4*
ie oorlog.
Zaterdag 5 Januari 3918.
IN VROEGER DAGEN,
r
h
70** Jaargwig."
'mi,
He. 13643.
Intercomm. Te'efoon No. 103.
BUREAU t LANUK HAVER 141 (HOEK KORTE HAVEN).
EERSTE BLAD.
Hinderwet,
HUlTJgKliAill».
De vredesonderhandelingen.
88)
Rusland.
Finland.
Duitschland.
Engeland.
Frankrijk.
v vtl
sjNje
i
x*
ft
f 8*
flst-
ligt.
Deze eonrant rerscliSut dadelijks, met nit-
loaaenBg Tan '/.on- en Feestdagen.
Frijs per knarlaal, met inbegrip Tan 5 cts.
incassokosten: 1 130; franco per post f 1 75.
l'rijs perncgk; 10 cents. Afzonderlijke
nummers 3 cent». Abonnementen worden
dageiyke aangenomen.
1 Adrertentiea roor het eersti jtgend num
mer moeten TÓór twaalf nnr aan het Bureau
bezorgd zgn. Een bepaalde plaats ran
adyertentien wordt niet gewaarborgd.
SCHIEDAM! SCHE CC URAUT
Prijs der AdTertentiënTap 1—«gr»
f liO; iedere regel meer St5 cents. Eeclamaa
50 cents per regeL Adrertentiën in nat
Zaterdagarondnumraer met 10/% yerhoa-
ging. Incassokosten 5 cents; postjrwitaatiai
10 cents.
Taneren Tan adrertentren bij anonnemoat
jyn aan het Bureau Terkrijgbaar,
Dagelijks worden Kleine AdTerlenlien op
genomen k 40 cents per adrert»nt'e ran
hoogstens 30 woorden; ieder woord meer
2V2 cent, tg Tooruitbetaiing aan het j.ureac
te Toldosn.
Bij of krachtens wetten of verordenin
gen voorgeschreven en andere officieele
af- en aankondigingen en kennis
gevingen van het Gemeentebestuur.
Ter algemeen» kennis wordt gebracht, dat
de voor het tijdvak van 29 November tot 31
December" 1917 verleende ontheffing van
het verbod om in. de etalages gas- en elec.
trisch licht te branden, voor onbepaal-
den tijd is verlengd, evenwel onder
voorwaarde dat in geen uitstalling meer
zal ontstoken worden dan één licht, dat
niet meer den gewone sterkte (80120
normaal kaarsen) mag hebben.
Schiedam, 5 Januari 1918.
Bij besluit van (Burgemeester en Wet
houders van 4 Januari 1918 is do be
slissing op de aanvrage van de N. V. Ne-
derlandscho Conserven- en Veevoederfabrie
ken „De Schie" om vergunning tot het
uitbreiden van haar groentendrooginrich.
tmg aan de ScJue 5664, kadaster Sectic
A nos. 1420, 1104, 1473, 1577 door bij
plaatsing van een exhauster en een poeder-
molen welke gedreven zullen worden resp.
door een nieuw te plaatsen electromo
tor van 25 P.K. en oen reeds bestaande
electromotor, eveneens van 25 P.K., ver
daagd, aangezien het deskundig onderzoek
nog niet geëindigd is.
Schiedam, 5 Januari 1918.
392/42
De groole vraag, die op dit oogenblik
alle gemoederen bezig houdt iszullen
de rredesonder handeling©n gelukken? De
jongste redevoeringen van Trotzky en in
de centrale commissie van den Rijksdag
wijzen juist op het tegengestelde.
Het spreekt haast vanzelf dat de onder
handelingen, die eerst van een leien dakje
gingen, na de ruggespraak met de di
verse regeeringen, gevolgd door wederzijd-
selie verklaringen, op moeilijkheden zouden
stuiten. Een telegram gisteren uit St. Pe
tersburg meldde reeds dat de maxima-
listische xegoering aan de centrale mo
gendheden heeft voorgesteld, om de bespre;,
kingen te Stockholm voort te zetten en
maakt tegelijkertijd bekend, dat zij weigert
het OostenrijkschpDuitsche voois tel qan te
nemen, dat vervat is fin de twee artikelen
die betrekking hebben op de bezette gebiet
den.
Aan staatssecretaris r, Kuhlmann is opj.
gedragen dit voorstel van de hand te
wjjzen.
Verder is uit St. Petersburg gemeld, dat
pfunt 1 en! 2 van de Duitsche voorstellen,
die betrekking hebben op de ontruiming
van de bezette gebieden niet aangenot
men kunnen worden. Hieromtrent heeft
de rijkskanselier opgemerkt: wij kunnen
rustig afwachten Jioe dit incident zal alp
loopea. Wij steunen op onze machtspositie,
op onze loyale gezindheid en ons goed
recht.
Haar het Engelsch
i vaal
Mevr. ALFRED SIDGWICK.
„Och! die oudbakken praatjes," riep
Anna, „die Versleten denkbeelden omtrent
een kant Van bet leven, die te duister, te
verlaten voor onze oogen, oorea en hoof
den is. Maar wij zijn geen kleine houten
afgodsbeeldjes, wij fatsoenlijke vrouwen.
Wij hebben oogem en ooren en gewoon
lijk meer verstand dan je vrienden. Tom
ik je verleidster zag, wist ik, wat voor
soort zij was en welke bekoring zij had.
Ik kende baar beter, toen zij in ihet
atelier liep, dan jij deed, totdat je weer
bij je zinnen kwam.
„Je bedoelt, dat je zag, wat slecht was
en dat je de bekoring niet gevoelde. Dat
is halve kennis."
'Anna was opgestaan1.
,~,Ek moet terug," zei zij. „Rosalinde
zal niet begrijp®0» waar ik ben."
- Hij stond ook op dn, liep met haar mede
tot zij van uit de beschutting van het
bosdh door de hoornen op den, grooten weg
konden zien. f
C. „Laat Rosalinde Eet biet begrijpen,"- zei
bij toen. „Kom wat terug in bet bosch,
Aima, Ik blijf riot graag staan, praten,
waar ik gezien kan worden."
„Maar hebben wij nog wat te zeggen?"
Voordat hg haar antwoordicte, keende hjj
Voorts hoeft de rijkskanselier meegedeeld
dat zij met de in Brest Litofsk aangekomen
gevolmachtigden van de Oekraïne verder
zullen onderhandelen.
Het bovenstaande beteekent dat het vre-
desschip tengevolge van stormweer voor©
loopig de haven niet zal binnenloopen.
De onderhan delingen zijn nu op het crisis^
punt gekomen en als ter elfder ure de
Entente niet ingrijpt, loopt alles groot gef.
vaar in den vroegcren toestand terug te
keeren. En de erkenning der huidige Ru?/
siseh regeering door de Entente schijnt
niet bmtengesloten, want do in Engeland
toonaangevende Daily Chronicle en de Daily
News dringen er, naar Reuter seint, op
aan, do Bolsjowiki regeering te erkennen:
De Daily Chronicle bericht volgens Reu
ter: Met hot oog op de ontwikkeling tus.
schen Rusland en de Centxalen verneemt
men, dat ten minste de westelijke mot
gondheden aan de LeninJregeering de facto
kennis gegeven kan worden van haar erkei\.
ning. Binnenkort zal aan Rusland een
bencht in democratischen geest over de
politiek dor Geallieerden gezonden woip
den. Lewenof zaF ook de facto worden
erkend. Buchanan zal worden vervangen
door een diplomaat, die beslist met de denÜ
beelden van revolutionnair Rusland sym,
paihiseert.
Alle hoop is dus nog niet vervlogen
en eveneens het bericht, dat Tsjitsjerin, die
door do iBolsjewifc'i tot gezant te Londen
was benoemd, (uit de intemeering ontsla
gen en. hedennacht naar Rusland vertrok
ken is, doet weei' optimistische verwach
tingen ontstaan.
De .Ti,mes" zegt, dat aan Luchainan
verlof is verleend, omdat zijn gezondheid
heid een kjnauw heeft gekregen. Het is
onwaarschijnlijk, dat nu reeds een opvol
ger van hem hanoemd zal worden, maar
als de gebeurtenissen, het wenschelijk ma
ken, om het gezantschap te St. Peters-
burg in stand te houden, zal het onder
leiding van oen zaakgelastigde geplaatst
worden.
De St. Petersburgsche correspondent
van de „Daily News" meldt d.d. Donder
dag uit een bron, die, naar hij zegt, tot
dusver betrouwbaar gebleken is, de vol
gende suggestieve bijzonderheden over de
vredesonderhandelingen
Onder de vijandelijke afvaardiging waren
twee geheel verschillende stroomingen
merkbaar. Vran de eene, die annexionis-
lisch.was, was generaal Hoffmann do ver
tegenwoordiger, do gematigder strooming
werd door von Kühlniamn en Czernin ver
tegenwoordigd. Er zijn dikwijls geschillen
tusschen deze twee groepen geweest, die
dan telkens geregeld werden door een be
roep op Berlijn. Berlijn steunde zonder
uitzondering Czernin en Kuhlmann.
Generaal Hoffmann stolt zich op het
zuiver militaire standpunt èn heeft .nar
dan eens met grooto bitterheid gokti-jgd
over het gebruik, dat do Russen van den
wapenstilstand maakten, om onder deDuit-
scho soldaten te agiteeren.
Met betrekking tot de uitwisseling van
krijgsgevangenen hebben de Russen defi
nitief verklaard, dat zij de Duitsche sol
daten, die in. Rusland krijgsgevangen zijn,
niet aan Duitschland zullen overleveren,
voor de vrede werkelijk geteekend is, daar
het andei's (niet zeker zou zijn, dat die
soldaten niet naar de Franscho on Engel-
sche fronten gezonden zouden worden. De
Russische afgevaardigden gelooven, dat
Duitschland aan de Russische eisclien no
pens Polen en Lithauen zal toegeven, om
het voordeel niet to verbeuren, dat het zoo
wel in Duitschland als daarbuiten zal win
nen dflor den schijn aan. te nemen, dat
het met Rusland hot oeng, is, terwijl de
geallieerden het niet eens zijn.
Do redenen voor het verlangen, om ver
dere onderhandelingen te Stoksholm te
voeren, zijn tweeërlei. In de eerste plaats
om en zij deed het zelfde. Zij liepen, een
eindje langs' het pad, tot zij weer in
het Ixfsch waren. Zonder te spreken nam
hij haar snel en vast in zijn armen,
wischte daarmee de lange, ledige jaren
uit, en hief den, twijfel omtrent zijn ver
geven worden op. Zij leunde tegen hem
aan, haar gelaat geleek wel April.
„Maar Rosalinde,"' zei zij na eenigen
tijd onrustige
«Zij is ons kind."
„Zij is niet altijd gemakkelijk. Zij houdt
van ons leven in Hendra in) het kleine
huisje."
„Zou zij het niet prettiger vinden in
een grooter huis te wonen?"
„Op Sceton was zij heel ongelukkig."
„Wij moeten met haar spreken."
„Maar jij gaat immers morgen weg?"
„Ik ga niet wegj Dat doe ik niet, nu
ik je gezien heb. Ik heb dit huis niet
willen hebben, omdat ik dicht aan zee
wil zijn. Morgen komt er een model bij me.
,;Zoo?"
„Ik kan niet werken zonder model. Jo
kunt even goed willen, dat een dokter
zonder patiënten praktiseert."
„O, dat weet ik. Jasper en Lamoma
hebben dikwijls modellen."
Zij wandelden samen terug naar den
grooten weg en Anna trachtte kalm na
te denken.
„Als ik op Sceton gebleven was, zou
den we elkander nooit weer ontmoet heb
ben! beg<u zij.
„Nooit," zei hjj.
„Zou je daar noodt om mij gekomen
zijn?"
«„Nodife'1
wenscht men grootere openbaarheid en
ten tweede is Stockholm, hoewel men
erkent, dat het niet bijster neutraal is,
in eïk geval neutraler dan het Duitsche
hoofdkwartier.
Duitschlands vredesvoorwaarden zijn ver
vat in zestien artikelen. Eén daarvan be
paalt, dat de contxacleerende partijen niet
zullen deelnemen aan eenigen maatregel,
ten doel hebbende de voortzetting der da
den van vijandschap op economisch ter
rein, noch direct, noch indirect
In een ander artikel wordt een bepaling
gemaakt omtrent de wederkeerige behan
deling als meest begunstigde natie in
scheepvaartkwesties, gedurende ten minste
20 jaren. Daarin wordt verklaard, dat
„geen der partijen aanspraak zal maken
om te deelen in een gunstige behande
ling, welke te eenigor tijd mocht worden
toegestaan aan landen, die met het andere
land een klein gemeenschappelijk 'grensge-
deelte hebben, of die Rusland mocht toe
staan aan naburige Aziatische landen of
uit het Russische rijk gevormde onafhan
kelijke staten, of welke Duitschland zou
verleenen aan zijn tegenwoordige bondge-
nooten door een tolverbond of aan rijn
koloniën."
Indien het Duitschlands politiek nu ver
der zal rijn om met de Ukraine te onder
handelen inplaats van Lenin c.sdan be
teekent dit een verhaasting van het ontbin
dingsproces der inwendige Russische orga
nen, die den binnenlandschen oorlog onge
twijfeld zullen aanwakkeren en het land
nog meer verzwakken.
Nooit zal de Entente haar goedkeuring
hechten aan een op deze wijze afgedwon
gen vrede, waartoe het uitgeputte land dan
tenslotte genoodzaakt zou zijn.
Litvenof, de nieuwe gezant der Rolsje-
wiki-regoering te Londen, heef' het optre
den zijner regeering verdedigd. Re burger
oorlog in Rus'and is volgens hem te wij
ten aan de reformistische sociaaldemocra
ten Komilof en Kaledin. De geallieerden
kunnen, door mede in te grijpen, dn ramp
van den afzonderlijken vrede voorkomen.
Velschillende berichten uit alle deelen
wijzen nog op de heerschende desorgani
satie.
In de kozakken-districten voert Kaledin
een bewind als dictator. Er hebben gevech
ten plaats gehad tusschen aanhangers van
dit bewind en kozakken, die afvallig zijn
geworden.
De „Times" verneemt uit Archangel, dat
Kerenski z ch daar bij den nieuwen haven
commandant bevindt en weder met Pletro-
grad in verbinding staat.
De „Times"-correspondent te Odessa ver
neemt, dat er een Russische commissie
benoemd is om de marinerielegatie der
Centralen te Odessa of elders te ontvan
gen, ten einde de centrale zcriJe in de
Zwarte Zee vast te stellen.
De commissie heeft opdracht gekregen,
aan te dringen op neutraliseering der Dar-
danellen en internationale conlröle op de
zee-engte, in den trant van de Donau-com-
missie.
In een communiqué van den Sovjet wordt
hot argument der Duitschers weerlegd, dat
de bevolking in de bezette streken zich
voor aansluiting bij Duitschland hoeft ven
Id-anxjd. Er wordt op gewezen, dat de
Duitschers het bezette gebied en op alle
mogelijke wijzen door deportaties, censuur,
verbod van vergaderen en andere maal
regelen van geweld zoodanig hebben on;
derdrukt, dat hier van een vrije meeningsv'
uiting niet gesproken kan worden.
Het proces tegen Poerisjkewitsj, vtroet
ger ©en der meest actieve leiders der
uiterst© rechterzijde in de Doema, daarna
de hoofdbeklaagde in het Raspoetien-schan;
daal, en die tevens met grootvorst Dmitri
Paulowitsj en prins Joesoepof, een groot
aandeel had in de laatste gebeurtenissen
in Raspoetiens leven, begint Vrijdag voor
de revolutioimaire rechtbank te Petrograd.
Poerisjkewitsj, do jonge hertog van
Leuchtenberg en twaalf anderen worden be
schuldigd, ©en gewapende contra-revolu-
tionnaire organisatie van officieren en ka-
detten in het leven te hebben geroepen,
met het doel de monarchie te herstellen en
voorts ?net de hulp van een „comité tot
redding jdes lands en der revolutie" in
November een ge wapen den opstand vafi
kadetten We hebben georganiseerd.
Het voornaamste stuk van overtuiging is
een brief van Poerisjkewitsj en kapitein
baron Debode aan Kaledin betreffende de
vorming van regimenten van officieren en
kadetten, teneinde de maxïmalistische re-
goering omver te werpen, wanneer Kaledin
naar Petrograd zou oprukken.
De correspondent van de „Voss. Zeit."
to Stockholm bericht, dat hem uit Petro
grad wordt medegedeeld, dat de daar Zon
dag aangekomen Finsche deputatie verschil
lende besprekingen heeft gehouden met
Russische volkscommissarissen oa. Lenin,
Trotzky, den commissaris voor de justitie
Stutjka en den commissaris voor de natio
naliteiten Stahn. Dezen verklaarden in
tegenspraak met een vroeger bencht van
de P. T. A. dat de Russische regecring
welwillend gezind is ten opzichte van de
onafhankelijkheid van Finland, maar dat zij
deze nog niet officieel kan erkennen zoo
lang de daaruit voortvloeiende politieke
en juridisch technische kwesties met opge
lost zijn. Vóór den tijd kunnen ook de Rus
sische militairen nog met uit Finland
teruggetrokken worden, te minder daar,
zoolang de officieele vrede met de centrale
mogendheden met gesloten is en het Rus
sische noordwestelijk front als zoodanig
nog bestaat, Finland om militaire redenen
niet van troepen ontbloot mag worden.
Omtrent de zitting der central© oommis
sie van den Rijksdag van gisteren wordt
het volgende nog bekend, na 't geen wo
onder „De vredesonderhandelingen" hier
over schrijven:
Eerste spreker was graaf Westarp die
sprak over de vredesonderhandelingen te
Brest-Litowsk. In aansluiting aan zijn. op
merkingen nam de rijkskanselier het woord
voor de volgende verklaringen: D© vorige
spreker was zoo welwillend te herinneren
aan hetgeen ik gisteren aan het slot van
mijn kort inleidend woord zeide, dat wat
gisteren gold, wellicht heden niet meer zou
gelden en dat wij steeds met de mogelijk
heid van incidenten rekening hadden te
houden. Zulk een incident schijnt t© zijn
gekomen. Reeds vroeger had tijdens do
onderhandelingen do Russische regeering
herhaaldelijk den wenscli uitgesproken, dat
do onderhandelingen van Rrest-Litowsk in
een neutrale plaats, bijv. Stockholm zou
den worden voortgezet. Thans is dit voor
stel officieel gedaan. Do Russische re
geering stelt voor de onderhandelingen over
to brengen naar Stockholm. Afgezien van
het feit dat wij niet in ©en positie zijn
om ons door do Russen te laten' voor
schrijven waar we de onderhandelingen wil
len voortzetten, moet ik er op wijzen, dat
do overbrenging dor onderhandelingen naar
Stockholm tot buitengewoon groot© moei
lijkheden aanleiding zou geven.
De onderstaatssecretaris, von dein Bus-
sche, heeft in de hoofdcommissie van
den Rijksdag een uiteenzetting gegeven (van
„Heb je het goed gehad zonder mij?"
„Ik heb je gezegd, ik heb mijn werk
gehad."
„Je werk en je spel."
„Wat bedoel je?"
„Ik weet het zelf eigonlijx niet. Vijftien
jaar hebben een spoor achtergelaten, dat
ik niet in een uur kan uitwisschen. Het
is niet alleen Rosalinde. Ik moet wachten."
„klaar Annadaax juist
„Ik weet het. Ik heb jo betreurd vijftien
jaar lang, alsof je dood was. Je bent weer
levend geworden en mijn rouw is voorbij.
Maar, ik zie de volgende schrede nog niet
duidelijk en ik moet denken."
„Ik bon een vreemdeling voor jou en
Rosalinde, meen je. Ik moet niet in je
leven komen als een donderbui uit hel
deren hemel, en het verstoren. Je zoudt
kunnen wensclien, dat ik je met rust ge
laten had."
„Ik zou het wagen, als het niet om Rosa
linde was," antwoordde zij, en zij maakte
hem boos. Zij waxen weer op den groo
ten weg gekomen en hij liep een eindje
met haar den kant van Hendra uit.
„Misschien heb je gelijk," zei hij. „Je
hebt op Sceton voorzichtigheid geleerd."
Zij voelde zich koel en ellendig, maar
wist niet wat te doen. Het uur was er
een geweest vol verrassingen, verander
lijk, heerlijk, teleursleUend.
„Ik ben blij, dat je niet weggaat," zea
zij. „Wij kunnen elkander zien."
„O, als het ondragelijk wordt..."
„Natuurlijk zal het dat worden. Het is
het nu al."
„Waar ga jo logooren. dicht hg zeo
"in. het kleine hotel bij do baan"
„Menwinion baai
„Ja.
„Waar zal je model logoeren?"
,In do herberg."
lrat er eenige menschen in 't gezicht
kwamen, gaf mevrouw Cloudesby moed,
en zij bleef staan om. afscheid te nemen.
„Ik heb liever niet, dat jo nu verder
meegaat," zei zij. „We zouden Rosalinde
kunnen tegenkomen."
„Ik begrijp je niet," zei hij ongeduldig.
„Je bent met dezelfde, die je daar ginds
in het bosch waart. Je bent koel geworden
tegen me. Ik wil weten hoe w© staan.
Ik zal weggaan, als je besloten bent niets
meer met me t© doen te willen hebben.
Ik heb geen rechten, dat weet ik."
De menschen kwamen zoo dicht bij, dat
zij haar stem liet dalen, toen zij hem
antwoordde. „Ga niet weg," zei zij, keek
hem aan en wendde zich plotseling naar
Hendra. Hij keek haar ©en oogenblik na en
sloeg toen de tegenovergestelde richting in.
Rosalinde was in den tuin, toen haar
moeder thuis kwam, en mevrouw Clou
desby ging naar haar toe. Zij gingen een
oogenblik zitten en spraken eerst over haar
bloemen. Maar haar gedachten waren niet
bij .bloemen en heel gauw vroeg Rosalinde
haar "moeder waarheen zij ©en wandeling
gemaakt had.
„Ik ging haar het Hendra-bosch," zei me-
vrouw Cloudesby.
„Is (u er in geweest?"
„Ik ben er recht door geloopen."
„Maar Eet ïs%u particulier eigendom."
„Het Ss geen tuin. Het is een bosch
en de eijgeinaare z§n in Zuid-Afrika."
de voorgeschiedenis der Vredesonderhande
lingen.
Te Brest-Litowsk werden "de onderhan-
lingen over ©en wapenstilstand geopend
en natuurlijk als een militaire aangelegen
heid door militaire gevolmachtigden ge
voerd. Het ministerie van buiteniandsche
zaken was daarbij vertegenwoordigd; even-'
eens namen afgevaardigden onzer bondge-
nooten er aan deel. De onderhandelingen
hadden een snel en vlot verloop en wer
den den 15en November tot algemeen© be
vrediging afgesloten. Naast de onderhande-
'irnzen te Brest-Titowsk werden te Focsani
onderhandelingen voor het zuidwestelijk
front gevoerd. Hierbij was ook Roemenië
vertegenwoordigd.
De onderhandelingen waren natuurlijk
zeer moeilijk, daar zrj tusschen een coalitie
aan de eene zijde en één enkele mogend
heid aan de andere rijde moesten worden
gevoerd. Over den loop wend de openbare
meening in grooter mate ingelicht dan an
ders. Deze wijze van doen gaf deze moei
lijkheid dat openbare berichtgeving de En
tente gelegenheid kon verschaffen de onder
handelingen te storen. Aan krachtige po
gingen in die richting, door het versprei
den van onjuiste berichten, heeft het 3an
ook niet ontbroken. 1
Enkele woordvoerders deT partijen heb
ben hem beantwoord en waren 't in hoofd
zaak met de gevolgde gedraslijn te Rrest
Litofsk eens.
Dok Engeland moet zich meer gaan be
perken in z'n rantsoen.
De minister voor de voedselvoorziening,
lord Rhondda, heeft gisteren te Londen
een rede gehouden, waarin hij o.a. zeide:
„Ik ben er op uit, den oorlog te win
nen. Alle andere belangen moeten daar
voor op zijde gezet worden. Een tekort aan
sommige levensmiddelen is onvermijdelijk'.
Onlangs was er ©en tekort aan vet, boter
en margarine, maar er is niets veront
rustends in den toestand. De bevolking van
dit land lijdt riïet zulke ontberingen als
die in Duitschland, waar ieder minder "dan
een half pond vleesch per week ont
vangt"
De kwestie der gedwongen rantsoenee
ring besprekende, zeide Rhondda: „In
Duitschland wordt thans ernstig geprotes
teerd togen het feit, dat de rijken, in weer
wil van de rantsoeneering, en het bonnen-
stelsel, voel meer krijgen, dan wat hun toe
komt, met het gevolg, dat de armen njet
krijgen wat zij behoorente ontvangen.
„Van sommige artikelen echter is de
rantsoeneering in aantocht Wij zijn thafas
bezig met do voltooiing van een stelsel
van gedwongen rantsoesneefing. Dit zal aan
het kabinet worden voorgelegd en na goed-
xeunng zoo spoedig mogelijk in werking
worden gesteld,'4 1
Dat de fronten steeds meer manschappen
gebruiken kunnen, is bekend en dat het
niet onmogelijk is tengevolge der Russi
sche vredesonderhandelingen binnenkort
een groot troepencontigent der Centralen
in het Westen te zien verschijnen, die van
het Oostelijk gevechtsterrein zullen komen,
zal wel geen ongegronden vrees rijn. Frank
rijk moet daarom op z'n qui' vive zijn en!
roept meerdere 'lichtingen op.
Het Journal vertelt bijzonderheden' over
de Kamerzitting, waarin Clemcnceau het
bijeenroepen van de miliciens van 1919
heeft bepleit
Clemenceau verklaarde: De Kamer hoeft
het recht der Regeering, alle middelen tot
de overwinning aan te wenden, eenstemmig
erkend.
*\y
t
Rosalinde wachtte peinzend en zei toen:
„Ik ben blij, dat we niet van hied;
verdreven worden."
„Ik ben ook blij, dat we niet eirgens
anders heen behoeven te gaan," zei me
vrouw Cloudesby met vollen nadruk:
„Hij gaat morgen heen."
„Als je melt „hij" jo vader bedoelt, die
blijft in Menwinion, om daar te schilde
ren."'
Rosalinde had haar moeder niet aange
keken, maar nu keerde zij zich om met
een schok van verbazing en tegenzin, ter
wijl Eaar oogen boos vroegen, wat haar
verstand al lang geledon wist. Zij"' bad
het gezien in den peinzenden blik van
haar moeder, rei zrj tot zich zelf, zij had
het geraden, toen mevrouw Cloudesby zei
dat zij in het Hendra-bosch geweest was.
„Heeft u elkander ontmoet?" vroeg zij
toornig.
„Ja."
„Heeft u met hem gespipken? Kan u
dat?"
„Ja,' dat kon ik," zei mevrouw Clou
desby,
„Hij zal hier bljjven?" 1
Ta *4
„JO.
„Ik wil niets met hem te doen hebben,
zei Rosalinde met opgeheven hoofd.*
V
~t i i\;
(Wof3t vervolgdk
