Schiedamsche Courant.
Veranderde zeden.
TWEEDE blad
iZatordag 17 Juü 1920, No, 18414).
BINNENLAND.
Gemengd Nieuws.
Och, aüs je bet wilt *t lis nu zoo fetog
geleden, denk eens aan; ik waR toep, vijf
*«SgBgaBgBIBJ,r.t!eiL W.UI1.111 llfra.ltg:W^,'i™TgXJB^3
PEfl
Steun iiuii Hongarije.
Het Imofrldoniilé vaji njulii* «Ier h. H. A.
reft ia zijiu «u*gadmog van Juli te
u<nt cwfl- lOJUift) btouiibeuegmg ix^
CginmVn, voer Hongarije. Breeds «*;us er;
Imhon ©ml «Mrnité., «lat jyel'd' ou Iwhisj
Welen vi.er IK«lj*x«riJs* juzameLilo. In.
iduitmg daaraan «ml in ovmleg «mi pa*
uwe duig urel liet 11. K iliiisvtol.ing.s-t
niB besloot het lioofltkuiniljê tot deze
ie, -Met /ajo aangesloten R, K. voreimi
m«n ile Uopitreeire K Werkgevers*
©eieging, den R. K. AIid'«tenstundsboml j
i |1.°K Piretivnbmd, (to Felerafte van
K. Werkliedcnverwmigingen «mi II. K.
Lbaiubn in Xtrieti.inM, liet Bureauvoor
R K. Vakorganisatie*, de» R. K. Yrouf
il><iel,. <ti' Muemmitó K. K. Ambtenaren-!
reing'flg, de R. K II;wilrï.u,e^lga,t,aV'«ii4
.aging M. l'hristoffal^ «te It. K. Onder*'
Lv-eiNveiwuigtogon, Ue (Jnie van it. K.
[tudenh nvc'vmii.gmgert in NedetUnll, den
t. K remt van DtenstpücÖitigea SI. Joris
li het ('enbra.'tl Voiixmd der St Jozefs-/
p..el|en\(m««en'giug li, zal het de/re ndtie
keiwi, wil «"jl daa.d ,m protest te tejïl'-L
la tegenover den «lü«»t* liet I. V. V. goproj
iaineetdrn te.vetd. i
li).»]- niiddel van tlo diodesaaxo en plaat-
E-lijle d unté» /al om* het geheide huwt
tu sb^iftbetteging wreken opgezet, op
jam© sdlnrd gelden on goedcwn woUten
ige/.uiit*hlN om hel. llongaacsdhe volk te
blp le komen en te getuigen an de feym-f
athie mui -\'< idtodawl Vo&r ©ton volk, (liat fiiea)
a opeenvolgend© tegenspoeden nooit ge-
ragen.
Het huofdewuitO roept de KhlJholiiePsBn
i het hyzonder op, om deze adtie to p&en
agon. liet vertrouwt, dat de georgiHuheer^
3 Katholieken van icderen stanfi' .en beroep
t plaatse van inwoning ca in het lafcwl
m uiterste kraohten zullen iuspaawep
n goede reHtiliaten te verkrijgen. Ook 'lot
le weldenkenden in Nederland ridht het
ofdcrimité de/en oproep. Het gel' 11. hiel*
eun aan een volk, dat kiunpen moei
«en «le temgerbedrciging, 'door de inter-ii
iticnale socialistische arixriderebtewieging
egepast Afgezien van den aard van dit
■ijdmi«lldv beteekent de moreele cm da,aiil-
■ricelijkie steun een protest tegen het;
■ijdmiddel: uithongering van een valkj
nlrukking van vrouwen en kinderen. Tav
jl hog niet oens vas.tstaa.fc, dat do strijd
a het I. V. V. geargumenteerd is, hetgeen
k Kijken kan uit Üo verslagen van be*
uwbare journalLsten en uit de verklad
gen van den seclretaris van hot L V. V.,
i heer E. Fimmen, na de conferentie te.
lenen, welke verklaringen zoovele ïjescü-;
beteekenm op den gpnidhlmakendeni
art Brief van eengie dagen daarvoor,
ciit de internal sow. arbeidersbeweging
wreede middel too te pas-en op geheel
volk. Tot het voeren van de propaganda
ir den boycot, maakt het I. V. Y. jn beA
lenland gebruik van de verklaring dat
hOOO georganiseerde ]\Tederl. arbêi'Jlers
bo-yclct steunen. YViJ weten wel, waf
rvan aan is, dodb' begrijjpen tevens, dat
deze wijze de Hollaadsclhe naam onver*
n«l wordt benadeeld. Zoo zal bet hoofd*
lïté werk/aam zijn. rr.ede om in de lllenk-(.
Iden der iiiensuben 'do gpdoahte aan ver-i
Img met wraak door een boter inzidlit
vervangen. ïn dien zin vertrouwt hJS
de kradhüge medeweriring van het Xoi
landsdlie volk.
.Militie.
te Aliai-ler van Oorlog Treft aan d©
getneesueiis oen citoulaire gericht mei
mek door middel van openbare ken-
^ving reals thans a'g.mirene iekead-
1 te gi.vea aan den ge wijzigden toe-
id tea aanzien van d." vrijstelling van
iliffde xnifflr-p-lich'igo kooi winners en
de niaxïma der kosiwinn^ns v ergoodin-
die zal intreden na den dag waarop de
lige buitengewone omstandigheden een
le hebben g'cnomen.
6 Minisler verstrekt «enige aanwijzingen
ais de wijize waarop mat betrekking
de toekenning on nithealing der kost-
aersveigoedingiein dient te wenden ge
teld, Wanneer te cenigertijl 'de dunr
heersrhonde buitengewone onxsfandig-
•n eindigt.
x>r een deel bevatten die aanwijzingen
len ivoiker opvolging de Minister, zoo-
in zijn functie van Minister van Oor-
«ds In die van Marine a. i. in het
3g van de vergo-dinggereciiiigden wen-
'fpr oordeelt.
datum waarop d-- duur dor lroc-r-
ade buitengewone oms'aad ghbden piri-
valt samen met dien waarop bet bij
besluit van 30'Juü 1911 aanwezig
aaide ooriogsgavaai* nader krachtens
iar'ng van de Koningin niet verder
■«zig zal zijin.
't mgang van den dag volg'rule op
datum bovenbedoeld berust de be
lheid tot toekenning dor leigoeüling
kmger in handen van 'de burgemees-
doch in die van de Ministers van
'S en Marine, ierkr voor zoovéél hem
ft, én gescliiodt de uitbetaling kier
^ihig aan de verwanten van militie-
h'gen en van Iaudweerplichtigen
tóens bepalingen len aanzien van hen,
het einde der buitengewone om-
igheden leeds in het genot van ver-
zijn gesteld in bet algemeen
^volgens die regelen daaromtrent vast-
pirulrj, die ten tijde van het' einde
leeïschanda buitengewone omstandig-
i xjejeds in het genot zijn. van ver-
pg wegens verblijf in verhel ijken
t van een tot de militia ie land, tot
^miiiie of tot de landweer behooien-
Seaslplichtigrn kostwinner, wiens ver-
verblijf icmdea: de wapenen alsdafi
nog 'niet eindigt, blijv'eu (in het g«iiot van
«te vergtrding (voor zoover diuu'in niet
nader wijziging is gebracht) zonder dat
lielatigliehlipiuten een aanvraag lol hcslen-
liging der vergoeding behoeven in te die
nen, Om een vergoeding te kunnen beko
men ten aanzien vim wi lUenslplichLigcn
kostvvinner, «lie «wst nil hefc eiudo dier bui-
lengewoii" omslandigh'eden in werkdjjken
dienst opkoumL of terughoort, niiwil wel een
aanvraag woelen ingedieml.
trljw. T.aii(lHtoriiH!»r[iH .Spuorwcgilleiist.
Keu Aliuisterieele Itescbikkmg van 11
Juli 192(1 vermeldt dat is opgericht het
Vrijwillig J-mdstoinikorps Spoorwegdienst.
Bit korps wordt naar behoefte m een
slat en onderdeden gesplitst, te regelen
door den Inspecteur van den Yrijwilligen
Landstorm in oveileg met «hm Chef \an
den Roneralen Staf.
Als commandant van het korps treedt
op do aangewezen Directeur van het Klap
pen- en Verkeerswezen.
Als lid van het korps kunnen worden
toegelaten nict-dieustphchtigen en niet in
werkdijken dienst zijnde dienstplichtigen,
die in dienst zijn van een der Neder-
landsehe ^spoorwegmaatschappijen en die
een vrijwillige verbintenis bij den landstorm
aangaan.
De leden van liet korps zijn verplicht om,
indien daartoe door of vanwege den .Mi
nister van Oorlog opgeroepen, tot nader
order werkelijken dienst te vervullen, teil
einde in militair vei hand dienst te doen
op de spoorwegen, hetzij in den gewonen
werkkring, welken zij daarbij vervullen, het
zij in eenigen anderen werkkring, waartoe
zij bekwaam worden geacht; zij behoeven
niet aan oefeningen deel te nemen. De
leden worden na oproeping desgewenscht
tot zelfverdediging bewapend, zoo moge
lijk met een revolver, anders met oen
karabijn.
G e meenti'-exjjl oiUdie
Te Amsterdam, schijnen de bedrijven \an
«le gemMente friet te lijden aau. een tekon*t
,aan pera-oinrieL De Christ. A'dam. schrijft
«laarorer;
Voor do aigeiioate electrificatte van Am
sterdam, dus voor 1918, werkten op de
Ototergasfabriek ruim, tiOO man. Zoo lang
zamerhand is met den achteruitgang van
'het bedrijf, het aantal werklhdan met ruim
de helft vermindend, maar het wonderlijk
verschijnsel doei zich voor, dat bat opzicht
hebbend personeel vermeerderd Is. Over
die 309 man zijn aangesteld 3 opzichters
met een salaris van f3500 tót f3000 3
adjunct-hoofdopzichters (f 8500) en drie
hoofdopzichters, van wie de een den titel
van bedrijfschef krijgt (5500), de ander gas-
meestar genoemd woidt (5000), de derde
teekemmleester (f5000). Vroeger was deze
teekenaar adjltect-hoofdopzichter, maar* is
thans tevoaiieid tot hoofdopzich ten*, ter
wijl hij ais personeel onder zich heeft i
1 man.
Een tweede staaltje van dit genre 'virfdb
men op het magazijn. Daar is eon ma
gazijnmeester (f 4000), een adjunct-maga
zijnmeester (f 2700} en 'n vooiman (f 19fXJ).
Deze- drio pfeffsonen hebben toezicht over
schrik niet 0 weiklhdesa; daarbij
-Sljn hun nog toegevoegd 3 klerken op een
salaris van f 3000 eik.
Vervolgens de gloei inrichting. Daar werk
ten vroeger onder den adjunct-hoofdop
zichter 12 meisjes en een. chef-gtoeistei*.
Xu ér geen gloeikousjes meer gemaakt
worden, is het aantal midsjes gereduceeu-d
tot 1, daarboven de chef g'.oristsi", die ook
niets te doen, hóeft, daarboven, de adjunct-
hoofdopzichter (f3500), die zijn schrikke
lijke verveling doodt "spiet een weinigje
administratief werk.
Thans «ie cokesplocg. Vroeger te/Ie deze
pitoeg ongeveer 80 man, wacu over drie ba
zen; thans telt de ploeg 10 "man, maar de
drie bazen zijfa gebleven. De een lieet thans
deftig opzichter (£3000), da andere twee
ad jcokes Ij azen (£2700). Voor deze ploeg
is na 12 uur geen wprk maar, laat staan
dus voor de 3 bazen, van wie dia opzich
ter nu na 12 uur maai* auto rijten gaat,
n.l. pp «ie vrachtkaaa*eu meegaat, die- de
oofes aan 'de schoten bazorg.a.
Dan Leshiat er aau de Oostergasfa !>:ri ek
«Jen suIphaatfAbriak, waaiin vroeger dxaik
werk was, de leider had toon f 15 per
week, het werkvolk f 12 per week. Thans
werkt deze fabriek slechts 4 of 5 dagen
in de 4 weken, maar de leidei-, thans amb
tenaar, geniet 'krachtens deze tLtilatuur
voor 5 dagen werken ia da maand f 3,000
[-er jaar.
GrenshandeL
Men sdhrijft van. 4e (Ooslgmns van
Oveiilsel aan «.lie N, R. L't.
Ook de Qpstgpems yam Ofveri^el is thians
op sommig© plaatsen bet tooneel van een
peusadhtigen handél met Dnitechland. In-
zond-yrheid te GLanerbrug fijn "je Glane kor
men «iagelijks dui^eökllen hun inkoojjcin
doen. Vain heinde «en verre stro-omen /dj
toe, om 3© JJoIlandscSio wa,i't«. In koffeis
mautden, zakken en tassdhen mee 'te vox
ren naar Gronau, portmuml,, Obahausen,
Esasen; z«;Jfs naar Hannover en "Berlijn.
"We waren getuige van deze buitaigewraie
bcxlrijvigheid te Glane püdleir de _gemeento
Lossr Waar in tiental ten 'kraaiapjes en
tentjes van Hollanders! m Duitsolie grens-
'bewoncjrs geplaatst op Duitsctti gebied; de
waren lagen uitgestald; En het krioelde
daag letterlijk van koopers en koopster!^
fdio goed^ afiiemers Mekm Van alïes^
wat ten verkoop 4werd, aangeboden koffie^
thee da,caó, zeep, olie, vet enz.
.Do prijzen zijd stabiel en verschillen
niet buitengewoon vod van d© verkoopj
p|ri|Vefi ia de Ilolaïndsdhie winkels. 'Na«<
fliiujriijk wondt nimmer ««ersto kwalif^t»
waajr aan^bddén en op koffie b v. wordt
pejr poind aeidum meer dan 15 ii 20 dt.
extra winst gemaakt. 4Vooral liét arlakifi
zeep wojrdt door Ue koopers zéér geprezen,.
De koffieprijzen variëeren van 10 tot 15
Maffk per' pond; jVan sommige artikelen!
Wondt aan de grena übpr dé Duitsdhe red
ii mx mwm i mm» win BajgBBffaggggjj
gwiring een invoetTedlit gevonbixl; van
Kitffie 14 Mark, jhoo 17.30 Jhiak, daöao
5.20 Mark en. z<*ip 2.40 Mark per K.G. Één
pond van «le beste" koffie komt vooy de
kottpejfs alzoo oj» 22 Mark per pond, Toöh
nog heel «wat hillijkbr dan onze stecihtel
koffie, die »h> .Mark liet pi>nd kost, verklaa.ix
«hm urns Jcoointr-s pit OberiiAusen. En zoo is
het dan ook .boel gemakkelijk, le vciiitarein^
«lat (Ligrcizen (jwr trein moL sudc©-» kunnen
mwlainomen wonletn, om aan vlo grens
groote partijen van allerhande artikelen uil
ïtollaml te J>e(rekken, dat er dagelijks b.v.
a!l«v>n te Glane <xm a 7-tal wagons van
deze wanen naar h© over/Ijle der grens
verhuizen <*n «lat op drukke Magen binnen
één <4maal «vin wagon koffie wairil \erv
Iiandehr
Ojiineikelljk i;. lief «el. till zit li bij
de/en grensb.mdet iedeieeti als li intlela.u*
in vet, koflie, cacao, thee en olie \oontoet.
We zagen er slagers, groenteboeren, sehil-
dersgezelten, h'egloopers, htm waren als
do boste onder huil zeilen teiltjes aan
prijzen. En do concurrentie houdt de prij
zen op peil, Het nut v .in het oigaiusatio-
leven is hij do/en koopmamslamt blijkbaar
nog niet «lourgedrongen. Toch maakt men
go.-de zaken. Een nieuweling in 'l vak
vertelde ons, dat hij dagelijks op een om
zet van ten minste 5000 Maik kou rekenen.
En dan de ongros-handelaars! Want die
zijn daar ook aan de grens. Een enkele hun
ner werkt er met een personeel van zeker
20 personen in een 10-tal kraampjes. Hij
heeft natuurlijk een reuzendebiet, dag in,
dag uit. Maar hij is de dood voor «le
rast, zeggen de kleine neringmenschen. En
hij had de Zollbeambten op zijn hand.
En die deelen er de lakens uit. Zij geven
of weigeren vergunning voor den verkoop.
Merktcaardtye rondst.
Di ,,Echo> de Taris" méldt, dat "de prins
va i Monaco gedurende zijin. zwerftochten
op te zee beeft opgevischt een zwart kop-
pooüg werf-«li(>r, dat bowu op> jzïjh mg
twee sterk-liehtg wende organen droeg. Tot
nog to© werden wel dieren aangtetroffen,
bij wie zich dergteifke organen aan het
frontaal gedeelto van hun lichaam ver
toonden, doch wezens tnet 'iel tande rug-
dteelen werdén nog biet aangetroffen.
Te verwonderen valt het bezit Van deze
organen in zooverre biet, waar d© dieren
in de- duisternis Van. het onderzeese he hun
weg en voedsel inoefen zoeken.
Draadloos beslurtti van vliegtuigen.
Duiische bladen mélden, dat men volgens
uit Washington ontvangen bericht te Hamp
ton succesvolle proeven heeft genomen
met het draadloos besturen van ©en water
vliegtuig; hot is mogelijk goHeken met
een nieuw soort Uraadloos kompas een
vliegtuig tot op 200 mijL afstand op die
wijize te besturen.
Xaar het Franseh
- - warr - t'
FR. BOETER.
Ah de lunch was mevrouw Marville naar
haar salon gegaan en had er haar gewone
plaatsje opgezocht bij den haard met de
vlammende houtblokken. Haar kleindochter
tje Renêe maakte zich klaar om uit te
gaan. Me/rouw Marvide begeleidde haar
vandaag niet, want zij wachtte den heer
Vergand en dit was een te goede oude
vriend uit vroeger tijd de eenïge, die
haar uit haar jeugd overbleef om hem
de teleurstelling te bereiden ©en dichte
deur te vinden.
De oude dame staarde naar buiten, met
de courant op baar schoot; zij staarde
door de hooge vensterdeuren, naar den
tuin en, ver daarover heen, naar de bos-
schen van Saint-Cloud, die nog in win-
tersche naaktheid stonden, doch reeds ge
koesterd werden door een helder lentezon
netje. Zij wendde het hoofd. Haar regelma
tig tm rustig gezicht met de witte haren
werd "cnskJaps door een glimlach verhel
derd. Vol teederheid kc—k zij naar Renêe,
die, gereed om uit te gaan, haar goeden
dag kwam zeggen. Een schat van een
kind: blond, knap, forsch en heelemaal
ingewikkeld in een groeten donkeren man
tel.
Ifet jonge meisje kuste haar gi ootmoeder
en beloofde tegen thee-tijd weer thuis te
zijn. Zij ging naar Jacqueline La lier, die
vriendinnen bij 2ich had, .Misschien zou
den ze wel tennis spelenhet was zoo
mooi weel*. Weg was ze, een en al vioo-
lijkbeid. Mevrouw Marvüie nam haar cou
rant weer op.
Ah, daar is mijnheer Vergaudl zeide ze
even later, toen ze de bel bij het tuinhek
hoorde, gevolgd door voetstappen over het
grint.
Mijnheer Vergand kwam binnen. Zijn kne
vel was wit en tal van rimpels zaten
over zijn mager gezicht. Maar zijn figuur,
in een correct costuum, was goed en nog
slank. Hij kuste de hand van mevrouw
Marville en vroeg naai* haar gezondheid.
Zij bedankte hem voor zijn bezoek; boe
vriendelijk, haar niet te vergeten, en trouw
te komen in weerwil van die leélijke rheu-
matiek. En het neefje, hoe ging het met
het neefje?
't Gaat goed met Paul, zeide de heer
Vergand. Ik had er op gerekend, dat hij
vandaag met mee zou gaan, maar ik heb
tevergeefs aan het station van de Invali
den op hem gewacht. Hij was zeker opge
houden en zal mi met een volgenden trein
komen.
Hij was, meeri ik, uitgenood igcl door de
Lalliers, zeide mevrouw Marville.
Er was een oogenblik stilte. De heer
Vergand scheen in gedachten verzonken.
Hij aarzelde even; toen zei hij eensklaps:
Lieve vriendin, hoe vindt ge hem f Jawel
mijn neef Paul?
Door «le vraag verrast, zag zij haar be
zoeker met verwondering aan.
Wel, ik vind hem heel «aardig, "t Is
een charmante jonge man, intelligent, ern
stig, aantrekkelijk
Zij glimlachte en voegde er aan too:
Trouwens, ik vind dat hij op zijn oom
lijkt, die mijn beste vriend is. Dus, niet
waar, is het mij niet goed mogelijk kwaad
van hem te zoggen. Maar waarom
vraag jo mo dat?
Och, jo kent hem nog niet heel lang,
want ik heb hem pas aan je voorgesteld,
toen bij in Januari uit Engeland terug
kwam. M;i;u* men heeft niet lang noodm
om hem naar waarde to schatten. Je weel.
hoe zijn toekomst is; sedert hij «eer bier
is, beschouw ik hem als mijn /oen
Maar waarom zeg je me Hul alle-, -
Omdat hij je kVindocbteitje Renêe lief
- -
Movruw' Mandie schrikte:
Hij heef! Renêe liefI Maar dat ij onmo
gelijk! Iteuée is nog een kiwll
Och, kom, is ze niet al bijna tumfu;*
Het zou eerder vreemd zijn. zoo Haul baar
niet liefhad, zoo beeilyk mooi als ze
is - Toe, zeg nu eens, lieve \nendin,
heb je het niet een beetje vermoed
Neen, neen, protesteerde mevrouw II ir
ville, ik vermoedde het heelemaal "niet
lloe hail ik kunnen denken, -lat die
jongen, dien we nog zoo kuit kennen
Maar, bon je er wel zeker \an? Wat heeft
hij je gezegd?
Niets positiefs; alleen maar zinspelingen,
halve-vertrouvvelijkheden, die bij mij niet
den minsten twijfel overlaten en die. daar
enboven, mij doen gelooven, dal iteuée hem
niet ontmoedigd heeft
O neen, wat dat betreft, dat is onmo
gelijk 1 Ik ken mijn kleindochteizij ver
bergt mij niets. Zij zou het niet kunnen
Ik lees in haar gedachten als in een
open boek. Denk eens aan, ze is mijn idles,
ik ook ben alles voor haar tenminste
tot dusver, want natuurlijk, later, dat be
grijp ik best Maar dat is «hm ook
later. En wees er van overtuigd dat,
als zij 'zal liefhebben, zij, nog voordat ze
het aan zich zelf belijdt, het mij zal zeg
gen i> *»n, neen, glimlach nu niet zoo
ongeloovig ik ken mrjn kleine Renêe, ik
ken haar door en door; 't is een zieltje
van kristal. Trouwens aldus me
vrouw Marville na een oogenblik zie
daarin nu met onaangenaams voor "je neéï
Paul. Ik blijf er bij, dat is een charmante
jongen.
Ik verwacht eiken dag, dat hij mij vraagt
je officieel zijn aanzoek te doen. Zou je
liet weigeren Of zou je eerst je kleindoch
ter eens willen polsen?
Mevrouw Marville zat met bet hoofd in
de banden en antwoordde niet dadelijk.
Ik zal haar eens polsen, zeide ze einde
lijk. Je kunt niet meenen, dat ik egofsl
genoeg zou zijn om mijzelf leed te bespa
ren en het geluk van dat kind tegen le
gaan zoo ten minste haar geluk 'naar
die zijde is
Daarin herken ik je goede hart, lieve
vriendin, zeide de heer Vergand, die ont
roerd scheen. Dus je zoudt er in toestem
men
"Ja, ik zal wel moeten. Maar ik stel êêne
voorwaarde voor mijne toestemming: ge
duld. Of liever juist, zóó is het beter:
ik weiger "voor hun eigen welzijn. Dat
welzijn, dat geluk, moeten zij verdienen.
Begrijp me goed beste vriend, ik wil m
het belang der twee kinderen han
delen. Zoowel voor den een als voor den
andere, voor Paul zoo goed als voor Renöe
is het leven tot dusver te gemakkelijk,
te gelukkig geweest. Naar wat ik van je
weet, is je neef bedorven geworden, zoo
als ik mijn kleindochter bedorven heb. Hun
beider bestaan is gelijk geweest aan een
sprookje, waarin het voor hen voldoende
was maar te wenschen om het gewensehte
te bezitten. Laten ze eerst de werkelijkheid
een beetje leeren kennen, beseften, «lal
die wel eens wat minder mooi kan zijn;
laten ze leeren, dat hun nukken en grillen
niet altijd wetten zijn, .waaraan gehoor
zaamd moet worden. Dan zullen zij leeren
elkander meer lief te hebben doordat hun
liefde hindernissen ontmoet. Dan zullen zij
leeren nog beter voor elkaar te worden,
doordat zij vreezen niet elkaar te mogen
toebehooren Buitendien, zij zijn nog
jong; welen ze wel eens wat liefhebben
is?
De beer Vergand bad een bitter lachje.
Je hebt me zooeven gezegd, li««e vrien
din, «.lat mijn neef op mij leek. Dat is ook
«aio. tenmmste op een punt, hij is, nel 4ils
ik. uiterst gevoelig. Welnu, ik verzeker je,
dat ik, op zijn leeftijd, geweten heb, «va.
liefde «as. En gas er op teem niet Vloor
eene weigering wanhopig to maken. Ik
ken hm, zij bet missdliicn. ook niet zóo
als jij je kieindodlLtei*, dam toch voldoende
welnu, bij zal In stdte lijden, llij zal niet
durven aanhouden, bij zal zelfs niet meer
du A-en hopen. Reeds nu. (turft bij. zidli niet
heelemaal te openen, zelfs niet tegenover
mij, die, om zoo te zeggen, zijn vader
geworden ben. Hij lijdt onMc-i* dezelfde zie
kelijke verlegenheid, ouder (len twijfel laan
zich zelf, waaraan ik heel mijn leven gro
leden Ihebl Wordt hij «afgewezen, Ham za.i
hij niet du A-en volhouden, daartoe zal bij
de kraakt niet hebbenwanhopig zat bij
heengaan. Zoo zij elkaar liefhebben, zufcjeu
zij beiden lijden. In elk geval ldj, dien ik
zoo goed ken, zal lijden als hij lief h«*©R
Ik pleit voor hem, vergeef bet mij, (maar*
hij zal lrjtden, hij zal' wanhopig weggaan
En hij zal niet vergeten, zeide mevrouw
Marville zachtjes.
Neen, hij zal niet vergeten, evenmin
als ik veirgfèfen heb, vroeger
Hij had zeer zacht gesproken. Mevrouw
Marvide zag ïiem nieuwsgierig ,aan.
Hoe. zoo, héb jij vroeger
Ja, ik ik hebl wanhopig^ liefgehad en die
lieMe beeft een schaduw* geworpen op
heel mijn leven. Ik wil niet zeggen, dat
ik steeds mét dcgélftfe hevigheid héb go-
Joden. Nben, Leed, slijt, zooals alles
Maar ik licfb «daarna pooit 1 tefejehad, zoo>
als ik Tiet haan* deed, aam wie ik Ihot biet
heb gjeaegld.
Maar maar, "dait is een roman. Hem
roman. Vertel hu eens, wtut was dat?
Hij had een© aarzeling. Toen; na een
kleine sdioudien-beweging, begon
en twintig, ik hkid van een jong
meisje, dat rijlc ,was, boel mooi, heet giV
zodht; ze inl.itn.idt*lel© .mij erg. Ik lu*b haar
nooit 'duidelijk durven, .zeggen, dat ik haar
liefhad, ik. heb haan* mcl len htiuelyk
durven vragen. -- Drw> maanden bun; heb
ik geaatvokl. Ik Jicb allerlei uitvluchten
bobo ld, Elkt-n avond /.«non* ikv fat ik den
voigewtt n dag bp'V'hen zou eu eiken voD
«rendi a «lag durfte; jk niet, ik zag li-im'
vi*i*l, ik liu-ld pti-ed,-, luwii* van haar, zóo*
/«-ili*, dal, «lui;lelijk mijn liefde steikei* h,h
Ijm tmj'ii «irb'gHtbi'al .Muur |««en «as bet
to la 11torn jmwte ik, dat zij veRloofi' «as,
piot tiM'ii ik om h.iutr baal, «il«le \rageu.
Wie u.i.s zij, *sii«>«g mevrouw Marvillo
z,i«*l.l en uiRr JiH-ni t«' «luivn aau/u-n
Hat «as jij 'Ih.in-, mt ik «die baron
heb, 111.IJ jk Jl' «1-1 spa-keu «Act* djl.
«aaioaer ik je ninumu* ge.--[)t*ok<in bieb Ik!
ln*l» «Hst'huwelijk gfWuii pmlar je ImnvHjht
Ik li ai e'j'ji ga-an, ;k b"li geti,.i«itt j«' le.
Afglim, ik Matg.le pr met g ti«*«t in Ent
naai ik ji' WtHfi/.ig, j.nea l.iler, heb ikix.d
tijd, maxlig geb.i't om noj traan t' ennori
je «oir te en, /nutter iMucdie, in wecnvid
van al de j/roug'te, lie ik gevoelde, toeoi
ik een vn«-n I van j«- went -- En r's jtó
nu mijn neef z«.' bij jo klem heritor, meent
ik mj/df tanig ie zien bj j«)u, Zij i.si
Zul) lll-mi ate jij.
liet is nul hef cm vul otnh; virouv., aK
ik b n, l«> sjj.oivui ov«>i* baar vergamj
seho mbe'd.
Peste vrb'udin, zei«le jh- bxji* Vergand,
die L«rehtte te glimlachen, doch wtena ^bun
'mwM klmik, nu ik j" drox* Hie ï/ck
ki.-nb.Jiis Iw-b g«-da*m, (lie ik te* toten va-.
je voin* mijn doo«i te d"«'n, «il ik. dat je
me irraul cn ojaci zegt bet te Mte-s ai,fz.n>
vin* af, «l.at het baast van g- en be.edkeuisj
ilKHit* is «al. je me zrai H ge,int«.j«uvl,
hebben, viropger, z«x>jk bad diiAem spreken;
Zij hield haar justige hluuwp 'JOgeu,,
die doca* dm tijl eetn weinig vurbbe-jee
«aren, tot hem pp:
Goed «bui, zei 1«* /y, gl'uu'a head, ge
lijk «\vciisteloen. 'tbs ^onaLs je «.egt, nul
kunnen wij alios peggen Zou je gexpro-i
keu hadt ««4au ik zrai j« g*Yt*g«i
hebben. Van a!te joug«.-luiv die ure oiunngtf
den, was jij «fe ©emigio van wie-n i.k tiM
voelde, d,at ik hem kun liefhebbon. ik
gieloof zelfs d.at jk je oon beetje heb lief
gebod, zcnileft* bei er wc zelf 'druk moe
te inaken. kL*u«r jij ze'ulet geen oij. Ik
vérwonderde mij er over, 'dat je ni xei-
det, wa'it ik geloifrldie ik geioofiüa
dat, it je m© nu vxirteld héb- en jk
wadi!I'ik wachtte; toen or niets kunm
dacut ik, itat ik maj ve,ig<ist ha l en mM
sdbien was ik er «iel ixva beetje door
gekrenkt en was ik er ««n bons om op
je I.ater heb ik den «feimg mijne t! puders
gcvolgvl, en Hemri Marville getrouwd, met
wien ik, zooals jo wéét, een goed en Dm
gekrenkt huwelijksleven heb gehad.
Groote God, stamelde de Vergand;
die heel "biLeék geworden was.
Maar op hetzelfde oogenblik werd de
deur geopend Rente Marville en Paul Ver*
gamd. kjwamem samen jhet salon Manen
Oom, zei Paul op beraden toon, nadat
hij mevrou«- Marville eerbiedig g<*groet had,
oom. ik heb u met opzet niet «aau bet
station opgewacht. Ik wilde alleen gaan
om bij de Lalliers Renée te vinden. We
moesten met elkaar spreken zij en ik. We
zijn samen teruggekomen en nu willen
we niet meer van elkaar, niet waar, Renée?
Zijn stem sloeg op het laatst wat over.
Het jonge meisje antu-oordde ni«>t Zij stond
recht ais een kaars, met roode wangen
en neergeslagen oogeii, doch ze hadd«*n ei
kaars band gevat
Mevrouw Marville en de heer Vergand,
met stomheid geslagen, keken hen aan.
Eindelijk hakkelde mevrouw Marville:
Maar ben jullie nu heelemaal gek, heele
maal gek 1 Hoe durven jullie! Renée,
ik begrijp je niet Zoo'n gebrek rum wel-
voegelijkheid te mi"non opzichte! Dus
ze wendde zich tol Jen oom dit is,
wat je de verlegenheid van je u©ef noem-
det
Inderdaad, inderdaad, het is onbegrijpe
lijk, stotterde de grijsaard. Waarom heb je
mij niet met je aanzoek belast, Paul
Waarom niet? zei Paul zonder te aarze
len. Omdat men veel beter zijn eigen zaak
bepleit. Wij hebben ons met elkuu* ver
staan. Renée en
Je hebt je met Renée verstaau her
haalde mevrouw Marville, die haar klein
dochter "aanzag alsof ze haar nog nooit
gezien had. Maar dat is liet juist, wat onzin
nig is 0 zoo w ij in onzen tij d
Kom. mijnheer Vergand, zeg ook eens wat!
Maak bet uw neef eens duidelijk, dat zij nu
allelrei nog te jong zijn. dat zij moeten
wachten. Denk aan het gesprek, dat
wij gebrul hebben
De herinnering aan dat gesprek belette
hem juist te spreken.
Neen, neen, 'riep Paul. Zeg nu niet,
dat wij te jong zijn. Wij willen niet wach
ten toddal we oud zijn. We willen niet
«a«*hten oni gelukkig te zijn. Is 't niet
Renée
Ook nu nog zeide het jonge meisje niets,
m.a.ir ze wierp zicii in de armen van
mevrouw Marville.
Mevrouw u zegt toch ja? vroeg Paul
zachtjes aan de grootmoeder.
Mevrouw Marville kon niet antwoorden.
Zij stil te in baar emotie. Zonder moed
om zi^h langer te verzetten boog zij toe
stemmend het hoofd. En na een oogen
blik, zich losmakend uit de omhelzing van
Renée, zeide ze zachtjes met groote teer
heid:
Reloof je mij gelukkig te zullen zijn?
O ja, jal mompelde Renée cn «*ocr
reikte zij haar hand aan haar \erloofde
met een bekoorlijk gebaar van vertrou
wen.
Mevrouw Marville ging naar den lieer
Vergand, die onbeweeglijk stond toe te
kijken, en met een blik, waarin een lichte
spotternij, medelijden cu verwijt wns le
vinden, zeide ze met eene Hem, die een
weinig beefde van verdriet uit lang voorbije
dagen, doclradat even zich had vernieuwd:
Och, lieve vriend, ais jij gedurfd hadt
vroeger —I"
