I <Bs§myferS 10 Korting.
iiiiy
eerste blad.
Zaterdag 15 November 1819.
Een meisje met karakter,
j| - P. DE GRUYTER ZOOM.
H Modernste Winkelbedrijf in Grutterswaren Boter Koffie Thee Cacao.
72rt' J&argaas?,
Hinderwet.
H VoQsr 10.aan cassabons wordt dus
B weder een gulden terugbetaald.
X euwe "riiij? in
IfltwcQin®* Tel. No. 103 on 617.
m »P2il
BUREAU: LANGE HAVEN 141 (HOEK KORTE HAVEN).
B1'1TK«1.ANII.
Katlofial stischft bvw gasgiu
niet veel van' te vartenen. Zij
Tir i re? en was aI een ziak geweest,
w van baar. Hot spaat mij toen ze
w«g was.
Wje'dit?"081 iö Vaa Wafoml
WINKELS DOOR GEHEEL NEDERLAND.
ÏTorff
rv «ittrsnt verschijnt dagclpe, metnlt-
Df'rL, ,an Zon- en feestdagen.
w„ „«r kwartaal I 2.—; franco per post
..'5' J1 Prijs per week 15 cents. Afzon-
Lrfnke narnraera 3 cents. - Abonnementen
",5»f«rlen«énk^wT^^eerotrolgead n nm-
».ten vóór twaalf uur aan het Bureau
d,, moeten EeQ t,Spaalp!e plaats Tan
wordt met gewaarborgd.
SCHIEDAMSCHE COURANT
Prijs der Adrertenttè'nTan 1—5 regels
f 1.30iedere regel meer 25 cents Keclames
60 cents per regel. Aiheiteolicn en
Keclames met 10 m het Zaterdagavond,
nummer met 20 rerliooging, Incasso
kosten 5 cents posUwitaoliea 10 cents.
Tarieven van advertenties bij abonnement
sjjn aan het bureau verkrijgbaar.
Dageljjka worden Kleine Adrerlentièn op.
genomen 4 40 cents per adveitentie van
hoogstens 3j nouid-o, ledei woord meer
2/o cent. brj vooruitbetaling aan liet Bureau
te voldoen.
Bij of krachtens wetten of verordenin-
gen voorgeschreven en andere officieele
f af- en aankondigingen en kennis-
gevingen van het Gemeentebestuur.
Bij besluit van Burgemeester en Wethou
ders van den 14-en November 1919 is ver
gunning verleend aan:
le. A. J. SNOEK, tot het oprichten van
pen vijlenfabriek in de panden Boterstraat
67—69, kadaster Sectie B, no. 2385, mei
jj 2 electromotoren van resp. 12 en 6 P.K.,
,yoor bet drijven van diverse weiktuigen en
'l staanden stoomketel van 6 riM2. verwar-
jj pungsepperyiak, voor verhitting van vijlen;
5 2e. de Nederlandsche Distilleerderij en
Flesscbenfabriek voorheen de fima HERj
MAN JANSEN, tot bot oprichten van een
glasslijperij aan den Noordvestsïngel, no.
87, kadaster Sectie H; no. 760, met een
electromotor en een stoommachine, elk van
SO P.K., drijvende diverss machines.
Schiedam, 15 November 1919.
,1-8 si
Er gaat op 't oogenblik een geweldige
rationalistische stroom door DuiteoLland.
die het natuurlijk gevolg is van de gebeur-
terssen der laatste maanden. Op act e
rokt altijd rcacrie en deze ïs losgekofflïn
op bet moment, toea li ndenburg Donder
dag fe Beiltjn aankwam Op voistelijke wij/e
is'toen, zoo men weet, de oude veldmaar
schalk gehulligd.
De nakocalisten maken van de gelegen
heid dankbaar gebruik om propaganda voor
hun zaak te maken. Dat ze dat afrijd op
een wijze doen, d'e ook de eerlijke te-
gmtandera respect afdwingt, kan niet
wortel gezeg'd. Zoo zijn b.v*. een "600
schoolkinderen gebruikt, die onder leiding
mn bun onderwijzers een be'ooging' op
touw hebben ge:et en vaderlandsche lie
deren voor het hu's van Hindenburg heb
ben gezongen Natuurlijk groe'de de schare
van Wangstellenden spoedig tot een dichte
massa aan, zoodat, toen Hindenburg en Lu-
dendorff zich vertoonden een duizendkop-
p.ge menigte hen luide kon toejuichen.
Erger nog dan deze Hemoastrat e, waar-
bj jouwens ook al geroepen weid: Weg
met de revolute en weg met de regeé-
rmg, was d© betooging, die gisteren heeft
plaats gehad, 's Morgens om 9 uur, meldt
de Bark com van de N. R. Cf', verzamel
den zich voor de Berlijnsche universiteit
ongeveer 3 tot 4000 nationale studenten
met zwart wit rood© vlaggen. In kleine
grospen trokken zij naar dén Th'ergarten.
paar ontmoetten zj vele scho-lk nderen,
jongens en mesjes, die voornamelijk uit
Stegl tz kwamen. E\voor tienen tel 'e
do mcn.g'e ongeveer 10.000 parsomn Om
10 uur kwam een aiitomob'el voorbij,
waarin Hindenburg en zijn schoonzoon
zatffii, op ,veg naar den Rijksdag. Da me
nigte wilde de automobiel niet doorlaten.
Zij riep leve Hindenburg en LudeaJorff,
weg met de revolute en weg met de joden-
negceang.
Op dat oogenbl.k stapte eau s'udent op
de treeplank van de automobiel en riep:
iemand: Leve het keizer:ijkI dat stqrm.
„de straat afzetten, we laten Hindenburg
niet door de onderzoekingscommhsie uit
vragen I" Hindenburg pro estcerde maar het
hielp niets, zij luisterden niet naar hem.
door
CHARLES CARVICE.
Vrij naar, het Engelsch.
83)
«Ik maak er iriets uit op1,' zei hij.
«Ik zou er 'op zweren, dat deze hand-
shocn behoort bij dian anderen dien ik
mms heb. Maak je daar niets uit op?
acht dan maar 'af en z e toe."
hij praatte over wat anders ea reed
weldra, terug naar 'de Grange. Ccnstauoe
was veel beer zoo veel beter dat Mj
kon doen.
n vl a 'iaa(i'c'!oen van je-vriendin-
®-]e b©ij©ft, Constance, wa't was dat voor
«en paëai?"
„Het was e;n jong mesje een vrouw-
ttL- 1 -bezocht heb toen ik in Cas
«us was. Waarom vraag je dat?"
„bat doet er niets toe. Maar verM
®yvat van haar.'
.Wat was het voor een meisje? Geef
p beschrijving van haar
bonsanoe d©-d haar bad.
ifdonker, met zwarte oogen, eeln
to •E?UP3* - liep zij wat mank?"
Nu wij, onafhankelijk van de Distributie» onze artikelen rechtstreeks kunnen
importeeren en onze fabrieken in vol bedrijf rijn, is het ons wederom mogelijk,
§H§ 10% Korting te geven.
cljjll.'
-I iiit'iri i;i»lt"Slr,l!,Il,|{ïii,l!!l,!»iT}ll!tIli*,ïï!!!t!iriil,tfiC!G!ï ■uiML't'ii ;n 'i[|ji|'"Wi>|it i]J|il!ll|iiU|!'1,!mi!t|i"!«!,;iji<,T
De mcnig'e zong: Deutschland Deutsch-
land iiber alios. D'e Wacht am "Rhein en
TIeil dir im Siegerkranz. Intusschen was
men dicht bij den Rijksdag gekomen. On
der voortdurend schreeuvei vpn weg mot
de jodem egcering. Toen plos-lng rijp
achtige instemmicg vond. De au omobiel
kwam toen los u.t de me.rigte en reed
naar het Rijksdaggebouw.
Voor den Rijksdag hadden zich intus
schen een duizendtal personen veizagulJ,
die de Le oogmg verlaten hadden. Tom Hin
denburg daar aankwam werd we r geroe
pen, dat men hem n.et door een cummis-
s.e mocht daten uitvragen Alen riep: lev©
Keizer Vfrikelm 1 zong alle.lei vader and-
sche liederen. Het gelukte Hindenburg niet
naar bmnen te gaan ei er Meof hem ten
slotte niets anders over 'dan zijn automo
biel naar huis te laten rijden.
Zoo luidt het verdag van Haze be toe
gingen. Intusschen wordt off.cieus ge
meld, dat ze met rider zui.ea wor
den toegelaten. De Germania (Centrum)
protesteerde gisteiavond ook tegen deze
felle aanval op Wilson, en de sociaal-de
mocraten.
Toen Dr. Sinzheimer aanmerkmg maakle
punt van minister David zou verloochenen.
Dat was natuurirjlc niet mogelijk. De com
missie was er slechts om te ondervragen
op den betoog rant von H Ilfjrïah, moest» en niet om nu reeds haar conclusies te
de voorzitter den ex-vlce kanseaer wei een
terechtwijzing toedienen.
Het hoogte punt van de spanning werd
echter bereikt toen Helfferich dr. David
aanviel, die op een vergadering, waar de
verjaardag van de revolutie werd herdacht
volgens het verslag in de „Vorwiirts" had
gezegd, dat uit het onderzoek reeds geble
ken was, dat de rijksdag in de duikboot-
kwestie misleid was, terwijl men geprobeerd
had Wilson op plompe wijze te bedriegen.
Hij viel David fel daarover aan. Nadat hij
eenige zinnen uil het boek van Gerard
voorgelezen had, die waardeerend voor
Bethmann Hollweg zijn, zeide hij op een
scherp terechtwijzenden toon, met een ver-
aebte.ijk handgebaar „Zoo spreekt een
Duitscli rijksminister (daarmee dr. David be
doelend) en zoo een Amerikaansch gezant."
Men maakte Helfferich er op attent, dat
Gerard in bedoeld boek even verder een
beweging on is van meeritng, dat de po- geheel ander beeld geeft, dan het voor-
iitfe die verhinderen moest, fiaar z,ij met gelezen© zou doen verwachten en tiaar-
mouarctusuiscne betoogmgen gepaard gaat om verzocht Dr. Coha aan Helfferich nog
en dus een gevaar is voor den vrede m het6811 paar zinnen te lezen, waarop deze
land.
Het opperbevel zal nu voor deze ui ingen.
van opborrelend nallonalLme een stokje
steken.
De staalt van beleg, die nog altjd
voor Berijjn geldt, Jaat dergelijke betoo
gingen niet toe.
onmiddellijk op ruwen toon antwoordde,
niet beele boeken te kunnen voorlezen.
Dr. David verdedigde zich door te ver
klaren, dat hij het verslag van de „Vor-
warts" niet voor zijn rekening nam en
los oen stenografisch verslag van de be
wuste rede voor, waaruit bleek, dat de
Vorwarts" bedoelde uitlating wel wat
Wat er Maandag zal gebeuren, als Hin- „Vorwarts hed.oe.de u:uat:ng wel wat
denbuxg en Ludendorff' voor de enquête- scterP g'ri™.eerd had Niettemin is het
- 1 n r> i*un minot /\ntrrv«"tT*'f'if».nrifT Vfin Tn,in
commissie zullen verschijnen, is nog niet
ffia zeggen, maar een critiak moment zal heb
zijn, daar is ja en van overtuigd Reeds
gisteren is liet er op zijn Spaansch langs
gegaan in de aomm.ssie
De tegens anders wendm zid'i dusdanig
op, dat lie- een oogenblik leek, alsof de
hoeren elkaar te lijf zoudan gaan De bot-
ing had voonameljk plaats tus-ohen dr
Da\id, l.d der oonumssio en lil van
het huidige kabinet eeae.zjds en Bethmann
Hollweg, Zimmeiman cn He:ff rich ander
zijds. Eerst had de laatsje n vrij uifcvos-
op zijn minst onvoorzichtig van een man
als David om buiten de commissie zulke
dingen ter sprake te brengen.
Dr. David handhaafde echter zijn be
schuldiging en zinspeelde op een vredespo
ging van den Paus, in December 1916.
Alles mocht hij er echter niet van zeggen,
beweerde hij, omdat deze zaak niet in 't
pubkek behandeld kon worden. Hij be
toogde verder, dat het oneerlijke (.Loyale)
dip.omatie was WiLon tot vredesbemidde
ling uit te noodigen en hem dan door
hem voor te zijn in een moeilijken en pijn
lijken toestand te brengen. Het zag er naar
n'g© rede gehouden, waarin hij modede 1- alsof do regeering den oorlog met Ame-
de, dat, toen in het grouts ho fdkwnr iekhad uitge.okt en daarop berust.e zijn
besloten was tot dm onb-parkien duik- aanklacht.
boot hoi log hij oorspronkelijk van plan was \Vij hebben Bethmann Hollweg vaak zien
geweest af le treden Deze daad zou cchler opstuiven in deze dagen, maar zoo driftig
absoluut nu" te loos zïsn gewest cn dair- als na deze woorden, hadden wij hem
om was hij gebleven terwijl hij voor de ge- "nog niet bijgewoond, zegt de oorr, van
volgen van de houding der reg ©ri ig thans de „N, 'R. Ct." Hij schreeuwde David toe,
zijn rechtmaig deel voor zijn 'foran'.wnor- dat hij deze beschuxkging van bedrog niet
ding nam. l op zich liet zitten hij vroeg een besluit
Vervolgens deed Helfferich' nogmaals een van de commissie, waarin zij het stand-
„Zoo rna?;r,' zei Clarence, „alleen
uit nieuwsgierigheid
Hij reed naar de Hall. 1
„Ik wou da.t je met mij meeging naar
Lyceft Qrayson,' zei hij. ,,Ik heb mot
Constance over dirn h ind.'eh'c-n gepraat,
weet je. Ze "heeft een bescbirijv ng ge
geven, vein ds virouw aan w'e dij 'o fc hcort.
Die beschirij\ ing komt geheel overeen m< t
de beschirijving van de vrouw die ik naar"
Lvoott Crayson zag gaan. Die hand oh omen'
bëhooiren bij elkaar. Er zit een zonderling
geheim adiitqr, Ralph, wat moeten wij
doen?'"
Sir Ralph zag Clarence aan-. Hij, sir
Ralph, hechtte niet veel helcckenis aan
de geschiedenis van den handschoen. Al
zijn gedachten bepaalden zich tot Con
stance; al zijn uitgesproken gebeden wa
ren voor haar hers'cl.
„Ik weet niet waar je op doelt," zei
hij; „maar Clarence, je hebt tot nu toe
zoo verstandig gehandeld, dat ik gene'gid
ben je leiding te volgen. Wat wil ie dat
ik doen zal, naar Lycett Crayson toe
gaan?"
„Ja," zei Clarence opgewonden. „Ik wil
je- niet overstuur maken, beste Ra'.ph,
maar ik heb een "voorgevoel, dat wij op
het punt zijn een vreeselijke ontdekking
te doen. Je herinnert je wat ik gezegd
li-eb dat de vrouw, die dien avond!
naar Lycett Crayson gegaan is, het huis
niet weer uitgekomen is
Sir Ralph lachte.
„De man is niets meer dan een gewone
alledaagse he schavuit. Je bent bozig hem
to betichten van een misdaad, hem in
een treurspel te betrekken, ik weet al niet
wat. Maar ik zal met je meegaan als je
wilt."
Hij schelde en bestelde de dog-eart, ze
roden naar Crayson's oude huis. Paard en
dog-cart lieten zij over aan de zorgen van
den groom en klopten aan de poort in
den muur. Er kwam geen antwoord; Ralph
duwde de deur open, zooals hij nog ©ons
gedaan had. Het kostte hem meer moeite
dan den vorigen keer, want do poort was
nu van grendels voorzien. Zy l.epen hef.
tuintje door en kwamen bij de glazendeur
van het kantoor. De gordijnen waren open
geschoven. Lycett Crayson zat aan de tafel.
Hii schrikte teen hij ze zag binnenkomen.
Zijn gezicht was aschgrauw, er waren
diepe groeven rondom zijn mond.
„O, sir Ralph 1" zei hij. „Dag lord Dol-
lingtonI Wc i is er van uw dienst?"
Sir Ralph stond tegenover hem. „U kunt
enkele zaken verklaren, waarvan wij gaarne
opheldering verlangen, mijnbeer Crayson,"
zei hij. „Zooals- u misschien weet, freule
Desbrook 'is ziek, gevaarlijk ziek op de
Grange."
„Dat weet ik, dat weet ik," zei Lycett
Crayson. „Ik ben pas thuis gekomen van
een reis naar Londen voor zaken. Het doet
mij veel verdriet
trekken, antwoordde de voorzit er op hef
onredelijk verzoek van den oud-rijkskan
selier.
Behmann sprong daarop nogeens driftig
op en niet hg alleen. Een groot gedeelte
der aanwezigen kon uit opgewondenheid
met langer blijven zitten. Be hmann eiscire
in ieder geval een verklaring, dat David niet
kon vooruit'.oopon op het oordeel der com
missie. Terwijl Bethmann sprak, irocgen
velen tegelijk het woord. Maar Davld tracht
te den oud kanselier reeds tot kalmte te
brengen. Hem had hij niet bcdoe.d, verze
kerde hij. Ik w as de verantwoordelijke man,
schreeuwde Bethmann daartegen in.
David ging echter kalm door en zeide,
dat hij Zinimermann bedoeld had. Deze
vloog op, een oogenblik zag het er naar
uit, dat de Oost-Pru.sische reus den bcel
kleinen David te lijf wilde, doch nu sprak
Bedimann Ho.lweg weer. Hij zag vuuriood
en zijn stem sloeg over. Ik ben hier om in
lichtingen te geven en niet om mij zulke
aanklachten in het gezicht te laten s'.inge
ren, zei hij.
Dan deed de voorzitter mede, dat de
commissie zich toch wil terugtrekken om
het verzoek van Bethmann Hollweg te over
wegen. David, gesteund door een paar le
den der commissie, wijst er intusschen op,
dat niet hij het is die deze discussie be
gonnen is. Misschien beeft Helfferich op
dit oogenblik spijt, dat hg deze kwestie
er fbij gehaald heeft, want Irêj zelf treedt
in het rumoer op den achtergrond.
Intusschen heeft Zimmermann in zoo
verre zijn positie weer teruggevonden, dal
hij kan spfëken, zij het nog met van opge
wondenheid gezwo.len stem en van woede
vertrokken gezicht.
In zijn woede is hij, die toch al geen
diplomaat is, bijzonder ongelukkig. David
beeft herinnerd aan Zimmcrmann's mis
leiding van de pers en van de rijksdag
commissie. Iloe vaak heeft hij, Zimmer
mann, nu al uitgelegd, dat hij dit slechte
u_t taktische overweging heeft gedaan. Een
luid "gelach barst bij deze woorden los
onder de tegenstanders. Als Zimmermann
eindelijk uitgeput gaat zitten, Dekt de com
missie zich uit de zaal terug. De opgewon
denheid blijft onder de achtergcb.evenen.
Bethmann loopt in de wandelgang rond
en vertelt aan ieder, die het hooren wil,
dat hij geen enkel antwoord meer zal ge
ven, als de verklaring der commissie hem
niet bevredigt.
Als de commissie terugkomt, rijn de
gemoederen toch wat bedaard. Na haar
„Wij willen weten," zei Clarence, zon
der te letten op Lycett Crayson's verkla
ring, „wie bij u geweest is op Woensdag
den 30sten van de vorige maand."
Lycett Crayson glimlachte.
„Dan zal ik waarlijk rrujn dagboek moe
ten opslaan. Er komen mij zooveel mc-n-
schen bezoeken cn raadplegen. Wilt u oen
stoel nemen? Ga zitten, sir Ralph, als ik
u verzoeken mag."
Sir Ralph en Clarence namen plaats.
„Den dcrligsten?" zei Lycett op een za
kelijken toon. „Laat eens zien. Mevrouw
Warner."
„Die haar handschoenen hier liet lig
gen dat herinnert u zich nog wel," zei
Clarence.
„Pardon? O ja, nu herinner ik het mij!
Het was haar handschoen niet; hij moet
aan een andere cliënt hebben toebehoord.
Excuseer mij een oogenblik." Iiij wist dat
hij doodsbleek geworden was, dat zijn boe
nen trilden, dat de Schaduw des Doods
over hem zweefde. „Mijn dagboek is in de
andere kamer. Ik zal het even krijgen."
Hij ging de kamer uit. Sir Ralph en
Clarence staarden in het vuur en keken
elkaar nu en dan aan. Ze waren nog man
nen, die als het ware in de duisternis
rondtastten, en ze waren omringd door
diepte stilte, slechts afgebroken door den
regen, die tegen het venster sloeg.
Lycett Crayson was niet ver geloopen.
van
verklaring, dat uitspraken van niet leden
der commissie voor deze niet besissend
zijn, merkt men geen enkel teeken
instemming of protest meer.
Gelaten zet men nu het debat voort, dat
slechts een zakelijke discussie is tussehen
Helfferich en de bestrijders van zijn stand
punt.
Üp deze wijze kan dit onderzoek van wei
nig be.ang nog eindeloos voortduren, terwijl
de mogeujkheid zeer gering is, dat er nog
.ets van beteekenis voor den dag komt,
V andaag zal de zitdag worden, voort
gezet.
Dat er in Dui'tsohland e'in kentering komt
in de gemoederen is duidel„k. De verkie
zingen in 1-ole i hebben oor zoov r <1© .rtnmu
men op Duitecbers Zijsa ui g biaiht. aan
getoond, dat ae heiae uiterste jurtijen,
de onafhankelijke s*»cijlL>teo. en de natio-
njji tan p oseli ten m k n ten koste \an
de meerderheïdssoci listen De verkiezing
voor den piovind len linddag van Oort-
PruLen geeft o„k te d n'ceii U t Konmgs-
be-gen werdt gemeld, dat de d'ie regee-
ringsparbjen 34 en de rechter partijen 48
zetels hebben veroverd.
Ktt t»! c*1*» kwp«ti<».
Lloyd Geo-ge heeft opni >uw bakzeil ge
haald voor de Nor heli fe pjrs Hij he ft
gi-teren in het Luw'h lis v rklaard dat
hij met zijn rede in Gu Uh 1! vols iekt n.et
eedceli heeft den weg 1e b nen voor leeht-
sbeek die cndeihaal Ingen nu soveV
Rml.nd De reg eiing w_©t off.cieel,
aldus verklaarde dj premi r verder abso
luut ni os van vrc-d svro>rst l'-on -dnor de
Bolsjewiki gedran Alaar binne ikort zal'
er een samenkomst van de ministers
der Ge l'i er! 11 plaats he bm waar o a
oo'c over de Russische kwestie gesproken
za! worden.
Of na deze verklaring de Poo'sche po-
«angon veel kras od smoes hebban valt
te be'wi/elen Te "Wareölnu wilde men,
zoo is medng"de ld, z'oh ©urst wn den
steun v?n Engeland rn Aurrika v re-fceren,
maa- na de ui tl a ing rai Lloyd George is
er weinig hoep d.t men spoedig tot over
eenstemming zal gerak n De zaak word't
weer op de ling© baan g-sc'iov- n en on-
dertusjchen werd" in Cost-Europa door mil-
licenen gruwelij ellende ge'e 'en
In Engehnd zou mui wel graag wear
een gmeg Idon toeten 1 ia Rusland zien,
maar dan moeten de Pol jewiki vend wijnen.
Een o vereen'-omst aangaan met sov,et-Rus
land, waarbij he'zij dan e^nig-zias gema-
ted h©1 bolsjewisme zou wo-dc-n b sten-
digd, du-'t men in de Ent ntel uidm niet
aan, omdrt daa'door he bal jewi-me eu
buiteng^wen n more lei invloed zoi krij»
ten, dim m n in Enrelmd zoowael als
in Fiankr.k enge wen sdit acht.
Uit Boedapest wordt de vorming van een
nieuwe Hongaarsehe coa'itiere.geering ge
meld, welke bos'aat uit graaf Julius W.as-
sits, tot dusver president van het opperge-
rochtshof, minister-pres dentgraaf Johann
Zichy en Stephan Friedrich, tot dusver
minister-president, Karl Huszar (alle 3
Christelijk bl-ok), Erst Getan cn -Julius
Peidl (sociaal-democraten); Ala-in Lovan-
ziy (onafhankelijke), Frans Z'int icli cn
dr. Lorant Hegedius (burgerlgke parijen
en democraat). Graaf Chaky wordt minister
van buitenlundseke zaken. De lijst dezer
nieuwe regee ing moet eerst ter goedkeur ng
worden voorgel gl aan dj ver egjuwreoidi-
gers der Entente. Tot zij hun goedkeuring!
er aan hebben geschonken, behandelt de
tegenwoordige regeering van Fr.edr.ch hog
de zr.ken.
De christelijk-nationale partijen hebbers
Donderdag nog ve k'aa-d, geen andere re
geering, dan die van Friedr.ch, te zullen
erkennen cn wilden geen samenwerking met
Hij was in de hal van het oude, half ineen
gestorte huis; daar stond hij, snakkende
naar adem, de draden bijeen te rapen van
zijn verwarden geest.
Die mannen wat beteekende hun be
zoek? Wat wisten zij? Wat vermoedden zij?
Op dat oogenblik z.i.g hij in zijn verbeel
ding den kelder, waar boven hij stond, den
kelder waarin het lijk verborgen was van
de vrouw, die hij vermoord had. Het zweet
stond hem in groote druppels op het voor
hoofd, ieder lid van zijn lichaam trilde.
Hij moest zoo aanstonds teruggaan en ver
klaring geven, rekenschap afleggen van het
bezoek van Becky, het bezoek van de
vrouw, die hij had ja vermoord. Hij
leunde tegen den muur en trachtte zijn
verstrooide gedachten fe verzamelen.
Plotseling hoorde hij een rommelend ge
luid. ILj lette er het eerste oogenblik niet
op, maar daar het in kracht toenam, keek
hij om zich heen met een gevoel van vrees,
een plotselinge rill'ng van angst. De zware
muur scheen te schudden. Hg hield den
adem in en strekte de hand uit alsof hij
iels wou afweren. Maar het geluid nam
toe, kwam nader, scheen hem te omrin
gen, in te sluiten.
Wordt vervolgd.)
