Schiedamsche Courant.
Een zonderlinge tijd.
Uit het Indische leven,
Huweiijksstaaks*ers.
•v
TWEEDE BLAD
(Zaterdag 4 October 1919, No. 16175.)
BMENLAMk
•-s-eïsaesfigG
8
BEK
Het is werkelijk toch wel ©e,n zonder
linge tijd.
Hoe komen wij' daar toch nat?
Door te werken, woadt aas uit en tea'
na verzekerd.
Wij moeten onze behoeften inkrini] ©mi
on onze productie zooveel mogelijk ver
meerderen..
Doch van het inkrimpen van behoeften
merkt men niet veel. Enkele kleine rente
niers en menschen die van een klein pen
sioen. moeten leven, zullen dat wet nood
gedwongen doen. Doch overigens rijzen
de prijzen cn neemt het geroep om loons-
verhooging steeds toe.
Dat geroep is alleszins begrijpelijk. Ecner-
zijds rijzen de prijzen inderdaad en komt
menigeen in den druk. Anderzijds vindt
ook wie niet in den druk zit de gelegen
heid schoon om wat meer te maken. En
handelaar zoowel ais ambtenaar en wetk-
nian maakt van die gelegenheid gebruik.
Dat is geen oplossing zeggen de ge
leerden. En niet alleen de behoudend-ei
geleerden, doch ook vooruitstrevende en
ultra-vooruitstrevende geleerden zijn bet
eens: er moet zuinig geleefd en meer ge
produceerd worden.
Doch van die meeTdere productie merkt
men al heel weinig. Integendeel overal
tracht men den werkdag zooveel mogelijk
te verkorten.
Alweer die neiging tot verkorting is
verklaarbaar. Het zit in de lucht. Al werk
dagen verkortend houden politici zich
staande en .vermijden werkgevers al to
groote schokken in het bedrijf. Doelt van
productie-vermeerdering, van de meacdero
inspanning om de concurrentie op de we
reldmarkt te kunnen volhouden, heeft dat
niet veel. Integendeel hot is daarvan
vrijwel de negatie.
Maar welke houding neemt nj.cn dan aan
tegenover de -producenten, dat zijn dan.
toch de leiders der productie?
Men maakt hun liet leven en liét wer
ken zoo zuur mogelijk. Dut is te zeggen:
van een opzet in deze richting is geen
sprake. Men wil ze niet tot weggaan bren
gen om dan tot socialisatie c»r te gam.
Want de socialisatie heeft op het u-ogen
blik een slechte pers. Dei „gesocialiseerde"
takken van bedrijf werken zoo mogelijk
nog slechter dan de particuliere. Wat hier
eertijds schitterende voorbed-dein waren zijn
nu weer voorbeelden, m;iar dan waarschu
wende voorbeelden, geworden. Zoo-dat zelfs
do principieel© voorstanders van socialisa
tie, wier woorden gezag hebben, op! het
oogenblik de socialisatie vrijwel nergens
aandurven. Mon vreest van kwaad tot er-
ger te komen
Alles moet dus komen, in elk geval
Yoor "het ©ogenblik en voor de eerstvol
gende t'ijrien, van de particuliere produ
centen. Zij hebben hot lot van de wereld
in handen. Zij en zij "alk-en zijn in
staat ons weer do normale toestanden te
brengen. Hun alleen zou het kunnen geluk
ken de prijsstijging te- bedwingen, en zoo te
zorgen, dat wij weer allen moor welvaart
kunnen genieten. Men zou dus verwach
ten, dat de gemeenschap hen ontzag, hen
paaide, het streelde en aanmoedigde. Men
zou verwachten hen in hooge ©ere te vin
den en alle omstanders in angstige afwach
ting of het dezen kapiteins der industrie
zou gelukken de productie en den afzet
te vermeerderen.
Doch zie en dat is wei het aller
malste van dezen tijd 'deze onmisbare en
na dubbel gewichtige leiders der productie
zijn nooit zoo- weinig: gezien, no-oit zoo ver
acht, gehinderd, getreiterd geweest als te
genwoordig. En die .onhebbelijke bejegening
komt van alle kanten. Op straat wijst men
flon na a'ls 0. 'W.-ers, als speen] an ten, die
zich vetmesten met het bloed, enz. En
op hun werkplaatsen, in hun kantoren wor
den zij om het hardst geplaagd en gesarbl
én tegengewerkt door rfun werklieden en
'den staat.
Van idé eerste, ligt dat lot zekere hoogte
voor l'b» hand cn is het ia elk geval "be
grijpelijk. (De vroegere verhouding was zeker
over ihcc geheel mot altijd goed. En dat
do {werklieden, nu zij hun macht voelen
groeien en onafhankelijker zijn, thans to
plagerig, te despotisch, to dwingerig werden,
waal- -zij vroeger te afhankelijk, to onder
danig waren, is verklaarbaar. Doch er
ger i— schoon ook 'niet onverklaarbaar
is -het voor dea staat. Eiken dag komt
die in ce-n nieuw© gedaante den werk
gever -plagen. Vandaag moet hij oen raam
op de werkplaats openbreken, morgan d:cht
doen, vandaag een handdoek zus, mor
gen -zeep zoo of kiel anders, overamrgcq
komt er een „bevel" van den raad van ar
beid, dat hem oen dag werk extra kost,
morgen bevoelt de een of andere ont-
v'Uigcr. o\crmor»an de o-rgansafie der
gezellen, den volgenden dag die der pa
troons, daarop wéér de Rijksverzekerings
bank bn dan is de beurt weer aam do ar-
beidsmspee.ie. „Van alle kantan wordt hij
heïnspeefoerd, bedild, beboet, bespioaoeml,
geplaagd, ,aan het invullen, van eindelooze
.staten en verklaringen voor allerlei 2de
en 3do rangs autoriteitjes gezet. En wee
hm, nis hij net nut zija hoedje in zijn
J hand staat, cn gauw a! deze patroons
gehoorzaamt. Want zij zija ambtenaar of
organisatie wat houger, tyre,unieker,
onverdraagzamer is, het staat niet vast.
Doch gehoorzamen moet hij.
Is -het wonder, dat hot leven van den
armen kapitein der industrie allesbehalve
iet-benijden is, dat hij wel oppast, dat zijn
kinderen niet ook dio slavenketenen krij
gen te dragen, maar vrije ambtenaren, ,>f
iets dergelijks worden, is het wonder dat
ra-en die kapiteins niet kan ontmoeten of
men hoort hen steen en boen klagen?
En toch dat zija nu dei producenten,
do menschen die- ons aller lot in handen
hebben, de ©enigen, die den toestand ver-
beleren kunnen, de menschen, die wij dus
op do handen moesten dragon en onlz'en.
Inderdaad wij leven in oen zonder
lingen tijd.
En hoe wij zoo -de productie vermaan^
de rd krijgen
Naar pet Fransch van Marie Rosenbcrg-
Montaos-e.
Suzanne jnrid zich nog onledig met de
uitgezochte lekkernijen, waarmede zij hare
gasten wikte varrassen, op de -schaaltjes
te schikken ia -nette figuireon, toon do deur
openging. >2iji wondde zich. ara ep. zeide
levendig
„Ah, go-aden dag, Julia. Jè bent de
eerste .vandaag, dat is braaf Va-u je"'.
Dd beide vriendinnen omhelsden elkaar
en begonnen daarop ean dier jonge mdsjes-
gesprekken, die gedeeltelijk uit -een half
onderdrukt, gicihdend gelach, gedeeltelijk
uit verstaanbare woorden bestaan. Lang
duurde dit intieme onderhoud niet; de huis
bel deed zich nogmlaats hoeren oa kort daar
op traden two© and-ere jongedames b'nnctn.
Van wie de jongste grootar eu ontegen
zeggelijk mooier was. Twee- uitroepen be
grootten. haar: „'0, Valentine, o, Lucianno".
-Nui was het gezelschap compleet, lede
ren Donderdag ontving Suzanne d'Alb.rs;
ihaar haar jour had miat die haror moeder
niets ,te jnakén. Het. was ook moor een in
tieme bijeenkomst, want gewone bekenden
waren geheel uitgesloten, het was eigen-
lijlk een vergadering Van "de stakingsclub.
Sedert vier jaren toeh hadden do vri-em-
dinnen de verceniging vain huwelijikss-taak-
sters opgericht. Het initiatief daartoe was
genomen bij bet huwelijk ©ener gemeen
schappelijke vriendin, bij welke gelegen
heid alle vier als bruidsmeisjes dienst de
den. Zij brachten elkander daarbij in her
innering ai degenen, die zich reeds in het
huwelijksbootje hadden begeven of in het
bijzonder die, wier lot treurig of ondra
gelijk mocht heeten. Zij beklaagden de
VII.
Het reizen te land geschiedde vroeger per
reiswagen of in een karretje. Hpt laatste
jv-as al heel ongemakkelijk. Een reiswagen
was boter.
De echte reiswagen, waarin men tevens
den nacht kon doorbrengen en de nondige
victualiën voor een langen tocht konden
worden opgeborgen, heb ik niet meer ge
kend.
Wat ik no-g als reiswagens heb gezien,
zijn tentwagens of milords, getrokken door
een vierspan. Men ziet ze nog hier endaar,
b.v, van het station Toentang naar Sala-
tiga, maar lang zal dat niet meer duren. Ze
moeten het veld mimen voor spoortrein,
tram, en vooral niet to vergelen de auto.
Dat laatste vervoermiddel neemt in aanlai
verbazend toe. Als ik me goed herinner,
werden er b.v. in 1914 ongeveer 200 per
maand alleen uit Amerika ingevoerd, a'le
goede klimmers, wat in dat bergland zeer
noodig is. De voornaamste merken zijn de
Fiat. d-e Opel en de Overland. De laatste
is van Amerikaanse!! maaksel.
Goed herinner ik me nog don eersten
keer, dat De in een reiswagen terechtkwam.
Dat gaf een eigenaardig gevoel. AVje rijdt
nu hier in Euro-pa met een vierspan? Dat
doet niemand, ni-et waar, althans geen dood
eenvoudig ambtenaartje. Maar daar moest
ik wiel.
Ik was uit de Molukken gekomen en per
spoor van Soerabaja naar Toentang gegaan.
Nu nfoest ik nog drie kwartier hooger den
Merbabo-e op. Dus nam ik mot mijn gezin
plaats in het rijtuig. Op den bok do Javaan-
sch-e koetsier met een zweep, neen maar,
bruid, die- misschien ©ears ongelukkig zou
worden als zo eenmaal getrouwd was -on
besloten daarom ïtr eenparig© Lwint-gjarige
bacikfishwijsheid ongehuwd te blijven. Va
lentin© was te bang voor alle ve-idriotolijik
boden, welke do echt met zich kan brengen,
en Lucicnne gevoelde, dat de waanzin haar
naar het hoofd zou stijgen als haar ma-U piet
volkomen aan haar ideaal beantwoordde;
Julia viel nu al b'ijna flauw als zij aan
andere- ongelukkig© vrouw-oa dacht en Su
zanne, radicaal all© liefde ontkennend, be
weerde, dat die barbaren van mannen, in
den tegenwoardigon tijd si-echts hoc gold
trouwden en do vrouw er qp dea koo-p
toe, bijnamen.
'In het kuii, men had. dus bij geinom-
schappelijke overeenkomst gezworen elk
huwelijksaanzoek beslist af te slaan -an
met algemeen goedvinden vrard de slakings-
ciub opgericht. Van dien dag af werd de
geregelde D-ondordagscho joar ingesteld. liet
was toch noc-dig eens ia de week bijs-en te
kotnten om clka,ndca' in vooroordceteia on
bezwaren to stork-en on zorg to dragen
voor heit ontkennend boantwo-ordau v.an
olk aanzoek. Slechts ©en onkel mannelijk
wezen werd geduld, ja, z- Lfs aangezocht lot
zitting ncimea in het comité. Het was Mi
chel Suzanne's neef. Hij word voor vol
komen onschadelijk gehouden; lij hing im
mens juist dezelfde d-enkboelden aan als
zij "lm daarom meenden, do dames, dat liij
haar zelfs van aiut zou kunnen zijn, om
door nam de nieuwste boosaardighedrn van
het .mannelijk geslacht te hooaren vertelI-ctn.
En ironisch en scep'.isoh als Jliche! aange
legd was, amuseerde hij zioh met de dis
aussies der jonge meisjes, waaruit immer
hetzelfde refrein bovenuit klonk: al!© man
nen, zijn slecht en nicisWaardig.
Dezen Donderdag was de veroaaiging vol
tallig; ook MjcheL was 'zoo- juist binuemge-
ecn rcuzenzweep, waarmee hij nog voor do
koppen van het eerste span klappen kon. Op
een plank achterop sprong een andere Ja-
.vaan mot een korte zweep in de hand. En
.daar ging hel. Voor en achter zweepgeknal
cn geroep van Jehu, Je hu. De paarden
trokken aan en we reden do desa in. In liet
•midden daarvan steeg de weg plotseling.
Dus knalde de lange zweep weer, maar te
i-ons sprong de achter ons staande Javaan
van zijn plankje en al klappende cn Jehu
ro -pende, bereikte hij de voortsnellende
paarden en holde hij, nu hier dan daar met
zijn zweep aansporende, met dc dieren mee.
Men sell en dier draafden in volle vaart do
helling op. Op don top gekomen g:ng onze
Jehu dien naam gaven de kinderen voort
aan aan eiken looper weer op zijn plank
slaan cn kon hij rusten tot aan de volgende
lelling. Daar weer netzelfde lieve leven.
Ka ongeveer drie kwar'ier bereikten we
het sehoorie Salatiga ©n reden we liet rui
me erf van hot hotel Kali Taman op. We
hadden onze bestemming bereikt.
- Lang had het dus niet geduurd, maar er
zijn toch nog niet zoo heel veel jaren ver-
lo-open sinds den lijd, waarin men 20 da
g-en aan één stuk moest reizen. Dan nam
m-en alles moe en bij mooie vergezichten,
'of bij verspanningsplaatsen voor .da paar
den nuttigde man zijn middagmaal of nam
men een verschen dronk.
Op Borneo reisde men 'nog anders, nl.
per sampan of roeivaartuig. Moest men b.v.
van Pontianak naar Sintijng, dan ging dt in
zoo'n vaartuig slroomop, hetgeen dikwijls
7 dagen duuide. Natuurlijk wend van zons
ondergang tot zonsopkomst aan don oever
aangelegd en probeerde men zoo goed als
het ging te slapen. AUe muskieten ten spijt
lukte dat wel. Den heelen dag in de open
lucht, in blakende zon en in afkoelendea
vind maakt iemand slaperig genoeg
De terugweg van Sintang naar Pontianak
duurde bijna 4 dagen.'Ban ging het ook
slroomaf.
Dergelijke reizen waren vermoeiend en
we geven nu de voorkeur aan spoor, tram
-cn boot. Maar ze waren toch ook heerlijk.
Men leerde de naluur waarde::ren. Men
leerde Indié kennen. Men kwam ook nader
tot d-e inwoners.
Wo zien nu wel eens op dien tijd neer,
maar heusch, dat is verkeerd. Ik heb in
vroeger jaren feitelijk meer van Jndië loe
ren kennen dan later.
Er is een tijd geweest, dat ik tusschen
Ch-mbon en Djo-mbur meet dat eens af
op jd© kaart en pas den afstand eens uit op
Europa -eenigo malen Java heb door
kruist per auto. Dat ging soms met 225
palen of 225 maal amiderbalve K.M. por
dag. Maar ik heb er niet van genoten, be
halve dan dat modern© genot, dat ons te
pakken krijgt en dat eender oen ziekte is,
nl. de snelheidskoorts. Men wil vlug. Snol.
Nog sn-eller. Laat voorbijvliegen die klap
-perboonien, die bamboesteel en. Vooruit,
altijd vlugger. Maar blijvend genot is 'dat
niet.
Blijvend geno-i, o->k vo-or de herinnering
smaakte ik b.v. in 1891 op een dagenlange
wandeling, berg op, berg af iu Midden-
Java.
'sMorgens voor zonsopkomst c-p het pad.
Tegen dsn. middag rust tot aan. het dalen
der zon cn dan. weer op weg, tof do duister
nis valt.
Dat was genot. Genot van natuur en ge
not van beweging.
Doch daarover vertel ik later wel eens.
A. v. W.
reclasseering in aanmerking komende, toch
niet door de reeds beslaande instellingen
cn irrric-hlingen konden worden geholpen.
Gedacht moot hier o. m. worden aan die
ptirsonon, die eea -ernstig strafregister heb
ben en zij, die slechLs onder bijzonder be
perkende bepalingen, voorwaardelijk in vrij
heid gesteld kunnen worden en voor wien
iu het verleden nog geen of weinig reclas-
s©nringc;pogingett werden aangewend. Zij
dus, die een tr© lasseerings-veipteginglsi-CT-
mijn ab proef ij'J in ©en daarvoor bijzonder
lijk geschikte inrichting moeten doormaken,
l)at m zulk een inrichting bijzondere re
gelen en behandeling moeten gelden, ligt
voo-r de hand.
D-e bestaande inrichtingen dor ver-"eh'l-
lende vcroenigiagm konden juist die men
schen niet opneurn, omdat de bovenbe
doelde bijzonder© tegel-on in inrichtingen
met zeer uitcenloopm.il© bevolking iniet op
allen konden worden toegepast en verschil
van hui-regel-» iu éénzelfde inrichting niet
wel inogelvjk is.
De meer en meur op den voorgrond
tredende en m-odige individuoele beliantte-
ling maakte Uus oen speciale Lunch ting
noodzakelijk, waaromtrent reeds gerui
men rijd onderhandelingen worden gevo-erd
tusschen de Itegecring en h-ot Leger des
11 eik 1
Na veel overleg en nog meer onvermoeid
pogen is hot Leger des Hcils er nu in ge
slaagd de Wand to leggen op, voor een
inrichting als hiervoor aangegeven, zeeir
geschikte terreinen met gebouwen. In toe
voeging aau zijn reeds jaren beslaande
Lajidbuuw-kolcni© te Lunteien, zj nu door
het L. d. 1L op de nieuwe lerrninen e©n
Tuinbouwkolcnie worden gevestigd ten be
hoeve van dc reclasseering der klasse hi 'ir- i
voor aangeduid, met liet deel hen weder
geschikt te maken voor do gewone sa
menleving.
't Leger des Hells beril d© financieele zorg 1
dezer onderneming op zich durven 'nemen, I
lettende op den grid el ijken, steun, welken
dc Regocring, ingov-dge de Re'la-searings-1
regeling, aan instellingen kan gw-en ©n
welke voor dit bepaalde doel in uitzicht is
gesteld. Verder wordt voor d©kk-ng van
het belangrijke tekort op de-n wil will entten,
steun van belangstellenden door het Le
ger des Hei ls, getekend.
Rinnan niet al te langen tijd zullen de
terreinen en gebouwen voor gebruik ge
schikt gemaakt zijn en mot de verpleging
kunnen, worden aangevangen.
Slenw» kolonie voor ontstegen gevangenen
Ons wordt bericht, dat hot zoowel aan
do Reolasreeiringsinstollingeia als aan 'dc
Regcering reads stederl geruime-n tijd ge
bleken was, dat een aantal ontslagen ge
vangenen, die, hoewol voo:r hulp tor hunner
De Panoplicum-bewor.ers in veiling.
Op 7 of S October a. s. zullen waar
schijnlijk de boeiden vaai bet Panopticum
geveild Wt - rden.
Op de kijkdagen, die aan de veiling voor
afgaan, verliezen zij reads hun grootheid
van voorwerpen ,.dio men piot aan mag
raken."
Otildcsche ea onbescheiden, handen zullen
tasten lioo ,,La Dame aux Camclias" in
haai' was zit en -de Kleine Bias of -oen
ander zulten het stofje van Emit© Zola's of
Zeppelin's pak taxeeren.
En wanneer Ge-che Margareiha Godfried,
beroemde gif mengster, eohl-bioekster enz.
enz., „wier hoofd in April 1832 viel onder
het zwaard van den scherprechter te Bre
men" zooali de ca'alogus afgrijzeawekkond
vermelde, wanneer deze massa-zondares
e-enige ponden meer weegt d.rn bijv. Ciicilie,
ex-kroonp rinses van .Pruisen, dan zal ge
noemde Ge-'ohe Godfried op deze noodlot
tig© veiling meer opbrengan dmn II. K. IL
Klinkt hel niet als het 'laatste oordorl?
Waar J-lijf- de praal en de pracht van
onze generaals, de glorie van liet krining-
schep, wanneer men op 7 (of 8) October
Fcrkinand van Builgavije-, Najiolecin I, den
SuLan ©p den Czaar alk-r Russen, benevens
eiteJijke pau-en, lui:-enaals-gauej'aal en kar
dinalen zal zien veilen kris kras door él-
kaar nv-t Frans Rosier en de lijfedievon Bur-
ko en Hare.
Ziet ze daar staan in een hoek, op el
kander gestouwd door dc ruwe bandon der
helpers van den Groot-lIatpuriteur-Yeil mg
houder.
Cecil Rhodes leunt togen den blinden
clarinettist, één der Pausen hangt in losse
treden, hij verzuimde do jour trouwens
al heel zelden.
„Wat is cr voor nieuws"? informeerde
Valentine, op eon zoo juist genomen bon
bon knabbeten-d.
„Ik weet wat", 'riep Julia uit „Stol je
voor, gisteren ontmoette ik Louise. Noen,
maarf lieve kinderen, welk 'OC-no verande
ring heeft die onderga,aiu. Zij, die eens zoo
opgewekt, zoo .levendig was, zij gelijkt nu
wel. èeu doodgraafslcr".
„Haar man is ©an bear vaa oen. vaat",
viel Valenline baar bij. „Hij verbiedt haar
dit "te lezen, da.t te zien, hij laat haar
nauwelijks nog vrij ademhalen."
„Louise? Hoe is het "mogelijik", klonk
heit in koor door hot salon en de juinge
damps schudden het hoofd.
Nu en ik, zeide Lucienn© opgewendon,
heb ©en brief ontvangen. Van Ivonne. Zij
is heel ongelukkig, haar man bekommert
zich in heit geheel niet om haar. hij laat
haar fBacds alleen ©n.als hij bij haar zit,
maakt hij steeds vioeseiijke scèn-.s. Schan
delijk. En bedenk toch, lieve - vriendinnen,
dat heetb© nog wel ©eai huu©lijk uit liefde.
Zij was naïef genoeg aan da liefde to ge-
looven", .wierp Suzanne tussahem hot ge
sprek, (dat algemeen geworden is in „De lief-
do" is ©cno ziekte. Wie daardoor aange
tast wordt, moot er zich van genezen.
Dat is mooi gezegd, nidrtjellef, onder
brak (Michel cn voegde ©r aan toe: „Wal de
vrouwen' ïn hot algemeen botroft, gaat bet
op, (maar 'daar jelui nu eenmaal van ander
hout jbent gesneden, grijpen die dingen
hen. -ook andprs aan.
'Onbeschaamde, zeide Lucienno ver
toornd, „Michel, je wondt liesliraft, als je
zoo doorgaat'', klonk het van don anderen
kant. f
'Weer was do atakingsclnb vergaderd,
maar we schrijven één jaar later en vol
tallig was ze ook niet; Lucicnne ontbrak.
„Welk een verandering in ©an enkel
jaar', zuchtte Suzanne weemoedig.
„Ja.," begon Michel en imileairie zijn
nichlje in diroeven toon, „de schoon© har
monie is vcirsloord eu het qu:uitot is eau
brio geworden".
„Lucicnne sedert drie maanden ge-
lii'ouwd", wierp Julia er tussclicn en stuur
de d-'oomcrig voor zich uit. „Dat is ver
raad"
Ja, een onvergeeflijke afval, ae,dc de
eigene zuster van de renegaat op scherpen
toon. Toen zoo allen aan hna misnoegen
uiting hadden gegeven, oaLbond oen kleine
pauze. Nia' logons taande hol. vur'ues vaneen
der leden was de club Locli vergaderd;
het geheel© gesprek der jongo'damentlraaid©
uatuuilijk slechts om het in h.ire oog°in
zoo schandelijk handofen van LucLnno.
leder had een woord van cri iek.
'„Zij had mooi vcirzeke-rd, dat zij nooül
zou trouwen", meende de onn.
„Zij deed hoi alleen u t ©arzuêht", zeide
een andeir. 1
'„Men kan lioei gemakkelijk nagaan. Idiü
zij slcchls zijne prachtige positie heeft ge
trouwd en niet hem", vulde ©én ajndoro
stom' aan.
„Ma.air," beweerde Julia, eensklaps nil
haar droom ontwakend en-met ociu stom
die- de aanwezigen verbaasd lot haar deed
opzien, dat is toch niet altijd to veroor-
deolcn." En in dezen gcdach ©ngang voort
gaande, vulde zijn aan:
„Ja, ik kan m© zeer goed' begrijpen,
dat zij haar geluk iu iets anders dan de
liefde kracht te vinden. Door ©en titel of
dooit* rijkdom té kunnen imponearan, meet
heel prettig zijn."
En. bij deze woonden 'straaMen d© oogem
van .het jopgo mieasje, alsof zij eeai geheim
houding tegen Naatje, de Amstendainscho
dienstmaagd aan, voa IIindenbiu*g en Per
shing slaan zij aan zij met Willem Volgt,
den kapitein van Köpenick,
Zou het zóó moeten gaan?
Zou aldus op 7 («f 8) October in een ge
bouw aan de Amstolstraat te Amsterdam
bewezen worden, hoe alle aardsche glorie
©en wassen neus is?
Zou het Panopticum, welks catalogus Ro
bespierre bij de moordenaars en Charlotte
Corday in de gruwelkamer deponeert, zóó
cciinmmislisrii een veiling doen houden?
Of zuilen gesLrengelijk volgens rang en
s'.and al deze wtckelingen onder den. hamer
komen
En wanneer zij éénmaal verliamerd zijn,
wat wordt hun lol?
Zal iedere 'kooper met zijn aankcopje
onder den arm de trap afdalen ©n zullen
cenigc groepjes „en bloc" de Amstelstmat
Wor-len af gek raid?
En daarna.
Mooten deze waardige, edoch stijve hoe
ren en dames versmolten worden om als
theelichtjes en kaarsen wederom in den
handel te worden gebracht?
En zou het fatum dan vriendelijk genoeg
zijn om Abdul ilpmid in een waxinelichtje
to rein camee ren waar hij zooal niet een
Ams'jerdamsche bnrgerjoffer dan toch der-
zelver thee op temperatuur kan brengen
en houden. En zullen de pausen kardi
nalen misschien als heilige kaarsen nog
maals do glorie van hun geloof helpen
opflikkeren?
Of is d© oplossing van dit uiterst be
langrijke probleem eenvoudiger.
Misschien gaan Tliiers en Gambetta en
Emit© Zola regelrecht naar ©en winkeltje
waar trouweostumes cn begiafoniskleeren
to huur zijn en waar zij oen goed figuur
zullen maken naast den reeds aanwezigen,
koel-glixolachenden baardman.
Zou Charlotte Corday in een markant
toiletje een mal figuur maken bij Hirsch
of Gezorn? En ik zie met de wondere oogen
mijner verbeelding Eduard VII „the first
gentleman of England" reeds bet „Costuuni
naar maat" van honderd en tachtig gulden,
of the trench-coat ia dc étalage van Peek
of Broekmans lnnceeren.
En Woodrow Wilson meen ik reeds ©er-
der aangetroffen te hebben, als oud moe
dertje met neepjesmuts aan het spinnewiel,
ter illustratie van de weel-huisindustrie.
Waarom zouden onze beginnende advo
caten cn doktoren hun ongezellige wacht
kamers niet eens met wat anders garneeren
in plaats van de oude jaargangen en d©
goedkoop© stoelen.
Waarom bij den tandarts niet ©en opge
wekt glimlachenden man ter aanmoediging
bij het raam gezet. Waarom zien wij den
onverlaat James Bloomfield Rush niet met
ecu tevreden grijns op het gelaat hot huis
van den jongen advocaat van kwade zaken
verlaten.
En de ongezellige houten trappen naar
de redactie-bureaux, waarom worden die
niet opwekkend versierd. Op de derde tred©
bijvoorbeeld dc nieuw-aangestelde redac
teur die naar boven klimt. En bovenaan
een lustig groepje van ©en ander, die eigen
handig en -voetig door den bedrijfsleider
wordt weggewerkt. En wanneer een café
of bar niet gaat, waarom geen bezoekers
op de veiling aangekocht? Exotische schoe
nen, die den langswandelenden genotzoeker
verlokken om binnen te treden
0, do mogelijkheden zijn onbegrensd voor
de verredden van 7 (of S) October.
Als zij zich maar weten aan te passen
en hun stijve houding een beetje laten
varen... („Tel.")
Hij..IJesto vrouw, je hebt vannacht een
hrele-n tijd in je slaap gesproken."
Zij: „Wat zei ik dan?",
Hij: ...Te liet jo niks vriendelijk over
mij uit."
Zij„Ik heb Jjc-eèemaal biet geriapen."
denkbeeld volgde. Suzapne vermoedde Ver
raad. f
„Julia", riop zij uit, '„jo zult toch niet.-.,
jij 'denkt toch niol 'aan zooiets?" -
Julia liet liet hoofd zakken en antwoord
de niet. i
Michel -IraohLta haar te bemoedigen;
(Kom, wat flinker".
„Ja ziet go.... ik geloof dandat
ik verloofd ben."
„Julia", klonk heit als een krcot vol
afschuw door het vertrok. Alleen Michel
bleef kalm, hij trad op haar toe cn zoido
vroolijk: „Mijn jong© -daano, mijn com
pliment,"
Maar 'Julia trachtte' zich 'to vordedigeax
cn weerde zijn gezegd© af.
Ziet ge, z©ide, zij, hij is ©en zeer rijk©
jong© man0, ik houid niet van. hc-ml,
maar wij zijn het eens gewonden, wij zul
len elkander volkomen vrijheid latetn. Alle-ein
moet ik ©en automobiel «n equipage hou
den, moet ik prach'igo 'diamanten hebben
en mij bij do allereerste modislm kunnen,
laten, kleedon ©n moot ik dien winter mogen
verdoelen tusschen Parijs cn Cannes, den
zomer in Trouviile ©u d©n herfst op ons,
slot 1© Clurefontdn© kunnen doorbrengen,!
Go ziet, dat zulk ©cn huwelijk welteba aid-
cepteeren is."
Qez© woorden waren echtor voor do<m>
mansoorcin gesproken; noch Suzanne, noch
Valentino vonden in hunne verslagenheid
c'en wederwoord;.
Maar na een© korte pauze z©id© Miche!
ironisch; ,,Jc' mijn compliment maken wasl
nicit voldoende, zie ik :pu; men, moet jo in
waarheid gelufcwcnsdien.'"'
Eenigo weken Later was hot opnieuw d©
gewone Dondërdagsche jour maar d© club
was verre van voltallig, toen Michel bin
nentrad, vond; bij' zijne nicht geheel alleen.
