Zakken
BEEREHHUIZEM,
II
J, DE KLOE, Aannemer.
i Te Koop of te air:
ft. E TMODTÏBIK.
De paedagogische tante.
KINDERGöEu.
Koloniën.
Handel en Bestrit.
Provinciale Overijsselsche
Zwolsche Courant.
Stadhouderlaan 10.
Opgaven voor Bouw eu Verbouw gratis
tót dat zij èu Donderdagavond, én laler, tol
nu toe "bloed opgegeven, heeft, en dat zij ris
dien avond ziek te bed ligt.
jjn thans de ontmaskering. Ik heb tever
geefs i" uw bericht gezocht, wie o£ wat ont.
maskerd Hci medium? Daarvan u
ZZ sprake. Zij lieefl met gemerkt, dat de
heer Richter 2 trompetten wegnam! Waar zit
het bedrog? Het is eerder een bewijs van het
tecefldeel. Het bewijs, dat het medium althan-,
die hoorns niet. in de handen hield, die boven
■hen gecontroleerd werden."
0e ,z;tt zoo schrijft de lieer O. verder
men vergaderde in een nabijgelegen salon
waar meer staaltjes van bedrog van
het medium worden ontsluierd" is, op zijn
minst, 'een leelijko insinuatie.
Tot 'nog too was er niets ontsluierd en i s
cr'niets cnlsluierd. dan dat de lirer Richter
de séance in de war heeft gestuurd
Laat 'mij er bijvoegen, dat een séance in
Amsterdam 'aan onze vereenigmg pl.m. f HO
)j0St waartegenover pl.m. f90 ami ontvang
sten'staal. Vis er dus slaat, dal medium en int
pressario spoorloos verdwenen waren met ine
deneming der receite, dan i.» ook dal weer
een uitdrukking, "die hen, die u de mede-
deeling deden, m een eigenaardig lielit plaats!.
Verder is het een leugen, dat „zij" van plan
was een tournee door Nederland to maken.
Tegenover de schandelijk in de war gestuurde
sséance staan tal van prachtige. Ook de tweede
séance te Amsterdam is uitstekend getukt.
Maar toen was er geen complot, die de séance
in 'de war stuurde, thans, zoo het schijnt, wel
Ten minste, ,de 4 tickets, die de directeur van
het '„Odéon" zelf genomen heeft" en het feil.
dal 'lij u de zoogenaamde ontmaskering heeft
medegedeeld, wijzen daar sterk op.
Heeft de heer Richter ook iets in dc
trumpets" gevonden? Ook hier schijnt de om
uiaskering -tegengevallen," zoo concludeert dp
heer G„ en hij verzekert, dat het hem aang©
naam zal zijn te vernemen, wat nu de eigen
Ijjke ontmaskering is en van welk medium.
In een tweede ingezonden _stuk verzekert de
heer Van Eek Duymaer van Twist, dat hij
secretaris is van bovengenoemde vereeniginf
welke dit nr-dium uit Engeland -na zeer gun
stige informatiën van hoogstaande personen'1
liet overkomen en dat hij dus in privé niet--
met deze zaak uitstaande heeft.
In een deide stuk is iemand, die de he
wuste séance meemaakte, de heer .1. 11. van
Oort, aan het woord. Deze merkt in de eer
ste plaats op, dal de heer Goedhart, die niet
daarbij tegenwoordig was en geen der aanwe
zige personen heeft ondervraagd, moeilijk de
ontmaskering kan tegenspreken.
De heer v. O. verzekert vervolgens, dat er
geen sprake was van een complot. Dx; meestcn
der aanwezigo personen zagen elkander dien
avond voor het eerst; van de vier door de di
reetie genomen plaatsen waren er drie dooi
onbekende personen per telefoon genomen.
Diegene, welke aan het einde der séance
luid het bedrog bekend maakte, was de heer
Richter, secretaris van de spiristisehe vor-
eeniging „Onderling Onderzoek"; daarna ver
klaarde de heer De Bruin, voorzitter van do
Spirilistenvereeniging „Ilarmonia", te Amster
dam, dat ook hij op andere gronden een be
drog had geconstateerd, en de lieer Fremery,
redacteur van „Toekomstig Leven", sloot zich
bij voornoemde heeren aan.
De namen van deze drie heeren geven z. i
heel wat meer waarborg voor de juistheid
der ontmaskering dan het zonder eenig deug
delijk onderzoek, eenzijdig geschreven stukje
van den lieer Goedhart.
Tenslotte noodigt de heer v. O. den heer G. uil
op een door hem te bepalen dag en uur in
Odéon te Amsterdam een séance te komen ge
ven en daarbij uil te noodigen de pers, liet be
stuur der Vereen, voor psychisch onderzoek
en de heeren, die het bedrog hebben ontdekt,
en zich te gedragen naar aanwijzingen van het
medium, doch met afdoende eontróle: De on
kosten van deze séance neemt de heer v. O.
geheel voor zijn rekening.
Het laatste schrijven is van den heer De-
Bruin, voorzitter der afd. Amsterdam der Spi
ritistische Yereeniging „Broederbond Ilarmonia"
te Amsterdam, die eveneens de bewuste séance
meemaakte.
Schrijver meent, dat de heer v. E. D. v. T
zelf de schuld ervan is, dat men hem voor
den impresario van h"t medium aanzag.
„Toen hij n.l. in de na verendcrine, die onder
mijn leiding gehouden werd, geen w oord
ter verdediging liet li noren, maai
alleen zeide, ,,i k kan er ook niets aan
doen" eu niet. aanbood dc ent ree gelden
{fllO en niet f90. zooals men schrijft) liftt
en waar dan ook, ter dispodtie dor deelt»1
mers te stellen, kwam de geslachte aan eeu
impresario hij de buitenstaanders begrijpen)
kerwijze op; en een der deelnemers gaf uwe
redactie de inlichtingen voor uw bericht. Ook
op verzoek van 'n aantal deelnemers schreef
ik den dag erop aan den heer v. E. D. v. T.,
en verzocht beleefd om t» willen melden of
hij de betreffende gelden alsnog zou willen
restitueeren, maar tol op heden ontving il
geen antwoord hierop."
En verder schrijft de heer De Bruin:
„Wie ontmaskerd is? vraagt G„ wel, mijn
heer G-, het medium mrs. Harris is op bedrog
betrapt en dat noemt men hier ontmaskeren
Moet er ook een ander woord voor gezocht
worden? Gelukkig geeft u, waarde heer G.
zelf antwoord op mv vraag; n schrijft toch
het medium-heeft niet.ge merkt da>
een heer R. 2 trompetten wegnam)
Geeft u hier zelf niet het klare bewijs, Si n
helderziend het medium en hoe goed dc
eontröle was? Nóch „sprekers in de trompet-
ten", nóch het medium, namen er iets van
Gvaar, dat een der aanwezigen de
trompetten in elkander schoof en
in z'n zak stak! De derde trompet was
door R. niet te vinden' en dat moet nu liet he
wijs zijn dat het medium althans geen boom
in handen had. Fraai! Dat R. de séance in de
war gestuurd heeft, is onwaar, luj bewees
de zaak, waarvoor hij veel voelt cn werkt (hij
is n.I. secretaris van een hier reeds jaren in
staande spiritistische voreeniging) een groeten
dienst. Of hjj ook nog op een andere wijze
had kunnen optreden, Iaat ik in het midden
maar dat hij ontmaskerde, is niet af te ken
ren. Dat de tweede séance in Amsterdam uil-
stekend gelukt is, spreek ik absoluut
togen, alsook dat er do derd© maal een com
Wot heeft bestaan; Leusch de 4 „tickets" van
den directeur van het Odéon staan er ge
heid buiten."
Tenslotte doet de heer De Br. een dergelijk
Voorstel als de heer Van Oort, n.l. om nog een-,
ren séance door het medium te laten houden,
maar dan pnder degelijke eónlrole.
Boor
J. B. MEERKERK.
(Nadruk verboden.)
Mevrouw de weduwe Schippers was heel
rijk, ze had geen kinderen en was erg
familieziek, en van die laatste hebbelijk
heid kon ze ruimschoots genieten, want
haar zustere en broers, te zamen zeven
stuks, waren allen getrouwd, hadden allen
een huis met kinderen en moesten allen
erg scharrelen om er fatsoenlijk te komen.
Ze kreeg dus no-gaken» bezoek van de
neven en nichten en die werden altijd heel
vriendelijk ontvangen; niemand verliet ooit
tante Sina, zonder een heek dosis verma
ningen en raadgevingen; haar beurs hield
ze zorgvuldig dicht, maar men troostte zich
rnet de gedachte aan later; 't mensch was
oud, en zonder haar nu naar de eeuwig
heid te wensehen zoo op staanden voet,
vonden de toekomstige erfgenamen toch wel
dat, tante 't heel lang maakte, te me©r
daar zij zooals uit deze kleine geschie-
nis blijken zal met het klimmen van
haar hooge jaren nog steeds paedagogischer
werd. En men noemde haar al sinds lan
gen tijd „de paedagogische tante".
Deze naam was haar gegeven door neef
Evert Hartmandie bij haar bijzonder in
kas was. Everts wedervaren zal hier heel
in 'tkort worden verteld. Evert ging hou wen
o-p een traktementje van zestienhonderd gul
den, met een heel lief meisje zonder geld.
Tante Sina was bijzonder met het huwe
lijk ingenomen; ze mocht hem graag en
voelde ook veel voor zijn aanstaande vrouw,
zei ze. Hém mocht ze zoo graag, omdat
hij nooit tobde, nooit over geld of het dure
leven zanikte cn altijd en overal licht zag,
ook zelfs waar tante Sina eigenlijk geen
sprankje wist te 1 >espeuren.
Heel belangstellend vroeg tante, of neef
wel op de hooge uitgaven voor de inrichting
van zijn woninkje had gerekend. „O
ja, tante! natuurlijk", zei de luchthartige
neef, die in zijn onnoozelheid op een bij
drage van tante had gehoopt, „natuurlijk.
Anders zou ik lichtzinnig zijn, hé Ja, ik
heb zelfs nog een kleinigheid over voor
een huwelijksreisje ook."
Dat vond tante heel knap en braaf.
„Best zoo, jongen," zei ze, „"héél best. .Ta
jij bent toch altijd de liefste geweest, de
allerliefste. Kijk, ik had jullie anders op
een huwelijksreis willen trakteeren, zie je,
maar 't is-beter zóó, oneindig veel beter.
Je moet je zelf helpen, dat is het ware.
Ik heb daar een boek over; dat zal ik
je meegeven, wacht even." En ze haal
de het, en Evert moest het meenemen,
zo-o goed was hij niet. Dat moest hij maar
eens heel ernstig lezen en ook aan Lize
geven zoo heette zijn jong vrouwtje.
- „Ik kom dan laler wel met mijn ca
deautje," zei tante, „wat in 't vat zit, ver
zuurt. niet."
Allesbehalve geslacht verliet neef zijn
lieve tante. Het huwelijksreisje schoot er
bij in, natuurlijk; dc stakkerds hadden nau
welijks trouwkleeren kunnen koopen. Maar
hun blijmoedigheid werd niet verstoord,
moedig ging het paartje de zorgelijke toe
komst tegemoet. In de eerste maanden kwa
men ze er echter niet toe, tante te gaan
bezoeken; een beetje had ze 't wel ver
bruid. Ze moesten zicli nog groot houden
voor de familie ook. want allen vroegen,
wat ze toch wel van tante Sina hadden
gekregen? Onveranderlijk klonk dan blij
moedig het. antwoord„O, dat komt nog:
wat in 't vat zit, verzuurt niet."
En vóór 't eerste jaar om was, scheen
hot er werkelijk van te komen. Lize zat
op een zomermiddag wat met tante te pra
ten in de scire en het gesprek kwant op
vacantie en reizen. Hartman was bij de post
cn kreeg zijn veertien dagen vrijaf ditmaal
in den zomer. „Jullie heb nu nog geen
kleintje,"' zei tante, „en aan den eenen
kant is dat maar goed ook, kind, want
jullie inkomen is maar schraaltjes. Eigen
lijk hadden jullie nog niel mogen trouwen,
maar aan den anderen kant moet "ik toch
Jullie prijzen, om "je moed, weet je? Ik
houd van moedige menschen. Ik zou jullie
nog altijd wat geven... en... zou Evert niof
hoos worden, als ik jullie nu eens geld
gaf vo-or een zomerreisje
Lize verzekerde bij hoog en laag dat
Evert het erg hartelijk zou vindon, en ze
ging naar huis in de vaste overtuiging,
dat tante het geld wel gauw sturen zou.
Doch de eene week na 'de andere verliep
de vacantietijd naderde, en er kwam maar
niets van tante. Dolgraag zouden ze er
eens uit gaan, maar 'geld hadden ze niet;
vragen rechtstreeks vonden ze te brutaal.
Na lang beraad vonden ze er dit óp: ze
zouden tante vragen hun een sommetje
voor te schieten de volgende drie maan
den zouden ze het haar terug "beloven.
Natuurlijk zou tante zich dan haar "belofte
herinneren en dat geld nam ze vanzelf
nooit aan. Aldus geschiedde, cn tante was
ditmaal erg scheutig: Lize kreeg het geld
onmiddellijk. Met hcol veel plezier wou
tante helpen.
De jongelui gingen o-p reis en hadden
dol veel pret Opgetogen brieven en prent
briefkaarten zo-nden ze aan tante en deze
genoot van het geluk der meest geliefden
onder haar neven en nichten. Alles was
heel, heel aardig, cn in benijdenswaardig»
zorgeloosheid werd het heele sommetje ver
eerd,
Een Week of Wat na hun thuiskomst
ontving Evert zijn traefcement. Ziezoo",
zei hij, iiu ga ijk lieel leuk met het
geld naar tante en doe precies "of
ik het haar eerlijk terug kom brengen. Dan
vermijden we allen schijn van bedelarij
dat is toch onaangenamer voor je gevoel
ook".
Lize was het volkomen met hem eens;
'twas eigenlijk niet meer dan billijk dat
tante nu ïfindelijk haar belofte eens na
kwam; maar dat gebedel, 'daar hield Lize
•ook piet van. Uapper stapte Evert naar
tante toe, het geld op zak, gelukkig dat hij
tenminste den schijn van klaplooperij zou
kunnen vermijden; dat stemt een mensch
prettig. Heel opgewekt heide hij aan, bij
zonder hartelijk was de ontmoeting tante
was in een uuiterst blijmoedige stemming.
Met vriendelijke stem en een lachje van
innige tevredenheid -op het blom-zoete ge
zichtje maar. matigjes gerimpeld ver
telde ze neef van haar werkvrouw, aan wien
zc een rijksdaalder had voorgeschoten voor
den inkoop van wintervoorraad, hoe di©
brave vrouw den rijksdaalder trouw was
'komen terugbrengen en dat zij toen had
gezegd. - „Vrouw Koops, dien raag je
houden 1 Menschen die wat verdienen, moe
ten wat hebben."
Gerustgesteld overhandigde Evert haar do
honderd-vijftig gulden, met een enkel woord
van erkentelijkheid en een zwakke toespeling-
op het gat, dat door zulk een aanzienlijk
bedrag in zijn financiën geslagen werd.
„Ja," zei tante 'heel deelnemend, „dat
begrijp ik jongen. Eigenlijk verdiende je
niet genoeg om te gaan trouwen, roaar
aan den anderen kant moet ik ook weer
erkennen, dat je moed waardeering ver
dient. En voor zoo'n reis hadt je eigen
lijk ook het geld nietWaar ben je
heelemaal geweest?"
„In de Ardennen, tante, en door den
Eifel terug. We hebben u gedurig prent
briefkaarten gezonden; u hebt ze toch ont
vangen?"
„Ja zeker, jawat vind ik dat aardig.
En dat jij prentbriefkaarten zegt en niet
dat 1-eelijke ansichten, zie je, dat iweet
ik te waardeeren. Ik ben erg met je inge
nomen. En a!L jk dat geld zoo zie en ik
bedenk wat voor profijt jullie daarvan
zoudt kunnen hebben, dan denk ik, eigenlijk
moest ik het hem maar schenken
Tante streelde de bankbiljetten en keek
er naar met heel teedere blikken; Evert
trachtte zich goed te houden, ofschoon de
woorden hem naai' de keel drongen, als
een angstkreettante, we houden zoo goed
als niets over, als u dat van ons aanneemt....
„en.... maar, aan den anderen kant
bedenk ik weer, hoeveel eervoller het voor
jou is om je eigen reis te betalen; dat
geeft een gevoel van voldoening.ja, dal
moeten we niet onderschatten. Ik stel heel
veel belang in je, dat weet je wel, en
daarom zal je 't niet vreemd vinden als ik
me soms bezorgd maak over je toekomst
ja, een beetje zorgeloos ben je wel r—
En Evert's lieve geld gleed in een zwart
flu weden beugeltasch. Haast kwamen hem
nu de tranen in de oogen, maar hij hield
zich kranig en wist ze weg te'lachen.
„Ja, tante,"- zei Evert, „ik heb de
g ioote fout begaan van waarde te hech
ten aan toezeggingen, die niet worden na
gekomen
„O ion gen, doe dat nooit. Leer dat
van mij, e dat nooitO kind. er zijn
van die menschen, die lichtvaardig om
springen met. beloften, vertrouw ze nooit,
vertrouw ze nooitIk heb opzettelijk ge
wacht met mijn cadeautje, omdat ik eerst
de kat eens uit den boom wou kijken,
hoe 't met je huishouden gaan zou..Lize
is ook nogal luchthartig.....'"
„Och, tante, maak u zich om ons.
toch niet bezorgd. U heeft uw geld immers
terug
„Daarom zeg ik het niet; dat weet
je wel Jxtcr..... Als ik wist, dat ik er geen
kwaad aan deed, liet, ik je dat geld be
houden.... maar hoor eens, ik zal jullie
een ankertje rijnwijn zenden, hoor, Als je
dan nog eens over je prettig reisje na
praat, drink er dan een glaasje rijnwijn
hij. Hou je van rijnwijn?"
„Heel veel
„Lize ook?"
„Zeker. Maar geef u toch vooral geen
moeite. Wij komen er wel."
Lize had zich al heel weinig voorgesteld
van zijn bezoek, zoodat het haar ook niet
erg tegenviel, toen Evert zijn verhaal deed.
...Haar nu krijgen we Rijnwijn!" zei hij. „We
zullen er nog maar niemand op vragen,"
dacht Lize, cn Evert was ook van oordeel
dat het verstandiger was voorloopig er nog
maar geen glazen voor aan te schaffen.
Hoe verbaasd waren ze dus, toen ze eeni-
ge dagen later een compleet stel rijnwijn-
glazen kregen toegezonden, van tante Sina
mei een briefje erbijgetrouw als altijd aan
haai beloften, meende ze goed Ie doen
met eerel glazen te zenden die hoorden
er toch eigenlijk bijde wijn zou spoedig
Nolgen. Docli weer na verloop van een paar
weken kwam er een tweede epistel van
tante: aan den eenen kant zon ze toch
zoo dolgraag den wijn ook zenden, want
als ze het iemand gunde, dan was 't aan
haar allerliefsten neef en zijn hckoorlijk
vrmnvtje, doch aan den anderen kant maak
to ze zich ongerust over de gevolgen. Evert
zou zoodoende aan '1 wijndrinken gewoon
laken en hij zou er later niet meer buiten
kunnen-cn daarom moest zij van den wijn
tot haar groote spijt afzien; ze hadden
nu de glazen toch cn dan de herinnering
aan een aangenaam uitstapje.
„Voor mijn part krijgt ze de pip," zei
Evert, wien 't nu toch werkelijk wel een
beetje kras was geworden. 1
En of zijn verwensching invloed hooft ge
had, weet ik niet, maar enkele maanden
laler kreeg tante Sina werkelijk zooiets als
de pip en bij de opening van haar eigen
handig geschreven testament bleek, dat ze
al haar bezittingen had vermaakt aan. r$r.
schillende scholen en aan een evangelisatie-
bond; alleen neef Evert Hartman, den lief
sten van al haar familieleden, had ze haar
schildpadden snuifdoos vermaakt. Ze zou
van den eenen kant graag alles nagelaten
hebben aan haar neven en nichten, maar
aan den anderen kant overwoog ze, dat
haar geld in zooveel porties zou moeten ver
deeld worden, dat *t eigenlijk voor nie
mand meer de moeite waard was en
bovendien: nu deed ze een paedagogisch
werk.
„Amen 1" zei Evert, ,,'t mensch was toch
in haar soort een juweel."
Knoeierijen hl] de pestbestrijdlBg-.
Te Madioen schijnt men de opzichters
hij den technischen dienst van de pes tb f-
strijding, die knoeien, ander» aan te pak
ken dan te Malang gebruikelijk is.
Bij twee hunner, T. en \V., zijn door den
hoofdopziener tekorten geconstateerd, bij
den eerste van f 2(XX), dat echter, toen
de hulpofficier van justitie van de zaak
kermis genomen had, werd aangezuiverd:
bij den laatstgenoemde van f3040.
De laatstbedoelde opzichter was door
voorspraak van zijn familie te Foerabaja
aan dit haantje geholpen.
Hij is tijdelijk vervangen door den heer
Rusorier Manz, meldt het „Soer. Md."
S. I.
Uit Bangkalan schrijft men aan het S(«-r.
Nieuwsblad"
Dezer dagen las ik in uw blad. dat
raden Joedokoemo, sergeant der 4de com
pagnie bij de baxisan te Bangkalan uit den
dienst is ontslagen, omdat hij lid is van tie
S. I. Ik doe ii bij deze weten, dat hier
momenteel meer dan do helft van de ba-
risan als loden van genoemde beweging
zijn opgenomen. Zij zijn allen voornemens,
om na expiratie van dienst niet meer bij
te teekenen; er zal dan geen enkele Ma-
doerees zicli meer voer de barisan aan
melden.
Er hebben zich een viertal S. I.-ers
uit Karang G-eneng tot den resident van
Soesrabaja gewend, om hulp tegen hun daar
overwegend, anti-S. I. gezinde deragenn-o
ten, zegt het „Soer. Nieuwsblad".
Deze werken volgens hun beweren, hen
in alle opzichten tegen en zouden hun
zelfs hun sawahs afhandig gemaakt heb
ben.
Klachtenbij desabes tuur en in hoogexe
instantie tot bij den regent, hadden niet
gehaat; derhalve togen ze naar den resi
dent, In de hoop daar hulp en steun te
zullen vinden. Deze autoriteit zegde, naar
wij vernamen, dien steun toe in den vorm
van een onderzoek.
als er geen S.-L in betrokken is, waar hij
en de medebestuurders al hun best doen
de S.-I. in wettige banen te houden, wat
ook wel gelukt verder, heeft de régent
besloten er een Landraad-zaak van. te ma
ken. Verder heeft de regent „mir nichts
dir nichts" 'verboden aan de bevolking in
zijn district, toe te treden als lid der S.-L
Bekeis en demangs, 'op straffe van ontslag,
koelies op andere straffen!
Waterleiding te Samarang.
Het „Bat. Nbld." verneemt, dat de fees
ten tergelegenheid van de opening der
waterleiding te Semarang prachtig geslaagd
zijn. Ze werden besloten met vuurwerk en
een bal.
Onderwijs voor inlanders.
Alen schrijft uit Jogja o.m, aan de Loco
motief
Ook het ouderwijs woi-dt uu door het
inlamL-ch bestuur aangevat, er is namelijk
een priaji tot inspecteur benoemd, die voor
zijn taak berekend schijnt en een goed
voorbeeld mag worden genoemd, voor an
dere bangsawan. Dc geest van vooruitgang
dut.gt ri.i door jn alle lagen van de itiland-
sche samenleving en dit verblijdend tre
ken mag zeker wel een belofte worden ge
acht voor spoedig komende betere dagen
voor de Vorstenlandsche bevolking. Tot in
specteur van het desaonderwijs is Benoemd
r. m. Mangkodimedjo. Het is iemand, die
goed Nederlandse!) spreekt en schrijft, die
al meermalen artikelen gepubliceerd heeft
en die blijken heeft gegeven, veel voor
het inlandsch onderwijs ,te gevoelen. Hij
is eindeljjk benoemd, nu men al lang had
venvacht, dat hij <tot. een belangrijk ambt
geroepen zou worden.
Zijn voorganger was r. t. Romodirdjo,
die was benoemd op verlangen van den
vorigen rijksbestuurder, en eigenlijk alleen,
omdlit het een bangsawan was. Toen gold
nog algemeen, dat oen voornaam man voor
alles geschikt was, maar bekwaamheid en
zelfs naar eenige geletterdheid werd abso
luut niet gevraagd. Dit is nu uit, die mooie
dagen zijn voorbij, meer en moei- wordt,
kennis van liet Neder]andsch geeischt in
de Vorstenlanden.
Va t dit laatste be teekent, blijkt uit liet
feit, dat eenige jaren geleden, toen eenige
Jogjasche prinsessen aan Solosche prin
sen werden uitgehuwelijkt, in Solo groote
verbazing hoersehte in den kraton, over
hel feit, dat die dames van hooge ge
boorte niet eens behoorlijk Maleiseb ken
den. j
Naast deze oude toestanden steekt schril
af dc nieuwe solidariteitsbeweging van de
S.-I. De Jogjasche autoriteiten, iniand«che
dan, schijnen nog niet de juiste manier
te hebben gevonden om de beweging in
handen te houden en pro boeren het daar
om nog met de vroeger steeds gemakke
lijk gebleken sterke arm. Een aanleiding
is gevonden in wat onlangs gebeurd is in
een desa van de ka boepaten Sleman. Ex-
zijn 90 S.-L'crs van .logja naar die desa
Bloenjak gekomen en hebben or een in
lander afgeranseld, die verdacht, was, zich
vergrepen te hebben aan de vrouw van
een S.-l.-lid. De regent van Sleman heeft
daar veel drukte van gemaakt, onlangs 40
peisonen gehooid, van wie slechts één be
kende aan de mishandeling schuldig te zijn
geweest. Hoewel door een bestuurslid der
S.-L is gevraagd, er geen gr oo tere zaak
van te inakoa dan van dergeljjke ?afeen
Uitlotingen.
LOTEN VAN PARIJS (Municipal) ran 1910.
Trekking 20 Apnl.
No 196178 k Ir. 100 000; No. 4-51304 k
fi. 10 000; 59 Nos. k tr. 1000.
LOTEN VAN PARIJS 'Municipal; A3 pet
van 1871
No 247229 a fr 100.000; No. 445270 en
No. 071507, elk Ir. 50.000; Nos. 27564,
3004», 30053. 117762, 576121, 812715, 813442
1249811, 1251393 en 12922S3, elk afr. 10.000
en 75 Nos eik k Ir. 1000.
LOTEN STAD BRUSSEL, van 1902
Trekking 15 April. Betaaibaar 1 Ju!i.
Serie 25412 No. 22 a fr 20000, serie 1441
No. 15 a fr 3 000; serie 25412 No. 16 a
fr 500; serie 21108 No. 2 en serie 4800 No 1,
elk a fr 250
Dc- volgende elk k fr. 150:
Serie 1411 Nos. 3, 13, 18 en 20, serie 4S00
Nos. 10, 32 en 17, serie 6110 Nos. 11 en 14,
serie 7604 No 24, serie 87SG N03. 5, 6 en
3 6. seise 109-s0 No 1. serie 18526 Nos 15,
17 cn 39, serie 21108 No 21, serie 25412
No 9, serie 28942 No. 15
!>e uveuge No»., vervat in de volgende
17 seriën, elk a fr. 110:
1441 4800 5697 6110 7604 8786 9624
103SS 30407 10980 15711 17606 18526 21108
25412 25711 28942
LOTEN CONGO STAAT it fr. 100 van 1888.
Trekking 20 April. Betaalbaar 15 April 1915.
Serie 32581 No. 23 k fr 100.000; serie
10741 No 15 a fr 2000; serie 40565 Nos.
12 en 13, en serie 59610 No. 17, elk k Ir 1000.
De volgend» elk h fr. 750:
Serie 9407 No. 23. serie 10741 Nos. 7 en
20, serie 11771 No. 8, serie 19922 No 5. serie
20516 Nos. 1 eu ©2. serie 22380 Nos. 1 en
14, st-ric- 25763 No. 9, serie 30230 No. 3,
serie 32581 No '2, serie 35995 No 23 serie
36392 No 18, serie 46153 No. 13, serie 54107
No. 6 serie 55153 No 18, serie 58409 No 2,
serie 58409 No 8, serie 59714 No 14.
D» volcpudii senéii elk a fr. 230:
-2900 0293 9107 10037 10741 11771 18997
19922 20510 21988 22380 25763 27824 30230
30475 32581 35995 36392 40565 1-3911 44675
46153 51107 55153 58409 59616 59714
te koop gevraagd, onverschillig welke
soort.
5009 8 R. HOFMAN,
Zakkenhandel, I aurensstraat 12.
O .tvangeneen enorme collectie
HJnderj arken. Mantel», Jton»
gens-Costuums, Hoeden, en aiies
toi het Kindergoed beboerend tot
den leeftijd van 4 jaa-%
Specialiteit Luiermand Uitvet
ten en Wiegen.
Firma Wed. L. J. l'BEl'REDX,
Groote Markt 49, Huis in Duizend
V eezen, Hang 3, Kotterdam,
Telef. 4202. 4780 15
EN
Hoewel er aan den inhoud kosten noch
moeite worden gespaard, is de abonnements
prijs slechts 1© cents per weck? ze is
daardoor het meest gelezen dagbiad in Over
ijssel en omgeving.
Prijs der Advertentiën 20 cents per regel
bij verbinding, in een jaar tijds, voor 6 adv.
van één firma 15 ets., 12 adv. 10 ets., of
ook 250 regels 15 ets., 500 regels 121/g ets.
000 regels 10 ets.
Vawehooon bjj den Uitgevor H. k. ML
ROELANTS, t* Schiedam:
door
Frfja M «Mts,
Ken wona pleidooi voor een betere
Kchamelgke opvoeding dor jeugd, "Waar
ia onzen tjjd de aadeelige gevolgen eaner
eenxijdige geestesontwikkeling aoo alge
meen worde» ondervonden, xal dit
boekje, dat opwekt tot mot oordeel go-
kozen lichaamsoefeningen aear aokcr
door onder» m opvoeders mot groagto
ter hand worden
