m
Derde Blad
67^ laar ga
Zaterdag 25 Juli 1914
14586
It
De leering van het
sehandaalproces.
1
J
in
20
aa
ht
Deze courant verschijnt d a ge I ij k s, met uitzondering van Zon- en Feestdagen*
Prijs per kwartaal: Yoo® Schiedam en Vlaardingen fl. 1.25 frane©
per post fl- 1-65-
Prijs per week: Voor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór
uur aan het Bureau bezorgd zijn.
Bureau: Lange Haven No. 141 (hoek Korte Haven.)
een
Prijs der Advertentiën: Van 16 regels fl. 0.92; iedere regel mee®
15 cents. Reclames 30 cent per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven
hiervan zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers die Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond
verschijnen, worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs
van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Intercommunale Telefoon No. 103.
Ais er in de Parijsche moordzaak, die
dezer dagen de geheele wereld bezighoudt
een grootere, een blijvende beteekenis is
dan ligt die naar het ons voorkomt minder
in de positie van mevrouw Caillauxdan
in die van haar slachtoffer. Zeker er
zijn veel trekjes, die stof tot denken gevc-n
Zoo es mededeeiing van mevrouw C'aillau.x,
dat de vriendinnen van haar dienstboden
dezen gelukwenschten, omdat zij bij iemarn
dienden, die zooveel geld gestolen had
Dat „stelen" klinkt hier heel hard.,Dui'h
de goed-ingelichte menschen weten toch
allen te vertellen, dat de heer C'ai 11 au
van zijn groote positie handig gebruik heet
gemaakt om veel geld te verdienen. Me
vrouw Caillaux spreekt dat tegen. Zou
ih die tegenspraak niet werkelijk waar
heid kunnen zijn? Ieder weet hoe in een
klein millieu de onzinnigste praatjes kunnen
ontstaan over bepaalde personen, die do
publieke aandacht gaande houden. Zou dan
iets dergelijks rüet mogelijk zijn in een
grooter millieu? En houden wij met die
mogelijkheid wel altijd voldoende rekening?
Denken wij er wel altijd aan, dat onder
de journalisten ongetwijfeld menschen zijn
van dat kwaadsprekende type, dat niet uit
slechtheid of uit domheid praatjes ver
spreidt, doch dat alleen allerlei ongun
stige geruchten als bekend veronderstel^
om zoodoende den indruk' te maken van
uitstekend op de hoogte te zijl
Een tweede trekje, dat de aano^cht ver
dient, is de uitlating van mevrtvuvCail
laux, dat zoo'n ding er wordt van een
browning-revolver gesproken bijna van
zelf afgaat. Inderdaad, zoo'n ding gaal te
gemakkelijk af. Wij hebben dat al meer
betoogd. Dingen die zoo gemakkelijk af
gaan behoor en niet in ieders hand te kunnen
komen. Men behoeft maar te wijzen en het
slachtoffer is dood. Had men die dingen
in Frankrijk beter in de vergifkas opge
sloten dan zou de moordaanslag niet ge
beurd zrjn, dan zouden nerveuze dame-,
en opgewonden jongelieden en dat heir-
leger halve en kwart neurastheniei, dat;
wij cjm ons zien, niet zoo „als van zelf"
menschen doodschieten.
Er zijn meer dergelijke opmerkingen te
maken. Doch de voornaamste kwestie die
jujst in dit proces gesteld wordt, is wel
de vraag naar de grenslijn tusschen het
particuliere en liet publieke leven, die voor
den heer Calmette geen vraag meer wa-.
VcijOr ons blijft de treurigste figuur uit
dit proces de heer Calmette zelf. Ilijerkent
zelf: particuliere brieven mag men in een
politieke campagne niet gebruiken. En des
alniettemin gebruikt hij oen particulieren
Ibrief, den fameusen brief, die ,,Ton Jo*
geteekend is.
De vraag is intusschen niet of de lieer
Calmette consequent gehandeld heeft, do.-U
of men zulke particuliere brieven mag jm
bliceeren.
Er is heel veel wat daartegen pleit. En
zijn er in Frankrijk al veel bezwaren, hoe
veel meer zijn er dan nog in Nederland,
waar de courant voor het particuliere leven
zoo beslist halt maakt, waar men builen-
dien jn de verste verte niet zooveel naar
buiten leeft als in andere landen, als in
zuidelijker landen, als met name in
Frankrijk.
Gaat men particuliere verhoudingen in
het publiek bespreken, dan loopt, men ge
- Vaar, dal allerlei kleine kloven verwijd
en onoverbrugbaar worden, dal kleine par
ticuliere fouten groote publieke bekwaam
heden in den weg' staan, dat men hel pu
bliek opvoedt in schandaalzucht en praai-
jesverkooperij en dat nóg moer dan thans
allerlei ernstiger onderwerpen het veld moe
ten ruimen voor pikanterieën en persoon-
lijke- kwestietjes.
Doch >er is aan de medaille ook een
keerzijde. Scheidt men als ten onzent, ais
veelal ook in het buitenland liet particu
liere en publieke leven zeer scherp, dap
blijft het mogelijk, dat de leider van een
gegeven partij in het particuliere leven'
precies het tegenovergestelde doet van wat
fhij in het publieke leven als zijn grond -
beginselen, als de eenig ware moraal aan
geeft. En al zal zulk een bizpnder scherpe
tegenstelling zich wel niet zooveel voor-
dqpn, men heeft op deze wijze dan toch
grooter kans op oneerlijkheid in de politiek.1
Au js die oneerlijkheid, welke uit den
•bewusten brief spreekt, slechts schijnbaar
gr,oot. Inderdaad moet men te rekenen m >t
een zekeren lust tot ojisnijden, tot grond oen.
met een zekere pore van den ..groob'U
man die macht over velen in het groote
land heeft en nu aan de uitverkorene
zijns harten doet blijken hoe weinig hij
aan dat alles hecht. Het klassieke voor-
Lecld daarvan, leveren een paar hekend
geworden minnebrieven van Gambetta
„Wat kan Frankrijk, wat kunnen mijn poli
tieke beginselen mij schelen tegenover één
kus van uw gloeiendeenfin de lezer
weet (de rest". Dal is een van te voren
klaargemaakte ifrazc, een vrij onschuldige
dramatische i betoon in g, die niemand, voor
al ginds, zoo iieel ernstig opneemt. Een
algemeen politiek eeilijkheidsbelang is dus
'bij ale hier gepubliceerde brieven dan ook
nauwelijks betrokken.
Doch het kan ook anders zijn. het kan
ook \zijn, (lat men uit een particulieren
brief jbewijzen kan, dat een politiek man
dubbel ,spel speelt, dat hij inderdaad niets
meent van de selioone beginselen, welke
•bij| -ken vofke voorhoudt. Dan wordt do
zaak ernstiger.
Wij blijven van meening. dat ook in
zulk een geval publiceering van uit hun
aard vertrouwelijke brieven een vertrou
wem-breuk blijft en dus afkeurenswaard!
is. Maar toch kan men nu hier de grenslijn
ie scherp gaan trekken en stellen, dat
nooit of te nimmer iets in het publiek
besproken mag worden over het particuliere
leven van een publiek persoon.
Dat nu gaat te ver. Er moet toch altijd
een zokere overeenkomst zijn tusschen den
'publieken persoon, die men wil schijnen
en de publieke persoon, die men is. Stelt
men dien eiscb niet, dan opent men de
poort voor een grenzenlooze huichelarij in
bet openbare leven. En waar er nu al
zooveel momenten zijn, die oneerlijkheid
in het openbare leven in de hand werken
is het waarlijk noodig, dat men eenig tegen
wicht heeft in het bewustzijn, dat de afstand
tusschen den publieken en den particu
lieren persoon niet al te groot kan worden
'Wij keuren het af, dat men dien afsfan I
vermindert door uit hun aard vertrouwc
Sjijko particuliere brieven te publiceeren.
Doch wij geloovon dat men, aldus dit af
keurende, in het oog moet houden, dat men
er voor moet waken, dat er niet een a
te scherpe tegenstelling komc tusschen hel
publieke en het particuliere loven. En al
wij op een middel zouden willen zinnen
om die tegenstelling ,le voorkomen, dan
zouden wij willen ^verwijzen naar helEngel-
sche voorbeeld, waar die afstand, dunkt
ens, minder groot is dan ten onzent.
ALLERLEI.
ARBEIDERS IN DEN KATOENOOüST.
Voor minnaars van Hollandsch nuttuii-
schoon gaat er niets boven een bloeiend
korenveld, waarop het „golvend graan"
jcleurschakeeringcn/ en lichtspelingen t
zien geeft, die men altijd weer met nieuw
bewondering gadeslaat. En wanneer dan
straks de maaiers onder hel zingen van
een vroolijk lied naar het rijpe korenveld
trekken, en de bedrijvige handen vlug en
vaardig den sikkel door de welgevuld
aren doen gaan, om ze tot schoven te bin
den en op den gereedst aan den wagen te
tasten, (levert ook dal taferee) steeds
een aantrekkelijk, belangwekkend schouw
spel op.
Maar de Amerikaan kan met veel recht
van zijn katoenoogst hetzelfde zeggen.
Het zaaien van de katoen begint in Maart
en April, al naar de plaatselijke gesteld
heid, en in het laatst van Juli of hel be
gin van Augustus neemt de rechte pluktijd
een aanvang. Van het oogenblik af, dal zich
de eerste uitspruitsels van het zaad ver
loonen, totdat dejdant rijp is, vercischt zij
voortdurend werk. In zulk een -achtbaren
grond en onder een halt tropisch klimaat,
groeit het onkruid zeer snel. De katoen
moet aanhoudend met het houweel nagezien
worden, om de woekerplanten te verwijde
ren, den grond los Ie maken en hel jonge
gewas lucht te geven. Soms is er zelfs
een zeer afmattende arbeid noodig om
de plant te zuiveren van haar groolsten
vijandden katoenworm. Menig katoenveld;
dat den cenen dag een rijken oogst be
loofde, ais loon voor den daaraan ten
koste gelegden arbeid, vertoonde den vol
genden morgen slechts een wijde vlakte
vol verschrompelde gele stengels, door
dien de rupsen de bladeren van alle plan
ten hadden afgevreten.
De vroegste bloesems vertoonen zich in
Juni, en vol ongeduld verbeiden de plan
ter en zijn helpers het oogenblik, dat er
een genoegzame voorraad hollen rijp zijn
om mede te beginnen. De bloesem der
katoenplant munt uit door groote schoon
heid; somtijds heeft zij een lichte stroo-
kleur, en zij verandert naar gelang van
den stand der zon, daar zij zich des mid
dags sneeuwwit vertoont en tegen den
avond een donkere, geelroode tint aan
neemt. Zoodra de bloesem afvalt, begint
zich terstond de bol te vormen, en wan
neer deze openbaret, is de katoen rijp on
geschikt voor den pluk. De tot plukken ge
schikte katoen vertoont zich tegelijkertijd
met de bloemen aan de plant, en beido
blijven er aan, totdat de eerste vorst in
valt. In de maand September is bet ka-
toenplukken in vollen gang. Alle handen
reppen zich dan reeds vroegtijdig tot den
arbeid, en het geheele arbeiderspersoneei
is voorzien van manden, sommigen ook
van zakken. Bekwame katoenplukkers wer
ken met gvooten spoed, daar zij gewoon
lijk bij het pond betaald worden. Zij heb
ben een zak bij zich. dien zij snel "-uilen,
en storten vervolgens de katoen in groote
manden over. In de nabijheid van liet
veld staat altijd een wagen te wachten,
waarin de inhoud der manden wordt saam-
gepakt. Op den weg van liet veld naar
het pakhuis of het „gin" (de plaats, waar
de katoen van de zaadhuisjes wordt ge
zuiverd) zijn vice-versa voortdurend volle
en ledige wagens in beweging, liet is nu
en dan voor de arbeiders een hard en
heel werk, onder de brandende stralen
der zon. Daar „spoed" hij dezen oogst
het algemeen wachtwoord is, worden ge
woonlijk alle dieren, die maar even trek
ken kunnen, voor den dienst geprest, zoo
dat men dikwijls een muilezel en een os
voor denzelfden wagen afgebeeld ziet.
Er zijn reeds vele uitvindingen ter sprake
gebracht, om de katoen op machinale wijze
te plukken; maar tot dusver is geen enkel
werktuig zoo pradisch eu min kostbaar ge
bleken als de handen der kleurlingen.
Terwijl de bloesems haar sneeuwachtig
vlies vertoonen, is de planter er op be
dacht om zooveel katoen in te zamelen,
als hij kan. Op regenachtige dagen gaat
het plukken moeilijk, daar de katoen dan
niet gemakkelijk van den hol loslaat en,
is zij eenmaal geplukt, wel eens een min
der mooie kleur heeft. De beste soorten
van een oogst, waarvoor men op de
markt de hoogste prijzen maakt, kunnen
slechts bij fraai weer geplukt worden van
den volkomen drogen en rijpen katoenbol.
Eerst naar het pakhuis en dan naar do
„gin", dat is do weg van alle katoen.
Vóór Eli Wbitrey's lijd werd ai de ka
toen met de hand geplukt en van zaad en
afval gereinigd. Dil was een zeer langzame
en omslachtige manier van werken, want
bij sommige soorten kon een vrouw in
acht uur tijds niet meer dan één of twee
pond zuivere katoen afleveren. Deze Eli
Wintrey werd geboren in liet jaar 17G5
te West borough, in Massachusels. Terwi jl
hij te Savannah in de rechten studeerde,
woonde hij ten huize van de weduwe van
generaal Groeve. Toen hij zag, hoeveel
tijd en werk er voor de katoenzuivering
noodig was, liet hij terstond zijn gedachten
gaan over de uitvinding eener machine, die
deze taak zon kunnen verrieblon, en van
die pogingen was de „gin" hei gevolg. Fa-
bestaat geen uitvinding, die voor de wereld
in 'l algemeen grooter voordeel heeft af
geleverd dan de Whitrey-gin, zeggen de
Amerikanen.
de Russische vrouwen niet naar het hal:
zoo iets kende men toen nog niet de
voorname 'dames vermaakten- zich toen
echter door haar dwerginnetjes en vrouwe
lijke narren voor ziek in haar vertrekken
te laten dansen. Eerst aan het hof van
Peter I kwam men op de zoogenaamde „as-
samblceën" samen en hier werd ook ge
danst. In dien tijd werden de Fransche
dansen in Rusland bekend. De zeden op
zoo'n hofbal waren dikwijls nog zeer har-
baarseh. Men vertelt onder anderen, dal
op een bepaald teeken iedere heer een
danseres moest zoeken. Lukte hem dit niet
snel genoeg, dan moest hij tot straf voor
zijn onhandigheid een grouten beker vol
zwaren, koppigen wijn tot op den bodem
leegdrinken! In den lateren tijd zijn de
bals aan het hof zeer sterk verminderd. In
de voorname kringen van Petersburg wor
den echter nog zeer veel bals gegeven.
Ook bestaan er in Rusland nog zeer veel
nationale dansen. Buitengewoon mooi zijn
de trepack, de gopack en de kamarinsky,
een soort van trepack. liet is werkelijk een
genot om de kozakken van den Woiga de
trepack te zien dansen; de slanke dan
sers hebben hun zware muls recht op
het voorhoofd geschoven en, de handen op
de heupen, voeren ze licht, met een ze
kere elegance, de figuren van de (repack
uit. Is er geen muziek bij de hand, dan
dansen ze op de maat van hun vroolijke
kozakkenliederen, die een hunner zingt.
Van generaal Skoheleff, wiens naam dik
wijls genoemd werd in den laatsten oor
log van Rusland tegen Turkije, vertelt men,
(lat hij aan de spits van zijn regiment de
trepack danste, waarop de troepen hem
geestdriftig volgden. Een eigenaardige ge
woonte Iieerscht er op bruiloften in klein
burgerlijke, Russische kringen; nadat de
feestmaaltijd afgeloopen is, wordt er een
soort van trepack-melodie gespeeld en de
oude vrouwen, die mee aangezeten hebben,
de vrouwtjes met haar „nakolka" (een
zwart mutsje) op het grijze haar. loopen
als uit het nest verjaagde kuikens door de
kaniers, wuiven met de zakdoeken, vatton
elkaar al huigend hij de hand en draaien
dan in het rond. tot ze buiten adem zijn.
Deze hrnilofts-dans, die vooral in Zuid-Rus
land zeer algemeen is, heet „de Barrinja".
den kleine pareltjes. Ze zijn vervaardigd
op een groot Parijsch atelier en de prin
ses, die buitengewoon kleine en sierlijke
voetjes heeft, betaalde er 7000 roebel voor.
HOE MEN IN RUSLAND DANST.
De slaven houden allen veel van dan
sen het ligt in hun natuur; in Rus
land wordt bij bijna ieder feestje gedanst
n men is daarbij niet veeleischend op
liet punt van muziek en danszaal.
Het eigenlijke dansseizoen begint met
Keistmis en bereikt zijn hoogtepunt in den
vastentijd. Dan heeft men de zoogenaamde
„folk journée"; bij liet ontbijt eet men
„Mini" (Russische pannekoeken) met ka-
iaar en gerookte zalm en drinkt natuurlijk
champagne; daarna wordt er een slede
vaart gedaan en men komt opgefrischt
bij den gastheer terug, om tot laat in den
nacht te dansen. Vroeger danste men in
Rusland zeer snel; tegenwoordig komt ech
ter de „üuitsche wals'zooals men het
daar noemt, in de mode. Het talent en
de lust om te dansen zit den Russen in hel
bloed Op alle. meisjesscholen vormt het
dansonderwijs een belangrijk aleel van liet
leerprogramma. In vroeger eeuwen gingen
SIERLIJKE VOETJES EN WEELDE.
Een van de meest kenmerkende veischijn-
selon van de tegenwoordige mode is, dat
ze bijzondere zorg besteedt aan de beklee
ding van den voet. Nog nimmer zijn er
zulke fijne, graeieuse schoentjes en kou
sen gemaakt als tegenwoordig. Bij het
avondtoilet draagt men schoenen van flu
weel en zijde met garnituur van koralen
en met fraai geciseleerde zilveren gespen.
Bij de baltoiletten treft men muiltjes aan
van tscfliitlerfnd geel goudleer of open
schocnljes, zoo fijn en teer, dat ze op
filigrainwcrk gelijken. Do koitgedragen rok,
die den voet en den enkel veel meer dan
vroeger ivrij laat, is natuurlijk de oorzaak
van deze luxe. evenals van de fijne a
jour-kousen, die steeds fraaier en duurder
worden, en als uit spinrag geweven schij
nen. In Amerika o. a. geniet dal onderdeel
van het toilet bijzondere verzorging. Men
vertelt .van een zestienjarige wees, die den
naam .draagt van Van der Bilt, en wier moe
der Gould heette, dat ?e betrekkelijk een
voudig is opgevoed, niet zoo bijzonder
veeleischend -is, maar alleen een groot
zwak heeft voor mooie kousen. Haar op
voeders vinden bet volstrekt niet erg, dat
zij zich de luxe veroorlooft, elke twee da
gen een paar nieuwe zijden kousen te dra
gen, <1 ie gemiddeld 10 dollar per paar
kosten, d. w. z. 1800 dollars of vier dui
zend vijfhonderd gulden per jaar.
Nog een voetengeschiedenis uit Rusland.
Zoowel dames als lieeren besteden buiten
gewoon veel zorg aan de bcklceding ba
rer voeten en nergens worden zulke fijne
schoenen en kousen gedragen als in de
Russische hofkringen. Het duurste en chiek-
ste lakwerk wordt er door de schoen
makers met gemak verkocht, en 's winters
dragen in 't bijzonder de dames schoe
nen van lak en zijde, die mei bont gevoerd
en met bont gezofmid zijn. F.eu prijs van
100 5 150 gulden voor zoo'n paar schoe
nen is geen zeldzaamheid-
Do kostbare kousen worden natuurlijk
voornamelijk door de prinsessen en groot
vorstinnen gedragen op soiróes. Men vertelt,
dal de vrouw van een hoog staatsamb
tenaar, de prinses Sandowski, op een hofbal
verscheen met teer-gele kousen van Chi-
nceschc zijde geweven en waarvan de voel
versierd was met bloemranden van honder-
N1EUWTJES VAN HIER EN DAAR.
Er zijn in Indië acht maal meer blanke
mannen dan vrouwen.
De zijde, waaruit de Britsche vlaggen
geweven worden, wordt in Zwitserland ge
maakt
In oude tijden werden de beenderen van
hen, die op het slagveld gevallen waren,
verzameld, tot poeder gemalen en .gebruikt
om bet land vruchtbaar te maken.
Een Fransch bloemist heeft den prijs
van 15 duizend francs uitgeloofd voor den-
geen. die een rozenstruik, met blauwe bloe
men eraan, kan kweeken.
In de Vereonigde Staten van NoorJ-Ame-
rika zijn vier steden, die meer dan een
millioen inwoners hebben; jiet zijn NeW-
York, Philadelphia, Chicago en Brooklyn.
Koning HnmUerto van Italië had een
Imager levensverzekering dan iemand an
ders ter wereld, daar zij IS millioen be
liep; dan volgde tsaar Alexander 111 van
Rusland, die voor 12 nrillioen verzekerd
was; koning Edward's levensverzekerings
polissen waren tot een bedrag van 2c mil
lioen.
Toen een zendeling uit Bazel onder do
Caniexoens was, werd hij veroordeeld zon
der te weten waarom, qm door hen opge
geten Ie worden. Hem werd evenwel ver
gund om te blijven leven, nadat de wil
den tot de ontdekking gekomen waren, dat
bij te mager was.
Siiun is een van de weinige landen,
die er een roimelijk politiecorps op na
houden. Sh> leden ervan zijn alten oud en
Lelijk. Zij dragen een uniform, hoewel
zij niet gewapend zijn. Haar voornaamste
laak is de wacht te houden in hel vrou-
wenpaleis te Bangkok. Zij volgen iederen
vreemdeling, die het polei-? binnentreedt,
en blijven 'bij hem, tot hij hot weer ver
laat. Zij houden toezicht, dat er geen kwaad
gedaan en liefde aangeknoopt wordt mei
de vuc.-telijke vrouwen en hofdames. Het
levert nogal wat moeite op, deze gar Ie in
stand te houden, daar hel hard werken is
voor weinig geld.
MNECDOTEN.
MISLUKTE GEESTIGHEID.
Een directeur eener spoorwegmaatschap
pij reisde eens op een dc'r lijnen zijner
-eigen maatschappij, toen de conducteur,
die hem blijkbaar nog niet persoonlijk
kende, zijn plaatskaartje kwam vragen.
„Wat, hebt u er geen?"
„Neen. mijn gezicht is rnijn plaats
kaartje," zei de directeur, die grajrpig wil
de zijn.
„Nu, dan reist u eerste klasse met een
kaartje derde," antwoordde de conducteur.
De directeur wilde wel, dat hij zijn gees
tigheid vóór zich gehouden had.
LANDELIJKE EENVOUD.
Een hoer ziet voor het eerst een oloc-
trische train en zegt: „Dat is toch al 1e
gek. Vóór niks, achter niks. alleen boven
op het ckak een disselboom, en het. gaat
ais de wind."
TWIJFELACHTIG COMPLIMENT.
Dame: „Verbeeld je, ik leerde pas- met
mijn vierde jaar praten."
lieer: „Nu, dan hebt u den verloren lijd
dubbel en dwars ingehaald."
WEINIG GERUSTSTELLEND,
Bij (1 en barbier is een bediende een klant
aan 't scheren en zegt: „Ja, meneer, de
haas is niet gemakkelijk; telkens aks we
iemand licht snijden, krijgen we twee
kwartjes boete, en als 't teveel scheelt,
een gulden."
En hij voegde erbij, zijn scheermes in
de hoogte zwaaiend„Maar vandaag kan
me niet bommen. Ik heb een uur geleden
tien .gulden uit de loterij getrokken."
GOED GEANTWOORD.
De bekende natuurkundige, professor
Lichtenborg, te Göttingen, was met buiten
gewoon lange ooruil gezegend. Een kennis
plaagde hen> er mee, mot te zeggen: „Wat
iiecfl vi tod) ontzettend groote ooren, pro
fessor!"
„Daar beeft u we] gelijk aan," antwoord
de de professor, „mijn ooren en uw ver
stand zouden samen een praciitkerel vor
men."
ONDER JAGERS.
„De bosdiwa.chter vert dde mij, dal u zeer
weldadig is, en alles wat u schiet, steeds
naar het ziekenhuis zendt"
