Natuur en Rede,
VOOR DAMES.
Koloniën.
FAMILIEGEHEIMEN.
Een aardige gouvernante onderhield haai
leerling, een achtjarigen hengel, over zijn
onverbeterlijke luiheid. Door allerlei voor
heelden trachtte 'zij hem het verkeerde
ervan onder de oogen te brengen, dootr
o. te zeggen
„Je moet bedenken, Henri, dat je, als
je "jong bent, moet werken, om op later
leeftijd succes te hebben. Kijk bijv!, eens
naai' je vader. Waarom denk je, dat bij
drie. vier avonden in de week zoo laat
op het kantoor blijft?"
IJcnri keek plotseling op.
„Weet u het, juffrouw Marie?" riep hij
uit.
„Natuurlijk," antwoordde zij.
..Zoo,' mompelde hij, terwijl hij zijn
heide handen dieper in zijn zakken stak.
„Houd het dan voor u. Als mama het wist,
zou het weer het bude spektakel geven.
F,en bijzonder dikke dame, die op een
heel wannen dag in een park liep le wan
delen, bemerkte, dat zij voortdurend door
een bedelaar achtervolgd werd.
„Waarom loop je me zoo na?" vroeg
Ze verontwaardigd.
De bedelaar trok zich een beetje teiug.
maar toen de dikke dame haai wandeling
voortzette, pop hij weer vlak achter haai
aan.
„Luister eens," riep zij hoos uit, .,als
je niet weggaat, zal ik een politie-agen 1
roepen.
,,0m "s hemels wil, lieve dame," sprak
de- bedelaar, haar smeekend aanziend,
„toep geen politie-agent, u bent hel'eenige
beschaduwde plekje hier in het park."
SCHOONMOEDERS.
Wie gewoon zijn, humoristische of ko
mische bladen te lezen, beschouwen den
zoogenaamden tegenzin van mannen jegens
hun schoonmoeders als een soort goed-
koope aardigheden, die hij gebrek aan
stof uit deu ouden voorraad worden opge
diept.
Weinig mannen zullen zeker willen be
kennen, dat zij beïnvloed worden door die
domme, afgezaagde grappen over schoon
moeders. maar dat zij toch veel gewicht
in de schaal leugen, wordt bewezen dooi
de houding, die iedere man aanneemt te
genover zijn vrouw's moeder, onmiddel
lijk na en somtijds reeds vóór het liuwe-
lijk.
Hij is gewaarschuwd door de sportbla
den, dat zij zal trachten liem te ringelooren
en zijn huis te besturen, dat zij zijn vrouw
zal aanzetten tot daden van onafhankelijk
heid en haar opzetten zijn meening te
dwarboomen.
Zoo staat hij op wacht ILij ziet haar met
achterdocht aan en denkt dadelijk dalt de on
schadelijkste wenk een lastig bemoeien
be teekent
Tot zekere hoogte kan dat gevoel op
rekening worden gezet \an zekere, niet
onnatuurlijke jaloezie. De jonge echtgenoot
voelt zich buitengewoon gewichtig; hij ver
wacht alles en alles te zijn voor zijn
vrouw. Hij is vast lm sloten de lieer en
moester te zijn in zijn huis, een orakel,
dat alles weet, het hoogste gerechtshof dat
wetten oplegt Onschuldige en argelooze
vrouwtjes zién dit gewoonlijk niet dadelijk
in. Zij flappen hot maar uit: „Moeder
denkt, dat je het zoo en zoo moet doen,"
of „Moeder zegt, dat het zoo niet is"
en uit do gekwetste ijdelheid van hun
mannen ontstaat de antipathie tegen
schoonmoeders.
j)an begrijpen mannen moeilijk de ge
negenheid der vrouw voor Iiaar familie;
zij°zien niet in, boe diep de bloem der
liefde wortelt in den grond, waar zij ge
boren is, en al is de band, die haar over
plant, nog zoo zacht, altijd blijven nog
ecnige harlcvczcls gehecht aan dc oude
aarde.
Als een vtouw de oude handen kon
losscheuren zonder leed, als zij de oude,
trouwe liefde kon vergeten, die haar ge
koesterd en bewaakt heeft en zich aan
liaar opofferde hij iederen stap, wat
voor age voel ig trouweloos schepsel zou
zij dan zijn, Hoe onvertrouwbaar is (Ian
zulke genegenheid, die zulk een wuft
schepsel geven kan. Moge de man, die
klaagt dat de vrouw nog aan haar moe
der hangt, dat bedenke.
WENKEN.
Kraagjes en manchetten, of opslagen,
die gesteven cn gestreken worden, moeten,
vóór men ze laat drogen, in den vorm
opgespeld worden.
Voorwerpen van gegoten ijzer frisrht
men weer geheel op met kopalspiritus en
Bernsteinlak. Ook voorwerpen van man-
devverk worden weer geheel als nieuw,
door ze met deze vermenging te bestrij
ken. 1
Gescheurde of versleten kanten gordij
nen kan men reparccren door de gescheur
de plek met pen stuk kant te bedekken of
door er natte, zuivere stijfsel op te doen
en er dan met een heet ijzer overheen
te strijken.
Om aangebakken emaille pannen schoon
le maken" bevochtigt men een Jap met
amaril en wrijft er de pan mede inmen
behoeft het niet hard te doen, daar het
aangebakkene of aangebrande spoedig los
laat.
1 Azijn, tot het kookpunt gebracht, zal
verfkwasten, die droog en hard zijn ge
worden, weer zacht maken.
Een teelepeltje citroensap in een kopje
zwarte koffie gedaan, is een uitstekend
middel tegen .hoofdpijn. i i i
Vóór men gekleurde zakdoeken wascht,
snoet men ze 'n korten tijd van te voren in
zout water weken, Dit ~zal de kleuren niet
doen uitloopen of verflauwen. t
t Naalden en spelden roesten nooit in
een kussen met koffiedik gevuld. Waseh
het dik in koud water, spreid hel uit op
een papier om het goed te laten drogen,
en vul er dan het kussen mee.
door FRANS COENEN.
(Nadruk verboden.)
Na ontvangst van het telegram, voelde
de kleine mevrouw Lien Molenaar zich be
paald van streek. Zij waren aan hot kamer
dien, zij en haar nuffig dienstmeisje, maar
zij moest gaan zitten, zóó schokte haai
de tijding, dat Eduard al in volle zee was
en over een dag of ijf hier zou zijn. Haar
jluitige onderlip trilde van emotie en haar
holle oogen staarden betraand.
Zoo had hun telegram niets geholpen cn
kwam hij tocli. Hij had grooto zaken voor,
schreef hij. Een groote combinatie, waarin
allerlei mens dien hier in Holland geïn
teresseerd moesten worden... Jawel, alle
maal smoesjes, malligheid! Om Til kwam
hij, dat was vast. En dat bleek ook aan
't eind van den brief, toen hij schreef bij
haar, Lien, te willen logeeren, tegen be
taling natuurlijk... ja, een lekkere jongen!
En dat hij, notabene, hoopte, bij haar
ook Tilly te vinden. Nee maar.... nu vraag
ik je!.... Nu zijn scheiding definitief was
uitgesproken, verhinderde niets meer een
vereeniging met Tilly, schreef hij
Al was 't nou d'r eigen broerboe
jammer toch, dal die jongen zoo veranderd
was.Amerika had hem bedorven vroe
ger was hii de soliditeit zelf.Pietje Secuur
noemden ze 'm. Ze had 't dol gevonden
toen hjj verleden jaar over kwam, dat was
nog geen zes maanden geleden. Heerlijk om
weer eens iemand van de broers te heb
benen Eduard was locli altijd haar
lieveling geweest.
Maar God, wat een last en een herrie
in die twee maanden, dal hij hij hen lo
geerde!... Hij had nog altijd wel dat leuke,
ronde gezicht, clean shaven natuurlijk, met
die ondeugende geknepen oogjes En zijn
mooie stem ook., als jongen had hij dat
al. "Wel een vent om verliefd op te worden.
Maar lichtzinnig en egoist, dat hij gewor
den was. 's Morgens moest meneer thee
op bed hebbendat riep hij dan heel
vleiend, en Sientje moest 't binnen bren
genEn dan liep hij maar zoo ongege
neerd door huis, in zijn onderbroek, ver
beeld je. Toch geen gezicht... je schaam
de je dood, dat er iemand 't zou zien. En
dan zei hij maar: wel Lien, heb jij niets
in huis, geen sherry of zoo, laat jij dan
een fle»ch koopen, voor mijn geld En aan
de lunch moest hij ook altijd wat extra's
hebben. Nu. in 't begin had zij daar niets
voor willen hebben, natuurlijk, maar later,
toen hij maar bleef en 't zoo opliep, wel
maar ze had nooit een cent van hem ge
zien, al deed hij nog zoo royaal!... Hij
scheen lieelemaal niet dik in zijn geld te
zitten en al die groole zaken, die hij hier
enlameeren wou en al die groote lui, dio
hij hier moest spreken... achteraf was dat
alles niet erg solide geweest, geloofde ze
nu. Hij zou ze wel eens dit... en hij zou
ze wel eens dat, maar d'r kwam eigenlijk
nooit iets van... Hij moest nog duizenden
hebben uit die groote zaak. die vruchten-
kweek in California, waar lrj in geweest
was Nu, dat kon wel waar zijn hij
had er altijd van gesproken, dat hij daar
zoo'n prachtige positie had.. Hij was daar
ook lid van den gemeenteraad geneest.
Maar hij was zoo ongedurig, hij kon nooit
lang op één plaats blijven: een echte ar
tistEn voor die zaken was hij locli
eigenlijk niet alleen hier gekomen Voor
namelijk, om Clear nog 's te zien en de
kinderen, en nog eens met Gaar te spre
ken, of ze nu scheiden zonden of niet
Hij was toen een paar keer naar Deven
ter geweest. Maar hij had gevoeld dat 't
toch wel echt uit was tus-when hein cn
C'laar. En de kinderen voelden ook niels
meer voor hem.
„Ze kennen hun vader niet meer," had
hij tegen haar gezegd. En de tranen blon
den hem in zijn oogen. Toen had zc toch
wel erg meelij met hem gehad. 'I Mas
toch verschrikkelijk voor een man, nis je
zoo niels meer bent voor je vrouw en de
kinderen bun vader niet aankijken. Ze wa
ren toen ook besloten 0111 maar te scheiden.
Dan kon z ij tenminste weer hertrouwen.
Voor mij komt het er niet op aan, bad
bij gezegd. Ik trek wel weer de wijde we
reld in.
Zij bad hem toen wel echt een stakkerd
gevonden vooral omdat ze toen nog mets
wist van die geschiedenis met Tilly Pas
later hoorde ze dat van Truu4-. Die schreef
dat er zulke scènes geweest waren, omdat
zij niet wou, dat. Tilly hem aanmoedigde.
Til was straalverliefd en maar hij
was toch een getrouwd man nog.. „En al
is hij honderdmaal je broer, ik vertrouw
hem niet, schreef Trims, „cn ik kom op
voor me kind"
Nu jaTil was toch geen kind meer,
hij de dertig alen dan wisten wc wel
waar die soliditeit en die ijver van TTuus
vandaan kwamJaloezie, niet anders.
Truus was doodelijk van Ed geweest, toen
zij al een vrouw van in de dertig en hij
nog maar een jongen wasEn nu gunde
ze hem natuurlijk niet aan d'r dochter.
D'r waren wat scènes 0111 geweest, eerst
in hun huis en toen later ook hij haar,
toen Ed d'r logeerde cn Til over kwam
voor hem.
Enfin, z'e had toch God gedankt, toen
hij maar weer opgekrast was. Veilig op
de boot...
E11 nu wou hij waarachtig weer komen,
zou 't spelletje nog *s van voren af aan
beginnenNee, dat kon zc niet hebben
Dram moest 'ni maar schrijven, dat ze 'm
niet konden ontvangen dat hij dien brief
dadelijk kreeg als hij hier aan wal stapte...
Maar dan kwam hij toch't Was zoo'n
brutale rakkerZe zag hem al voor zich
wol, hoe hebben wij 'i nou?! Wil jij jouw
eigen broer niet zien?
Neezij zelf moest maar weg voor
een tijdje, uit. logeeren gaan, bij Truus maar,
tot 't gevaar voorhij was. Want ze kende
zichzelf wel: kwam hij naar d'r toe, dan
was ze weer zwak en dan nam ze hem
toch weer in huis«.,
De volgende dagen doorleefde Lien in
lichte koorts van verwachting, toch lang
niet onaangenaam. Zij werd telkens meer
benieuwd, boe dat alles nog zou ufloopen
en voelde zich verdeeld tusschen den
won-wh, dat haar brutale broer toch maar
zijn zin zou krijgen en Til één-twee-drie
overmeesteren en van vage jaloezie, die.
zo«'n mooien, lieven jongen toch eigien-
lijk niet aan zoo'n leelijke meid als Til
gunde. Waarachtig, ze geloofde zelf een
een beetje op hem verliefd te zijn! Maar
toen ze een brief van Truus gekregen had.
in antwoord op baar logeerverzoek, waar
bij Trims heel onverzoenlijk deed, en Ed
met allerlei vreeselijke maatregelen dreig
de en bent voe wat Icelijk was uitschold,
voor 't geve' hij Til zou willen zien...
toen hoopte ze toch maar weer dat Til
zwak zou blijken en Truus. die zoo hard
schreeuwde, er bekaaid af zou komen...
In Amsterdam, bij Truus en Tilly, vond
Lien een stemming van zenuwachtige op
gewondenheid, om wat er gebeuren ging.
Truus, de moeder, had trots haar zestig
jaar en grijze haren nog vee! smaak in
't leven en als jonge dominées-weduwe had
zij de collega's van haar man zaliger vaak
in verzoeking gebracht.
Toen indertijd die historie met Eduard
voorviel, gedroeg Moeder Truus zich echt
moederlijk eu streng zedelijk, maar was
eigenlijk razend jaloersch. Met een der
zoons, toevallig over uit de Oost, haastte
zij zich dc soliditeit van den achterneef
in twijfel te trekken, en betoogde en }>edi!de
Tilly, die zich dat niet. als vroeger, liet wel
gevallen. Zoo waren er hevige scènes, voor
al toon bleek, dat moeder Truus brieven
achterhield, door Eduard uit Amerika ge
schreven Maar de moeder kon triom
fantelijk het resultaat van door den zoon
gewonnen inlichtingen toonenEduard was
niet alleen hier nog niet gescheiden, maar
hij was daarginds in 't verre Westen ook
geLrwtwd en had zelfs een kindEn
Truus zwoer, dat zij den kerel, als hij 't
waagde weer te komen, zou laten inpak
ken wegens dubbel huwelijk.
Toen, op die berichten, had dp dochter
allengs toegegeven. Er was ook al weer
zoo een lange tijd verloopen en allengs
heaon Til, die jdanolcerares wa«, weer te
verlangen naar haar vroege ren meer intcl-
lectueclen vriend, dien zij om zijn zwaar
op de haudsche droefgeestigheid wel graag
den hans gegeven had, toen een ander,
vrooiijker, luchthartiger levensgenot, voor
haar weggelegd scheen. Zon vertoonde zich
dan de lange, slappe, donkere figuur weer
avond aan avond in het bovenhuis, waa.r
hij zwijgend, zwaarmoedig de trap' besteeg
naar Til's kamer, en scheen het leven tot
de gewone rust en regelmaat teruggekeerd.
De brief van Lien echter stelde alles
weer op losse schroeven, hoewel elk der
belanghebbenden zich traditie voor te doen,
alsof zij dit niel geloofde.
Tilly haalde Lien van den trein en terwijl
zij in" het opwekkend zoimclje naar huis
wandelden duor de Zond.ogsch-stillc stra
ten, scheen Til heel kalm en besloten.
Strikt logis, !i redeneerde zij. dat met een
sujet, als Eduard gebleken was, ;je moei
me niet. kwalijk nemen. Lien, als is het je
broer, 't is een schoft), voor een jonge
vrouw, die nog een grein eergevoel bezat,
geen keus mogelijk was. Het had haar vee!
leed gedaan, maar 't was nu uit, voorgoed
uit en. 't liet haar volmaakt onverschillig of
Eduard hier of 111 Amerika zal.... Zij sprak
dok over haar vriend Muller, hoeveel steun
zij aan hem had. hoe echt nobel en gentle
manlike hij zich gedragen bad in deze
zaak en hoeveel ze aan hem verplicht
was.
Lien haastte zich dit alles te beamen
en Tilly te sterken in haar gevoelens en ver
standige voornemens. Het scheen haar nu
ineens zelve toe, of men zich noodeloos
ongerust maakte en de zonderlinge over
komst van Ed toch eigenlijk van geen
gewicht was. Ieder was toch vrij; wat ge-
heard was, was gebeurd, maar Ed vond hier
nu een vasten toestand, die niet maar zoo
één-twee-drie te verbreken viel.
Thuis gekomen, bij Truus, spraken zij
eersl niet" over de zaak. Uitvoerig en ge
zellig koffiedrinkende, was er van allerlei af
te handelen en hadden zij samen veel
pret. Maar op den duur leek het Lien toch
wel onvermijdelijk er ook met moeder
Truus over te beginnen. En zij begreep
eigenlijk ook niet, waarom zij aarzelde,
daar toch moeder en dochter het volkomen
eens moesten zijn. Dat bleken zij echter
niet. Truus deed dadelijk zoo overdreven en
onmogelijk, zoo tyramiiek, alsof Til nog
een klein kind was en eigenlijk precies
of Til Ed's partij koos, dat Lien zich best
kon begrijpen, hoe Til daar hard tegen in
ging cn Èduard nu verdedigdeal deed
ze dat misschien wel met te veel vuur.
Je wist op 't laatst toch niet, hoe je 't
had. Ze spraken voortdurend allebei tege
lijk en je hoofd liep er van om, zoodat
Lien maar voorstelde te gaan wandelen en
de discussie tol later uit te stellen. Verhit en
opgewonden gaven de beiden, niet zonder
tegenzin, eindelijk toe. Maar op de wande
ling nam Truus Lien apart, terwijl Til even
vooruit was, om haar haristochtelijk-heftig
toe. te fluisteren, dat Til al weer heele
maal 0111 was en klaar om dien vent in
zijn armen te vallen. Maar dat zij hel
zou verhinderen, „wat er ook van kwam,
omdat zij nooit zou verdragen dat haar
kind. enz., enz."
Lien's hoofd duizelde er van en ge
noot er toch bij, van al die opwinding
en onzekerheid en verwachting.
Terug van de wandeling, boudeerden de
vrouwen nog een heel poos, tot het Zon-
dagsehe borreltje en de diner-gezelligheid
hen weer verzoende, tot Lien's groote ver
lichting. Wat daar niet weinig toe bij
bracht, was de vage onrust eri zenuwach
tige verwachting, die hen allen begon te be-
heorschen. Eduard zou zeker aan huid
zijn, sedert gisteravond, anders bepaald
sedert van ochtend en hij kon dezen avond
al trachten hen le bezoeken. Gelukkig was
de meid thuis en behoefde geen van de
drie open te doen.
Maar toch, bij de enkele schellen, die
zoo alarmeerend klonken, in den stillen
Zondagavond, leunden en loerden zij met
bicefee gezichten over de trapleuning, hun
adem inhoudend, terwijl het meisje sprak
aan de deurOm tien uur scheen het ge
vaar geweken en gingen zij verlucht en half
teleurgesteld naar bed. i
Oj) den volgenden morgen kwam moe
der Truus in een hijzonder slecht humeur
heneden. Mokkend at zij haar boterham, tel
kens gramstorig blikkend naar haar doch
ter. die in een meer gelaten stemming
schoen en peinzend, zwijgend voor zich
staarde. Lien's klaterende opgewektheid
hield het niet lang tegen deze humeuren uil
en onrustig keek zij van de een naar de
ander, ook zwijgend. f
Na het ontbijt vroeg Tilly of Lien haai
naar de muziekschool wilde brengen, waar
zij dien ochtend les gaf. Zij zag er zoo
tegen op alleen te gaan. Je kon niet weten
of hij haar niet opwachtte,En dan zou
ze misschien zonder kracht zijn, bekende
zij dof aan Lien.
De moeder, die dit gesprek niet hoorde,
maar zoowat begreep, haalde woedend de
schouders op en ging de kamer uit, met de
deur slaande.
Op straat, op weg naar de school, be
merkte Lien eerst goed, hoe week ge
stemd Til eigenlijk was en dit gaf baar een
poperend gevoel van verwachting, waarin
bewondering en verlangen naar Eduard ge
mengd waren. Nu had Til hem nog niet eens
gezien en hoe was ze al onder den in
druk
Aan de school beloofde Lien, dat zij
Tilly om twaalf uur weer zou komen af
halen.
Maar om half twaalf was deze al thuis,
bleek en zwijgend. Zij had een uur minder
les gehad. En zij luid Eduard gesproken.
Dicht bij huis wachtte hij haar op en z,ij
waren toen opgewandeld. Moeder Truus
had een razende woedebui, waarbij zij
zelfs vloekte als een zeeman en een glas
stuk smeet. 1
Gelaten en onbewogen zal Til. Ze zei
och moeder, of u nu al raastak het
waar is, dat ze hem belasterd hebben, dan
neem ik hem toch dan zie ik hem maar
buitenshuis.
Toen werd de moeder plotseling kalmer.
Als Til dan per force in haar ongeluk wou
loopen, dan wasrhte zij haar handen daar
van af. Hel was dan maar heter, dat die
vent hier kwam, als dat zij buiten gingen.
Vond Lien dat ook niet.Lien was bet
hiermee ijverig eens. Als hij hier kwam,
konden ze ten minste samen oordcelen of
hij zich verbeterd had.... Zoo werd be
sloten, dat Til. die zijn adres wist. hem
schrijven zou, hen dezen avond te komen
bezoeken.Aldus geschiedde en om
acht uur zat daar Eduard breed en bc-
hagelijk op de canapé, de drie vrouwen
0111 hein heen. alsof hij nooit weg was ge
weest. Hij praatte met zijn welluidende
kalme stem en aardig Engelsch accent
ganseh onbevangen over zijn leven daar
ginds en zijn groote plannen hier en boeide
zijn publiek en liet hen lachen.
Om half elf, toen hij heenging, was de
vrede volkomen hersteld en liet Til hem
uit. Haar vriend Muller was voor dezen
keer afgeschreven.
Twee dagen later, in den middag, kwam
Eduard dc dames halen om met hem thee-
te drinken, en het was bij het verlaten van
de lunchroom, dat hij toen Lien even apart
nam om f 25 van haar te leencn, voor een
paar dagen maar.
Den volgenden avond lpid hij hen drieën
uitgenoodigd met hem naar een buitcncon
eert te gaan en daarna was er een muziek
avond bij hen thuis, waar hij met Til so
naten maakte. Ook speelden zij vierhandig.
Terwijl Lien mei Til duetten zong, hoorde
zij Eduard en Truus in fluisterend gesprek
en Lien had '1 gevoel, dat haar broer ook
nu geld le leen vroeg.
Dien volgenden dag ging Lien naar huis
terug. Er was nu absoluut geen reden meei
langer te blijven en zij had toch ook wel
genoeg van 't gezelschap. Til was toch
eigenlijk karakterloos en Truus, daar was
geen naam voor, zooals die nu weer op
haar ouwen dag met Eduard coqueüeerde,
terwijl ze zich eerst zóó over hem uilge
laten had. Natuurlijk hield Ed haar bar
voor den gek, maar dat gunde zij haar
graag, die malloot 11
Thuis gekomen, vond Lien alles erg dull,
het huis nogal verwaarloosd, de meid ver
velend en bokkig. Niets geon pleizierige
ontvangst. En dat, terwijl haar stemming
toch al triestig was. Zij geloofde, dal het
kwam, omdat zij toch eigenlijk niet tegen
zuïke| karakterloosheid kon. Een vrouw
moest haar waardigheid weten te bewaren.
'tWns misselijk zooals die Til ineens
Eduard als het ware om zijn hals gevlogen
was en d'r vriend Muller nu maar weer
den bons had gegeven. Eduard kon toch
eigenlijk een boei beter krijgen.Bovendien
was hij een schurk, en ze hadden zich maar
weer domweg laten inpalmen, dat zag ze nu
klaar. Zij zou zeker niets zeggen van 't
geleende geld
Toen Bram thuis kwam, die verrukt was
haar weer teruj; te hebben, bleef Lien ech
ter mokken. En later op den avond, toen zij
zoowat h.t.ur weervaren vertelde, hadden
zij lievige ruzie over Eduard, dien Lien
met alle macht verdedigde. Brain was een
pietlut, een echt bekrompen Holiandertje.
Eduard had meer in zijn pink, dan Brani
in zijn heele body. Maar Til en Truus
hadden allerzotst gedaan, zich zoo ineens
weer te verzoenen... Daarvoor was er te
veel gebeurd. Karakterloos was dat en
zij wou met de liecle troep niets te maken
hebben. Bram zou zijn zin krijgen, zij zou
haar broer niet ontvangen. En daar bleef
het toen bij. 1
De pestbestrjjdlng; op Mailoera.
Zooals onze lezers reeds weten, werd on-
geveer l1/}» maand geleden ook op Madoera
longenpest geconstateerd, zegt het „Soer.
Xwsbl." en werd o. m. de opzichter bij
de technische pestbestrijding, de heer Briet,
derwaarts gezonden om de noodige maat
regelen te treffen.
Opmerkelijk is hierbij wel, dat ongeveer
twee jaar geleden, toen mon reeds vreesde
dat dc pest zich ook over Madoera zou
verspreiden, vier metalen pestbarakken der
waarts werden gezonden, welke echter nooit
behoefden te worden gebruikt. Nauwelijks
echter waren zij twee maanden geleden,
twee naar het Malangsche en twee naar
het zendingsstation Swaroe, of de eerste
gevallen van longenpest deden zich op
Madoera voor.
Dc lieer Brief is wegens volbrachten
arbeid van Madoera naar Soerabaja terug
gekeerd eu zal weder bij de pestbestrijding
111 het Malangsche worden werkzaam ge
steld.
Omtrent zijn ervaringen op Madoera ver
namen wij het volgende:
Natuurlijk had de heer Briet ginds tal
van woningen te verbeteren.
I11 dcri beginne ondervond hij daarbij van
de bevolking niet de minste medewerking
en had hij zelfs zeer dikwjjls met hevige
tegenwerking te kampen. Dit' veranderde,
toen de heer B. zijn beklag had gedaan
bij den resident, den heer Bodemijer. Deze
zegde den bewoners der huizen persoonlijk
aan, dat zij zich hadden te voegen naar
den wil van den heer Briet en dal zij,
hoewel tegen vergoeding, zelf hadden te
zorgen voor het aanbrengen der verbete
ringen, door den opzichter aangegeven.
Na deze beslissing werd do bevolking ge
williger en kon de*"heer Briet, die in den
aanvang slechts 3 of 4 huizen .per dag in
orde kon laten brengen, dit aantal later op
voeren lot 45 of 46 per dag. In het geheel
werden meer dan 1000 huizen in orde ge
maald.
Natuurlijk werd den menschen een ver
goeding verstrekt voor het werken aan de
verbetering van hun eigen huis. Aan elk
huis werkten vier man, die elk 25 et. per
dag ontvingen. En daar voor het restau-
reeren van een woning anderhalve dag noo-
dig bleek, kwam elk huis op slechts f 1.50
weekloon |e staan.
Ook in de aanschaffing van de verschil
lende henoodigdheden bracht de resident
een belangrijke verbetering. Werd nl. in bet
begin de aankoop van sassaks, en bam
boes aan de Inlandscbe hoofden overgela
ten, die daarvoor resji. 16 of 17, en 19 lot
20 cent berekenden, later werd ook de aan
koop dier benoodigdheden aan den heer
Briet opgedragen, die de prijzen der sas
saks eh bamboes plotseling, deed dalen tot
resp. 7 tol 9 en 9 tot 13 cent.
Het spreekt vanzelf, dat do Inlaudsche
hoofden deze verandering zeer ongaarne
zagen en de heer Briet heeft van hen dam
ook verder niet alleen niet de minste
medewerking mogen ondervinden, maar
werd zelfs door allen met den nek aan
gezien. En dat, in plaats dat zij hem
dankbaar waren voor de gebrachte hulp.
Zooals wij reeds zeiden, de heer Briet
keerde van Madoera terug en kan de over
tuiging mot zich meedragen, dat hij ginds
tot groote tevredenheid van den resident
en zijn chefs heeft gearbeid.
Prostitutie en handel In vrouwen.
De „Sumatra Post" bericht dato 11 Juni:
Met de jongst-gearriveerde Java-boot is
to Medan aangekomen nu-. F. M. G. van
Wal som, die gegevens verzamelt aangaan
de prostitutie, de verwaarloosde en verla
ten kinderen en den handel in vrouwen
en meisjes. De heer v. IValsern komt een
onderzoek instellen naar de toestanden in
ons geivèst op dit punt.
Mishandeling van dwangarbeiders.
Dato 10 Juni wordt uit Padang aan het
N. v. d. D. geseind:
Dc Raad van Justitie tc Padang deed
gisteren uitspraak in de zaak-Londl, die te
recht stond wegens mishandeling van
dwangarbeiders in Midden-Sumatra.
geklaagde, tegen «den de vorige «'eek
door den officier van justitie was ge-
eisclit veroordceling tot 3 maanden ge
vangenisstraf, en in de kosten van het ge
ding, werd veroordeeld tot 6 maanden
gevangenisstraf.
Voorts stond, eveneens wegens mishan
deling, zekere Führer terecht.
De Raad kwam gisteren met de behande
ling dezer zaak niet klaar.
Daarom werd heden het verhoor voort
gezet,! doch dit liep ook nu niet ten
einde.
Van de getuigen zijn er pas 4 gehoord.
De mishandelingen, waaraan de dwang
arbeiders bloot stonden, gingen, blijkens dc
verklaringen, alle perken te buiten.
Onder meer werd een dwangarbeider aan
de pijlers van een brug gehangen, zóó, uai
de voeten in het water hingen.
Het touw, waaraan het slachtoffer hing,
was onder de oksels bevestigd.
Pokhen te Medan,
Den 12den Juni is te Medan een geval
van pokken geconstateerd bij een Euro-
peesch bewoonster van een huis m d»
Wilhelminastraat.
Bij navraag bleek, dat zij slechts
keer in haar leven, als kind, was ingei-uij
