Woensdag II December 1918. eerste blad. 71,to Jèargang, Do toestand in linitiohlainl. Uit Hongarije MrerssiL Intercomm. Telefoon No. 103. No 15928. Uit Spanje. lWordt vervolgd.) hut ronraot versrliljnl dnprel«ks, melail- yaB Zufl- en leestiUpen. MPnn per kwartaal, met inlieRiip van 5 eta. «„kosten: t 1 Iraneo per post I 2.—. iCpnl3 pet wee'*' 14 ciDt3' - Af* TL'i rents. Abonnementen worden jU""hiH aan-ecomcn d?dYer(e!iti<ffl voor kcl ce.stroteeoflU»m «„„ten vóór twaalf uur aan het Itureau wer i iia hen bepcaldo plaats vau gewaarborgd. BUREAU: LANQE HAVEN 141 (HOEK KORTE HAVEN). Prga dor Advertentiënvan 15 regrfa f 1.30; iedere regel meer 25 cents. Beclames 60 centa, per regel. AdvertentiSn en fieclamea met 10 in het Zaterdagavond- nummer met 20 rerhooging. Incasso kosten 5 cents; poetkwitantiea 10 cents. Tarieven van advertenties bij abonnement -rijn aan het Bureau verkrijgbaar. Dagelijks worden Kleine Advertentiën op genomen i 40 cents per advertentie van hoogstens 30 woorden, ieder woord meer 2V. cent, bij vooruitbetaling aan bet Bureau te voldoen. •i e«rvtv* wvj aox» •OL+.^nufrru/ r~v -UMi-rfvsrrvJWC - Gistcicn heeft de luisterrijke intocht van gardeiegimcnlen te Berlijn plants gehad, waar do torugkeeroide soldaten door lion- detdduizenden menscheu werden toege juicht en door de rcgeeiing officieel ont vangen. Het gedrang op straat was levens gevaarlijk en de' passage werd, n.eltegen- slaando alle orde-maatregelen, soms. ge stremd door de opdringende mensclien- dr ommen, die de soldaten met bloemen bestrooiden, en versnaperingen en sigaret ten aanboden. Ebert heelt een toespraak gehouden, waarin hij dank bracht aan de strijders, de dooden herdacht en allch op wekte mede te werken aan den weder opbouw van het vaderland, waarbij heL streven moet voorzitten om de eenheid van het geheele rijk te handhaven. „Vaak," aldus eindigde Ebert, „toen ge daarbuiten ruw handwerk moest verrichten, gijig uw verlangen uit naar de werkplaat sen voor den cultuurarbeid in hel vader land. De socialistische republiek, die u in mijn persoon begroet, zal de gemeen schap van den arbeid zijn. Da arbeid is de godsdienst van het socialisme. xLrbei- den moeten wij i;et alle kracht, willen wij niet tot oen wrik van bedelaars wor den. Het rijk der vernieling hebt gij ver laten, de poorten van een nieuw rijk ope nen zich voor u. Uwt kracht tot daden moet ons naar een nieuw v redesgel uk vo^»- ren. Weldra zal het uur van den vrede, waarnaar wij hunkeren, slaan; weldra zal de consülueercndc Nationale Vergadering de viijheid en de republiek vast aan het anker lcgaen, door dan onaan,tastbaren wil win liet Duitsrhe volk." Ebert schijnt dus over de Nat. Verg. anders te denken dan Hoffmann, die. als de Constituante niet „rood" wordt, ze weer uit elkaar wil jagen. Do intocht van de garde-troepen te Ber lijn is van overwegend belang voor de uist en orde in Duitschland. Liebknecht heeft nu Weinig kans meer om zijn doel te 'bereiken door middel van geweld Ook de regoering was eerst niet erg genist op do komst van deze regimenten, daar verwacht kon worden, dat deze troe pen nog wel iets zouden voelen voor het oude koningshüis en de voormalige re geering. Toen luitenant-generaal Lequis, de aanvoerder, echter aan de nieuwe regee- ring zijn trouw had verpand en de ver zekering had gegeven, dat zijn troepen vast besloten waren het huidige bewind te steu nen, was natuurlijk spoedig alle vrees weg genomen. Opmerkelijk is, dat, terwijl Ber- lija als onder vlaggen begraven was, men zoo goed als nergens een roode vlag ont dekte. Ook de soldaten roerden alleen op hun geweien de verschillende dundoeken van de stammen, waartoe zij behoorden, mede. De Berlijnsche bladen richten welkomst groeten aan de thuiskomende strijders, die zeker niet over gebrek aan belangstelling mogen klagen. Er Waren echter ook smar telijke herinneringen bij al de vreugde. Voor do Berlij nors, die de garderegimenten ken den van voor den oorlog, moet do intocht vaak een droevig tooneel zijn gieWeest. Zoo had Ipjvoorbeeld de laatste strijd aan de Aisne van het trotse he regiment der garde- kurassiers slechts acht-en-veertig man en twee officieren overgelaten. 0£ de regeeringsgebrouw© troepen een verdere vernedering van Duitschland zul len kunnen voorkomen, die dreigt in den Naar liet Engel sch, yan CHARLES GAP,VICE. 116) 1 Mercy schrikte even en haar oogen zoch ten een oogenblik die van Sylvia en 't was of ze verschrikt stonden. „.Te voelt je of je liever alios zou willen doen dan uit je eigen kamer gaan, en dat bewijst juist hoe hoog noodig je behoefte hebt aan ver andering. Kijk! we zijn met ons tweeën Tegen één en zooals je weet, de eenevan die twee is het onbuigzaamste en stijfhoof- digste van alle wezens, zoodat je wel ge noodzaakt ben toe to geven." Mercy glimlachte niet, maar keek recb l voor zich uit. - „Ik geloof, dat ik mee moet," zei ze alsof de woorden'haar inspanning kostten. Sylvia klapte in de handen en sprong Dp en gaf haar een kus. „HoeraMaak je maar gauw klaar, mar- telai es, die je bentl Als je maar eenmaal heat begonnen met pakken,- dan zal je wel meer berusten in je wreede lot." Mercy gaf geen antwoord op deze vrien delijke scherts ,en ging stilzwijgend de ka mer uit. Maar toen zij op haar eigen kamer kwam, begon zij niet dadelijk mpt "pak- voiin van de bezetting van geheel Welt Diuteehkmd tot Berlijn, is de vraag. Uil Bonden mmdt draadloos gemeld: „De con- tra-revolntionnaire beweging bedreigt Ber lijn met een burgeroorlog en liet uitbreken d.tatvan zou, naar gezegd wordt, bijzon- di r bloedig krtnnen wezen. liet volk ver zoekt om de hulp der Geallieerden en viaagt hun de bezetting tot Berlijn uit te breiden." Dat laatste is natuurlijk maar *nsmoesje, liet volk zal in geen geval om. de bezetting viagen. misschien enkele grool-industiiee- lou. En die contra-revolutie, welke heet te dieigen, moet, zooab vanzelf spreekt, al» voorwendsel dienen. Tc Berlijn ismen nu gewaarschuwd. Als het daar weer loi botsingen mocht komen, -u-eet" men, waf er waatsthijnlijk het gevolg van is. liet is wnailijk niet uitlokkend om de Geallieeidcn als beschermers van' de orde binnen te balen. Men ziet het in Rijnland en Elzas- Lotha ringen. De Franschen beschouwen dit laatste gebied reeds als bun toegewezen, J'oincaré, Clemenceau en"oemgo generaals zijn. zooals we reeds meldden, geweldig gehuldigd in' het voormalige Rijksland. De Fransche president heeft verklaard, dat er gc-en volksstemming meer zou plaats hebben, want dat dit voor de Elzas-Lotha- tingers een... bcleediging zou zijn. Er is. volgens hom, geen sterveling, die er aan twijfelt, welke zijde zij kiezen zouden. Maar Poincaré zei niet, dat, om dit resultaat to verkrijgen, reeds duizenden Duitsehers zijn verwijderd. De regceiing te Berlijn lieeft tegen die uitzetting ge protesteerd en gedieigd met verbanning van alio Elzas-Lotharingers uit het overige Duitschland. als dc Franschen doorgaan met hun onrechtvaardig bedrijf. De to-e- zeaaing is verkregen, dat de uitzetting zal gestaakt Worden. De landhonger van Frankrijk is m »t de aanhechting van Elzas-Lotliaringen niet ge sltld. Integendeel, ook hier komt blijkbaar „de trek ondw liet eten". Er beslaan n 1. ernstige plannon, om het goheclqo Duitsrhe gebied ten W. Van d.e.n li ij n b ij F r a n k r ij k in te 1 ij" ven. "De ti'pullieerden Lebben gezegd, te strijden, voor recht on rechtvaardigheid. Wat er van déze sehoone leuze overblijft, waar voor honderdduizenden het leven hebben gelaten, worden we—-nu gewaar. Ook ligt bet in het voornemen, zocmls op_ een •indeie plaats iu dit blad uitvouig ia behmdeld, om Nederland, te plukken. De sympathie, die de Entente hij velen had, wordt dezer dagen we) op oen zware proef gesteld en de ondank blijkt nog steeds we- reldsloon te'zijn. Evenais to oirient, pro- testeeren ook de linker-RijnoeVerbewoners luide tegen de voorgenomen annexatie. Vooral Coblenz en •Keulen gaan aan cis spits van den tegenstand. De eers te-burgemeester van Keulen, Ade nauer, heeft, aan den president van den Rijksdïlg, Fehrenbach, -te Berlijn, het .riSl- gende 'telegram Verzonden: Namens dc voornaamste stad van het volgens onbetwijfelbare medcdeelingeu tot het uiterste gevaar gebrachte Rijnland, ver zoek ik u drnigend den Rijksdag tot be vestiging der regeering Ebert-Haase te Lim burg aan de Lalin of Coblenz aanstonds bijoen te roepen. Een tot Vredesonderhan delingen bevoegde regeering aanstonds _in te stellen, is een nationale noodzakelijk heid. Slechts langs 'dien weg is h'aa-r on verwijlde tot stand koming mogelijk." Ook dc burgemeester Vau Coblenz heeft een telegram met gelijke, strekking naar Berlijn gezonden,, wat 'de instemming vau don arbeidersraad heeft. Naar gemeld wordt, heeft de aïweerbc- weging v.an Coblenz uit reeds iu breed© kringeu veld gewonnen. In heel Rijnlan 1 Zal 'in de eerstvolgende dagen, een gewel dige beweging beginnen, welke de onmid dellijke bijeenkomst vau den Rijksdag eisehi en den eensgezinden wil va'n Rijnland tot ken. In plaats daarvan wierp zij zich op de knieën voor het bed en verborg haar gezicht in de handen. Toen, na een wijle, stond zij op en mot een bleek gezicht en stijf op elkaar geperste lippen begon zij 'haar toebereidselen te maken voor de; rei». Haar gelaat droeg deze gedwongen - uit drukking van beslistheid, toen het gezel schap den volgenden morgen vertrok. liet was een mooie dag on Sylvia voelde zich bijzonder luchthartig en vroolijlc en bracht den graaf in verrukking, die eerst geneigd was geweest te brominen, omdat hij zijn geliefkoosd bridgespel in zijn club in den steek moest laten. „Op mijn woord," zei hij, „ik voel mij net als oen schooljuffrouw, die met haar leerlingen een dagje uitgaat. Signora heeft u uw springtouw 'en hoepel wel medege bracht?" f Toen zij het warme en benauwde Lon den toenige mijlen achter zich hadden', scheen Audrey het weeë en vermoeide gevoel, dat haar gedrukt had, af be wer pen en het drietal praatte en lachte vroo- lijk voort, 'terwijl Mercy met dichte oogen, alsof yZij sliep,stilzwijgend in haar hoekje zat. Het rijtuig vau „die Grange" wachtte hen op faan het station en Audrey werd nog levendiger, toen zij de bekende plaats jes aanwees aan Sylvia, die uit het raampje 'keek en levendig belangstelde in alles en a ieder plekje dat met Audrey in verband uiting brengt, om al» Duihdi land bij liet Duitsclie Rijk te blijven. De afscbciding-iJee zal mi w»! wat 'lu wen in de verochi)lende si-Beu. Staates*- eretaris Preuss ln "ft bovendien een r"-r verstandig wooul laten boeren, wat ook ile eenheid tf'ii jjoecte z il komen. Bij ver klaarde aan e »n vertegenwoorliger \ari de „Ivoln. Ztg." „Elke uf--wheidingsbeweging v.m een bondsstaat is buitengewoon gr-vanihjk. Mij staat een grondwt van hu Duil-cbo Rijk' voor ougen, welk» z»keiv gelijkcii- i'net de Noord-Amerikaanseh giondu »L z »u ver- Iconen. De maeMsyvrsehiming in het Duit* sche Rijk mar hel Westen en Zuiden zal geheel van zeif komen. Beieren en Rijn land moesten lcabn de ontwikkeling dc r dingen afwachten en ntel door voorbatige maatregelen de vruchten va ten inkrijgen, welke hun geheel van zelf in den schoot zullen vallen." De nrmd brengt hen, die politiek mis schien ver van elkaar staan, dichter bijeen. De volkscommissarissen en het uitloe rend comité der arbeiders- en soldatenraden hebben, niettegenstaande her gestook van Liebknecht, de haniton ineen geslagen en de volgende proclamatie tritg"geicn „Beide revolutionnaire lichamen Mrcven naar hetzelfde politieke doel voor het Duit sclie volk: zij willen een socialistische repu bliek. D© raad van volkscommissaris-en wd beslist de door da revolutie geschapen con stitutie behouden; -deze kan niet veran derd worden zonder toestemming van het uitvoerend comité der arbeider.-,- en sol datenraden. Liet uitvoerend comité hoeft door zijn positie recht van control*»: de raad van gevolmachtigden'"o-tent'de «it\oeiendr> macht uit: beide organismen zijn er van dVe'rtuigd, dat hun arbeid alB-ui door ver trouwen cn samenwerking vruchtbaar-w or den kan. Wij veizo»ken Itet \olk ons Haal bij, gezien dc moeilijke binnen- en bltiten1. landsohe pn^il'ic vau 'f land, 1' steunen?' In de „Hole Falme" had de leider der Spartacus-groep beweerd, dat de gevangen neming van het uitvoerend comité op j.l. Vrijdag het werk van Ebert» was. Uit gaf oorspronkelijk verwijdering tusseken deon- afhankelijken en de meerdcrheidssorialis- ten, maar Ebert heeft blijkbaar voldoende bewijzen kunnen bijbrengen van zijn on schuld in deze zaak. Do meerderheidssocialislen zuilen waar schijnlijk ©en geweldige overwinning be halen bij dc eerlang te vervrachten alge- meeuc verkiezingen. Overal waar plaatse lijke. verkiezingen hebben plaats et-had, komen zij met een overweldigende meer derheid uit de slembus te voorschijn. Nu weer te Chemnitz, waar men onder do fabrieksbevolking zeker wel meer radicalen had verwacht. Bij de Maandag aldaar ge houden stemming voor den arsohaad zijn, volgens de tot dusverre bekend geworden resultaten, voor de mee.rdcrheidssociaüsten 7S.500"stommen en voor de onafhankelijke.)) 6600 stommen uitgebracht. Enkele gedeel telijke uitslagen ontbreken nog. Over de schuldvraag maakt men zich ook in Duitschland nog steeds druk. Via Parijs wordt door 'Blij. N. uit Zurich gemeld „Seheidemann hoeft in een onderhoud met builenlancLsche journalisten verklaard „Wat de verantwoordelijkheid van keizer Wilhelm 'betreft, wij bespreken op't oogen blik do mogelijkheid een staatsgerechlshof in to stollen, dat belast zal zijn met con onderzoek naar alle schuldigen. Maar hel is do Nationale Vergadering, die over dit vraagstuk in laatste instantie zal hebben, te beslissen. Dc minister van buitenland- sche zaken zal alle documenten publiceeren betreffende den oorsprong van den oorlog en binnenkort zal 'n Witboek verschijnen." Voor ex-keizer Wilhelm begint het er minder rooskleurig uit te zien. Ook do ex-kroonprins krijgt nog een lik tut de pan. De „Vorwürts" publiceert een telegram van den kroonprins aan den keizer, van B januari 1918, dat door den keizei aan Bindcnkuiu werd doorgezonden. Het tele gram luidt: „Ik verzoek u de drie bladen „Frankf Ztg.", „llerl. Tagebi." en „Vor- wutte" aan hel Westelijk fronl te willen rei bieden. Hel onheil, dal deze» drie bladen in de laatste maanden in de hoofden van onze niauschap|K»n hebben aangericht. D bedio-wnd. Voor onze aanvoerders is het nul onvei iciullig in welke lemming -off i- (i'Kii cn manschappen in de groo.c lre- -di» *mg->2evpchtc»n gaan. Tot mijn blijdschap heb ik gezien, dat te Berlijn flink wordt huigeinsl." De „Yonv\ut>" nieikt daarbij cp. dal de onlangs gepubliceerde order van genei nul Ekhhorn van de linksrlre pers althans nog een gelijk aantal exemplaren wilde loslaten als van de i\»ehlsclie, hoewel de eerste veel meer in het leger worden veihmgd De beide "Wilhelm? echter wil den ons maar dadelijk geheel cn al verbie den. lle| doet ons genoegen, dal tegen- tH er beide hoeren goed is doorgelast. De „Slaateanzeiger" publiceert een Le- s]uit betreffende ht in beslag nemen van bet vermogen van liet Prui sische koninklijke Huis. Earth is nogmaals teruggekomen op "de bewering van .Toffe», als zouden de onafhan kelijke!) geld en wapen- vau de Tlorijewiki ontvangen hebben. Evenals tea onzent Wijn- knop ontkent Bartb dit ten stelligste. Wel 1 ooft hij jnop-iganda gemankt en wapens aangeschaft, maar uitsluitend met Duiteeh geld, en gedeeltelijk nog wel, zonder dtw in hel partijbestuur te kennen, zoodat de onafhankelijke mcia'i-tm ia 'L geheel geen blaam treft. Verzet tegen de Cata- 1 i a a n s r b e oische n. De .Morning Po-I" vern* emt ui! Ma drid, dit pen duizuiriim deHaemer- felten- •!e bclnnging vm imiid »l-'ied»»u en mboi- Bers piotesi'eri" tegen de sieparisti^cli neigingen in Catatonia betooging, waar- bij Oen piot'ri a:m (ten ."■eisten mini-Ier werd ovarii,in ligd, lut'l wii or lelijk eer- loop. A'te winkel- w uvn lijitens de_lH»ton- gitig-gesloten, ftel veizd tegui tie ci-chmi van t'atalonii» ncint to- i»i v er schil lende pioviiu-iëii en \ooral le Madrid, waar (te industrieel >11 en koo'BteJcu overceiflcwT- men mn gi »n go-»leien naai Catilome te zenden, in li. ii bi >r de agita'ie voortduuri. Bejnifalie- uit de ra- iliaan-che provinems hebben te Ma'Bicl d-- ndmini-tratieve auto nomie verlangd, maar m»l \rn-kluring, dat z» de eenheid de-, 1-mii- zu'len behou'lon Ze zijn dooi den konit g on: vangen, wien zij volkomen tiotiw betuigden. Van alle kantten bedreigd. Graal Audia-sy. de laalsie minister van "fiuiteidand-ebe zaken vau Oosteiu'ijk-IHon- «arije heelt een ojisu brief aan cle/Enteute geridil, waarin hij o. a. op Ihet gevaar wijs/, dat de Geallieerden bezig rijn te scheppen, door !oo te staan, dat de Tsje- hen aan den cuien kant eu Roemenië ter andere zijde Hongarije onrechtmatig ge bieden uHiaiulia juaken. Het b'oisje'wisme zal, volgens hem. lliongarrjé ver-scheuren, als de .ellende nog grooter wordt, waarin een gToot deel der bevolking leeft. Roemeni.'rs hebben hot geheele comi- taat Kiskukulo bezet, hetwelk buiten dc demarcalieliju ligt. Een bere-ht uit Bocdapesl zegt: Duitscli-Ooslcnrijkscbe agenten hebben in Wesl-Hongarije wapens verdeeld onder de bevolking dit» zij aanzetten tot afscheiding van Hongarije en aansluiting bij Duitsch- Oostenrijk. i Hindenburg n a ar een kl o o s .t e r De „Vossi-chc Zeilung'' verneemt uit Luc- nebmg, dal llinclcuburg zioh na do demo bilisatie in het klooster Luonc, een kwar- lierlje van de genoemde stad, metterwoon zal vestigen. stond. Weldra kregen zij het portiershuis van de Court iu het oog on Sylvia vroeg! natuurlijk „Welk landgoed 'is dat, Androy?" Zij merkte .niet op dat het gezicht van haar vriendin betrok, toen zij anl- ivooidde l „Lynne Court. Nu zijn we gauw thuis, Sylvia," voegde zij er dadelijk bij, alsof zij verdere» vragen wilde Vermijden die op rlc plaats welke ze passeerden betrekking konden hebben; »en toen het rijtuig de laan inreed ton „de Grange" iri het gezicht kwam. zei zei: „En nu zijn we er Een uitroep van genot en bewondering ontsnapte aan Sylvia's lippen, i „Hoe mooi0, lieve," en zij lachte met voorgewend ontzag „ik had tot nu toe geen idos, dat jc zulk een grootc dame was. Ik wou wel eens weten hoe het gevoel moet wezen meesteres te wezen van dit alles." En zij lachte. Andrey lachte ook; maar dc lach stierf weg iu eeu zucht. Het vrij tuig hield voor de deur stil, ecu rij bedienden stond daar te wachten om hun meesteres van harte welkom to heet'en. cn Audrey, die. wel be greep hoe Sylvia verlangde, mam haar hij de hand jou zei: 1 .„Kom, laat mij je je kamerswijzen. Ja, dit is de ihallik zal je alles laten Maar niet eerder dan na het eten," Wilson niet naar Keulen. Wilson heeft gezegd, dat geen Amerikaan Du-bchiand vooiloopig moet betreden, of het rnoel ambtshalve zijn. Het Duilsehe volk moei boeten voor de gepleegde mis daden. Ui L E sill I a nd. In Libau is een algemeeno staking uit gebroken. De Russische revolulionnaire regeering beeft een inan-fesl uitgevaardigd, waarin ■Ie voorlnop'ge legeering van Esthiand ver- vaden wordt verklaard. In p.aats4k«uvan 'reedt een Iwtblandschc» sovjet-regeering op. Vorste Hj k bezoek. De koning van Engeland en de beide prin-eu brachten een bezoek aan Zee- 1 nyrge en Ostende. Ze zijn via Duinker ken naar Engeland teruggekeedr. Een tr einjbotsiing. Bij een treinbotsing in de buurt van Oudenaarde werden 18 personen gedood en velen gewond. Onder de slachtoffers waren vijf Engelsche soldalen en één. Fran sche. De houding der Luxem burgers. Op verzoek der inwoners van het groot hertogdom Luxemburg zal een Belgisch re giment, aangevoerd door Luxemburgsche oificieren, zich binnenkort aansluiten bij de Fransche en Amerikaansche troepen in bet groothertogdom. fout ra-b e o eken. De vertegenwoordiger- te New-York van <le „Malin" bericht, dat de koningen van Engeland. België, Italië cn president Poin caré in 1919 een tegenbezoek aan Amerika z.ullen brengen. Geen Nob el vredespr ij s. Hel Nobelcomité heelt geen aanleiding gevonden om aan de voorgestelde candida- i|'ii den Nobelprijs voor 1918 uit te reiken. 'Hel bedrag van den prijs blijft voor het volgende jaar bewaiu-d. De bezetting van Keulen. Te Keulen liggen tirans de 9e en de 29ste Engelsche divisie en oen cavalerie divisie. .in het geheel 32,000 man. De .Engelsche miariiie-co mm is- - s i e te Ham burg. Gisteren is te Hamburg de Engelsche marine-commissie aangekomen ter bezich- ligTii'g vaifMle ongeveer dertig in de haven liggende Engelsche handels-chepen. V r e d e s p i o- b 1 o me n. Ditmaal niet van po.ÜLieken aard, maar van zeer huishoudelijke natuur. Wat moet ér gebeuren met de duizen den Engelsche meisjes, die, in 13© canlines van Frankrijk, in de hospitalen van Egypte, in de keukens van Macedonië, en op de bcspitaalschepcn der worddoceanen het avontuiulijke element hebben feeren waar- deoren Zullen zij terugkeer eu, en als .vroeger haar plaateen innemen op kantoorkrukken, achter sclu-ijfmaohines en o»ud9-h»eerenwa- gentjes in keukens eu naaikamers? Zal bet niot overal gaan als in het Engelsche landhuis, waar «m nieuwe feeu- kenmeid kwam? De „Daily Chro»nicle" vartel't ervan: Zij zag er genoegelijk uit, rond en 'dik en glimlachend, ril- alle goede Engelsche keukenmeiden/ Maar dat duurde niet lang. Plotseling was zij dc' onvoldaanheid zelve. ,,'t Is hier erg prettig." zei ze tegen mevrouw, „maar veel te geregeld. Ik wil' niet onvriendelijk zijn. Het komt omdat ik hij hot leger geweest ben. Ik' was keuken meid in eau militair hospitaal in 'Egypte, vandaar werd ik naar Salooiki gestuurd. En je wist vandaag niet wat er morgen ging gebeuren. Terwijl hier... 't is hier heel aangenaam, maar het ziet er uit alsof 'Jicfc ovcr tien jaar nog 'net 'zoo aangenaam zal zei de graaf, die onlzeiteml genoten had van de reis. „Het (middagmaal niet lateu wachten, meisjes, of ik breng je naar school terug. A propos, Audrey, ik heb niet aan Jordan getelegrafeerd; jij hebt het zeker wel gedaan, hij komt zeker wel inecren, hè?" „Hij is iu Londen," ,z.oi Andrey plotse ling koud eu koek i„0 ja, wal is flat?" vroeg de graaf. 'Andrey was echter al weggcloupen met Sylvia en scheen dc vraag niet gehoord le hebben. Sylvia ,keck (le nette kamers rond, die, ofschoon lïlin •komst zoo kort te voren was aangekondigd, pr uitzagen alsof ze al weken geleden voor hen in gereedheid gebrachl waien en allo luxe voorwerpen schenen te bevatten, idie een zeer ycüleischcnde jonge vrouw maar met mogelijkheid verlangen kan. .Sylvia dan keek do kamers rond met een zucht van bewondering, die overging in een uitroe)* vau verrukking, toen zij naar hel venster liep: „O, ho-e kan jc ooit dit paradijs verlaten voor dat akelige Louden?" riep zij uit. „Dit doet mij meer idaji ooit verlangen, (naar ons hutje pp het land nietwaar, Mprcy Mercy glimlachte droevig toen zij zich over het valies ihecnboog, dat een kamenier haar hielp uilpakken. „Andrey, j,c moet mij alles (laten zien, denk er aan al de plaatsen waay jo als meisje placht te spelen en al (Ie dingen en do dieren waar je veel van houdt. Ik moei alles zien, dan kan ik mij zelf wijsmaken dat ik je jaren hob gekend in plaats van on kelen weken. Dinceren? Wat pen schande, dal men den lijd nioet besteden met eten en, drinken als er zooveel te .doen is en maar vier dagen om (alles in te doen." Dc kleedkamer van Andrey grensde aan die van Sylvia, en (ile twee jonge meisjes bléven voorlp'raten door de open deur, ter wijl zij zich verkleeddeneu daar zij' er op hadden aangedrongen dat Mercy naar haar eigen kamer zou gaan om tc rusten^ iiop Andrey voortdurend heen en weer om Sylvia haar hulp aan te bieden een aanbod, dat Sylvia lachend weigerde. '„Lieve Andrey, ik ben geen eigenares van een landgoed met epn gracht om-het huis en ilc beu niet .gewoon aan kameniers en hofdames. Ik kan mij zelf wel Ideeden. Er is zelfs eon tijd geweest dat ik bijna geen Moeren had om aan te dopn/-' voegdto zjj er vroolijk bij. Daar luidde de gong voor et diner, en de stom van den graaf klo'nk de groot© trap al op en riep blijde, maar waarschu wend: „Kom nu meisjes 1" en zij gingen li'aar beneden. -

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamsche Courant | 1918 | | pagina 1