Baandag 17 November 1919*
Een meisje met karakter,
totefCoaiiB. Te!< No. 103 en 617.
72ïts Jaargang
m, 16212
BUREAU: LANGE HAVEN 141 (HOEK KORTE HAVEN).
BUITENLAND.
De reactie ia DuifccMand.
f j)0 vijand sU.it letihb." j- de titel
van een artikel in de „Vorwarts" v;m de
hand des herren Scheidernann.
Inderdaad, de rechfsche partijen m
Duitschland beginnen zich danig te roeren.
yet de komst van Kindenburg te Berlijn
is de campagne legonnen. We hebben uit-
loerig medegedeeld de lelletjes, die zijn
voorgekomen en al spoort de orde
veldmaarschalk ook in een manifest met
[het oog! op den staat van toeleg,
die nog altijd over Berlijn is afgekondigd,
np. vereerders aan, betoogingeu als ver
leder. week achterwege te laten, men proeft
toch uit Hmdenburg's proclamatie, dat lnj
innerlijk wel schik heeft 'in de marafes-
tatie's, die uitingen, zijn. van het Ryper-na-
tionalitcdtsgevoeL Over den mislukten tocht
van den veldmaarschalk naar het Rijksdag-
gebouw om de zitting van de enquëte-
doïrmiissie hij te wonen wordt gefluisterd,
dat de heele beweging feitelijk een vooraf
zorgvuldig in elkaar gezet plannetje was,
waarbij Hindenburg zijn welwillende mede
werking heeft verleend.
De socialistische partijen zyn een beetje
geschrokken en hebben het noodig ge
oordeeld vergaderingen uit te schrijven om
te protesleeren tegen de nationalistische
beweging. Men acht de zegeningen der
revolutie in gevaar gebracht. Be soc.-dein
hebben gisteren op zoo'n protestvergadering
een motie aangenomen van den volgen
den inhoud:
„De aanwezigen erklaren zich bereid, de
door de revolutie verkregen rechten en vrij
heden met alle kracht te verdedigen. ,Zi|
verlangen, da.t de regeering ham- zacht
moedige houding ten opzichte van het drij
ven der DjüLsch-nationalen laat varen, en
sciherp daartegen zal optreden. Zij eischen,
dat de reationnaire ambtenaren en offi
cieren, die thans belangrijke betrekkingen
in het rijk beklecden, onvoorwaardelijk en
/onder toekenning van pensioen wórden
ontslagen. Ook ooien alle hoofden van
scholen ontslagen worden, die het deel
nemen van leerlingen onder schooltijd aan
demonstraties der Duitsch nationalen in de
hand gewerkt p£ toegestaan hebben.
De vergadering dringt er bij alle arbei
ders op aan, den broederstrijd te staken,
en zich te vcreenigen tegen de renchonnai-
ren,"
Mocht hel ge va-u dreigend worden van
de zijde van rechts dan zullen ongetwij
feld soc.-dem. en onafhanh.nlijken elkaar
de hand reiken. Be laatston /.uilen in elk
geval toch. nog liever een republiek van
den snit Ebert. hgbben, dan een herstelde
monarchie. i 1
Er wordt in de bladen der ïegecrings-
partijen op gewezen, dat de soc.-dem., liet
centrum en de democraten® verreweg bet
meerendeel der bevolking achter zich heb
ben, maar als puntje hij paaltje komt is
bet de vraag, of de katholieken ,(het cen
trum) zoo noodig zullen gaan vechten voor
het behoud der republiek.
Be enquête-commissie.
Wat to voorzien was, is gebeurd: het
is in de enquête-commissie tot een bot
sing gekomen. Reeds Bethmann Hollweg
had, heel voorzichtig zyn meening
omtrent de commissie gezegd, toen hij voor
haar rijn getuigenis aflegde, i
Maar Helfferich, de strijdlustige oud-vice-
kanselier, die nooit gewend is geweest een
bkd /oor den mond te nemen, heeft ondub
belzinnig zijn afkeer van de wijze waarop
de commissie werkt, geuit. .Vooral, met
Soot
CHARLES CARVÏCE.
Tijj najat het Engelsch'.
de sociaiiati-ailio leden had hij bel qi <ti
van 't toegin af, aan den stok.
Zijn opmerkingen aan 'I adres van dr.
Rinzliemiei waren soms hatelijk. Maar zoo
toont, als Zaterdag bad Ifelfferich bet nog
niet gemaakt. Het beeft er veel van, alsof
toy met opzet een conflict wilde uitlokken.
Als aanleiding daartoe koos liij eeri hard
nekkig weigeren om te antwoorden op de
vragen, die de onafhankelijke afgevaardigde,
thans leider van zijn partij, dr. ('olin hem
stelde.
Voorzitter Warmutb, de eenige vertegen
woordiger van de behoudende partijen in
de commissie, poogde nog een botsing te
voorkomen door telkens 'de vragen, die
Colm stelde te her!talen, zoodat het don.
schijn had. alsof Helfferich hem en met
Cohn te woord stond. Deze methode van
den voorzitter om voor giamofoon te spe
len, op zich zelf zeker geen verheven taak
voor een leider van een zoo'n belangrijk
college, kon echter de uitbarsting met voor
komen. Het ging over de houding van
Amerika ten opzichte van Duitschland, nog
voor liet uitbreken van den oorlog tusschen
beide staten. De 70-jarige Duitsdhe consul-
generaal in Amerika Künz had valsche vei-
klaringen geteekend om het mogelijk te
maken, dat schepen der Hamburg-Amerïka
lijn steenkolen naar Duitschland overmach
ten. Künz was daarvoor gevangen gezet en
is in Ide gevangenis gestorven, pp een vraag,
of Amerika ook wel eens tegen Entente
vertegenwoordigers was opgetreden, ant
woordde Helfferich, dat hom zoo'n geval
niet bekend was, maar Bernstorff wist,
dat een Engelschman, die te San Francisco
manschappen voor het Engelsclie leger re
muteerde, veroordeeld was. Toen Colm
Helfterich vroeg of deze soms gedacht ha.d,
dat de Amerikaansche autoriteiten een
wetsovertreding, dio te hunner kennis ge
komen was, niet zouden hebben vervolgd,
maakte de heer Warmuth toch "bezwaar.
Hij vond dat niet vragen naai- een feit,
doch naar een oordeel. 'Waarop Cohn ant
w oord.de, dai het hem hij het stellen van
die vraag te doen was om do methodiek
van Helfferich's antwoorden ie kunnen vast
stellen en om na te kunnen gaan, jwat
men aan de verklaringen van dezen getuige
had!
Dat wak Hdfterich te veel. Hij stoof
op en verklaarde op de vragen van Cohn
niet meer 1e zullen antwoorden. Voorzitter
Warmuth herinneidc aan den plicht om
te getuigen voor de commissie, maar Helffe
rich, die zich hier als beklaagde zeide te
gevoelen, wees op het recht van eiken
beklaagde om oen rechter te wiaken en
dat deed hp Colin.
Daar met Helffmch niets te beginnen
was, ging de commissie üi raadkamer,
om ©en besluit, te nemen, wat te doen. Die
schijnt heel moeilijk tot stand gekomen te
zijn. Meer dan een uur "duurde de beraad-
slaging. Intnsschen heefrehte groote span
ning onder de wachtenden. Wat ging Or nu
gebeuren? Men voorzag al dat het heole
verhoor spaak zou loojmn. Er was menig
een, die dit niet als oen groote ramp zou
hebben beschouwd, Eindelijk "kwamen de
commissieleden terug. Reeds in de- gang
liep het gerucht voor hen uit, dat War
muth het voorzitterschap zou neerleggen.
Hij bleef nog even weg. De leden namen
straks hun plaatsen in en. Mjha alle aan
wezigen dn de zaal schaarden zich in
spanning zoo dicht mogelijk om hun tafel.
Warmuth kwam voorloopig nog niet De
anderen zaten op hem te wachten. Zou hij
dus toch nog voorzitter zijn gebleven Ein
delijk kwam hij, met een geschreven, verkla
ring in de hand. Hij" begon voor tel lozen,
dat de commissie met 4 tegen 2 stemmen
en onthouding van dr, "Cohn besloten had,
dat Helfferich moest antwoorden. Daarna
in! Hij zal gedood zijn. Wij kunnen dien
man daar niet laten sterven. Ga mee, Cla
rence!"
HOOFDSTUK XXX.
Zonder te letten op hun eigen veiligheid
Hepen zij naar het gedeelte van het huis
waar de instorting had plaats gehad. Ze
werden half verblind van het stof, dat in
dikke wolken opsteeg, en toen dit gedeel
telijk weg was, zagen zij een menigte ge
vallen sfceenen en metselwerk; om dat,
zelfs gedeeltelijk, weg te ruimen, zou een
groot aantal mannen noodig geweest zijn.
In de hoop, dat Lycett Cray son het huis
misschien nog was uitgeloopen of zich
schuil hield, riep Ralph zijn naam, maar
er kwam geen antwoord. En de twee man
nen begonnen werktuigelijk de steeneji en
balken weg te ruimen. Zrj hoorden man
nen gillen en schreeuwen en weldra waren
zij omringd door een menigte dorpsbewo
ners, die het instorten der muren jjehoord
en de stofwolk van verre gezien hadden.
Sir Ralph zette de mannen aan het werk
- zelfs de vrouwen deden mee want
sir Ralph had gezegd, dat Crayson onder
de puinhoopen begraven was. Al heel spoe
dig kwam de heer Strong, de architect,
ier bij en hij en sir Ralph verdeelden do
mannen in groepen en organiseerden het
werk. Er werd een man naar den dokter
<5^tort,'\,zei sir* Ralph met heesche'gezonden; al de beschikbare polilie was
',,^.<lie-inan, Lycett Cpeyson, was er i weldra op dp. plaat» d« pnheile vawclwmw.
84)
Hg wilde terugvliegen naar het kantoor,
-Kaar Het geraas werd steeds grooter en
Plotseling kon hij niet voortloopen. Klet
terend en krakend kwam het metselwerk
van het huis op hem neer. Een woeste
noodkreet ontsnapte aan zijn verdroogde
H*®; toen viel hij neder, verpletterd door
gewicht van de neervallende steenen.
Sn- Ralph'en Clarence hoorden het kra-
geluid.
hemel!" riep Clarence. „Daar
gebeurt iets! Het huis stort in!"
■oir Ralph, in somber gepeins verdiept,
stona op. -
»,Wat zeg je! AVat gebeurt ca-?"
/Het huis is ingestort I" riep Clarence,
is rf ket was onveilig! Do man
sar naar toe gegaan naar hot oude
,feelte! Ha moe naar buiten, Ralph!"
jjHg hok Ralph haast mee uit het kaa-
Er steeg een wolk op een wolk
5t°E Het onheilspellend geluid van de
-«ting vervulde nog de lucht.
roote God, een gedeelte vanshet huis
oiatetdrt-ViOl' Om D nl.sL ,vi4- l\AtrtnAli«ic
liaaJd/- lnj een nieuw jiapier voor den dag
en begon nog eens te lezen. Do ande.ro ne-
len hem ecliter in Óe rede. Jhiarvoo-.- was
het t og te vroeg, fluisterden zij hem tos.
IridoivJaaJ, z«gt de „Lteri. corr van. de
„X. *f! C t.", lnj moest eerst nog zijn d«-
linqueiiL vragen of hij bij zijn vorenetnen
bleef.
Teen itedffericl dat hevi-sagde, l>i> War
muth verder voov, dat de cornnüssi weef
mot 4 legen 2 stemmen laeslox-in h.ad, Ite'f-
üisaeh tot een horde van 30Ü Mark te ver-
conleelen ('uil gelach van afie kanten,
en ook kieken van vei'ontwaaixliging volg
den op deze incdi-deokug). Daarna, zei War
muth, dat. Ihy een tegcrnshinder was van
deze besLraffuig en dat lüj dit geschjd
zoo mnstig ^-ond, dat hij hel voomtterscliap
dea- commiissie er orn necmLegde Daarna
verbet hiji de zmu
■OiuniddjeDijk nam de ondervoorzittei-, do
democraat GoLbein, zijn plaats in en ziet,
de opgekropte ergernis der laatste dagen.
Over de zwakke leiding der debatten, m
de cwergroote vTijmoedighei 1 'der getu'gan,
had van dezen zadhtziinnigen man een
leeuw gemaakt Zijn sletm tii'de toen hij 't
woord nam. Er was bravogeroep toen "War
muth zijn v erk! nrir g had afge'egd da', hij niet
loiiger wilde moedOvtn Gothein wraakte dit
streng Warmuth had geen ernstige pogin
gen gedaan om aan deze hifralshctuigingen
van de rccl'.,terz5jdo een róndia te maken,
maai- Gothein dreigde nu iedabe journalist,
dlie zich er nog aan schuldig maakte, zijn
-toegangskaart te oinfttjreOcfceia fen op luct ectrste
tceken van instemming of afkeuring c»p do
openbare tribune deze onmiddeiUjik te la
ten ontruimen. Daarna had hij een kond
gesprek met Helffdridi over dé middelen,
waarni-cile deze in verzet kon komen togen
zijn bestraffing. "Helffeïidk Wilde coïista-
teeren, dat de 'leden der commissie het
zelf mot ww ten inaru- g-esirong wees Got
hein Jiom er op, dat skcldn de commissie
tc corn'aleeren had Welwillend w,is hij
waarlijk nni, maar zijn houding had oen
goede uitwerking op IMfferich. Ltezo sprak
op ageren toon dan tevoren on zijn hou
ding was iets geschikter. Tc-eu \roeg Got-
henn hom, op uitdru'kkelijk verzoek Van
Calm, mc<Le te doelen, waarom dozr hieib
op ztpi vragen wilde antwoorden,
'Au kwam hel antwoord, dat iodei had
Verwacht 'ffelifonch vei weel Colm met
/gekl, d.il hij van dc Russische i egceoing
had gekregen, de ondergang van Duitsch
land te hebben veroorzaakt Go kunt alle
dwangmiddelen der procesregclmg teg[on mg
gohraiken, zei Helfferich, maai- geen macht
ter Wereld zal mg" kunnen dwingen don
heer Cohn te woo-d to staan. Cohn be
gon heel kalm en handig te antwoorden.
Hij herhaalde de mededeclmg, die hij 'in
dr Nationale Vergadering had gedaan, dat
hij op 6 November 1918 van Joffe een
som gelds ju ontvangst had genomen, die
groofondeels tot ondersteuning van hulp
behoevende Russen was bestemd, en voor
de rest, voor de kas van zijn partg. Met
dit geld echter had hij niet in de drie
■dagen, dio nog overbleven, tot de voltooiing
van de revolutie, den geest in het leger
kunnen ondermijnen, zooals IMfferich ge
zegd had .Cohn, die persoonlijk zeer bemind
is, maakte veel indruk met zijn beloog.
Hij sprak echter nog dooi- en bedierf daar
mede zijn positie. In bedekte termen gaf
hij te kennen, dat Helfferich Veten moest,
boe deze zaak in elkaar zat en dat hij
een lougenaar was. Het overbodige werwqt
was niet op juridische manier gemaskeerd.
Vervolgens zei hij echter nog, dat voor
hem, Helfferich, de hoofdbeklaagdo was biet
een getuige, maar de voornaamste beklaag
do in dit onderzoek. Dat was te erger'(we
volgen nog steeds het verslag in de
„Tv. Itott Ct"), omdat hij als lid van
do commissie den schijn van; onpartijdigheid
had moeten bewaren. Gothein wees dr.
jCohn dan ook scherp terecht. Cohn
De mannen werkten voort met koorlsachti
gen spoed, het zweet gudste Run van het
gelaat. Er werd haast geen woord gespro
ken. Sir Ralph en Clarence werkten even
hard mee als de rest. Koevoeten, breek
ijzers, houweel en, alles wat maar als hef
boom. gebruikt kon worden, werd er bij ge
haald en met een ©normen ijzeren staaf
werkte sir Ralph de zwaarste stukkon met
selwerk omhoog. Hij vergat zijn doorge
stane ziekte; al zijn enormia kracht kwam
terug; hij vergat, dat Lycctt Crayson een
schavuit wa^, die waarschijnlijk liet lot
wel verdiend had, dat hem ten deel was
gevallen, en herinnerde zicli slechts, dat de
arme kerel, die daar begraven lag .onder
do puinhoopen van zgn eigen huis, ecu
van zijn medemenschen was.
.Weldra verscheen juffrouw Waring op
de plaats van het onheil. Zoodra zij van
do ramp gehoord had, was zij met eenige
bedienden uit de Hall vertrokken en was
zooi zorgzaam geweest wijn en andere op
wekkende dingen mee te brengen.
Het werk werd uren achtereen voortgezet,
Eindelgk uitte Clarence, die dakpannon cn
een deksteen had weggeruimd, een kreet
en. hij deinsde achteruit; hij had do band
van een mensch ontdekt. Onmiddellijk werd
hij van alle kanten omringd; alle pogin
gen werden nu op dit effine punt geconcen
treerd en het duurde geen vijf minuten of
Oen troep utilzwggende mannen stond rond-
ojp dj» v»rpled»rd« overblijfselen van. Ly-
kwarn 'toen terug op den vroegere rai
sing tusschen hern en Heiffevïh, f/czelaaf-
jSte protesteerde tegen de//- wrjav- vm d. <-
putóeren Gotiiein antwoordt hero tyJrJSx
streng, dat lüj zich niet m/rt «bi ktehrvg
dei' zaken te bemoeien heeft Hij m ge
tuige en hoeft slechts te antwoorden, „fk
kan ecliter mijn getuigenis wregeren. Dc
zaf de zaal verlaten.", zeni bij Gotheire
w/y-r
Daii /uilen wij ile noohge uiaa'rrrreten
weten te treffen." Helfferich al-, de
cussie zoo doorgaat, verlaat .k de zaak Hg
pikt zijn stukken op en gaat weg. Komt
ra "va, paar passen ochtm weer terug en
draait om rijn zitplaats hoen. Eigenlijk
tegen verwachting durft of wi' hij h--t 1/jcfi
niét tot hot uiterste laten-komen. Hg' her
haalt nog eens zijni dreigement, maar
reeds in oen vorm, die wel wat op een te
rugtocht gekjkL Cohn praat nu nog door
en" maakt zijn onaangenaamhehm nog er
ger door te zoggen, dat één man schuld
heeft aan het ontstaan en aan het Voeren
van den oorlog, en dat dit Hellferich is.
Nu wordt het Gothein te erg. Hij wraakt
deze uitdrukking van Cohn en sluit tegelij
kertijd de zitting, daar deze toch niets
goeds meet' kan opleveren. In groote op
gewondenheid gingen alten uit elkaar.
Later word bekend gemaakt, dat de zit
ting vandaag zal worden voortgezet Men
zegt. dat dan Hindenburg verhoord zal
worden, omdat "men hem niet langer in
Berlijn wil houden, dan strikt noodig is. Dit
wordt voorgesteld als een beleefdheid te
genover dea ouden veldmaarschalk, maar
u derdaad zal men bever Hindenburg uit
de hoofdstad willen loozenfom te- voor
komen, dat hij nog langer do aanleiding
is gewild óf ongewild tot het ont
staan van relletjes. Bladen der rechter
zijde melden, dat Hindenburg en Luden-
do.if eerst morgen (Dinsdag; voor "de en
quêtecommissie zullen vere-cbiji.en. Indien
dit bericht juist is, zal men vermoedelijk
het vandaag nog eens met Helfferich pro-
beeren, tenminsteals hij bereid is to
komen.
"'De rechtsgeleeiden houden zich druk toe
zig met de kivestie, of men Helfferich
kan dwingen voor de comanisrie de ge
vraagde verklarmger, af te leggen. "Men ss
vrij algemeen van meening, dat do com-
imssie'het 'recht Ti-ceft Helfferich, evenals
eiken anderen weSgerachtigon getuige, in
hechtenis te doen nemen. I)ë commissie zal
Woensdag over deze kwestie vergadeeen,
cn liaar gehoelo rechtspositie duidelijk af-
ba tenen.
Mam mag zeer lxïiaeuwd zijn, hoe deze
zaak zal affoopeT'. "Of men nog veel uit
Hindenburg zal krijgen? Hij logeert te Ber
lijn bij Helfferich, die liem natuurlijk wel
de iao-ocEga inlichtingen zal geven, hoe hij
(HelffenctiJ over de enquêtecommissie
denkt, voor 't geval ""da maarschalk dat
nog niet mocht weten.
Een feit is, dat, nu de behoudende partijen
geien vertegcaiwmordiger meer hebben in
de commissie, de positie van "dit lichaam
er niet sterker op geworden is. Het he-
btaat nu, alleen nog uit personen, die over
tuigde tegenstanders zijn van het oude re
giem, cn dit zal onwillekeurig den schijn
verwekken, dat men met een partgdige
commissie te doen heeft De rechtsche bla
den hadden er tCL laug op aangedrongen,
dat Warmutli uit do commissie zou treden.
Be strijd in !inslan<i.
ïn leen artikel over dö verklarSng vin
Lloyd George hetreffonde Rusland, zegt do
„Manchester Guardian": Ieder kan nu in
zien wat Lloyd George inzag en, helaas niet
in het openhaar, bijna een jaar geleden
ter conferentie van Parijs verklaarde, dat
do heele politiek -van militaire interventie
in Rusland, een dwaze, onuitvoerbare poli
tiek was, die met een échec moest eindi
gen. Wjj hebben honderd millioen uitgege
ven om dit te loeren, hetgeen nogal duur is.
Bot schijnf, dat 3o kwestie, welke de
opperste raad thans overweegt, doch waar-
cett Grayson's lichaam. De dokter knielde
neder en deed een nauwkeurig onderzoek,
hoewel hij bij den eersten oogopslag over
tuigd was, dat geen onderzoek noodig was.
Hij keek sir Ralph aan en schudde het
hoofd.
„Hij is al ecrügen tijd dood," zei hij.
Zij legden hot lijk op een der omgevallen
deuren, bedekten het eerbiedig en brachten
hel naar het ivoonlmis. Jekyll, die had
meegewerkt mot do kracht der wanhoop,
volgde met gebogen hoofd, terwijl de- tra
nen hem over de wangen rolden'.
Sir Ralph en Clarence stonden naast
elkaar en wischtcn het zweet van hun voor
hoofd, terwijl zij vermeden elkaar aan to
trim. Strong kwam naar hen toe.
„Anno Crayson!" zoi hjj. „Wat een ver
schrikkelijke dood! Denkt u, dat er nog
iemand in huis was?"
Sir Ralph schudde het hoofd.
„Ik weet het niet. Ik zou het niet den
ken. Maar hot mag niet aan het toeval oven
gelalen worden. Er kan oen knecht of
iemand anders ia huis zijn geweest. Neen,
wij mogen het er niet bij laten."
Zij zetten zich allen weer aan het werk
en kwamen bij den beniedenvloer on do ope
ning, die naar den kelder leidde.
„Het is niet noodig verder te gaan,"
zei Strong. „Het is niet waarschijnlijk, dat
ër iemand In den kolder was."
Sir Ralph keek door de opening naar
bsmpdeu; h^tll versperd dooj bet puirr. Eg
ren* v; r-og tfvo bantering nceft geno
.-or-r. ;--i ofgezten jv* "ait, -lat rcz-a®--
tojk /at npi aitetete-n ow te land
g,v-07/-.-i fits-liTt'i nmoenkomen bet r<m wet
te Ti, «va te «-4 de te •-.Wad" --an te w--
grtv. - V.-aodhnvVtri-o? nV r< nu p-r
5a c/ iff>vri zfm be* nog rijn nut
r te- p-.o-i 'f se f>r tewht -- -tsi
'1ft rt v n ia het tejzonter .rndaf de vy--
te,.- flo'.r niar-d Tw W/C-deel ön
zsf. DmDy.hiajid, Jtc-1 te .y-dof/m
ter..- dr/./ d-- ge©-1 vovte©!
Zil op>,r«---,r. F.4 gerand x -5PV g rrsd©r
late', Aidd.gt te r.i-y eens z-fO
v/ij-isrr.d «'-i.'.te.-.pr zaïra tev.r te gr-ricten ten-
ren en te tres.ooen -~ïn. -v-r, tev---
sifsn rr.aej r>r-r. aid de .Vf.ts.-.wVifer
dian", ,s
T>; „Dady Lzpreni' v-rr.eamr .-i T.i
dezer uit Dorpat, dw. v. pb/tstóhfp- .cm n-
tigo a&ndrang van. ie ggglbasrtert oo de
Oostzoeprovinciön kot cr-wnarschijiilljk ge
maakt heeft, dat bes tot een wapenatn-
stand tusschen deze landen en sovjet-Sas-
iland komen zal. 3D»i Fansche wire gar
disten zullen zich spoedig b% bet NóorH-
Westelijk Russisch leger onder Joedenhsj.
aansluiten voor een meuw-ri opmarjeh naai-
St. Petersburg, met de bedoeling de star
nog voor Kerstmis in bezit te krggen. E-ea-
medodeelmg was dien dag dea correspon
dent Van de Express verstrekt door een
der afgevaardigden voor 'de ccmferente-ter
Postzeestaten tc Dorpat. Tot Tanavcaid,
voegt de correspondent er aan toe, scheen
het zekere vooraitzchit te bestaan, dat er
binnenkort een wapenstilstand tot stand
zou komen. .Volgens mijn zegsman zal te
conferentie nu center morgen (Vrijdag) mid
dag haar werk 'staken, doch Maandag weer
bijeenkomen om de bolsjewistische gedele
geerden te ontmoeten, met wie dan. alleen
gesproken zal worden over de uitwisse
ling van krijgsgevangenen en gijzelaars
Btversen.
De Diuitsche schépen in
Antwerpen, v
Ifet N. T. (A. verneemt uit Antwerpen.
dat het prijsgexechtshof Uitspraak heeft ge
daan in de kwestie dei' Duitsche sche
pen, welke in ,1914 te jAntweipen door
de Belgische autoriteiten jn beslag geno
men zjjn. Het gerechtshof verklaarde, dat
do inbeslagneming Jsvettig was. Het betrof 63
vaartuigen met pen gezamenlijke inhoud
van ongeveer jóO.OOO ifon.
De Palts Roven Rusland.
Uit Ludwigshafen .wordt gemeld, dat in
de Palts onlangs een groot aantal Russen
is aangekomen om hun oude werkplaatsen
als krijgsgevangenen, jwoer op te zoeken.
Zij verklaren door den troosteloos en toe
stand in Rusland uit bun land te zijn ver
dreven on de yoorkeur to geven aan. de
ordelgke levensomstandigheden in Duitsch
land.
De presidentsverkiezing in
de 'Ver. Staten.
Volgens een Havas-tdegram pit Chicago
•zullen den 22en dezer 22.000 afgevaardig
den van Amerikaansche arbeidersrvereeni-
gingen bijeenkomen om pen werkinanscaaidi-
daat te kiezen yoor de aanstaande presi
dentsverkiezing. if'
Geen gedwongen arbitxa.g.ie.
Het Amerikaansche Huis van Afgevaar
digden verwierp de Veplichte arbitrage jn
arbeidsgesichillen m verband toet de han
gende spoorwegwet en aanvaardde het denk
beeld van de bgeenkomst der mijnwerkers
van vrijéviliige Ixispreb'ngcn.
De staking in groote win-
kels te Parijs.
„La Prcsse de Paris" bericht dat .He
zich bewust geen plekje van het huis on-
doorzocht te mogcjti latentoen brj Clarence
aankeek, zag hij wel hoeveel tegenzin deze
had om voort te gaan.
;,Wg moeten het nu maar afmaken," ziei
sir Ralph zacht.
De andere mannen waden bereid; en
onder commando van Strong maakten zij
den ingang vrij en gingen den kolder in.
Ijct licht stroomde er binnen door do ope
ning van boven on ieders hook van de
gewoonlijk donkere ruimte was nu duidelijk
zichtbaar. Sir Ralph, Clarence en Strong
stonden het vuil van hun gezicht te vegen
en rond te kijken. Strong bukte Km keek
naar den grond. Het dak of plafond bestond,
uit zwaar metselwerk en was niet inge
stort, en de grond zag er nog precies een
der uit als Lycett Crayson hem achterge
laten had bjj zijn laatste akelige bezoek
aan den kelder.
Strong schopte peinzend tegen de losse
aarde en zei met vragenden blik:
„Vreemd! er is niet lang geleden in deze
aarde gewerkt. Kjjlc maar. Hier is oen vier
kante plek, die opgegraven is. Het is hier
ecn klein beetje hoogcr dan de rest van
van den bodem." Hij koek rond on zag een
spade staan, nam haar in de hand en be
keek het ijzer van de schop. „En hier is
de spade, waarmee gegraven is."
fWorüt vervolgd.)
rujt eourint Ttrsohgnt ratt-aH-
.„aderiWt Zon- en Jfewtdsgen,
Pni# per k-wart»*l 1 8.—; fraaoo par post
fl&O Prijs p«r Week: 15 cents. —Afron-
ieriiifc« nummers 3 cents. Abonnementen
-.Sea dagelijks aangenomen.
Adrertontiën roor hol «oratrolgond nnra-
moeten riór twaalf anr aan het Bureau
beionrd *5®- Ben bepaalde plaata fao
^TOtentidn wordt niet gewaarborgd.
SCHIEDAMSCHE COURANT
?.-3« der A4?eTteists/a- fin 1—5 regels
t VA-, iedere regel artsr 2» c«ats. fswclaoe
«O cdata per fifth AtesrUaöifii ca.
Beelafi:»» ®«t 10 »/9, .n het Zaterdaetrond-
sünuav .eet 20 re'heogtsj. Sjcasso-
fosten 2 rotste- postrw -nntifj 30 cent*.
Ta-,et"3 na s/jT-rV-.ti-a bf abonseaept
ffjo aan i»t tSut-aii 7T*r';gbaaf
Sla;»' Z'*':* Ad»ertentiên op-
f'"»es a eo ""j-j ie- ran
70'j.?jVpj eO wo'"d"a «der woerd 3e«»
2' y VA "ii ,'v,'~.Xvt'.>A'zz jsu het Baatm
n'taea.
swa»ft»V<tJgdiUACWt*. I W-s" «uWttW.**».* rw* -Wv.
iit«S»A«V
