66" Jaargang;
Zaterdag 31 Januari 19t4
«o 14440
Derde Blad
Tweeërlei armenrecht.
Het groote vraagstuk.
ALLERLEI.
V
SCHIEDAMSCH
Deze courant Terscb§nt dagelgks,; met uitzondering rm Zon- en Feeetdaa*.
Prijs per kwartaal} Eoor Schieda m en Ylaardi, gen a L2Ö, franco
j»r post ft,- 1.65,
per week: jftoor Schiedam en Silaardingen "lö cent,
Aiaonderlijke nummers 2 ceriU
Abonnementen worden dagelijks aangenomen
Advertentiëii voor het eersttolgead nummer moeten des tniddagg róór
nar aan bet Bureau bezorgd zijn.
Bureaa: Lango Faven No. 141 (hoek Korte Haren).
Ergs der AdvertBntiMnd Kan 1—6 regel» fl, 0.92} iadera regel meer
12 aenia. Reclamas 30 cent per regel,: Groots letter» naar de plaats die
innemen,
Advertentiën bij abonnement op roordeebge voorwaarden, larieseo
bi&rtm raja gratis aan bet Bureau te bekomen,
In de nummers die Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond
verschijnen,- worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prjjs
tan 30 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen,
Intereoressnaie Telefoon No. 103.
De Nederlandsclië wetgever werkt
ecnerzijds wat veel met zijn „armenrecht"
door geenerlei correctieven voor te schrij
ven tegen misbruik van liet daaruit-voort
vloeiend voorrecht, anderzijds weer te wei
nig, doordat hij in gegeven gevallen met
ais armen, als „ree Iris-zwak ken" wil b;
schouwen wie bet inderdaad zijn.
Beschouwen wij eerst een geval volgen
liet gewone armen recht.
Jan doel tegenover Piet iets omeelrima
tigs. Dan kan Piet Jan dagvaarden lot be
'taling van schadevergoeding. Het gemak
kelijkst kan Piet dit als hij onvermogen:
is. liet een bewijs van onvermogen gewu
pend kan bij Jan te lijf gaan en Jan
is deze niet onvermogend in elk geval
op proceskosten jagen. Het is eigenlijk on-
begrijpelijk, dat dit als een eenvoudige
methode tot chantage niet heel veel meet
wordt toegepast Immers kan elke min
vermogende Piet eiken vermogenden Jan
met wien hij eenigo relatie geliad heeft
altjjd wel voor het een of ander voor
den rechter dagen. Den Jan kost dat altijd
geld dus moeten de bellen der Jannen
niet stilstaan van de Pieten, die hun een
kleine schadevergoeding komen vragen on
der bedreiging met een proces bij weige
ring.
Heelemaal begrijpen waarom dit niet
meer gebeurt, doen wij rjjet. Waarschijn
lijk keert hier veelal de wal liet schip en
heeft ook de balie hier een eenigszins
arbitrair uitgcoefenden invloed ten goede.
Hoe het zij' in zulke kleinigheden
is niet gelijk recht voor alten, hier be
staat voor de onvermogenden beslist een
voorrecht. Afkeuren doen wij dit niet, in
tegendeel in veel opzichten is veel daar
voor te zeggen, doch' het blijft 'een feit,
dat hier geen gelijkheid is en een bron
voor chantage.
doch nu heeft zich in den loop der
tijden een tweede ongelijkheid gevormd,
waarv-oor de wetgever niet aldus gezorgd
heeft. Het is waar: die ongelijkheid kwam
in hei Romeinsohe recht niet voor en
evenmin heeft zelfs deze juridische reus,
Napoieon, haar kunnen voorzien. Men heeft
aiet geweten, dat er eens een tegenstelling
tussohen particulieren en particulieren zou
komen, die nieuwe rechtsongelijkheid zou
scheppen. En toch is die er thans: wij be
doelen de rechtsongelijkheid tusschen een
De man, die boven op de operatie-tafei
lag, stierf zachtjes weg. De narcotiseur
voelde den slag der polsen onder zijn
vingers verminderen; de verpleegster, die
een dampende handdoek aandroeg, bief
plotseling onbewegelijk staan. Hoewel al
deze menschen dagelijks den dood van
dichtbij zagen, schenen zij zich toch niet
er aan te wennen. Zij schokten op bij
de directe nadering; een plotselinge ont
roering hielden zij in' bedwangDe man
vxedig-siii, één hand hing van de tafel
Cox, de operateur, liep om het lijk heen
on staarde naar liet stilte gezicht. Toen
aam hij de hand op en legde haar .op
dc borst terug.
•M'ja, hij is er geweest!" z'eide hij;
toen even zich richtende tot het on-
Bewegelijke gelaat van den doode: „Het
zlóó toch maar 'het beste, arme kerel.
•«8 lange slaap, waar geen ontwaken op
Malden, de assistent, had het ernstige,
van den anderen dokter streng-aan-
chtig gevolgd. Hij scheen nog na te
Priozen; hij stond met gebogen hoofd, doch
keek verrast op, toen hij den andere hoordci
spreken.
[■Op die wijze wensch' ik ook te verdwij-
üec vervolde Cox. „Uit het leven en al
roestige gedoe, in het volmaakte niets
als een vlam van een kaars uit je
-•-De hemel weet, dat ik niet had
*ulen opereeren, maar het was de vol-
wensch der familie, opdat niets
""beproefd, werd gelaten."-
Malden trad even terug, met nog een
Afeten blik op den doode.
«Kun je dan, geen moment zelfs, even
bij de gedachte aan de ziel, die
is gegaan? Je waart jfelf een paar
■siauten geleden, het instrument, dat het
nder verrichtte,- en nu werp ie het op
36 femilie,"-
parliculier en een grootc maalsel appij. Het
gemakkelijkst kunnen wij die. ongelijkheid
zien in een voorbeeld, dat wij allen dn,-
gelijks voor oogen hebben: dat van dc
spoorwegmaatschappij.
teel slapper nog dan de onvermogen
de zonder ariuen-rech.' tegenover <le wil-
gestelde zou slaan, staat de particulier te
genover de spomwegtuaa'.scl appij.
En dan niet, oindal niet iele par
ticulieren zulk een prevos kunnen Ja-falen,
doch eenvoudig, omdal 'ie verinnteni-- 4oor
iedeieu particulier op z.k Ir/elf zulke ge
ringe hedlagen betreft,
Staande aan het loket te Arnhem, sluit
een eerste klas iciziger een* continet inet
de S, S. om hem te vervoeren naar Nij-
ui'gen, eerste klu.sse de naden* ju
ridische ejn--tiiictie van liet geval laten
wj nu als te lechm.yh Luiten bespre
king. wij houden ons aan deze elemen
taire constructie.
Nu staat daar een trein, up een eoupee
staat aangeduid eerste klasse, dc reizi
ger stapt in, de locomotief trekt, eu de
S. S. brengt den reiziger te Nijmegen.
Heeft nu de maatschappij aan haat' veijpcli-
tingen voldaan, ook a.1 heeft de roziger
onderweg niet kunnen lezen van liet scJmd-
den, ook al was de wagen veol slechter
en liep hij veel stootenden dan menige
derde klas wagen, ook ai waren tiet cijfer
tje I en de roode kussens meer schijn
van comfort dan het werkelijke comfort,
waarop in dezen tijd een eerste klas rei
ziger recht heeft.
JN'ecu natuurlijk. Dc* reiziger heeft recht
op eerste klasse-vervoer, niet gelijk dat is
volgens de meaning van deze groote maat
schappij doch gelijk dat objectief kan wor
den omschreven.
Vei roert de maatschappij dus met ver
ouderd materieel, niet op de wijze als niet
„eerste klasse" bedoeld is, dan komt zij
haar contract niet na en kan dus gedag
vaard worden tot niet technisch gespro
ken betaling van schadevergoeding.
Natuurlijk kan men overeenkomstige ml
vallen vinden voor dc tweede en de jjerde
klasse, in welke laatste het verschil tus
schen een oude vierwielige'kast met raam
pjes alleen in het portier en de moderne,
goedloopende groote boggie-wagens reus
achtig groot is. Doch blijven wij bij ons
geval.
De reiziger kan 'dus een actie instel
len. Doch natuurlijk doet hij dat niet. Hij
ontrekt zich al aan zijn socialen plicht
van klagen per klachten bock, wetend dal
daaraan veel tijdverlies is verbonden en
dat het in zoo'n geval absoluut niet help!.
En wat zal hij zich alle moeite, allo
C'ox trok zijn linnen jas uit, voordat hij
antwoord gaf. Toen glimlachte hij goedig.
„Ziel! wonder!" mompelde hij. „De ma
chine is stop gezet en wal voor een
mooie, fijn machine I Haar dat is ook alles.
Ik hen het instrument geweest, waardoor de
dood op de tafe' intrad. Maar een won
derI Wil je zeggen, dat je 'gelooft,
dat een paar minuten tevoren iets uit dat
lichaam daar is gegaan, wat nu misschien
om ons 'zou zijn, of uit cenigen hoek in
deze kamer naar ons zou staren?"
„Ja, zeker, dat alles meen ik ernstig,"
zeide Malden rustig, ,,on misschien ge
loof ik nog meer..."
Cox haalde zijn schouders op en ging
hel verdere werk beëindigen. Malden volgde
hein. Beiden wifgehen zij zich de han
den en Cox vertelde onderwijl een grappige
geschiedenis, waarover dc andere aanwe
zigen het uitpoestteu, Hij sprak niet zacht,
zoodat de verpleegsters, die de operatie
als les hadden gevolgd, de gnnp ook nog
opvingen.
Het was een avond-operatie geweest en
de dampen cn de lichten hadden de ver
trekken ondragelijk warm gemaakt. De ver
pleegsters zagen alien even bleek en haast
ten zich weg te komen. De banken stonden
eren daarna verlaten in de wijde ruimte.
Malden, voordat, hij ook heenging, keek
nog even op naar de ledige plaatsen in
de verte. Toen volgde hij de anderen.
Met hun zessen liepen zij, na zich ver
kleed te hebben, de trappen af, toen 'on
verwachts, ergens uit dc verte een klacht
gehoord werd, blijkbaar de kreet van een
vrouw. Cox aarzelde even en zijn gezicht
verried eenige aandoening.
„Ik moest eigenlijk naar haar toe gaan."
zeide hij somber, „maar ik kan niet meer
vanavond." i
Beneden gekomen, traden zij, als bij
afspraak, de rookkamer in van den dokter.
Het was een klein vertrek, dat matig ver-
licht .waser waren een half dozijn stoe
len, een leeren canapé, ce'n standaard voor
asck en lucifers, en aan den muui* hing
het portret van den stichter ran bet hos
pitaal.
lijdsveilie-i alle risico van een proces op
den hal- halen om de 57 fleiU, die zijn
reisje hem gekost heeft!
Bi.) doet dus niets. En de maatschappij
gaat kalm h ui*' gang, wetend dat de fei
telijke rechtsongelijkheid op dit gebied haar
in slaat -lelt om iedeien dag zich te ont
lokken aan de verplichtingen. voort-
loeiende m1 veie duizenden eonliacten.
Nu i< er natuurlijk een correctief of
heler tivcc e-nneetieven. Zeer zeker kun-
ïuin leiz'gers /.i-di vereenigen en gezamen
lijk de niaa'sehnppi; „„n-preken Doch wie
weet h-jv moeilijk iu*t n> daarvoor de men
schen bij elkaar Ie krijgen, moet erken
nen. da1 dil cm reelief niet meer dan een
mogelijkheid is. En het tweede correctief,
hc! staatstoezicht, helpt uil zijn aard ook
maar gedeeltelijk.
Hé? -preekt vanzelf, dal eigen hulp ook
hier veel meer afdoende is, dan hulp van
den s'aaf. die wel „eigen" is maar dan
toch ec*n zeer indirect „eigen". Wij* wil
len zeker nioN afdingen op het staatstoe
zicht, vooral ook op dat op de spoor
wegen niet. Doch liet ligt voor de hand,
dat dit niet alles verbeterd kan krijgen,
niet alom tegenwoordig is, niet geheel ob
jectief en onafhankelijk tegenover de zaak
s'ant en nooit zoo spoedig hulp zou kun
nen verschaffen als wij dat onszelf zouden
kunnen geven.
Wij gotooven dan ook, 'dat de meest
afdoende verbetering van dé juridische ver
houding ook tegenover den staat en de
gemeen'e als groot-exploitant venvacht
kan worden van een wetswijziging die et-
op uit is den enkeling tegenover zulke
groote lichamen steviger jiosilie te geven.
LEVENDE ORGANISMEN IN KAAS.
De zuivel&cliool te SonneuUuI in Zwit
serland heeft kort geleden proeven genomen
om Ie weten te komen, hoeveel levende we
zens dc menscli bij liet eten van kans tot
zich neemt.
In één enkel gram Einiiientliater kaas
bevinden zich niet' minder dan 80.000 bac
teriën. die na verloop- van drie maandoln
reeds verachtvoudigd zijn. zoodal men het
getal dan wel op een millioen mag hegroo-
ten. Een heel wat groeier getal bevindt
zich in z.g. weeke kaas, waarin in vcr-
schen toestand reeds 1.200.000 micro-orga
nismen gevonden wonb-n. H#i deze kaas
soort twee maanden gelegen, dan is de
bevolking gestegen op 2 millioen, In het
Cox wierp zich in zijn volle lengte op
den divan neer. Zij staken sigaren op, 'door
het half open raam drong de nachtlucht
naar binnen eu deed do rook der sigaren
ill golvingen rond zweven.
Cox blies zijn rook tut een ring, staarde
ernaar, tof hij in niets was opgegaan.
„Zounls dat nu, geloof jij, nietwaar, .Mal
den?" heg')n hij opnieuw, half ernstig, half
spottend,
.Va'deii zig d" w gkritik 1 nde rookwolk
na.
„Ja. neen. ik wee! niet precies," ant
woordde hij. zonder eenige geraaktheid,
„ik voor mij geloof vast in hel 'bestaan
eerier ziel na den dood."
„Nu, ik voor mij, wensch niet onster
felijk te zijn, na mijn dood," riep een
der anderen uit. „Hat rond-1 tri pen over
de aarde en dan dat oproepen van veilig
medium voor dwaze boodschappen op lei
tjes, vind ik te onrustig...."
„Aime Jim," zeide Cox. „Te bedenken
dat hij nu daar hoven ligt, dood! Volgens
zijn geloof, zou hij nu niet dood zijn.
Lang geleden, aan de academie, zei hij
eens tegen mij: „ben ik de eerste, di<j
gaat, dan kom ik terug om jou te over
tuigen, ongeloovige Cox." .Vine Jim!"
Malden zag even snel op, doch zweeg.
Cox mochi eens zijn lie hoef Ie aan mede
deelzaamheid willen onderbreken.
„Hij wist dat a.l dal geestengedoe niets
geen indruk op mij maakte. Toon één van
onze club gestorven was, geraakten wij
zeer onder den indruk hieivan. Toen be
loofde hij mij, dat, moest hij mij „vóór"
gaan, hij éénmaal daarna zou terugkomen
en mee zou nemen een klein takje helio
trope ten bewijze. Wij beiden hielden a.l.
van hetzelfde meisje in die dagen. Zij
was dol op. die bloem. Heliotrope werd
ons symbool. Wij droegen lieliotrope-sok-
ken en dassen en sprenkelden heliotrope-
essence op onze zakdoeken. Dat is twintig
jaar geleden. Maar ik heb nog nooit eenig
heliotrope-takje gezien."
„En" vroeg iemand. „En het meisje
wie won haar liefde? Of .is dat een
andere geschiedenis?"
buitenste gedeelte van de kaas heeft hmi
wel eens (i millioen organismen gevon
den. Op grond vim bovenaangehaalde tel
ling kan men de bevolking van i pond
kaas stellen op evenveel liewoneis als de
feheete aarde beeft. Naai ih* ue-
tenscbaj peljjki* under/uekmgen. zijn liet
evenwel de otg-juism.-n, du- ju<s'* .!-• kaas
gezocht <*n lekker maken.
Van de vrees, d:<* h-'*den n ,g fob* Uiclr-
schen tegenover -leze p-ere wezentje» koes
teren, is een groot ge led te di.iidooi on
gegrond: ile kalis, mei haar nulliardeu ver-
trgenvoor lig**rs d* 1 ilweighev"Iking, is
nu eenmaal een vmun.'tuiit yne friig»riii(lde]
rooi de menschen.
HOE MEN T11APPEN KLIMMEN „MOET.
Hel trappen loojien geschiedt veelvuldig
door lie.l elastisch stappen met de punt
van den voet, wain.ioor 'I lichaam van trede
op trede door een meer of minder licht op
springen verder gaat. Door <Jez<- beweging
echter heeft ven al to groot/* iiiajtimning van
afzonderlijke spieren plaats, die door aan
houdende inspanning lot vroege .vermoeid
heid en in vele gevallen tol blijvende zwakte
leiden. Derhalve is het noodzakelijk den
geheelon voet op iedere trede te zetten,
waarbij voet- en dijspieren gelijkmatig in
beweging blijven,. Dit geschiedt Lij oude-
cu vermoeide jwr^pn/'n, van wie ruim Vtö
proeent met den- geheeien voet op de Iredq
sta.ppcn, omdat voor heil. een .volkomen
en gelijkmatig bewegende spierkracht in
stinctief noodzakelijk wordt. Zoo wordt
volgens veelvuldige opmerkingen do kracht
lot trappen loojien verdubbeld, waardoor
niet die vermoeidheid gevoeld wordt, die
zich voordoet, wanneer, men slechts op de
punt van den voet stapt.
ACTOMATPsCHK VILLA.
Du autui®tische automobielen restau
rants en wat zjeli nu-er uit eigen kracht
beweegl, hebben een v*- dingrijk Frn.nsch-
iiuui, Warns villa, in Tr res staat, op liet
denkbeeld gebracht, zijn huishouding op
aiilomalisebeu voel in Ie richten. Hijsrhijul
liel in de Volstrekte doorvoering van dit'
denkbeeld a.l aardig ver gebracht te heb
ben.
Wij la.zt'1) daarover' het verhaal van een
opgewonden bezoeker, die reeds dadelijk
in de gang in de gewenselite stemming
kuam floor wit automatisch vloermat,
Cox slond oji en nam zijn leeren htseh
in zijn hand.
„Zij is boven," antwoordde bij. „Zij was
hei, die zou snikte,1 toen wij naar beneden
gingen. Maar nu, adieu. Jk bon zoowel
slaap ten achter, ik iuoé1 naar huis."
Malden zat diep weggedoken in zijn stoel.
Hij lupi een sigaar aangestoken, die uit
\va,s gegaan. Toen Cox zijn aanstalten
mankte, kwam 31ij tol een plotseling lie
sluif.
„Ik wilde, dat je nog even hleel, Cox.
Ik heli iets op mijn gemoed en ik moet
hei kwijl, liet zou me gek maken."
Do andere man keek op zijn horloge,
aarzelde, doeli ging ojmieiiw zillen.
„Vooruit dan, een half uur mag hel
duren, langer niet. Zorg dal je interes,ant
bent!"
„Och, ik ben zoo interessant, dat ik
zelf er draaierig van ben en geen rust
vind de laptste paar nachten,"
Het wa,s een onnatuurlijke lauw wanne
avond voor Maart, Het raam was even
opengezet; het ongelijke jibtvetsel verleen
de kleine kanaaltjes vocht vult wegsmel
tende late sneeuw': geur van nattig asfalt
drong tic kiunor Linnen.
„Het is een wonderbaarlijke geschiede
nis," begon Malden, „en ais ik haar ver
teld heb, moet jullie allen nog eenige
verklaring ervan Iluchten te geven, hoe
ren 1 Je weel, Cox, dal ik goede zenuwen
heb en goede oogen en niet over gyluu-
vig ben. Welnu, w'at mij_ drie mirhten ge
leden overkwam in "en loodsboolje heeft
mij nadenkend gestemd, in verwondering
gebracht. Hoewel er geen gelegenheid voor
bedrog bestond .en het met mij gebeurde,
toch lx*n ik. niet overtuigd. Cox hier heeft
een overeenkomst gesloten met den man,
die zooeven stierf. En toch, Cox, aJs je
werkelijk nu een heliotrope-takje rondt,
zou het je overtuigen?"
„Neen."- Het antwoord was direct, snij.
dend.
„Juist, zoo gaat het ons allen. Wij zien
en toch wij worden niet overtuigd.-
Als dokter van de bus werd ik Woensdag»
die hem in een ondenkbaar uugenblik i*<*n
paai' glimmend gepoetste laarzen bezorgd'*.
!>il was slecht» lyl begin, want zijn ver
bazing nam hand over hand toe.
'tin niet te veel in bijzomJerln-'b-n af to
if,riem bijv.j-u'beeld de «d,i.»plcaii»>-r. waar
b* bewoner slechts opeen knop !e drukken
lia-l, om lei* zijde van het b<*4 een blad uit
doen schuiven, <lun <*en luikje te dpon
openen om een volledig ontbijt te voor
schijn te tooveren. Het t-«*nxt»sc*jnl»t was
hierbij, dal op het natuurlijk wofgetlragen
Ik*vel van den bui-heer: o*ef. jniju ont
bijt!" e<*n imzirhtiS u )*"i-*'*ffl ook auto
matisch nntwuordric law el. ni'mmr
fn de eelzaal had uiiIuumHm In- bedie
ning nog grnoiete nmi b-ren lol stand we
ten te brengen. Na hit jm-n i,p een knopje
gedrukt liml, ojH-nde ze b weer e.-n luikje
en de gerechten op gevulde t Ie,lel», leden
zaehlje» Linnen, slon l**n \*S*e!ke plaats,
»!il, reden lull Z'df weet vrki. Na elk ge.
lecill ree I een buk rond <IIH buldelt en
eetgerei weg te nemen en v <*n eigens' door
nieuw-/* te vei vangen
Doch liet nuloniuli»! In* !jiii»liou ien be
reikte zijn meest 1de: k» el w e/e-nlijklllg
in de keuken. Alle s| ijzen veulen duur
langs autoniatisi hen ,veg »»*xx-iuig 1, toe
bereid eu opgedie» i. Ei w.nvn geen keu
kenmeiden, geen vinger werd naar het Hen
uitgestoken. De /en'ge kok. was duur du
electriciteit. -
Na tah'1 ronkte men ook in dit w onder-
buis een sigaar, vellicht, de eenige ver
lichting, welke nog op nien»ebe.li|ke w ij/.d
'geschiedde' Want overigens kon de bewo
ner, al naar. de stemming zijner jasten en
zichzelf, zon- of maaiieffeeten tooveren.
Een knopdruk en de tuin straalde van geel
of wil. Jichteen tweede, <*u men xoekie
•k' zomerwarmte in den koelen maannacht
neerd I lelt.
HET KOSTliAAHriTF. HlU'SEltUEE
DAT GESTAAT.
Hel ko.s|baar»h' ecfsei vies der We te ld is
niet. 7. mals men allicht denken zou. fe vul
len in de vceld'-rigc schatkamer can ecu
In li»eb vur*df cd' in de biiilengew non rijk
voorziene be\\ a;u plaatsen mui gou,]- en
/.iherwerk van den Engel-ellen Snu-Verein,
maar in b* por»eleink,Sier van hel groot-
lifjrbsgelijk slot te Meeklenbiu g Neti-Slru-
litz. De waarde van dil servies is onschat
baar, liet is van o-u, I 'lu'lsea jhjiselein en
avond geroepen ill eet' schip. Jhd wn,s
een dringende, boodschap en ik ging er om
Hl uur heen. llel was heel kou! <*n du
11x iel, die gedocllelijk bi*\toieu was,
mankte mij hel m»<uppen in lad eenzame
llullje gev.i.li lijk. Ik liep <*n een rouw
gaf mij antwoord. Zij weel mij aan, waar
ik moe-I inkruipen. Ik z ig twee ka mei tjes.
liet eeiie was de keuken, sjia.H/.aam do-Ui*
een lampje ceijndil, wa.iiaan hei slaapku-
iiimlje grensde en waaiin ik binnentrad.-
Alles was er even benauwd, klein eu arm.
Ei was een deur in dal uwlrek, die ech
ter geslo-len was en wam voor ecu hribbo
slond. Bij hel beul op t:eti stoel, stond een
mmzulig lampje laag Ie biainleu.
.Mijn jiaiii'iit lag in iud bed. dat een groot
deel d'*r kamer besloeg. Hij wa» steiweilde;
tllbei(*uio»e parië'lil. Bij den eelslmi oogop
slag zag ik dat bij een hu-lnd had. Zijn
hooi I slak .ülgs(ig gumt uil zijn MTialIfi
seliOildei Zijll Dekken Willen tijll eil kiaell-
tig legclijkei lijd.
„Hij wil niet tien," Zeide de YloUW.
lie man bad geen notitie xmi nu» gc-
tiouien, loj zoelit naar .'idem. I'oeu liij ech-
Ier de vrouw lumide spieken, keerde Irij
zich niet een Zekere kracht naar Inuar
luien.
.Je deedl. niel. Wat je |)i'lf«ifd hf'bt,"
besebubtigile Irij baal hceseh. „Ik heb ,'il-
door "wewaeld, gewacht... fi"d weet hef,
hoe lang!"
De vrouw schiok Icing, Zij was een
bedeesd sehejiseltje, niel jong (lieer. Haar
oogen stonden van 't schreien gezwollen-
r<Kid.
„Ik kon hef niel, Joo," weerde zij zich.
„Ik heb -'I geprobeerd, maar ik kón hot
niet. Ik hen zoo moe, ik kan niet meer.
Maar misschien vannacht." Voordat zij
geëindigd had, begon hij te hoesten on
zij mul hein in lianr armen als ben klein
'kind.
fJij kon niel meer geholpen worden. Ik
stelde een jraar vragen, die zij lusteloos
beantwoordde. Zij ging de kamer door en
borg een pak vuile kaarten weg en eenigo
■vuile schaaltjes. Ikr kon mijn oogen iiiot
'van haar afwenden, zij deed nrij aan iemand
