ff» Jaargang.
Dinsdag 23 Juni 1914.
1
De Fransche hoeve
tm 14558
Bericht.
BUITENLAND.
'm\: IV'
EDAMISCHE
Deze courant verschijn dage 1 ijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen^
Pqp per kwartaal: [Voor Schiedam en Vlaardingen fl. 1.25, franoo
pgr post fl*
Prijs per week: Moor Schiedam en Vlaardingen 10 cent
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags ySór eon
par aan het Bureau bezorgd zijn.
Bureau: Lange Haven No. 141 {hoek Korte Haven.)
Prijs der Advertentiën: Van 16 regels fl. 0.92; iedere regel meer
16 cents. Reclames 30 cent per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven
hiervan zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers die Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond
verschijnen, worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs
van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Intercommunale Telefoon No. 103.
Zij, die zich met ingang van 1 Juli
ij. op de „Schledamsche Conrant" abon-
oeeren, ontvangen de tot dien datum
verschijnende nummers gratis.
Schiedam, 23 Juni 1914.
ALBANIË.
.Een wapenstilstand.
De vorst heeft, hoewel de daarvoor be
paalde termijn reeds was afgeloopen. Zon
dag twee parlementairs naar de opstande
lingen gezonden om den door hen geëisch-
ten driedaagschen wapenstilstand te slui
ten.
Kaar verder van Italiaansche zijde ge
meld wordt, zouden vandaag fOp de brug
bij het moeras van Durazzo vertegenwooidi-
gers der regeering en der opstandelingen
bijeenkomen om te beraadslagen over een
vergelijk, dat verder bloedvergieten kan
voorkomen.
De NedeTlandsche officie
ren.
De „Matin" en ook Italiaansche bladen
tomen met de opzienbarende tijding, dat
de vorst bovengenoemden wapenstilstand
heelt aangegaan, zonder daarin de Neder-
iandsche officieren te kennen en dat daarom
de Nederlandsche missie heeft
verzocht van haar taak onthe.
ven te worden. I
Officieel is dit bericht nog niet bevestigd,
indien het echter waarheid bevat, dan mag
men wel zeggen, dat de Albaneesche war
boel haar hoogtepunt heeft bereikt
De Parijsche „Liberté" billijkt liet be
sluit van den vorst om tegenover de op-
sfahdelingen eenige tegemoetkomendheid te
betoonen, maa.r vindt het zeer begrijpe
lijk, dat de Nederlandsche militaire raads
lieden, die hij' toch liad moeten raadplegen
althans waarschuwen hem zeer kwalijk
nemen, dat hij zulks niet heeft gedaan.
„Het verblijf in Albanië," zoo- vervolgt hot
bind, „de zeer ondankbare taak die op
ben rust hebben reeds weinig' a an t rekke
lijks. Indien men nu bovendien nog milt
faire maatregelen neemt zonder hen te
raadplegen, dan weten werkelijk de No-
landsche' officieren, die toch hun leven
in deze zaak wagen zonals de dood van
overste Thomson bewijst werkelijk niet om
welke reden zij nog voort zouden gaan
zich voor niets zooveel gmoeite te geven.
Zij dreigen dus heen te gaan. Maar omdat
rit algemeen standpunt hun verlrek den
toestand niet verbeteren zou, doen de ver
tegenwoordigers dei' mogendheden hun best
de gemoederen tot .bedaren te brengen en
een breuk te voorkomen. Men mag hopen,
dat zïj er in zullen slagen, maar tegelijker
tijd kan men toch slechts sceptisch ge
stemd blijven over de verdere practised»
Roman naar het Duitsch,
van
LUISE WESTKIRCH.
13)
De bruid had zich luid snikkend op "Wilm
pke gowoipen, Eenigen tilden hem op
en droegen hem naar de kanier. waar ze
tem op een bed legden. De andoren dron
gen bono het huis uit en grendelden de
deur achter hem.
Frits Overdiek trachtte hem naar huis
mengen. Enno liet zich een paar hon-
oera schreden als versuft leiden. Aan den
ant van het kanaal lag een boot ondorstbo-
ren gekeerd en er was niets op de dorp-
waat hemde en ver te zien dan de her
J,'1 ,aaf don oever en een paar eksters in
Ta if,.! kwam de terugslag bij den
nan. Hij Het zich zwaar op de
vmi k00^neervallen, sloeg zijn handen
i) t j gezicht en snikte van schaamte
3. Toon Overdiek hem vermanend
■waakte, duwde hij hem weg.
ziéaV "iemand in 't gezicht
zat Enno op de kiel van het
De ?/ÏÏe me' zÜn gezicht in de handen.
2? Ya? ^en schoolmeester sloeg hem
ïj*. Sade. Eindelijk stond hij op en
J35L?1. ,met zware schreden naar de
unakmeiershoeve,
i
Brinkmeier stond in den tuin en
waren wt .Sl'nentebedden. Haar gedachten
5 Bchen w 0U(kte. Haar vurige wen-
Sa Ruwden voor hem een toekomst vol
r .^'^don onder 't werk
- handen en bad voor zijn
be toeken is van de- samenwerking tusschen
den vorst en de Nederlandsche missie."
De correspondent van de „Köinisehe Ztg."
te Durazzo, die van hei conflict nog geen
melding maakt, schrijft over de positie der
Nederlandsche officieren o. a „Er heewlil
hier algemeen een weinig opgewekte stem
ming, In italiaansche kringen koestert men
oprechte bewondering voor de moedige
plichtsbetrachting en volharding der Neder
landsche officieren. Men beweert gelijk de
diplomatieke vertegenwoordiger eener groote
mogendheid bet in het openhaar uitdrukte,
dat het onrechtvaardig gn onvoranlwoorde
lijk, ja zelfs misdadig is de officieren met
deze opgeschikte manschappen en onvol
doende hulpmiddelen te .laten strijden en
in den dood te jagen. De Nederland.-die
regeering zoo meent men heeft met
liet oog op dezen ongeliooiden toestand,
liet volste recht pul de groote mogendhe
den de tei ugroeping fier Nederlandse!» of
fieieren te verlangen en dezen uit hun
onhoudbare positie te bevrijden."
Nog een nederlaag der r e g e e-
rings troepen.
De ongeveer duizend man sterke regee
ringstroepen, die van het zuiden uit naar
Durazzo oprukten, stieten Zaterdagavond
hij Rarabunar en Loesjina op een on
geveer 600 man sterke macht der opstan
delingen, die de hoogten bezet hielden.
De rechtervleugel der regeeringstroepen
stond onder bevel van majoor Resim-bey en
den Nederlandschen kapitein De .Tongh, het
centrum onder Mooreddin-bey Vlora en
Hisjmid Toskas, de linkervleugel onder
Bektasj-bey,
Deze troepenmacht werd echter door de
opstandelingen teruggeworpen op Fieri. Van
de verliezen wordt nog geen melding ge
maakt.
Ten noorden van Durazzo schijnt nog
altijd Pronk Ribdoda te aarzelen, om van
dien kant de opstandelingen aan te vallen.
Thans heeft hij van de regeering een tweede
kanon gevraagd, om met zijn troepen zijn
positie, vier uren benoorden Durazzo, te
kunnen verlaten, en den opmarsch tegmi
de opstandelingen te kunnen aanvaarden.
Het kanon is reeds door den ingenieur
Ilasoter aan boord van de „Gisela" naai
de positie van Prenk Bib Doda gebracht.
Gisteren en eergisteren gingen mensehen
tot aan de vooruitgeschoven posities bij
Rasboel, om naar docden te zoeken. Vijftig
lijken werden gevonden, die gisteren be
graven zijn.
üc verliezen der regeeringstroepon bij de
jongste gevechten tegen de rebellen bedroe
gen ongeveer 80 dooden en 120 gewonden.
Ooggetuigen van de jongste gevechten mel
den, dat de rebellen de gewonden zonder
pardon afmaken.
Daar kwam Krisjan, haar jongste, zoon,
aanloopen. „Moeder! Enno is al terug v.in
het kransenbinden. En, moeder, de flaiden
hangen van zijn jas af en er kleeft bloed
aan."
Het wied mes viel de boerin van schrik
uit de hand. 0, dat on lombare Brinkmoier's
bloed! Wils er in haar leven een hoop. oen
geluk, dal door dit wilde bloed niel wn
was vernietigd? Zij ging naar de kaniet
van haar zoon.
Enno had een zware kist voor de dem
geschoven. Hij wilde niemand zien. Diep
beschaamd was hij langs het haardvuur in
de keuken geslopen, dat -vervloekte haard
vuur, waarbij hij1 vermoord en beroofd
moest zijn, die als gast bij dit vuur had ge
zeten! Toen de deur niet open ging klopte
Alheid. „Enno! Mijn Enno!"
Hij zweeg.
„Hoor je mij? Doe open."
„Je moeder staat voor de deur, Enno.
Doe open!"
Toen schoof hij wrevelig de kist weg.
„Wal wil je van mij, moeder?'''
Met pogen, die groot waren van angst,
beschouwde zij hem. Ja, zijn feestkleedij
was gescheurd en bevuild. Op zijn gelaal
stond het ongeluk.
„Waarom ben je al terug?
Nu steeg de toorn hem weer woest naar
het hoofd. Als zij hem niet met rust liet,
dan moest zij ook maar hooren. wat haar
geen pleizier zou doen.
„*k Heb Wilm Döpke van de beenen ge
slagen."
,Van de beenen geslagen? Annuinne
Schletlen haar bruidegom?!" Zij kin nau
welijks spreken zoo beefden haar lippen.
„Heeft hij er erg van langs gekregen?"
„Ik geloof wel."
Zij schreeuwde het uit. „Hij is dood
Daar had Enno nog niet aan gedvh..
Niu zag hij plotseling liet kalkwitte ge
zicht en den slap neerhangenden arm van
Wilm Döpke, toen hij" .op den grond lag.
voor zich.
Maarvoor dient liet bloed-
p vergieten?
„Waarom zoo vraagt de „Tel."-cor
respondent te Durazzo al dit nutlelooze
bloedvergieten Waarom deze eindelooze,
krankzinnige strijd? Waarom deze burger
oorlog. iDit ophitsen van katholieke Malis-
soien .tegen Mohammedanen? Een soort
godsdienststrijd?
..Een schande! Een afschuwelijk moord-
tooneel
..Terwille waarvan en van wieu?
„Voor een vorst, dien men niet kent, dien
men niet wenscht, <voor een nationaal Al-
banecseh ideaal, dat «niemand of slechts
heef weinigen kennen, voor het fantasie
beeld van een internationale commissie, die
op papier een staat Albanië in elkaar zette.
„Wal beteekent het wanneer oen majoor
Kroon te midden vim een kogelregen, zelf
het geweer ter hand neemt en "het voorbeeld
geeft, om te blijven staan? Wanneer hij
met een twintigtal mensehen, aldoor vech
tend, den terugtocht dekt?
„Laat Oostenrijk en Italië dit arme land
verdoelen. Iedereen zijn aandeel; wanneer
Italië toch Valona wensrht te bezitten. Mis
schien is dan binnen enkele maanden het
gansehe land, uitgemoord, of de rust her
steld
„Thans spoelt men een oneerlijk spel.
Deze gruwelijke campagne dient voor niets.
Heeft één Albanees sympathie voor dezen
koning? Moet voor dien man het bloed
vloeien dezer half-wilden?"
Het I la 1 i a a nj - c h e verraad.
Naar hel Stefani-ugentsehap meldt, heeft
minister Turkhan pasja Zondagavond aan
den Italiaanse,hen gezant Aliotti, het vol
gend schrijven overhandigd „Het verheugt
mij, te kunnen vaststellen, dut bij de in
hering genomen papieren van kolonel1 Mu-
riechio en professor ('hinigo niets bezwa
rends is gevonden. (Jp grond van de geble
ken onschuld van heide hoeren, betuigt
de Albaneesche regeering haar leedwezen
over het betreurenswaardige incident, dat
een schending der capitulaties beteekent.
Het is overbodig hieraan toe te voegen,
dat de regwring alles in het werk zal
stellen, om een herhaling van dergelijke
voorvallen te voorkomen."
Aliotti verklaarde zich met deze genoeg
doening tevreden, waarmede het incident ge
ëindigd is.
GEMENGDE MEDEDEELINGEN.
F r a n k r ij k.
President I's,incaré heeft officieel liet Hof
in Stockholm kennis laten geven dat hij den
„Ik weef liet niet," zei lnj noisch.
Alheid's angstig opgeheven handen vie
len slap langs haar neer. „Mijn /non een
manslag begaan? Waarom? U, God in den
hemel, waarom?"
„Hij heeft ons Brinkmeiers beklad en
beschimpt!" riep Enno. „Hij heelt mij voor
jongen van de Fiansehe hoeve uitgeseho)
denFoor Trina Döpke haar ooienJon
gen van de Fransche hoeve! Ge weet wel
wat dat zeggen wil. Moeder - ik kon
niet anders." 1
En toen zij in haar nameloos verdriet
bleef zwijgen, greep hij haar hij den arm,
en boog zich naar voren, zoodat zij zijn
heclen adem op haar gezicht v el le. ...Ie
weet ci- van af! In Godsnaam, moeder
wat is er van aan? Is er ook ma-u- wn
grein waarheid in, al hef gepraat en ge
mompel over de Fransche hoeve en
het andere? Zeg 't' mij. Want dan wil ik
de wijde wereld in loepen en mijn gezicht
verbergen voor alle mensehen en er mag
mij beschimmen wie wil. ik zal mij stil
honden. Maar Ls hel leugen en schande
lijke laster dan zal nieimand levend
blijven, die mij goo iets voor de voeten
gooit! Geen antwoord!
Zij maakte zich langzaam uit zijn greep
las met de waardigheid van groot leed,
mei de vastberadenheid, die in een leven,
lijk aan verdriet, in haar vas garijpt.
„Dit is geen tijd om to spreken over
ongeluk en schuld van vervlogen dagen,
ik weel niets, kan aan niets denken in
dit ongenblik dan aan de schuld en de
ellende, die mijn zoon vandaag op zich
geladen heeft. Ik loop naar de Scldottens.
Ik Vil Wilm Döpke zien. Kan er nog wat
terecht gebracht worden, dan wil ik dat
terecht brengen. Houd je stil! Je bent op
'l 0,'genblik geen meester over je ver
stand. Blijf stil! Ik za je bot antwnoi-1 op je
vragen niet weigeren, 't. zal oprecht, en
waar zijn. Maar laat mij op dit oogenblik
met rust.-"
Zij gunde zich geen tijd om liaar Zcrn-
•2-lsten Juli koning Gustaaf een bezoek zal
komen brengen.
Portugal.
De Lis sa bon-cbe coi respondent van een
der Duiteche bladen hangt een hoogst on
gunstig beeld op van de intellect noch' tij-
beid. die thans in de „verlichte" Portnaëe
sehe republiek, volgen-- bom. beei-i lit. lvr—
vrijheid en vrijheid van criliek lie-tnui
slechts op jwipier. schrijft hij. Bi 'dreigingen
tegen de vertegenwoordigers vim hmtea-
lamKche bladen komen dagelijks voor, en
wel zoodra als niet alles wat van repu-
blikeinsche zijde wordt gedaan, onhepaaald
wordt toegejuicht, terwijl eveneens de hin-
nenlandsche bladen aaan vervolgingen bloot
staa,nzoodra zij beginnen de regeeiing
tegen te spreken. De correspondent stniit
dan eenige voorbeelden op, die zijn le-we
ringen moeten staven. Zoo is o. m, een
monarchistisch blad in beslag genomen,
naar beweerd wordt, omdat het de por
trcttcn van „koning Manuel en zijn door
luchtige gemalin" had afgedrukt. Dit moet
echter als een voorwendsel beschouw d wor
den, daar de regeering geheel andere grie
ven tegen 't monarchistische blad had, ter
wijl zij ook de'andere koningsgezinde bla
den nog nimmer 'moeilijkheden in den weg
heeft gelegd, wanneer zij van den ont
troonden koning als van El-Rei spreken.
De kwestie, waar het hier om gaat, te
echter de pers, die de regeering niet door
beloften hij de verkiezingen aan zich ver
binden kan, te verhinderen critiek uit te
oefenen, opdat de grototsche .schijn, dat de
republiek een spiegel der moraal zou zijn,
kan hoog gehouden worden.
Griekenland e n T11 r k ij e.
De „Daily Muil" ontvang! van zijn bij-
zenderen correspondent Dr. "Dillon het vol
gende telegram van het eiland Chios: Wij
zijn sedert gisteren met den minister van
binnenlandsche zaken op Chios aangeko
men. Uier zijn de Grioksehe vluchtelingen
uit Klein- tzië in groote getale samenge
scholen. Op *t groote' plein voor het gebouw
van de prefectuur bevonden zich duizen
den priesters, .handwerkslieden, hoeren,
vrouwen en kinderen. "De. menigte riep;
„Leve de koning", „Leve Yenizelos", „weg
met de Turken". De minister ontving daar
op de vertegenwoordigers der vluchtelingen
die hem in schrille kleuren liet lijden dor
Griekschc vluchtelingen schilderden. Allo
aanwezigen waren diep geroerd, ook do
officieren. Op hot eiland Chios "bevinden
zich op het «ogenblik ruim 18000 vluchte
lingen. Op de vraag van den minister zei-
do de vertegenwoordiger van de vluchtelin
gen, dat allen naar hun geboorteland terug
wensehen te keoren. Het moeilijkste pro-
da gsc he japon aan te trekken, zij streek
slechts den opgenomen rok naar benedon.
trok liet. blauwe keurslijf glad en liep de
verlaten dorpstraat af. De weg zwem voor
haar oogon. Haar hart klopte zoo lievig,
dat zij bij Sebletten's brug diep ademlia
lend moest blijven staan. Hel Was niet goed
een Juut te hebben, dacht zij, als men
tusselien de Brinkmeier,s leefde. Zij trap
ten er op, braken het, de vader en de
zoons.
Daar lag de hoeve der Scldettens, De
feestlichten in de keuken en op de deel
waren uit. Slechts één raam van een ka
mer was nog verlicht. Alheid beproef.le.
de deur te openen. Die was gegrendeld
Zij klopte. Voetstappen naderden. De bo
venste helft, werd weggeslagen. Meik^
Schletlen. de boerin, keek naar huilen.
Alheid snakte naar adem. „Wilm l)üp
ke? Zij vertellen Ik hen hierheen
geloopon Hoe is liet met Wilm Döpke?"
Meike Scliletten fronste hel, voorhoofd.
„Hij is slim toegetakeld. Zijn hoolH is'op
gezwollen. en zijn rechterarm kan hij bijna
niet opbeuren." 1
„Hij is levend 1" Er lag zulk een
juichtoon in dezen kreet, dat het de boerin
bijna ontroeide.
„Neen, Alheid Brink meier, zijn kwets
uren zijn Goddank niet zoo erg om er
aan dood te gaan. Hij slaat er zelfs op.
dat hel trouwen morgen toch zal door
gaan. Maar dat kan ik je wel zeggenvoor
jou bengel staat het er slim liij. Groot
vader en Luerke Vo-s schrijven al aan een
advocaat."
Zij maakte geen aanstalten om de onder
deur te openen. Alheid stond voor de ge
floten deur, als een deemoedige boetedoen-
stor.
„Laten ze dat niet doen, Meike," .smeek
te zij zaelrt. „Laat mij binnenkomen en
met je schoonzoon een woordje spreken."
„Daar zal hij we! geen onren naar heb
ben," antwoordde de boerin hard.
„Laat mij bet beproeven," hield Alheid
hleem is echter om zulk een groot aantal
vluchtelingen voldoende werk te geven. Ten
einde de grootste nood te lenigen heeft de
Griekse!» regeering voor ieder vluchteling
60 centime-, ondersteuning [ter dag en ver
der voor ieder kind 20 centime-, vast
gesteld. De moesten moeten onder den kloo
ien hemel overnachten. 4000 vluchtelingen
bevinden zich op liet volkomen onbewoon
bare eiland Chunuil, waar zij aan een hon
gerdood zijn prijs gegeven.
Mexico.
Do Vereenigde Staten hebben de ver-
tegenwoordige!'.-» van Carranza en JInerte
uitgenoodigd bijeen te komen op een niet-
officieele conferentie ia [de hoop zoodoende
le komen tot een pacificatie van Mexico,
De vertegenwoordiger-, van Huerla vor-
Uaaulen, dat zij bereid waren op deze
wijze met de Gonstilutiunali.sien besprekin
gen te voeren.
Dank zij de maatregelen, aldus wordt
uit Vera Ciuz gemeld, die de Amerikanen
hehheii genomen, i» aldaar langzamerhand
de mligheni kunnen hersteld worden en
wordt de orde Hums zelden meer gestoord.
Nochtans moeten de Amerikanen zeer waak
zaam blijven, ten einde het nog immer
rondwarend gespuis den haas te blijven.
Hieraan Ls het te danken, dat thans Vera
Cruz wellicht de eenige stad van geheel
Mexico Ls. waar Jiet eenigermate veilig is.
Nochtans ligt ook daar, gelijk overal elders
dn Mexico, de «handel geheel st'S, gelijk niet
in liet minst <:n de hmfd-dad. waar handel
en verkeer totaal verlamd zijn. Alleen de
leveranciers voor de troepen hebben volop
werk. Sedert de laatste weken hebben taL-
looze vvcrkloozcn arbeid gevonden bij het
versterken der stad. doch deze arbeid is
thans geheel afgeloopen.
C h i n a.
De dictatuur van president .Toean Sji
Kal heeft Zaterdag bij de opening van den
Senaat officieel zijn goedkeuring gevonden.
Minister Li Joean JJung reed in oen
gepantserde auto naar Jiet. Senaatsgebouw1
<m zette in jsijïi openingsrede uiteen, dat
de mislukking van .hel parlementaire stel
sel, no."h aan de regeering. noch aan de
twee Kamers van het parlement geweten
mag worden, doch .uitsluitend aan het te
groote aantal afgevaardigden, ju tal van
partijen verdeeld.
Hij hoopte, dat de Senaat den rechten
weg zou welen Le vinden om, rekening
houdende met de openbare meenhig. do
legeering te .steunen. Dan zal de republiek
aan haar bestemming beantwoorden.
De Senaatsleden juichten .de woorden van
den minister toe.
vol. „Je held ook kinderen Meike. Kloet
mijn zoon in do gevangenis ongelukkig
worden, omdat hij eenmaal in een kwaad
ooigenbük zichzelf vergeten li'eeft?"
„Je hadt hem zijn opvliegendheid bijtijds
moeten afloeren."
Alheid liet jhet hoofd zinken. „Er zijn
dingen, die niet in onze macht liggen.
Je. weet 't, slecht gezind ben ik nooit ge
weest en ik heb mijn levenlang door zwa
re, zware dingen moeten gaan. Ter wille
van onzen lieven Heer, doe de deur open,
MeikeLaat mij met Wjlm Döpke spre
ken."
De boerin schoof uu den grendel weg.
liet was waai beid. Zij, die hier smeekend
stond had niemand iu de kolonie met op
zet een kwaad uur bezorgd. En op rozen
was zij ook niet door 't leven gedanst.,
„Omdat jij hel lient Ik weet immers,
dat jij het niet helpen kunt" f
„Hij ook niet," antwoordde Alheid zacht.
„Het is liet bloed."
Zij volgde de boerin naar do keuken,
waar het vuur onder den waterketel half
uitgedoofd smeulde en de bloemenguirkm-
des langs de muren een bedwelmenden
geur verspreidden. Op de sofa in do kleine
kamer lag Wilm Döpke, half ontkleed, met
verhonden hoofd, den schouder in natla
doeken gepakt, tusselien kussens en lied-
den. In liet «route vorLrek aan den anderen
kant van de keuken stelden grootvader
Scliletten, Luerke Voss en de boer met
den zoon des huizes de aangifte aan den
officier op. Annmarei was alleen, hij den
bruidegom. Zij sperde haar oogen wijd open,
toen zij zag ,wio binnentrad.
- Jij?! Dat is onlie-scliannu!
„Angst maakt onbeschaamd, Annmarei.
'k Hoop, dat je dat nooit zult ondervin
den. Angst heeft inij hierheen gedreven.
Maar nu ik je zie, Wilm Döpke, nu is 't
mij al veel lichter om 't hart" Zij hief
haar als tol een gebed gevouwen lurnden
omhoog. „Maak mijn Enno niet ongeluk
kig I" (Wordt vervolgd.l