I-Jaargang,
^0m
0e oorlog.
DE klimop;
1
1
wt
m
h
B
Donderdag 1 Maart 1917 No. 15384
m
i
-if
i"
ftftl
end-
'ordt
ia
T|De» courant verschijnt 4 a gei ij Je 3, mat uitzondering van Zon- en Feestdagen.
'Prijs per kw&rtaal; Voer S ch Led am oh Vl-aa r di n gep mM >nK
ets. incassokosten f 1.30franco per pot f 1.75.
Prijs per week:. Voor 'Schiedam en Vlaardingen 10
IAfzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
:n met inbegrip ran
cent.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een
Btu aan het Bureau bezorgd zijn.
Bureau: Lange Haven No. lil (hoek Korte Ilaven).
Prijs der A d v«r ten tiën: Van 16 regels fL 0.92; iedere regel meel
20 cents. Reelaross 40 cent per regeL Incassokosten 5 cents. Grootc letters naai;
de plaats die zij innemen. -
- Ad ver te.n 11 n hij 'abonnement op voordeelige voorwaarden. ïarierea
hiervan zijn-gratis aan het Bureau te bekomen.
Incassokosten voor Schiedam 5 cents, voor poetkwifantiöa 10 cent
Dagelijks worden zoogenaamd# kleine advertentiën opgenomen tot den prijs
van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Deze advertentiën worden, mits voor 3 achtereenvolgende nummers opge-
•geven, slechts 2 maal berekend.
Intercommunale Telefoon No. 108.
BUITENLAND.
f otetl
i0|
•j'l
i.:i9
Dit den Dnitscïien Rijksdag.
Xa de rede van den Rijkskanselier zette
ijle Rijksdag de beraadslagingen over de
begrooting voort. Verschillende sprekers
'voerden het woord. -
Schiffer (Nat.-Hb.) zeide: Wij gaan
een zwaren strijd en nieuwe oilers tege
moet. Maar daarom wordt niet gewankeld.
Er. hcerscht slechts heilige ernst. Aldus
begroette het volk den onbeperklen duik
bootenoorlog zonder de geweldige verant
woordelijkheid te miskennen. Toen de be
slissing viel, ging er een verademing en
gevoel van opluchting door het geheele volk.
Ons vredesaanbod verviel door de afwij
zing ervan; bij de vredesvoorwaarden zal
de schadeloosstelling een rol spelen, al is
onze economische kracht zoo groot, dat
wij ook zonder, schadevergoeding niet te
gronde zouden gaan. 's Kanseliers woorden
over de resultaten van den duikbooten
oorlog geven fier - vertrouwen op dit wa
pen. Wij betreuren, dat neutrale schepen
té gronde gaan, maar ons treft geen schuld.
Dat is in de jongste gevallen afdoende
['vastgesteld. Nog sterker dan het aantal
r vernietigde schepen is de middellijke wer
king. Schrik waart door de wereld en ver
lamt den toevoer voor den" vijand. Ik ben
de laatste om een breuk met Amerika te
onderschatten, maar ook daar is, zooals
in dezen oorlog bleek, niet alles ia- orde
Amerika stelde zich niet op den bodem
van het recht (instemming). Aan het Ame
rikaansche optreden ontbreekt niet alleen
het recht, maar ook -het welslagen. Wil
son voelde zich gekrenkt, toen wij, zonder
hem te vragen, den duikbootenoorlog in
richtten. Hij had geen succes, toen de neu
tralen niet aan zijn zijde" traden. Do Ame
rikaansche nota, liet met-ontvangen en niet
'laten gaan van den Oostenrijkschen ambas
sadeur spreken niet van een duidelijke poli
tiek, maai' een onzeker weifelen.
Wat ook moge komen, wij zijn erop voor
bereid en gewapend. Oostenrijks houding
verontrust ons geejisziris, van zijn honds
trouw zijn wij diep doordrongen, Tusschen
ons bestaat slechts één front, d;it aan den
vijand ontbreekt; Ons verbindt geen ge
meenschappelijke haat, maar gemeenschap
pelijk belang. Wij leerden te zumen te stre
ven, en zullen-leeren te zanten te leven.
Maar inbreuk op de zelfstandigheid van
ieder is uitgesloten.
In zijn antwoord op desbetreffende- vra
gen-van Wcstarp ©n Schiffer antwoordde
de minister van bu i tenian dsche
zpken, Zimmermann, dat mët Denemar
ken onderhandelingen zijn aangeknoopt
over .een levensmiddelenverdrag. Door een
indiscretie van de Deensche pers is dit
hekend geworden. Voor do vrees, dat de
afsperring door deze overeenkomst op de
een of andere wijze zou lijden, bestaat vol
gens den .minister geen grond.
Omtrent de onderhandelingen met Ame
rika deelde Zimmermann, het volgende
mede: Den 8sten Febr. ontving de Duitsche
regeering door bemiddeling vandon Zwit-
serschen gezant te Washington, dié na het
Roman naar het Italiaansch van
GRAZHA DELEDDA.
yertrek van den Duitschen ambassadeur nemen de verantwoordelijkheid van den ver-
belast werd met de behartiging der belan- scherpten duikhootenoorlog" op ons; Wij
gen van Duitschors,in de V. S., dat. men in vertrouwen rotsvast op onze vloot, die de
Amerika wenschie een oorlog te vermijden, EagelscNe in de havens houdt en op de
mits Duitschland bereid zou zijn in die onderzeeërs, die 2orgen zulien, dat de hon-
riehting verder te werken. En daar do g©r aan de poorten van Engeland zal klop-
Duitsche regeering gaarne al het mogelijke pon.» Ook deze spr. betreurde de breuk met
wilde doen om een verscherping van het j Amerika en zou gaarne een oorlog met dit
conflict met Amerika, dat eigenlijk een eco- j land vermeden zien, maar op den voor-
nomische bondgenoot van Duitschland grcnd staat voor hem,, dat Duitschland" blijft
10)
•Oom Ziu hijgde en zei veel kwaad van
„de jongelui van onze dagen" en bedoelde
daarmee Paulu; don Simone Was ook van
opinie, dat Paulu zich geruïneerd had, om
dat hij God .nooit, gevreesd had, maar oont
'Cosimu; met Rosa op zijn knie pers-tte do
lippen ep elkaar en verdedigde „de jongelui
van onze dagen."
;l; „Wij zijn allen jong geweest e'n wij heb
hen onze fouten begaan. De Heer lieeft ge
zegd: „Wié zonder zonden is. wtorpe den
eersten steen."
Wio bedoel je daarmee?" schreeuwde'
de oude, zieks man, de medaille uit zijn
harige borst halende. „Kijk hiér; zié je ze, of
zie je zo niet, deze medaille? Spiegel jij' jr.
_.ér in ,'ils in een spiegel."
Don Simone deed 'iet of hij zich. cr in
sptag 'de, zette zijn. muts recht en zei:
Bi^urirjk is dié spiegel niet, erg schoon."
-E» oom Cosimu riep uit: „Maar zoorl
den heiligen Antonius, .wie spreek Ij
.-var. -ou Zua Decho? Maar zie, het is juist
degve die zonder zonde is' die den eersten;
[.ston. riaar den zondaar werpt Wie zonder
zorule is, heeft geen medelijden, heeft geen-
■JiKt'olijideiu
Erf danj vertélde oom Zu,a' zijn o'orlojgfe-
moest zijn, te vermijden, nam zij het voor
stel in overweging. Maar al zou men gaarne
een tegemoetkomende houding jegens Ame
rika aannemen, de afsperring van Enge
land moest gehandhaafd blijven. Derhalve
antwoordde de minister, dat Duitschland
bereid was tot onderhandelingen, maar dat
•ie versperring ongewijzigd zou blijven. Dit
antwoord werd door den Zwitserschen ge
zant aan de Amerikaansche regeering over
gebracht, die harerzijds verklaarde, dat zij
gaarne verder onderhandelen zou, wanneer
Duitschland zijn huidig standpunt verliet.
Dit zou echter gelijk hebben gestaan met
het opgeven van don verscherpten duik-
buitenoorlog en daardoor konden de onder
handelingen, reeds voor zij eigenlijk begon
nen waren, als beëindigd beschouwd wor
den. l v
Omtrent de torpedeering der Ne-
d e r 1 a n d S c h e schepen zeide de mi
nister: „Schiffer heeft zijn leedwezen be
tuigd omtrent het gebeurde metde Ne-
derlandscbe schepen. Ik sluit mij aan bij
die betuiging. Van pnze zijde is niets nage
laten om het fe verhinderen; in geen ge
val treft de keizerlijke,regeering schuld.
De Nederlandsche rceders wenschlen be
grijpelijkerwijze, dat hun schepen uit Engel-
sche havens wegkwamen. Men had hun
eerst den lOden Febr. is uitzicht gesteld,
als wanneer zij met volledige zekerheid
konden uitvaren. Zij waren toen echter
vermoedelijk,nog niet reisvaardig. Toen war
den hun de data, 22 Febr. en 17 Maart aan
gegeven, met do uitdrukkelijke aanwijzing,
dat op den eerslgenoemden dag slechts
betrekkelijke, op don 17en Maart echter
positieve veiligheid werd beloofd. Van be
trekkelijke veiligheid moest sprake zijn, om
dat het bevel om de Nederlandsche sche
pen te laten passeeren, de dnikboófen, daar
'zij onderweg waren, misschien niet zou'
bereiken. De marine, deed, toen de Neder
landschereeders, niettegenstaande
haalde aanmaning, toch besloten, dat' do
schepen den 22cn Febr. zouden vertrek
ken, 'al het mogelijke om het bevel aan
alle onderzeeërs te doen toekomen. Dat
scfcë.it niet, gelukt te zijn. Er is echter.nog
geen officieelrapport ontvangen omtrent
iiet gebeurde, dat, naar het 'schijnt, aan
"en Duitschen onderzeeër moet worden
toegeschreven. Ik kan niet anders dftA.ncg-
.maals mijn leedwezen te kennen geven, dal
■Ie Nederlandsche haridelsrtfnrine deze
kostbare schepen heeft verloren. Het ge
beurde is een bewijs hoe gevaarlijk het
bevaren van het versperde gebied is.
Ik'uit nogmaals den wensch, dat de neu
trale scheepvaart zal staken en de schepen
opleggen. Zij zou daarmede haar belangen
dienen en er krachtig toe bijdragen, dat,
het gewensehle doel, de vrijheid dor zeeën,
spoedig wordt bereikt."
Daarna was hét woord .aan M er tin
(Duitsche fr.) Deze verklaarde: „Wij allen
voortbestaan. Naar aanleiding Van de. ver
ontwaardiging dervijanden over .den on-
derzceërsoorlog, wees Mertin; op mishande
lingen van Duitsrihé gevangenen, waarvoor
vergelding moet worden geëiscikt.
Lede boer (Soc. Dem. Arij Gem.) ver
klaarde daarop; dat zijn partij de ©enige
'is, die principieel tegen het geheele stel
sel der regeering isri Het Duitsche vredes
aanbod was zonder inhoud en do sterke
behoort, toch te zeggen wat hij wil. Maar
ook zijn partij acht de vredesvoorwaarden
van hot Tienvoudig Verhond ongehoord en
onmogelijk. Zij 'wil' echter geen annexatie.
Polen moet volgens Lede hoer zelf zijn
staatswezen, inrichten en. den eisch van ecn-
groote oorlogsvergoeding achtte hij onver
vulbaar. Aan Scheidernann c.s. die de oor-
logscredieten hebben toegestaan, ontzegde
hiij het recht met buitenlandsche socialisten
overleg te plegen over den vrede en het
verselul tusschen den gewonen ep den
verscherpten duikbootenoorlog rechtvaar
digt, volgens hém geenszins het gevaar voor
een oorlog roet Amerika.
Minister Iiclf ferich' kwam op te
gen de uitlatingen van Ledeboer, die alles
wat voor. de andere Duitschers heilig, is,
door het slijk had gesleurd. De 'Duitschers
verdragen dat, omdat zij' weten, dat hij.
slechts een; zeer klein volksgedoeltè, ver
tegenwoordigt, de vijanden echter doen het
voorkomen alsof zijn moening die- van hét
geheele volk is. Doen zij dat ook thans, -dan
zal dit tot hun eigen nadeel strekken, daar
•hun zal blijken, dat het Duitsche volk nog
steeds even vastberaden is als vroeger.
De re de.va,ri den rijkskanselier.
Begrijpelijker wijze heeft Ven Rat hm ami
Hollwfeg's rede in Engeland geen goede pers;
De „Westrri. Gaz." merkte op: „Sommigel
redevoeringen van den Duitschen rijks'-
he'r- fuselier maken op den lezer den indruk,
dat zij ©en eigenaardig soort parodieën)
•zijn. Wat kan men er anders van denken;
als hij diep geroerd en bijna met door
tranen /verstikte stem ernstig, bijna plechtig
zelfs, verzekert, dat Duitschland de hei-
'ige wetten der inenseheiijkheid hooghoudt
Of als hij verzekert, dat Duitschland dd
hoogste belangen der neutralen beschermt
als hij hun schepen in den grond hoort en
zeelieden en passagiers in zee stort Wij
kunnen, ons zoo voorstellen hoe onze Duit
sche rechtsgeleerd© daar stond, om' de ach
terlijke Hollanders duidelijk te maken, dat
toen hij hun schepen naar buiten lokte eh
ze met torpedo's en bommen in den grond
boorde, hij hun eigenlijk een bijzonder groe
ten dienst bewees en dat zij, in plaats vart
hem daarom lastig te vallen, hun vurige
dankbaarheid hadden moeten betuigeiC
Hij heeft den Bellgen duidelijk gemaakt,
herinneringen, zijn krijkcheh.de stem werd
zachter als hij er aan dacht dat Generaal
La Marmora hem de hand had gedrukt Maan
rijnMierinneringen waren zeer onduidelijk,
hij beweerde b.v. dat de mannen van Sar
dinië deel hadden genomen aan den slag van)
BeÜnclava en tevergeefs herhaalde don Si
mone: „Nee. het was de slag van de Cer-
naia."
„Nee, nee, het was te Bellaclava, ,in den
'zomer in Augustus, maar er Was oen .mist
als in (den winter. Al; in, den nacht waren Nvtf
op den heuvel onder commando van dien
„rooien duivel majoor Corporandi; leert, hem!
hit je hoofd, dien naam. Geen lettergreep!
moet je verkeerd uitspreken, het vzou een
vloek zijn alsof je den naam" van God ver
keerd uitsprak.'" R
Op cëiï dag viel oom Zua op den gi-ond,
coals don Pilimu. Hij stierf niet, maar toon
ze hem optilden, was zijn Téohierbeon siij'f:
rn hard als de ijzeren stok.'die liet andere
been verving. Ze brachten hém, in bei en
bij* stond niet., méér. op; Hij werd onver-
J.rage!ijk, hij 'verstapte de effecten onder
■zijn liccfdkusseu en vertrouwde ze niel aau
de familie toe. Zelfs niet om de interesten
!.o ontvangen. 's.Nachts w-ssrd hij schteen-
wend wakker cn beweerde flat ze hem wil
den bestelenéii hij eisclite dat Annesa in
zijn kamer sliep. „-
Paulu begon hem te haten; en A-Uncsa
haatte lfem omdat.'Paula het deed. En
Gantirie liaatte hém omdat zij hem haat
ten'.
Onder dé menschen, die. jrouw en gehécht
aatn dei familie waren gebleven, was Zio
Castigu, de oude knecht, die' herder a solus
was geworden, d. w. z. dat Hij! zich' een
zeker aantal scTSTpen liad aangeschaft en
ze voor eigen, rekening hoedde.
„Loop dq werdd rond," zei hij met lic-
wondëring sprekende van de familiebij
wio hij veertig jaar gediend liad, „probeer
maar de wereld rond te loopen, je zult geen
familie zoo edel en, goed ais de familie
l.techercbi ontmoeten." -
Don Simone? Als God stierf, zouden
de enigolen don Simone voor hun en. onzen
God kiezen! Men moét 'zelfs de laarzen
van don Simon© eej-biedigen!
Op het dorp lachten zo hom. uit; de
bode .vroeg' hem eiken keer dat hij, hem
ontmoette
Wc-inu, i,s onze lieve Heer dood?"
Toen Zua Castigu ging biechten, berispte
pasteer Virdis hem ook
„Zeg niet meer zoo iets-, mijn broeder.
Er is maar één God en Hij zal nooit dood
gaan, ,ook niet nadat hij ons allen heeft
talen, sterven."
Maar Zio Castigu hield niel op-met „de
edelste familievan de wereld" te roemen.
A'nnesa .genoot ook do bewondering ..en
het vertrouwen van .Castigu.; Eens vertelde
hij haar dat hij verliefd'was op oen mooi
on rijilc meisje van liet dorp, en vroeg haar
om, een dienst:
„Ik wil haar ombrief zenden. Schrijf
jij die voor me, blondine. Waarom lach je?"
„Omdat' ik geen brief kan sdhrijven
.„Pet hindert niet: je bent geen- advo
caat! Schrijf maar zoo: „Maria Pasqnala^
mijn hartje, ik bemin je, en als jij ook
van mij 'wil houden, zal ik je in een nis
zetten." Kom, Annesa, doe mij dat genoe
gen; om de -brief te schrijven. Ik zal jé
een blad liefdes papier geven, dat -galafc
dat, toen hij hun steden vernielde en dq
burgers vermoordde, hij dit niet in zijn
eigen belang deed, maar slechts om vol
inededoogen hun lijden te verkorten doog
zijn kort doch krachtig heelkundig werk"
Het blad onderzoekt dan wat Engeland
Duitschland toch wel gedaan heeft, dat hef
met alle middelen bestreden moet worden.
De blokkade is groeten deels Dui'schlandd
eigen werk. Een groot deel van wat het hu
aan levensmiddelen te kort komt, kreeg het
vroeger uit dé lauden Waarmede het thans'
oorlog voert Van dsf.deel heeft het dus zelf
afstand- gedaan, toen het die landen deaj
oorlog verklaarde.
(Vérder kan een groot deel van het te
kort onmiddellijk aangevuld worden, zoodra
Duitschland dat-delf wil. In vredestijd pro
duceerde Duitschland suiker niet alleen voor
zich zelf, maar ook voor een enorme hoe
veelheid voor export Waarom heeft het dam
hu een zoo groot tekort' Sfi.n suiker
Het tekort aan melk is niet het gevolg van,
eenige actie dér geallieerden, maar zoo er
niet genoeg is voor de kindereu, de zoor
gende moeders, de zieken, enz., dan is dal
"omdat de melk bewerkt wordt csn uit hél
vet nitroglycerine te maken. De geallieerden'
dóén niets anders dan beletten, dan bet dooi»
deze practijken ontstaande tekort door aan
voer van buiten af wordt aangevuld.
(Vóór den oorlog heeft Duitschland noodt
beweerd, dat zulk een gebruik van de zee
macht onwettig is. Het heeft integendeel ver
klaard, dat een volk dat zijn zeemacht niet
gebruikt, u-vaas handelt Nu echter beweert
Duitschland, dat het door nood gedwongen
tot een strijdwijze is overgegaan, welke niet
alleen mét alle wetten, maar ook met-alle
Tnenschelijke instincten in strijd is.
Duitschland beweert verbaasd en gegriefd
te zijn', omdat het nu' de gevoelens der ge-
.-heel© wereld tegen' zich ingenomen heeft,
omdat het door de kleine neutralen gehaat
Wcrdt en met den grootste 'van hén ernstige
moeilijkheden heeft.
De onbeperkte duikbootoorlog
Gezonken.
Het Noorschc s.s. „Normamia", van Sa
vannah met 6500 ton phosphaat naar Noor
wegen bestemd, is, volgens door de ree-
derij van het Noorsche gezantschap uit Lon
den ontvangen telegram, in den grond ge
hoord. Een deel der bemanning werd gered.
Ook het Zweedsche s.s. „Manningham",
(2000 ton), 19 Febr, van, Cardiff naar St.
Vincent vertrokken, werd, volgens door de
reederij ontvangen bericht, .tot zinken ge
bracht.
Engeland.
De afgevaardigde Young vroeg ift fjel
Lagerhuis, of de verschillend© neutrale
lijnen, die voeren tusschen Skandinavië,
Nederland en Engeland, de vaart hadden
gestaakt, of Engelsche lijnen vrijheid had-,
den om booten te laten loopen ter vervan
ging dezer neutrale booten, en of zij, zoo
dit geschiedde, thans en na den oorlog,
gesteund zouden worden door de Engel
sche regeering.
naar het h'of zou kunnen gezonden worden."
Annesa beloofde den brief te schrijven
en Castigu 'bracht htet bewuste blad pa
pier, met uitgesneden Kind ©n versierd met
oen doorboord hart
Maar de declaratie behaalde niet Weit ge-
wenisóhte succes.
Toen ©on broeder van Maria Pasquale
Castigu zag, liep hij Ihém Ha met den prik
stok en Castigu vluchtte als een hbfid
„wien" vuur voor den neus Wordt gezet."
Castigu noodigd© eens zijn vrienden en
zijn ex-meesters- in zijn schaapskooi. Oom
Cosimu, Paulu en Ahnesa namen de uitnoo-
'digimg aan. De schaapskooi was bijna op
den top van den berg Santn Juanne, eén
soort vóór-alp; waarbij de Gcunargentu ziel)
aansluit en den horizon mot zijn .profie
len en zijn zilveren toppen begrenst.
Enorme granietrotsen, waarop "Wet mie®
een wonderlijk groen en zwart mozaiek'
toekende, .volgden do een óp de andere
©n vormden allerlei pyramiden, naalden,
geheimzinnige cyclopen-gebouwen.
Het was alsof in ©an ver verleden, de
tijd van den chaos, ©en strijd was ontstaan
tusschen dia rotson en dat enkelen.^er iv.
•geslaagd .waren de anderen te o->-erwmnen
en dat ze die nu vertrapten en zich als
overwinnaars op de azurenachtergrond ver-
liiévon. De .eiken en struikgewassen hadden
op hun beurt de afgronden zaCbtjos aan
gevuld, ze hadden zich' op de rotsen vast
gezet en probeerden, evenals de stecnen,
de een boven deri ander te klimmen.
Op dat tooned van grootheid en myste
rie waren alle dingen vreemde verschij
ningen en do eenzame menschen, die le
ven moesten in aanraking met do rotsen
waairan sommige op monsters léken?
George Roberts, ondersecretaris van hot
ministerie van handel, antwoordde: „Het
is eén feit, dat eenige neutrale lijnen de
vaart gestaakt hebben, en zoo deze staking
aanhoudt, zal het noodig zijn te overwegen
hoe in deze het best ten bate van het land
gehandeld kan worden."
Macedonië.
De „Tagesztg." ontleent aan „As Est"
hel bericht uit Sofia, dat de toestand der
Italiaanschc troepen, die aan het Macedo
nische front vechten, sedert de door
Duitschland in prnc'ijk gebrachte afsluiting
critiek geworden is. De daar gelegerde Ita-
liaansche troepen hadden èenigen tijd ge
leden versterkingen ontvangen. Hun sterkte
is sedert begin Jan. bijna verdubbeld. De
l'CT-eesnüddelen-voorraxien voor de versdh©
troepen waren gering, en toen de ver
scherpte duikbootoorlog verklaard werd,
bleven de Italiaansche transporten overzee
bijna geheel uit. De Fransche hulp is niet
van beteekenis, en van Engelsche hulp
merkt men niets. Overigens hoort men ook
niets meer van de Russen, die aan dit
front samen met Italianen zouden vechten.
Amerika.
(Volgens bericht uit Halifax, is de „Fr©-,
denk VIII" met Becnstorff aan. boord gister
avond vertrokken.
"De New-Yorksche correspondent van dej
„Daily Tel." seint, dat Wilson'en zijn raads
lieden het torpedeeren van de „Laconia" ben
schouwen als een schending yan-'de belofte)
die de Duitsche Regeering aan 'de Vereen^
ti talen heeft afgelegd- na 't gebeurde'met dé
„Lusitania" en de „Sussex". Eeai verder on
derzoek wordt overbodig geacht en ofschoon
het Congres de beslissing biijft houden oven
de te nemen maatregelen, zal de regeering
onmiddellijk haar hulp verleenen voor 't
bewapenen van Amerikaansche nuulbooten.
„Do New York Times" schrijft: D© A'méh
vikanen moeten thans hun vrijheden veri
dedigen, Want het recht om overzeeseh®a<
handel te drijven eii de 'zeeën ^-eiLig te be
varen maakt deel uit van onze vrijhedenJi
Wij kunnen ze alleen prijsgeven, als wjj
bekennen een volk te zijn zonder den moed,-
ons. zelf te verdedigen, zonder zelf ach tings
onteerd en onvrij.
Ofschoon elk beseft dat er oorlog kan
komen tengevolge van de verdediging deg
Amerikaansche rechten, is er nog meenings?
vorschil over de .vraag of het beWapenen
van schepen wierkelijk het deelnemen, van;
Amerika aan den oorlog zal botelkenen.
Er zijn In Washington vrijpostig© 'men
schen, die openlijk verklaren, dat 'Wilscffij
maar een gevaarlijk spel speelt'en de Wash-,
inglonsche correspondent van d© „Néwt-Yorld
Tribune", verzekert dat slechts een
inval in hét land en.'de inneming van dei
hoofdstad hem tot oorlog zou, kunnen bfe-
wëgjm. I.
vsa het Westelijke ftront.
Naar Havas meedeelt, wordt de teru'gS
todhtsbeweging van de Duitschers voortge
zet. Zij lieten opnieuw dorpen en hoogte-
stellingen. van onbetwistbare strategisch^
reusachtige visschien, vóór-historische die-
ren en met de ziel van den berg, die
in dé bosschen fluastèrde, meeïeefdeni, en
het suizen, van den wind en hét ruischen;
van de bladeren verstonden, deze men
schen hadden natuurlijk allerlei legenden
verteld en die hadden betrekking op do
grilligste en meest mooiste punten vpn dm
berg. ''.I'
Naast de schaapskooi van' ooin Castigu,
niet ver van oen. Mein middeleouwscihl
kerkje, zag mon ©en lange rots in dm
vorm van, een baar, schuin, neergezet op
oen vierkant blok. In dat hoog gelegen
graf, dat eert. koizer-péëet niet zoiu gemin
acht Nebben!, legde de volksfantasie, een
reus door. de dwergen gedood, dié eens
don berg bevolkten.
De gasten van Castigu, di© onder _de
schaduw vani duizendjarig© b'oomen. 'zaten,-
die met -huh lanige, grijsachtige lianen op
oude mannen mot lange blaarden gelekenj
spraken van niets anders dan van deze
legenden. Een oud paar, dat na hun trouw
dag altijd van h'elzelfd;© bord gegeten had,
vortelde de huwelijksreis van een voosrva-
der van Paulu: f
Hij trouwde met ean dame Van 'Aiitsu.-
Van Aritsu naar Barunes werden de jong
gehuwden vergezeld door zeven on twin- i
tig familieleden, die prachtige bruiine paar,
den bereden; de jonggehuwden alleen( bo-
icden een witte merrie. Zij gangen over'een.
berg, eu toon ze hier kwamen, klonimctn
zij op het giraf van den reus, waaruit mm
het dorp kan zien, en allen vuurden ia
do lucht hun geweren af...Het was als
oen gevecht...; 1
(Wordt vervolg^
raf
mm
v''
•ril
m
'li
I
■êm
r
«lil
i -•
- J,
- -
- -■ -
ISWMWSISSSS^K
ntii
ida
SCHiEOAMSCHE
ufjfy
-
Vak
•II
-
5 'JT - 's V