thiedamsche Courant.
het Indischs Kstten.
Van planten en tuinen.
j Oude Bngelsclie
Kerstlegenden.
rWEED E BLAD
ierdag 20 December 1919, No. 16241 i
XVII.
«ingin's ycjj.wJag.
ujis in InJxc altn.fl nog rets andeis dan
-jdeilanl en ioen 11 IDningiu
ijlmina nog maar cen Xr.ijc.t i'j- wxs
tjr.fi rokken, werd het leest mei groo'e
de gevierd. liet is misschien gek,
als men zoo buiten het cigmlijk
land tg. voelt men vaak v al Ncder-
1 'isclier dan li «er in hel poidwhind, in
fcflandsclie stcd"n on dorpen en. van-
("conucnreerL men dan zijn gen ^en-
j v00r zijn vadeiland en zijn volk om
'drager van hel gezag, do personificatie
j de natie, dus het Hoofd van den
fzal "ditmaal eens zoo'n feestje beschrij-
He1 is oen avond van moer dan 23
Jgdoden. Ilare Majesteit was nor, zoo
ds leers'o muntm mot haar bclterns
ir te /uen geven, hot heldere mois/is-
jitmet het lange haar. Ze was dus nog
[kind en het gebeurde dan ook wel,
'dien den 31en Augustus vierde mol ecu
ierfees'. Zeer symbolisch en aar lig ge
it Zoo ded/en we b.v. to Ternate jn
maar het jaar te voren werd liet
i snaar den eisch gevierd. Het was dan.
j iiiaar eerste veijanrdag als Koningin.
ï]ea avond te voren begon de pret Het
IpettkeliuL te Ternate w.ï« LM Ier ver-
Ken fraai uereieirJ. Tegen 9 o rr stond
resident Benshach, oen oud gediende
JJiet land in Zuid-Celebes trouw had
ffiaid en daarvoor was beloond mot
lp promotie tot resident van Teirnate,
ffizp gezin de gasten op te wachten.
lieverlede raakte de ruime voorga-
lijrol. Telkens als er nieuwe gasten kwa
llist Mingo zijn kapel een deuntje bla-
:.Die kapel bestond uit twee trompet-
ra een trommel. Meer waren we te
naisjiiet rijk. Een aardige naam Mingo.
i eoo denken aan Robinson Crusoë
lijn Vrijdag. Mingo is een verkorting
idomingo of Zondag. Do Tarnaiaansohe
aders rzijn mtecst alien naar dagen ge-
ai. Sten heeft er onder: Senin of Maan-
Selassa of Dinsdag, Rebo of Woens-
;enz. Alleen Djoemahat bestaat niet,
ddat is Vrijdag len Vrijdag is d© Moham-
laansche heiligen dag.
Sago blies dus en men kon hem cn
i mannen uren la'en blazen Zonder
i hielden ze niet op. Een ideale staf-
at vooral voor danslus igen.
fcgo blies en defig aangedaan kwamen
i Europeanen binnen Officieren cn be-
zsamb jen aren in uniform, de anderen in
j en wi'te das met witte handschoenen.
dames in geurige toiletten. De resident
i 1 m groot costuum, zteex fraai. Zooiets
«n portier in een hotel, die ■weet. wat
inrichting past.
Mdijk hoorden wie: Presenteert het
ter. De 12 fusiliers onder commando
«n sergeant, brachten het eeresaluul
gevolgd door een stoel van prinsen,
i de oude sultan van T id ore binnen,
ofiïciede hoofddeksel op Kaast hem
sultane. Twee goede oudjes. Met de
lane heb ik wel eens de eer gehad in
r eigen keuken op Tigore de lanc'er te
sen. Den Sultan hebben we een klein
".later begraven. Een leuke dag, waar ik
schien nog wel eens van vertel,
a was alles echter in den Vorm De
lent trad naar voren cn ontving p'ech-
Ziia Hoogheid met een voorgeschreven
dring, twee kussen, op ieder wang
Die kussen klapten wat hard, omdat
ïatuurhjk in de lucht gegeven Werden.
otouw de residente kuste de Sultane
dat ging zeker van harte. Mevrouw
-tech was van geboorte zelf een In-
lache uit de Boegineeschs landen.
laar 'tEngelsch van Arthur [Watts,
door T. de R.
r Is een oude Cheshire mythe, die ver
dat een kort oogenblik na middernacht
lea vooravond van Kerstmis, Clirismas
do ossen in hun stal neerknielen in
Adding ran het Christus kndje, dat xn
tóbbe was géboren. Het is een bizon-
mooie legende Een, die nu bijna geheel
[venen is, maar in Berkshire en ook
beshïre zuilen de kinderen u nog wel
hoe in den Kerstnacht' de scha-
Sn de verschillende schaapskooien
ötoablaten: Bethlehem, Bielhlehem, en
i "wanneer ge in den Kerstnacht in dén
2oudt komen cn. uw oor tegen de
korven te luisteren zoudt leggen, ge-
i 1 zwakjes en als van heel ver komend
bijen leen Engelenzang zoudt kunnen
Zl>emen. liet is eigenlijk koo jammer,
5ergelijke mythen uitsterven maar
j 15 zoo. De boerenbevolking kent er nog
B heel weinige en men kan niet an
'doen dan dit betreuren eu het opko-
i°ng geslacht or te armer om achten,
j ri' bestaan er nog ©nkcle on van die
1 ri 'vil ik er u een paar vertellen.
lang geleden was het geloof onder
wrcnbevolking algemeen, dat, gedu
bde twaalf dagen van Kerstavond
'"tekeningen, alle dieren de gave Van
nen spreken ontvingen. Maar zonde
Jfct hun gesprekken te beluisteren en
- ^o«h deed, hem zou zeker een of
Kort daarop klonk het weer:: Presenfeert
het. geweer. Eu op dezéfafe wijze deed dö
sultan van Ternate zijn inlxede.
Daarna de pretendent sullan van Batj in
Vervolgens ontdeden de Hoogheden zich
van hun offic'eeie ho fltooisels en werden
deze zorgvuldig in djatihouten kis'jes ge
pakt en weggebracht. Het geweer werd weer
gepresenteerd.
Nu kon het feest beginnen.
De Sultan van Ternate was een minder
vriendelijk hoer en deed zoo'n heelen avond
niets De sultan van Tdiore breid van de
vroolijkhrid en van de kaart Die oude
heer kon de zon in het wafer zien sclnj
nen, had er "rtendelijk woon] voTïedei-
een eu was in het gelukkig bcz't van eeni-
ge zonen en lieve kleindochters. Vooral
de 18-jarige dochter van Prins Amen viel
-bijzonder in oriezn smaak. Ze kon zoo
pïelüg lichen Die piinsessen weid n aan-
gespioken met den zondeilingon tt"l van
„toean bokki". De beleekcnis is me onbe
kend.
De sultan van Tidore zat gauw aan de
speel laf d. Yingt et un was zijn geliefkoosde
spel en groot was de kring, die zich om
hem vormde. Gc'ukkig mocht er niet grif
gesperid worden Het ging on stuiveis en
gohangs (Jc.t"). Verm ike'ijk was het den
ouuen vorM te hooreii brullen:
Mati (dool), als er een hoven de 21
kwam Ieder genoot met hem mee. De
bt.idc sultanes waren spoedig niet de res:-
dcnlsvrouw naar achteren verdwenen en
het edete drietal maakte het zich daar in
sarong n kabaja makkelijk, terwijl ze zorg
den voor „makanan, en „mi li oeraard (eten
en drinken voor de gasten). Dit werd na
tuurlijk door ons allen op hoogen prijs
gesteld.
Wij, anderen, waren spoedig aan den
dans Eenige oudere heeren natuurlijk uitge
zonderd, die zaten te homberen of te whis
ton.
Maar gedanst dat er werd. Mingo en
zijn mannen hadden weinig rust en ze moes
ten er ook de tvolle 3 uur aan geven,
want 's morgens om 6 uur werd er nog
gedanst.
Vooral de wals was in de mode. Van
alles werd wals gemaakt. Die Indische da
mes kunnen heerlijk walsen. AE en toe een
„lar.cier" cn een „quadrille". Van den laat-
sten dans kwam niets terecht. De secre
taris der resident©, de heer Sdeed zijn
best om goed te commandeeren, maar het
was een feit, dat niemand onzer precies
meer op de hoogte was van de figuren.
Het was een rommeltje, maar daarom juist
bijzonder prettig. Niets is zoo prettig, als
een quadrille, die finaal in de war gaat.
Tegen twaalf uur deden de bedienden
plechtstatig hun inirede met presenteerbla
den, waarop de glazen champagne stonden
De muziek zweeg Ieder nam zijn glas in de
hand en wachtte de dingen af, die komen
zouden.
Daar sloeg de klok twaalf. De resident
trad naar voren en in een korte Hol land-
sche en een lange Maleisclie rede gedacht
hij do oorzaak der feestvreugdehet jarige
Majesteitje.
Een luid „Lang zal ze leven" volgde,
de muziek zette het. Wilhelmus in en de
glazen werden geledigd.
Het meer officieel© deel van het feest
was afgeloopen, maar niemand dacht aan
naar huis gaan.
Toen mijn vtouw om 4 uur vond, dat
het mooi tijd was en ik als gehoorzaam
echtgenoot afscheid ging nemen de sul
tans waren al weg - ging dat zoo maar
niet. De resident stond er op, dat ik weer
terug zou komen. Ik had geen bezwaar en
bleef nog plakken tot 6 uur. Toen was
het nog niet uit. De resident meende, dat
het nu geschikt tijd om even te gaan
baden en óf het tijd was en dan
in een gewoon wit pak terug te komen.
Dan zou hij zorgen, dat- de paarden ge
zadeld waren. Daar van slapen toch niet
ander ongeval overkomen. Zoo is er de
legende van den hond en de kat van
Bretanje.
Er was eens in Bretanje een. oude vrouw,
die alloan woonde, met een hondje en een
kat. Omdat ze een slechte, oude vrouw
was, gaf ze hun heel weinig te eten, zoo
dat ze natuurlijk niets van haar Meiden.
Eens op Kerstavond, toen ze al in bed
lag, hoorde ze den hond en de kat samen
praten bij den haard On, stilletjes naar be
neden gaande, trachtte ze hun gesprek af
t» luisteren.
„Ha," zei de kat, „vannacht zullen de
dieven komen om al het geld van onze
meesteres weg te nemen. Als ze nu maar
stil is, zal haar niets overkomen, maar
als ze schreeuwt, en lastig is, zuilen ze
haar een gat in 't hoofd slaan."
Dit was al meer dan genoeg voor de
oude vrouw en zonder het antwoord Van
den hond af te wachten, he'dc ze gillend
uit het huis. Maar, helaas, ze kon niet
verder komen dan de deur, want de die
ven kwamen juist binnen, en bevreesd, dat
zo door liaar geschreeuw de buren zou
wakker maken, sloegen ze haar op het
hoofd "en doodden haar toen.
Een dergelijk verhaal is dat van den
boerenknecht, die ook het slachtoffer werd
van zijn nieuwsgierigheid. Hij luisterdenaar
wat zijn paarden samen bespraken op Kerst
avond en verborg zich daarom in den stal.
Hij hoorde hen zeggen „We zullen vandaag
over een week hard werk te doen kiijgen,
want do boerenknecht is zwaar en de weg
naar het kerkhof lang en steil." En de
knecht schrok zóó, dat hij een zenuwtoe-
zal kreeg en een week na dien dag be
graven werd.
Veel meer komen zou, was dat idee nog
zoo kwaad niet en zoo renden we om
7 uur de bosschen in en maakten we een
heerlijken rit. 'Om 12 uur kwamen we
dan eindelijk thuis.
Als het geluk van Hare Majesteit ©enigs
zins zou kunnen afhangen van de pret,
die we toen op Haar verjaardag gehad
hebben, dan is die zaak in orde. Volkomen
geslaagd.
liet jaar daarop werd Koningin's verjaar
dag op den dag zelf gevierd en wel met
een kinderfeest. Weer ten huize van den
resident. Het glanspunt van den avond
was de poppenkast, vertoond door het hoofd
der school, die bij uitstek geschikt was
voor zuike dingen.
De verjaardagen van de Koningin en
van de leden der Koninklijke familie zijn
door heel Indië vacaniiedagen. De scholen
en de gouvernemenlskantoren, de bunken,
enz. zijn gesloten, de garnizoenen houden
nutdag, tenzij er paTade is. De manschap
pen krijgen een extra maaltijd, een fiescb
bier en sigaren.
Op de hoofdplaatsen, waar garnizoen
ligt, worden sa'uut-chotcn gegeven. Vooj
de Koningin 101, n.l. 34 's morgens om
8 uur, 3'J om 12 uur en 34 om 4 uur
's middags.
Te Ponlianak stond het kanon, op mijn
huis gericht, niet meer dan een 100 meter
daarvan af. Alles stond te fcriïen. Een
genoegen was het nu niet precies.
Een parade is soms een bespotting. Ik
zag er eens een te Ternate. Een com
pagnie infanterie en twee onvolledige com-
pagniën schutterij. Daar de schutters zoo
genaamde Ternataansche burgers, voor het
ineerendeel Christen inlanders, nu niet pre
cies een krijgshaftig aanzien hadden en
vooral ook uitblonken in de moeilijke kunst
van exerceeren als een schutter, maakte
de parade natuurlijk geen fraai schouw
spel.
Anders is dat in een groot garnizoen als
te Batavia, waar alle wapens vertegea-
woordigd zijn. en dan vooral, wanneer de
Gouverneur-Generaal in eigen persoon de
troepen inspecteert en de legercommandant
ze presenteert.
'A. v. W-
Er zijn niet veel kamerplanten, die zich
in een zoo groote bekendheid verheugen
mogen als de palmen.
De leden der palmenfamïlie zijn van huis
uit bijna alle flinke hoornen.. -
In de tropen en in de subtropen, waar
dt* meeste thuisbehooren, zijn het zeer nut
tige hoornen, die dein bewoners bijna alles
vcibchaffen, wal 2e voor hun bestaan noo-
dxg hebber-
De kokospalm, (cocos nucifera), verschaft
Het ineerendeel van de mythen en legen
den, die don Kerstavond tot onderwerp
hebben, zijn verhalen over de vrceselijke ge
volgen van het ongehoorzaam zijn aan
een of ander bijgeloof.
Zoo meende men in Guernsey, dat op
Kerstavond het .water in alle bronnen in
wijn veranderde en dat dus in dien nacht
geen water mocht worden geput,_ge&n em
mer naar beneden gelaten. Er is een ge-
EChiedenis van een vrouw, die, ook alweer
uit nieuwsgierigheid, eens wilde zien of
't werkelijk waar was en haar emmer toch
in den put naar beneden liet. Toen ze
dien weer ophaalde, hoorde ze een stem
in de diepte, die dreigend zei:
vAl!e water verandert in wijn,
En uw eind nabij zal zijn."
En, evenals de boerenknecht, viel ze van
schrik dood neer.
Er stamt uit Guernsey ook een traditie,
dat in de TwaaL Dagen niemand na zons
ondergang meer uit mocht gaan. Als een
of ander overmoedige het toch waagde,
vond hij niets dan zwarte honden en witte
konijnen op zijn weg, die aanhoudend tus-
schen en langs zijn lieenen sprongen. Het
is maar te hopen, dat ze ten minste stil
waren, want om in een donkeren winter
nacht te (worden belegerd als het Ware
door een troep hollende honden en konij
nen, die bovendien nog samen zouden
praten, zou zelfs den meest dapperen man
verschrikken.
Een andere dierenlegende is die ran de
kleine, witte hond van Perchta, Perchta
was een Duitsche heks, die veel plichten
had na te komen. Zoo besocht ze geregeld
hun de kokosnoot en "de heerlijk tóssche
kokosmelk; de vrucht van den dadelpalm
(Phoenix sactylifera) is bij ons zeer goed
hekend als de gekonfijte dadel.
De stemmen en bladeren van sommige
soorten leveren ons de kokosmatten en %et
kokoslouw, terwijl de bewoners dier streken
met het afval hun woningen afdekken.
Hoewel de palmen hier niet zoo trotsch
en statig zijn als in hun vaderland, toch
zijn het Voor ons kamerplanten van groote
waarde.
Jammer genoeg, vindt men in onze woon
kamers dikwijls zulke misvormde zieke
lijke exemplaren, dat men wel eens denkt of
het met Leter geweest ware, ze maar in
hun vaderland te laten.
Stel u ook voor, een palm, de koning
der planten, in oen klein potje op een heel
knus pied-estalletje, 's avonds in de frissche
lucht van een riekenden gasvlam. Geluk
kig is het ons echter wel mogelijk, «enigs
zins tegemoet te komen aan het gemis der
vrije natuur, mits we welen welke eischen
deze planten stellen aan den grond en al»
we "de omstandigheden weten, waaronder
ze groeien.
De meeste palmen soorten kan men niet
gemakkelijk zelf in de kamer van zaad op-
kweeken en dat wel in de eerste plaats,
omdat men dat zaad uit de tropen zou
moeten, invoeren. Anders is dit met de
zaden der dadelpalmen, deze kan men in
lederen fruitwinkel "bekomen.
Deze zaden kan men zaaien in een potje
en in een mengsel van 1 deel rivierzand,
1 deel boschgrond of bladgrond en 1 deel
turfmolm. De zaden komen pl.m. l1/? c.M.
diep te liggen en de grond wordt geregeld
vochtig gehouden, vooral echter niet nat.
Op een warm plekje gezet, zullen de
zaden na eenigen tijd kiemen, geduld heb
ben is echter de boodschap, want, het kan
soms langen tijd duren. Dit is natuurlijk
naar gelang van de warmte etc.
Als de zaden goed opgekomen zijn, kan
men ze, na twee tot drie weken, afzon
derlijk in een potje zetten, vervolgens wor
den ze behandeld als aS6 palmer behan
deld moeten worden, warmte is in het
begin echter beslist noodig. De palmen,
die men zelf, niet kan zaaien worden meest
al in een b'oemenwinkel gekocht, de be
handeling ervan is tamelijk eenvoudig.
Ten eerste dient men niet uit het oog
te verliezen, dat alle palmen tegen scherpe
zonnestralen beschermd moeten wordenduts
geeft imen ze een 'lichte, beschaduwde plaats,
in een kamer waar ide nachttemperatuuT
niet daalt heneden 40 gr. F.; in (de warm
ste zomermaanden kunnen ze 'ook buiten
staan.
In den zomer wordt flink gegoten en zoo
nu en dan worden de bladeren af gespoten,
of gegoten, in den winter wordt matig
gegoten en in Mt voorjaar Worden ze zoo
noodig verpot of in een grooteren pot
gezet. Mem kan hiervoor een mengsel ge
bruiken van 1 deel oude koemest, 1 deel
turfmolm en 1 deel tuinaarde. Ze ""'orden
tamelijk diep 'gezet en flink vast.
De palmen hebben in de kamer altijd Veel
te lijden van luizen, die Vooral- aan den on
derkant van het blad voorkomen. Men kan
ze het best bestrijden, door de bladeren
onder en boven., flink af te sponsen met
een 2 pCt. oplossing van groene zeep in
lauw water.
Ten „overvloede rij er ook nog op ge
wezen, dat oen kamer waar men gaslicht
heeft een slechte plaats is voor alle plan
ten en evenzoo een kamer Waar eten ge
kookt worflt.
FLORISTO.j
BJWNEMiAm
Nederlandsch fabrikaat
In de aflevering van '-cember tref
fen wij o.a. aan een artikel „Billijk Kij
ven" waarin de schrijver, de heer H. F.
R. Snoek, erop wijst dat, nu de invoer
van hnitenlandsche artikelen niet meer aan
zooveel moeilijkheden onderhevig is en hxen
dus weer beter in staat is dan zulks in
de oorlogsjaren het geval was, pen ver
gelijking te maken tusschen het Neder-
landsche en het buitenlandsche product,
het voorkomt dat het Nederlamdsölie pro-
allerlei sleden en overal, waar de men-
schen dom genoeg waren geweest om hun
deur open te laten, stuurde zij een kleine,
witte liond naar binnen. Het diertje zelf
was goedig genoeg, maar toch een plaag,
want zoolang het in het huis bleef, kwam
daar niets dan ongeluk. Men kon prohee-
ren hem met steenen weg te jagen, of
hem uit het raam tie gooien of zelfs in
een emmer met water te verdrinken, het gaf
allemaal niets. Den volgenden dag wtas hij
er al Weer en het ongeluk evenzoo, en dit
ging zoo door, tot den volgend-en Kerst
avond, tot wanneer men zijn les hieruit had
geleerd, de witte hond verdween en men
Wel oppaste, de deux niet roor He tweede
maal open te laten staan.
Deze Pierchta of Berclyl, zooals ze ook
wel wordt genoemd, is een der interessant
ste figuren -uit de Kerstmythen. Van haar
worden nog twee verschillende legenden
verteld, die twee verschillende kanten van
haar karakter belichten
Het was haar plicht na te gaan of de
spinsters haar kamertjes en spinnewielen
netjes in orde hielden er ook, dat xcder-
reen behoorlijk zijn deel nam van „Zem-
werde" (een mengsel van melk en Water
en meel. het traditioneele maal voor Kerst
mis). - -
Vrees-dijk was het lot van den gulzig
aard, van wien ze ontdekte, dat hij ander
voedsel dan „Zemwerde" had «gegeten
Want in den nacht, als de ellendige stum
per gerust lag te slapen, kwam Bcrchty]
binnen. En dan ik schaam me bijna
een zoo ruw verhaal van een vrouw te
vertellen dan sneedt ze hem open, nam
al het voedsel, dat in zijn maag zat, eruit
en vulde die op met s't-eenen en stroo.
duct ten achter staat hij het vreemde.
Het .gevolg hiervan zal zijn dat de voor
liefde voor Nederlandsche arlike'en daar
door in het gedrang komt. Schrijver wijst
erop dat de aanvoer van afgewerkte pro
ducten door andere landen thans meer
wordt bevorderd dan die van grondstoffen.
Het is voor andere landen een groot be
lang verloren afzetgebied terug te krijgen
en zich van nieuwe te verzekeren.
Hierbij komt nog dat hier te lande nog
tailooze artikelen zijn, vervaardigd gedu
rende de oorlogsjaren en die niet ver
geleken kunnen worden met soortgelijke
producten in „vredesuitvoering".
Het Ncderlandsche maaksel kan du^ ten
achter staan bij een onder betere voor
waarden vervaardigd builenlandnch product
èn in prijs èn in hoedanigheid (men denke
aan den lagen stand van buitenlandsche
valuta
De schrijver geeft den Nederland«chen
fabrikant en wederverkooper den raad sa
men te werken om een slechte meening
omtrent de Ncderlandsche Nijverheid te
voorkomen. De fabrikant zal in vele ge
vallen de wijste partij kiezer- indien hij
op coulante wijze den wederverkooper van
een strop ontlast, want de wederverkooper
zal, indien hij nog voorraad minderwaar
dige Nederlanxische artikelen heeft, die van
zelf oprekend aan den man trachten te
brengen.
In het artikel „De Nederlandsche Speel
goed industrie" geeft de heel J. C. W.
Duncker een fecTirijv.ng over deze tak
van Ncderlandsche Nijverheid, Tal van ma
chines zijn bij dit artikel opgenomen
Schrijver wijst tot welke groote onlw'kbc-
ling deze industrie is g'komen en besluit zijn
bijdrr„e met oen beroep te doen in de
eerste plaats op de koopers in ons land,
maar bovendien op het NederSandsche ka
pitaal, welks medeweiking noodig zal zijn,
teneinde 'de bestaande ondernemingen uit
te breiden en te vervolmaken
IV heer J. M. Kleiboer geeft in deze af
levering het slot van zijn bijdrage over zeep-
ziedenjen, waarin de vervaardiging van*
zeep wordt uiteengezet.
Van de reeks artikelen omtrent de ont
wikkeling der Neder] andsche Nijverheid
wordt in deze aflevering nog besproken
de göud- en zilversmeedkunst, de diamant
industrie en de glasindustrie.
%ÈfjEss.eM&a
Een oplicht ers-tme.
Gisteren kwamen een paar deftig geklee-
de heertjes het café van den heer R. te
Beugen (N-Br..) hinnens'appen. Zij zouden
een partijtje biljart spelen. De kastelein ging
ondertussch-en even tappen in d-en kelder
Toen deze terugkwam zag hij, dat het (glas
in den spiegel gebroken was. Een der heef-
ven zei de er per ongeluk doorheen gesis o-ten
te bobhen doch de kastelein was hiermede
ni-et tevreden en ei«chte f 25 schadevergoe
ding. Het heerschap gaf een biljet van f 304,
dan kon de kastelein het afhouden waarna
ze vertrokken. Later bemerkte de kastelein
dat hij door deze sinjeurs was opgelicht,
\Vant het bankbiljet was valscb.
Op slag gedood.
Aan de Haarlemsche Scheepsbouw Maat
schappij kwam de 22-jarige arbeider De
Nrj's, ïn aanraking met een der electrische
draden. Hij weid op slag gedood.
Landru.
De rechter van instructie, Bonin. heeft
de vrouw van Landru en zijn zoon Mau
rice in hechtenis doen nemen. Do vrouw
wordt beschuldigd van valschheid in ge
schrifte. Maurice wordt heling ten laste
gelegd.
Landru, die, zooals men weet, van
mcorden met voorbedachte rade wordt
beschuldigd, wordt thans ook medeplichtig
heid aan valschheid in geschrifte ton laste
gelega
Uit het onderzoek is gebleken, dat de
vrouw van Landru juwcelen, linnengoed en
meubelen verklagen heeft van de „ver
loofden" van "Landru.
De heide gearresteerden zijn naar de ge
vangenis overgebracht.
Stel u het vrceselijke gevoel van den
schuldige voer, die, 's morgens wakker
wordend, ontdekte, dat hij dat onverteer
bare kostje zou moeten verteren.
Maar er was ook een zachter en milder
kant aan haar karakter, want ze was ook
Aio beschermgeest van de kleine kindertjes,
die ongedoopt gestorven waren en nu en
dan, ontmoette de een of andere boer,
diio zich verlaat had, haar als ze xn het
maanlicht gleed over de besneeuwde vel
den, met een lange rij van kleine kinde
ren achter zich aan.
Er is een legende van een Tyrolcr boer,
dio haar zag een legende, die bizon
der vriendelijk is Deze goede boer had
de ellendige gewoonte van te veel te drin
ken en dikwijls laat uit do herberg terug
te koeren. Op een zekeren Kerstavond, foen
hij nog laat zijn weg alleen naar huis
trachtte te vinden, zag hij Perchta met
haar zicligcn stoet van kleine geesten ach
ter zich aan. Dat gezicht ontnuchterde hem
en vol ontzag zonk hij neer o-p zijn knieën.
En toen hij nauwkeuriger keek, zag hij,
hoe de laatste kleine geest gevallen Was
en oen eind hij de anderen achterbleief.
Want omdat zijn hemdje te lang Was, viel
het telkens daarover. En omdat de boer
een goed en vriendelijk was was, nam hij
het kleine geestje vast, zoodat het niet
meer zou struikelen. En toen Percha toe
vallig omkijkend, dat zag bedankte zij hem
vriendelijk en beloofde hem, dat tot beloo
ning noch hij, noch zijn kinderen ooit meer
armoede zouden hoeven to lijden.
Vele van deze oude legenden hebben tot
onderwerp de zpnde, een werk af te ma
ken na middernacht op Kerstavond. Hier-
«rP*
jT1 f*"* jtsfSSP*** '"^^1 """Üf
DIE
M MUM WWBB—OBWPy
