If De oorlog. jaargang, Donderdag 1 Februari 1917 rn. 15360 Dokter Stillfried. Kennisgeving. De onbeperkte Öuikbootoorlog ril te-f ^55E5!K!555? *?W* 'I '*v v "- ',lr", - §*t.: ,r.,,^ m al- aq fe en! ie« ao( nri ril uf >rt Jp, D«z« courant veischyut ,il a g o I ij k s, met uitzondering van Zon- on Feesttiar i. f Prijs per kwartaal: Voor Schiedam en Ylaardingon met iubegi,v gets, incassokosten fl.30; franco per pod £1.75. Prjjs per week: Voor Schiedam en Vlaaraingen 10 cent t. Afzonderlijke nummers 2 cent. F Abonnementen worden dagelijks aangenomen. Advertentiên voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een Gttr aan het Bureau bezorgd zijn. Bureau: Lange Haven No. 141 (hoek Korte Haven). Prijs der Advertentiên: Van 16 regels fl. 0.92; iedere regel meer 20 cents. Reclames 40 cent per regel. Incassokosten b cents. Oroole letters naajj de plaats die zrj innemen. Advertentiên bij abonnement op vöordeeüge voorwaarden. Tarieyea hiervan zijn gratis aan het Bureau te bekomen. Incassokosten voor Schiedam 5 cents, voor postkwitantien 10 teni. Dagelijks worden zoogenaamde kleine advertentiên opgenomen lot denpriji van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen. Deze advertentiên worden, mits voor 3 achtereenvolgende nummers opgO" geven, slechts 2 maal berekend. Intercommunale Telefoon No. 103. Verkiezing voor den Ge meenteraad. De Burgemeester van Schiedam Brengt ter ajgemeene kennis: lo. dat do verkiezing voor een Lid van, den Raad. dezer Gemeente in Kiesdistrict 1 ter vervulling der plaats, die is opengevallen' door het aannemen eendr uitgesloten betrek king door den heer J. N. •PORT, ter zake waarvan door hem den Is ten Januari '>1917 de ingevolgo art 25 der Gemeentewei ver- eischte kennisgeving, werd gedaan, door Burgemeester en Wethouders bepaald, is op Donderdag den loden Februari as.; 2o. dat op genoemden dag van des voor- middags negen uur tot des namiddags vier uur ten Raadhuize overeenkomstig de ar tikelen 51 én 52 der Kieswet opgaven van Candidaten kunnen worden ingeleverdI 3o. dat de formulieren, bestemd voor riet bovenbedoelde opgaven ter Secretarie der gemeente" kosteloos verkrijgbaar zijn van; den 31sten Januari tot en met den löden, Februari a. s. van des morgens 81/2 tot des namiddags 4 uur; '4o. dat door Burgemeester en Wethouders bepaald is, dat, zoo nootlig, fle stemming enj herstemming zullen geschieden respectieve lijk op Dinsdag den 27sten Februari en Woensdag den 7den Maart a.s Schiedam, 31 Januari 1917. De Burgemeester voornoemd, hl li. HONNERLAGK GRETE, «1/39 BUITENLAND. Wat. reeds langen lijd gevreesd, werd zal thans Werkelijkheid worden. Von Tixpilz had er indertijd al toe willen overgaan, maar werd in dit bpzicht te veel door Von Bethmann flollWeg tegengewerkt en zelfs gedwongen zijn ontslag te nemen. Thans heeft de Rijkskanselier zelf den „rncksichtlosen" duikboolooriog moeten aankondigen. Wolff licht, ons, hierover als volgt in In de gisteren gehouden vergadering van de hoofdcommissie uit den Rijksdag heeft Von Bethmann Hollweg do volgende ver klaring afgelegd: „Den 12en Dec. heb ik in den Rijksdag de overwegingen ontvouwd, die tot ons vredesaanbod hadden geleid, In hun antwoord daarop heblien onze te genstanders ronduit verklaard, dat zij wei geren met ons in vredesonderhandelingen te treden, en dat zij allcpn willen weter van een vrede, dien zij kunnen voorschrij ven. Daardoor is de vTaag, wien.de schuld' voor de voortzetting Van den oorlof treft,1 voor de geheel© Wereld beslist. Die schuld treft alleen onze tegenstanders. Even vast! Roman naar hot Duitsett Van DORA DUNCKER. ti 23), Hjj beschouwd© haar, zooals zij daar kalm en eenvoudig voor hem stond. Geen betoo- verende schoonheid, zooals Gustava Hill, maar .een lieve meisjesverschijning, vol iwaardigbeid en bevalligheid. Plotseling schoot hem een gedashte door 't hoofd. 'Zou, het niet goed zijn als zijn 'blijven in Wolko stein eeh uitgemaakte zaak was, juffrouw; Kleemamn voor te stelten, zich tot zijn assis tente te bekwamen, hem officieel in 'de prak tijk bij te staan en als het (moest, hem te ver vangen? Stillfried was met een korten zwenk" naait den grooten parkweg afgedraaid, minder pm> 2ich te overtuigen of zij alleen gebleven v,aJ rein dan wel omdat hij voelde, dat hij de gedachte aan zijntoekomstigen arbeid int iWolkenstein, het Woed hem van vertegen- beid naar het hoofd was gestegen en dat eenl pijnlijk gevoel juist tegenover dit meisje zich' van hem had meester gemaakt Nu keerde hg weer naar juffrouw Klee maun terug, die bij eert struik aan den nyiog stond en schijnbaar aandachtig het" zich zet ten van de wordende vrucht beschouwde. „Dus u wilt werkelijk niet?" Gertrude Klcemann schudde zacht haar \Eoofd. ,jfl ^©halve.bii Gustava HiU-had SlRlhi-ed om! slaat nu onze laak. Over de voorwaarden,' van don vijand kunnen wij niet spreken, dk< zou slechts een volstrekt verslagen voJkf kunnen aannemen. Daarom moet onze leuze? zijn: doorvechten. De boodschap van president Wilson aan het Congres bewijst, dat hij ernstig wenschlU den wereldvrede te herstellen. Vete dep door hem opgestelde beginselen strooken met onze doeleinden, t ,W. de vrijheid der1 zeeen, het uit den weg ruimen van het stelt sel van machtsevenwicht, dat steeds lof nieuwe verwikkelingen moet leiden, rechts gelijkheid voor alle volken, de open deur.' Wbl echter zijn dc vredesvoorwaarden den Entente? Duitschland's weerkracht mort vernietigd worden, Elzas-Lotharjngen ei. onze Oortmarkcn moeten we vei liezen, de Donaumonarchie moet verbrokkeld worden, het streven van Bulgarije naai- national.s eenheid moet nogmaals worden gefnuikt, Turkije moot uit Europa Worden verdronj gen en in Azië uiteengerukt worden. De ver-i nieügingsoogmerken onzer tegen «tan dors kunnen niet sterker worden uitgedrukt. Wij zijn uitgedaagd lot'den strijd tot 't uiterstej Wij nemen die uitdaging aan; wij zetten alles op het spel cn zullen overwinnen. t Door dezen staat van zaken is de be slissing over het voeren vaïï den duikboot oorlog in haar laatste en acute stadium gekomen. Het vraagstuk van den duikboot- oorlog heeft ons,' naar do hoeren zicW zulten herinneren, in deze commissie drie maal bezig gehouden, n.l'. in Maart Mei ©n Sept, van het vorig jaar- Ik heb telkenmale) uitvoerig het voor en tegen van de kwestie) uiteengezet en er telkens den nadruk opj gelegd, dat ik pro tempore' spiak, m. a. w!) niet als aanhanger of tegenstinder in begin sel van het onbeperkte gebruik van duik- b00ten, doch met overweging van Hent militairen, politieken en pconoini.schen alge- m een en toestand steeds uitgaand© van rle vraag, brengt ons de onbeperkte duikboot- oorlog den zegevierenden vrede nader of niet? Elk middel Weide ik in Maart - da^ geschikt is om den oorlog te verkorten, id bet meest humaan. Ook het meest krasse! middel, dat ons snel do zege brengt, zeide, ik toen, moet worden gebezigd. De rijkskanselier herinnerde voorts, Waar om jhij in Maart en Mei Van. het vorige jan A tegen den on beperkten duikboot-oorlog is ge{ ■Wecst en waarom het vraagstuk ook Sn Sopt volgens het eenparige oordeel van de po litieke en militaire leiding voor gen beslis sing niet rijp was. Hij wees in dit verband op zijn vroegere uiting: „Zoodra ik, inj overeenstemming met de opperste legerlei ding tot do overtuiging kom, dat de onbe kommerde duikboolooriog ons den zegevie renden vrede nader brengt, zal daartoe wor den overgegaan." „Dit tijdstip ging do kanselier voort is thans gekomen. Den vorigen herfst was de tijd nog niet rijp, maar thans is het oogenblik gekomen, waarop wij met de grootste kans op welslagen de onderneming zoo te zoggen nog nooit ©enige tegenkan» 1ing van een vrouw ondervonden. 'Hij trok verdrietig zijn schouders op. „U (lijeelt hij mij dus pog altijd niet ver geven, dat ik indertijd niet bij do dennen bei^ gekomen? Kan u het zich niet voorstellen) dat ©en man in ©cn plotseling .op- kopiende ergernis zich nergens meert aan stoort, Wat niet uitsluit, dat hij later van' zijn onbeleefdheid w'eor tie- rouw heeft?" Gertrude schrikte onwillekeurig bij do uitdrukking „onbeteeflheid". Daarop knikte zij bedaar! „Zeker kan ik mij dat voorstellen en ik ban ook niet zoo kleingeestig u daarom een wrok toe te.dragon, dokter. Omt die reden weiger ik ook piet op uw voorstel in te gaan." „En waarom dan?" vroeg hyl geprik keld, Haar kalmte hinderde hom. Hij had. eens gemeend, 'lat zij meer dan gewone' belangstelling voor hem koesterde. Het kwetste ,zija ijdelheid, dat er niets meer ran die belangstelling scheen overgebte- fen te zijn. „Ik zou u liever het antwoord op die vraag schuldig blijven, dokter." Haar houding was plotseling treurig ge worden, haar toon gedrukt. Hjj drong esr bij haar op aan: hom de waarheid ,te zeggen en wel hartelijker dan hij .misschien zelf wist. Hij wilde niet over* boord geworpen wooden, ofschoon hij inzag dat Jiif het niet beter had verdiend. Ger trude Kleemaun was toch geen juffrouw Mengegold, Hij hal haar boteedigd, hij moest Jhaar trachten terug te winnen. Hij. hield er niet van .menschen omi zich heen! te hebben, die hem, in stilte vijandig garimd waren. Gertrude had zich weer naar de struik toegekeerd. Zij streel een zworen strijd. Zij kon hem' onmogelijk zeggen, dat zij Keen tweede maal zijn toom zou kunnen verdragen en in het diepst van haar hart overtuigd was, dat hij weer boos op haar zou worden, zoor]ra* zij succes had met de behandeling der oude dame. En hij had toch •'■ok jarenlange 'ervaring, terwijl zij Al mislukte hem af en toe ook uit een, voor haar onverklaarbare oorzaak de behande ling van een ziektegeval, zij wilde hem tocli in eigen oogen niet vernederen. Stillfried-was reeds weer ongeduldig en zenuwachtig geworden. Haar lang stilzwe gen kwelde hem. Wal dacht zij, wat nam zij hem. kwalijk? Vermoedde zij Was zij hem op ,hot spoor gekomen? Hij trad heel dicht op Gertrude Kleemaun toe en vroeg haastig en gebiedend: „Wat heeft u tegen mij, juffrouw Klee maun? Ik wil hot weten." Zij hield haag, hoofd afgewend. Hij kon dus niet zien, dat ©r een glans kwam op haar gelaat, dat haar zachte oogen straalden, dat uit haar geheel© wezen een ontroering sprak, die zij nauwelijks in staat was te verbergen. No de lange weken, waar in het haar zonder geestelijke gemeenschap met hem was voorgekomen als erf zij leefde in een bagrte woestenij, vond zij,deze be paald persoonlijke vraag, zelfs ondanks den ruwen vorm reeds een stukje geluk, zooiets als jnitóuwe zonneschijn. -.Maan toch, wat moest zij tegen:hem zeg. gort?. Zij kon niet liegen. In dit uur eerlijk zijn, alles weer op 't spel zetten, dat ging haar kracht te boven. 1 kunnen wagen. Een later tijdstip' mogen wij derhalve ook niet afwachten." Wat is er in den toestand gewijzigd? Het eerst- noem ik het belangri|kste: het aantal onzer duikboolen is, vergeleken bij het vorige voorjaar, aanzienlijk uitgebreid en daardoor is een vaste grondslag voor succes gelegd. Dan komt het tweede punt van doorslaand gewicht: de slechte we reldoogst van graan. Die plaatst thans reeds Engeland, Frankrijk enItalië voor ernstige moeilijkheden. Wij vertrouwen vast, deze moeilijkheden door den onbe perkten duikboolooriog tot ondraaglijk-wor- dens-toe te kunnen doen toenemen.Ook de steenkool kwestie is in oorlogstijd' een levensvraag. Zij is nu reeds, gelijk u weet, m Frankrijk eri Italië kritiek en onze duik- buoten zullen hun den toestand nog hache- 1 ijker maken Hierbij komt, met name voot Engeland, de toevoer van ertsen voor den munitie aanmaak in den ruimsten zin en van hout voor de steenkoolmijnen. De moei lijkheden onzer vijanden op deze gebie den nemen nog toe door het stijgend ge brek aan scheepsruimto. Op dit stuk heeft de kruiser-oorlog der iluikbooten eeu beslis sen den slag voorbereid. Onder het gebrek aan scheepsruimto lijdt de Entente in al haar geledingen. Engeland lijdt er niet min der onder dan Frankrrjk en Italië. Mogen wij dus de positieve voordeelen van den onbeperkten duikbootoorlog zeer veel hooger schatten dan het vorige voor jaar, tevens zijn de gevaren, die voor ons uit den duïbbootoorlog voortvloeien, se dert dien tijd afgenomen. De rijkskanselier besprak daarop uitvoe rig (ten politieken toestand en ging toen. voort: Maarschalk Hindenburg beeft mij enkele dagen geleden den toestand als volgt geschetst: „Ons front staat aan alle kanten rotsvast. Wij beschikken overal over de noodïge reservesde stemming' der troe pen is goed en vol vertrouwen. De ge hoede toestand veroorlooft ons alle gevol gen, die uit den onbeperkten duikbootoor- log kunnen voortvloeien, op ons te nemen en daar deze duikbootoorlog onder alle omstandigheden een middel is om onze .vijanden ten zeerste je benadcelen, moe ten. wij er mee beginnen." Ook aan 'den Amerikaanschen minister iel vari butlenlandschc zaken is hiervan kennis gegeven 1n de imlgende gisteren rei zonden mededeeling- Uwe Excellentie heeft de goedheid gehad mij onder dagtee- koumg van 22 dezer mededeeling te doen ran de boodschap, die de president van de Vcrcenigde Staten denzelfden dag aan den Amerikaanschen Senaat had gericht. De keizerlijke regeerihg beeft Vvan den inhoud der nota kennis genomen mot de ernstige aandacht, waarop de door een hoog ge voel van verantwoordelijkheid gedragen uit eenzettingen van den president aanspraak mogen maken en het doet haar veel genoe- gen te kunnen constateeron, dat de strek king van deze belangrijke manifestatie in hooge mate overeenkomst met de begin selen en wenschen van Duitschland. Hierbij behoort in de eerste plaats het recht, om zijn eigen zaken te berelderen en de rechtsgelijkhe'd .van alle naties. Met dit beginsel gretig instemmend, zou Duitsch land oprecht verblijd zijn, wanneer volken als de Ieren pn de- Indiërs, die niet den zegen van dc politieke onafhankelijkheid genieten, nu hun .vrijheid verkregen. Ook het Duitsche volk is gekant tegen bond genootschappen, die do volkeren doen wed ijveren om het verkrijgen van do machi en hen vangen in het net vanrizelfzuch tige kuiperijen. Daarentegen kan men op zijn opgewekte medewerking aan bij al'e bemoeiingen, die voor do toekomst oor logen willen voorkomen De 'vrijheid ter zee als voorwaarde voor het vrije beslaan en vreedzaam verkeer van de volken heeft evenals de open deur voor den hande1 van alle naties, steeds tot de stelregels 1 an de Duitsche staatkunde behoord Des to meer leed doei het de keizer lijke rogeering, dat de houding van haar tegenstanders, die den vrede vijandig is, dc wereld belet, reeds nu de ver wezenlij king van deze verheven oogmerken aan te vatten. Duitschland en zijn bondgonooten waren bereid, terstond vredesonderhande lingen aan te knoopea en hadden als grond slag bevestiging Van het bestaan, van de eer en de ontwikkel in gsvrijhoid van bun volken aangegeven. Hun plannen waren, naar ze in de nota van 12 December 191G met nadruk betoogden, niet op verbrijzeling of vernietiging van hun tegenstanders ge richt en naar ,hun overtuiging met de rechten van andere naties overeen té bren gen. t 1 I I 1 Wat inzonderheid België aangaat, dat zich' in de Vereenigde Staten in warme genegon- heid .verheugt, de rijkskanselier had enkelej wieken tevoren verklaard, dat de inlijving) van België nooit in Duitschland's bedoeling} gelegen beeft, Duitschland witde in ©cn incti België te sluiten Vredls slechts ervoor zor gen, dat dit land met de keizerlijke regee ring in goede buurschapsbetrekkmgen wil leven, en dat tegenstanders ter bevordering van vijandelijke aanslagen daarvan geenj partij kunnen trekken. Deze voorzorg is des te dringender geboden, daar vijandelijke bewindslieden herhaaldelijk in redevoerin gen, en met name in de besluiten van dei economische conferentie te Parijs onver bloemd de bedoeling hebben te kennen ge geven, Duitschland ook na het herstel van den vrede niet als gelijke, rechten hebbend te erkennen, doch veeleer stelselmatig door te vechten. De poging tot. den vrede van de vier hondgenooten heeft gefaald door de verove ringszucht! der tegenstanders, die den vrede? willen voorschrijven. liet nationaliteitsbe ginsel als uithangbord gebruikend, hebben ze nis oorlogsdoel onthuld, Duitschland, Oos ten rijk-I 1 o n garije. Turkije en Bulgarije in stukken te scheuren en te onteeTen. 'Tegen over den wensch tot verzoening stelden zij hun wil om te vernietigen. Ze willen den strijd tot hot uiterste. Aldus ontstond een nieuwfe staat van za ken, die ook Duitschland tot nieuwe beslui ten dwingt Ruim twee en' een half jaar misbruikt Engeland zijn zeemacht tot dd misdadige poging om Duitschland door den honger te dwingen zich te onderwerpen. Het volkenrecht brutaal minachtend, snoert de door Engeland geleide groote mogendheden, niet alleen den -Wettigen handel van haar Het antwoord bleef haar gespaard, yan de overzij kwam Gustava met Marietje aan, zij waren nauwelijks meer dan vijftig schre den van hen af. Beiden waren tot aan de punten van hun neus bélaien. Gustava droeg haar groote studiemap, een reusach tige bouquet veldbloemen en haar schil- dersparaptuie. Marietje den. schildersezel en den vouwstoel. Toen Gustava beiden in 't oog kreeg, verhaastte zij haar tred en liep op hett jonge meisje toe. Stillfried, die zich meer dan ooit over de zwijgzame Gertrude er gerde, ging haar tegemoet Gustava hield hem het groote bouquet, dicht onder don neus. „D'aar, verberg u envschaamt u. doktere Hoe ka,n men een jong, hulpeloos meisje, zooals uw nicht, zoo behandelen? U moet dadelijk een vriendelijk Woord tegen haar zeggen en haar troosten. Zij heeft ©011 brief van. haar vader in den zak, dien zij bijna reeds met haar tranen heeft doorweerkl Gustava liet hem staan en begroette Ger trude Rteemann, Op den "eersten blik zag zij, dat ©r iets tusschen haar en StiHfried was voorgevallen. Stillfried liet haar daar. over ook niet lang in hel onzekere. „Misschim gelukt het u, deze eigenzin nige jong© dame tot andere gedachten te brengen," zei hij op eeh toon, die het mid den hield tusschen ergernis cn gedwongen humor. „Zij heeft mij gladweg geweigerd de hand der oude piano-tante 1© behandellcn. Redenen onbekend. Tusschen vrouWen be staat immers zoo'n zekere soort van vrij- met sela rij. Misschien vindt u door middel van suggestie den sleutel tot dezie verstokte ziel, juffrouw Hill," Na deze wpoiden keerde hq! zicE haastig r tegenstander af, maar noodzaakt zie ook* doorf een onverbiddelijker! druk de onzijdige sta ten. elk handelsverkeer, dat haar niet aan staat, op te geven of den handel naar baas willekeurige voorschriften m te perken. Heï Amerikaansche volk weet. wat ondernomen; is, om Eneeland en diens hondganooten tot! temt;keer naar lm! volkenrecht en. tot eer biediging van dc v ft Van de vrijheid ter zed te bewegen. Dc EngHsrh© regeering blijft bij den uithonue- ui.g-oorlog, die Weliswaar! op dc iefdcdigïngsm<u hf van den tegenstan der geen vat heeft, maar vrouwen, kinderen,, zieken ren grijsaards dwingt ter wijle ,v*an. het vaderland ernstige ontberingen te door staan, die de volkskracht in de waagschaal stellen. Zoo verin erugvuidigt de Brit schei lieersehxucht koelbloedig fu-t leed van dd wereld, zich niet bekommerend om ©enig ■gebod van menschelijkbwd. om het protest van de ernstig benadeelde ■cutra.len en zelfs om het snakken naar vrede bij de volken! van zijn eigen bondgenoocen. Elke dag, dal de schrikkelijke worsteling aanhoudt, brengt nieuwen nood en nieuwen dood. Elke dag, dat de oorlog korter duurt, houdt nan beide zijden duizenden in het leven. Het leven van de dappere soldaten is een weldaad voor het gemartelde meusch- dom. De "keizerbjke regeering zou het voor haar eigen geweten, voor het Duitsche volk eq voor de geschiedenis niet kun nen verantwoorden, als ze eeuig middel onboproefl tiet om bet einde van den orlog te bespoedigen. Biet den president van de Vereemgde Staten had ze gehoopt, dit dool bij wege van onderhandelingen, te bereiken. Au de tegenstanders de poging tot een vergelijk met de afkondiging van, feller strijd beantwoord hebben, moet de keizer lijke regeering, als ze in hoogerau zin het menschdom wil dienen en zich aan haag' eigen volk niet vergrijpen, den haar op nieuw opgedrongen strijd om het lies taan voortzetten en van nu af aan van all© wapenseen v011 edig.gebruik m.a- ken. Ze moet derhalve beperkingen op geven, die ze „zich tot dusver bij de aan-, wending van haar strijdmiddelen ter zee heeft opgelegd. Vertrouwend, .dat. het Ame rikaansche volk en zijn regeering toegan kelijk zullen rijn voor' de drijf vee reu van dit besluit en do noodzakelijkheid daarvan, hoopt de keizerlijke regoenng. dat- de Ver eemgde Stalen den nieuwen staat "van za ken van het hooge standpunt, der oiipartij- digheid recht zullen loten, wedervaren en ook voor hun .deel medéhelpen om nieu wen nood cn voojr zoover mogelijk offers a,an menschenlevens te verhinderen. Terwijl ik ten opzichte der bijzonderheden van de voorgenomen oorlogsmaatregelen ter zee mag verwijzen naar bet 'bierbij gaande me morandum, magik tegelijk de hoop uit- 1 spreken, dat de Amenkaansche regeering de Amerikaansche schepen zal 'waarschu- won voor het binnenloopen in de hierne vens aangegeven afgesperde gebieden als mede haar onderdanen voor het toever trouwen van passagiers of waren aau sche- pen, die met havens in de afgesperde gebieden verbinding onderhouden. Ik maak van de gelegenheid gebruik om Uwe Excel- - naar zijn nicht toe, die in oen neerslachtig© houding aan den kant van den Weg stond! jfp ea er op wachtte door Stillfried voorbijga- laten of aangesproken tit worden. „Wel, al weer in den put, Mieze? Eietn bnef van papa? Heb je dien reels aan - je bondgonooten, tante Amalie en Radtke,- laten zien?" r „Radtke?" Mariefje's toornige blauwe oogen schoten vonken, alsof hij' minstens van haar had verlangt, dat rij eeu luipaard uit de Vrije ha,ml zou voederen, of met eeu spin, waarvoor zij zoo bang was, naar bed moest gaan, „De heer Radtke bestaat itiet -rt ineer voor mij." M, „Ah zoo, ja juist, dat ik 'bit ook kon! jA vergeten," zei StiHfried goed gehumlound^ terwijl hij zijn lachen nauwelijks kou in- - j,« houden. „Bevrijd' je van je bagage en koimi - op mijn kamer. Het is trouwens dadelijk: sïf tijd voor het spreekuur." m!|® Zacht, gestemd door het vooruitzicht, dat- rij haar oom haar ten minste wild© aanhoo--ri| ren, liep Marietje zoo haastig weg als haax zware last haar dat toestond. De beide dames waren reeds in; liuls vfcr- dwenen. 1 Stillfried floot Pappehherm, rtie ahn! den anderen kant van het grasperk op het werk- van den tuinman toekeek er£ zeer onaooj- rè dig stond te lanterfanten. „Noodig vin! 1 ik dat juist niet/' 'bromt -i, de do badknecht bij het roepon van rijn. lé meester en haastte zich niet bijzonder om. over bet grasperk heem te komen. Eindelijk stond hij in de stramme hou- j ding, die Stillfried van hem verlangde, voor,, dezen1. 1 XPfiuLi vervolg'i\h tV!j"11 l*""*i*« Aai ,f-» V^u-uw -kJ. l. 1 J- t - t J'V. -!T,-,t 7 SCHIEDflMSCHE COURANT S«( 15) t

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamsche Courant | 1917 | | pagina 1