Uit de Tweede Kamer,
J
Werkzaamheden in den
Volkstuin.
Wij moeten toch nog oen eikel noord
zeggen over <Ae interpellatie van den luvn
Weitkamp, over do zuivelpolitiek van de
Kegoering en oto; d.o aan den hoor Saimies
over de melk- en broodprijzen.
De heer Weitkamp, dien wij een lonken
spreker zouden villen noorei, kwam op
voor hot boeren belang, en wilde oei eind
zfien aan het uitvoeiTcibod van zuivelj(n
dein oorlog hadden de boeren zich al diohj
maatregel getroost, omdat het niet and en.
kon, maar thans Werd hot tijd, dat de hoed
aan de verdiensten kwam, die zijn recht
zijn, en 'met zekere meewarigheid sprak hij
van tie logende, dat de boeren zoo «roote
winst hadden gemaakt. Ent dus vroeg hij dea
Minister liet zuivelbedrijf vrij te laten
Het" was goed gezien tegelijk met zijne
inteipel'aitie die van den, heer Sajnncs.te
behandelen, die lnog( heel wat ver
der wil gaan, dam de Hlunsfar, oa ©eit
maximum-prijs voor melk ea brood vast
stellen; die de hoog®, prijzen daa.rv.ai slechts
het gevolg vindt van ka,pïtalisliscne uitzui
gerij, „en spreekt van honger cm ellende,
die het volk lijdt, zonder do juiste plaats
aan te geven waar die toch. eigejnlijfc ge
leden wordt, wat allicht wat anoe.lyk zou
wezen. lief was goed, zeggen wij, ;dte beide
Interpellaties tegelijk te houden, jrant nu
heeft men eens goed gevoeld, hoe ,do waar
heid in. het midden; ligt. Als het uitvoer -
verbod, voor zuivel werd opgeheven, zou
de prijs van de melk in, het bmnwiatod aan
zienJyk hooger worden, dan die reeds thans
is; in Engeland kost ze 60 cdats pea- liter.
Door het uitvoerverbod heeft men hier
dea melkprijs tot 23 cent vetten te lirnx-
teeren, en daar de R-egeering wat voor de
iinnenlaudsche consumptie (niet noodig is.
opkoopt en in ruil daarvoor steenkolen pit
Duitschland krijgt, en dit onze natie eau
voordeel van een kleine 100 millioen pp-
leve-rtj kan zij de zuivel nog niet vrij laten
De heer Weitkamp zagj dit zelf wel in, want.
hij kwam niet met een motie, jnaar nam
genoegen met de verzuchting, dat Minister
van JJsselsteijn niet langer dan noodig was,
het uitvoerveiibod van zuivel en andere
landbouwproducten zou handhaven, en wij
hopen voor hem, dat de tijd, dat men voor
goed met noodmaatregelen kan breken, niet
meer yeara is.
Want het zijn inderdaad nood maatre
gelen.- f
En Ihet taaakte den heer Weitkamp niet
sterker,.;||aUjIe_H. H. Colijn, landbouwer;
jWintermans,' zm-veleonsaleat, en Bakker,
"landbouwer; dsn. j^jnistcr» steunden, en
moesten erkennen, dat de-vrije uitvoer een
gevaar was. Daartegen woog niet op, dat
de H. H. Van Rappard en. ïeenstra, die,
hoe verschild nd ook in poltiliek, elkaar
toch als agrariërs vonden, voor vrijstelling
van den uitvoer pleitten, en ook niet, dat
de heer Braat maar ééne vraag kent, te
weten: „W|at verdient zoo'n hoer daar
mee ?"y;;
De heer Sannes kwam natuurlijk wel
met eene motie; het is hem, juister ge
zegd, alleen om die motie te doen, al
weet hij, dat ze verworpen zal worden.
Heel de üVederiandsdhe natie moet wjeten,
dat zij een paar centen minder voor brood
en melk izou betalen, als de S. D. A. P.
haar- zin ïnaar kreeg. Eu daar de heer
Sannes tot een© partij behoort, die wtel
critiseeren wil, {maar geen deal uitmaken
van eenige iRegeoring, Jbeef tPhijs zich abso
luut niet Akaa^fer Minerraxvecde .-vraag, .waar
die 70 i'mBë-een-vandaan zullen komen, die
hij door (zijne motie van de Regeering wil
loskrijgen, om (die paax centen minder, waar
alles tegen is. Wij hebben toch de loonen
in evenredigheid gebracht met do duurte,
juist om yan die regeeaingsbijiage af te
komenhet zou allernoodlottigst zijn, wan
neer wij ons nu weer in averechtseho lijn
gingen bewegen. [Waarbij dan nog kond,
dat de belastingen voor den middenstand
haast niet meer te betalen zijn. Maar dat
alles deert den heer Sannes niet, di.e, over
tuigd Marxist als lip is, don bourgeois het
liefst zoo hard mogelijk ziel bloeden. (Hij
denkt ons echt, waschoetit; en hij stoot
zijne phihppica'-* tegen liet hourgeois-
systeem er met alle kracht der overtuiging
uit; het is zoo heel anders als het genre
KJecrekooper, van wien alles litteratuur is,
of het genrc-Duys, wnaibij de demagogie er
duimen dik boven op ligt; in hem beeft
men o. i. zeer bepaald met een dweper
to doen. Zijn hevige uitvallen hieven niet
onbeantwoord, en vooral do heer Van Rap-
paid wekte zijn misnoegen op, door (te
herinneren aan het steeds toenemjende bios
coop bezoek van den arbeidenden stand
Maar ook de hoer Dresselhuijs verkorf
het bij hem, door zijn streven reactionair
te noemen, in strijd met het memorandum
van de Labour Party op de Brusselsche
conferentie, waarin voor den vrijhandel
partij werd gekozen. De Minister, die tevens
een nieuwe duurtewet aankondigde, wilde
natuurlijk van de motie-Sannes niets weten,
en deze werd met 50 tegen 21 stemmen
vern orpenvoor de S. 1>. A. P. en de lieer
ICruijt, do eenigo aanwezige van de Com
munisten, die zeker door bun slechte op
komst hun minachting voor deze sociaal
democratische „larie" hebben willen ma
nifesteeren. En de heer van de Laar stemde
ook voor; zou het toet de politieke sfeer
verhelderen, als hij naast Dominee Krmjt
ging zitten?
De Kamer heeft zich toen gezet aan het
ontwerpWijziging van de Gemeentewet en
De Vries benoemd was tot minister van Het is onn te lachen. Op denzieLEden dag w.ordefn do dunne worteleinden
Financiën en ak wethouder van Finan-i werd bekend, dal. de Auisticwlaimscho 7 pro-
vim van Amsterdam, afscheid nam van) cent doening In.et vott'cekeufd is. Zou dit
zijn collega's, drukten die hem op hot; de oogeti van den, heer tor 'La(a|a niet Lun-
liart, toch vooral dea nood der gomccntei.ij nen opened voor de eenvoudige waarheid,
niet te vergeten. Vandaar dit ontwerp, dall dat waar op dit oogenblijk in andere bes
nu. zoo onvolledig ak het is, roods elf legging op solider grondslag gemakkelijk 7
jaar heen en weer geslingerd is tussifrmj procent is te maken, liet kapitaal huiverig
en<tuttende commissies en verschillend^ is aan de gemeenten geld te loepen, dio
ministere. Het geeft, en dat aeihfrm wij udH| bestnuvd worden, minder met hot oog op
lichtzijde, minder vrijheid dan vroeger watt hare draagkracht den op de 'vvensctwm
de piogre-sie in do gemmntidijkednkomstea-'der kiezers? Op denzelfdcn dag werd hc-
lelasting belieft, die schier overal voor kond "dat ecsno 7 procentsleening vajn de
den middens'and te hoog wordt opgevoerd'11. dJ. S. M. moer dantweemaal vol teek end
maar 6l/a procent van de Nedcrlanlschcj is. A'roeger was do gemieenle obligatie een
bevolking heeft meer dan f5000 inkonio.il gewild fonds, en nu! dat !niotl het minst door
maar in ruil daarvoor is naast het!«te politieke vrienden van den lieer ,T. ter
bovengenoemde dm gemeenten do bevoegd- Laan veranderd is, zet deze oen keel op,
beid gegeven tot het heffen van ten hoog- ooi de aandacht van oigctn schuld in dezie
sfe 100 opcenten op tie VerniogiiisIicdnMing af to leiden. Maar zijne financieel© .Lewe-'
en de Rijks inkom»cnbelasting. De fout in.ringen waren toch ook eigelii partij te bar,
hot ooisptonkelijke ontwerp, als men tea-f en daarom nam de hoer van den Tempel
minste bijl een zoo herhaaldelijk gewijzigd' liet woord, niet alleen om liet beleid van
ontwerp van een oorspronkelijk ontwerp"jden Minister af te keuren, anaay ook om
spreken kan, om d© Gemo.n'eïijike Inkom-j mede te deolrn dat/ zijne partij do "opdrijving
stenhelasting to vervangen door opcenten!vau den rentevoet aata andero oprzaken
op de Rijksinkomstenlüolasting, tot cent j weet dan aan manoeuvres van het bank-
maximum van 100, wat, Amsterdam li.v.kapitaal. Tevens diende hij twee moties in,
weggbno.
werk, en hof voldeed dan ook niemand.
De toon van de bestrijders moge ver
schillend geweest zijn, 'de bedoeling was
dezelfde, en wat zelfs deze Minister, diet
zoo weinig aandoenlijk fs, leelijk zeer moet'
gedaan hebben, is de bestrijding van zijn
partijgenoot de Wilde, wethouder van Fi
nanciën van den Haag, die bet ontwerp
stukwerk noemde, en bet zeer te betreu
ren vond, dat door deze „noodregeling"
de gemeenten hun huishouden zullen blij
ven inrichten met hoonp op hulp van het
Rijk, terwijl het zoo noodig ware, dat zij
wisten waar zij aan toe waren in deze,
opdat zij vast zullen houden aan de ge
zonde leer, dat zij zichzelven moeten be-
streeksch Rijksbelang, en da,t zij vergoeding
zullen krijgen voor liara uitgaven voor oiiy
dervvijs en politie; do andero, om de Re-
geering direct maatregelen te doen nemen
dat de gemeenten, gelet op de moeilijkba
den, die zij liiji het plaatsen (van leoititngeia
ondervinden, bij het Rijk kunnen leaniep.
men, waarna vvo ze mot 'de vvortelhm.
juist, hm on, dicht tegen elkanhn- opkuiW'te
Hij eemge graden v orst dekkqn vvo
geheel af met wat ruigte, wat m Oöhlmt#
bij niol-v riezend weer nkit op mag blijum"f
liggen, daar ze anders te vroeg cm onder
verkeeidc omstandigheden zoudm uiiloo'
pen, waardoor de opbrengst minder words, i
OeintePgd nieaws.
De smokkdarij aan de DitUsche qrens.
In het „Berliner Xageblalt" verteltPau] 1
Micbaelis een en ander over do smolfe lt
krij aan de Kederlandsch-Duitscho grens li
llij sclnijft o, a.'f
„Het was reeds donker, toen ik vea-gOzeU
van eenige ervaren personen aan dogmns '4
kwam. Een meter van de grenslijn af zit- *51
ten d.o A'ederkndscho handelaars zo leb-
ben grooto zakken mot gebrande koffief 41
en groots balen met mvvo tabak voor ziek '41
staan. Aan den anderen kant ziet men, do
donkere (massa's der koopors. Ze vveiien
precies vvaaa- ze wezen moeten en ikebben
niet lang noodig om een koop af te slui-
ten. Met kleinigheden houden zo zidiniet
op. Ieder koopt voor eenige honderden mar
ken. j)e (Nederlanden;s nemen de pappieren
marken in onbeperkte hoeveelheid aan, en 'A
aLs ,d« zaken afgeloopen zijn hebben z® fé
een groote wasclimand vol papier, dat ze
niet ,ds voeten goed instampen.
Mijn begeleiders namen mij daanma me
de op een wandeling van eenige kilometers
langs de grens. In de plaats van het vroe
gere smalle .heipaadje is reeds lang een
broede rijweg gekomen, waar langs onaf
gebroken de scharen, koopers zich bowe-
de Rijksinkomstenhelasting, wat men zoul druipen. Zoo leeren zij geen zuinigheid,
kunnen noemen het vraagstuk van den 1en ,a^s ^10'; "5l:Lls kopt, zat dan het Rijk
nood der gemeenten, een nood, die reeds I ™Ta,tor ™otf ,sPe e,b en Amsterdam^ da
vóór den oorlog zorg inboezemde, en die
ontstaan is door het feit, dat allerlei Rijks
wetten aan de gemeenten nieuwe lasten
oplegden; dat de gemeenten zeiven door
het toenemen van het sociale begrip voor
veel boogere uitgaven zijn komen te staan,
en dat hun belastinggebied niet verruimd
word. Dit laatste zal nu geschieden door
een zakelijke belasting op het bedrijf, een
op de openbare aankondigingen, door een
belasting op de logeergasten, een debiet-
reebt op genotmiddelen, en een verdubbe-
les lezen, dat zijn begrooting in éën jaar
van 62 tot S2 millioen zag stijgen, terwijl
bet Rijk zelf in één jaar 156 millioen maar
boven ging? Hij meende dat het ontwerp
de gemeenten weinig zal helpen, en waar
schuwde mot nadruk (tegen het standpunt
van den Katholieken heer de Reymcn, die
het op afrekening wilde aanvaarden, al was
dan ook deze alles behalve voldaan. Duit
was ook 'de vrijzinnig-democraat van Be-
resteyn niet, dio het over het afgezaagde
onderwerp had van het ontbreken van ©en
vaste lijn bij Minister de Vries, en zijn©
ontwerpen, dit is no. 4, met al de zwen-
ling van het maximum aantal opcenten, dat kingen daarin, geducht hekelde. Maar hij
de gemeenten van de grondbelasting mogen zou meehelpen t© trachten te maken wat
heffen. Het is echter nog niet alles; het ©r van te maken is. En ook de heer del
aangekondigde ontwerpVerhoogde Rijks-
uitkeering aan de gemeenten, heeft het De
partement verlaten, en een waardevermeer-
AVijkerslooth de Weerdesteyn was alles be
halve voldaan, en bracht de opvoering van
de gemeentebegrootingen in verband met
het algemeen stemrecht, er aan herinneren-
dermgbekastmg voor de gemeenten is m dat in Amsterdam het heeIe coIlege
de maak. Dit alleen zou genoeg moeten j vail -q eil met twee sociaal-democraten
wezen, om met de behandeling van het ont- zija midden, de Kabinetsqiiaestie had
werp te wachteen, tot ook deze beide ont- moeten stellen, om een loónopdrijving tegen
werpen op tafel lagen; als n?en het niet
gedaan heeft, zal hot wel zijn, omdat men
reeds zoo lang met de zaak sukkelt. Reeds
te houden, die voor de gemeentekas niet te
dragen was.
Het gemakkelijkst is zoo'n ontwerp voor
Zijn duim en vinger grijpein in liet bank
papier, maar mr. Dupark houdt hem tegen
miejt ©en gebaar.
„Zoo makkelijk als jij je dat voorstelt,
gaatt het niet."
„Van Melie püesefct de portefeuille in zijn
zak, glinilatóht ongeiooiig.
„Maar ik Kal zien of ik iets voor je
idoen kan," jzegt mr. Dupaik.
„DaI's manne|ntaal 1"
„Ma^chi'Cii was oen ander woord lister."
„Geen romantiek zegdan erd ik
dadelijk katterig. i
„Ik 'zal," vervolgt mr. Dnpark, „je Van-
mlddaig uitsluitsol geven."
„Hoe laat?"
„Vijf uur."
„Prachtig. Enplaten wet da!n,
vanavond samejn gaalnt etetn in Palace en
breng Dolly mee. Ree; nee, natuurlijk
j© kont nog niks belovein, weet ik wel
En (d n najn 't dessea-fc de verrassing voor
Do-lij hè? Is dat geen subliielm idéé van
tub? Kerel, ik zti vol sublieme idéés! Spe
cial t tl Maar nou de zaken héKijk es
h:ei a.nice, hier hab: je om. te beginnen
en van Melle spreidt voor mr. Dupark een.
handvol documenten uit-
Dien avond, jn Palace wordt Dolly ver
rast toet het heugelijke nieuws, dat de
•villa in. Park Zorgvliet gekocht is.
Van,Melle laat nog meer champagne ko-
mlen en ze klinken, (elkaar toe in drie
voudige vreugdie.
HOOFDSTUK H.
Als ,de kommies Veerman dien morgen
zijn kleine woning verlaat, jaagt een kille
noordwestenwind dadelijk nattige sneeuw
vlokken in zijn gezicht; en er is hagel
bij en ijskoude regen.
Hij „zet de kraag van zijn vale 'dunne
demi op, huivert even, steekt de hloote han
den in,de zakken en dan gaat hij stappen,
zoo snel hij kan.
Ze zeggen* immers dat beweging warmte
geeft.
Er is geeü warmte in zijn woning. Hij
heeft er Lena, zijn jonge vrouw met de
kleine Leentje,- hun dochtertje, dat-vier we
ken oud 'is; achtergelaten.
in 1903 is er op aandrang van Minister ^en tel1 Laan, die ,op grond, dat hij
Heemskerk, toen wethouder van financiën °™es vaf .dö ke f hngen is gewekt,
zelfs bn zoo n ingewikkeld ontwerp als hiel
van de hoofdstad, een Staatscommissie b©"onderhan'ge, voor de S. Dl. A. 'P. als ftoarn-
noemd om te adviseeren over de voorzie-, cie&j!Q spedatibeit fungeert, en dat terwijl
ning in den nood der gemeenten, waarvan mannen als Albarda GM van dein Tempel, lid
Amsterdam het meeste lijdt, maar de zaak j van de Kamerfractie zijn. Hij t ert tegen de
is nog niet veel verder. - 5 Regeöring over de „zuinighelds-oirculaire'fi
Toon Heemskerk premier was, van 1908'aan de gemeenten, waarin op ©en verstafci-
tot 1913, is hij van verschillend© kanten, dig financieel beleid werd aangedrongen,
geprest, om toch te zorgen, dat zijn Kabinet) en dat omdat volgens hem de Regeeiritng
een zaak oplost©, waarvan hij zelf 5 jareni mede schuldig staat aan de verho-ogjng (van
te Voren de oplossing urgent had genoemd,,
maai' hij" bleef in zijn spreekwoordelijk ge>-
worden onaandoenlijkheid. En toen de heer
De 'kleine ligt toegestopt in de wieg, wel
warm, maar 't zijn wonderlijke dekentjes,
waaronder Lef kindje ligt; een ervan lijkt
precies op een flanellen hemd van Veerman
zelf.
„Och, als je werkt en scharrelt aan hoord
van die schepen, dan voel je 't niet," heeft
hij gezegd, „en in de wacht is 't warm
genoeg."
Lena en hij hebben in hun handen gebla
zen hun adem was als wolken rook; dat
verwarmt ook.
't Is den vijftienden van de maand. De
vijftig gulden tractement zijn er al lang
door. Maar ze hebben crediet bij den bakker
en bij den kruidenier.
„Crediet bij den slager hebben we niet
noodig," heeft Veerman gezegd met ©en
lachje, dat zijn mond wat pijnlijk vertrok.
De tractementen der Rijksambtenaren in
deze dure tijden tjaVeerman piekert
er zoo'n beetje over, terwijl hij voortlooplt.
Die Staatscommissie, als die maar es klaar
komtVerduiveld, wat snijdt die wind
vandaago ja, maar dat komt door dat...
hude wind kruipt op in zijn mouw,
over zijn elleboogzijn rug rilt.
Hij huivert, stopt de handen dieper in de
zakken.
Wat is dal?O, zijn pijpja, daar
kan je uit rookenals je tabak lieb(t.
Hè, nou thuis bij Lena te kunnen zitten, in
't keukentjebij een gloeiend fornuis...
Je kousevoeten tegen de aschlaen dan
'n pijp stoppen en gaan dampen!
Als die Staatscommissie nan es twintig
gulden in de maand meer gaf, dat zon
zeventig zijnen als alles dan weer goed-
kooper werd'tjongedan konden
ze weer yleesch ©temwel twee of dri©
keer in de weeken erwtensoepen
bruine boonen met gebakken speks
Oejewat een diepe plas was dat!
't Water zijgt ineens kil door zijn kousen,
siepert tusschen zijn teenen. Hij rilt er
van. Stom, bad hij ook moeten denken, dat
de zolen door zijnen dat stuk papier is
er weer uitdat 'hi-eld nog heel wat
tegen
Als die Staatscommissie.ja, dan zou
Lena eindelijk een kinderwagen kunnen koo-
den rentevoet, daar zij geen maatregelen)
nam legen' het bankkapitalisme, dat met
zijne „röofpolitiek" dien rentevoet opdreef.
penop afbetalingdrie en twintig
guldenwat een gelden dan een
echt dekentje vooi de kleineen eene
mantel voor Lenaen een doek voor
Lena.. -dat kon d'r dan Qok wel af
cn dan.. ja dan moét hij ook wat
hebbendan kocht hij weer cs tabak
waaraphtigdan zou-fi© d'r dat toch es
royaal van nemeneen heel pond tabak
nam hij dankon-ie lang van rookent.
In de kommiezenwaoht brandt de kachel.
De plantondienst boft, kan er bij blijven
zitten. De anderen gaan naar de schepen
Vijf dik liggen de groote rijnkasten; ze trek
ken er op af met z'n tienen, kommiezen
en soldaat-connniezen met sondeerijzers en
hamers en schroevendraaiers en allerlei an
der gereedschap om de schepen tot in de
meest verborgen schuilhoeken te kunnen
visiteeron.
Of er ook contrabande aan boord is, lis
tig verstopt in geheime kastjes, in holders,
achter de wegeringonder in de wieg
van een slapend kind, waar Veerman de
vorige week nog 'tien flesschen sla-olie vond,
of in de expres uitgeholde mast, volgepropt
met reepen kwatta, of onder 't water in den
ketel van do stoomwinch, waaruit ze een
paar dagen tevoren, nadat ze de ketel had
den laten leeg loopen nog twee honderd
kilo zeep snorden in dichtgesoldeerde bus
sen. Overal kon hot zitten, overal; een
wedstrijd in slimmigheid was het, die van
weerszijden werd opgevoerd tot een ver
zinnen en doorvorscben van, de ongielooi-i
fel ijks te trucs, van op de spits gedreven lis
tigheid er. scherpzinnigheid. Ze dalen af
in de ruimen, in de kajuiten, in de roeven,
ze betasten en -bekloppen de sluitingen,
prikken met de lange puntige sondeerijzers
in de lading, of ze ook stooten op vreemde
harde specie, op verbogen blikken vet. De
sectie-chef is ei" ook bij, geeft zijn orders,
zoekt zelf mee.
De schippers loopen ©r om heen, zor
geloos naar 't uiterlijk, hevig beleefd en
opdringerig gedienstig: „De heeren hoeven
waarachtig geen moeite te doenvoor
geen duizend gulden zouden ze willen smok
kelenen al wonen ze't is onmoge-
Het wordt tijd, dat we onze wintergroen- en ^oe onfmo©ten- rve (een N^der-
ten, als: winterpeen, koolrapen, kroteu< l^dschen douanebeambte op de fiets,die -j
knolselderij, enz., van het velIT halen en ^anSs grens patrouilleert en er zonder
naar de winterbewaarplaats overbrengen» twijfel voor zorgt, dat do grens nietorej?
De beste maliier yan bewaren is inkuilen, schreden wordt. ,Voor de rest gaat de heele
wat we op ©en niet te laag gelegen grond' grensliandel hem niets aan. AF at kan tó
stuk doen opdat wo geen last van grond- hein schelen, of do Hollanders zakendoen
wa.ea hebben. A'00ral peen cm kno.selderij niet smokkelaars, als ze maar geen ver-
kuilen "\ve zoodanig, dat ier tusschen. afzon- r
derlijke lagan van deze oogstproductio ejn T.e'(l ,waar F_\oeTea'
laagje zand komt. Het loof van bieten en,xs m©rkwa;ix<lig, noe ongegeneerd de
knolselderij: wordt er afgodraait en niet smokkelaars te werk gaan, voorat devrou-
afgesneden; ©n alleen good© gave prckluc- won. Haar Moeren, ook de onderkleeipn
ten worden ingekuild; het minderwaardig© zijn er op gemaakt om zooveel mogelijk
voirit eerst_ gebruikt. Zoo'n kuil wordt; smokkelwaar te kunnen borgen, en meest-
gedeelteüjk in, en gedeeltelijk boven den ai zien .ze er niets in, op den openbaren
gioad gemaakt. De diepte, waarop men in .alle zakken vol te stoppen
iden m-ondkan gaan, hangt geheel af van-} En iJilzijrl m7 nog aHeen afkleinesmok;!
de gesteldheid en waterstand, van den bo-'t •- -
dom. In den grond heeft men minder last kek,laJS' dxe «r genoegen mee nonren zoo I
van vorst, maar natuurlijk eerder last vanj v wo§ "te sleepen als ze -rif kunnen -
water» Teneinde boven dm grond vooi~draS©n- Maar ©r wordt ook in het groot
vorstbeschadiging ge\rijwaard te zijn, wordt gesmokkeld. Dan zijn bet heele benden,
de hoop 'eerst afgedekt roeit bladriet of stroo, die soms zelfs mot vrachtauto's de goe-
waarop circa 40 c3L aarde gebracht wordt, deren vervoeren. Aroor een deel zijn ze ge
In strenge winters dekt men dm geheeler» wapend, zoodat geen douane-beambte iets
hoop nog af met ruigte. Bij het inkuilen tegen hen kan uitrichten,
dienen we er rekening meo to honden, dat Een ^eien keer trachten de Duilschp
nl douane-beambten, die oyer het algemeen
b.v. bij steenge koude late we de kuil j.
gesloten; we houden dus voor voorloopig ^teloos zijn, de smokkelaars m hun
gcbuiiik "wat apart^ <mx halen zoouoodig 1)olcuxnierenJuist toe-u ik ia hal-
in één keer voor een maand voorraad uit denkirchen aan 't station was, werd de tot
de kuil. Kleine partijen kunnen we ook de laatste plaats gevuldcn trein, die juist
heel goed in den kelder bewaren; zo wor- zou vertrekken, aangehouden door gewa
den dan ook in zand ingekuild. Het be-~pen.de douane-beambten. Alle passagiers
waien op zolders is niet aan te raden, door jnoesten den trein verlaten en zich aan
de groote temperatuurschommelingen loo-lo %dsitatj0 onderwerpen. En mi volgde
pen wc kans, dat onze win ten oorraait i-nfftv"
beamiest en (of) indroogt AVanneer we, knobf™ ^kwaaaxhge scene. Gebmnde koffie
selderij, met-het jonge loof or aan, oddiï' Wettere op den grond, pakken tabak en
glas in zuivei- zand opknilen, hebben wo sigaretten waden weggeslingerd, en weldra
lang de beschikking over versth© soap- i lag er
enten. Bij 'eenige voret van bejteekenisj voor 1
no2
groenten. Bij 'eenige voret van beiteekeni.'A
zal afdekken met een riettinat noodig zijn.
'Ook worden de wortels van Brusselseh
wiiüof jm uit den grond gehaald. AAte shiji-
dea ze even boven da wortelhals af, ook
lijkje kunt nergens meer wat krijgen,
meneer, al zou je 't betalen met goud...
geen stukje zeepgeen reepje kwatta
geen reukfleschje vol olie
„Jij bent er toch anders niet vies van,
Maentjes," zegt de chef tot den schipper
van de „Fiat Ateluntas" die 't hevigst van
allen betoogt, ,,de vorige reis
„Meneerzoo waarachtig as ik hier
voor je feta. plat (had me wijf gedaan(zon
der dat ik 't wist. En die heit er spijt van
wat ik je vertel'k ZegMarie zeg
ik, ik ben naast God de schipper van 'de
„Fiat Aroluntas"en as je nou goddo-
rie nogeens het lef het
De sectie-chef glimlacht en laat den schip
per slaan.
Doch dezen keer schijnt schipper Maentjes
toch waarheid te spreken; overal duiken de
kommiezen weer op uit de schuit, zonder
dat ze aan boord iets gevonden hebben.
Beneden in 't voorschip is Ateerman nog.
Hij is er alleen en bijna klaar met zjjn visi
tatie. De schipper komt bij hem.
,,'t Is allemaal moeite voor niemendal,
meneer," zegt hij lachend.
„Des te beter voor jou, schipper," ant
woordde Ateerman. Hij kijkt rond in de don
kere ruimte, waar hij al eenige oogenblikken
vergeefs gespeurd beeft naar smokkelwaar;
hij laat het licht van zijn electrisch lan
taarntje schijnen. De verlichting verplaatst
zich langzaam over de scheepsrommel, die
er ligt, een opgerolde tros, een vat teer,
een oud dokkleed. De schipper staat er
fluitend bij. v
Maar wat drommelverbeeldt Veer
man zich dat nuHij kijkt en kijkt,'
De vorm van dat hok hier in 't voorschip
is niet regelmatig en toch moeten de
scheepswanden hier symmetrisch naarder*
steven loopen. Hij klopt op den rechterzij-
wand, dan op den linker.
„Niks, meneernikszegt schip
per Maentjes, die ophoudt met fluiten en
zijn stem beeft een beetje.
Veerman klopt weer op den linkerzij-
wand, die klinkt zoo raarzoo anders...
hij Mjktkijktgrijpt een ijzeren spant
ahadat Is geen ijzerdat ishout
eö. die heele scheepswand is van hout...
er een hoogo berg smokkelwaren, voor
honderdduizenden marken."
allemachtig.en heelemaal bijgeschilderd
met scheepsverfen daarachter
Ineens slaat de schipper vlak naast hem,
fluistert snel:
„Meneertoe.... laat zitten.... 't is
zeephier een lapje vgn vijf en twmbg
pop d'r is geen mcnsch bij laat mij
ook wat verdienentoe vooruit.wees
verstandigbiertwee, vijftig pop
fpak an
Ateerman voelt de bankbiljetten m.zij11
hand*; hij -wendt zich om, gaat het steue
scheepstrap je op.
„Kraait geen haan naarfluistert de
schipper achter hem.
Veerman verfrommelt het geld,
hand in zijn zak vijftig guldenvtpj
gulden... zijn eigendomIn fsn »na.
visioen ziet hij Lena.... - met de kinderwa
genen het dekentje voor de kleme...---
en eon doek 'voor Lenaen wannte
zijn huisen volop etenea uba&a
vijftig guldenen niemand die het gw
Zien heeftniemanddadelijk vaar
het schip wegen dandan he?
hijvijftig galdende kinderwa^
voor Lenabet dekentje en
Ineens slaat hij weer boven op ret a k
in den drniligen, killen morgen. D®
dere kommiezen loopen op den wal,
sectiechef is nog aan boord, staat te r
ken naar de sleepboot, die de tros
Ateerman komt naderbij. Schipper J
tjes loopt Mak achter hem, flrnt weer.
Tezamen komen ze bij den chef.
„Alles in orde?" vraagt deze,- ?-",cn om
wendend om van boord te .gaan.
Ateerman ziet heel bleek zijn oog-en
teren in zijn wit gezicht.
„Bê je klaar, Ateerman!" roept hij.
En een beetje heesch is zgn M©
hij eensklaps de bankbiljetten toont en
„Méneer, die heeft de schipper m g
ven opdat ik zwijgen zou7
zeep verborgen," en dan krachtig
man die naast hem staat: „Schipper
tjes, ik bekeur je, wegens poging 'y
kooping van oen ambtenaar J 1 -s
m ii> ÊM
Wordt ven-ólgd.)
«I
'f Ine Invnn dor *znn nn/rnnnlin/* m nAn ion»*
-j - riv eiciui vji. too.na üci j.
maakt. woon.
\'f
f j
