66* Jaargang.
Zaterdag 28 Febriiari 1914.
No. 14464
Tweede Blad.
Kippen met gouden eieren.
Noorweegsche vertelling,
Deïa courant verschijnt dagelqks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen,
prijs per kwartaah Voor Schiedam en Vlaardingen fL 1.2ö( franco
ger poet fl.; 1.65. s
Prijs per week: Koor Schiedam en Klaardingen lö cent,
Afzonderlijke nummers '2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen,-
AdvertentiSa voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór *«a
oor aan het Bureau bezorgd zijn,
1 BureauLange Haven No. 141 {hoek Korte Haven).
Frjp der Advertentiónj Jm 1—'6 regels fl.; ö.92j isdera regel moe*
15 cents. Reclames 80 cent per regel. Groote letters naar de plaats die
innemen;
Advertentiën bij abonnement op voordeeHga voorwaarden, JarisHo
hiervan zijn gratis aan het Bureau te bekomen,
In de nummers dis Dinsdag-; Donderdag- en Zaterdagavond
vorechjjnen; worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs
van '40 cents per advertentie^ bij voor uitbetaling aan het Bureau te voldoen*
Intercommunale Telefoon No. 108.
Bij debatten over directe belastingen ont
moet men nogal eens de opmerking, dat
do inkomstenbelasting kapitaalvorming ver
hindert.
Het is Kebben vrij wel een. argu
ment van Fransche origine, een argument,
dat wij zeker niet tot het onze zouden
willen maken. Doch juist, omdat wij ten
slotte de directe inkomstenbelasting ais
een van do beste belastingen aanvaarden,
moeten wij toch ook in liet oog bonden
wat men daar elders op tegen heeft
In de eerste plaats zijn dan het imjir-
sitieve karakter der belastingheffing en tiet
feit, ,dat men aangewezen is op eigen aan
gifte van den belastingbetaler de bezwa
rep. Men meent, dat deze belasting nood
gelijkmatig kan drukken, omdat de oneer
lijkheid der moiHC.hen te verschillend i»
gelijk het eenigermate zwartgallig heel.
En dan betoogt men. dat de staat ton
slotte niel te maken heeft met wat iemand
bezit.- Deze moet vry zijn in het bezit
ten en in het niet gebruiken. Eerst wanneer
hij zijn bezit gebruikt, eerst wanneer hij
een zekeren levensstandaard aanneemt, is
er een' uiterlijke maatstaf, waarnaar de
staat hem kan aanpakken. Hij maakt al
evenveel gebruik van de staatsinrichtingen
als iemand van gelijken levensstandaard en
behoort evenveel te betalen. Met wat hij
bovendien gespaard heeft en niet gebruikt,
heeft de staat niet te maken.
Zooals gezégd wij geleoven voor* die
redeneering niet veel. Toch is er één waar
heid in, die men niet geheel over het
hoofd moet zien: dat de staat moet'op
passen om den spaarder, den kapitaal-
vormer, niet al te zeer te verontrusten.
Want zonder Kern* is de moderne staat
dood. Natuurlijk hebben wij een massa
toekomststaten, waarin men" hem missen
kan als kiespijn. Dodh in cmzen staat is hij
onmisbaar.
Had Frankrijk niet He zuinige, ijverige,
hard werkende en sober levende kleine in-
dustrieelen en boeren, dan Was het niets
dan een tweederangs, hard achteruitgaand
land, terwjjl het nu juist door de kracht
van dezen en van de „kleine renteniers"
in elk opzicht een eerste viopl speelt. Wij
erkennen, dat de belastingen op de be
doelde wijze deze menstihen te veel ont
zien. Doch' eenigermate ontzien, althans
niet in alles tegengewerkt, behoeven zij
toch wel te worden.
Dat nu geschiedt in ons land b.v. heel
weinig. Als werkgever, als kapitein der in
dustrie, zooals prof. Van der Ylugt het
zoo mooi noemde, pis onmisbaar* schepper
van volksrvelvaart, zit men leelijk in het
gedrang.
Schepper van volkswelvaart de onder
nemer gevoelt zidh allesbehalve dat.
door MARIE METZKONING.
(Auteursrecht voorbehouden.)
JHpt regende over de rotsen; en voor
rijn woning gezeten, 'onder het afdak, luis
terde Kurt Janse toe. Alles in Kuis was
stil. Alfra, zijn oude Kuishoudster, wa-
gaan slapen en verleden week was Wd'
de Kond, gestorven. Anders lag (lie nog
wel hij hém, ''js avonds, als Kurf alleen
was. 't Was anders een oud beest ge
weest, lui en loom en weinig aanhankelijk,
maat* ten minste Oen levend wezen, dat
at, ademde en koms gromde en opkeek bij
een onbekend geluid. Nu zat Kurt Janse
daar zoo h'eeleniaal alleen, l'it zijn pijp,
langzaam, blies hij lange wolken took, die
als sleepgewaden van vieeiml-i er ijlde
droomgestalten bleven hangen. Hang in de
natte lucht. Er was niets dan regen, regen,
regen; en het gmiisch er van overstem
de den waterval, die zidh' ver in donker
klots-bonkend afstortte van de rotsen in
de fjord.
Hot regende nu al dagen; en als die
regen er was, dan zonk op Kurt's geest
een somberheid zóó zwaar, dat hjj alleen
maar naar drank verlangde. Ook nu stond
er een groot glas grog voor hem van
den slechten cognac, dien hij in Bergen had'
gekocht, klajidestien, in een klein, aan wei
nigen bekend winkeltje. 'Hij dronk er niet
veel van en nam kleine teugen; maar tel
kens tastte zijn hand naar het glas en
klemde daar* omheen en bleef daar lang,
alleen om de troostende warmte.
Heit regende; en er was niets dan regen.
Geen geluid, geen lich't iBinnen brandde
de lamp laag; maar dat was aan den
achterkant van het huis; terwijl Kurt aan
In de eerste plaats zit de staat en de
gemeente achter hem aan. Belastingbetaleii,
permissie voor dit en voor dat, gjaten in
vullen voor dit en voor dat, inspecteum
van de zus en van de zoo, die allerlei op
departementen uitgebroede vexatoire voor
schriften moeten handhaven en zelf der
mate in die voorschriften omkomen, dat
zij bij elk bezoek weer nieuwe vinden.
En de staat zit op het vinketouw. Zoodia
er maar weer iets gevaarlijk of minder
gewenscht of ongezond is verklaard, dan
moet dat een, twee, di ie verboden. En
de hygiëne zit niet stil. Bijna elke dag-
brengt wat nieuws. Geen mode zoo gril
lig als die op dit gebied. En geen mole,
die niel warme adepten vindt en --
den ondernemer geld kost.
In de tweede plaats zitten de weik-
ncmers achter hem aan. Het is in onze tijds
omstandigheden verklaarbaar. Het sprêekr
baa.sl vanzelf, dat deze werknemers dik
wijls de onmogelijkste e-iwhen, stellen eu
in elk geval in tien regel den ondernemer
als den slechtaard en den uitzuiger bij
uitnemendheid zien.
"Wordt de ondernemer du» door den staut
en de gemeente opgejaagd, in zijn werk
plaats vindt hij in liet beste geval gewa-
penden vrede, in veel gevallen een min of
meer aparten oorlogstoestand, in elk geval
meestal een geestesstemming, die aller
minst sympathiek is.
'En nu meent men, «lat hij voor al
dat teed dan ten minste in de waardeemng
door het publiek eenig tegenwicht vindt.
Doch met» is minder waar. Een groote ge
deelte is hem positief vijandig gestemd en
zou niets liever dan het mes indexdaad op
de keel zetten, ook al sneden zij daarmee
den tak af, waarop,zij zitten. Anderen heb
ben minder bezwaren tegen dezen „schep
per", al zijn er ook onder dezen weer
vele, die op hém neerkijken.
Maar gewaardeerd, in eer gehouden, als
de meest onmisbare factor in de maat
schappij erkend er is geen sprake,
geen sprake van.
Let maar eens op de vergaderingen der
openbare lichamen. De meest onmisbare
factor in de maatschappij hij hoort
er zijn naam bijna niet. Men heeft het
veel te druk met ambtenaren en beambten.
En met sociale kwesties. Dat allo sociale
werk onmogelijk Is, als do „meest onmis
bare factor" ontbreekt, wordt ijverig ver-
z wegen.
Hoogstens spreekt men even over den
ondernemer, als de staat weer op een nieuw
gebied met hem gaat concimeeren, door
b.v. gemeentelijke drukkerijen of gemeen
telijke kleermakerijen of reclameplaten of
nieuwen gevaiigenisarbcid of iels dergelijks
in te richten. Dan zegt men wel eens:
Zou ook de ondernemer daardoor schade
ljjdon
Doch men zegt liet in den regel aav-
zelcnd en zonder nadruk. Want wat, moeien
de anderen wel denken, als men dergelijke
particuliere belangen behandelt En dan
de ondernemer is het gewoon niet ge-
den voorkant zat, waar de nu donkere
gelagkamer Was, waar 's zomers enkele gas
ten kwamen, om inelk te drinken, zoowat
de eenige drank, die Kurt schonk, of eigen
lijk door zijn huishoudster liet. schenken.
Nu had Kurt niets te doen. In het najaar
kwamen er geen vreemden langs de hragen
Hollanders en Engelsohen en Amerikanen,
in Kurt's schatting groote gekken, die geld
en zeeziekte overhadden voor een kijkje
in zijn somber land. Hij had or altijd ple
zier in, boos plezier, die dwazen wat af
te-zetten: ze to veel te laten betalen v hu*
de vertering, of voor hel gehaakte kant
werk, dat de meisjes uit het dorp hem
ten verkoop brachten. Wat deden ze him
die vreemde, rijke mensdien9 Als hij hun
geld had gehad, was hij hier weg gegaan
naar een land, bet hinderde niet welk.
Waar het altijd warm \va» en licht en
waar steden warenveel groote su-den met
bmxle straten en vroolijke mensohen en
winkels vol vreemde dingen. Hij had er
altijd ploizier in, boos plezier, hun leu
gons te vertellen van zijn land, teugen»,
die ze met belangstellende gezichten aan
hoorden en die ze later onder elkaar be
spraken, al-» ze den rotetop verlieten waar
Kurt's woning stond.
Nu kwamen ze niet, en Kurt h'ad niets
in den regen. De grondeigenaar, die an
dens wel van jagen hield en <Kurt dan
meenam, was vooi zaken op reis; en Hem-
pe, Kurt's knecht, lag ziek aan irheumal ok
beneden in bet dorp. Alle najnors, ais ar
niets te doen wnjs, jivercl Hempe izieken dan
benijdde Kurt hem. 't. Was plezieriger ziek
te zijn, clan zoo niets, zoo hfeelemaa.1 niets,
als hij. Wanneer je ziek was, kwam ten
minste eens in de week de dokter, en
dan hoorde je nog Wat nieuws, waarover je
dagen namïjmeren kien.
Nu was ei* niets en kwam er niets.
Glad als de wegen waren, was een gang
vanaf de rote, waar Kurt's woning stond,
nu bijna een poging tot zelfmoord; en
noemd te worden. Zonder hem bestonden
wij niet. Doch hij Ls niet in de mode. In
tegendeel. En dus maar ijverig wetten ma
ken en j nspecteeren, en concurreeren ea
coaliseeren tegen hem het is een on
sympathiek man.
Hoe gemakkelijk men tot deze stemming
kan bijdragen door de belastmgsch'roef heel
hard aan te draaien, leert een Berlijnsoh
voorbeeld, dat dezer dagen door de bladen
is gegaan. Wij citeeren dat voorbeeld, niet
om hel te generaliseeren of om te betoo-
gen, dat het anders dan een merkwaardig
uitzonderingsgeval is Doch wel. om te il-
lustreeren hoe licht de staat door allerlei
maatregelen ten slotte er toe kan meewer
ken, flat de kip met de gouden eieren ge-
sla dit, wordt,"
20 Deo. 1910 heeft een Berlijner 1000
Mark gespaard.
Hij staat tusschen piano koopen of be
leggen. De zorg voor hét gezin behoudt
de overhand. De 1000 Mark zullen wor
den belegd in een 4 pot. Pruisisch Staats
fonds.
De koers wa» 100.30,' de onkosten M.
1.75. De Berlijner had dus oxlra te be
talen M. 4.75.
Maar nu zou hij rente hekken Da.t ge
schiedt 3 jaar lang en brengt hem op:
120 Mark.
Daarvoor moet intussch'en de Berlijner
meer aan belasting betalen:
Aan inkomstenbelasting (omdat de 40
Mk. rente zijn inkomsten van 4180 op 4220
hadden gebracht) M. 13.20
Aan aamv u1 i ngsbel asti ng 1.10
Am gemoentébel. (100 opcenten) 13.20
Aan kerkelijke belasting 'i 1.94
M. 29.44
Voor zijn drie jaren bezit heeft hij 4 maal
deze meerdere belasting moeten betalen,
d. i. dus: 3L 117.7G
Aan Wehrheitrag 1.50
totaal M. 119.26
De kooponkosten hadden bedra
gen 4.7.5
De verkoopkosten (op 10 Jan. '14)
1.75
totaal dus betaald M. 125.76
Het stuk had hem dus uit de rente een
verlies opgeleverd van M. 5.76 en een
koersverlies (bovendien) van 115 Mark.
Geen wonder, dat deze man verklaarde
zoodra hij weer 1000 Mark beeft, een piano
te zullen koopen en niet meer op deze
wijze te zullen sparen. Wij" herbalenbe
wijzen doet dit. geval niet, maar wel is
het een waarschuwing, dat, de staat toch
zoo voorzichtig mogelijk moet zijn, als hjj
hef sparen en het ondernemen niet nog er-
gei wil bemoeilijken.
in zelfmoord had Kuil geen zin. Eerst wou
hij nog eens zien, uit de krant lezen, hoe
het verder zou gaan met de (politiek, en
dan wou hij nog ja, (eigenlijk niets
maar toch niet dood zijn ook,.
Kurt rookte langzaam; langzaam trokken
de wolken uit zijn pijp op jn de natie
lucht; en terwijl Kurt's hand klemde (rond
de warmte van zijn glas, keek iluf voor
zich uit, hoofd gebogen, de sombere oogen,
diep als de donkere fjord beneden, verloren
in duister.
Mij werd koud; heel koud; maar waai*-
oin zou hij opstaan en binnengaan? Rij
luisterde, luisterde uil naar den regen; en
terwijl zijn hoofd al meer boog, keek bij
waar de laa.lste rookkronkels- uit zijn pijp
aaneenregen in de natte lucht.
Plotseling hief hij bet hoofd op mi lui
ten le scherper. Was dat niel oen slem
En wat naderde daar9 Dat leek niet meer
de witte rookWaJm, dat was een n it ge
waad eu een meisjesstem lachte....
Helwogt... KnrL richtte zich op, en
beek. Neen, het Was geen verbeelding. Zijn
oude kop had nog oogen en ooren. Daar
stond ze voor hem: Ilelwog, als op dien
oenen morgen, toen ze. hem van hier had
afgehaaldom met hem samen naar de
kermis in het dorp je gaan. Zijn moeder
leefde toen nog en hield Kurt kort. Maar
gold had luj genoeg opgespaarden Helweg
zou gouden oorbellen en een zuiver-hlm-
kende ketting krijgen van hem.
Het Was toon Zomer geweest, en de fjord
was goud en blauw en de waterval was van
blank schuim en de sneeuw heel hoven
smolt tot al kleinere plekken, en de rotsen
waren overwaasd van een zaligheid ko
mend uit Kurt's eigen pogen. Hand in
band waren ze den langen weg gegaan
en zonder reden had Kurt telkens geglim
lacht, en ITelwog's haren waren goudor dan
dg zon.
Kort was de lange weg geweest, on kings
de lokkende kramen waren ze hand in
BINNENLAND.
Hofbericht.
H. M. de Koningin Moedor heeft gister
avond in het gebouw ran den Haagsohen
Kunstkring een gedeelte ran >1'* mirre ring
bijgewoond, welke gegeven wei 1 ren bate
van hel Koningin Einmafond»
H. M. kwam na do pauze »-u \wi 1 out
vangen door den roorzittei van het. be-tnm
jhr E van Loon en den secretin- M van
Raalto.
Dr. P. P C Hoek f
Men meldt uit Haarlem*.
Gisteren is op 63-jangeii leeftijd over
leden dr. P. P. C. Hoek, rijksadviseur dm
visscherij zaken Dr. Paulus Peronius Cato
Hoek werd in 1851 te Giethoorn geboren,
promoveerde in 1875 aan de Universiteit
te Leiden tot doctor in de wis- en natuur
kunde, was van 18741880 assistent aan
het laboratorium te Leiden, van 18781SR8
leeraar aan liet Gymnasium en de II. B 8.
aldaar, en is sedert 18SS wetenschappelijk
adviseur in vissehexijzaken en directeur
van hel zoologisch station te Helder: is
sedert 1896 lid der Prov. Staten van Noord-
Holland, sedert 1883 lid der Kon. Acad.
van Wetens, te Amsterdam, en verder cor
respondent, lid, of eere-lid van verscheidene
binnen- en buitenlandsche geleerde genoot
schappen. De overledene was ridder in
do Orde van den Nederi. Leeuw en van
het Legioen van Eer.
Ontwerp inkomstenbelasting.
Gisteren heeft de commissie van rappor
teurs van de Tweede Kamer, vergaderd
tot vaststelling van het voorloopig verslag
over het nadere afdeelingsonderzoek ran
1 iet ontwerp-inkomstenbelasling.
Het ontslag van den redacteur Tersteeg.
Ter bevestiging van een bier te lande
ontvangen en ook in ons blad opgenomen
telegram, nemen wij dit bericht uit de De li
bladen van 2 Februari over:
Met verbreking van liet contract heeft
de directie van de „Javabode" Zaterdag
avond den hoofdredacteur Tersteeg tegen
1 Februari ontslagen. De heer Tolsteeg
zal nu door arbiters laten uitmaken, of
het ontslag onrechtmatig is of niet. Als zijn
opvolger wordt genoemd de controleur van
B. B., J. E. Jasper.
De Delibladen melden nog dit:
Het „Bal. Hbl.", het ontslag van den heer
Tersteeg, den hoofdredacteur van de „Java
Bode", besprekend, zegt: „een gentleman
mindeir in de gelederen der Indische jour
nalisten".
ligt „Bat. Nwsbl." zegt, dal Tersteeg is
weggewerkt en dat de directie zich te veel
bemoeide met de redactiezaken. Het blad
hand blijven gaan, niet lettend op de lachen
de oogen der mannen, en op do bitee aan
merkingen dor meisjes. Ovea* een maand
waren ze immer» man en vrouw? Dan
zou Helweg wonen Lij Kuit en een jaar
daarna zou er een kleine Kurt komen,
die met zijn vroolijke oogen en heldere
stem alle somberheid weg zou jagen ,urt
Kurt'» liarL
Want ook toen al was er in Kuit die
somberheid geweesten ook toen al was
hij oen stille jongeman, die veel met gvbo
gen hoofd ging en alleen lachte als' hi)
ilelwog zag.
Wfi3 liet daarom, dat HelWog dien dag
gekeken had naar andere mannen, en twee
maal haar hand uit die van Kurt los
maakte, toen Frolsc Trol son voorbij kwam?
Gekleurd had ze, tot m de troode bloed
koralen om haar huk, eu met trots oh ei i
glimlach had ze haar hoe tij je gelieven, toen
TroLsen, die in liet dorp,een snuisterijen
winkel blad, haar grootte met een glimlach,
die Kurt's (raag bloed aan hef jagen
bracht
Toen Trol sen ten derden male vorahij
kwam, (had Kurt Itolwog'a hand stijf vasti
geknepen en Trolsen sol*;cap bi de oogen
gezien; maar Trol senniet uitdagcnden
Wi, was .0]) Helweg toe gekomen, en
had haar gevraagd of zo mee ging op den
dansvloer, ilelwog had hour hand losge
wrongen en was, Kurf tandend aanziende,
met Troken meegegaan.
Kurt's eeosto beweging was geweest, haai
te volgen; maar zijn trots had hem alles
belet. Hij was omgekeerd en van de kennis
weggegaan en van het dorp, en tegen don
ker was hij thuis gekomen, het geld voor
de oorbellen en de blinkende ketting mog
in zijn zak, en in zijn borst een pijn die
daar nu nooit meer zou weggaan, Hel
Wog had hij nooit weeigerien; maar van
anderen had hij gehoord, dat ze in Bergen
was gaan dienen en later, dat ze daar
wtas 'getrouwd. Vanaf dien tijd was Kurt i
laakt scherp de houding in dezen van den
heer Schaap, mede-redacteur van de Javai-
Bodedie alles aan den. heer Tersteeg
te danken beeft.
Baltenlaudeche Paapeorten.
De minister van buitenlandsche zaken
Iteeft er de aandacht van de oommissari.»-
»en der Koningin op gevestigd, dat het in
den laats te n tijd meermalen is voorgeko
men, dat buitenJandsclie paspoorten zijn
uitgereikt aan personen, die daarop geen
aanspraak konden maken.
De minister herinnert er daarbij aan, (Ink
ook naar het gevoelen van een. zijner ambts
voorgangers. afwijking van «ten regel, dat
paspoorten slechts aan Nederlanders moe
ten worden uitgereikt, ongewenscht is, en
dat het geenszins op den weg der regee
ring kan liggen, om, waar de vreemdelingen,-
die een buitenlandsch paspoort, aanvragen,
meestal zoogenaamde Heimathlosen zijn,
door het verleenen van zulk een pas, mede
te werken tot het bestendigen van fhe
Héimathlosigkeit.
Met deze opvatting heeft zich. ook de
toenmalige minister van justitie geheel kun
nen vereenigen. Voorts achtte deze den in
houd van een buitenlandsch paspoort be
zwaarlijk te rijmen met de afgifte van der
gelijk stuk aan anderen dan Nederlanders.
Een utizun(lering zou alleen dan gewet
tigd zijn te acte ten, indien de betrokkene
reeds rfttippen had aedoan oni bet Neder-
landmvchap te verwen-en, en deze niet
tot 1 mt verlangde resultaat, zouden kun
nen leiden vóór het tijdstip, waarop hij" de
voorgenomen reis zou willen aanvangen.;
De vrijkaarten.
Naar Het Volk uit goede bron verneemt,-
zuilen de bewijzen van persoonlijken vrij
dom eerste klasse spoedig aan de leden van
de Tweede Kamer worden toegezonden. De
spoorwegmaatschappijen hebben bet zoo ge
makkelijk mogelijk gemaakt, "door bet ver
strekken ran één kaait, geldig gedurenda
1911 op alle lijnen op Nederlandse!) grond
gebied gelegen. Elke kaart geeft bovendien
recht op 25 kilo bagage (rijwielen uitge
zonderd). De kaart is strikt persoonlijk en
geeft, geen re<ht, ook niet tegen bijbetaling,-
in luxe treinen. Ten slolle doet de houder
afstand en vi ijvaart de maatschappij tegen
het door anderen instellen van elke vor
dering tot. vergoeding van schade, dooit)
welke oorzaak ook ontstaan, gedurende het
vervoer op die kaart.
Haar Albanië.
De in het militaire hospitaal te Utrecht
gedetacheerde sergeant der hospilaal-solda-
ten .1. van niet, is door de regeering ran
Albanië benoemd tot sergeant-majoor zie
kenverpleger der gendarmerie en wordt toe
gevoegd aan de tot dirigeeirend officier van
gezondheid 3e klasse bevorderde dr. Red»
dingius.
veel boven gebleven op de rots, waar hij;
zwijgend zijn werk deed; en toen zijn moe
dor was gestorven, had hij als huishoudster
do oude Aifnai genomen, die nu nog by
hem was.
En nu, nu kwam Hehvog daar opeens,-
opeens heelemaal uit Biergen, in hetzelfde
witte kleedje, dat ze had aangehad, toen
ze samen dien zomerdag naar Het dorp
gtogen
Kurt wreef zich de oogen. „Helvog, Hei-
wég," zei hij zacht; en een lach dreef
tranen langs zijn wangen. Smeekend strekte
hij de handen uil, warm van het glas!
waaromheen ze zidh telkens klemden als
om een troost
Plotseling hield het op met regenen, en
Kurt ontwaakte, ijskoud, cto h!and geklemd
om zijn uitgegane pijp. Een poos zat. bij
als versuft. Hij had. dus geslapen. 'Vóór
hom, zijn grog, was koud, en donderend
klonk de waterval in 't donker van den
verstilden nacht
Ouwe gek, ouwe gek, spotte Kurt bit
ter, voelend h'oe koud warme tranen .wer
den, als die neervielen, op een jrc-genavond;
in den langen stoppelbaard van een man
die zich nooit meer schoor, omdat hij
niemand te behagen had.
Kurt stond oj>, zocht in het donker do
deur, die hij, binnengegaan, in het nacht
slot sloot Zacht strompelde hjj de gang
door en de achterkamer in, dan 'if trapje
van den zolder, waar zijn bed stond.
'i Begon weer te reg«icn en in donker
zocht Kurt zijn bod en kroop er in, nat
als bij was en zonder zich uit te kleeden.
Daar. in. donker, sloten zijn gedachten zich
om zijn leven, zooals de rotsen sloten om
oen meer. t
Stil, slil en eenzaam. En nu niet eens
meer een Kond: een wezen dait at, adem
de en soms knorde en den kop oplichtte
als er onraad leek. Een dood water. Een
dood water.
SCHEE AIVISÜI4E CM J1AHT
