegend va
derland praal men, heeft men gepraat en
zal men praten den Nederlandscben land
aard getrouw. En zoo zal, als men niel
ingrijp,', en afdoende ingrijpt, het prestige
van hel Nedmlamlsciie parlement te loor
gaan, een parlement nog wol dat hierin
boven alle andoren staat, dat het op orde
lijke wijze de zaken pleegt te behaude-i
Ion.
De vraag of de Kamer Dinsdag a.s. zou
bijeenkomen om de wijzigingen Inkomsten
belasting in de afdeelingen te behandelen
bracht ons Rechts tegenover Links of te
wel een sucadestemming, zooals dat in
de wandeling heet. De heer Kooien maakte
zich tot tolk van de oppositie, toen hij
namens de Commissie van Rapporteurs
de zaak nog niet rijp verklaarde voor on
derzoek, omdat tal van nieuwe leden nog
jjeen gmegen nc-i a muitten gehatt zien
in de zaak in te werken. En tiaar-
'onboven was er volgens hem vol
strekt geen haast bij' de zaak, daar Tiet
toch niet mogelijk zal zijn de wet eerder
dan 1 Mei 1915 in werking te doen
treden. Daarenboven was het voorstel dei-
Centrale Sectie in strijd met bet advies
van de Commissie van Rapporteurs.
We willen dit allemaal gaarne gelooven.
Het zou we! treurig zijn als een zoo be
kwaam man als Mr. Dr. Kooien geen goede
argumenten zou weten bijeen te brengen
cm inbreuk ie maken op het werkplan van
Regeering en Kamermeerderheid. Maar
we staan uiterst sceptisch tegenover derge
lijke redevoeringen. Wc zitten nu te lang
als toeschouwer en als toehoorder van de
Kamer om hiervan niet overtuigd te we
zen, dat Rechts' de prachtigste argumenten
weet to vinden 'om de zaken onder oen
Linkscb ministerie te bemoeilijken, en an
dersom. Dat is nu, als men wil de groot -
ste politieke comedie, en geen mensch,
die op de hoogte van de politiek is, laat
zich daardoor beet nemen. Trouwens, dal
hel niet ging om een goede orde van ka-
lof van Schumann een aansporing om br
naar te streven oen ernstig kunstenaar
te worden; hiertoe droeg reeds van zelf
zijn eenigszins gesloten en ernstige aard
bij. 1
Van 1.854—57 was B. kooa'djrigent 011
muzieklceraar te Lippe Detmolt. Deze be
trekking gaf hem voldoenden vrijen lijd run
zicli zelf te ontwikkelen. Dat hij hierbij
voorloopig geheel bet voetspoor van Schu
mann volgde, Is te begrijpen en hiervan
getuigen ook 'zijn weiken uit deze periode.
Latere Weiken 'hebben meer persoonlijk ka
rakter en bij leidde zijn richting op riïeu
we banen. 11 is de in zichzelf gekeerde,
componistzijn werk is rijk aan inner
lijke schoonheid, I
Inmiddels was B. bekend geworden en
alter oogen waren op den pianist-compo
nist gevestigd,. I I
Tc Leipzig weid, hij door de kunstenaars
met o-pen armen ontvangen, en toch Wa
ren de gevoelens, 11a, zijn debuut in het
Gewand ha,us zeer verdeeld, en liad daar
meer tegen- dan voorstanders. In 1862
vestigde hij zich te We en en, waar hij van
'63—61 de Sing-akademie dirigeerde. La
ter van 1869—74 kwam hij wederom fe
Weenen en dirigeerde gedurende vier jan,r
de concerten van het „Gesellschaft der
Musikfreunde". Van 186469 en van
187478 woonde hij nu eens in Baglen-
Baden, da,n weer te Hamburg, en was
hij ook veeltijds op concert-reizen. Vacan-
tie-tijd,en bracht hij gewoonlijk in Zwit
serland dooir. Na, 1878 vestigde hij rich
voor goed. te Wjeenen, en overleed füda<ar
ken, maar dat het zuiver een politieke
kwestie was, blijkt wel uit den afloop:
Links tegen Rechts.
Bij BinncuLandsehe Zaken zijn, zooals
wij leeds zeiden tallooze onderwerpen be
handeld, waarvan wij eenige, die onze
meeste belangstelling hadden, ter sprake
zullen brengen. 1
En dan komen wij het eerst aan de
door tien heer van Hamel met zooveel
nadtuk gevraagde vrijheid voor lijkverbran
ding in Nederland.
Wij staan tegenover de zaak van de iijk-
\orbranding geheel objectief, in zooverre
als wij ex voor ons zeiven nooit aan heb
ben gedacht. En zoo zal het wel velen
Nederlanders gaan; het begraven is hier
algemecne regel, en we denken hier aan
Haspel,stok uil het bekende blijspel van
I-odewijk Mulder: „De Kiesvereniging van
Stellen lijk", die op de vraag, oï hij vóór
lijkbianding is, antwoord!Ben je irial,
ik heb mijn geheele loven aan een begra
fenisfonds gecontribueerd, eu als ik na
derhand verbrand werd; zouden die centen
weg zijn.'-
Lijkverbianding is om kort te gaan niet
populair in Nederland, en men pleegt de
treinen naar Gotlia nu te zien, als ge
vuld met inenschen, die anders zijn dan
oen ander.
Dit heeft zeker gemaakt, dut iu liet Neder-
landsche hart nog nooit de vraag is opge
komen, Hums met veel nadruk door den
A msterdanischeu hoogleeraar gesteldIs het
toch niet ai te dwaas, dat menschen, die in
ons vrije Nederland het stoffelijk over-j
schot van hun nabestaanden liever direct
dan langs geleidelijken weg lot asch wil-!
ten doen overgaan, daarvooi eigen grond
gebied, niet ten onrechte de bakermat der
vrijheid genoemd, moeten verlaten, om te
gaan naar... Pruisen, dat in llollandschen
mond toch hij voorkeur genoemd wordt als
men een land wil aanduiden, waar alles en
nog wat verboden is? Dat is zeker een
vraag, waarop de liberaal natuurlijk vol
mondig ja zegt, 011 het kan "ons dus niet
anders dan aangenaam zijn, dat de Minister
heeft toegezegd ernstig te overwegen langs
welken weg ook hier de vrijheid van lijkver
branding zal kunnen worden gegeven. Die
vrijheid kan toch niet zoo botweg zonder
meer worden toegestaan, waar de geleerden
het er niet over eens zijn of de tegenwoor
dige Begrafeniswet deze toestaat.
Er is één argument togen lijkverbranding,
dat zeker niet zonder gewicht js in dezen
droeven tijd, nu moord-aanslagen, door ver
giftigen wel niet aan de orde van den dag,
maar toch niet zeldzaam zijn. Men zal toch
door verbranding tie sporen van de ver-
giftiging voor goed vernietigen, en met liet
oog ophot bekende geval van de vergiftiging
van Abbenbroek, waarbij in het proces door
den procureur-gcneraaL bij het Hof te AmJ-
sterdam liet gelukkig genoemd werd, dat er
don 3en April 1897. Behalve te Detmold
cn enkele jaren "te Weenen, heeft B. noqit
een vaste betrekking bekleed; ook gaf hij
slechts muziekonderwijs tot Ken tijd, dat
zijn composition hem een voldoende inko
men vei schaft en. wa,t hem wel gelukt is,
want hij liet een mooi vermogen na. Hij
bleef ongetrouwd en zocht door een uit-
gcbreiden vriendenkring in liet gemis van
bet familieleven te voorzien. In deze
vriendschap deed hij zich kennen, a,ls een
vaste, mannelijke, eenigszins stroeve na
tuur, wier streven steeds nan,r liet hoogste
voeide, een streng, onkreukbaar kunste
naarsgeweten. Nauwgezet in zijn eischen
en in het nakomen zijner verplichtingen,
spaaute hij zichzelf evenmin en liacl bij
een groote bescheidenheid ton opzichte van
Zijn eigen gaven. Daarbij heeft, hij vele
maten bewijzen geleverd va,n nature een
goedhartig 11121,11 geweest te zijn.
Van zijn menden worden o.a,. genoemd:
Nottobohni, Pohl, Bilrolh. Hanslick, Gold-
mark, Joh. Strauss, Joachim, Dvorak, Kel
ler, Menzel, Stockliausen, Hans von Bii-
low en de uitgever Simrock.
Hl dezen vriendenkring, valt gemakkelijk
op tc maken, dat B. zich zelf een veel
zijdige ontwikkeling eigen maakte, hetgeen
hem ook op het hooge peil van geestes
beschaving bracht, waarop elk waai' kun
stenaar behoort te staan, en dat de grootsten
onder hen ook steeds kenmerkt.
Het aantal zijner composition op allerlei
gebied (behalve de opera} bedraagt ver over
de honderd. Daaronder vindt men voor
orkestj vijf Symphonieën, twee Serenades,
geen lijkverbranding in Nederland 1 c.3laaf,
omdat het anders onmogelijk zou geweest
zijn den beklaagde van zijn schuld te om
tuigen, is ook dit argument niel nabespre
ken gebleven. We zouden him bij willen
vragen, of dit bezwaar niet te omtei.uigen
ware door de bepaling, 'lat voor vei monding
van een lijk niet eerder permissie woi.lt ge
geien, dan nadat geneeskundig omtoizmk
geconstateerd beeft, dat de oorzaak van den
dood een natuurlijke wa». Men zal zeggen,
ja, dat geeft toch niet-, want m lat ge-
va], dat men reden heeft zulk <-en onder
zoek te vreezen, wordt het lijk naar Goh la
gezonden.
Ja, dat is wel W;tar in theorie, maar niet
in praclijk. Eenvoudige lie-deu, platte!ands-
hcwoners als de hoofdpersonen in bet
drama te Abbcnbroók waren, denken cr niet
licht over den afgestorvene naar üotha tei
verbranding op ie zenden.
Het geval te Abbenbroek gaf tien heer
Van Nispcn tot Seven aar, oud-Voorzitter
der Kamer, de gelegenheid om een goed
werk te doen, en te wijzen op de aller
dwaaste regelen, die ten onzent beslaan
op den verkoop van vergiften.
Als onze dokter ons vergif voorschrijft
sommige betweters houden eiken medicijn
voor vergif dan is Leiden in lasf. Dit
mag alleen do apotheker geven op recept,
soms moet er nog een verklaring bij, en
dan moet hij die vergiften balen uit een
sjieciale kast, waarin hij ze moet bewaren
en men krijgt een gram morfine niet, zon
der dat, om zoo te zeggen, hemel en
aarde er Irij te pas komen. Men moet het
fatsoenlijke en ordelijke •menschen trom
•wens niet te makkelijk maken.
t
Maarals de man van Abbenbroek zijn
medemensch door middel van morfine naar
de andere wereld wil helpen, dan zijn er
zooveel draaiommetjes niet noodig; dan
stapt bij eenvoudig den eersten den besten
drogistenwinkel binnen en bestelt daar een
kilogram morphine tegelijk een dosis
om een halve stad te vergiftigen cn
liij wordt op zijn wenken bediend. En hij
is dan nog vrij zeker ook, dat hij 111'el in
den kijker loopt, want als er iemand 'ver
giftigd is door morphine, dan gaat men
wel bij de apothekers rond, omdat die
verplicht zijn een register te houden van
de personen aan wie en de data waarop
ze vergif verkochten, maar de drogisten
niet, Jlet is dan ook slechts aan uiterst
toevallige omstandigheden te danken ge
weest, dat men den drogist heefl ontdekt,
die de reuzenhoeveelheid morphine aan den
man uit Abbenbroek verkocht.
D eMinister heeft de verblijdende toezeg
ging gegeven, dat hij een wetsontwerp voor
bereidt om aan dezen misstand een einde
to maken, en dat dit spoedig de Kamer zal
bereiken.
De nieuwe afgevaardigde vooi Beverwijk,
variation op een thema van ïfaydn, twee
Ouvertures, enz1.
Van zijn koonverkenDeutsche» Requiem,
Triumflied (na den oorlog van '70), Schick-
salslied en vele kleinere. Als kamermuziek-
ccmponist: Strijkkwartetten, Kwintetten,
Hoorn-Trio, Cello Sonates,- Viool concert, en
talrijke liederen, de Liebes Walzer, voor
koor en piano en een zeer groot getal
piano composition. Zijn piano werken
eischen bekwame spelers.
B. was zelf een fameus pianist; op zjjn
kunstreizen behaalde hij als zoodanig groote
lauweren. j
Er is veel strijd geweest in de waardee
ring van het werk van deken merkwaardigen
componist. Opgehemeld tot hoogste hoogte,
anderzijds gehoond en verguisd. „Beethoven
is groot en Brahms is zijn profeet" werd
door do overdreven bewonderaars verkon-
d.gd. Nu echter,, nu zijn muziek liesclioinvd
kan worden, vrij, van de vooroordeelcn,
waarmede de tijdgenoot vóór of tegen het
werk van den meester is behebt, nu zal men
wel geneigd zijn in te zien, dat deze mu
ziek meer is oen consequente doorvoering
der romantiek van Schumann cn Mendels
sohn dan van een „erfgenaam van Beet
hoven," Zoo schrijft Ehrlich. J.Toch dragen
al zijn werken het stempel van groote in
dividualiteit; hij bezit zijgt eigene wijze
van uitdrukken; hij is nooit onbeduidend,
integendeel meestal ernstig, zijn gedachten
in kernachtige -vormen samenvattend. Ver
snaperingen, muzikale bonbons vindt men
niet bij heng, de bouw* zijner groote werken
getuigt vdn esn vormingskracht^ als vóór
de vrijzinnig-democraat Roodenburg, heeft
bij hetzelfde hoofdstuk over de „Volksge
zondheid" zijn welgeslaagde maidenspeech
gehouden. Hij is een aangenaam spreker,
011 zoowel in uiterlijk als in kalmte en
degelijkheid van optreden herinnert hij niet
weinig aan den heer P. L. Tak, in leven
<ociaal-democratiscb afgeva-aidigde voor
Fianeker; en dat is geen wonder, want
deze was zijn oom van moederszijde.
Als deskundige, Je lieer Roodenburg was
jarenlang secretaris tan de Gezondheids
commissie in den Haag, drong hij aan
op betere practische en theoretische op
leiding van onze ziekenverpleegsters; zoo
is hel lj.v. tegenwoordig mogelijk een di
ploma als zoodanig te krijgen, zonder ooit
werkzaam geweest tc zijn in de barakken
voor de besmettelijke zieken, en dan blijkt
het naderhand dat zij, als zij daarin hulp.
moeten verlcr-nen. niet betrouwbaar zijn.
Hij drong dan ook op van staatswege vast
gestelde eischen voor het verkrijgen van
liet diploma aan.
In de tweede plaats wees deze afge
vaardigde op de circulaire, door de vorige
regeering op 13 Maart 1913 (wel een 'dub
bele ongeluksdatum!) gegeven aan de bur
gemeesters, waarin deze uitgenoodig.l wor
den de kosten voor de onteigening van
besmette goederen te beperken. Reden daar
van was, dat die kosten buitengewoon toe
namen, en dat was natuurlijkde gemeenten
onteigenen toch liever dan dat zij ontsmet
ten, en dat om de eenvoudige reden, dat
do Staat de kosten van het eerste geheel
en van het tweede slechts voor de helft
betaalt.
En nu is het treurig gevolg daarvan dat
er minder onteigend wordt, maar tevens
niet ineer ontsmet. Daarom wilde deze spre
ker. dat de wet zoo worde gewijzigd, dat
een gemeente lo! ontsmetting zal kunnen
worden gedwongen. E11 hij maakte zich
steik door te wijzen op de typhus-epidemie,
verleden jaar te Amsteidam, die haar oor
sprong vond in met typhus-bacillen be
smette melk uit Buiksloot. De Minister zegde
in deze ernstige overweging toe, net als
aan den heer Schaper, die had aangedron
gen op maatregelen tegen de zich inder
daad op onrustbarende wijze uitbreidende
syphilis. Deze aandrang bracht hem in een
woordenwisseling met den heer Scheurer,
die bij interruptie te kennen gaf, dal zij,
die aan die ziekte laboreerden, door den
afgevaardigde voor Appingedam genoemd,
alle reden hadden om te zeggeneigen
schuld.
De heer Schaper kwam op tegen deze
„domheid", welke qualifirtatie liem natuur
lijk een vermaning van den voorzitter be-
zorgde, en verklaarde zich zeer teleurge
steld, dat de eenige geneesheer in de lOa-
mer, de aangewezene dus om in de eerste
plaats op te komen voor de bevordering van
de volksgezondheid, zich vrijwel met deze
interruptie tevreden stelde. Maar de afge-
vaardige voor Sneek nam zqn revanche door
uitvoerig te spreken bij krankzinnigen-we-
liem misschien alleen Beethoven heeft be
zeten in de meeste suist een ademtocht van
zachte zwaarmoedigheid, somtijds zelfs van
hardheid en ontevredenheid.'-1
Hoe men de muziek van B. ook moge
beoordeelen, niemand zal ontkennen, dat
bij een groot talent was en men hem. tot
do grootste meesters 'der negentiende eeuw
lean rekenen.
Het Deutsche Requiem, voor koor met
orkestbegeleiding, waarvan nu hier door Ge
mengd Koor enkele doelen ztillcn worden
gezongen, is wel een van de meest uitge
voerde en voor groote vereen.,- welke over
do, noodige krachten beschikken,- een keer
dankbaar werk. Het ontstond in 1866, tij
dens 'n verblijf in Zwitserland. In plaats van
den gebruikelijken Latijnschen tekst koos B.
voor dezen doodenmis woorden uit do H.;
Schrift, die, met weglating van Mie dog
matiek, in hoofdgedachte overeenstemmen
mot de Katholieke Missa pro defundis. In
ons land werd het voor do eerste maai onge
veer 40 jaar geleden te Utreoht bjj een mu
ziekfeest uitgevoerd. Later kwam het vele
malen bij „Toonkunst' '-ui (voeringen'' ten ge-
hoore.
De avond van Woensdag a.s. kan dus
wel interessant zijn, vooral daar het pro
gramma afwisselend is. Mogo er veel Be
langstelling zijn!
"(Gedeeltelijk naar Rapperd y,Toonkunst").
H. J. R TX
Schiedam Januari 1914. t
r
SCHIIEDAMSCHE COURANT
i
tl - 1
