Schiedamsche Courant,
tweede blad
in de ouds traditie.
SKPS:£&£w~S£F2£, 4" stóCT*"'
na
(Vrijdag 30 Januari 1820, No. 16273).
:S*«
SYMONS
EüiteOsch Va» F. 2C
'door T. «3»
Mn oftwd tehondcnd, keiak' Playfair bé-
Soos rood. Zij» regiment, rteliüig. ondier
r^ht i» «te gebouw*» van eén na-
e boerderij, had zajh drepsten voor
dien dag niet meer noodig.
Uok va» do naburige kerk sloeg zes
Eea bode va» 't gemeentehuis kwam
3oope», d® ruiter em tarjo over-
SS- „U be»t mgekwaxberd. daar m
dat groot® kasteel," zei hg, Wijteend. naar
m. la»ge laan met
S ]inWka»t Va» de» wög. Playla»
een birootte en m 0,0 Yetrte <Hsa
gm-
stecmeu gebouw. Gedurende de laat
Wande», dat hij .telkens va» woon
plaats had moeten veranderen, Was hij ai
l versêhilfoade wijzen onder dak ge
kickt. Soms was hot een boerderij, maai
mee-tal een of ander kasteel. Maar waar
3 hem ook had ond^eb Vacht, hot was
Ito goed geweest en gcmakkdijlk. Hij had
P-öiugeisdma voor zich persoonlijk en was
««wirt tevreden-
ffij Het zij» paard'da breed© laa» rudra-
irtm Boven do poort werd het wapen cm
tot' jaartal „1615" achtbaar Een schil
tochtige gracht, een ophaalbrug en klame
torentjes met schietgaten dode» een üas,ted
van cerbiodwaajdigen ouderdom vermoo
was oen zomerschei 'dag. De tuinen
aan de overzijde der gracht waren een
irelkomo aanblik voor ee» maai, wiens
Hii,|uieiéia allöj door dei oorlog zwaar
hadden getóde». Er was ©en sfeer va» kal
fjnen vrede over da gehoede omgeving, die
Idea vermoeiden niiÜitair sterk trof.^ Hij
was doodop naar zied ie» lichaam. el»1
timer kameraden waren gevallen en zijn
amuwein waren ia den laatstsn tijd voort
ïrcad in spanning gehouden.
Aaa de ophaalbrug afstijgend, keek Play-
:]air naar een stajongem of «sen van zijn
ieven manschappen, maar niemand w'as
Aile,en zaS lxii 0311 Pransdhen be-
jfende, die hom spoedig alio giewemscihtp
Inlichtingen gaf.
i „Madame" en „Mademoiselle'1' be-Wocn
idea met oen paar bediende» <¥-» vtelugel van
'let gebouw. Juist drie maande» geleder,
bras Madame's zoon en Mademoii salto Maria
iLouiso's kreet; kapitein de Lesseps, gei-faeu-
'rold bij Soissons.
Playfair Werd in hot kastedL binnenge
laten en dadelijk kwam zijn eeaig oVerge-
blfflfea luitenant Johnson. ham tegemoet
,ffe tobben hier het neusje Van de» zalm"
'riep hij verheugd uit „Ijk dianik; dat geen <va»
ile andere regimenten zoo'» prachtig on
derdak zal hebben gekregen als wij. Hebt
Mademoiselle al gezien?''
„Ik heb niiamaind anders dan een Fran-
Ischen bediende gezien,"- amtwoordicto PJay
fair. „Weet je ook waar mij» kamer en be
dienden zijn? E» of ik een bajd zou kun»e»j
krijgen?" i
„Een poo-sja gelode» ging zie den tui»
Sn," mompelde Johnson zachtjes. „Ik za;.
haar maar hod evtein, hiaar ik verzekar
je, oude kerel, ze is hot aanzien waard.'?
PJayfair keek hem glimlachend aaju
Johnson's bewondering Van het schooi»,
geslacht was Voor niemand een gdxeilm
foja lachendo, grijze oogön, zij» zeldzanw.
iTien,ehjkheld ondm-o»die» zoo zelden af
ireson, dat kleine- ll'efdjesgesdhicldcfuissc»
zijn Vrije oogenblikken op aLto doek» var
i® la ïg-en zwerftocht hadtkin verlicht
De maaltijd dio een uur later door Plie-ra'
rerd opgediend, was uiibstakoud. Door de
open ramen. va,n dc groofe oude eetzaal
Irpng eesn geur van rozön e» lathyrus na»
timen. Een onzichtbaar gordijn sdhceu
te oerlogsschaduw yeirbcirgen te houden
Johnson leunde adhteroyor in zij» steel,
vulde zijn wijnglas en blies nadenkend. da
rook van zijn sigaret door zijn neusgaten
fu eens ging hij redlitop zitten en keel
straik naar een schilderij, dat tegonovo.
rem aan den muur hing.
„Wat heb je?" vroeg PJayfair.
„Heb je die schikten] daar achter; je aan
ten muur gezien?"
Buigzaam draaide Playfaia* zich in zijn
.tiod cm. „Hm,"- mompdde hij, ,,hot lijk
kd do uniform van ee» Britsdh dragonder
regiment."- i
i „Ja,"- riep Johnson opgdwende» ui:t,
yan zoowat hondeard jaar gdodien Hoe te"-
iwïrakl komt dat hier? .Who zou da't zijn
jwreest?"
PietTO, de oude bedieucte, dio, hop|vvei
h ïjgeoa Engelsdh vfeirs-tond, uit hun blik,
ten begreep, Waarover hot ging, gaf <i»t-
Irooxd op do vraag.
J „Het is mijnheer de kapitein, helt poir
if Madamo's gnjooltvadcr, legdo h?
P» „Hij was ©en Engelscih. cavaleriiCKiffi.
Do grootvader van Madanue wes eer
Jvgolscihmató. Hij kwam hji-er^ huwde Ma-
'Mne's groobmoodar in gbooten haast en'
hij haaldo zij» steh'oudêrs op e» se-lindidit
mot zijtf? hoofd „reod toe» ween
l1^-" Hij zudhba diep, alsiof het gis'tercjn
^^eboiud. „Hij kv\ram noojifc meer tei»g
i,Dia ollcndoling"^ viel Joliiöc» uiib, do
^tldarij nanWksiutnigor bekijk-end. „Eigen-
Js »eit bjij 'todh mi-et daarnaar uit."-
„ocih, m-enoer, rij reed wog prntet' zijn ro-
Wieut pa w-erd gedood: i» ©c» duel te
tov'- ®''en*re' ^dh omwendend.
„wat zeg je, reed weg mot zijn negitmient?
moet hot i» kYaltertoo zijn g-eweesltt
ri merkwaaifldig toevalItezelfdia hri-
.i di® nu hier te, onz» brigade-, is
v Wffc Mondend jaari goledie» ook dcoi''
anktt^c gekomen op weg,»aar Parijs'. Bo»
yuve dat vre nu vriendi». zr» inptaatsi
hu wjandetó, zooal'S tote»."- u
d. is ademachtig interessant'*1, iriiefa
,on^ ...-UmJiIuiI
j „Jal, Kei jaar '15 Eeeïfc' vWa rnalén Enh
g«lschte gescfluedenis gemaakt'*
Johnson, zifu sigarob non-cihalant wek: wer
pend, gninnikto zachtjes.
„Bodool je daarmee, dat MademoiSalite
en ]ij uo liisborisohe lilctrlxaliag zulXein, gaairf
Voltallig maten wroeg hij ondeugond.
„Bc ken i>Iademoiseiio do Le&sops nog
noe-lemaal' mot,"- ;was Playifair^ ohstig
antwoord, „m'aair ik hoop voor haar, 'dat
do gesdhiedanis Voldaan is over den loop
dien zij tot dusVcnre genomen heeft"- r
„Nou, jk ga in afWacihting. daarvan ïnaar
eens eon boefgo in den tuin' VanddDle»- Als
do wfereldgescbiedonis tusscihienbeii?© komt
zal hot al heel we&ug mijn 'scjhuM zij»
bromde Johnson. u 1
PJayfair bleef zitten, iiiijrueuiend ovter dat
jonge meisje mot Eugelsch bleed in do
aderen, yvieit* vooip*acter ncoiit zijn kind
had gezien. Er was een olibesdhtrijifelijke
vi*odo in het kasteel en den 'ouden' 'tuin,
een vrede, die zidk anwilieksutltig ook 'aan
zijn halt meedeelde. Zelfs goe» kancingy
bul-Jor ui do vejita was te h oenen. Tm
slotte stoml hjji op, HLopto nadenkend d
asdh van zijn pijp en ging naar zijn katncir
Het was- nog ge-en. auht uur, 'tcon hij
deh volgenden moa-gon. al' in. don. tuin wau-
dolde, ineens zag hij een shnke in 'twil
geklocxlo gest-dte op hom afkomen c» h<;->
wel hot niet .ongewoons was? dait Mado-
moisalI-3 's morgens In haar tuin wandelde,
wks hij- 'er toch -eVeu aangmaami door ven-
rast ©enVoudig omdat hij he't »tot yicu-
vVamtte. - 1
,Mademoissclle do L-esscps veamoc#1
ik," zei hij in hot Fra'nscflj ',,Ek ben b«nt
dat ik u stoor. Ik vermoedde niöt, 'dat
Framsdh» dames zoo \1rceg opstonden."
Zo koek hem glimlacheud aan. „Doen
Engolsdio daanes dat dan niiat?"-
„Wel Madeunoisell-a, ze zijn juist hed,
vroeg." -i
„Dan heb ik dat zeker geërfd," zei zo
glimlachend. 1
Ilad hij do gestihtedeiiis van het porLre
van don jongen dragonderroïfic!iie!i* niet ge
kend. dan zou hij haar woordienntet hebben
bcgiope» Hot vreemde van haar wooidc»
srihoen eerst la»gzaami tot ha,ar doojtl te drin
gen Haar gedadbten waren door die cnver-
waeihte komst der Engelscbia officiare» om
Willekeurig naar haar eigen gesdhieddnjii-
teruggegaan.
„Ik begrijp Volkomen uw bedoding, Ma-
lemoiseJk," gaf PJayfair rustig ten ant
woord. „Uwe" oude bediende voa-heldo oins
de geschiedenis Van Het portret in de
cotzaal. Hij kwam een stap naderbij. „He-
doet mij genoegen te donken, Mademoiselle,
dat u uwo Engolsche yoorvaidaren niet ben
vergeten."
Mot -een karakteristieke vlugge en om-
voa-whdhbe beweging richtte ze haar oog-er
op hem on glimladhte! Elk spoor van ver
legenheid was v)erdwie»en. Ze stak .he|m
h-aar hand too. i i
„Ja-, ik ,ben ook blij" zieii ze. „Nui zijn
we geallie-erden, meneer dö kapitein. Hon
derd jaar geleden was dat anders."-
Ze- wandelden samen door den tuin van
het kasteel. Bjj do fon'tein gekomen, liet ze'
hem onder de marmeren mii*£ oen klt'litn
bass'in zie» en vertelde mot befcocriijik.-
najeviefeit hoe in lang vervlo-gen dagen
haar overgrooitmc-ader"en haar EngeJscht/
geliefde dat bassin als brievenbus vóoir hu»
ïiieCdesbrievtem hadden gebruikt.
Playfair bekeek haar nauwkeuriger. Hoe
oud zou ze eigenlijk zij»? Heb' eeme ocgc»-
olik leek ze twee en twi»tig^ 'ta»dione »j-.y
ouder dan een kind van zestien.
Maai* het noodlot in dia gedaante pa»
Johnson tevam tussdhanbaide. Hij liet zich
aan de jonge Vrouw vocwsteDie» -e» van jdal
oog-enblik af Was zij ncrg-eois ta zien zondm
lat Jiij ook in do huurt was. JVIaar [to*
Piayfair's groot» voi-bazing wras 'L meisje
jfcil en terugge'ürokbc» gowmile» en zag
tij, liaai* zelden we»r zoo geestig »n wti|.
j-espraakt als den eersten nioaigen,. C»dui
te ooml iim-enli -use ibojegenung van zijn of-
ic-ier brok Playta»] zich hco langer het
noer terug. Ilij noomde zactecetve» et.jn
iwaas. Waarom <zou Johnscn eigonlijk niet
i-oidiicfd ren raken op eon jopge vrouw'.
Zn bovt n scheen liet nooit in deziep
>p to J n, dat missdlilen zijn kapipa'n
julc W\ _-ens -een rustig uujftj© mielt Aladiei-
noiseite had willen doorbrengen.
Maar ea" waren o-ok tijden dat Johjnsc»
Jienst had &a 'tsdheen soms alsof Maide-
uoaseH-a Marie |dan hot geluikijgst was
ioms was in clan tuin bezig ba .werkt»
zoó nu e» dan hield, zo op om -in ge-
lachten verzophen ,uit te kijben. E» als hij,
hen ze yenvadhbe, dan kwam, sdlucen tóu
-a. haar ,oogen een liclht, dat Jolmscn er
aooit in had.jrezim.
Playfair kwam pellen hirmen warmiaai
-Johnson er jjyas. Eerst salioen het Made-
noisello te hmiksren; later zag h'aai* vj(;n-
velijko intuïtie luiorin -een brug, .die er^i'
ohajnbarcin afgrond scheen ba overbruggen
En de and-ere man' roo-kba Veel pijpjes -cm
>prak eiken volgendon dag mJ»dar met
ajn officier. En eiken dag werd-efa Majdie-
uo-isella's donkere oogen diepw, vol g-e-
ladlijbon, mtet moer innerlijke! Wanmte cn
Iroevigar. En jndien ,die dage» Wanen voort
gegaan in hun ononderbroken ucgelmaaib
'.ou do „finaj©" gemakk-dlijk. te r,adeh zijn
gewteest In oorlogstijd kam edlilten*
„effen baan" ,tvorde» VekWadhit
ümsbreote mndde.madlit kwaim hfcft berich1
lat- cl-e infanterie do Vijandelijke linte had
ioorbroken. Do cavalerie moesb tegen da"
het liclït Ward ui"irukkeit
In gewolno omstandigheden zon Piayfaic
opgewonde» zijn geweesb bij het iideo laai*
een mogelijifaan (veldslag. Hij Was m» j»begien-
leol wonderlijk rustig On stil IHj maakte
mobs g-e-an haast. Toon sdlvecn hij iȕs be
sloten be hebban. Hij mai» ee» Mod-mote
uiit tïijn zak, dn begon te ^cBuijve»', lang
zaam en blijkbaar"m-ab moeite. Johnson h-M
hem al vtersclhillenide malen geroepen, vóór
hij elndelip; klaar was met zij» H-rief'je
en hot in een' couvert Bêed. Hot aiklette-aV
ren dujurda Wiet lamgier da» oen oogenbiik
Toen; goem a,cibt slan»d_ op hst ppgedmld
v'a» zafn offictior. ÏJeip hij naak 0*5 aichbarh
deuir, l»isbeirde teen oogenblük, opetojclej dï#
én lie^ Ide» fnilft'M D» tjijag nas^
mmmmm
mvkxMme&Ê&t&eiKssjMit
overgaand», liep hij »aaif dei fontei» pal-
gooide den brief in, die» nader de -watert-
nimf.
Door de drukte en 't rumoer, dat Jobnso-n
'maakte, waren- alle kasbeelbewoneirs zoo
langzamerhand wakker gewonden. Johnson
uitte een kreet Va» blijdschap toen hij
Mademoiselle in- haar peignoir op hjet bal-
don bovcin den uitgang zag staan, ,tot af
scheid wuh-iend met haar hand.
Playfair brachlte haai' 00gen met do .zijne
te vangen en bleef haar vreemd pa stil aan
kijken. Spreken was hém onmogelijk. Wat
BINNENLAND,
Steenen.
D» minister van landbouw, nijverheid
en hamdel heeft tot de burgemeesters de
volgende circulaire gericht
Het onderzoek, ingesteld op last van den
directeur-generaal van den arbeid, heeft
doen zien, dat de vermoedelijke productie
van do gezamenlijke steenfabrieken in Ne
derland over do campagne 1919 zal be-
Hij zag niote da» een paar droeve, spmeiben-
-de oog-en die do zijne sdhenm Vast tej
houden. Ilot kon hém" niot sdhelen, avat zo
ervan gingen denken. Hij beklom een paar
treden. 1 -v
„Maidemoiselle Marie"-, fluisterde hp,
„vei'gce-t niiet bij do waternimf te kukejh-'fl
„De waternimf. "Monaieur?" ste-melde ze.
„Ja," aninvooxd-de hij heesdh. „Als ik
blijf leven zal ik terugkomen om jh-et ant
woord te halen" -
Hot volgende oogenblik had do oud©
Pierre de poort woei' gesloten en vïj(r paar
hoea'ien kloaiken in dien sdhemeimcirgien.
V «I l a' I r N
Een ni-ctor-ambulanoowagen gleed zacht
jes over de bncedo laan ondor ,do hoog©
popnliieson dooir. De nadh-t was' hael ,stU.
De artilLrie zwoeg sinds zonsondergang.
In zulk een zilveren maanlicht leek de
oorlog oen oude legende ui-b ver v-arvlog^ol
oeuwen. Maar ondor de 1 nntaiem kap. pran dien-
aml>ul,anoewagen was de oorlog geen le
gende, maar harde, bittere werbelijkhéliidj.
Kapitein Playfair keek rond, zoo goed pis
zij'n stukgeschoten schouder dalt toeliet. Bij
ren ongel ijkheLd in den weg, vbd. Juj steu
nend adlitorovea' i» den Wagen, waar met
hem nog drie andere geWondem lagen. "Waar
hpj (Was, waarlteen hiji gi»g, hij ,liad er geen
idee j-an. 'tEenigo wat (hij zich herinnerde,
w'as, dat iets ten had neorgesme'ben tocin,
hij aan 't hoofd van zijn csöadrcm ;n derrp
was binnengoreden Toen was hij bewuste
loos neergevallen.
De Wagen reed nu ee-n breodjo opirij-laaln
iu 011 hield stil voor den jmgaag van ©en!
jroot. grijs kasteel. Lidht en stemmen ptvert-
■il. De' brancafixlieibs droegen op planken ,de
^eWond-cn naar binnen. En teen Playfaitr
aan do beurt kwam, h'eifke»de hij jn hcj
vrige 1-i-dlit toch' nog hdt voorplein, nraa.r
yooral het wapen boven don sdbe-orstoeri-
mautel. Hoe verstehilleind alles ook was
mielt hetgeen hij bij zijn vertrek pen maand
relieden had gezien', heb WaS toch_bPtze®diei
huis. Met gesloten oog-en ko» hiji zelfs de
geuren uïib den tuiin ruiken. v.
Alles was heel eenvoudig gegaa». Dik-
vvijils worden groo-te bezittingen afgestaan
voor tijdelijk hosplitaall Playfair had h-eli
eliderS veel zien gebeuren. -
Zijn bed sbomd in oen dier gjroote salons
Alles wat nog maar oenligszins daaraan
kon heriin»cren, wak or uit verwijderd
OVeraJ. Wapen bedden -e» ba*andardsi. Altesn
de groota sdtiJidelrij hi»g er nog!. Playfair
voekte een tijiclatag niets- van zij» yten», zoo
\Vas hij in beslag getoomten' door bfariairnie»-
ringeto'. Wat zou er Va» Mademo&selite rijn
^Vonden? Zelfs eVe-n ee» glimp van
Piioriré's oud, gerflmjpeid gezadht zou lifcm
welkom rijn geweest. 'Hij! dacht, dait hij
laarg had wakke» gélegten, maak todbf gteh-ee»
lo "slapip rich over hem te hebbien: ont
fermd-, althans toe» hij ee» Mok hooirdo
daan waS loet al zie-vte» uur. - 11
De zuster kwa,m bij zijn bed.
„Is hier een oude Rrrtnsdlte hedikridie, dile
Piiehre heob?" vroeg Playfair angstig, x
„Ik yteei. niet hoe do ma» heet,_maar ex
is 'hier wél ee» oude bediende-, die zoo'n
Ifehtje voor alles zorgt. IKj schijnt al lang
hier te zijn. En soms komlen hfadame e»
haar dochter, die het kasteel bmvonen,
le zieken bczoekqn. En Madtemoisiei'lohre'ngt
likvijJs bloemen uit den tuin voor de, ri-e-
kenzaai."
,,0," fluisterde Playfair met goed-ge
,'ciusde kalmte. „Misschien zal' ik hon dan
wol izten. Ik heb een herinnering, dat fk
ze vroeger al eosp "hobf ontmoet."
„]H0il gioefd," antwoo-id'de die ^usfed'.
JJior js <te tlae;momebcr. En wat wilt u
roor .ontbijt? Ik geloof, dat u wat koortsig
oent u zult wiel niet hqe! voeJ mogen
lueibilx-n."
Hij antvvoorddo niet dn ide zus-be» rho
het druk had, ging verdort naar pon ande
ren patiënt.
PJayfair lag stil met gesloten oogen.
Wat Mademoiselle tegen loom zou zegge»,
xls su hij hom lcwam, was neg- 00» geslo-
cn bock voor hem. -Hoe langer hij na-
lacht, hoe groobor zijn twijfel weid. Hij
had legem Jo-lmson nooit een wootd! over
haar gasprofcan, noch had JoKn'son Efem in
zijn ycrlrouwm genomen. De brief, dien
hij pan 'do waternimf had toevertrouwd,
bevatte de cemige woorden van liefde, die
hij haar ooit rechtstreeks had toegevoegd.
En tenzij zo een harbeloozo co-quetto was,
hadden haar oogen waarheid gepproke»
•rij dat "laatst vaarwel'.
Daaraan terugdenkend, glimlachte hij ie»
rioot zijn oogcn. Waren Mario Ebuise en
hi\dan tenslotte toch bestemd do geschiede
nis te herhaïen?
Laat in den middag' petst hoorde, hij
haar stem in -de gang.
PJayfair, wiens hart bijna stilstond, hoor
de ieder woord, dat de zuster en zij sa
men spraken. Een oogenblik later ging do
deur open en het jonge meisje stond op
Ion -dpempel. Een oogenblik keek zei de
zaal dooi-, allo bédden Jangs. Toen met
eon korten, vreugd-p-voH'en uitro p liiep zo
de zaal door op Playfair's biejd 00.
- IUj bewoog zij» koortsige lippen, maar
or kwamen geen woorden. E» zij, haar
cc gen op hem gericht, zwoeg ook.
„Mademoiselle Marie,'.' fluisterde hij ten
slotte, „hebt u mijn brief gevonden?"
„O ja," fuisterdia zo.
Met, ee» poging om rich op fe rich ton
strekte hrj zijn hand uit; toon, zijn' gezicht
angstig wit, viel hij terug in do kussens.
In ee» oogenblik was het jonge meisje
neergeknield naast zij» bed; haar zachte
Warm» wang dicht tegen, cfe, zijn© geflrukl.
De opneming van het verlies aan onge
bakken steenen, tengevolge van de abnor
maal hooge waterstanden op onze groote
rivieren, is nog niet geheel afgeloopen,
maar heeft toch reeds geleid tot een taxa
tie, die blijft ben-eden 5 pCt- van de totale
productie.
Het zal u duidelijk zijn, dat bij zulk een
beperkt varlies de plotseling ingetreden op
drijving van de prijzen, die in den tusschen-
handel zelfs reeds tot 100 pCt. van de
vóór 1 Januari van dit jaar geldende prij
zen! stegen, allerminst is gewettigd.
Wanneer de verbruikers zicli dan ook
zoowel mogelijk in bet aankoopen van
sbeenen trachten te beperken, en niet, wc
gens de oploopende markt, tl achten zich
tot eiken prijs to dekken, is eau spivdige
prijsdaling zeker wel te verwachten.
Intusschen lieb ik al dadelijk gwn-rend
door het instellen van hot u bekende vei
bod op dó aflevering en hot vervoer van
steenen tegen de onredelijke prijsopdrijving
stelling te moeten nomen.
Het Rijkskantoor voor Steen geelt alleen
ontheffing van dit verbod, indien blijkt,
dat do verkoopcontracten tegen redelijke
prijzen zijn afgesloten, en verschaft alsdan
de noodige vervoervergunningon, die kim
men worden aangevraagd bij het Rijkskan
toor voor Steen, de Pei'poncherstraat 121.
Den Haag.
Andere ïfiaatregelcn zijn in voorbereiding.
Een gunstige werking van het vervoer-
verbo-d is intusschen slechts mogelijk, wan
neer een streng toezicht op het aaniveziü
zijn van zulk eon vergunning bij iedere
Lading steen zoowel te water als te lanc
boven de 1000 stnks wordt doorgevoerd
Indien geen vervoervergiinning kan war
den vertoond, is ook lossen van de steoa
uit het vervoermiddel verboden.
Zonder een scherp toezicht is*van he
vervoerve-rbod weinig te verwachten, ei
ik meen daarom, wegens dc grooto bolan
gen, die door de scherpe* prijsstijging vai
do sbeenen worden bedreigd, een ernstij
beroep te mogen doen op uw medewerkte;
eü op die van de organen, welke u voa
zulk oen toezicht ten dienste staan.
Naar het mij voorkomt, zou het vervoer
verf-od het gemakkelijkst zijn tv handhaven
indik: n de toestemming in uw gc-meent
tot het lossen van steene» uit het vervoei
middel afhankelijk wordt gemaakt van he
afgeven door den vervoerder van ©an dooi
-het Rijkskantoor uitgereikte vcm>3rwjgun
fiing- -
D» verwces-vergunnlnge» zouden dan ver
der m-oeten worden ingehouden en, bijv
maandelijks, van uwentwege aan het Rijks
kantoor worden opgezonden.
jDetlüYftliditeltswet en „Pensioen-risico"-
Do "eroeniging „Pensioen-risico" deed
eon werkje bet licht zien, dai tort titiel!
draagt: iVTot welke Vragen geeft d© Iron
liditeitswet aanleiding?" In een voonvo-i'riï
wordt ovOr de voreanigirig „Pétnsioeiu-Risi
co" zelve- het eeai en and-er medegel leid
Toen indertijd art. 40 Hor InVaLiditeilawtel
door .het amendement van dr. Dö Vivse-i
in de wét was gebracht, bestond bij veie
werkgevers het voornemen, gebruik tie ma
ken van de bevoegd-hejiri, die dit artikel
aan den werkgever geeft oan het risico
der- Invaliditeitswet (door een „Onderne
mingsfonids" te doen dragon. „Pensioen
Risico" werd in 1916 gesticlit om als ,.om-
dernemingsf-ands" van verpcliillon-do wxsrk
gevers gezamenlijk op te treden. Benige
maanden goleden iblrek, dat „PiCinsioen-
Risica" niet zou kummu' werkzaam zijn
voor het dragen van het ririco der hivalüdi-
teïtswiet. In de eorsle plaars waren te-
eischen, die aan zulk een fo»ds wteridon
'gesteld, te bezwarend en bovendien meen
de de Minister van Arb'eid, dat PeinsioOn-
Risico" niet voer örkenning als „ondcr-
nemingsfonds" zou kunnen wonden voor
gedragen, aangezie... dat fonds niet ge
acht zou kunnen wordöu le vallen onder de
omschrijving, in art. 40 der Invaliditeits
wet van het Begrip „ondeni-cmingsfonds"
gegeven. Op -dit standpunt Weef de MMslier
zich tot heden stellen, al kon uit de go
schiodeuis van art. 40 wonden aangetoond,
dat wel degelijk aan fondsen als „Pensioen-
Risico" werd gedacht toen dit artikel is
geredigeerd1. 1
Intusschen trad' „.Pensioen-Risico'toch
op 1 Jan. 1920 in wleirfring tetr vörzeke
ring van oc-n aanvullend: pensioen voor de
arbeiders, die wel onder de Itepalingen der
Invaliditeitswet vallen, maar voor wie Bet
bedrag van het pensioen te laag Wordt
geacht, terwijl ook voor hen, die huitien de
wet vallen, omdat zij meer dan f2000
Is ja ars verdienen, bij de veroeuiglng een
pensioen'kan worde» Verzekerd'.
Do Scheepvaartverceniging Z' '4 'te Rot
terdam -en de Sc hoop-'vaar tvei een og in g Noord
to Amsterdam o.a. sfo1cn"zioh reeds bij
Pensioen-Risico" aan en verzekerden pl.m.
20.000 arbeiders een pensioen.
Op 'deze wijze brengt die tteretenigiaig
Pensioen-Risico", die met de Centrale
Werkgevers Risicot-bank, de LandbouW-On-
derfinge, de Tuinhouw-Ondorlxngo, Zee Ri
sico, enz., enz., bij de Coöperatiev» Ver-
©eniging Cenfraal Beheer is aangesloten,
voor veLe arbeiders reeds nu öe» zeerTie-
langrijkio (i-teJ/etermg, Waardoor! ook de
Zaak Van hwfc „particulier initiatief" ten
JHSfrtP.te wprdt giMfenjd. worélt duidelijk,
dat nièf dan tot groota schade» Voor He vef-
zekerde arbeiders en voor het weüslagén'
der sociale wetgeving, in het algemeen het
particulier initiatief" -bij do uitvoering
van de Invaliditeitswet werd ui'g-eöchakeld.
De wreeniging wil paraat blijven, aldus
eindigt het voorwoord, voor het aanvaarden
van de taak, die zij zich op dit teirei»
gedacht heeft.
Gtinuv gd Nieuws.
Huizmnood.
Een wedstrijd van twee wielrijders en een
aantal voetgangers trok Zaterdag j.l. zeer
de aandacht in de Londensche voorstad
Hammers mi Ih. De inenschen op shaat dach
ten dat een inbreker v, erd nagezeten en
velen voegden zich bij degenen, die zoo
liard aditer de twee rijwielen aanliepen,
schreeuwende„houdt- den dief 1" Jlaar er
was geen dief het gold h-er een wed
strijd om een etage-woning. Een aantal
rnenschen hadden geruiir.cn tijd voor het
geboujw van een lokaal weekblad staan
wachten op het verschijnen vim dat blad,
hopende daarin advertenties te zul'en lin
den van hesclukbare woningen. Er stond
één advertentie in omtrent een vrij-komendo
etage-woning. Dadelijk begon de wedstrijd
om liet eerst het bewuste huis te berei
ken. Een man en een vrouw, die hun
r:jv iélen bij zich luidden, zeilen er dadelijk
de „spurt" in en werden door andere
woning-zoekende voetgangers gevolgd.
Dc eigenaar van het huis was genood
zaakt zijn deur tegen den „aanval" te slui
ten. Hij nam over de etage-woning nog geen
dadelijke beslissing, doch noteerde de na
men van zes candidaten, waaronder de
twee vervolgde „dieven".
Eledrische handschoenen.
Koude handen te hebben is in Idesp winter
in de auto een van de grootste oiiaange-
naamheden, lezen wij in „De Auto". Me»
kan zich hiertegen wol wapenen met dikke
handschoenen, maai' het bezwaar Van deze
Ls, dat men „onhandelbare" handen krijgt.
Deze bezwaren wrord-an geheil opgeheven
loer de electriische hamlschoenan, die een
Amstexdainscba firma importeert.
Deze zijn voorzien van oen speciaal ge
construeerde» beweegbaren kabel, die, hoe
wel sterk Ynn construutte, licht iu geiviclit
is en bij hot gebruik den rijUer niet de»
.ninsten last vuroorzaakt.
De draad, dte aan de handschoenen is
icvcstigd, kan worden ingeschakeld, op het
dasch-boud of direct op dö batterijen.
Mocht het. vooikemm,. dat ook de passa-
^iiers achteir in den vvag'en ehsctiisjcli»
bandschoenen gcliruilteu èn daartoe dia
liuad vcirinuigd moet worden, (Lm dient men
r voor td zorgen, dat eon draad van vol-
loond© stroomsterkte g-obruikt wordt, daar
■Ik© schadelijke invloed, tussohen de bal-
erij ön do harwlschoeniQU, dm laatslen zal
lelotten geheel e wirw-armiing te geven.
De Vcmvaauiing is zoo ingericht, dat een
'angename wurm'-e wordt toegevoerd; elk
iaar handschoenen verf ruikt sL-olds 1 iim-
K're bij 12 voJ,s. Dit zuinig verbmikrnaa.kt
het dan ook mogelijk, dat meetdere hand
schoenen kunnen worden gahruilct, zonder
dat de batterij: te veel wordt ui'geput.
IMoet man* even don wagen verlafceai, dan
Is het mfet noo-dzakeilijfc om telkaaimilo de
ïanidscho-enen uit to trelcken; men kan een
voudig dien draad uit het stopcontact nel-
men.
Tegen de onwelvocgelijke kleeding.
25 Fransclie orgarteatics, te zamen vor-
nenid den B-oind voor sociale rechten der
rouw, met meer dan 100.000 'leden, zijn
'en campagne begomiiieai togen tie moderne
Houding der vrouwen. Dj Bonul heeft een
jtiel gericht tot allo Voorname Micermakers
jn magazijnen, waari 1 deze Voor boycot
gewaarschuwd worden, wanneer zij klee-
Jvjpn verkooireti, wiolke te laag zijn uiti
getnieden ca te korl'.t rokken. De Bond! nam
jen resolutie aan, waarin, gezegd rvoidt:
„overwegende, dat icein immoroclo sa-
menspanning jihiats heeft tegen ito bescha
ming en de naaonalo moraal, heslotan derf
organisaties eenstemmig hun tocton uit te
noo'digen e'ken steun to weigeren aan win
keliers, 'die onwelvocgelijke Meeding of
Meeding, gevaarlijk voor Üe gezondheid!
en dc moraal, voricoopcn of aan welk irfar
ga zijn ook, dat dergelijk© Meeding te koop
aanbiedt." l
Een nieuwe luchtvaartdienst.
In Engeland is meln bezig met plannetaj
om voor handelsdoeleinden eejn gencgelden
luchtvaartdienst in to stellen van Engeland!
naar de Skandmavischo landen, naar Spanje
en ook naar Nederland, Er heeft zich een!
vcreeniging gevormd van scheepseigenaren,
bouwers van luchtschepen en ancÜarö be
langhebbenden, die tón doel' hoeft do lucht-
schepön te koopen, rite 'dé regeefing hief
meer noodig heeft. Deze luchtmachinos zuf-
lietn voor don nieuwen dienst gobririkt wor
den.
Wet groeien van haar tn nagels na
den dood.
Nog steeds bestaat het bijgeloof, dat na
gels en baron ook na den dood nog groeien,
kunnen. Zelfs in .zoo'n modem land als
Amerika, worden .gretig znfke griezelige
verhak»» verteld 'en geloofd. Zor wondt
verteld, dat dir. Caldwell uit Jowa ,n "1863
door te voegen cener iloodkist he®i dc»
baard zag groatim. van een man, dio vier
jaren geleden gestorven was I Toch is ge
makkelijk in te zien, dat haren en nagels
na den dood niet groeien kunnen, omdat
voor groei leven noodig is, voedsel', en irt
het lichaam van een doodc woiklt geien
voedsel geproduccelrd. Jfoe komt man d.an
aan die onzinnige legenden. Volgens pro
fessoren in de anatomie is bet een "teft,
dat laren cn nagels bijzonder opvallen
aan een lijk, doordat do huid meestal in
gezonken en geschrompeld is, zoodat lief'
pet is of, 20 iarigcr zijn dan tijdens het
IcVcn. De algemeen© verbreiding wan dit
bijgeloof vimidt bovendien misschieln haar!
ver Haring hierin, dat nagels o» "hanen al
tijd ais iets Hrfzonders zijn beschouwd bïf
e.1~„« Iri t*4vnr*li \r«nm »raiT
«acaa1
tfjrDe orjneminu van hef. verlies nnn ene
