Uit de Tweede Kamer,
Tc* a Minister Bij Ie veld gevallen was, zei
een oude rot op de perstribune: Nu ,is
Alt mg van Geusau Leer lijk gered, en, aldus
sprekende, gaf hij blijk de psyche van de
Kamer goed te kennen. Zoodra d© Kamer
kelp "een minister naar huis heeft gezonden
is zij als ©en roofdier wij hopen, dat
niemand in deze vergelijking iets oneer
biedigs zal zien dat zich verzadigd
heeft, en thans goedmoedig toelonkt, wal
het gistere nil nog zou hebben verslonden
Alting von Geusau staat niet sterk. Hij
is in liet begin als „de hervormer" be
schouwdhij was do man, due ons jeger
verdomocSraüseer en zou, en dat hij daar
voor den bekenden kolonel FaKus, die
Sinds jaren voo-r een volksleger strijdt
tot zijne rechterhand koos, scheen ,'n goed
voorteeken. En toen het scheen, vdat hel
hom heiligen ernst was met -de ontwape
ning die er inderdaad zal moeten komen
als de wereld geen zelfmoord wil plegen
Was hij de man. De wereldoorlog heeft
nu toch. wel dit geleerd, dat die (voortdu
rende opdrijving van de bewapening tot
oorlog moet lelden, en dat Lot Latijnscbe
spreekwoordSi vis pacem para helium
(Als gij vrede wilt, rust u dan uit Jot den
Oorlog) geen waarheid bevat, maar dat wie
den vrede wil, ook op den vrede moet
aansturen.
Maar hoe bitter heeft deze Minister te
leurgesteld, en hoe spoedig heeft hij zijn
ontwapenmgsidieaal weer prijsgegeven. "Wij
rreezen met groote vreeze, dat dit onder
den invloed van de legerkas'e is geweest
maar of deze veronderstelling juist is of
niet, het bewijst toch dat de democra
tische adem van den Minister in deze
heel kort was, en hij ,niet de 'rechte man
op de rechte plaats is. JVij begrijpen, dat
hiet voor dien militair zoo uiterst moeilijk
is, zich' geheel in te werken in het denk
beeld, dat tengevolge van dezen wereld
oorlog, juister gezegd wereldrevolutie, ook
voor ben het oude is (voorbij gegaan (an alles
nieujW geworden is.
Het gaat niet om Ue vraag, of daar
©enig© millioenen van de Begrooting kun
nen worden afgeknabbeld, ho-e gewenschi
dit ook zij met het oog op den toestand
van de schatkist, het gaat om de finan-
cieele verandering van het goheele stel
sel, dat zoolang ook Sn ons land heeft
gevigeerd. Het volk zal zich niet meer
hebben aan te passen aan wat een al mach
tig© legerkasfce eenvoudig als onontbeerlijk
gelieft te decreteeren, maar het leger moet
©en volksleger zijn, d. w. z. geboren uit
de overweging Van het defensïebelang in
verband met de vele andere gewichtige
belangen des lands. En twee dingen moeten
hierbij op den voorgrond staan, in de eer-
'ste plaats, dat de wereldoorlog ons ge
leerd heeft, dat men in zeer korten tijd
Engeland deed het in twee maanden
zeer goed geoefende soldaten kan hebben,
hls een volk maar behoorlijk lichamelijke
opvoeding heeft gehad, waardoor dus alle
dune kazernes kunnen vervallen, en onze
mannen in 'de zomermaanden in karnpe-
toenten kunnen worden geoefend; in de
tweede plaats, dat men van eiken nieu
twen aanmaak op het gebied van artille
rie, aviatiek, en wat dies meer zij, geheel
heeft af ibe zien, tot tijd en wijle waj zullen
weten, welke verplichtingen den Volken
bond ons voor ons landleger oplegt. Dal
dit laatste nooit een leger van 200.000
man kan zijn, zooals de Minister wil, is
'duidelijk; waar Duitscbland slechts 1000Q0
man op de heen zal mogen houden, is dat,
WÜ zouden zegglen: dubbel duidelijk. Vooral
ook, omdat door de verpletterende neder
laag, die Duitschland beeft geleden, alle
gevaar voor een Europeesohen oorlog voói
•afzienbaren tijd verdwenen. En het is om
het bloed te doen tintelen, als men dan
den Min. van Oorlog in zijn Memorie van
Toelichting tot zijn hegrooüng zoo knusjes
ziet verklaren, dat voor een welvarende
natie als de onze een leger van 200.000
over gaat het verhaal van den Bretonschen
smid, die in de vroege toorgenuren van den
Kerstnacht nog aan het werk Was en bezoek
kreeg van den langen, grooten man met
een gebroken zeis, die zijn kap ver over
zijn gezicht had getrokken. Nadat hij den
smid een tijdlang had aangekeken, vroeg
hij hem een ijzeren plaat in zijn zeis te
zetten. De smid stemde toe en toon het
instrument klaar was, gaf hij het terug aan
zijn bezoeker. "„En nu," zei deze, „toep
een priester en biecht uw zonden, want
dit zal het laatste stuk Werk zijn, dat ge
op aarde zult hebben gemaakt." Het was
de zeis van den Dood zelf, die de smid
gesmeed had. j
Er is in Cheshire ook tnog het oude
bijgeloof, dat verbood gedurende de Twaalf
Dagen vuur of licht aan te steken, of zelfs
maar dat aan reiziger of vreemdelingen te
geven. Men kan niet nalaten zich Verwon
derd af te vragen, of er werkelijk één
gezin zou kunnen worden gevonden zóó
bijgeloovig, dat, wanneer bij ongeluk het
vuur of licht was uitgegaan, het al die
dagen in duisternis en kou zou zijn blijven
zitten, tot Driekoningen voorbij was en
men het licht weer durfde aansteken. Maar
de legende bestaat on er zullen dus zeker
Wiel measchen geWeest zijn, die haar ge
lóófden.
Met Kerstmis is er, om het maar eens
huiselijk uit te drukken, veel bedrijvigheid
in de geestenwereld. Veel oude landhuizen
hebben spoken en geestverschijningen, die
each alleen maar verwaardigen in den
Kerstnacht voor den dag te komen. Nu
moeten «dia geesten altijd gehoorzamen aan
hij in dc volgende
dat, in af
man geen bezwaar oplevert. Het ïsdaaren- beelden belichaamde
hoven gevaarlijk ook, want het is als het motie:
ware oen uitnoodig'irg aan den Volkenbond,„De Kamer, van oordeel
als die er eenmaal zal zijn, om ons zoo
zwaren last op te leggen. i wachting van dan tijd, waarop de Regee-
Het bewijst helaas nog iets anders, en vwl ring zal beschikken over de noodige ge-
dit dat toen de Minister verleden jaar gc-vens om de positie van Nederland in
meezong m het koor van hen die ten internationaal verband te bepalen, en
onzent het ontwapemnaslied aanbreien, lui 3 -
daarmede iets anders bedoelde dan z^ de eischen van mdihuro weer
eu wel dit, dat Nederland niet meer het taaiheid vast tc stellen, hoofdstuk Mil
groote leger van meer dan 400,000 manócr Staatsbegroting behoort te worden
cr op na zou houden, dat wij gedurende teruggebracht tot een raming van die uit
de mobilisatie op de been hebben gehad, gaven, welke volstrekt onmisbaar zijn om
maar terug zouden koeren tot do 200.000 den dienst gaande te houden,
man van voor den oorloc. Maar dal is een- I
noodigt de R-'g'mring uit. de daartoe
zooals die vóór 1914 varen, en dat Alting vnn aen
von Geusau in deze de rechte "broeder
niet is bewijst wel, dat hij met zoo'n I Boze mo'ie lijkt heel principieel, maar
hooge oor 1 ogsbegrooting is gekomen, dalwas tevens zoo onpractisch mogelijk, „lan
de ganshe Kamer er voor is teruggedeinsd, noming daarvan zou tcdh niet het doel
en slechts aan den treurigen indruk die motie doen bereiken, maar eenvoudig
dat heeft gemaakt is het ton slotte to den Minsiler tot aftreden dlwingm. Hot
danken, dat er een G millioen van dé i^as *och. zelfs met alle kneedbaavheid
begrooting is geschrapt. V, ij hunnen dan pok yan Óen heer Alting von Geusau, niet taan
niet anders zeggen, dan Idat wij in de -1° nemen, dat hij zich zou laten vindon
zaak van de ontwapening -vrijwel naast r°ar terugzending naar zijn Departement
den heer Tv. ter Laan staan die er op met als strafwerk het overmaken van zijne
wees, dat men ia Zweden, dat altija aan, begrooting. En deze motie was tevens een
Je Scandinavische landen het meed mi- bawifs, dat de vrijzinnig-democraten wear
ïitaristivche was, het nu met een cede-©ens m hun oude font vervielen van. niet
ningstijd van 4 piaanden gaat doen, terwijlte begrijpen wat er in ,ons volk omgaat.
Je Muiister aan zijn oefening-tijd van 6 dat dadelijke en tastbare bewijzen van de
maanden vasthoudt, en dat Zwitserland nieuw© legerkoers wil zien, en vooral wil
welks leger zeker niet minder gerechts-z'en breken met die 200.000 man, die
waardig is dan het onze, hot met nog! ..©ene welvarendejnati© gemakkelijk op de
niet de helft van het geld doet wat Ailing i been kan houden'Dat is juist de groote
von Geusau thans voor zijn besnoeide be-1 fout van den beer Duymacr ,van Twisty .die
grooting vraagt- „Wij moeten," Zei de heer» 111 ©one aparte motie betoogde, ,dat er .heel
ter Laan, en daarin gaan wij geheel met watmoer bezuinigd kan worden dan do
hein mee, geen Minister tyan Oorlog [hebben Mi nister deed, waar die juist, omdat hij
die don hieuwen weg, die het iiit moet, i angstvallig aan die 200.000_man (vasthoudt,
wordt opgedrongen, maai' die deze uit volle1 ©t ntet in slagen kon rijin doel ta bo-
overluiging zelf bewandelen wil." En hij reiken. Het is niet te doan om .van den
had alweer het gelijk aan zijn kant, toen j Wijdvertakten boom Van het miljtairisme
hij zei, dat dit geen speciaal sociaal-demo- «mi ge ranken weg te snoeien; ,di© boom
eratische wensch was, en dat die ookj zelf moot omver, en dus mm den wortel
leeft in de harten van het meerendoel derWorden aangetast. Dit werd gedaan dooir
Katholieke bevolking. Hij had er bij kun- de motie-Rink, aldus luidende:
nen voegen: en van Vele anderen. Voort - 1
de Katholieken was het jammer, dat "zo 5 -.Be Kamer van oordeel, dat ,opi de mi-
bij de beoordeeLing van de gestie van den j Ktaire uitgaven aanzienlijk moet worden
Minister van Oorlog politieke overwegingen J bezuinigd, spreekt als haar gevoelen uit,
moesten laten gelden, en waar dat toe j dat, in afwachting van ©ene geheele her
leidt hebben wij verleden Week reeds aanziening van "de militaire organisatie, in
Mr. Bomans beleefd, die prijs stelt op j ieder geval voor 1920 het contingent mod
een fundamenteele verandering in ons de j worden verminderd, en gaat over tot de
fensie-systeem, en die toch aan Bijleveld'sorde van den dag.'
begrooting zijn stom gaf. Het zou ditmaal5 u
nog erger worden.
De heer De Muralt tapte echter, na
mens de L. U. sprekende, uit een geheel
ander vaatje. Had hij hij de Algenieene
Beschouwingen -over de Staatsbcgrooting
zijn afkeuring uitgesproken over deze oor-
logsbegrooting, en gezogd dat de Minister
de begane fout niet meer zou kunnen redres-
seeren, hij moest thans betuigen, dat hij
zich daarin had vergist, en dat Z.E. bij
nota van wijziging aan de wenschen van
de Kamer en speciaal van hem, spreker,
heeft voldaan. Waarvoor hij hem lof bracht
en zijn voorstellen aantrekkelijk noemde.
Toch was hij niet voldaan, want Lij wilde,
dat de Minister in 1920 niet het jaar-
lijksche contingent van 23.000 man, maar
slechts de'helft daarvan zal laten opkomen,
wat een bezuiniging van 3 millioen zo-u
geven.
Wat den h-eer Ter Laan de zeer juiste
opmerking ontlokte, dat dan alle vrien
delijke gezindheid van den heer De Mu
ralt jegens den Minister slechts persoon
lijke waarde heeft; daar hij dan, als de
Minister aan zijn contingent vast blijft hou
den, toch genoodzaakt zal wezen tegen
diens begrooting te stemmen. Tiet liep ech
ter beter af dan hij verwacht had.
De heer Marchant wees er zeer gedocu
menteerd op, dat met het oude systeem
geheel moest worden gebroken, en dat liet
tevens een tijd van afwachten is. Deze denk-
óén wet, n.l. ze moeten verdwijnen, zoo
gauw de haan begint te kraaien. Dat is een
schaduwzijde van het spcok-zijn. Om juist
te moeten verdwijnen als ze er in_ geslaagd
zijn oen of ander onvoorzichtig of nieuws
gierig menschenkind doodelijk te verschrik
ken. Maar hoe het zij, de hanen, die die
wet kennen, waaraan alle verschijningen
moeten gehoorzamen en die voor óéns als
vrienden van den menscli poseeren, kraaien
den geheolen Kerstnacht door en
verjagen dus de kleinste schaduw van den
kleinsten geest, die het zou durven wagen
voor den dag te komen. En als dus een
van mijn lezers den Kerstnacht mocht door
brengen bij vrienden in een of ander oud
landhuis en als hij dan mocht worden
wakker gehouden door het voortdurende
hanengekraai, laat hij dan niet onrustig
zijn, maar integendeel dankbaar, en laat
hij zich herinneren, dat, als die hanen er
niet waren, hij misschien met kloppend
hart zich onder de dekens zou hebben ver
borgen, om het vreeselijk gerammel van
ijzeren ketenen niet te hooren.
Het is weldadig, te bedenken dat der
gelijke oude legenden, die zoo duidelijk
getuigen van een eenvoudiger eeuw dan de
onze, niet geheel en al zullen kunnen ver
loren gaan. Het boerenvolk, dat ze schiep,
heeft ze voor 't merendeel zelf weer ver
geten. Groote lagen van ons volk heeft
ze zelfs nooit gehoord, klaar voor hen,
die ervan houden en er meer van villen
weten, zijn er vele hoeken geschreven,
waarin zij er meer over kunnen lezen.
Deze motie Was e'r oöne van de Vrije
Liberalen, de Unie-Liberalen en den Eco-
nomisdlien Bond, en hier mager w-el eens
op gewezen worden, hoe jammer het is,
dat de Vrijzinnig democraten aan deze (mo'ie
niet hun stam hebben verleend, onaaf ge-
metend hebben met ©eme eigen motiei lp'
moeten komen. -
Waar hiet in de Kamer zoo nuttig zou
wezen, als daar tusschien Rood en Zwart
een krachtige eensgezinde vrijzinnige partij
zat, die dcor samenvoeging van V.-D., Ü.-L.,
V.-L'. en do mannen van den Economischen
Bond, 21 man zou tellen, e|n haar gewicht
bij belangrijke beslissingen in de weeg
schaal zou kunnen werpen, wordt dit door
de Vrijzinnig-democraten,'juister is het mis
schien gezegd, door den heer Marcliant met
hand en tand tegengehouden. De liefheb
berij 'om eigen partijtje te spelen, zoo ge
heel Eggende in den Nöderlandschen land
aard, waar het eigen spon altijd de voor
keur had boven het publick vervoeimiddel,
is bij niemand zoo groot als bij hém. Hij
heeft geheel uit het oog verloren, waar
om de V.-D. zich oorspronkelijk van de
L.-U. hebben afgescheiden, en zich afzon
derlijk hebben geconstitueerd, en hoe, nu
het "Algemeen Mannen- en Vrouwenkies
recht er met hulp van. alle vrijzinnigen
gekomen is, de vraag: Zullen wij nog een
afzonderlijke Kamerfractie blijven ultma-
Tcen, ernstig door hen onder de dogen
had moet worden gezien. Wij zeggen Ka-
mlevjfractie en niet partij, omdat,
zoolang als hel partij-orgaan „De Natio
nale" onder leiding Mijft van "het oud-Ka-
merlid Drion, die daarin de democratie op
allerlei wijze en in allerlei toonaard be
strijdt, terwijl de Vrije Liberalen in ,de Ka
mer, 'die met overtuiging dienen, er van
samengaan der vrijzinnig© partijen nog geen
sprake kan wezen. 1
Maai- genoeg hierover.
De motie-Rink was precies wat wij
hebben moesten, omdat ze a!s"'oniwape-
niogsmotie zoo juist aangeeft, waarom
Lat gaat. Het bsstef, dat reeds (in ide
groot» toeterde rheid vap. ons volk loeft, flat
ontwapening de laus moet zijn van allen,
die niet willen, dat over onze kindskinde
ren een zélfde ramp komt als In 1914
over de wereld is losgebroken, moet ook
dat Van onze regeerders zijn, en boe heer-
tijk ware het geweest, als het Kabinet deze
motie had aanvaard of door toezeggingen
onnoodig gemaakt. Het heeft niet zoo mo
gen wezen, en de grootste schuld draagt
hier de Minister van Oorlog, die een zwak
en weifelend man is, en. dus de laatste,
om in bet Zoo- moeilijke defeinsievraagstuk
voor het Kabinet Ruys de B-cerenbrouck,
dat op sociaal gebied van zoo gezonden!
democratische-! zin blijk gaf, wegwijzer te
zijn. De man, die, schuiver moest wordt
geschoven, en dat is liet leelijke van de
zaak; wat hij op zijn legrooting besnoeid
heeft is hem langs den politic-ken. weg af
geperst. Hoe anders zou het wezen, als
deze Minister een krachtig man ware, die
'ide vëiriemocratiseering van onze weer
macht aandorst, en ids Rechts hem tot
eiken prijs heeft meaner, to moeten red
den, zal het ook wel' daarom wezen, omdat
zij moet zuchten Zul'en wij, als wij Alting
von Geusau nippen, den rechten man Weten
te linden.
En zoo blijft bet voorshands door
sukkelen. Men lean niet zeggen, dat de
Minister het Kabinet achter zich had, want
Ide hoer Ruijs dc -Beerenbroucik heeft, al
was hij dan ook voortdurend bij Üe debatten
aanwezig, geen mond over de moties open
gedaan. Wel kon de Minister Van Oorlog
mededeelen, dat hij, met de geheele Re
geering, de motie-Marchant onaanneme
lijk vond. Hier werd dus de kabinets-
kwesiie gesteld, maar van de motie-Rink
klonk het slechts, dat de heele Regeering
de aanneming daarvan bedenkelijk zou
vinden. De Rechterzijde hoeft toen wel ge
daan, of dit hetzelfde was als onaanneme
lijk, en dat was voor de katholieken een
uitkomst, die het allen in him hart eens
zijn met de motie Rink, die trouwens ge
heel in de Jijn van hun program ligt, en
vooral voor Mr. Bomans. Arme jongeling,
arme Benjamin van de Katholieke Kamer
club!
Ilij is opgetreden als de democraat op
legergebied, en van hem is de bekende
bezuinigingsmotie, die van belangrijke en
onverwijlde bezuiniging sprak, en die door
do Tweede Kamer is aangenomen. De motie,
die Alting von Geusau bij het opmaken
van deze begrooting stillekens naast zich
neerlegde, Waardoor de Kamer zóó ont
stemd was, dat Ruijs de Boerenbrouck reeds
bij de Algenieene Beschouwingen over de
Staatsbcgrooting met do toezegging moest
Komen vim belangrijke besnoeiing van de
militaire begrootingen. En ook bij deze
debatten hield hij ivederoin een groote be
zuinigingsrede, ien beriep zich voor zijn
standpunt op don Pans en op de bisschop
pen, om, toen het Regecringswoord „be
denkelijk" kwam, tegen dezen partij te Me
zen vóór Minister Alting von Geusau. Het
was het pijnlijkste oogenblik van zijn leven,
zeido hij, dat hij thans tegen de motie-Rink
moest stemmen, die zijn volte sympathie
had, maar hij deed het heusdh niet om
dezen minister van Oorlog, maar om het
mmistere, dat heen zou moeten gaan, als
de malie-Rink werd aangenomen.
Toen klonk er uit Mr. Troelslra's mond
een snerpend„Ontwapeningshansworst" ten
do in het naunv gebrachte had daarvoor niet
beter terug dan„revolutiepaljas". En alsof
dat nog niet genoeg was, nam "de heer
Kolkman, de zooveel oudere en ervarener
partijgenoot, hom nog eens even over de
knie, door met 'de Verklaring te komen,
dat al de leden van zijn Kamerfractie den
Minister van Oorlog steunden om hemzelve,
en dat ze hom niet op den koop toe wenseh-
ten te nemen. Eene verklaring, die na
tuurlijk alleen daarom kon afgelegd wor
den, omdat die Katholieke Kamerleden,
die zoo gaarne vóór de motie-Flink zouden
hebben gestemd, eerst binnenskamers murw
waren gekneed.
En zoo was het lot van de motie-Rink
heslist, die met Rechts tegen Links, 45
tegen 37 stemmen, verworpen werd. Bij
de voorstemmers voegde zich de Christen
democraat Staalman, de hoer van de Laar
was afwezig. De motie Marchant haalde
slechts 23 stemmen, die van de V. D-
van de S.D.A.P. en van de Communisten.
Zoo behaalde de Minister de overwinning,
maar het is o. i. slechts een schijnover
winning. Want het feit nat heel de Lin
kerzijde voor deze motie bleef staan, on
gewis 'wat de politieke gevolgen van de
aanneming daarvan zouden zijn, m dat
de 30 Katholieke Kamerleden aiïeea .daar
om hun stem aan de motie onthielden, om
dat zij niet in eéne week twee ministers
wilden doen vatten, zal de Regeering wei
de overtuiging hebben geschonken, dat zij
zelve de leiding moet geven op den weg,
die naar ontwapening leidt. En de Katho
lieke Staatspartij zal hier al haar invloed
doen gelden, daar kan men zeker van zijn;
zij is zich te goed er van bewust, "dat "als
zij in deze haar program inslikte, ter wille
van een minister of van een ministerie,
zij hare arbeiders bij duizenden tegelijk
in de armen zal drijven van de sociaal
democratie.
Nu de motie-Mardhant verworpen was,
zocht deze naar bezuiniging door het in
dienen van een stel amendementen, juister
gezegd naar vooakoming van het op stapel
zetten van nieuwen oorlogsbouw. Vele daar
van werden met hulp van Rechts aange
nomen, waar men slechts aaneengesloten
bleef als de Minister zijn onaannemelijk
liet hooren, sommige nam. Z. E. 'over,
en er ivas bij hem een blijkbaar wikken
en wegen, hoe of hij de Linkerzijde daar
door in betere stemming kon brengen, maar
dat alles toonde weer gemis aan regeer
kracht.
Wij zouden het ons gegunde bestek verre
overschrijden, als wij van al deze amen
dementen iets zeggen wilden. Gememoreerd
zij, dat cr een motie-Oud verworpen is,
om voor de militiolichtingen 19151918
geen herhalingsoefeningen te houden, en
wel met Rechts tegen Links, waarbij al
weer de heer Staalman (Cbr.-Dem.) zich bij
Links voegde. Rechts bezweek hier voor
het „onaannemelijk" van den Minister. Wij
begrijpen dat; de zaak was niet van zoo
veel gewicht om daarop een minister te
laten vallen, van wien zij toch alreeds
zoovele kemelen door zwelgt. Maar het stemt
toch niet prettig, dat de mannen, die jaren
gemobiliseerd geweest zijn, en dus tienmaal
heter oefening hebben gehad dan eonige
herhalingsoefening kan geven, niet zeker
zijn, dat zij er nu ook af zijn. Dat de
Minister niet begrepen heeft, dat dit als
een grievend onrecht zal worden gevoeld,
is helaas het bewijs, dat hij niet veel be
grijpt van do mentaliteit van het Neder-
landsche volk.
De scherpste veroordeeling van het be
leid van dern Minister is. wel, dat hij",
zoodra hij het paardenmiddel ^onaanneme
lijk" ongebruikt laat, hij door leden van
Rechts direct in den steek wordt gelaten,
die dan van zijn meest besliste verkla
ringen niet de minste notitie nemén. Zoo
b.v. bij het amendement-Marchant, om de
twee ingenieurs voor verlichtings- en radio
dienst niet aan te stellen. Het ging niet
om een groot bedrag, het was maar f 6000,
wat in een begroeting van millioenen, om
zoo te zeggen, niet meetelt. Maar de' Mi-
nister verklaart, dat hij bij dezen dienst
van do radiotelegraphie beslist men-
sehen noodig heeft met speciale studie
die do oefeningen in vredestijd kunnen lei',
den, en dat deze dienst voor een goed jeger
noodzakelijk is. "a
Desniettegenstaande stammen 5 leden van
Redbts, waaronder zoo gezag hebbend man
als de heer de Gaar vóór en zoo ging
het meermalen; waarlijk men is .gmeicdi
te vragen, of het lot van Alting von Gen-
san, al zal hij dan ook gered worden
niet nog minder bemjdems waardig ,is, dan
van ex-oolioga Bijleveld? Want hij 'hoeft
niot geleefd in 'de richting ,van Dondetdaa
1.1., maai- is geleefd, als wij ons deze
mtdi-ukking mogen veroorlooven, en moest
met een zuurzoet gezicht aanzien, ,hoe de
Kamer met hare amendementen 17 ton
van de begrooting afknibbelde. Die ,opi
31/2 'millioen zouden gekomen zijn, ,'als
hot amendement-Marchant ware aangeno
men om den aanmaak en,het herstel vaini
materieel en munitie zooveel mogelijk ,ta
beperken, maar daarover staakten do stem
men, 41 legen 41, Links vóór plus de
hoeren de Deer, Bomans en jWeitkairip'.
Had niet één van do leden van Links zich
verwijderd, op het vakohe gerucht afgaan
de, dat er mot meer zou worden gestemd!
en had toen tot overmaat van ramp eeuj
ander lid van Links hlean niet gaan halen1
dan -ware dit belangrijke amendement aan
genomen. Nu zal daarover Maandag,wor
den beslist, want de begrooting is m>g
niet afgehandeld. De heser Fock ,had wei
gedecreteerd, dat de 'begrooting Donderdag
middag zou moeten zijn afgehandeld, maar
het Kamerpaardje, dat anders niet .tegen-
siribheld, als haar voorzitter-berijder het
de sporen, in de zijde zet, bleef ,nu weer
barstig. Maandag aas. moet nog ,eene motie-
ter Laan behandeld worden, om vooralsnog
den afbouw van de fortente Vlissingen. «a
den Helder te staken, en zal ook yd© eind,-,
stemming over de begrooting moetenplaats
hebben, waarvan de uitslag voor ,ons' niet
twijfelachtig is, in dat opzicht durven wij
het zoo gevaarlijke werk'yan jxrofqet wel
aan.
Of echter Alting von Geusau op den
duur te handhaven zal blijken, is een an
dere vraag; daarvoor heeft hij in de afge-
loopen week te veel van zijn prestige in
geboet, en de katholieke Kamerfractie moge
dan om politieke redenen als één man
achter haar katholieken minister zijn g.i.m
staan, in de katholieke pers beluistert men
zoo gansch ander geluid en is zoo niets
terug te vinden van Kolkman's geestdrift
over 's Ministers beleid.
De Kamer heeft de begrooting van Kolo
niën aangesneden met Idenburg's opvolger
De Graaif; wij bewaren dat tot volgende
week, en dat te meer waar wij toch nog
iets moeten zeggen over het Leenings-
ontwerp.
De week is begonnen met een korte,
maar vinnige discussie over het voorstel
van den Voorzitter, om het wetsontwerp
over de „Gedwongen Leening" aan de
agenda toe te voegen.
De heer Van den Tempel maakte daar
tegen bezwaar, in de eerste plaats omdat
daardoor het gevaar ontstond, dat de Ka
mer, die reeds zooveel werks achter den
rug had, tusschen Kerstmis en Nieuwjaar
zou mojeten terugkomenin de tweede plaats
omdat hij de „Leening" tegelijk wilde be
handelen met de andere financieele ont
werpen, de Vtrmogensaanwasbelas ting en
de 'heffing-in-eens-Marchant.
De heeren Visser van IJzendoom, Dres-
selhuijs en Oud waren het daarmee eens,
ïnaar het voorstel werd door den! heer
Kooien, tijdelijk voorzitter van de katho
lieke Kamerclub, verdedigd. En de heer
Schaper gooide het enkel op het zeker
welverdiende Kerstreces van de Kamar, na
dat deze vaak „op de meesb brutale ma
nier tot laat in den nacht was afgejak
kerd".
Dit bracht den voorzitter in het geweer,
die deze uitdrukking als minder parlemen
taire disqualificeetrde, maar die tevens
zeide, dat hij haar den heer Schaper niet
al te kwalijk nam, omdat deze het zoo
kwaad niet meent. Hij zou echter de be
slissing aan de Kamer laten, die hem met
40, ifiegen 30 stammen jn het gelijk (Stolde. !Het
was Linies tegen Rechts, behalve dan, dat
de heeren Lely én de Muralt zich hij* dé
vóórstemmers woegden, wat ons een juist
standpunt toelïjkt; als de Regeering prijs
stelt op de spoedige behandeling van een
wetsontwerp, mag de "Kamer dat niet voor
een paar maanden uitstellen; wie "de zaak
niet wil, stemmlo het ontwerp zélf af. Al
leen mag het verwondering baren, dat Mi
nister de .Vries niet in de Kamer was,
om deze te overtuigen, van de noodzaak
van spoedige behandeling. Als hier geof
ferd is aan de oude en verstofte leer,
dat de Rogeering rich niet heeft te mengen
in de werkwijze 3er Kamer, is het al heel
bedenkelijk. Een groot landsbelang stond
volgens den Minister op spel, en hij acht
het zelfs niet de moeite .waard in de Kamér
te komen, om deze terug te houden van
een beslissing, die ons land ernstig zou kun
nen schaden 1
Dat is wel de meest averedhtsché op
vatiing Van wat de plicht der regeerders is.
STADSNIEUWS.
Uit den Gemeenteraad.
Kindertoeslag.
(Venmig.)
De heer C o 11 wil iets antwoorden win
den heer de Bruin. Deze heeft gezegd pat
de directeuren van gemeentediensten met
iV.
