Woensdag II December 1918.
eerste blad.
71,to Jèargang,
Do toestand in linitiohlainl.
Uit Hongarije
MrerssiL
Intercomm. Telefoon No. 103.
No 15928.
Uit Spanje.
lWordt vervolgd.)
hut ronraot versrliljnl dnprel«ks, melail-
yaB Zufl- en leestiUpen.
MPnn per kwartaal, met inlieRiip van 5 eta.
«„kosten: t 1 Iraneo per post I 2.—.
iCpnl3 pet wee'*' 14 ciDt3' - Af*
TL'i rents. Abonnementen worden
jU""hiH aan-ecomcn
d?dYer(e!iti<ffl voor kcl ce.stroteeoflU»m
«„„ten vóór twaalf uur aan het Itureau
wer i iia hen bepcaldo plaats vau
gewaarborgd.
BUREAU: LANQE HAVEN 141 (HOEK KORTE HAVEN).
Prga dor Advertentiënvan 15 regrfa
f 1.30; iedere regel meer 25 cents. Beclames
60 centa, per regel. AdvertentiSn en
fieclamea met 10 in het Zaterdagavond-
nummer met 20 rerhooging. Incasso
kosten 5 cents; poetkwitantiea 10 cents.
Tarieven van advertenties bij abonnement
-rijn aan het Bureau verkrijgbaar.
Dagelijks worden Kleine Advertentiën op
genomen i 40 cents per advertentie van
hoogstens 30 woorden, ieder woord meer
2V. cent, bij vooruitbetaling aan bet Bureau
te voldoen.
•i e«rvtv* wvj aox» •OL+.^nufrru/ r~v -UMi-rfvsrrvJWC -
Gistcicn heeft de luisterrijke intocht van
gardeiegimcnlen te Berlijn plants gehad,
waar do torugkeeroide soldaten door lion-
detdduizenden menscheu werden toege
juicht en door de rcgeeiing officieel ont
vangen. Het gedrang op straat was levens
gevaarlijk en de' passage werd, n.eltegen-
slaando alle orde-maatregelen, soms. ge
stremd door de opdringende mensclien-
dr ommen, die de soldaten met bloemen
bestrooiden, en versnaperingen en sigaret
ten aanboden. Ebert heelt een toespraak
gehouden, waarin hij dank bracht aan de
strijders, de dooden herdacht en allch op
wekte mede te werken aan den weder
opbouw van het vaderland, waarbij heL
streven moet voorzitten om de eenheid
van het geheele rijk te handhaven.
„Vaak," aldus eindigde Ebert, „toen ge
daarbuiten ruw handwerk moest verrichten,
gijig uw verlangen uit naar de werkplaat
sen voor den cultuurarbeid in hel vader
land. De socialistische republiek, die u
in mijn persoon begroet, zal de gemeen
schap van den arbeid zijn. Da arbeid is
de godsdienst van het socialisme. xLrbei-
den moeten wij i;et alle kracht, willen
wij niet tot oen wrik van bedelaars wor
den. Het rijk der vernieling hebt gij ver
laten, de poorten van een nieuw rijk ope
nen zich voor u. Uwt kracht tot daden
moet ons naar een nieuw v redesgel uk vo^»-
ren. Weldra zal het uur van den vrede,
waarnaar wij hunkeren, slaan; weldra zal
de consülueercndc Nationale Vergadering
de viijheid en de republiek vast aan het
anker lcgaen, door dan onaan,tastbaren wil
win liet Duitsrhe volk."
Ebert schijnt dus over de Nat. Verg.
anders te denken dan Hoffmann, die. als
de Constituante niet „rood" wordt, ze
weer uit elkaar wil jagen.
Do intocht van de garde-troepen te Ber
lijn is van overwegend belang voor de
uist en orde in Duitschland. Liebknecht
heeft nu Weinig kans meer om zijn doel
te 'bereiken door middel van geweld
Ook de regoering was eerst niet erg
genist op do komst van deze regimenten,
daar verwacht kon worden, dat deze troe
pen nog wel iets zouden voelen voor het
oude koningshüis en de voormalige re
geering. Toen luitenant-generaal Lequis, de
aanvoerder, echter aan de nieuwe regee-
ring zijn trouw had verpand en de ver
zekering had gegeven, dat zijn troepen vast
besloten waren het huidige bewind te steu
nen, was natuurlijk spoedig alle vrees weg
genomen. Opmerkelijk is, dat, terwijl Ber-
lija als onder vlaggen begraven was, men
zoo goed als nergens een roode vlag ont
dekte.
Ook de soldaten roerden alleen op hun
geweien de verschillende dundoeken van
de stammen, waartoe zij behoorden, mede.
De Berlijnsche bladen richten welkomst
groeten aan de thuiskomende strijders, die
zeker niet over gebrek aan belangstelling
mogen klagen. Er Waren echter ook smar
telijke herinneringen bij al de vreugde. Voor
do Berlij nors, die de garderegimenten ken
den van voor den oorlog, moet do intocht
vaak een droevig tooneel zijn gieWeest. Zoo
had Ipjvoorbeeld de laatste strijd aan de
Aisne van het trotse he regiment der garde-
kurassiers slechts acht-en-veertig man en
twee officieren overgelaten.
0£ de regeeringsgebrouw© troepen een
verdere vernedering van Duitschland zul
len kunnen voorkomen, die dreigt in den
Naar liet Engel sch,
yan
CHARLES GAP,VICE.
116)
1 Mercy schrikte even en haar oogen zoch
ten een oogenblik die van Sylvia en 't was
of ze verschrikt stonden. „.Te voelt je of
je liever alios zou willen doen dan uit je
eigen kamer gaan, en dat bewijst juist
hoe hoog noodig je behoefte hebt aan ver
andering. Kijk! we zijn met ons tweeën
Tegen één en zooals je weet, de eenevan
die twee is het onbuigzaamste en stijfhoof-
digste van alle wezens, zoodat je wel ge
noodzaakt ben toe to geven."
Mercy glimlachte niet, maar keek recb l
voor zich uit.
- „Ik geloof, dat ik mee moet," zei ze
alsof de woorden'haar inspanning kostten.
Sylvia klapte in de handen en sprong
Dp en gaf haar een kus.
„HoeraMaak je maar gauw klaar, mar-
telai es, die je bentl Als je maar eenmaal
heat begonnen met pakken,- dan zal je
wel meer berusten in je wreede lot."
Mercy gaf geen antwoord op deze vrien
delijke scherts ,en ging stilzwijgend de ka
mer uit. Maar toen zij op haar eigen kamer
kwam, begon zij niet dadelijk mpt "pak-
voiin van de bezetting van geheel Welt
Diuteehkmd tot Berlijn, is de vraag. Uil
Bonden mmdt draadloos gemeld: „De con-
tra-revolntionnaire beweging bedreigt Ber
lijn met een burgeroorlog en liet uitbreken
d.tatvan zou, naar gezegd wordt, bijzon-
di r bloedig krtnnen wezen. liet volk ver
zoekt om de hulp der Geallieerden en
viaagt hun de bezetting tot Berlijn uit te
breiden."
Dat laatste is natuurlijk maar *nsmoesje,
liet volk zal in geen geval om. de bezetting
viagen. misschien enkele grool-industiiee-
lou. En die contra-revolutie, welke heet
te dieigen, moet, zooab vanzelf spreekt,
al» voorwendsel dienen. Tc Berlijn ismen
nu gewaarschuwd. Als het daar weer loi
botsingen mocht komen, -u-eet" men, waf er
waatsthijnlijk het gevolg van is. liet is
wnailijk niet uitlokkend om de Geallieeidcn
als beschermers van' de orde binnen te
balen. Men ziet het in Rijnland en Elzas-
Lotha ringen. De Franschen beschouwen dit
laatste gebied reeds als bun toegewezen,
J'oincaré, Clemenceau en"oemgo generaals
zijn. zooals we reeds meldden, geweldig
gehuldigd in' het voormalige Rijksland.
De Fransche president heeft verklaard, dat
er gc-en volksstemming meer zou plaats
hebben, want dat dit voor de Elzas-Lotha-
tingers een... bcleediging zou zijn. Er
is. volgens hom, geen sterveling, die er
aan twijfelt, welke zijde zij kiezen zouden.
Maar Poincaré zei niet, dat, om dit
resultaat to verkrijgen, reeds duizenden
Duitsehers zijn verwijderd. De regceiing
te Berlijn lieeft tegen die uitzetting ge
protesteerd en gedieigd met verbanning van
alio Elzas-Lotharingers uit het overige
Duitschland. als dc Franschen doorgaan
met hun onrechtvaardig bedrijf. De to-e-
zeaaing is verkregen, dat de uitzetting zal
gestaakt Worden.
De landhonger van Frankrijk is m »t de
aanhechting van Elzas-Lotliaringen niet ge
sltld. Integendeel, ook hier komt blijkbaar
„de trek ondw liet eten". Er beslaan
n 1. ernstige plannon, om het goheclqo
Duitsrhe gebied ten W. Van d.e.n
li ij n b ij F r a n k r ij k in te 1 ij" ven. "De
ti'pullieerden Lebben gezegd, te strijden,
voor recht on rechtvaardigheid. Wat er
van déze sehoone leuze overblijft, waar
voor honderdduizenden het leven hebben
gelaten, worden we—-nu gewaar. Ook
ligt bet in het voornemen, zocmls op_ een
•indeie plaats iu dit blad uitvouig ia
behmdeld, om Nederland, te plukken.
De sympathie, die de Entente hij velen had,
wordt dezer dagen we) op oen zware proef
gesteld en de ondank blijkt nog steeds we-
reldsloon te'zijn. Evenais to oirient, pro-
testeeren ook de linker-RijnoeVerbewoners
luide tegen de voorgenomen annexatie.
Vooral Coblenz en •Keulen gaan aan cis
spits van den tegenstand.
De eers te-burgemeester van Keulen, Ade
nauer, heeft, aan den president van den
Rijksdïlg, Fehrenbach, -te Berlijn, het .riSl-
gende 'telegram Verzonden:
Namens dc voornaamste stad van het
volgens onbetwijfelbare medcdeelingeu tot
het uiterste gevaar gebrachte Rijnland, ver
zoek ik u drnigend den Rijksdag tot be
vestiging der regeering Ebert-Haase te Lim
burg aan de Lalin of Coblenz aanstonds
bijoen te roepen. Een tot Vredesonderhan
delingen bevoegde regeering aanstonds _in
te stellen, is een nationale noodzakelijk
heid. Slechts langs 'dien weg is h'aa-r on
verwijlde tot stand koming mogelijk."
Ook dc burgemeester Vau Coblenz heeft
een telegram met gelijke, strekking naar
Berlijn gezonden,, wat 'de instemming vau
don arbeidersraad heeft.
Naar gemeld wordt, heeft de aïweerbc-
weging v.an Coblenz uit reeds iu breed©
kringeu veld gewonnen. In heel Rijnlan 1
Zal 'in de eerstvolgende dagen, een gewel
dige beweging beginnen, welke de onmid
dellijke bijeenkomst vau den Rijksdag eisehi
en den eensgezinden wil va'n Rijnland tot
ken. In plaats daarvan wierp zij zich op
de knieën voor het bed en verborg haar
gezicht in de handen. Toen, na een wijle,
stond zij op en mot een bleek gezicht en
stijf op elkaar geperste lippen begon zij
'haar toebereidselen te maken voor de; rei».
Haar gelaat droeg deze gedwongen - uit
drukking van beslistheid, toen het gezel
schap den volgenden morgen vertrok. liet
was een mooie dag on Sylvia voelde zich
bijzonder luchthartig en vroolijlc en bracht
den graaf in verrukking, die eerst geneigd
was geweest te brominen, omdat hij zijn
geliefkoosd bridgespel in zijn club in den
steek moest laten.
„Op mijn woord," zei hij, „ik voel mij
net als oen schooljuffrouw, die met haar
leerlingen een dagje uitgaat. Signora heeft
u uw springtouw 'en hoepel wel medege
bracht?" f
Toen zij het warme en benauwde Lon
den toenige mijlen achter zich hadden',
scheen Audrey het weeë en vermoeide
gevoel, dat haar gedrukt had, af be wer
pen en het drietal praatte en lachte vroo-
lijk voort, 'terwijl Mercy met dichte oogen,
alsof yZij sliep,stilzwijgend in haar hoekje
zat. Het rijtuig vau „die Grange" wachtte
hen op faan het station en Audrey werd
nog levendiger, toen zij de bekende plaats
jes aanwees aan Sylvia, die uit het raampje
'keek en levendig belangstelde in alles en
a ieder plekje dat met Audrey in verband
uiting brengt, om al» Duihdi land bij liet
Duitsclie Rijk te blijven.
De afscbciding-iJee zal mi w»! wat 'lu
wen in de verochi)lende si-Beu. Staates*-
eretaris Preuss ln "ft bovendien een r"-r
verstandig wooul laten boeren, wat ook
ile eenheid tf'ii jjoecte z il komen. Bij ver
klaarde aan e »n vertegenwoorliger \ari de
„Ivoln. Ztg."
„Elke uf--wheidingsbeweging v.m een
bondsstaat
is buitengewoon gr-vanihjk. Mij
staat een grondwt van hu Duil-cbo Rijk'
voor ougen, welk» z»keiv gelijkcii- i'net
de Noord-Amerikaanseh giondu »L z »u ver-
Iconen. De maeMsyvrsehiming in het Duit*
sche Rijk mar hel Westen en Zuiden
zal geheel van zeif komen. Beieren en Rijn
land moesten lcabn de ontwikkeling dc r
dingen afwachten en ntel door voorbatige
maatregelen de vruchten va ten inkrijgen,
welke hun geheel van zelf in den schoot
zullen vallen."
De nrmd brengt hen, die politiek mis
schien ver van elkaar staan, dichter bijeen.
De volkscommissarissen en het uitloe
rend comité der arbeiders- en soldatenraden
hebben, niettegenstaande her gestook van
Liebknecht, de haniton ineen geslagen en
de volgende proclamatie tritg"geicn
„Beide revolutionnaire lichamen Mrcven
naar hetzelfde politieke doel voor het Duit
sclie volk: zij willen een socialistische repu
bliek. D© raad van volkscommissaris-en wd
beslist de door da revolutie geschapen con
stitutie behouden; -deze kan niet veran
derd worden zonder toestemming van het
uitvoerend comité der arbeider.-,- en sol
datenraden. Liet uitvoerend comité hoeft
door zijn positie recht van control*»: de raad
van gevolmachtigden'"o-tent'de «it\oeiendr>
macht uit: beide organismen zijn er van
dVe'rtuigd, dat hun arbeid alB-ui door ver
trouwen cn samenwerking vruchtbaar-w or
den kan. Wij veizo»ken Itet \olk ons Haal
bij, gezien dc moeilijke binnen- en bltiten1.
landsohe pn^il'ic vau 'f land, 1' steunen?'
In de „Hole Falme" had de leider der
Spartacus-groep beweerd, dat de gevangen
neming van het uitvoerend comité op j.l.
Vrijdag het werk van Ebert» was. Uit gaf
oorspronkelijk verwijdering tusseken deon-
afhankelijken en de meerdcrheidssorialis-
ten, maar Ebert heeft blijkbaar voldoende
bewijzen kunnen bijbrengen van zijn on
schuld in deze zaak.
Do meerderheidssocialislen zuilen waar
schijnlijk ©en geweldige overwinning be
halen bij dc eerlang te vervrachten alge-
meeuc verkiezingen. Overal waar plaatse
lijke. verkiezingen hebben plaats et-had,
komen zij met een overweldigende meer
derheid uit de slembus te voorschijn. Nu
weer te Chemnitz, waar men onder do
fabrieksbevolking zeker wel meer radicalen
had verwacht. Bij de Maandag aldaar ge
houden stemming voor den arsohaad zijn,
volgens de tot dusverre bekend geworden
resultaten, voor de mee.rdcrheidssociaüsten
7S.500"stommen en voor de onafhankelijke.))
6600 stommen uitgebracht. Enkele gedeel
telijke uitslagen ontbreken nog.
Over de schuldvraag maakt men zich
ook in Duitschland nog steeds druk. Via
Parijs wordt door 'Blij. N. uit Zurich gemeld
„Seheidemann hoeft in een onderhoud
met builenlancLsche journalisten verklaard
„Wat de verantwoordelijkheid van keizer
Wilhelm 'betreft, wij bespreken op't oogen
blik do mogelijkheid een staatsgerechlshof
in to stollen, dat belast zal zijn met con
onderzoek naar alle schuldigen. Maar hel
is do Nationale Vergadering, die over dit
vraagstuk in laatste instantie zal hebben,
te beslissen. Dc minister van buitenland-
sche zaken zal alle documenten publiceeren
betreffende den oorsprong van den oorlog
en binnenkort zal 'n Witboek verschijnen."
Voor ex-keizer Wilhelm begint het er
minder rooskleurig uit te zien. Ook do
ex-kroonprins krijgt nog een lik tut de
pan. De „Vorwürts" publiceert een telegram
van den kroonprins aan den keizer, van
B januari 1918, dat door den keizei aan
Bindcnkuiu werd doorgezonden. Het tele
gram luidt: „Ik verzoek u de drie bladen
„Frankf Ztg.", „llerl. Tagebi." en „Vor-
wutte" aan hel Westelijk fronl te willen
rei bieden. Hel onheil, dal deze» drie bladen
in de laatste maanden in de hoofden van
onze niauschap|K»n hebben aangericht. D
bedio-wnd. Voor onze aanvoerders is het
nul onvei iciullig in welke lemming -off i-
(i'Kii cn manschappen in de groo.c lre-
-di» *mg->2evpchtc»n gaan. Tot mijn blijdschap
heb ik gezien, dat te Berlijn flink wordt
huigeinsl." De „Yonv\ut>" nieikt daarbij
cp. dal de onlangs gepubliceerde order van
genei nul Ekhhorn van de linksrlre pers
althans nog een gelijk aantal exemplaren
wilde loslaten als van de i\»ehlsclie, hoewel
de eerste veel meer in het leger worden
veihmgd De beide "Wilhelm? echter wil
den ons maar dadelijk geheel cn al verbie
den. lle| doet ons genoegen, dal tegen-
tH er beide hoeren goed is doorgelast.
De „Slaateanzeiger" publiceert een Le-
s]uit betreffende ht in beslag nemen
van bet vermogen van liet Prui
sische koninklijke Huis.
Earth is nogmaals teruggekomen op "de
bewering van .Toffe», als zouden de onafhan
kelijke!) geld en wapen- vau de Tlorijewiki
ontvangen hebben. Evenals tea onzent Wijn-
knop ontkent Bartb dit ten stelligste. Wel
1 ooft hij jnop-iganda gemankt en wapens
aangeschaft, maar uitsluitend met Duiteeh
geld, en gedeeltelijk nog wel, zonder dtw
in hel partijbestuur te kennen, zoodat de
onafhankelijke mcia'i-tm ia 'L geheel geen
blaam treft.
Verzet tegen de Cata-
1 i a a n s r b e oische n.
De .Morning Po-I" vern* emt ui! Ma
drid, dit pen duizuiriim deHaemer- felten-
•!e bclnnging vm imiid »l-'ied»»u en mboi-
Bers piotesi'eri" tegen de sieparisti^cli
neigingen in Catatonia betooging, waar-
bij Oen piot'ri a:m (ten ."■eisten mini-Ier
werd ovarii,in ligd, lut'l wii or lelijk eer-
loop. A'te winkel- w uvn lijitens de_lH»ton-
gitig-gesloten, ftel veizd tegui tie ci-chmi
van t'atalonii» ncint to- i»i v er schil lende
pioviiu-iëii en \ooral le Madrid, waar (te
industrieel >11 en koo'BteJcu overceiflcwT-
men mn gi »n go-»leien naai Catilome te
zenden, in li. ii bi >r de agita'ie voortduuri.
Bejnifalie- uit de ra- iliaan-che provinems
hebben te Ma'Bicl d-- ndmini-tratieve auto
nomie verlangd, maar m»l \rn-kluring, dat
z» de eenheid de-, 1-mii- zu'len behou'lon
Ze zijn dooi den konit g on: vangen, wien
zij volkomen tiotiw betuigden.
Van alle kantten bedreigd.
Graal Audia-sy. de laalsie minister van
"fiuiteidand-ebe zaken vau Oosteiu'ijk-IHon-
«arije heelt een ojisu brief aan cle/Enteute
geridil, waarin hij o. a. op Ihet gevaar
wijs/, dat de Geallieerden bezig rijn te
scheppen, door !oo te staan, dat de Tsje-
hen aan den cuien kant eu Roemenië
ter andere zijde Hongarije onrechtmatig ge
bieden uHiaiulia juaken. Het b'oisje'wisme
zal, volgens hem. lliongarrjé ver-scheuren,
als de .ellende nog grooter wordt, waarin
een gToot deel der bevolking leeft.
Roemeni.'rs hebben hot geheele comi-
taat Kiskukulo bezet, hetwelk buiten dc
demarcalieliju ligt.
Een bere-ht uit Bocdapesl zegt:
Duitscli-Ooslcnrijkscbe agenten hebben in
Wesl-Hongarije wapens verdeeld onder de
bevolking dit» zij aanzetten tot afscheiding
van Hongarije en aansluiting bij Duitsch-
Oostenrijk. i
Hindenburg n a ar een kl o o s .t e r
De „Vossi-chc Zeilung'' verneemt uit Luc-
nebmg, dal llinclcuburg zioh na do demo
bilisatie in het klooster Luonc, een kwar-
lierlje van de genoemde stad, metterwoon
zal vestigen.
stond. Weldra kregen zij het portiershuis
van de Court iu het oog on Sylvia vroeg!
natuurlijk
„Welk landgoed 'is dat, Androy?"
Zij merkte .niet op dat het gezicht van
haar vriendin betrok, toen zij anl-
ivooidde
l „Lynne Court. Nu zijn we gauw thuis,
Sylvia," voegde zij er dadelijk bij, alsof
zij verdere» vragen wilde Vermijden die op
rlc plaats welke ze passeerden betrekking
konden hebben; »en toen het rijtuig de
laan inreed ton „de Grange" iri het gezicht
kwam. zei zei: „En nu zijn we er
Een uitroep van genot en bewondering
ontsnapte aan Sylvia's lippen,
i „Hoe mooi0, lieve," en zij lachte met
voorgewend ontzag „ik had tot nu toe
geen idos, dat jc zulk een grootc dame
was. Ik wou wel eens weten hoe het
gevoel moet wezen meesteres te wezen
van dit alles." En zij lachte.
Andrey lachte ook; maar dc lach stierf
weg iu eeu zucht. Het vrij tuig hield voor
de deur stil, ecu rij bedienden stond daar
te wachten om hun meesteres van harte
welkom to heet'en. cn Audrey, die. wel be
greep hoe Sylvia verlangde, mam haar hij
de hand jou zei: 1
.„Kom, laat mij je je kamerswijzen.
Ja, dit is de ihallik zal je alles laten
Maar niet eerder dan na het eten,"
Wilson niet naar Keulen.
Wilson heeft gezegd, dat geen Amerikaan
Du-bchiand vooiloopig moet betreden, of
het rnoel ambtshalve zijn. Het Duilsehe
volk moei boeten voor de gepleegde mis
daden.
Ui L E sill I a nd.
In Libau is een algemeeno staking uit
gebroken.
De Russische revolulionnaire regeering
beeft een inan-fesl uitgevaardigd, waarin
■Ie voorlnop'ge legeering van Esthiand ver-
vaden wordt verklaard. In p.aats4k«uvan
'reedt een Iwtblandschc» sovjet-regeering
op.
Vorste Hj k bezoek.
De koning van Engeland en de beide
prin-eu brachten een bezoek aan Zee-
1 nyrge en Ostende. Ze zijn via Duinker
ken naar Engeland teruggekeedr.
Een tr einjbotsiing.
Bij een treinbotsing in de buurt van
Oudenaarde werden 18 personen gedood
en velen gewond. Onder de slachtoffers
waren vijf Engelsche soldalen en één. Fran
sche.
De houding der Luxem
burgers.
Op verzoek der inwoners van het groot
hertogdom Luxemburg zal een Belgisch re
giment, aangevoerd door Luxemburgsche
oificieren, zich binnenkort aansluiten bij
de Fransche en Amerikaansche troepen in
bet groothertogdom.
fout ra-b e o eken.
De vertegenwoordiger- te New-York van
<le „Malin" bericht, dat de koningen van
Engeland. België, Italië cn president Poin
caré in 1919 een tegenbezoek aan Amerika
z.ullen brengen.
Geen Nob el vredespr ij s.
Hel Nobelcomité heelt geen aanleiding
gevonden om aan de voorgestelde candida-
i|'ii den Nobelprijs voor 1918 uit te reiken.
'Hel bedrag van den prijs blijft voor het
volgende jaar bewaiu-d.
De bezetting van Keulen.
Te Keulen liggen tirans de 9e en de
29ste Engelsche divisie en oen cavalerie
divisie. .in het geheel 32,000 man.
De .Engelsche miariiie-co mm is- -
s i e te Ham burg.
Gisteren is te Hamburg de Engelsche
marine-commissie aangekomen ter bezich-
ligTii'g vaifMle ongeveer dertig in de haven
liggende Engelsche handels-chepen.
V r e d e s p i o- b 1 o me n.
Ditmaal niet van po.ÜLieken aard, maar
van zeer huishoudelijke natuur.
Wat moet ér gebeuren met de duizen
den Engelsche meisjes, die, in 13© canlines
van Frankrijk, in de hospitalen van Egypte,
in de keukens van Macedonië, en op de
bcspitaalschepcn der worddoceanen het
avontuiulijke element hebben feeren waar-
deoren
Zullen zij terugkeer eu, en als .vroeger
haar plaateen innemen op kantoorkrukken,
achter sclu-ijfmaohines en o»ud9-h»eerenwa-
gentjes in keukens eu naaikamers?
Zal bet niot overal gaan als in het
Engelsche landhuis, waar «m nieuwe feeu-
kenmeid kwam?
De „Daily Chro»nicle" vartel't ervan:
Zij zag er genoegelijk uit, rond en 'dik
en glimlachend, ril- alle goede Engelsche
keukenmeiden/
Maar dat duurde niet lang. Plotseling
was zij dc' onvoldaanheid zelve.
,,'t Is hier erg prettig." zei ze tegen
mevrouw, „maar veel te geregeld. Ik wil'
niet onvriendelijk zijn. Het komt omdat ik
hij hot leger geweest ben. Ik' was keuken
meid in eau militair hospitaal in 'Egypte,
vandaar werd ik naar Salooiki gestuurd. En
je wist vandaag niet wat er morgen ging
gebeuren. Terwijl hier... 't is hier heel
aangenaam, maar het ziet er uit alsof 'Jicfc
ovcr tien jaar nog 'net 'zoo aangenaam zal
zei de graaf, die onlzeiteml genoten had
van de reis. „Het (middagmaal niet lateu
wachten, meisjes, of ik breng je naar
school terug. A propos, Audrey, ik heb
niet aan Jordan getelegrafeerd; jij hebt
het zeker wel gedaan, hij komt zeker wel
inecren, hè?"
„Hij is iu Londen," ,z.oi Andrey plotse
ling koud eu koek
i„0 ja, wal is flat?" vroeg de graaf.
'Andrey was echter al weggcloupen met
Sylvia en scheen dc vraag niet gehoord
le hebben. Sylvia ,keck (le nette kamers
rond, die, ofschoon lïlin •komst zoo kort
te voren was aangekondigd, pr uitzagen
alsof ze al weken geleden voor hen in
gereedheid gebrachl waien en allo luxe
voorwerpen schenen te bevatten, idie een
zeer ycüleischcnde jonge vrouw maar met
mogelijkheid verlangen kan. .Sylvia dan
keek do kamers rond met een zucht van
bewondering, die overging in een uitroe)*
vau verrukking, toen zij naar hel venster
liep:
„O, ho-e kan jc ooit dit paradijs verlaten
voor dat akelige Louden?" riep zij uit.
„Dit doet mij meer idaji ooit verlangen,
(naar ons hutje pp het land nietwaar,
Mprcy Mercy glimlachte droevig toen zij
zich over het valies ihecnboog, dat een
kamenier haar hielp uilpakken. „Andrey,
j,c moet mij alles (laten zien, denk er aan
al de plaatsen waay jo als meisje placht
te spelen en al (Ie dingen en do dieren
waar je veel van houdt. Ik moei alles
zien, dan kan ik mij zelf wijsmaken dat
ik je jaren hob gekend in plaats van on
kelen weken. Dinceren? Wat pen schande,
dal men den lijd nioet besteden met eten
en, drinken als er zooveel te .doen is en
maar vier dagen om (alles in te doen."
Dc kleedkamer van Andrey grensde aan
die van Sylvia, en (ile twee jonge meisjes
bléven voorlp'raten door de open deur, ter
wijl zij zich verkleeddeneu daar zij' er
op hadden aangedrongen dat Mercy naar
haar eigen kamer zou gaan om tc rusten^
iiop Andrey voortdurend heen en weer
om Sylvia haar hulp aan te bieden
een aanbod, dat Sylvia lachend weigerde.
'„Lieve Andrey, ik ben geen eigenares van
een landgoed met epn gracht om-het huis
en ilc beu niet .gewoon aan kameniers en
hofdames. Ik kan mij zelf wel Ideeden. Er
is zelfs eon tijd geweest dat ik bijna geen
Moeren had om aan te dopn/-' voegdto zjj
er vroolijk bij.
Daar luidde de gong voor et diner, en
de stom van den graaf klo'nk de groot©
trap al op en riep blijde, maar waarschu
wend: „Kom nu meisjes 1" en zij gingen
li'aar beneden. -