66"* jaargang
Zaterdag 7 Februari 19ï4
Ne. 14446
Derde Blad.
TentoonstelliEgsbooten.
De ..lieveling" der gasten.
Deze courant verschgnt d a g e 1 k s, met uitzondering van Zon- en Feestdagca,
Prijs per kwartaal: ?oor S<-hieda m en Ylaardingen £L 1.25, franco
oer post fL 1.65.
Prijs per reek: Voor Schiedam en Haardingen 10" cent,
Afzonderlijke nummers 2 cent-
Abonnementen worden dagelijks aangenomen,-
Adverlentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middag vóór een
jmr aan het Bureau bezorgd zijn.
Bureau: Lange Haven No. 141 (hoek Korte Haven).
1 Prijjs der AdvertentiSnl Rul 16 regels CL 0.92; iedere regel meer
15 oentB. Reclames 30 oent per regel, Groote letters naar de plaats die zj
innemen.-
Advertentiën hg aEonnement op voordeeligB voorwaarden, .Tarieven
biervan zijn gratis aan het Bureau te bekomen,
In de nummers die Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond
verschijnen, worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs
van 40 cents per advertentie* bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen»
Intercommunale Telefoon No. 103.
- erken u! U maakt. mij ziek!"
Op dit uitvalletje gierden allen het uit.
0™- begretep Mcfore.- Hij begreep dat
kleine kerel de algemeene lieveling
V
4
1
B
4
SCHIEMMSCHE COU 1ANT.
Is er een boot te bouwen, zoo, Ju!
daarin tentoonstellingslokalen van voldoen
de ruimte kunnen worden fty-uieh1, om
zaken van kuii-l en toegepaste kunst, %;ui
kleine nijverheid eri handwerk te expo
seereti
Het spreekt vanzelf, dat een '.oodauig'-
]>oot aan zeer hooge eischen zou woelen
voldoen. Zinken of in brand raken moei
uitgesloten zijn. Verder moet zij zoo afge
sloten en bewaakt kunnen worden, dat in
kaak ondenkbaar is. Eindelijk moei zij op
onze rivieren evenzeer kunnen varen
op onyc kanalen, zoodat zij nagenoeg uHe
sleden zal kunnen bereiken.
Het ligt voor de hand, dat zuik een
boot te maken is. Doch als zij gemaakt kan
wOflden, waarom maakt men haar dan niet
ten aTerspoedig»te en waarom gebruikt men
haar niet om de kuntschatteu der lijk»
musea en om mooie werkstukken van ge
bruikskunsl en ban du erk onder de oogen ie
brengen van heel Nederland
AYij begrijpen natuurlijk, dat oen c-tuler-
ivetsrhcu museumconservator de sclnik om
het hart slaat, als hij van zulke plannen
hoort; wij ha oren de verloogen al van aarts-
verzamelaars, die de verzameling om haar
zelfswille bewonderen en die elke daad.
welke de verzameling ia haar geheel aan
tast, afkeuren. En natuurlijk is hel veel
gemakkelijker de zaken te laten zooals
zij zijn.
Doch als hel mogelijk is museumbonten te
bouwen, die in elke richting voldoende
veiligheid en zekerheid aanbieden, dan zou
men toch met die booten zoo onfz tg'ijl
veel nul kunnen stichten, dat elke dag
uitstel feitelijk zonde zou rijn.
De musea zijn kunstpakhuizen, ver
moeiend groef en onoverzichtelijk, waar
de grootstedeling niet heengaat, om lat luj
er nog altijd heen kan gaan, en waar d<-
bezoeker van builen de stad altijd veel te
weinig tijd heeft om iels anders -ian een
zeer oppervlakkige» indruk te krijgen.
Kon men nu uit die verzamelingen te'kea«
een met zorg jiitgekozen hoeveelheid voor
werpen in zoo'n te'nloonslelling-bou! bij
eenhrengen en daarmee dan een loeht noen
doör het land. wat zou ctan niet de in-
teekenis en de invloed van een un-oum
verhonderdvoudigd worden.
Men denke b.v. eens aan '-en veertig
tal doeken van onze grootste stilleven-
schilders, rum een aantal meest'UwetK-ii
van oude gebruikskunst, aan een verzam-
ling mooie etnographica.
Honderd, -neen duizendvoudig >ou Int.
nut van deze dingen van schoonheid toe
nemen. Want wil men zich van dat nul
een denkbeeld vormen, dan kan men niet
volstaan met Ie zeggen b.v., dat die schal
In een hotel, ergens aan den z.eoku-l,
kwam een familie aan, bestaande uit meneer
Mooie, mevrouw Moore en zoontje Aioore.
't Zoontje was een teer ventje, hij wa-
kortgeleden uit een boom gevallen, waar
hij hij zijn arm gebroken had, dien hij nu
nog in een verband droeg.
Xadat Aioore zich had geïnstalleerd, liep
"ij hef hotel eens rond, zooall men ge
woonlijk pleegt te doen in een nieuw hötel.
Hii zag de gewone dingen en iets, wal
hem ongewoon voorkwam.
Een verzameling dames „die wijzei
behoorden te zijn," zooals Aloorc hij fcich-
opinerktc stonden rondom oen klein
kereltje geschaard, van dezelfde grootlo
s Moore's zoontje.
Hef kereltje kakelde druk. Telkens als hij
®^ar even den mond open deed, lachten
alle dames in koor.
6ij de groep der dames had zich ook
hotel-dokter gevo'egd. Deze zeide, na
pcgenblikje aan oenig conversatietje
deelgenomen, te hebben:
j/Tot straks, lik moet nu aan mijn werk."
Het kereltje grinnikte en zei met een
eigenwijs stemmetje
ten tegenwoordig voor e-en 600.000 men-
schen (Amslcrdan.mer.s) to'-gankei jk -ujn en
dan voor diie miüiocn mem-chen, hel se
'•chat aantal n enschen, «lat in Xeh'iland
in gemeenten van meer dun 10.000 in-
wonei», aan het water gelegen, wo >nt.
Indien u u in kleinere geineenlen met
'1' igelijke keurcu'leetic- kwam en zuig le
dal er goede 'gidsen hij waren, dan /ou n.cn
lief «liimle nut wil! hel bezoek verhoer -n
do- h in k e-m bcix-k krijgen, dal rein lief
tut liet Am->!<TdauN'-h| bezoek zou s'a m nl<
honderd lot een. (iing men :utar oen aatnl
sleden, die simen ook een ËfttLOfT) in
woner.-. zouden bobben, d-m ki»-e<g :m-u
d"ii lijd in aann"-j-king genomen lOD.OOO
bezoeker» ginds tegen 500 of t0')0 in de
zelfde spanne tijd» in Amsterdam.
inderdaad, bet is niet te 'eel gezegd,
dat het nuttig cffet van elk lentoongesmld
stuk op deze wijze 5 of 6 honderd smal
zoo giool zou. worden dan dat mi i».
En nu denke men hij een cn ander niet
uitfluitend aan schilderijen, die »icc'ul> door
betrekkelijk weinigen in hun volle I u—ck--
ni> kunnen worden gewaardeerd. Doch wat
zouden deze varende tentoonstellingen niet
mooie ethnographic;! en belangwekkende
stukken van gebruikskunst onder ie in. u
bchen kunnen brengen. En hoe zouden
zij Si» varende vakten(oon»te!lmg->n met
ontemdig veel iw-i-r voor het anihacut kun
nen doen dan iele vakscholen, die men
flier nog steeds aan hot oprichten 13, ter
wijl in haar vader'and legen de vafociiou.
bijna dagelijks meer tegenstanders opstaan.
Durft men nog niet dadelijk fcliii lerij'-ti
van vele honderdduizenden waarde e.a Last
bare stukken van gebruikskunst aan (leze
ten Loon stel! ingssc 11 epen ioevertrouwon, met
vak tentoonstel'ingen zou men toch in elk
geval proef kunnen nemen, zonder eeuïge
risico van befeekeni» te luopen. B'j deze
pioevc-n zou men kunnen leeren, wal, Je
methode zou kosten, welke p'aal-en n en
zou kunnen bereiken, waf de meest ge
wensehle ligtijil zou zijn. Alen zou kun
nen nagaan of men met dezelfde sciu-
pen rivieren en kanalen zon kiimn-n be
varen, dan wel of men een 'ipa-d type
schij» voor de rivieren moet hebben. En
bovenal zou men moeten nagaan hoe een
schip zou moeten worden geconstrueerd
opdal de tentoonstel'ingszaien zoo go 1
mogelijk waren en u-toch geenerk-i gevaar
voor zinken, afbraulen ol inbreken zou
bestaan.
Doch liet ti/t toch voor de 'iaml, Jat
een dergelijk schip te maken is en dat
Je exploitatie daarvan niet zoo heel veel
geld zou behoeven te kosten en om-imiig
giool nut zou kunnen afleveren.
Nu lis er een groot en zeer indruk
wekkend bezwaar: dat in deze .afui-Jin»
de proef met een dergelijke instelling m
hef buitenland nog niet genoemen is. D- rit
is dit bez.waar afdoende?
Als het na toch werkelijk goed li.jkl en b j
ons te buide vee! gemakkelijker in pi u tijk
van hel iliólel was. Hij begreep, hoven alles,
dat deze 'jongen, een ouderwetsche tuchti
ging behoefde. Zijn naam, tussehen twee
haakjes, was Dohbie' Smith, Ongeveer een
nur dm nu maaklen Afoore's jongen rn
Smith"» jongen met elkander kennis.
Smiih's zoon Wa.s zeer in dg® arm van
Aio ore's zoon geïnteresseerd. AVeldia kneep
hij erin, en giugelde toen. Jlij vond dit
een alleraardigste mop.
AleCre sprong op.
Ji ngmensch," z"id hij „onthoud asje
blieft goed; dat mijn jongen zijn arm Hoeft
gebroken en erg voorzichtig moet zijn.
Hel 'is gevaarlijk, wanneer jongens als
jij eraan komen. Sp-"eil met mijn zoon,
doch -ik verbied' je den arm aan te roe
ren, begrepen?"
Smith's zoon grijnsde en liep wag.
Aioore's zoon kwam' terug ein ging ergens
zitten.
Na een mutje hoorde Aioore een
schreeuw. Dat geluid kwam van zijn zoon.
Smith's zoo-n had opnieuw den ziefken
arm aangeraakt. Aioore vloog naar dein
kleinen Smith, groep hem bij zijn schou
der, en dieinde hem t ion een ouderwetsche
afstraffing toe, e-no. die Smith junior
nooit eerder in zijn leven had gevoeld.
Toen liet hij hem gaan.
„In heft vervolg zul je nu wal oppas
sen." zei die Aio oi o.
Dat is de geschiedenis, precies z'ooals
zij zich voordeed.
te brengen is dan elder-, wairoiu zouden
wij dan de/a- vei betering met invoeren?
Financieel» bezv. aren zijn er -.o-ni-t.
t i» inlmirlijk heel iet- ander< mi 1 o« r
écu -( hïld'-i'.j een lia'f n illioeii te \-j'„-""eu
dan voor d<-ze /.aak de j.euto van dat be
drag te gebiuiken. Men kan de ,uo hu tivdcit
van de aldus besté h- pi'*Jen bezvvaai lijk
\.-rge!iiken. Doch wél /.a! men mogen /e»-
gen, Ja', al- Je fmxiH'ieeV loe.-'an i van
Je -i hulkist on- iu -(aal -lelt hooge
Jie.liageii \onr enkele om In-fb-iijke »r!ii!
denjen le geven, dte* -chatki-1 J'in ooi; in
-laat moet zijn om de onderneiniiig le l-_>
kostigi n, waaruji wij in het bovenstaande
lichheu aangediongen
En mocht de -ch'itki-l liet „ehl e-1 ni< t
voor over hebben, zijn er dan ui-t e -n
paar particulieien. die dit idéé wilb-n dueil
uitvoeren? Als men de zaak goed i pzel en
Je medewerking van de regeering reeft,
dan zoo gelooven wij - zou lief wa ir-
schijnlrjk wel mogelijk zijn de zaak zoo
in t<> richten, dal zij weinig of in het
geheel geen geld kostte. Indien men u'ii
kb-inigheid voor toegangsprijs vioeg, en
kele centen, zou men misschien ,1e 1 ijzuu-
dere gelegenlieid door de bezoekers nog
meer doen waardceren cn zou m -u wel-
lipibt met geringe kosten eruit kunnen
komen.
Eu liet ware toch werkelijk jammer, dat
zoo'n eenvoudig middel voor verspreiding
van goede gedai liten over schoonlu-id eu
voor hef geven van genei door schoon
heid, voor de opheffing van bel ambacht
ook, engebrulkl bleef liggen.
PHANTASIE.
Doelhe prijst in een zijner gedichten de
hnntasie al- zijn uitverkoren godin, ..de
altijd bewegelijke, altijd nieuwe dodder van
Jupiter, zijn lievelingskind".
De dichter prijst de menschel) gelukkige
dal hun zulk een gezellin is gegeven t-n
hij wiekt hen toji haa.r te eeren uls een
geliefde, als een waardige hui-vrouw, daar
bij zon/end, dat hot tcore zieltje niet wordt
Lcleedigd door „de oude .schoonmoeder
Wijshdd."
Dat lob ter» woord is. als zoo menig
ander, een woord van veel waarheid, het-
w|elk iu vele harten weerklank vindt. De
phanta.-ie is voor velen oen weldoenster
peweosl, een onwaardeerbare gezellin oj>
lichte en donkere wegen. <lie hen te luid
den van zonneschijn en bloemen, de schoon
heid ven kiemen, zangen en geuren t-o
moer op prij- deed stellen en die hun,
in -olienietlicht bij donkere najaarsluchten,
0]> liet steenig pad naar een nevelig ver
schiet, de schaa.vsche bloempjes wees,
vjelke ond"r de dorre struikentussehen
do steenon uit, hun kopjes opstaken, ver
troostend knikkend.
.Ta, zij v(-rdiet:d a.ls een lieve viiendin
bemind en gebeid le worden, de Phanta.-ie.
Er i- niet verl' nuo lig om, zomers
huilen, al- ga-leu bij elkaar zijn, •onig
rim|c!lje l<- veiwekkcn op dun effen glad
dep -pieg -I au ei-n aillcdaag-cli l'-onver
-alievlak. Hel kl-ine Aloore-Smith iuci-
dentjo -chi-p al he-l gj.uw een golfje, dat
ninwie-, naarmate Je ur-ii voorbijgingen.
Ze'f- J g"-prekje- over de hovdnniglteiid
der I icg."diende .sjiijzeu weken op zijde
al», in vergelijking lot bel vcudero, zeer
mibelai.gi ijk gejeuzel De ligging van hel
hóle', de houding van don .hotelhouder,
de giootle der'kamers - - nilb-s, alles, had
geen iicle.'keiiiis lieer.
„Hef is gewoon afschuwelijk!" kreme-
noeit'd" een dame. „te moeten gelooven,
dal eem groot-: ma.n een kind een (tak
ransel ten-rlienl 1 O,- Ik gaf wat, als 'ik hom
te pakken kan krijgen!"
Een rimlejiv dame merkte op, dat zij
reeds had vóórgeveeld, hop dit jaar het
slag gasten minder z,nn zijn dan vorige
jaa-en 1 Had de man hedenkingen tegen
den jongen, zoo behoorde hij hei te V.eg-
gen aan da moeder van 't lieve kereltje;
zij zelf kon nooii ganoeg dankbaar zijn,
(ris men haar niver hare kinderen wilde
inlichten, zuchtte zij.
Aioore o4i zijn faanjilie waren natuurlijk
nu in den ban gedaan. Zoo stonden Vie
zaken, tenen mevrouw Smith terugkwam
na een ki uitstapje.
Toon deze dajne. hoorde wat er gebeurd
wa«. glooiden haar o-ig>n nm vexontwaar-
cliging en zoichl zij menc-ex Aioore onver
wijld op. Zij vond hem in zijn courant
Afaar hot troetelkind van den kmiing
dier goden is een vriendin, met wie men
voorzichtig moot zijn. Zij mag niet baas
sjTjelcii iu liui-, en hei is wa aal ijk z<-ei-
goed, (Pit „de oud - schoonmoeder Wij-
beid" een oog in hei -il hou li, al woidt
hel teere ziellje dan ook .-oei- <eu- door
haar gegriefd, al» zij mutr nu-! dooi al
te gesh'"ng!i -hl liet t -etc -clu-p-el-
tje verj i.'Lglwant tl.in udl 1 u onvei-
dla'lelijk dood-('h en -aai in hut- ie
Pli-mta.-i-e liet bewind laai voeren, komt
bjediogen uit. Wij kenden een vin de.
Zillktéli. li ij wa- een man. die de poëzie
de- levens genuol: g-lokkig in zijn gezin,
gezond, voorspoedig in zijn beroep. Hij
zag d,e wereld 'aan met een lachend ge
laat. rui de weield lachte hem toe. jHij
h.o-=chouwde de meu-clien als zijn vrienden
k-n de mensehen gedroegen zich als zijn
vrienden. want wie tevreden, ujigewekt
en wel willend i», vindt niet vele vijanden.
En Phantasie wees hem <>p al hel goede,
dat zijn deel was. Zij fluisterde hem toe,
dat hij een uitverkorene scheen, hostejnd
tot goiuk en zij tooverdeu hem allerlei,
schoone toekomstdroomen .voor.-
Doch op eens kwam er een r<unp. waar
door hel geluk van zijn huis vernield werd.
Op de groote smart volgden allerlei tegen
spoeden en verdrietelijkheden, -le geluk
kige mail werd zeer ongelukkig. De wereld
zag hem nu niet lachend meer aan on de
menschen, di<» hij zijn vrienden waande,
bleken voor liet mecrendeel egoïsten te
zijn, die bel al mooi vonden, als zij hein
zekere koele meewarigheid beloonden en
niet ongeduldig werden tegenover zijn
klachten Toen bracht l'hanta»!e, dia
nu eenmaal zijn denkon en voelen be-
h'oer.schte-, hom nog meer iu hel ongeluk.
Zij wee- ht*ni, jammerend en klagend, iu
alle uil\ocngl/etd op zijn ellenden en
mankte die nog orgel dan zij al waren. Zij
sleepte bent mee in wilde vaart, zoodat
hij nicl .zien kou, wat hem wa» gebleven
Zij sdilhbM-de Jiem de toekom»! af in d<-
donker-de kleuren en hnicbl hem in hel
duister nader pn na.der hij hl«l Wanlioojis-
monslei-
Waarlijk, hel wa- hoog lijd, da! -«hoon-
iHiu-der Wij-liV-hl daar hot kalme, kleine
liellt, van tiaar lamp liet schijnen
Z«m zijn ft; Donderden, duizemlen in
allerlei om-landigliVtlen, wieg de l'han-
tasie een onhetrauwhare leidsvrouw hhsjk.
Zij imwst ons een huisgenoot wezen, niaac
zich voitegen naa.a de regelen van hel ge
zin.
(nMlhe Voegt dan pok aart zijn venli'-cr-
lijking van db f'hanla-ie i-enig.- men zou
iggen tater gi'inaakle shrtstiophen -— toe,
waai*in hij spm-kl va.il eon note helen- gezel
lin, de /widen' zo-Ier der I'liautasic, zijn
stille vriendin de Hoop, de edele leidBiotiw
on fnooster.:-, die, iioojrtc hij, <-ei»t mei
hol licht des levens van hom zou scheiden.
verdiept, ergens in een rustig hor'kjo van
"t hotel.
„.Meneer Alooxe.'1
„Alevroiuw
„F sloeg mijn jongen?"
J,a, dat deed' ik. als u het -zoo wen&chl
te noemen."
,,lk hel) mijn man getek-giafcord nn-r te
komen."
„Alciei, mevrouw."
,.!k reken erop-,, ihi.1 u in het hot'-l blijft,
git dat hij i- aangekomen?"
„Dut doe Ik stellig, mevrouw."
Aleer d-in wil groeide de ojnvimling.
liet werd. "bekend, dal er om'moiieer Smith
was getolegrafc'erd.. De liét-1-kh-ik was ned
do ho-odf.chsi.pi gezien. Eé'n der lieh-le da-
mos de vrouw van den domino - had
zelfs den buiten'goAvnnen moed lietoond
om di- itek-.grani overname aan hel teie-
photonbureau af te luisteren. Ademloos
deelde zij teven latei- mode, 'dal de botod-
scliap ktwrl luidde: „Kom evn o«r <»n
Bohliie. rklles is goed, maar 'kom 1 och fk
hch je noodig." -
„Hoe tactvol," riep een andere xl iiüi- -nt,
„Zij zou hem anders -ook zoo hebben
laten schrikken."
„Als die na.ro Ahwire nu, maar niet ont
snap!," klepperde weer een andere; „der
gelijke wezens zijn vaak zulke lafaard» 1"
De volgende morgen brak stralend aan.
Om tien uju' -kwam de bootiedereen
was in afwachting. iMenschen zijn 'men
schen, overal gelijk, over de heelc wereld.
DE BRIEF VAN DEN KEIZElt.
ilol wa- in den zomer V:ui ffW?. Het
wa- do laul-te maai 'lal kfe-r WilhSn 1
om gezomlln-idsi'i-dein-]) |<- Em- w-t-. Kei
zerin Augusta hield veildijt op bet slot
teL'oblenz. Bijna dagelijk- weid'-n tu--
sche-n hei keizerlijk jniai iu u-\ en gewis
seld.
Op een goeden avond heicht een lakei
Oteti blief van den k'dz'-r aan zijn gonia-
lin op de» [tost. A'our het kmloor stonden
f'enige hfih'Venhe-lellei» hei zullen wel
jonge gewce-t zijn. want ze waren nieuws
gierig eu muls bii'-M-ubeste-ll'-r-, en in liet
algemeen oude men-i-heu, zijn im-t nieuws
gierig die, zoodra zij den likei zagen,
hein met alh-rlei wagen liest wnnieji eu
toen zij bemerkten, dat hij een brief in
ile hand had, moe-ten zij to- h <--n- zien,
Ij OW het adr.-s eu: «vl uitzag, dat de kei
zer zelf ge-clileven tetd '<p brie), a.un
zijn gemalin.
De brief ging' van h In-I P»t hand, totdat
hij ecu (teigellik i- guiw gebeurd op
den giO'iid viel. En «1 )l zou nog niet /oo
erg gewee-t zijn. d- ei jtti-f dien dag
geen jegen wa- gevalh-u en m geen -teen-
koitjl was geh)>.it'"lit. De hiief zig |r <;r-
luirmelijk uit.
Dut wa.s een gexal' Een Xedciland-( he
brieven hoste Her Z'iu al mei liet geva.1 ge
zeten hehhen. maar 'dan een Dmt-ihe?
Voar hein. den l.igen heamlde. treedt in
gedacJiteu dadelijk tep een lange reeks \.m
hoogere „massiegelnde" amblenanm en
dan luel ver vn/irhij al die hoog'-, .inl»k
teilen, ziet hij den geheiligde!) per.-oon de.s
k'-izers.
Z'Jo'n ongeluk zou zelfmooi«d gedachten
kunnen dacn ontsta in Maar dat g-lw-inde
gelukkig uh-L 'Van één ziak waren uilen
overtuigd, toen z- c-n beetje van den
.-ehr.k hek mmii w irer. zóu kou d<- hrigf
niet ver/jonden wmdeit' (ït-hemde dat, diui
zou er een un ier/.oek woiden ingesteld en
W te weel, lincxeel slaeliioller- er zouden
vallen tmi die. imis-, vuile emeloppe. Ju
hun verbeelding hadden zi- hun ontshiig
al in den zik.
Wal er aan Ie dn-n De directeur werd
grrea'i en. Duter heg-uil In-I ui. Die zig Ook
al zon iel- van onlslag nf tenmin-te te
rugzei t i lig lil hét ver-e.hiet eu wist dus
niel- an|le,r- je du-.-n d ui wal te hul-
den-n, een bezigheid, wa uii) munigc;
a inbtenaren, vomal Dllilsehe, het heel ver
hebben g.dnuehl.
Al.aa.teer tnoe-t raad ge-ciuitt wor
den. De brief vvvid niet Vcli'Hin door do
gekruide pi-sprrik tol zijn iinih-iliiiongeji.
ttlize dil'erpvur k l'ei'g een i'Jee Als llïj
jnv-oonlijk In-I gov al met den keizer be-
Hu d; Mi—tiien ln-eft hij gedailil: wie
weel of er nog geel) protllufte op zit,
al- ik een -chili-rand hevvlj- van dienst,
ijver en oud-nt uiiglu-id h-vi-r.
Dadelijk, nadat dit lumnn-ti-e ulei- in
dé- lieeren „Direct ir-" brein wa» njigé-
knnu-n, vergewiste- hij zich. dat hij zuil ont
vangen wo) den eu met liet fijn-te pak aan,
Een i'ii/.'ie is een ruzie, 'l do--t er niet
lue. waarom hel gaat...
(tcnielifen over Smith's gruotle hadden
zich iced- vers|neid. Enkelen beweerden*
dat hij een reus was en «lat 'hij ho-ven
.Moore ui!-! ik al- de vuiUrtopert hoven iict
lióte-l. \ndecen zeulen, ilal ldj klein, maar
ge-jiii-rd wa-.
Muon- zil venLiepl in Benmid Straps,
huilen, op hef l'J'ia-'. Hij was blad
zijde Ivvt-i'hoiidei-d gen nh-rd, toen me-
neer Smith vu -I aan land zette. Me-
vi mvv Smilli wa- tiaar "chtgenoot tége-
nm"! gegaan om heul d" geschiedenis ito
vmte-lleu. Haar temg In-zal eeu viu'irdigc
i.-olln id, waar-cliijnhjk d-mr vele ja ren liu,-
vv e| ijk-le ven vi-Xkregen en tev-n StniLh Op
ln-t ii-ita- bivnkvnni. kende hij elko hij-
mulei heil Hij k--ek daarop om zich heen
en z.-|g Mooie.
Mooie stond op, rekte zarlizelf even uit
en sh-ulerde Pmgs de lange lijn der Sas
ten heen, di-e zich had ojigcstcld. Enkele
der dames vodden naar hun zakdoek; dm
kou e »ns uoodig zijn. D-kleine eha.-seurtjcs
\eigitem Smith's bagage geheel en *d;«ï-
deii d.- heéi-eii :wu! te gapen. Alorue ging
nj> Siuiilh toe. Beiden bogen even voor
elkaar. Alevvuuw Smith kwam achter Smith
aan.
Dal ii» hij." fluisterde zij.
Mevrouw Aloorc was acht'-r nu-neer
Moore, maar |csclieid.-n. op een afstand.
Zij had wel vertrouwen in Moore,
Iedereen kon zien. dat de beide man
nen vn.n dezelfde grootte waren; de kan-
