66" Jaargang.
Zaterdag 14 Maart 1914.
No. 14476
Tweede Blad
Zachte heelmeesters.
Vrouwenkiesrecht.
SC mm i Hl! COHIIA T.
De£e contant verschijnt d a g e I ij k s,- met uitzondering van Zon- en Feestdagen,
Prijs per kwartaal; Koor Schiedam en Elaardicgen 0^ lt254 fraaco
per post ft,- 1.65.;
Ergs per week: Voor Schiedam en Elaardingen lö oeat.
Afzonderlijke nummers 2 cent.-
"Abonnementen worden dagelijks aangenomen; j
Adver&entiën voor het eerstvolgend nummer moeten. des middags vóór bw
nar aan het Bureau bezorgd zijn.;
Bureau: Lange Braven No. 141 (hoek" Korfo Haven).
Ergs der AdvertBntiênl Kas 18 regels 0L Ö.92) laders regel meer
IS cent»; Reclames 30 cent ger regel, Groote letters naar de plaafe die zjj
innemen,-
Advertentiën bij ahonnsment op voordeeliga voorwaarden, Tarieageo
hiervan zijn gratis aan het Bureau ie bekomen,
In de nummers dis Dinsdag-; Donderdag- en Zaterdagavond
verschijnen; worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs
van '40 cents ger advertentie!; bij jtooruitbe taling aan het Bureau te voldoen;
Intercommunale Telefoon No. 103.
Waar liet maatregelen van de overheid
betreft, is liet verbazend moeilijk aan te
geven waar tact onvergefelijke zwakheid
Wordt
Zien wij goed, dan heeft onze tijd heel
veel onder dit moeilijke probleem ie lij
den. De waardeeiïng van het. onsmakelijke
maar krachtige en ware spreekwoord, dal
zat'hte heelmeesters stinkende wonden ma
ken. is tegenwoordig niet groot. En geen
wonder. Neemt de een of andere overheids
persoon krachtige maatregelen, dan i.s hij
zeker van een hagelbui scheidwoorden en
insinuaties, met politieke en dus baatzuch
tige doeleinden uitgesproken. Dan weet hij,
dat de volks verte,genwocird'gLng zijn daden
onder de loupe zal nemen en dal hij alle
kans heeft zijn krachtig opIreden met een
polilieken dood te boeten.
ficen wonder dus, dal er een neiging L»
bij de overheid van vele landen van wrs-
lersche beschaving, om het zoo lang moge
lijk met fad, .te nrobeeren op gevaar fif
van diep in de onvergeeflijke zwakheid te
recht te komen.
Kornt men nu tegen die neiging oji, dan
moet men voorzichtig zijn. want men is
in sledhl gezelschap. De Oost-Ethische jon
kers in Pruisen b.v. zijn altijd bezig mei
die zachtmoedigheid van de overheid te
bestrijden en hebben het bekende „Wees
hardvochtig, landgraaf', vóór in den mond.
En al hebben zij in andere landen en spe
ciaal ook 'ten onzent geen evenbeelden,
er zijn toch ook elders heel wal menschen,
die wat vlug komen met hun verlangen naar
drastische maatregelen.
Begrijpen wij de Oost-Ethische hoeren
goed, dan zouden zij wei gaarne ieder
min of meer onder curateele willen stel
len, die niet denkt als zij. En er zijn daar
onder niet weinigen, die doodsbenauwd
als zij zijn voor dé democratie liefst
met uitzonderingsbepalingen die democra
tie. bestreden zien en ,,er opv willen laten
schieten als dit niet helpt. Zoover gaan de
conservatieven elders zeer zeken- niet. Doch
dat men toch ook daar nu en dan zonder
linge voorstanders van een bedenkelijk
„krachtig''' optreden ontmoet, is niet te
ontkennen.
Intuskchen het feit, dat enkele tegen
standers van d© democratie voorstanders
zijn van scherpe maatregelen, mag de voor
standers er niet van terughouden om ook
te eisc-heti, dat cle democratie de waarheid
van bovenbedoeld spreekwoord in het oog
houdt. Integendeel juist de echte demo,
craat behoort te wenschen, dat dc democra
tie bewijst dat zij als het moet ietsj
anders kan zijn dan zachte heelmeester.
En nu zijn wij op dat punt niiet. heal cm aal
gerust. Wij hooren dag aan dag, dat liet
door
CYRIEL BUYSSE,
{Nadruk verboden.)
Pieppo woonde daar ergens in Vlaan
deren, aan de mooie oevers van de zach Ie
Leie, in de landelijke herberg, die dicht
bij Wet water stond, waar 'is zomers zoo
veel -neasdhien uit de stad heen kwamen
wandelen en spelevaren.
Pieppo was do hond uit die herberg.
Een 'klein,- zwart keffertje, een ongeloo
felijk nijdig ding, met zijde-aöhitig-glanzcji 1
haar en twee stralende oogen. bruin ais
r!jpe hazelnootjes.
Pieppo leefde daar als de baas en beer
schei van de ganse be omgeving. Hij raasde
en blafte al de honden weg, die hein niet
bevielen en bij de klanten en bezoekers
kwam hij schooien, roerloos-star in de ge
zichten kijkend met zijn helderhruiue, glin
sterende oogen, tot bij hei verlangde kieeg.
rende enkele kunstjes opzitten, pootjes
geven on ,,goapcn lij'k de boeren", maar hij
voerde die volstrekt niet uit voor ieder-
wn of bij ieder verzoek: het moest hem
wei behagen eer hij het deed, of hij moest
honger hebben, of buitengewoon sterk naar
tets hunkeren Pieppo was dc verwezen-
hjkste zelfzucht, de integrale en brutale,
ïeifzucht, die nurksch het geschooide aati
neemt en je daarna tegengrijnsl als je
"oor je .gift een vriendelijkheid in ruil
verlangt.
Zoo had Pieppo dus Wel zijn gebreken,
maar- bij had ook zijn gaven, en voorwaar
■n geringe, voor het. hujs en de. men
schen, aan wie hij behoorde. Pieppo was
®en waker, zooals er geene meer bestaan,
foodra het donkier werd, kon geen mensch
)n de buurt der landelijke herberg komen,
moderne staatsbestuur vfcigen duldt, die
een staat o. i. niet mag' dulden, dat het te
goedertieren, te vergevensgezind is en ban-
lingen toelaat of te zacht straft, die do
georganiseerde gemeenschap niet mag toela
ten en krachtig moet ipgengaan. omdat
zij de vrijheid en het .Welzijn van dc gere
geerde aantasten.
'Bijna elke dag brengt ons voorbeelden
van die slapheid".
Zoo worden heden (wee feilen bespreken,
die beide met deze menfalitcii sajiienliau-
gpn.
Het eerste gaat over de Belgische spour-
wegen. 'Men weel. dat de spoorwegen van
den Belgischen slaat bezgi zijn zich de
veimaardbcki van den 'hxdsohen landdag te*
verwerven. Die sporen zijn politiek. De
beambten redeneeren over de organisatie en
over de mogelijkheid om zekere pa riemen ts-
Icden voor hun zaak Ie spannen en over
loonsverhooging en over allerlei, andere za
ken van dezen aard en in hun vrijen lijd
laten zij nu en dan eens een trein loopel
Gevolg, dat alle Deinen altijd te Iaat zijn
en dal het goederenvervoer zelfs laatstelijk
zoodanig in de war was, dal men de uit liet
buitenland aangevoerde wagens niet ver
der kon krijgen.
Uit ren juist gehouden enquête Ij lijk: in-
lusschen de toestand nog erger te zijn dan
meri al dacht Er is ontdekt, dat de be
ambten, behalve bovenstaande gebreken,
ook nog ©en complot hadden om de treinen
opzettelijk te laat te doen komen. En dat
niet een paar kwajongens, maar menschen
als bijv. de chef van het station Luiik—
liuillomin. Dat complot was gesmeed, nog
niet direct om zooveel mogelijk' reizigers
te onthalzen, maar dan toch om de di
rectie te dwingen de stiptheids premie weer
in te voeren.
Erger zou men zeggen Jjan het nu
toch niet. Worden die menschen niet ge
straft en als groote schavuiten aan de
kaak gesteld, dan moet den eenvoudige
van geest toch wit zwart toeschijnen. Want
niet alleen, dat zij opzettelijk den dienst,
waarbij zij zijn aangesteld, zooveel mogelijk
benadeelen, doch ook doen zij weloverwo
gen hun best om levensgevaar voor reizi
gers 1e doen ontstaan. Elke leek moet be
grijpen, waarom dal inderdaad zoo is.
En wat lezen wij nu in het bericht over
deze misdaad: „Dat de ambtenaren ontsla-
„gen, overgeplaatst of in rang achteruit
„gezet zullen worden."
Dat is nu todi te gek. Een beambte
benadeelt opzettelijk den dienst, waarbij
hij is aangesteld. In strijd met zijn instruc
ties en met de allereerste voorschriften
dor moraal, roept hij opzettelijk een toe
stand in hel leven, die in elk opzicht na*
deelig is voor zijn land cn groot gevaar
v oor menschen levens !kan doen ontstaan.
En zulk een ellendeling wordt niet ten min
ste per se ontslagen, hij wordt in veel go-
vallen overgeplaatst of in .rang teruggezet,
terwijl ct van strafvervolging klamblijkeJijk
geen sprake is.
o 1 Pieppo knorde cn raasde cn blafte, tot
zijn meesters buiten kwamen en zagen, wat
ar gaande was. Lag hij in huis, dan be
waakte hij hammen en broodjes: cn weid
er van den overkant der rivier geroepen
om overgezet tc worden, zonder dat dc
menschen in de heiberg het hoorden, dan
vloog hij naar buiten cn' blafte naar het
water en kwam weer in huis en blafte
naar zijn meesters, en ging met. hen mei-
in de pont en keerde met hen weer terug
en loodste, om zoo te zeggen, de bezoe
kers en klanten in de herberg binnen. Het
was ecu zeldzaam slim hondje, die Pieppo.
en zijn meesters zeiden dikwijls, dat hij Imn
een knecht of meid uitspaarde.
Toen gebeurde liet, dal de menschen. die
daar al jaren in die herberg woonden en
er welgesteld en bijna rijk geworden waren,
genoeg van de beslommeringen kregen en
hun zaak aan anderen wensnh'en over te-
laten. Gewichtige beraadslagingen hadden
plaats, liefhebbers kwamen kijken, er werd
geconfereerd,' gefluisterd en. gedebatteerd
cn eindelijk was liet in orde: de mensehen,
die daar vele jaren gewoond hadden, zou
den in de huur! van hun in komen g;ru:
leven en andere menschen zouden in hui
plaats komen. Da-gen lang reden wagen-
met verhuisgoed heen cn weer cn teen I
alles klaa.r was. floot men Piepjio, die van i
de pansche verhuizing niets scheen gemerkt j
tc hebben, cn juist zeer druk bezig was j
met blaffen naar den overkant van her j
water, waar wandelaars stenden, die me, j
de pont wenschten overgezet te worden.
Pieppo liep gehoorzaam met de verhui
z,endc familie mee, maar nog dienzelfden
avond stond li ij dringend vóór de deur der
landelijke herberg aan het water te blaf- j
fen. De nieuwe bewoners, die hem al goed
kenden, deden open, haalden hem aan. ga-
ven hem „beetjes" en een der meisje.;
lilde hem in haar armen op en bracht hem
zoo bij zijn meesters terug.
Hier is dan toch wel de buitengewoon
zwakke heelmeester, die stinkende woiw
den maakt.
Zulk ecu stinkende wonde vinden wij
bijv. ook in Engeland in de houding tegen
over de suffragettes. Men kan deze houding
bezien geheel afgedacht van de leerstel
lingen. die de suffragette voor-taat. Dc
suDiagcltc boschomvo men dus als iemand,
die ft- een of andere politieke hervorming
heiig vei langt en voor tiaar politieke mei:-
ning ledame maakt.
1 lower moet de slaat haar nu laten gaan
in die neiging tot reclame maken'/
lleei ver - dat geien w'ij grif toe. Geeft
men niet naa-l. de vrijheid lm, een poli
tieke overtuiging te hebbed ook een ruime
vrijheid om daarvoor propaganda te ma
ken. dan is inert niet een werkelijk demo
craat.
Doch er zijn grenzen. Daar, waan de vrij
heid en de veiligheid van andere lungers
in gevaar komen, liggen die grenzen. Die
vrijheid en veiligheid heeft de staat zonder
aanzien des persoons te verdedigen. En, dat
duet de Eugelsche steal niet. Dientenge
volge gaan de suffragettes steeds verder.
Eerst tastten zij hel persoonlijke eigendom
aa.n, vervolgens gingen zij lot mishandelin
gen en indiici-len doodslag over als b.v.
in het geval met den wedren. Nu ten slotte
gaat een dame kunstwerken van gewel
dige waarde, liet om crgankclijke eigendom
van de Engelsehe gemeenschap, ja van de
gebcele meiischbeid, vernietigen om zoo
de aandacht te vestigen op zekere her
vormingsgedachte die zij de juffrouw
heeft.
Inderdaad erger en belachelijker kan
hel haast niet. Zelfs broiuumvergiftiging of
opzettelijke opidemieverwekking ts imuwc-
lijks erger dan zulk een Heritratós dood.'
Daartegen moet met onverbiddelijke ge
strengheid opgetreden. De overheid moet
een voorbeeld stellen, wan! steeds minder
blijkt men te begrijpen, dat het belangrijker
is zulk een kunstwerk voor de mensohheid
of zelfs een menschenlev-en te behouden dan
aan zekere juffro-uw X gelegenheid te ge
ven om op eeu excentrische wijze reclame
te maken voor zekere gedachte van juffrouw
X. die zij belangrijk vindt wij laten nu
met opzei buiten besBekixig welke die ge
dachte is.
Leidt ook in dit geval meer tact tet
onvergefelijke zwakheid er is helaas
alle reden om dit te verwachten straft
men ook deze juffrouw weer mei een schijn-
straf, dan is het gevaar groot, dal binnen
kort ieder absolute alles: diefstal, dood
slag en vernieling van onvergankelijke mees
terwerken geoorloofd zal vinden ate het
er om gaat een Ikwelingsidet* van hem
Ie propageoreii.
Den volgenden ochtend, vóór dag en
dnmv, stond Pieppo alweer vóór de deur
vau de herberg te blaffen.
„Maar Pieppo toch!" lachten dc nieu
we bewoners. En nog eens. na hem jival
gevoederd tc hebben, brachten zij hem terug
hij zijn meesters.
Het meisje, dat hom bracht, was nog
in de lierbei niet terug, toen l'ieppn daar
ahvew te blaffen stond.
„We 'n zillcn hem gien eten meer gev
ren, hij zai uit zijn eigen naar zijn interiors
terugkmpen." besloot de nieuwe liaa-\ En
i'icppo werd nog wel gestreeld, maar 'kreeg
gerij „beetjes" meer.
Maai dat -cte-een Pieppo niet in het mind,
Ie kunnen seinden. Net ate vroeger speelde
hij de baas rondom de herberg, joeg er
weg, wie hem niet beviel, brwank'te ei do
hammen en de broodjes, baalde met de pont
de wandelaars van de overzijde; cn als
hij trek had, ging hij maai' ongegeneerd
hij de tafeltjes schooien, de eters aankij
kend met zijn brutaal-hunkerende helder!
bruine oogen. tot zij hem iet- gaven. Wie
baas was in de herberg, tiet Pieppo on
verschillig: dc heiberg zelve met haar om
geving beschouwde bij als zijn domein en
daar wilde hij zich niet meer van ver
wijdden. Na nog enkele vruchtelooze pu
gingen gaven èti oude èn nieuwe bewoners
het op en werd Pieppo onbelemmerd mui
zijn eigen vrije fantasie overgelaten: hij
was en bleef do hond der landelijke herborg
aan bet water.
Aldus verliepen maanden. Toen gehemde
hel, dat nog een kleinigheid tusschcn do
oude en nieuwe bewoners moest verrekend
Worden. Iets van niemendal, een paarleege
tonnen, welke de oude bezitter verklaarde
zijn eigendom te zijn.
„Noen." beweerde de nieuwe bezit Ier,
„die tonnen heb ik met de rest overgeno
men."
„Volstrekt niet," repliceerde de oude be
zitter, „die waren in de overname niet
begTepen."
Het is strijdig met hel belang der vrou
wen en met dat del' gemeen-'hnp,' wanneer
men nog langer aan de vioiiw haai politieke
rechten onthoudt, -elueef ik in mijn vorig
artikel. Och. dal allen dit l'itlt inzagen
Hef wnordje „politiek" zit velen wat dwais,
wannen, zoowel als viouwen. ,.!k heb g"en
versland van n diliek, dat laat ik aan tiiiji)
man over", hoort nimi meiiigniaat de vrouw
beweren, die h'-l thuis g.ieïT heeft en ge
makkelijk en vmr wie tol nu, toe *1" onaan
gename zijde van het lm ei) een ge-loten
hoek bleef. „Ik heb tlmi.- „recht" zonder
„kies", beweerde onlang- ecu quasi gees
tige dame. tueu men haai over de zaak
sprak; daarvoor -heb ik geen stembiljet iwu-
dig."
Verscheidene mannen daarentegen zijn
van meening dat de vrouw te hoog staat
om zich met de politiek in te laten. Zij
achten de vrouw te goed voor politiek
geknoei en politieke intrige-*: 'I is ai erg
genoeg, dat de nnumeu er zich mee moe
ien inlaten.
Behoeft het nog gezegd te worden dat
deze mannen aan twee kanten overdrijven'?
Vooreerst plaatsen zij de vrouwen door
die uitspraak op een voetstuk dat deze
niet verdienen, en waarop zij ook geen aan
spraak maken. Dc vrouw acht zich vol
strekt niet verheven 'haven den man, en
meent evenmin dat zij', indien ze altera®
de macht in handen had. de zaken beter
zou doen da» hijze wil slecht- dat n a.;t s l
de meening der mannen, die der vrouwen
tot uiting kan komen, óók in de politiek.
De vrouw staal geestelijk noch zedelijk te
hoog om aan hel politiek leven deel te
nemen, zelfs waar dit minder ideale zijden
te zien geeft. Aan den andeieu kant over
drijven de mannen die bovenstaande mee
ning huldigen, door de politiek te vereen
zelvige» met minderwaardig gedoe. Daai-
mede toch zouden zij een smet RWjk'U
op zooveel hoogstaande mannen die htm
levensdoel zochten en vonden in tie poli
tiek en San wier werken een natie hel
dankt, wanneer zij dm'ler goede wellen kan
leven en een groot e male a li vrijheid en
welvaart geniet. Ook de politiek is, wat
men er van maken wil. Zijn er aan het
politieke leven werkelijk zmneel tmmh»
waardige eigenschappen i crboiulcn, dan
wordt het hoog tijd dal de besten in den
lande er aan deelnemen, om die minder
waardigheid le doen verdwijnen. En wan
neer dan iilijkt - zooals werkelijk hel
geval is dal de besten onder de mannen
die taak nog niet hebben kunnen volbren
gen, dan moeien de besten onder d-e vioii*
En die twee menschen, die elkaar goed
vei staan hadden in ondei handelingen, waar
heel wat geld mee gemoeid was. kragen nu
eensklaps ruzie, hevige ruzie, voor een
futiliteit van twee of drie leege tonnen.
El' was niets ;um te doen. zij konden of
wilden geen vreedzame oplost*.i,ng vinden:
er werd gekeven en bijna gevoelden en liet
iiep uit oji een proces, dal maanden hmg
aansleepte en eindelijk len muleele van
den nieuwen bezitter uilgeffilintsi wer.l.
De nieuwe liezitter kwam woedend en
razend thuis, te avond- van d.it vonnis.
Hi| verklaaide een leven-langen om log aan
zijn voor/aal en aan alle- wat met hem
in verhand stond; bij verbood zijn vmun
en kinderen nog umt met zijn vijanden
een woord of groet tc wi-.-elen. en i'ieppo
monsterend, die rustig bij de kachel lag
te siiijicn, grecji hij hem plotseling hij den
nek en gooide hem buiten, jmm m*1iieejf
wend
„En gij enk moet hier wig, Joelt' naai
nu sloeber-faioiclde
En woest klapte hij de deur aebtet Pieppu
dk'ht.
Dien nacht stond Pieppo onbedaarlijk vóói
do Iterber.gdeur te janken cn te blaften
Een paar keer trok de vei woede Imn- zijn
raam open cn vloekte cn gooide met water
maar telkens, na een poos, kwam i'ieppo
terug.
te Ochtends, toen dc deuren open gingen
stond hij daa.r weer. om den hoek van het
huis, zóó vreemd en droevig kijkend,
gansch rillend op slijknaitte pootjes, alsof
hij duidelijk zeggen wou: „Wal is er toch
gebeurdWat hob ik toch misdaan? Ik
begrijp ei niets va.il!" Maar de onverzuen
lijkc baas nam. een groeten steen cn gooidi
hom vloekend naar Pieppo, en Pieppo
vluchtte weg en liet ziel. van ganscli don
dag niet moer zien.
Doch te avonds was hij daar weer
'- Avonds, tegen zonsondergang, kwam Piep
jio schuchter, met blinkende oogje-s en ge
wen daaraan kinnen meehelpen. Ge-teld dat
de zedelijk** eigenschappen der beide ge»
slachten gelijk zijn, dan zou men door
de vrouwe» te laten medelielocn toch mils
een dubbel getal hebben, om uitte kiezen;
maar waar in werkelijkheid verschil lie-
staat tiis-ehen mannelijke en vrouwelijk»
eigenschap!**!!, daar i- dc kans zooveel
greoter. dal uit een gelukkig" samenwer
king dezer krachten een meer bevredigend
geheel milsDmt. i
Doch afgezien hiervan, dus veronderstel
lende dat de politiek niet te zinveren is
van al het minderwaardige dat haar heet
aan te kleven, dat zij werkelijk is en blijft
wat men. in gemeenzame taal uitgedrukt
„vuil" noemt, dan kan dit vont' de mannen
meg geen leden zijn om de vrouwen win
lief politieke teven uil 1e sluiten. Want
waar ter wereld maakt de man zieli arnh-rs
zon bezorgd over minderwaardig of vuil
werk dat door vróuwen verricht moet wor
th*» Kan luj liet in den regel niet zeer
goed aanzien da! zij zwaren, hc hamel ijken
alben! verricht? I- hij je edelmoedig om
haar liet slechtst behuilde werk te laten
doen Ziel hij hel zelf- wel altijd, daï
de vrouw die mod" den ko-1 moet verdie
nen. na «Doop van die dagtaak nog een
nieuwe vindt in de huishouding? Zoo zon
den er verschillende voorbeelden te noe.
men zijn, waaruit het tegendeel blijkt van
die hnoge vromvenvercering.
Aan den anderen kan! i- ir.g nimmer
gebleken dat de vrouw Dacht zich het
„vuile" werk van den bals te schuiven, wan
neer zij eenmaal ite overtuiging heeft, dat
liet gedaan nmel worden. Dan pakt zij
aan en doel ivat van haar geèisrht wordt,
than is geen opoffering haar te groot, dan
teit zij geen vermoeienis. Dit i- -ieeds ge
bleken in liet liui-elifk leven. 1uj een ge
zin-arbeid, maar ook in het leven daar
buiten. Zoo zal ook de vrouw met ijver
deelnemen aan liet politieke leven, ondanks
de schaduw zijden die er aan verbonden
zijn, wanneer zij maar de overtuiging heeft
gekregen, rial ilil haar plicht is, dat het
noodzakelijk is ten behoeve van haar zelve,
van haar gezin en van rit* gcmeeiiscliaj).
Doch daii zai zij moeten he-cffen dat. liet
innerlijke p ditieke leven iel- ander.- is* dan
hel injagen Min een eerzuchtig doel' of het
opg-ian in partijschappen- Dan zal zij Sb*
bet) in li* zien. dal deelnomen aan dc
politiek wil zeggen deel hebben aan de
wetgeving, invt red uilo'dimen up de ont
wikkeling cn ite welvaart, van hel volk,
zuigen vooi de loekom-t der geslachten die
in on- komen. Hoe kan men, dit inzien
de, beweren, dal vrouwen niet aan poTUiek
moeten doen? Hebben zij geel) belang hij
de wetgeving? Zullen de mannen alleen
.-pitste ooren om den hoek van het huis kij
ken, als om Ie vr.'up-n <d liet nu eindelijk
Miorbij was en bij weer terug mocht {ko
men. Kt n meneer, die vóór do deur aan
om tafeltje zal, merkt" hem op en klopte
op z'iju knie om hem bij z.ii b te roepen.
I'ieppo kwii-jrelstaa!Ite wel even en; streek
zijn oortje-, maar kwam toch ui-etliet
was iemand ambo- du* hem nmosi uitnoo-
diigeii vóór hij nog komen zou.
Daai kwam die andcie. ik* baasPieppo
trilde en neuspiejilr van verlangen.
„Zij-je hoapl wig, icuiijke sloeber!" gib
de de baas. naar hem toe-jiringend. En
l'iejqio lerdu'een.
Di"ii nacht huilde en jankte Pieppo-lje
alb re'bannclijk-t. Het was «mus ais een
ineusch die huilde. Nu eens Dep hij voor
I-el hm-., dan weer over het aciiterpleintje,
dan e\en buig.- tiet .-water, aldoor maar
pinkend, builend, jammerend. Hlsof hij fol
tert nd" pijnen leed. Geen meu-cb kon sla
pen in de heiberg en wegjagen hielp niets
iiirertelken- en telkens kwam hij weer
"eitig, de gnnsehe Imurt, onder zijn akelig
1 op.-i'lunbieml.
„Da moe hier eindigen!'' riep dc ver»
toomde haa.-, en greep naar zijn geweer.
liet. was een -title nagjil van donkere
s»'Jmdn-ttschimmen en bleek manelicht. De
hoornen stonde» zwart, -het watei glinster
de in Sjp -cLemerda,mpen, en een gevel-
nmiutje, aan den oever der rivier, was
al- met tintelend zilver overgoten.
„Vi'iK-e zwijgen, sloeber!" raasde de haas.
onr alle antwoord hief I'ieppo een nog
akeliger klagen aan.
rtiiklerend trok de haas den haan van zijn
geweer over.
„Ais ge nb In zwijgt...!"
l'kqqio-tje zweeg nog niet dadelijk, llij
zweeg eerst, toen het schot knalde en hij
tegen liet muurtje achterover tuimelde.
Toen zweeg' Pieppo-tjc.
