De oorlog.
67"* Jaargang.
No, 14726
Be weldoenster.
Vrijdag 8 Januari 1915.
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaal: Voor Schiedam en Vlaardingen ft. 1.25, franco
per post fi. 1.65.
Prijs per week: Voor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een
uur aan het Bureau bezorgd zijn.
Bureau: Lange Haven No. 141 (hoek Korte Haven).
Prijs der Advertentiën: Van 1—6 regels fl. 0.92; iedere regel meer
15 cents. Reclames 30 cent per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bjj abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven
hiervan zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nuijimers die Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond
verschijnen, worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs
van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Intercommunale Telefoon No. 103.
'Burg. en Wcth. van Schiedam;
Brengen ter openbare kennis, dat bij be
schikking van Zijne Excellentie den Mini
ster van Landbouw!, Nijverheid en Handel
v.'U^4 idcefer, nq 28, Afd. Arbeid, de ziltings-
tijd van do leden der Kamers van Arbeid
in deze Gemoento is verlengd tot nader
te bepalen datum!.
Schiedam, 8 Januari 1915p
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
M. L'. HONNERLAGE GRETl
De Secretaris,
V. SICKENGA.
BUITENLAND.
Yan liet Westelijke front.
Do toestand.
Jlet officieele Franscke communiqué
yan gistermiddag drie uur luidt:
De vijand bombardeerde hevig het in
Belgische handen zijnde bruggehoofd zuide
lijk van Dixmuiden.
Wij sloegen een heftigen aanval af in de
omgeving van Rijssel, waar wij enkele vijan
delijke werken vernielden.
Door middel v,an mijnen hebben wij den
vijandelijken pionierarfed ten oosten van
Reims belet
Wij bezatten een gedeelte yan de brug
ten noordwesten van Flirey.
Wij wonnen terrein in de richting van
Altkirch (ten posten yan Belfort), waar
wij een boseh yier K.M. ten noordwesten
v,an die stad bfezetten.
Onze artillerie bi-acht het vijandelijke
geschut tot zwijgen, dat den geheelen dag
het hospitaal yan Thann beschoot.
Ve r h aal van den „o o g ge tui ge".
De „ooggetuige" in het Engelsche hoofd
kwartier zegt, dat er nooit een oorlog is
gevoerd die een scherper tegenstelling biedt
van weelde en ongemak. Het eene «ogen
blik v,alt er te vechten tegen koud water,
tegen geweldige ontploffingsmiddelen, en
een volgend «ogenblik valt er te genieten
van een gezellig veijblijf binnenshuis met
w.arme maaltijden.
De ooggetuige wijst er op, dat het Nieu
we J,aar is aangebroken met een gunsti
ger toestand voor de bbndgenooten dan
sedert het begin v,an den veldtocht is voor
gekomen De Engelsche troepenmacht, aan
gegroeid tot een groot leger en steeds toe
nemende in sterkte, heeft mooi werk .ge
il,aan.
Er yallen duidelijk drie tijdperken in de
door de schrijfster van
„Elizabeth and her German Garden".
17) i I JI ji
Toen zij allen in de eetkamer waren,
waar zij door Dell wig waren ingedreven,
zooals Susie opmerkte, als een kudde
scliapen door een herder, die vast besloten
is geen dwaasheid te dulden, hielp hij de
dames met overgedienstige beleefdheid hun
mantels af doen, en toen., bijna tot aan den
grond buigende, vroeg hij' permissie heen
te gaan, terwijl de Herrschaften aan
tafel zaten een permissie, die hem met
vreugde gegeven werd. Anna's gezicht he
trok echter biji de mededeeling, dat hij
later zou terugkomen om haar zijn plannen
voor den zomier voor te leggen. t
„Wat zegt hij?" vroeg Susie, toen de
deur achter hem gesloten was. v
&Hij komt straks terug."
>j,Dio mian zal een last worden 1 dat zal
je zien," zei Susie met overtuiging1.
jj,Ik geloof, dat hij het al is," stemde
Anna toe en zij ging naar de wit porcej-
leinen kachel ami haar handen, te warmen.
„Hij is het weekdier en jij zult do rots
worden. Zorg dat lyj je niet te veel afzet."
„Maar weekdieren zetten de rotsen niet
aij," zei Annap t
„Mij zou hij niet ofpj dm kiop zitten, dat
weet ik zeker, als ik even goed. Djuitsch
kon spreken als jij. Maar jij zult zacht
wezen en zwak ©n vriendelijk, en hij zal
alles met je doen wat hij wil."
„Zacht en zwak en vriendelijk! T herhaal-
de Anna en zij glimlachte om die bijvoegt
zen oorlog te onderscheiden; thans treedt
men het vierde in. In 't eerste tijdperk
ging het initiatief van de Duitschers uit;
in het tweede raakten zij het kwijtin het
derde herwonnen zij het door een gioote
overmacht aan te wenden tegen een deel
van ons front; in het vierde tijdperk is
het initiatief .voorgoed overgegaan op de
bondgenooten, die den laalsteai tijd op ver
schillende belangrijke uitkomsten hebben
verkregen en opmerkelijke vorderingen heli
ben gemaakt. Intusschen zit het voordeel
vooral in het feit, dat de bondgenooten tol
het offensief zijn overgegaan.
Het gevolg van de herhaalde kleine sue
cessen is, dat de vijand genoodzaakt is,
uit strategisch on taktisch oogpunt gewich
tige punten van spoorwegverbindingen, xi
vierovergangen en steden op te geven en
ten slotte op een andere verdedigingslijn
terug te trekken Al gaat het langzaam
en met moeite, toch is elke met veel
bloedvergieten en kosten vermeesterde Du't
sche loopgraaf een stap naar het einde
van den oorlog.
Wij mogen beweren, dat wij beter gekleed
zijn dan onze tegenstanders. De gevangen
genomen Duitschers geven over onze uit
rusting hun bewondering te kennen Het
schijnt dat er veel ziekte, met name ty
phus, in de Duitsche gelederen heerscht
Do Duitsche compagnieën bestaan thans
uit een mengsel van soldaten van het
actieve leger, landweer en landstorm, er-
satz-reserasten en vrijwilligers Laatstge
noemden worden als zeer minderwaardig
beschouwd.
In België.
Kardinaal Merci er.
Een Wolff-telegram uit Brussel meldt;
„Het in buitenlandsche bladen verspreide
gerucht, dat de aartsbisschop van Mechelen,
kardinaal Mercier, wegens een door hem
uitgegeven herderlijk schrijven in zijn paleis
bewaakt wordt, of zelfs gevangen zou zijn
genomen, is volkomen onjuist.
„Ook de bewering, dat Belgische priesters
wegens de voorlezing of verspreiding van
dat herderlijk schrijven gearresteerd wer
den, is onjuist"
Inmiddels weet omtrent het gebeurde,
een correspondent van de „Tijd" te Pulten
nog het volgende mede te deeien
Omtrent de bewaking van Z. Em. kardi
naal Mercier in zijn paleis te Mechelen ver
nemen wij nog, dat de bevolking der bis
schopsstad zeer vertoornd is over dit optre
den van het Duitsche bestuur.
Herhaaldelijk ziet men kleine groepjes bur
gers in druk gesprek vóór of in de omgeving
van het aartsbisschoppelijk paleis, waar
van de vensters door blinden zijn gesloten-
In kringen, welke zeer met de naaste omge-
viixg van den kardinaal vertrouwd zijn,
wordt verwacht, dat de gevangenhouding
weldra zal worden opgeheven met hel oog
vooral op dep. ongunstigen indxuk op de
Katholieken in het buitenland, die men, na
de fusillade van tientallen Belgische pries
ters en de verwoesting van kerken en kloos-
lijke naamlwoorden van Susie. „Hé, ik dacht
dat ik koppig was, zooals je altijd zei.
„Dat ben je ook. Maar dat zal je niet zijn
tegenover dien mian. Hij zal je om zijn
vinger winden."
„Oom Joachim zei, dat he,t een uitsteken
do man was."
„O, 'tis best mogelijk, dat hij niet kwaad
was toen hij .een man boven, zich had, die
van alles af wist van het boerenbedrijf,
maar let op mijn woorden, jij zult geen
tweeduizend pond 's jaars maken van deze
plaats." v
Anna zwoeg'. Susie was altijd sluw en
verstandig, zelfs geneigd achterdochtig ie
zijn wanneer het geldzaken, betrof, naar
Anna meende. Dellwig had niet eengezicht
om vertrouwen in te boezemen,; en, zijn
manier van schreeuwen wanneer hij praatte
en van onopihoudelijk doorpraten., was reeds
iets onuitstaanbaars in hem'. Zij wist zelfs
niet zeker of zijn vrouW Wol meer in haar
smaak viel. Die schreeuwde ook zoo en
Anna hield niet van, lawaai. De 'vrouw
kwam niet weer voor den dag, die was zeker
met haar man naar huis gegaan, want er
was diepe stilte in huis gekomen, slechts
afgebroken door liet eentonig gekerm van
don wind in het bosch en het kletteren van,
den regen tegen het venster.
De eetkamer was een lang, smal vertrek,
met één groot venster naar het wasten, dat
uitzicht had op het grasveld, de gracht en
den ingang met de adelaars. Het was een,
studie in chocoladekleur bruin behang,
een bruin vloerkleed, bruine ripsen. gordijnen,
bruine rieten stoelen. Twee geverfde houten,
buffetten stonden tegenover elkaar in hel
donkere eind van de kamer, met een, verr
zameling van allerlei artikelen er op: een
azijnfleschje dat daar al jaren gestaan had,
de overblijfselen van den azijn verdroogd
tors, niet nog méér wil grieven, terwijl
men zicli met tevens wil blootstellen aan
een afkeuring door de ge hoe le wereld. Met
de Duitsche Regeenng wordt nog omtrent
de aan te nemen bonding overleg gepleegd.
In Mechelen kon de brief nog voorgelezen
worden. In de omstreken der stad, alsmede
in de buitenparochies van Brussel en Ant
werpen werden in eenige kerken de priesters
gedwongen de preekstoel te verlaten en
den brief ie stellen in handen van Duitsche
militairen.
Te Mechelen kwamen Duitsche soldaten
bij den pastoor van St. Jan, den weleerw.
heer Rabroeckx, om den herderlijken brief
in beslag te nemen. i
Gij krijgt hem niet, gaf de .pastoor ten
antwoord.
De commandant eischt hem'
Mxjn overheden zijn de Paus, de Koning
en de Aartsbisschop. f
Wij geven u een uur bedenktijd.
Mijn besluit is onherroepelijk.
Daarna is de pastoor in hechtenis geno
men, wat er verder met hem gebeurd is,
weet men niet.
Ook zijn te Mechelen bij den uitgever Des-
sain alle nog aanwezige exemplaren van
het herderlijk schrijven in beslag genomen.
Maar reeds waren alleen naar Brussel
10.000 exemplaren verzonden, waarvan er
in de St. Guduia 2000 werden uitgereikt, de
overige in andere parochies.
In de abdij van Afflighem moest de abt
den brief oicrhandigcn aan drie soldaten,
die ook de eerstvolgende Mis bijwoonden,
om te hooren, of hij toch nog zou worden
afgelezen.
Te Assche Ter Heide is de brief niet opge-
eischt, maar toen het volk de kerk binnen
was gekomen, deed de pastoor de deur slui
ten en las hem af. f
Te JMalcxenzeele hij Assche was het schrij
ven niet aangekomen. Sol-ten dreigden
den pastoor: „Komt hij aan, dan moet gij
hem dadelijk naar den commandant te Op
wijk brengen, anders wordt de kerk geslo
ten I" J
Van het Oostelijke front
De toestaiqd.
In Polen, Galidë en Hongarije is de
toestand weinig veranderd. In Polen neemt
het front meer en meer de onbewegelijk
heid aan, die in het westen reeds zoo
lang is ingetreden. Zelfs in de Karpathen
moet het al niet anders zijn, want in de
berichten wordt bij herhaling gesproken
van sterk bevestigde stellingen, die de Oos
tenrijkers er zich hebben gemaakt aan de
Bjala-rivier, bij Gorlice, en tot op den
rug der Karpathen. Deze stellingen hebben
ten doel de Dukla-pos te beschermen, waar
over een der groote wegen naar Hongarije
loopt De reeds in Hongarije doorgedron-
Russen, die daar op verschillende punten
met de Hongaren slaags zijn, moeten dus
hetzij langs bergpaden over het gebergte,
of door de andere passen (waarbij er aric-
zijn waarover spoorwegen gelegd zijn en
die dus óók niet tot de minste behoorenj
op' den bodem1; een mosterdpotje, een don,-
ker, raar mengsel bevattende dat eens
m'ostend geweest was; een gebroken tafel
schel, die in het ver verleden gebruikt werd
op diners «mi bedienden te schellen, die nu
al lang dood waren; leen oude wijnJijstvan
oen kwart eeuw, geladen; een beschimanelde
flesch Worcester saus, pralende miet het
etiket waarop vermeld stond dat de saus
het flauwste vleesch smakelijk maakte; en
enkele heel aardige fruitsohaalijes van Sak
sisch porcelein, versierd met vroolijke her-
dors en herderinnetjes, onverbeterlijke op
timisten, steeds over zich zelf en hun om
geving tevreden, gedurende al do dagen
en nachten van al de koude, stille jaren
dat zij togen elkaar hadden staan glim
lachen i» de duisternis. Op de ronde eet
tafel stond een pot lelietjes van dalen, met
pen rose vloeipapier er om heen, vastge
bonden met ©en rose satijnlintje; liet papier
was omhoog gehaald tusschen de bloeme
tjes omi een lieve afwisseling te verkrijgen
van rose en wit.
„Nu, bier is het nog al warm!, vindt je
niet?" zei Susie terwijl ze de kamer rond-
liep en al die dingen bekeek met een belang
stelling veel grooter dan de kunstschatten
van Berlijn bij haar hadden opgewekt,
i „Of het," zed Letty als antwoord voor
iedereen, haar handen wrijvende. Zij huppel-
de de kamer door, tuurde in alle hoekjes»
deed cte nurretten open, probeerde de sofa»
en stelde zpich zoo uitgelaten aan dat haar
moeder, die haar thuis zelden zag en haar
alleen kende als een ondeugend, somber
kind, zich eens of tweemaal omkeerde van
do interessante buffetten en, haar door
haar lorgnet onderzoekend aanzag.
De dienstbode met de verbaasde wenk
brauwen, die een oogenblik daarna de soep
binnenbracht, bad oen paar wit katoenen
in Hongarije gekomen zijn. Dat de gevech
ten in de Karpathen het karakter dragen
van kleine krijgsbewegingen in soms geheel
van elkander gescheiden dalen, komt over
een met de natuurlijk© gesteldheid van deze
streek. i
In Polen.
Russische oorlogscorrespondenten zijn
van oordeel, dat het hoofddoel van Hin
denburgs veldtocht is: Silezië en Posen
voor 'n inval der Russen te vrijwaren en dit
in de eerste plaats hoopt te bereiken door
de verovering van Warschau Hij rekent
daarbij echter niet op ©en vreesehjken
vijand, waartegen de bondgenooten, on
danks hun groot aantal en hun voortreffe
lijk spoorwegnet, niets vermogen: den win
ter. De correspondenten achten den toe
stand van Warschau niet gevaarlijk en de
kans op beleg klein. De bevolking verkeert
alleen in ongerustheid door de herhaalde
aanvallen van Duitsche vliegers, die de
laatste dagen geregeld Bommen in de stad
go,oien en ook proclamaties, waarin do
JPooische bevolking wordt verzocht de Duit
schers als vrienden te beschouwen en voor
het in aantocht zijnde Duitsche leger voe
dingsmiddelen gereed te houden. Verder
wordt de bevolking aangeraden, tusschen
twaalf en twee uur 's middags niet op
straat te loopen, daar in dien tijd bommen
pp de stad geworpen zullen worden.
Turkije en Rusland.
In den Kaukasus.
Terwijl de Turksche troepen in Weste
lijk "Kaukasië na het debacle van Ardaghan
en Sarykamysj naar de Turksche grens te
rugvluchten, roeren de Turken zich nog
druk in de oostelijk gelegen Perzische pro
vincie Aserbeidsjan. Het machtelooze Per-
zië, dat nog wel zoo plechtig zijn neutra
liteit heeft afgekondigd, moet hier lijdelijk
toezien, dat op zijn eigen grondgebied slag
wordt geleverd. De Britsche gezant te Te
heran heeft reeds aan de Perzische re
geering den eisch van Rusland en Engeland
tot terugroeping der met de Turken vech
tende Perzische stammen overgebracht.
Het is echter de vraag, of hel gezag van
den sjah zoo ver reikt, dat het in staat is
die stammen daartoe te dwingen. Voor het
overige echter komt ook de vraag in aan
merking, of de gezant niet tevens bij de
Russische regeering zou moeten aandrin
gen ep het terugroepen der Russische troe
pen, die op Perzischen bodem, de hemel
weet wat, uitvoeren. Want hun aanwezig
heid in Aserbeidsjan en aan den voet van
het Elbroes-gebergte, dat als een muur
de Zuidkust der Kaspische Zee voor Perzie
afsluit, is precies even vreemd als de tegen
woordigheid van de Turken aan het Oer-
miameer. f
Het Armenische bergland ten Zuiden van
den Kaukasus is gekenmerkt door groote
en hooggelegen bergmeren, waaronder het
handschoenen aangedaan voor de plechtig
heid van het bedienen; haar vilten, pan
toffels had z'ij aangehouden. Zij zette de
horden op een stapel neer op den, hoek ,van
do tafel, mompelde lets in liet Duitsch en
ging de kamer weer uit!; rij kwam niet terug
voordat zij het volgende gerecht bracht,
teen gedroeg zij zich precies op dezelfde
manier en zette dat voort gedurende den
geheelen maaltijd; er was geen schel, dus
het gezelschap was genoodzaakt geduldig
te zitten wachten gedurende de tussclv *v
poozen, net zoo lang tot de meid dacht,
rij Haar waren.
Het was een zonderlinge maaltijd: het
begon met koude choooladevla met witte
vlokjes schuim, er op drijvende, die smaak
ten naar vanille. Susie was zoo vervuld
van die vla, dat rij de lioele Hilton vergat,
die op schandelijke wijze aan de achterdeur
had. moeten uitstappen en in, de keuken
moest blijven zitten totdat de twee dienst
boden tijd zouden hebben haar naar hoven
te geleiden. Zaj zat daar den tijd aan ie
vullen met het .opsteiien van een, speech
die niet voor de pöes jSou wezen, waarin
rij van plan was den dienst op te zeggen
zoodra zij baar meesteres weer zag.
In dien tijd zat haar meesteres peinzend
de vanilleballetjes in de vlasoep om te
draaien. „Neen, ik houd er met van,"
zei ze eindelijk en zij legde haar lepel
neer.
„0, het is zalig 1" riep haar dochter in
extase uit „Het is of je pudding krijgt
aan het begin van den maaltijd."
„Hoe kan je kijken naar chocolade nadat
je in Berlijn geweest bent, schrokkig
kind:" zei haar moeder, die walgde van
den in 't pog loopenden smaak van haar
kind om zich over te geven aan de ge
noegens van den maaltijd. Maar Letty voel
de zich zoo opgewekt, dat gij' zelfs op
die vraag stoutmoedig Vroeg of zij nog wat
"Wan-meer, dat 1670 meter hoog ligt, en net
Oermia-meer, welks spiegel zich 1220 meter
boven het peil van de zee verheft, de groot
sten zijn. Het Wan-meer ligt in Aziatisch
Turkije, het Oermia-meer in Aserbeidsjan,
Aan den Westelijken en aan den Oog
lijken oever van dit laatste uwer hebben
botsingen tusschen Russen en Turken plaats
gehad, die er geen van beide noodig heb
ben, maar die ieder aan hun zijde den
stenn hadden van Perzische stammen.
Aan 3cn Westkant bezetten de Turken de
stad Oermia, aan het nwer gelegen, en wier
pen er de Russen uit. Aan den Oostkant
versloegen zij een Russische colonne. De
verliezen der Russen v, orden als zeer ern
stig voorgesteld.
In de Roode Zee.
De bijzondere berichtaever van de „Por
riere deila Sera" meldt dd. 31 December
uit Cairo, dat daar mot beslistheid be
weerd werd, dat op het schiereiland Si
nai eon groot treffen had plaats gevonden.
Bet schijnt, zegt dezelfde berichtgever, dat
de opmarsch der Turken tegen Egypte met
alle hulpmiddelen der moderne techniek
wordt voorbereid Een zijtak van den spoor
weg naar Medina is reeds tot Kalaat el
Nahl gereed, dat een zeer hel.mgiijk stra
tegisch punt is in het binnenland van
Sinai.
Diverge Iterïchten
In Portugal.
De „Küln. Ztc," van gisteiavond meldt:
Volgens een in Oporto verschijnend blad
van 29 December heeft de Portugeesche
regeering de aldaar aan veria© Duitschers
verboden zich van hun ivo >n planteen te
verwijderen. De politie bewaakt de stations.
De •scheepvaartmaatschappijen \erkoopcn.
aan Duitschers geen passage biljetten meer.
GEMENGDE MEDEDEELING EN.
A1 b a n i
Aan de „Koln. Ztg." wordt over Zurich
gemeld
De „Corriera della Serra" ontvangt uit
Valona Bericht, dat Midden-Albanië bijna
geheel door liet oproei is aangegrepen. Al
leen de Bevolking van de streek Noord-
Oost van Valona gelegen, is nog niet open
lijk tot de opstandslieweging overgegaan.
In de opstandige streken worden autonome
gemeentebesturen gevormd. De opstandelin
gen, die voor Duiazzo staan, schijnen zich
iets teruggetrokken te hebben. Daarentegen
werd bij Kroja gevochten.
De diplomatieke vertegenwoordiging van
Italië in Durazzo heeft zich naar Rome he
geven 0111 de regeering in te lichten be
treffende den toestand. De zending van
Griekscbe oorlogsschepen naai* Albanië
wordt heden tegengesproken. Men heeft in
Athene eerst hot plan daartoe gehad. In-
mocht een verzoek dot met veront
waardiging werd afgewezen.
Er was na do soep zulk een lange pauze
dat zij hongerig als ze waren, de gestoofde
appelen en ingemaakte kersen die op tafel
stonden, begonnen op te eten. liet bruine
brood, in dunne sneetjes op een wit gehaakt
kleedje op een Japansch schoteltje, voelde
zoo vochtig en zat zoo vol karvveizaad, dat
het oneetbaar was. Na nog eemgen tijd te
hebben gewacht, werd er voorn binnenge
bracht, gevangen op het landgoed, en met
een sterken modderigen sin,aak en een ver
bijsterend groot aantal graten; daarna kwa
men cotoletten van Anna's varkens, en
daarna een zonderlinge, roode, geleiachtige
pudding, die smaakte naar een purgeer
middel; en daarna, toen de maaltijd blijk
baar ten einde was, merkte Susie, die ergon
honger had, op, dat indien al het eten dat
zij kregen, was zooals dit, zij liever dadelijk
r, ,ar Engeland moesten terugkecien, want
anders stierven zij van honger. „Het is ge
lukkig dat je hier niet blijven zult, Anna,"
zei ze, „want het zou vreesoiijk veel moeite
kosten voordal je ze zoover gebracht hadt,
dat ze je niet meer als een varken behan
delden. Kijk eens theelepeltjes om pud
ding mee te eten en dezelfde vork voor
hel heele diner. Het is een beestenboel."
Letty trok do wenkbrauwen op en keek
zegevierend naar miss Leech, „zeg hoort
u dat?" en wij hadden maar in Berlijn
moeten blijven, wij hebben niets gewonnen
met hier te komen." j
„Misschien zal het, diner van avond beter
zijn," zei Anna, die trachtte haar te troos
ten en weinig vermoedde, dat zij hel diner
juist gehad hadden; maar menschen, die
honger hebben, zijn verwonderlijk ontoe
gankelijk voor den invloed van praatjes.
,„Het kon in ieder geval niet slechter, dus
het zal later waarschijnlijk wel heter zijn.
Toch ben ik heel blij, dat wij gegaan zijn,
want ik vind liet hier prettig."
t fWordt vervolgd
