G. ODÊ's BflBlM&l,
ito, Woor;
X
V
Vraagt onze Schilletjes
op Brandewijn.
UITGIFTE
f 800.000,6 Qbligatiën
Hoogheemraadschap Delfland.
SENFT& Co.
BELANGRIJK
Bewaar dus de ledige doozen
van „ERA" SCHOENCREME.
ADVERTENJIEN.
19 Panden te koop.
van f 1000,— elk
Spaarbank - Lange Haven 80.
ONZE
GESCHENKEN-AUTO
Schiedamsche Courant.
ATLASSEN
Sanguinose
Likeurstokerij Jansen Wouterlood.
98
BELAÜCHIJK BERICHT.
Zaterdagmiddag van 3-5 uur.
Wintertocht naar „l'Hospice
du Grand St. Bernard",*
hoogte 2470 M.
la Rijks Hoogsre Burgerschool
Bi
Donderdag 17 Maart 1921.
t«m«« R. MEES ZOONEN.
J. F. DUPONT,
Markt 8. Telefoon 152,
Levert ALLS
Gymnasium,
«n andere inrichtingen fan onderwijs,
alhier.
Wacht a voor namaak.
Prijs t 3.25 per Liter. 33 cent per maatje.
Groote Markt 35. 6^7Groote Markt 35.
van
waavyan
(deel uitmakende van eene leaning ad f 1.426 000,-
reeds f 626.000,is geplaatst)
ten laste van het
De ondergeteekenden berichten, dat zij, daartoe gemachtigd
door Dijkgraaf en Hoogheemraden van Delfland, de inschrijving
op bovengenoemde 6 Obligatiën openstellen op
tot den koers van
ter Secretarie van Delfland te Delft,
ten kantore van de Heeren R. MEES ZOONEN te
Delft.
1 R. MEES ZOONEN te
Rotterdam en hunne bijkantoren te Schiedam en Viaar-
dingen en
ten kantore van de ASSOCIATIE CASSA te Amsterdam.
Prospectussen en inschrijvingsbiljetten zijn bij de inschrij
vingskantoren verkrijgbaar,
ROTTERDAM, 10 Maart 1921.
ROLLUIKEN MARKIEZEN
j BOTTEBPAE 1
j PEN M AAB. j
ZONNESCHERMEN JALOEZIEËN
Wegens de tijdsomstandigheden is met ingang van
1 Januari 1921 de ZATERDAG A VONDZI1 TING VEItVAL-
UESJSinplaats daarvan is het kantoor geopend
LEDIGE DOOZEN van onze „ERA" SCHOENCREME
hebben voor uwe kinderen
Onschatbare
waarde, daar deze tegen aardige verrassingen
kunnen worden ingeruild.
komt voor het eerst met eenige weken en daarna regel
matig in Schiedam, om deze verrassingen uii tereiken.
Plaats en tijdstip maken wij nog nader bekend. Hoe
grooter het aantal ledige doozen, WEI.KEGfc.HBEL
t'OMPLEET en. onbeschadigd moeten zijn, hoe
grooter de verrassing. De kleinste verrassing wordt
uitgereikt bij inlevering van 2 ledige groote dooz n
(No. 2) of 4 ledige kleine-of middelsoort doozen (No. 1
en IA), terwijl de daarop volgende verrassmg wordt
uitgereikt bij inlevering van 4 ledige doozen No. 2
of 8 ledige doozen No. 1 of IA
enz
enz.
TWEEDE BLAD
Zaterdag 12 Maart 1021, Ne. 16615).
Van bevriende zijde ontvingen wij onder
staande beschrijving van een merkwaardi-
gen tocht, waaraan wrj gaarne plaatsing
verleenen.
Ziezoo, het plan voor dezen tocht zat
in elkaar, nu nog de uitvoering. En geluk
kig! deze liet niet lang op zich wachten, en
zoo vertrokken we dan 23 Februari om
half negen uit Gryon, onder vroolijk af
scheid van de bewoners, die ons „bonna
course" en „au revoir" toeriepen. Ons ge
zelschap bestond uit zes personen, n 1. vier
jonge meisjes, waaronder drie Holland-1
sche en één Zwitsersche, en twee Zwit-
sersche heeren.
Het weer was prachtig, en beloofde veelt
We hadden allen ski's bij ons, die we op
de gebruikelijke manier, d.w.z. op den
schouder, met ons meevoerden.
Over het begin van den tocht valt niet
veel te vermelden, daar pas hij Orsièrea
onze voettocht begon. Tot deze plaats ging
de reis eerst per tram tot Bex, en dan per
trein via St. Maurice en Martigny naar On
sières. Daar stapten we om kwart over
twaalf uit, heel verrukt, dat nu eindelijk
onze voetreis begon.
Wij merkten al spoedig, dat het sta
tion met een kleine hindernis verlaten
moest worden. Die hindernis bestond uit
een teiltje en een tobbe, oogenschijnlijb
beide met water gevuld, waann personen,
die het station verlieten, handen en schoe
nen doopten. Tenslotte kwamen we er ach
ter, wat deze plechtigheid te beduiden,
had. Bit was, omdat de koeienziekte in
naburige streken heerschte. Deze was nog
niet tot Orsières doorgedrongen, en nu
wilde men, door desinfecteerende vloeistof,
de intrede van die gevreesde ziekte belet
ten. Dus onderwierpen we ons ook aan
het bad en trokken Orsières binnen. Eerst
werd Bourg St. Pierre opgebeld, om "ka
mers te bestellen voor den volgenden nacht
En al luidt het spreekwoord „Wie niet werkt
zal niet eten", besloten we toch maar daar
tegen te zondigen. We zetten ons dus aan
den weg neer op een groep omgehakte
hoornen, en spraken den inhoud der riick-
sacken heerlijk aan! Vóór ons bevond zich
een soort dorpspomp met waterbak.
Eigenlek kan men zco iets geen „pomp*'
noemen, want er is geen zwengel aan, ter
wij Het water er toch wel uitkomt; men
vindt ze in deze streken veel. Uit de kraan
wordt door menschen, uit den bak door
dieren gedronken.
We beleefden hier nog een grappige
scène, waaruit bovendien bleek, hoe gemoe
delijk de (menschen Mei- alles opnemen.
Er kwam een vrouw met een doek om
de haren uit een in de naMjibeid staande
stal met twee koeien, met het kennelijk
doel deze uit den bak te laten drinken.
Een der dieren stemde met de bedoeling
der geleidster; in en zette xiich dadelijk
aan het opslurpen van het frissche water,
maar de andere met de onbezonnenheid
der jeugd, wilde dit nu eens niet en begon
met een paar malen om den bak te draaien.
De geleidster trachtte op allerlei manieren
de koe er toe te brengen om. het voorbeeld
van haar metgezel te volgen, maar jawel,
een ander plannetje scheen het gevormd
te hebben, het dier zette het op een hol
letje en, als had ze haar plan aan het ver
standiger dier medegedeeld, volgde dit het
gegeven vooibeeld.
Maar al spoedig veranderde het tooneel.
De beide koeien kwamen bij een stijle, met
bevroren sneeuw bedel1 afpad, gleden daar
op uit en schenen n beneden te liigen
lugen is hier een sport, waarbij men
de helling afglijdt op een sleetje, dat met
de voeten bestuurd wordt De vrouw
was de dieren gevolgd, zoodat ze vlug wer
den gegrepen, waarna zij ze, steeds be
knorrende, weer terug leidde naar den stal
Maar ze kon het blijkbaar niet over haar
hart verkrijgen om ze ongedrcnkt weer op
stal te zetten. Zij vulde een tobbe met het
fnssche water en ging daarmede den stal
binnen. Zij had blijkbaar geleerd dat toen
de jeugd niet alles moet aanrekenen.
Intusschen was het al over half twee en
meer dan tijd om op te stappen. We lie
ten Orsières, da,t vergeleken bij de be
roemde Hollandsche zindelijkheid, een vie-
zen Italiaanschen mdruk op ons maakte,
achter ons en begaven ons moedig op
weg. Het eerste eind was met gemakkelijk,
want het was héél steil en glad. Boven
op den weg stond een kruis, om aau te
wijzen, waar de weg naar het klooster be
gon. Baar ging het dus op af.
Toen we boven op de helling gekomen
waren, steeg de weg langzaam, en geleide
lijk. Gelukkig maar, want do zon scheen
fel, en de warmte deed zich haast hinder
lijk voelen. Maar toch, hoewel de zware
ski's pijnlijk op onze schouders drukten,
stapten we met flinken pas door. Wel
echt hadden we het gevoel van „hoe warm
het was en hoe ver", maar tevens, hoe
mooi het was, een factor, die lang niet
over het hfoofd gezien moet worden. De
bergen waren prachtig van kleur, hier en
daar onbesneeuwd en met de meest mooie
kleurschakeeringea. Ook de weg zelf was
nu eens besneeuwd, dan weer zonder
sneeuw, maar dan. was het een modderig
stuk, doch over het geheel was hij goed
begaanbaar.
Langzamerhand naderden we Fontaine.
Twee wegen loopen daarheen, een heel
stede en een, die wel veel minder steil,
maar daardoor weer veel langer is. Bij
de splitsing dier wegen reed ons een kar
retje met muilezel bespannen achterop. De
voerman verliet het karretje, liet den ezel
den vlakken weg inslaan en beklom zelf
den korten weg. 'Het eerste eind ging gced,
maar plotseling wdde de ezel niet meer
verder, en of de man ook al schreeuwde,
er kwam geen' beweging in, niettegen
staande dat, klom de voerman rustig met
ons naar boven, en kwamen we met hem
in een klein cafétje terecht Het was nu
tegen drie uur, de zon scheen, brandend
•n veroorzaakte gxooten -dorst, hetgeen ons
dubbel deed genieten van de heerlijke melk
die ons daar werd voorgezet. Weer inner
lijk gesterkt, zetten we onzen tocht voort
en het eerste wat we zagen bij het ver
laten van het café was den ezel met
het karretje, die heel rustig stond te wach
ten tot de baas te voorschijn zou komen.
Teekenend leek ons hier de macht der
gewoonte van het beest.
Nu passeerden we weldra Liddes, maar
steeds stapten we voort, daarbij echter elke
pomp in het voorbij gaan met een bezoek
vereerende.
Nu moesten we nog het laatste eind,
tot Bourg St. Pierre. Natuurlijk steeg de
weg nog steeds, en... de laatste loodjes
wegen het zwaarst. Gelukkig maar, dat er
nog iets zoo heel moois te zien was. We
kwamen nl. over een brug, waar een water
val onderdoor stroomde; dit was een prach
tig schouwspel voor ons. Bovenaan hingen
bevroren pijlen naar omlaag, door de zon
beschenen, waardoor zij een blauw-witte
kleur kregen, terwijl de zon ook in het
water allerlei tinten legde, en de vochtige
bodem, bedekt met mos, deed daar prach
tig bij. Links stond sted er tegenop een
groep boomen, die donkergroen daartegen
afstak.
Maar we moesten verder, er was trou
wens nog zooveel te zien, al die bergen
om ons heen, die een zoo betoovexend
schouwspel gaven.
En zoo bereikten we steeds genietende
van alles wat we zagen en daardoor min
der moeheid voelende, om vijf uur Bourg
St. Pierre, en vonden daar weldra ons
hotel, genaamd „Hötel du déjeuner de Na
poléon I".
Het hotel heeft zijn naam te danken aan
het feit, dat Napoleon I op zijn doortocht
naar het klooster, daar den 20en Mei 1800
ontbeten heeft. Tafel en stoel, door hem
gebruikt, waren als curiositeit bewaard ge
bleven, terwijl tevens do portretten van
de toenmalige eigenaars van het hotel in de
kamer opgehangen waren.
In dit hotel was het eten, hoewel niet
overmatig veel, goed en sliepen we lekker,
's Morgens om kwart voor negen vertrokken
we weer met een flinken gang. Zoo bereik
ten we Cantine de Proz om vijf voor tien,
alwaar men ons beloofde het klooster tele
fonisch onze komst te melden. Dit gebeurt
steeds, wanneer reizigers in aantocht zijn,
opdat de monniken hen tegemoet kunnen
komen en zoo noodg belpien.
De tocht van hieruit was héél moeilijk
De weg was slecht en heide dikwijls, zoo
dat oppassen de boodschap was. Het weer
was veel kouder dan den vorigen dag, en
daar we betrekkelijk dun gekleed, waren,
sneed de wind, die langzamerhand was op
gestoken, door onze kleeren heen. Jersey's,
enz., werden zoo hoog mogelijk dichtgesto-
ken, maar 't hielp niet veel. Gelukkig had
den wij, meisjes, onze ski's achtergelaten in
Cantine de Proz, want daarmede belast,
was de tocht al heel lastig. Om ongeveer
half elf ontmoetten we een brievenbestel
ler, die om de twee dagen naar het kloos
ter gaat Deze was op ski's, en lichtte ons
'n beetje in over den tocht dien we nog te
doen hadden? De man vertelde, dat hel
daarboven erg stormde en dat de tempe
ratuur ijzig was. Toen een van ons op
merkte, dat zij het hier reeds heel koud
vond, antwoordde de postbode, dat het in
vergelijking met boven hier warm was. We
gingen evenwel door, maar de man nam
toch een van de heeren nog even apart
en zeide hem, dat hij heel bang was voor de
vier dames, en dat men vooral niet stil
mocht blijven staan, onder géén voorwend
sel, want dat dit onherroepelijk bevriezen
tengevolge zou hebben.
Weer gingen we verder.
Na een balf uur zagen we in de verte
een mist opkomen, en oven werd er over
gesproken, of het niet verstandiger was
om te keeren. Maar neen, we waren den
tocht nu eenmaal begonnen, we zouden
probeeren zoo mogelijk door te zetten.
Het werd Al maar kouder. We naderden de
„Val des Morts". Dat is het meest gevaar
lijfee eind van den tocht, en heel wa.t
menschen, overvallen door sneeuwstormen
of mist, zijn hiei' omgekomen De koude
was nu haast niet meer te verdragen. Som
migen voelden armen en beenen wat stijf
worden, en een van ons was op van ver
moeidheid. Daarom werd gevraagd, of mei
een poosje gerust kon worden. Doch hier
tegen werd heftig geprotesteerd, men bar
innende zich de waarschuwing van den
vriendelijken postbode, en wilde niets ris
keeren. Tot troost werd gezegd, dat we
er bijna waren. Onbegrijpelijk is, dat zij.
die het meest vermoeid waren, het minste
van de koude voelde. Bij latere besprokin
gen zijn we tot do slotsom gekomen, dal
zij waarschijnlijk ai te uitgeput waren om
de koude nog te voelen.
En toen.u.. o! verrukking, Kwam een
monnik met een groeten St. Bemardhand
ons in de verte tegemoet, eerst vaag 'te
onderscheiden, maar weldra duidelijker
W-at een helle vreugde! En wat een warmte,
toen de hond zich tegen ons aandrukte.
Allen kregen we uit een tbermosiesch oen
warmen dronk; wat deed die goed. Alle
krachten werden nog bijeen gegaard voor
de laatste hooge en ontzettend steile hel
ling. En, hoe dan ook, we kwamen er!
Wat dankbaar en blij traden we hel
groote, grijze gebouw binnen, terwijl een
troep bonden ons vroolijk blaffend tege
moet sprongen. Bij onze aankomst, om
kwart voor een, weid een bel geluid, en
een vriendelijk© monnik (kwam de trap
af en verwelkomd© ons alleraardigst, in
formeerde naar alles en wees ons onze
kamers, die keurig en geriefelijk waren
We vernamen nog, dat men uit Cantine
de Proz wat laat had opgebeld. Een haif
uurtje Merm werd ons eon smakelijke
warme maa l t ij"! voorgezet, waarbij o. a
brood en wijn aanwezig -waren. Wie rust
ten even uit en togen nu op weg om de
omgeving eens te gaan bekijken. Aan den
Italiaanschen kant lag het meer, dat nu
bevroren en met sneeuw bedekt was. Daar
achter bevond zich het standbeeld van
den stichter, vervaardigd uit brons met
sternen voetstuk. Hfer waren we over de
Italiaansche grens, en zagen beneden ons
het Italiaansche klooster liggen. Leuk was't
zooais de honden ons steeds volgden op
onzen tocht
Na alles gezien te hebben, keerden we
weer terug in het klooster, en werden we
door denzelfden monnik, die ons de kamers
had. gewezen in het salon gebracht, waar
we briefkaarten konden koop-en, dio allo
mooio plekjes in en buiten het Moester te
zien gaven .Natuurlijk maakten we er ruim
gebruik van. Om vier uur gingen we 'smkb
dags naar de mis. Wat was het kerkje beel
dig met zijn kaarsvorliditing en wat een
pracht van snijwerk. Hierna werden we
ui de bibliotheek rondgeleid, duo veel in
teressants te zien gaf, o. a. oude smet de
hand geschreven en keurig verrsierde bïj-l
bels. Ook een prachtteekening van-Jezus,
die geheel uit letters, die ©en tekst vormden,
was samengesteld, en daarom juist van
groote waarde was Er waren antiek© pasJ
poorten van metaal, die nog wel in de om
streken daar gevonden worden, oud aarde-
werk, enz. Ook waren er opgezette dieren,
die in deze omgeving voorkwamen, en nog
heel veel meer.
Nu kregen we weer een smakelijk maal,
en zochten-toen onze slaapkamers op. Den
volgend-en dag een prachtdag zagen
w© op den muur van het klooster op zoowat
6 M. hoogte slaan, neige (sneeuw) 1918
1919, waarbij de streep van de sneeuw
nog duidelijk zichtbaar was op de muur.
Alvorens te vertrekken namen we nog
'eel kieken, schreven onze namen in hot
vreemdelmgenboek en vertrokken ondier
echt gemeende -dankbetuigingen. Wat straalt
er een goedheid en vriendeljkhod uit van
dit klooster.
Om even negen uur vertrokken we in
looppas, nadat ons weer „.bonne course'"
en „au revoir'" werd toegewenscht. Na 'n
half uur iooepn, kwamen we langs een
klein, somber huisje, waarin de Ijken van
twaalf Italiaansche deserteurs lagen, die in
1917 door een sneeuwstorm overvallen, en
daarin omgekomen waren. Waarschijnlijk
was dit gebouwtje op den heenweg door
vermoeidheid aan onze aandacht ontsnapt.
Bij Bourg St. Pierre kwamen we langs
den beroemden Alpentuin. We dronken in de
buurt van Liddes koffie en holden om!
den ixein van 312 in Orsières te halen. Ge-!
lulddg ging het dalen heel wat gemakkc}
Iijker en vlugger, en was het nu niet zoo
koud. We haalden dan ook den trein, en
kwamen om zes uur weer in Gryon aan,
dankbaar gestemd dat we zooveel genoten
hadden, en zulke heerlijke herinneringen
aan den tocht zullen hebben.
Gemengd Nieuw».
Een „sak-auto"
Tusschcn het machtige autoverkeer op
de 5e avenue te New-York trok aezerr da
gen een auto van speelgoed-afmetingen al
ler aandacht. In vlot tempo bewoog zich
dat nieuwe vïndsel tusschen zijn groote
broers. Met een glimlach en blijde uitroe-I
pen werd ue baby-auto ontvangen. Hij
draagt den naam „Vest Pocket Auto'".
Het gewricht beloopt 200 Amerikaansehe
ponden; de wagen wordt electrisch bewo-i
gon en bereikt een snelheid van 10 mijl
per uur. Mot één lading kan deze 10 |iri$l
worden afgelegd D-' prijs is 200 dollar.
Oplichter aang-houden.
Van uit EnMiuïzcn werd aoor de politie
naar Alkmaar overgebracht en ter beschik
king van de justitie gesteld zekere J. D.,
afkomstig uit Terwispel, gemeente Op-sterji
land. Deze man, die reeds een vrij lang
durige gevangenisstraf wegens oplichting
achter den rug heeft, voorzag sinds eenige
maanden in zijax. onderhoud, door het niét
bétalen zijner hojelrekefengen ©n het aan
g\, "Hy^5.; *>"*-•»
Ï<P"
en Yflrdera artikelen, in gebruik aan het
Zuiver plantaardig
tvnlcnm,
is een onectïvt naai de bron van
kracht en energie vo> r ieder,
die gcest-sat beid te verrichiei
heelt, onvertchnlig van welken
aard.
De SangnSn®»© verhoogt
de werakircnt van dan Bezon
den mensch en geeft aan alle
oververmoeide!! en ung putten
Ie vefloren zrnnwkr-eht terug.
Sungulno*® woidt ver-
oo .t in gro ne flacons van ruim
O'i tr uih ud
Sangainose kost per
fl con I 2.~, 11. f 41.—, IV
II 121.—. 74 9
Verkrijgbaar bij de meeste
Apothekers en goede Drogisten.
VAN DAM Co.,
De Biemerstraat 2c/4, Den Haag
Te Schi"'iarn bij KAPPELH0P
HOVINGH, V.aa* a^tfjen
P. SLEUTEL, Maas
sluis C. VRIJ.
De panden Singel Nos. 63, 6o, 07 en X'mmastrant Nos. tö. 2', 23 ei
Hr-flaauMmnt Nos. 2, C, 9, tO. 12, ia, i7, 19, 21, 23, 25 27 zijn
Ie koop. Te bevragen bij S AOEoMAN. Burgrm. Mpineszlaan 39b, Rot
terdam. Voor bezichtiging bij K.IELA, Mr Timmerman, Oostsingel, '-ehiedam
7441 14
1663 30 ZEGT HET VOORT I
74 tf> 8
DER
