If
De oorlog.
jaargang,
Donderdag 1 Februari 1917
rn. 15360
Dokter Stillfried.
Kennisgeving.
De onbeperkte Öuikbootoorlog
ril
te-f
^55E5!K!555?
*?W* 'I
'*v v "- ',lr", - §*t.: ,r.,,^
m
al-
aq
fe
en!
ie«
ao(
nri
ril
uf
>rt
Jp, D«z« courant veischyut ,il a g o I ij k s, met uitzondering van Zon- on Feesttiar i.
f Prijs per kwartaal: Voor Schiedam en Ylaardingon met iubegi,v
gets, incassokosten fl.30; franco per pod £1.75.
Prjjs per week: Voor Schiedam en Vlaaraingen 10 cent
t. Afzonderlijke nummers 2 cent.
F Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiên voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een
Gttr aan het Bureau bezorgd zijn.
Bureau: Lange Haven No. 141 (hoek Korte Haven).
Prijs der Advertentiên: Van 16 regels fl. 0.92; iedere regel meer
20 cents. Reclames 40 cent per regel. Incassokosten b cents. Oroole letters naajj
de plaats die zrj innemen.
Advertentiên bij abonnement op vöordeeüge voorwaarden. Tarieyea
hiervan zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
Incassokosten voor Schiedam 5 cents, voor postkwitantien 10 teni.
Dagelijks worden zoogenaamde kleine advertentiên opgenomen lot denpriji
van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Deze advertentiên worden, mits voor 3 achtereenvolgende nummers opgO"
geven, slechts 2 maal berekend.
Intercommunale Telefoon No. 103.
Verkiezing voor den Ge
meenteraad.
De Burgemeester van Schiedam
Brengt ter ajgemeene kennis:
lo. dat do verkiezing voor een Lid van,
den Raad. dezer Gemeente in Kiesdistrict 1
ter vervulling der plaats, die is opengevallen'
door het aannemen eendr uitgesloten betrek
king door den heer J. N. •PORT, ter zake
waarvan door hem den Is ten Januari '>1917
de ingevolgo art 25 der Gemeentewei ver-
eischte kennisgeving, werd gedaan, door
Burgemeester en Wethouders bepaald, is op
Donderdag den loden Februari as.;
2o. dat op genoemden dag van des voor-
middags negen uur tot des namiddags vier
uur ten Raadhuize overeenkomstig de ar
tikelen 51 én 52 der Kieswet opgaven van
Candidaten kunnen worden ingeleverdI
3o. dat de formulieren, bestemd voor riet
bovenbedoelde opgaven ter Secretarie der
gemeente" kosteloos verkrijgbaar zijn van;
den 31sten Januari tot en met den löden,
Februari a. s. van des morgens 81/2 tot des
namiddags 4 uur;
'4o. dat door Burgemeester en Wethouders
bepaald is, dat, zoo nootlig, fle stemming enj
herstemming zullen geschieden respectieve
lijk op Dinsdag den 27sten Februari en
Woensdag den 7den Maart a.s
Schiedam, 31 Januari 1917.
De Burgemeester voornoemd,
hl li. HONNERLAGK GRETE,
«1/39
BUITENLAND.
Wat. reeds langen lijd gevreesd, werd zal
thans Werkelijkheid worden. Von Tixpilz
had er indertijd al toe willen overgaan,
maar werd in dit bpzicht te veel door
Von Bethmann flollWeg tegengewerkt en
zelfs gedwongen zijn ontslag te nemen.
Thans heeft de Rijkskanselier zelf den
„rncksichtlosen" duikboolooriog moeten
aankondigen. Wolff licht, ons, hierover als
volgt in
In de gisteren gehouden vergadering van
de hoofdcommissie uit den Rijksdag heeft
Von Bethmann Hollweg do volgende ver
klaring afgelegd: „Den 12en Dec. heb ik
in den Rijksdag de overwegingen ontvouwd,
die tot ons vredesaanbod hadden geleid,
In hun antwoord daarop heblien onze te
genstanders ronduit verklaard, dat zij wei
geren met ons in vredesonderhandelingen
te treden, en dat zij allcpn willen weter
van een vrede, dien zij kunnen voorschrij
ven.
Daardoor is de vTaag, wien.de schuld'
voor de voortzetting Van den oorlof treft,1
voor de geheel© Wereld beslist. Die schuld
treft alleen onze tegenstanders. Even vast!
Roman naar hot Duitsett Van
DORA DUNCKER.
ti
23),
Hjj beschouwd© haar, zooals zij daar kalm
en eenvoudig voor hem stond. Geen betoo-
verende schoonheid, zooals Gustava Hill,
maar .een lieve meisjesverschijning, vol
iwaardigbeid en bevalligheid. Plotseling
schoot hem een gedashte door 't hoofd. 'Zou,
het niet goed zijn als zijn 'blijven in Wolko
stein eeh uitgemaakte zaak was, juffrouw;
Kleemamn voor te stelten, zich tot zijn assis
tente te bekwamen, hem officieel in 'de prak
tijk bij te staan en als het (moest, hem te ver
vangen?
Stillfried was met een korten zwenk" naait
den grooten parkweg afgedraaid, minder pm>
2ich te overtuigen of zij alleen gebleven v,aJ
rein dan wel omdat hij voelde, dat hij de
gedachte aan zijntoekomstigen arbeid int
iWolkenstein, het Woed hem van vertegen-
beid naar het hoofd was gestegen en dat eenl
pijnlijk gevoel juist tegenover dit meisje zich'
van hem had meester gemaakt
Nu keerde hg weer naar juffrouw Klee
maun terug, die bij eert struik aan den nyiog
stond en schijnbaar aandachtig het" zich zet
ten van de wordende vrucht beschouwde.
„Dus u wilt werkelijk niet?"
Gertrude Klcemann schudde zacht haar
\Eoofd.
,jfl ^©halve.bii Gustava HiU-had SlRlhi-ed om!
slaat nu onze laak. Over de voorwaarden,'
van don vijand kunnen wij niet spreken, dk<
zou slechts een volstrekt verslagen voJkf
kunnen aannemen. Daarom moet onze leuze?
zijn: doorvechten.
De boodschap van president Wilson aan
het Congres bewijst, dat hij ernstig wenschlU
den wereldvrede te herstellen. Vete dep
door hem opgestelde beginselen strooken
met onze doeleinden, t ,W. de vrijheid der1
zeeen, het uit den weg ruimen van het stelt
sel van machtsevenwicht, dat steeds lof
nieuwe verwikkelingen moet leiden, rechts
gelijkheid voor alle volken, de open deur.'
Wbl echter zijn dc vredesvoorwaarden den
Entente? Duitschland's weerkracht mort
vernietigd worden, Elzas-Lotharjngen ei.
onze Oortmarkcn moeten we vei liezen, de
Donaumonarchie moet verbrokkeld worden,
het streven van Bulgarije naai- national.s
eenheid moet nogmaals worden gefnuikt,
Turkije moot uit Europa Worden verdronj
gen en in Azië uiteengerukt worden. De ver-i
nieügingsoogmerken onzer tegen «tan dors
kunnen niet sterker worden uitgedrukt. Wij
zijn uitgedaagd lot'den strijd tot 't uiterstej
Wij nemen die uitdaging aan; wij zetten
alles op het spel cn zullen overwinnen. t
Door dezen staat van zaken is de be
slissing over het voeren vaïï den duikboot
oorlog in haar laatste en acute stadium
gekomen. Het vraagstuk van den duikboot-
oorlog heeft ons,' naar do hoeren zicW
zulten herinneren, in deze commissie drie
maal bezig gehouden, n.l'. in Maart Mei ©n
Sept, van het vorig jaar- Ik heb telkenmale)
uitvoerig het voor en tegen van de kwestie)
uiteengezet en er telkens den nadruk opj
gelegd, dat ik pro tempore' spiak, m. a. w!)
niet als aanhanger of tegenstinder in begin
sel van het onbeperkte gebruik van duik-
b00ten, doch met overweging van Hent
militairen, politieken en pconoini.schen alge-
m een en toestand steeds uitgaand© van rle
vraag, brengt ons de onbeperkte duikboot-
oorlog den zegevierenden vrede nader of
niet?
Elk middel Weide ik in Maart - da^
geschikt is om den oorlog te verkorten, id
bet meest humaan. Ook het meest krasse!
middel, dat ons snel do zege brengt, zeide,
ik toen, moet worden gebezigd.
De rijkskanselier herinnerde voorts, Waar
om jhij in Maart en Mei Van. het vorige jan A
tegen den on beperkten duikboot-oorlog is ge{
■Wecst en waarom het vraagstuk ook Sn Sopt
volgens het eenparige oordeel van de po
litieke en militaire leiding voor gen beslis
sing niet rijp was. Hij wees in dit verband
op zijn vroegere uiting: „Zoodra ik, inj
overeenstemming met de opperste legerlei
ding tot do overtuiging kom, dat de onbe
kommerde duikboolooriog ons den zegevie
renden vrede nader brengt, zal daartoe wor
den overgegaan."
„Dit tijdstip ging do kanselier voort
is thans gekomen. Den vorigen herfst
was de tijd nog niet rijp, maar thans is
het oogenblik gekomen, waarop wij met de
grootste kans op welslagen de onderneming
zoo te zoggen nog nooit ©enige tegenkan»
1ing van een vrouw ondervonden.
'Hij trok verdrietig zijn schouders op.
„U (lijeelt hij mij dus pog altijd niet ver
geven, dat ik indertijd niet bij do dennen bei^
gekomen? Kan u het zich niet voorstellen)
dat ©en man in ©cn plotseling .op-
kopiende ergernis zich nergens meert
aan stoort, Wat niet uitsluit, dat
hij later van' zijn onbeleefdheid w'eor tie-
rouw heeft?"
Gertrude schrikte onwillekeurig bij do
uitdrukking „onbeteeflheid". Daarop knikte
zij bedaar!
„Zeker kan ik mij dat voorstellen en ik
ban ook niet zoo kleingeestig u daarom
een wrok toe te.dragon, dokter. Omt die
reden weiger ik ook piet op uw voorstel
in te gaan."
„En waarom dan?" vroeg hyl geprik
keld, Haar kalmte hinderde hom. Hij had.
eens gemeend, 'lat zij meer dan gewone'
belangstelling voor hem koesterde. Het
kwetste ,zija ijdelheid, dat er niets meer
ran die belangstelling scheen overgebte-
fen te zijn.
„Ik zou u liever het antwoord op die
vraag schuldig blijven, dokter."
Haar houding was plotseling treurig ge
worden, haar toon gedrukt.
Hjj drong esr bij haar op aan: hom de
waarheid ,te zeggen en wel hartelijker dan
hij .misschien zelf wist. Hij wilde niet over*
boord geworpen wooden, ofschoon hij inzag
dat Jiif het niet beter had verdiend. Ger
trude Kleemaun was toch geen juffrouw
Mengegold, Hij hal haar boteedigd, hij
moest Jhaar trachten terug te winnen. Hij.
hield er niet van .menschen omi zich heen!
te hebben, die hem, in stilte vijandig garimd
waren.
Gertrude had zich weer naar de struik
toegekeerd. Zij streel een zworen strijd.
Zij kon hem' onmogelijk zeggen, dat zij
Keen tweede maal zijn toom zou kunnen
verdragen en in het diepst van haar hart
overtuigd was, dat hij weer boos op haar
zou worden, zoor]ra* zij succes had met de
behandeling der oude dame. En hij had toch
•'■ok jarenlange 'ervaring, terwijl zij Al
mislukte hem af en toe ook uit een, voor
haar onverklaarbare oorzaak de behande
ling van een ziektegeval, zij wilde hem
tocli in eigen oogen niet vernederen.
Stillfried-was reeds weer ongeduldig en
zenuwachtig geworden. Haar lang stilzwe
gen kwelde hem. Wal dacht zij, wat nam
zij hem. kwalijk? Vermoedde zij Was
zij hem op ,hot spoor gekomen?
Hij trad heel dicht op Gertrude Kleemaun
toe en vroeg haastig en gebiedend:
„Wat heeft u tegen mij, juffrouw Klee
maun? Ik wil hot weten."
Zij hield haag, hoofd afgewend.
Hij kon dus niet zien, dat ©r een glans
kwam op haar gelaat, dat haar zachte oogen
straalden, dat uit haar geheel© wezen een
ontroering sprak, die zij nauwelijks in staat
was te verbergen. No de lange weken, waar
in het haar zonder geestelijke gemeenschap
met hem was voorgekomen als erf zij leefde
in een bagrte woestenij, vond zij,deze be
paald persoonlijke vraag, zelfs ondanks den
ruwen vorm reeds een stukje geluk, zooiets
als jnitóuwe zonneschijn.
-.Maan toch, wat moest zij tegen:hem zeg.
gort?. Zij kon niet liegen. In dit uur eerlijk
zijn, alles weer op 't spel zetten, dat ging
haar kracht te boven. 1
kunnen wagen. Een later tijdstip' mogen
wij derhalve ook niet afwachten."
Wat is er in den toestand gewijzigd?
Het eerst- noem ik het belangri|kste: het
aantal onzer duikboolen is, vergeleken bij
het vorige voorjaar, aanzienlijk uitgebreid
en daardoor is een vaste grondslag voor
succes gelegd. Dan komt het tweede punt
van doorslaand gewicht: de slechte we
reldoogst van graan. Die plaatst thans
reeds Engeland, Frankrijk enItalië voor
ernstige moeilijkheden. Wij vertrouwen
vast, deze moeilijkheden door den onbe
perkten duikboolooriog tot ondraaglijk-wor-
dens-toe te kunnen doen toenemen.Ook
de steenkool kwestie is in oorlogstijd' een
levensvraag. Zij is nu reeds, gelijk u weet,
m Frankrijk eri Italië kritiek en onze duik-
buoten zullen hun den toestand nog hache-
1 ijker maken Hierbij komt, met name voot
Engeland, de toevoer van ertsen voor den
munitie aanmaak in den ruimsten zin en
van hout voor de steenkoolmijnen. De moei
lijkheden onzer vijanden op deze gebie
den nemen nog toe door het stijgend ge
brek aan scheepsruimto. Op dit stuk heeft
de kruiser-oorlog der iluikbooten eeu beslis
sen den slag voorbereid. Onder het gebrek
aan scheepsruimto lijdt de Entente in al
haar geledingen. Engeland lijdt er niet min
der onder dan Frankrrjk en Italië.
Mogen wij dus de positieve voordeelen
van den onbeperkten duikbootoorlog zeer
veel hooger schatten dan het vorige voor
jaar, tevens zijn de gevaren, die voor ons
uit den duïbbootoorlog voortvloeien, se
dert dien tijd afgenomen.
De rijkskanselier besprak daarop uitvoe
rig (ten politieken toestand en ging toen.
voort: Maarschalk Hindenburg beeft mij
enkele dagen geleden den toestand als
volgt geschetst: „Ons front staat aan alle
kanten rotsvast. Wij beschikken overal over
de noodïge reservesde stemming' der troe
pen is goed en vol vertrouwen. De ge
hoede toestand veroorlooft ons alle gevol
gen, die uit den onbeperkten duikbootoor-
log kunnen voortvloeien, op ons te nemen
en daar deze duikbootoorlog onder alle
omstandigheden een middel is om onze
.vijanden ten zeerste je benadcelen, moe
ten. wij er mee beginnen."
Ook aan 'den Amerikaanschen minister
iel vari butlenlandschc zaken is hiervan
kennis gegeven 1n de imlgende gisteren
rei zonden mededeeling- Uwe Excellentie
heeft de goedheid gehad mij onder dagtee-
koumg van 22 dezer mededeeling te doen
ran de boodschap, die de president van de
Vcrcenigde Staten denzelfden dag aan den
Amerikaanschen Senaat had gericht. De
keizerlijke regeerihg beeft Vvan den inhoud
der nota kennis genomen mot de ernstige
aandacht, waarop de door een hoog ge
voel van verantwoordelijkheid gedragen uit
eenzettingen van den president aanspraak
mogen maken en het doet haar veel genoe-
gen te kunnen constateeron, dat de strek
king van deze belangrijke manifestatie in
hooge mate overeenkomst met de begin
selen en wenschen van Duitschland.
Hierbij behoort in de eerste plaats het
recht, om zijn eigen zaken te berelderen
en de rechtsgelijkhe'd .van alle naties. Met
dit beginsel gretig instemmend, zou Duitsch
land oprecht verblijd zijn, wanneer volken
als de Ieren pn de- Indiërs, die niet den
zegen van dc politieke onafhankelijkheid
genieten, nu hun .vrijheid verkregen. Ook
het Duitsche volk is gekant tegen bond
genootschappen, die do volkeren doen wed
ijveren om het verkrijgen van do machi
en hen vangen in het net vanrizelfzuch
tige kuiperijen. Daarentegen kan men op
zijn opgewekte medewerking aan bij al'e
bemoeiingen, die voor do toekomst oor
logen willen voorkomen De 'vrijheid ter
zee als voorwaarde voor het vrije beslaan
en vreedzaam verkeer van de volken heeft
evenals de open deur voor den hande1 van
alle naties, steeds tot de stelregels 1 an
de Duitsche staatkunde behoord
Des to meer leed doei het de keizer
lijke rogeering, dat de houding van haar
tegenstanders, die den vrede vijandig is,
dc wereld belet, reeds nu de ver wezenlij
king van deze verheven oogmerken aan te
vatten. Duitschland en zijn bondgonooten
waren bereid, terstond vredesonderhande
lingen aan te knoopea en hadden als grond
slag bevestiging Van het bestaan, van de
eer en de ontwikkel in gsvrijhoid van bun
volken aangegeven. Hun plannen waren,
naar ze in de nota van 12 December 191G
met nadruk betoogden, niet op verbrijzeling
of vernietiging van hun tegenstanders ge
richt en naar ,hun overtuiging met de
rechten van andere naties overeen té bren
gen. t 1 I I 1
Wat inzonderheid België aangaat, dat zich'
in de Vereenigde Staten in warme genegon-
heid .verheugt, de rijkskanselier had enkelej
wieken tevoren verklaard, dat de inlijving)
van België nooit in Duitschland's bedoeling}
gelegen beeft, Duitschland witde in ©cn incti
België te sluiten Vredls slechts ervoor zor
gen, dat dit land met de keizerlijke regee
ring in goede buurschapsbetrekkmgen wil
leven, en dat tegenstanders ter bevordering
van vijandelijke aanslagen daarvan geenj
partij kunnen trekken. Deze voorzorg is des
te dringender geboden, daar vijandelijke
bewindslieden herhaaldelijk in redevoerin
gen, en met name in de besluiten van dei
economische conferentie te Parijs onver
bloemd de bedoeling hebben te kennen ge
geven, Duitschland ook na het herstel van
den vrede niet als gelijke, rechten hebbend
te erkennen, doch veeleer stelselmatig door
te vechten.
De poging tot. den vrede van de vier
hondgenooten heeft gefaald door de verove
ringszucht! der tegenstanders, die den vrede?
willen voorschrijven. liet nationaliteitsbe
ginsel als uithangbord gebruikend, hebben
ze nis oorlogsdoel onthuld, Duitschland,
Oos ten rijk-I 1 o n garije. Turkije en Bulgarije in
stukken te scheuren en te onteeTen. 'Tegen
over den wensch tot verzoening stelden zij
hun wil om te vernietigen. Ze willen den
strijd tot hot uiterste.
Aldus ontstond een nieuwfe staat van za
ken, die ook Duitschland tot nieuwe beslui
ten dwingt Ruim twee en' een half jaar
misbruikt Engeland zijn zeemacht tot dd
misdadige poging om Duitschland door den
honger te dwingen zich te onderwerpen. Het
volkenrecht brutaal minachtend, snoert de
door Engeland geleide groote mogendheden,
niet alleen den -Wettigen handel van haar
Het antwoord bleef haar gespaard, yan
de overzij kwam Gustava met Marietje aan,
zij waren nauwelijks meer dan vijftig schre
den van hen af. Beiden waren tot aan
de punten van hun neus bélaien. Gustava
droeg haar groote studiemap, een reusach
tige bouquet veldbloemen en haar schil-
dersparaptuie. Marietje den. schildersezel en
den vouwstoel.
Toen Gustava beiden in 't oog kreeg,
verhaastte zij haar tred en liep op hett
jonge meisje toe. Stillfried, die zich meer
dan ooit over de zwijgzame Gertrude er
gerde, ging haar tegemoet
Gustava hield hem het groote bouquet,
dicht onder don neus.
„D'aar, verberg u envschaamt u. doktere
Hoe ka,n men een jong, hulpeloos meisje,
zooals uw nicht, zoo behandelen? U moet
dadelijk een vriendelijk Woord tegen haar
zeggen en haar troosten. Zij heeft ©011 brief
van. haar vader in den zak, dien zij bijna
reeds met haar tranen heeft doorweerkl
Gustava liet hem staan en begroette Ger
trude Rteemann, Op den "eersten blik zag
zij, dat ©r iets tusschen haar en StiHfried
was voorgevallen. Stillfried liet haar daar.
over ook niet lang in hel onzekere.
„Misschim gelukt het u, deze eigenzin
nige jong© dame tot andere gedachten te
brengen," zei hij op eeh toon, die het mid
den hield tusschen ergernis cn gedwongen
humor. „Zij heeft mij gladweg geweigerd
de hand der oude piano-tante 1© behandellcn.
Redenen onbekend. Tusschen vrouWen be
staat immers zoo'n zekere soort van vrij-
met sela rij. Misschien vindt u door middel
van suggestie den sleutel tot dezie verstokte
ziel, juffrouw Hill,"
Na deze wpoiden keerde hq! zicE haastig
r
tegenstander af, maar noodzaakt zie ook* doorf
een onverbiddelijker! druk de onzijdige sta
ten. elk handelsverkeer, dat haar niet aan
staat, op te geven of den handel naar baas
willekeurige voorschriften m te perken. Heï
Amerikaansche volk weet. wat ondernomen;
is, om Eneeland en diens hondganooten tot!
temt;keer naar lm! volkenrecht en. tot eer
biediging van dc v ft Van de vrijheid ter zed
te bewegen. Dc EngHsrh© regeering blijft
bij den uithonue- ui.g-oorlog, die Weliswaar!
op dc iefdcdigïngsm<u hf van den tegenstan
der geen vat heeft, maar vrouwen, kinderen,,
zieken ren grijsaards dwingt ter wijle ,v*an.
het vaderland ernstige ontberingen te door
staan, die de volkskracht in de waagschaal
stellen. Zoo verin erugvuidigt de Brit schei
lieersehxucht koelbloedig fu-t leed van dd
wereld, zich niet bekommerend om ©enig
■gebod van menschelijkbwd. om het protest
van de ernstig benadeelde ■cutra.len en zelfs
om het snakken naar vrede bij de volken!
van zijn eigen bondgenoocen. Elke dag, dal
de schrikkelijke worsteling aanhoudt, brengt
nieuwen nood en nieuwen dood. Elke dag,
dat de oorlog korter duurt, houdt nan beide
zijden duizenden in het leven.
Het leven van de dappere soldaten is
een weldaad voor het gemartelde meusch-
dom. De "keizerbjke regeering zou het voor
haar eigen geweten, voor het Duitsche
volk eq voor de geschiedenis niet kun
nen verantwoorden, als ze eeuig middel
onboproefl tiet om bet einde van den
orlog te bespoedigen. Biet den president
van de Vereemgde Staten had ze gehoopt,
dit dool bij wege van onderhandelingen, te
bereiken.
Au de tegenstanders de poging tot een
vergelijk met de afkondiging van, feller
strijd beantwoord hebben, moet de keizer
lijke regeering, als ze in hoogerau zin het
menschdom wil dienen en zich aan haag'
eigen volk niet vergrijpen, den haar op
nieuw opgedrongen strijd om het lies taan
voortzetten en van nu af aan van all©
wapenseen v011 edig.gebruik m.a-
ken. Ze moet derhalve beperkingen op
geven, die ze „zich tot dusver bij de aan-,
wending van haar strijdmiddelen ter zee
heeft opgelegd. Vertrouwend, .dat. het Ame
rikaansche volk en zijn regeering toegan
kelijk zullen rijn voor' de drijf vee reu van
dit besluit en do noodzakelijkheid daarvan,
hoopt de keizerlijke regoenng. dat- de Ver
eemgde Stalen den nieuwen staat "van za
ken van het hooge standpunt, der oiipartij-
digheid recht zullen loten, wedervaren en
ook voor hun .deel medéhelpen om nieu
wen nood cn voojr zoover mogelijk offers
a,an menschenlevens te verhinderen. Terwijl
ik ten opzichte der bijzonderheden van
de voorgenomen oorlogsmaatregelen ter zee
mag verwijzen naar bet 'bierbij gaande me
morandum, magik tegelijk de hoop uit- 1
spreken, dat de Amenkaansche regeering
de Amerikaansche schepen zal 'waarschu-
won voor het binnenloopen in de hierne
vens aangegeven afgesperde gebieden als
mede haar onderdanen voor het toever
trouwen van passagiers of waren aau sche-
pen, die met havens in de afgesperde
gebieden verbinding onderhouden. Ik maak
van de gelegenheid gebruik om Uwe Excel- -
naar zijn nicht toe, die in oen neerslachtig©
houding aan den kant van den Weg stond! jfp
ea er op wachtte door Stillfried voorbijga-
laten of aangesproken tit worden.
„Wel, al weer in den put, Mieze? Eietn
bnef van papa? Heb je dien reels aan -
je bondgonooten, tante Amalie en Radtke,-
laten zien?" r
„Radtke?" Mariefje's toornige blauwe
oogen schoten vonken, alsof hij' minstens
van haar had verlangt, dat rij eeu luipaard
uit de Vrije ha,ml zou voederen, of met eeu
spin, waarvoor zij zoo bang was, naar bed
moest gaan, „De heer Radtke bestaat itiet -rt
ineer voor mij." M,
„Ah zoo, ja juist, dat ik 'bit ook kon! jA
vergeten," zei StiHfried goed gehumlound^
terwijl hij zijn lachen nauwelijks kou in- - j,«
houden. „Bevrijd' je van je bagage en koimi -
op mijn kamer. Het is trouwens dadelijk: sïf
tijd voor het spreekuur." m!|®
Zacht, gestemd door het vooruitzicht, dat- rij
haar oom haar ten minste wild© aanhoo--ri|
ren, liep Marietje zoo haastig weg als haax
zware last haar dat toestond.
De beide dames waren reeds in; liuls vfcr-
dwenen. 1
Stillfried floot Pappehherm, rtie ahn! den
anderen kant van het grasperk op het werk-
van den tuinman toekeek er£ zeer onaooj- rè
dig stond te lanterfanten.
„Noodig vin! 1 ik dat juist niet/' 'bromt -i,
de do badknecht bij het roepon van rijn. lé
meester en haastte zich niet bijzonder om.
over bet grasperk heem te komen.
Eindelijk stond hij in de stramme hou- j
ding, die Stillfried van hem verlangde, voor,,
dezen1. 1
XPfiuLi vervolg'i\h
tV!j"11 l*""*i*« Aai ,f-» V^u-uw -kJ. l.
1 J- t - t J'V. -!T,-,t 7
SCHIEDflMSCHE COURANT
S«(
15)
t