Mijn buurman.
ÏJINSË^LAXD.
Kerk ca Schoei.
füementjd ,%'ïihïw^
Het feit Weef natuurlijk allerminst on
opgemerkt Ho voorzitter, zich met gunsch
de Kamer van zijn zetel verheffende, betuig
de, dat hij, al had hij reeds dien morsen
in zijn kwaliteit van voorzitter der Tweede
Kamer Hare Majesteit, geluk gewen-ebt. do
■werkzaamheden niet wilde lieginuen zonder
een woord van hulde aan de Koningin,
die lieni zooeven verklaard had, dat Zij
het bijzonder waardeerde, dat in deze moei
lijke dagen de Tweede Kamer aden paitij-
slrijd had beëindigd, on eendrachtig sa
men" - ie werken ine het belang des land»,
wat .voor H aarzel ve nog grooter aansporing
zou zijn om do belangen van liet Neder-
l;uitlsohe- veik j»dmfcartigen.
De voorzitter wees er op, hoe wij. juist
omdat dezo Koninginnedag, op verzoek \,m
H. M. zelve+geeh'feest dag is, meer dan
ooit voelen hoe* onverbreekbaar hecht de
baud tusschen Nederland en Oranje is; hue
wij waardoeren, dat de Koningin-voorgaat
in het lenigen van nooden en ellende, en
eindigde met den wensdj, dat liet ka
nongebulder spoedig moge verstommen, op
dat wij onder de rejecting van onze ge
liefde Torstin -imjrt^lostijd kunnen tonnen,,
waarin een klem Tolk "groot kali zijn...'
"De Kamer stemde .g.C-cTftiriftig met deze
woorden in door een- driewerf herhaald;
Leve de Koningin! en loen- -minister Cort
v. d. Linden zich--bij die hukte aansloot,
sprak van den onwaardeerbaren zegen van
geregeeid te worden door'een Vors tin. die
door Hare hooge plichtsbetrachting en Hare
trouwe liefde voor het Nederlandse!» volk
een voorbeeld is \oor allen, klonken van
alle banken luide en welgemeende bravo"»
door do'zaal. De sociaal-democraten "waren
hierbij slechts met een man of drie aan
wezig, en al deden zij niet mee mui de
hulde, zij namen (toch een houding aan,
die den streng sten beoordeelaar niet de
ruimte i-eden tot aanstoot zou hebben kun
nen geven.
En de jubel jn de Tweede Kamer aange
heven, zaï weerklank vinden van de Dollart
tot de Schelde en van Tessel's ree naar
de Maastrichtse he landouwen: Oranje en
Nederland waren toch nooit meer één dan
juist in moeilijke tijden.
De Kamer is tot nadere hijeemoeping uit
eengegaan wij eindigen mot den wem-eb, da!
de' toestand zich weldra zoo moge ont
spannen, dat men aan het afschaffen
van noodmaatregelen kan denken, in plaat»
van genoodzaakt te zijn de invoering
daarvan te overwegen.
i -..oca KHu.t-i
De beer Spiekman heeft het volgende
gevraagd
lo. Is de regeering bereid, voor de na
gelaten betrekkingen van de om het leven
gekomen leden der bemanningen van do
Rotterdamscbe stoomschepen „Alice II" en
„Houidijk", die door de oorlogsmaatrege
len van vreemde stalen te gronde zijn
gegaan, voor zoover door de betrokken
reederijen niet blijvend in hun nood wordt
voorzien, iets te doen?
2o. Is de regcering bereid, om voor de
nagelaten betrekkingen der bemanningen
van zeevaartuigen, die gedurende den oor
logstoestand, ten gevolge der oorlogsmaat
regelen ter zee, te gronde te gaan', of als
vermist worden aangeslagen, blijvend eeni-
ge zorg op zich te nemen, voor zoover
daarin van andere zijde niet wordt voor
zien?
De minister van landbouw, nijverheid
en handel, do heer Trcub, heeft hierop liet
volgende geantwoord:
Ad Turn. Thans kan naar mijn meening
nog niet worden nagegaan, in hoeverre een
voorziening als wordt bedoeld, noodig zal
zijn en tot welke consequenties zulk een
voorziening zou kunnen voeren. Nadat de
zOc-oorlog zal beëindigd zijn, zal worden
overwogen in hoever er voor de regeering
aanleiding bestaat in deze op te treden.
Ad Hum. Hieromtrent kan geen toezieg-
■wmamypn anwiwaï—fw»iuwi«niii aMUPWM—I
Ik woon aan de uiterste grens van do
slad, met vrij uitzicht over korenvelden,
op het donkere bosch daarachter; 's mor
gens zie ik de eerste zonncstialeu de top
pen van een groepje ernstige dennen blij
vellichten, en ik hoor als heel veraf het
gedempte rumoer van de groote stad. Kin
deren hoor ik dichtbij, heel dicht onder
mijn raam zie ik ze; in den zomer plukken
zij bloemen, die zij tot kransen vlechten
in di-u winter gooien zij elkaar met sneeuw
ballen, waarbij heerlijke schaterlach de lucht
in-klatert. Ook zie ik jonge paren de velden
ingaan, het bosch tegemoet; lm', zijn bijna
altijd jonge meisjes mei jonge mannen,
twee aan- twee.
En op stille zomeravonden vang ik de
droef-blije klanken van een harmonica op.
die uit de dansgelegenheid in het bosch
tot mij komen.
Direct aan mijn kamer grenst een andere
kamer, die eveneens verhuurd wordt. Dik
wijls is er variatie in de bewoners. Meestal
waren het jongelui, die weinig thuis waren,
evenmin overdag als 's nachts. Heet dikwijls
wist ik nauwelijks of ik huren bezat; zoo
rustig kon het naast mij zijn.
Doch op een zekeren avond hoorde ik
onverwachts in de aangrenzende kanier pia
no spelen. Dat was nu juist geen prettige
verrassing voor me, daar mijn beste werk
tijd 's avonds bij de brandende tamp is
en niets Jeidt mij dan meer af dan muziek
in mijn directe nabijheid, ai houd ik er
eigenlijk do) vcei van.
Den volgenden morgen vernam ik van de
pensions-juffrouw, dat zij inderdaad een
nieuwen huurder had gekregen, een amb
tenaar, oen ouderen heer, die mot zijn
latiooze boeken ook nog een kleinen vleugel
had meegebracht, Wc-j scheen tiet oen stilte.
ging worden gedaan. Werd op dit oogenblik
eenige toezegging gedaan, dan zou daaraan
bovendien het groote bezwaar zijn verbon
den. dat dit lichtvaardigheid in de hand
zou kunnen werken. Zooals reeds onder t
wordt medegedeeld, zal Ver kunnen win
den overwogen, of er van regeringswege
iets. en zoo ja, wat er gedaan moet wor
den.
Workwrscfcufflnsï
in u'iii.tiiil Ine! i ene eirilii.ur - snimesv heil
t#P iii't«.< Jn«n Beu.! \o i «rtrk.iTMlMfliini, e -
.nut de n'meente-, pub!-r. en walvr-chaps.
-column eu aan paria ulicMi, ünigmiti'r» en
uj liumuvr», en waarin asmaedmiueu vu aalt op
Teen mtuicten win v er-vl'll lende4 «i-rkzmmi
'.eten a'.s \erhetcnnc en aanleg v.m wegen en
waterleidingen, aanleg v.m voel- en rijv.ietn.id.-n,
mgimurig van v\ue»te gronden, drnine"i-*n,
iron h erheter,ng, nipoMi nng tl/ heeft liet
HoMum van Int Ne ter'.tiid-Hi l. mtilrouw omi'o'
ran de be-lmen dei heud'univv Vert enig'ng "i.
IfaaLseliajipijeu en .(tontel) in X-ileltand een
Mhnjven gc-/.ou ten, vvaarm vb' n.uid.n M op die
i uvulaiie» vvor.ll gewsligd en -en Jrniï"!.
verzoek wordt gedaan op de me lew erknig van
lie L-.turen, tun die urutLtirti, vooi zoover
gerichl aan paitindiere onlginner^ en land-
l'ouvvers, Ie lireiigen oluler liet van allen,
lie. geacht worden te kim non medeweiken a;tu
een gejed georg.miseente vverkver-r liaffing op
liet platteland, overal vvmr die maar eenigs/ïns
mogelijk /.al blijken te zijn
heiligen tij*l geleden vv er 1 re-Is door ii< Land.
lioitvv-Comite aan de Bc-duten dei L.iü.Uciuv
Vereenigmgen, .MaaSrhapfuje-i en bo d. e it -t
voor-de! gedaan tel oprnii iug van plosi'ict.de en
plaatselijke bemiddeling-lmre.ui\, welke li n
deze nuttig /ouden kunnen .verkznani zij» in
vele proum-ie» en pl.-i.-i' zijn zulk' bureaux
reed» opgeiicbl. in an Ier /.ij i /ij in vvmrtintl
Recsl» i* gebleken dat hier en daal land-
houwers zi.Ji mi'.leh n van ii'.eiWirht. ti /on
der dal tl.utrvoor ge.trnn te redenen iva'e.i aari te
voeren, llldw- u er ten arbeider, uni-lag.'ii om
dat hij liet interim va i d'-n o ig-t. gia'iv hulp
werd aaiigeholeu vun ieelhiIfS'Ji vair -.(Inden
uit nabtrnge sleden en nmieren, vvrmrjo.n ar-
heidecsse/miK-ii r«<d~ i. -rede ui».iiijUiidett
geraakten.
Zoowel hel t-en al- hel an ter /egt Is
Landbouw-Comi!" - moet ten stn-ng-de vvoubn
afgekeurd.
Ifet Comité vi,»*. voort-, op (Ie uen-alieljktreiit
om reed» nu v o >i bereidende maatregeh-n I"
nemen en niet Ie wachten tot de nood aan den
man gekomen i» tiet meent |e mogen ver-
vvacliten, dal (ie bewoner, v.rr bet platteland
zich wellicht op enkele uitzonderingen na
in den aanstaanden u inter zulten kunnen redden,
mits werkgever en arbeider eikarider de bruid
reiken en sameiiwerkei om bet spook der werk
loosheid, dat hier en daar dreigend voor ben
staat, te verdrijven
Nederland en de oorlog.
S o 1 d ij v e r li vost n g.
Bij Kon. besluit is bepaald, dat te rekenen van
1 Aug. j gedurende den tijd, dal de dh n»b
plichligen buitengewoon ouder de wapenen zijn,
een buitengewone sijidijvetbooging kan worden
toegekend ten bedrage van f 0.50 voor een «o).
'iaat (vrijwilliger of diMl-didiehü'gej voor eiken
dag, dat bij Indflsl is me! de werk/aam lieden
van schoen-, kleer. of zadelmaker, bij ren van
de onderdeden van de korpsen der landmacht,
en f 0.35 voor een se''nat (vrijwilliger of dienst,
plidilige; die bij v orcnbedoclde vverk/.aarnb-den
lot hulp is aangewezen.
0 o i n I e r n e e r d en.
Wederom zijn er g-sieravond arm liet hta'ion
1) 1'. te Rotterdam, met den trein van uur 40
min., uit MaaMrieid een aantal RuiUrhe sol
daten aangekomen, die daar verpleegd werden.
Uitmaal wat en hot er IC, onde wie een Feid-
webel.
Rij aankomst van den trein waren de ganii-
/oens-coimnaii'tafil, generaal (Innen, en den lste.
luitenant plaatselijk adjudant jlrr. liowier, op het
perron aanwezig.
Re Duitscher.- zijn ouder gewapend geleide
met eon extra-tram naar de marine.kazenie gr-,
bracht, waar zij den narld zo'iden donriirengen.
Hedenochtend om G uur 55 ruin. zouden zij naar
Alkmaar vertrekken. |N', R. Ct.)
Roode Kruis.
Te (Zaandam is Donderdagavond een afdeel iug
Zaanstreek, vrur Het NederUuulsehe Roode Kruis
opgericht, waarvoor zich tijdens de vergadering
.52 personen-ais lid opgaven.
In het bestuur werden gekozen: mevr. Van
Wessem-Lafeustcni van Voorst, dr. J. M. Rebel,
dr. A. P. van Rooejn eu mr, Breauier h Rraridis,
allen Ie Zaandam; mej. C. Ruyvis en dr. Vreden-
berg, lo Koog aan de Zaan; mevr. Richard en dr.
Sclimidl, tc Vormerveer.
ingetogen man te zijn, die mij stellig met
niets zou kunnen hinderen.
Dat leek alles goed en wel, maar bij mij
zelf overlegde ik toch, hoe ik lief zou
kunnen uithouden, wanneer het pianospel
te vlijtig mocht worden betracht!
En werkelijk, het werd benauwend vlij
tig! In zekere beteekenis tenminste. Het
herbaalde zich regelmatig eiken avond
evenzoo regelmatig als het lerugkeeren van
den vallenden schemer. En de rustige, oude
man stond niet. maar zno gauw weer op,
als hij eenmaal gezeten was voor zijn ge
liefd instrument; dikwijls hieef hij den gan-
schen avond doorspelen.
Dat hinderde mij natuurlijk geweldig in
mijn werk. En toch bracht het mij een
groot genot. Een zeker soort van s(roeiende
bekoring kwam zoetjes-aan over mij, bij het
luisteren naar tie verschillende melodieën
en langzamerhand scheen het mij toe, als-
ol die vreemdeling en ik een paar oude
hekenden waren, die elkaar zochten wan
neer dc avond viel. Ik begon er mij een
gewoonte van te maken dc lamp niet eerder
aan Ic steken, totdat hij zijn spel geëindigd
had.
Er lag iets zeer aparts en zeer boeiend»
in zijn aanslag, in zïjn wijze van spelen.
Mij scheen hot soms als hoorde ik een
menscli iets zeggen, of liever, als hoorde
ik een nienseh iets zingen.
Het klonk als een wondermooi lied, vol
persoonlijke aandoeningen, vol ingehouden
passie, alsof alles wal hij speelde zijn eigen
gedachten en stemmingen waren, waarvoor
hij een uitweg zocht, als waren bet zijn
eigen composities. En toch speelde hij sioeds
werken van andere kunstenaars. Ik hoorde
hem nooit zoeken naar eenige melodie,
waarvan men instinctief zou voelen dat zij
uit hem zelf was gpboren.
Het meest speelde hij Bach. Door hem
kreeg ijk Bach lief. Het. was niet alleen
do rnuziek, die ik hoorde als ik zoo stil
letjes in den schemer zal te luisteren naar
do afwisselende golven van melodieën, die
Tul eere-\ oor/.itlcr i» benoemd >R- Iniu K. ter
L.t.'in, bun:emee--liT \:in Zaandam
V r tj v i 111 g e r s c o r p
Het Lcidsdu* Studenten irijnülnnuworp- beeft
ach gevormd tc t een wielrylershriaade
Huurschuld,
liet Hoofdbestuur van den Centruien 11a-
euadwidersbond te R'dara heeft in een
uitvoerig telegram aan den minister van
lamlbc :w, nijverheid en handel, verzocht
om eventueel in stamen werk iug met den mi
nister van justitie directe maatregelen te
fretten tegen daar ter stede aangevangen
uitzetting uit de woning wegens huur
schuld, ontstaan door de crisis.
In het telegram is een geval genoemd van
een gezin van een mili'.iepüehtige.
I n de haven, te Ro11e rd am.
De „N. R. Ct." schrijft:
De drukkende stilte op onze rivier en
in de havens wordt langzamerhand wat
minder. Er zijn in do laatste dagen 10 a 11
schepen per dag binnengekomen. Dat is
nog wel hord weinig, doch, vergeleken bij
de ëerste weken na de mobilisatie, valt
(och een verblijdende vooruitgang te con-
slateeren.
In de eerste week na Iret uitbreken
van den oorlog kwamen er 30 schepen
binnen, de tweede week 43, en de derde
week klom het getal tot en deze week
zal het aantal binnonloopendc schepen on
geveer 70 bedragen.
Mei die kleine vermeerdering van het
aantal schepen komt er ook wat meer he
drijvigheid m onze haven. Zoo komen er
weer kleine schepen met hooi, die ia geen
weken gezien zijn. Er is ook wat meer expe
diliewerk door liet vervoer van thee en
rijst,, hoewel deze arbeid wel weer belang
rijk minder zal worden door hot verbod
van uitvoer van rijst.
Dc koleimauvoer uit Engeland hlijfl vrij
geregeld. Er zijn de laatste dagen heel wat
schepen met kolen binnengekomen, waar
van de inhoud, bestemd voor het binnen
land, wordt overgeladen in een honderd
kleine scheepjes. Dat verschaft aan de
hondeiden werkloozc kotenwerker» weer
eenigen arbeid.
De beurtschippers hebben nog geen kla
gen; ze hebben het voortdurend druk met
liet vervoer van zuivelproducten eu vruch
ten.
Hoogeb Okderwms.
Te Utrecht is bevorderd tot arts de hoer
S. E. van Manen. i
Een pijnlijk avontuur.
De „N. I'. Ct." heeft bezoek gehad van
een landgenoot, den gewezen Rotterdam
mer Anton Blazer, als piani-t geen onbe
kende. Hij heeft te Bristol, waar hij sedert
vier jaar woont, aan hel conservatorium
verhonden en dirigent is van hot orkest
in twee theaters, een alleronaangenaamste
ervaring opgedaan. Daarvan heeft, iiij en
heeft zijn broeder, de heer J. Blazer, te
Rotterdam, die er een rol in heeft ge
speeld, verteld. Een verslag in de „Bristol
Evening News" gaf het slot van de ge
schiedenis.
'In liet jbegin vun den oorlog begaf de heer
Anten Blazer zich te Bristol naar de politie
otm zich als vreemdeling te laten inschrijven.
Hij kreeg daar echter te hoorei), dat dat
voor hem als Nederlander niet noodig was
alleen voor DuitscJiers, Oostenrijkere en
Hongaren. Den 21en Augustus in den voor
middag kreeg hij op zijn kamers bezoek
van twee politiebeambten in politiek. Zij
toonden hem een afschrift van een brief,
die, zoo heette het, door een meisje op
straat was gevonden en aan hem gericht
was. De brief, geschreven half in het En-
gelsch en half in slecht Duitseh, bevatte
een uitnoodiging om dan-en-dan daar-en-
ononderbroken in elkaar vergingen eutoch
een rustige, vrome eenheid schiepen: een
onbegrensde rust in voortdurende veran
derlijkheid verheven rust in eeuwige on
rust. jN'og nooit in mijn leven had ik een
beeld \ontvangen van een zoo stil, diep ge
ink, dat, alles ten spijl, aan alles gelooft,
dal, door niets geroofd kan worden. Zoo
was jiel mij te moede, als hij Baeh speelde.
En.op den bodem van die gewaarwordingen
lag toch een verborgen, diepe aandoening
van droefheid, van een droefheid, die geen
letsel bracht, doch die wonderlijk was in
afwisseling, gelijkend soms ook weer op het
glinsterende licht van een zonnestraal.
Hij had nóg een dierbaren componist in
•Schumann. .Onvermoeid werden diens kleine
weikjes gespeeld, vooral heel veel de velt.
liederen bij de woorden van Heine. En
vooral wanneer hij die muziek speelde, was
het mij, alsof ik een mensch hoorde zin
gen hoorde zingen van zijn smart, zijn
geluk, zijn liefde voor bossehcu en meren,
voor wind en voor zee.
Hij interesseerde mij zeer, deze onde
man. Maar maanden gingen cr voorhij.
voordat ik hem zag. 'Op oen voorjaars
morgen ontmoetten wij elkaar op de trap.
Hij zag niet naar mij op, hij scheen mij
nauwelijks op te letten en daardoor kon
ik van mijn kant hem to heter opnemen.
Hij droeg een 'lange, versleten overjas en
een ineengedoukton, slappen vilten hoed.
Achter de brilleglazen glinsterden een paar
moeie, donkere oogen vol uitdrukking. Zijn
haal' was bijna wit, de snor eveneens,zijn
gelaat had tiet mooie matte van don'teuder-
dom; het was niet verwelkt noch.rimpelig,
maar mat-Lleek. Daar was hij dus, die
droomer van den avond, de steeds weer-
keerende, stille avond-droomcr.
Den tweeden keer, dat ik hem zag. was
een week later, en ditmaal op zijn eigen
kamer. u
Op zekeren avond wachtte ik tevergeefs
op onze gemeenschappelijke wijding van het
schemeruur. Ik was verplicht, de lamp aan
it'll i 11 ia~
daar te kprnen, ten einde nailero instructies
te ontvangen over het in de lucht laten
vliegen van een kazerne te Bristol. Hij wa»
een Duitscher, had zich als zoodanig niet
laten registre-eren en was InTrokken in een
kompiot om oen kazerne op te blazen. Om
die redenen werd bij gevangen genomen,
meegenomen en in een politiecel opgeslo
ten. Vergeefs had de heer Blazer geprotes
teerd, dat hij Hollander was en natuurlijk
van den brief niets wist.
Den volgenden dag, den 22slen, went hij
voor den politierechter gebracht, ilij had
geen papieren, waaruil bij kon bewijzen,
dat hij geen Duilsdhcr maar Hollander was.
Zijn zaak went uitgesteld en hij werd in
de cel teruggebracht. Den 22sten schreef
hij aan zijn broer te Rotterdam, om zoo
spoedig mogelijk afschrift van zijn geboorte
akte en andere stukken over te sturen
levens schreef hij aan don hoofdcommissaris
van politie (die alle medewerking heeft
verleendi. Die brief aan zijn broer i», blij
kens. het postmerk, eerst den 2Gsten door
de politie te Bristol op de post gedaan.
Van Vrijdag voor den middag tot Zon
dag na den middag kreeg de heer Blazer
in de cd ni >t te eten en niet te drinken.
Zondagmiddag kwam er een advocaat, die
een goed vriend hem had bezorgd; deze
zorgde, dat hij eten au builen de gevan
genis kreeg. Aangezien er voik noch le
lie!, noch mes bij mocht wezen, moesI hij
met de handen eten. Hij werd naar oen
andere cel overgebracht, die geheel met
matten was hekleed. een'cel voor de
de zwaarste misdadigers. De lucht was er
afschuwelijk. Hij moest ze|f den grond dwei
leu. Na dat een p.iar dagen gedaan ie heb
ben, weigerde fiij op raad van den advo
caat. Wat de heer Blazer verder voor bijzon
derheden vertelde, geeft geen Imogen dunk
van de hygiëne in die gevangenis. Een
dokter kwam dagelijks en praatte aldoor
Duïtech tegen hem, hoewel (ie heel' Blazer
in het Engelsch antwoordde.
Inmiddels had een huiszoeking zeer be
zwarende dingen voor den heer Blazer ;ian
hel licht gebracht. Hij had een fot ng Klim
toesteleen revolver reen instrumentje, dat
alleen diende, om, als men op dc fiets
rijdt, honden door een knal op dc vlucht
'e drijven';„een gedrukt boek, bevattende
inlichtingen over havens in Engeland en de
koloniën" (aldus het openbaar ministerie
in de terechtzitting van '31 Augustus,;', en
hij voegde er bij: „Het lijkt zonderling, dat
iemand, die musicus beweert beweert
Lo zijn, een dergelijk boekdeel bezit, dal
bezit lijkt verdacht"; de zaak is, dat het
verdachte boek een hoek is, gevende "de
namen van reeders, een uitgave, meende
de heer Blazer, Van Nijgh en Van Ditmar;
zijn UoUerdamsehe broeder had het 'twee
jaar geleden, hij een bezoek le Bristol, la
ten liggen),
Er was nog meer verdachts gevonden. Eei:
catalogus van do bekende Dnitsche muziek
uitgevers Breitkopf und Ilarlel, waarop de
heer Blazer mét streepjes, kruisjes, vraag-
teckens enz. had aangeteekend, welke wer
ken hij had laten komen, waarvan hij den
prijs wou vergelijken met andere uitgaven,
en zoo meer. De directeur van de ge
vangenis geloofde die uitlegging niet: bel
waren „geheime teekenen", al die streepjes
en sterretjes en kruisjes beduidden heel
w at andere
Dan was cr een brief gevonden, die
duidelijk bewees, dat hij een Duitscher was
in 1910 bevond de heer Blazer zich te
Bremen. Een Holiandsch vriend te Londen
schreef hem een Ilollandschen brief naar
IBrcmen. Dat moest echter een Dnitsche
brief zijn! Er was niemand hij de politie,
die aan den brief kon zien, dat het Hol
landsch was. Toen werd de Nederlandse!»
te steken, zonder dat ik den oude had hoo
ren spelen. Ik ondervond dit bijna als een
teleuretelling, alsof ik lang had moeten
wachten op een goeden vriend, die ten slot
te mij in den steek' had gelaten.
Toen de huisjuffrouw hij mij binnentrad
vroeg ik haar of mijn buurman op reis was,
want het scheen mij gewoonweg onmogelijk,
dat hij in de stad kon zijn ca geen loon zou
hebben aangeslagen.
Neon hij was ziek, was het antwoord
Dit deed mij om don ouden man verdrie!
eu ik besloot hem den volgenden dag eer.
bezoekje te brengen, mocht het heui niet lie
ter gaan. Ik kwam er echter niet toe, hoewel
hij te bed bleef, fk kreeg plotseling eon aar
zeling, of hij mij ook te opdringend zou vin
den, hij wist immers niet, hoe groot de
plaats was, die hij in mijn zielsleven dooi
zijn spel had veroverd. Ik stelde uit, ook
de komende dagen stelde ik mijn voorne
men uit En toch liad ik een gewaarwording
alsof ik aan het ziekbed van een vriend had
gezeten eu gewensclit had, o. innig ge
wenscht had, dat ik hom had kunnen zeg
gen hoe dierbaar bij me was, gewenseht
uit te mogen spreken, wal ik voor hem ge
voelde, woorden die zoo vaak op onze lip
pen trillen;, woorden rechtstreeks van
mensch tot mensch, en die misschien nooil
gezegd worden.
Ik deed liet niet.
Op een morgen kwam de juffrouw bij mij
binnen en vroeg' mij haar naar zijn kamer
te volgen. Zij vreesde, dat hij gestorven
was. i
Dadelijk ging jk met haar mee.
Zij had zich niet vergist. Het was liet
einde.
Zijn grijze hoofd rustte op het kussen, een
volmaakte rust was er over zijn geheele
wezen, hij scheen te sluime.ren.Het g'ordijn
was hoog opgetrokken en de morgenzon
rmreul er hij gehaald: de lm er J. Föwler
vice consul dei' Nederlanden. Maar ook deze
Nederlandscho ambtenaar kon Ia-I
niet zien tusschen Nederlandscli en Dui^-h
Lw heer Blazer kon niet bfewijzen, dat
die Ilolland.se.ho brief geen Duitsche brief
was I
Onder de papieren moet nog een ander
stuk zijn gevondendo geboorteakte van
den heer Blazer, voorzien van het Itotter-
daniscbe wapen. Maar aangezien dat stuk
Cn het Holiandsch Was gesteld, onlging
bet blijkbaar aan de aandacht.
De broeder kwam zoo spoedig mogelijk
met de noodig"» stukken over. o. a.. een
verklaring van den hoofdcommissaris van
politie te Rotterdam, en den 31 sten Au
gustus kwam de zaak weer voor den
politierechter. Til bet requisitoir helden
wij reeds iets aangehaald. De anrbtennnr
van liet O. M. zei nog, dat de politie nu
m den op straat gevonden brief een mis-,
plaatste aardigheid zag.
De politierechter sprak beklaagde vrij,
maar vond, dat de politie onder de Iroogd
verdachte (omstandigheden wel niet
anders kon doen dan hein gevangen nemen.
En zoo was de heer Blazer, die vier
jaar in Bristol bad gewoond en Imam*
aan het conservatorium was, vrij na tien
dagen nis een misdadiger in een cd to
zijn opgesloten, op beschuldiging van een
Duitecher te zijn en een kazerne hebben
willen opblazen, -— dit op een zoo losse
aanklacht als de brief, door oen meisje
op' straal gevonden. (De advocaat zei voor
den rechter, dal hij hoopte, dal de politie
hem zou helpen, te ontdekken van wieii
die brief was uitgegaan.)
De liecle zaak js den beer Blazer op
een 50 aan onkosten komen te slaan.
Hij heeft, ook nJ onlslag gekregen als diri
gent v;in de twee theaters. Dat vele lcer-
I'Ugen en vrienden hem met zijn vrijspraak
gelukwousehten eu hij zijn kamer vol bloe
men vond. is een kleine vergoeding. Do
jidlilie heeft zijn pliolotoeslel gebonden.
Zoolang de oorlog duurt, zal de beer Blazer
maar uil Brislol weg en te Botterdam blij
ven, Hij denkt voorloopig meer kam In
hebben hier pianolessen te krijgen dan
ginds.
Ongelukken'.
Te Beigumerdain is het jarig zoonljo
van den molenaar Aalfs bij hel spelen in
den molen door ecu der nuleren gegrepen
en verpletterd.
iif.t'h'ij
NEW-YORK, 3 SepL
Aug. Sept. Dec.
T a r w e125 128
Hoogwater te Schiedam.
Sept,
5
.ui -'.,30
Mn
4 56
5 -
5 24
7
5,3d
5 54
s
8
6 3
0 25
Hoogte van hot water op <le rivieren.
Berichten van 4 Sept.
oOÜITH, ilumn. 11.84 w o ü.i M
KOBLENZ, Cn. 's inorg. 2 81 ev. 014M
Tri IER. u 0.1B Gov. t .00 M
RUHRORT, 8 u - 2.14 ev 0 16M
KEULEN, II u - 2 89 v 018M
Zou eu Jlaau.
Ofis"pg Sept 6 519 '.in ui.cs g. 6 36 i.m
i, j 7 5 2D r 1 (i 34 j
j 8 5 22 6 32
12 Sept. L te 19 Sept N >L
Faillissementen.
Ui tgesproken:
A. van der Bas, Den Ilaag. Ilechter-
Arong vrooiijk de kamer binnen. Toen de
juffrouw den vorigen avond de kamer bij
hem uit wilde gaan, had hij haar naar het
weer gevraagd en teen hij gehoord had, dat
de hemel bezaaid was mot sterren, hail hij
haar verzocht het gordijn hoog op te trek
ken. Dat was het laatste wat ïuj gevraagd
bad. 1
'Op Jret laiellje naast liet bed stMid
een iklein vaasje met rozen, hel: waren La
Fret,nee-rozen. Sedert hij ziek was, had
hij zich dagelijks door de juffrouw rozen
laten bezongen, La Franco-rozen, geen
andere mochten het zijn.
En 'zoo was hij gestorven, temidden der
kleine wereld, die hij liefhad, misschien
met een laatsten zoekenden blik naar zijn
dicrimen vleugerl, die nog open stond,
geurende rozen naast zijn bed, en glinste
rende sterren aan den lentehemel boven
hem.
Als een teer sprookje deed dit alles mij
aan een mooi eind was het, van een
mooi leven.
En ik nam de rozen uit de vaas en ik
drukte zo zacht in dc witte hand van
mijn onbekenden vriend.
Na twee dagen kwamen de menschen,
die hem wegdroegen.
Fn ik zit hier in den schemer, in den
lente-schemer, en ik wacht, wacht op zijn
klanken.
En eerst nu begrijp ik goed, hoe vol ze
waren van de teere poëzie van het leven,
die vaak eerst dan door ons begrepen wordt
als zij van ons is gegaan.
En ik betreur hem, ik draag rouw om
hem, om dien vreemden man, die mij zoo
lief geworden is, een dichter, al zon
hij ook nooit eenig geschreven regel heb
ben nagelaten.
