'd&m
Uit de Tweede Kamer
soes.
Hst licht van den vuurtoren.
RMSmOMIM
De Tweede Kamer is na een korte
Paaschvacanfcc weer bijeengekomen, maar
met voor lang. Hot schijnt in de bedoeling
van den Voorzitter te liggen baar slechts
drie weken bijeen te houden, met het oog
op de verkiezingen. Sinds lengte van da
gen is het toch de gewoonte den Kamer
leden volop do gelegenheid te schonken
aan het verkiezingswerk deel to nemen,
en daar zullen dezen thans meer dan ooit
op gesteld zijn, want het zal een harde,
strijd worden, en alle partijen zullen haar
uiterste best doen het aantal zetels dat zc,
hebben, te houden, en liefst nog te ver
meerderen. Wel is waar is de datum van
de verkiezingen nog niet vastgesteld, dat
moet de heer Ruys de 13eerenl>rouck nog
doen, en dat natuurlijk niet als hoofd
telanders was doorgedrongen, dat zieke var
keus tot. worst gcmetamoi'fosoerd, om van
zieke geiten niet te spreken, nu juist niet
moeten dienen om de stedelingen naar de
andere wereld te helpen. Maar wat wil
men? Om"" de gunst van het platteland
wordt, nu het naar de verkiezingen gaat,
door alle partijen gevrijd, en zoo liep do
Kamer waarlijk nog een oogenbhk warm
op hot ontwerp, waarbij de heer Albeda,
bij ongeluk in de Kamer gekomen als op
volger van ïYeub, om weldra daaruit weer
te verdwijnen, want bij slaat op geen een
lijst, zijn maidenspeech hield, die tegelijk
zijn zwanenzang zal zijn. In zijn kwaliteit
van slachthuisportiei te Groningen is hij
natuurlijk "deskundige op slaehtgebied,
en wij kregen dus van hem liet betoog,
dat er eigenlijk nooit 'ten een abat
toir moet geslacht word a. Wat heel mooi
zou zijn, als het kon.
De strijd ging tussehen Commissie van
Een Nederlandseh fonds te Weenen,
Naar wij vernemen is in een gisteren to
's-Gravenhage gehouden vergadering van
het hoofdbestuur van do commissie van
overleg van bet Algemeen Nederlandseh Co
mité voor Oostenrijk (A', ff. C. O.) dat naar
naar men weet, zich ten doel heeft gesteld
noodlijdenden van alle gezindten zonder
onderscheid te helpen, besloten de nog
aanwezige gelden, die circa oen halve ton
bedragen, te bestemmen voor oen fonds,
dat ten doel beeft, noodlijdend Oostenrijk
to helpen en een blijvende herinnering zal
vormen aan de actie van Nederlandscho
zijde voor Weenen en voor Oostenrijk in
het algemeen op touw gezet.
D* Vlootwet,
Het Ned. Corr. bureau meldt ons:
In parlementaire kringen verluidde he
den, dat er geen sprake meer van zou zijn,
dat het wetsontwerp betreffende oen Vloot
wet voor Nederland nog op do agenda ge
plaatst wordt van do werkzaamheden van
de Tweede Kamer, welke nog voor bet
reces moeten worden afgedaan,
E.-K. Vakbureau «n Genua.
Naar het Centrum verneemt, heeft 'het
de S D A. P toen* voorzitter ^Kooien het verveer naar een ander perceel wilde mo-l Hes tuur )"m Het ,u^^,fv-?°hr
ArSswet g^k maken ten behoevfvan slachtingen organisatie zich telegrafischi tot den mt-
.ïrneiasuet j A,mol-v. nister van binnenlandsche zaken
het Kabinet maaraïs7hnister van"Binnen- 1 Rapporteurs "en Minister. Z. E wil tot we
landsche Zaken, aan wen de wet dit op- I deropzegguig ami bepaalde gemeenten toe
draagt
Hoofdschotel van het menu, dat nog vóór
de verkiezingen moet afgewerkt worden is
de wijziging van Aalbeise's Arbeidswet, die
stemming verleenen voor huisslachtingen
zonder keuring. De Commissie van Rappor-
teurs wilde de zaak omkeeren, en als re
gel vrijstelling van keuring en den Minister
medewerking word! verleend, wordt den
burgemeesters aanbevolen om! de opengeval
len plaatsen bij de gemeentelijke politie bij
voorkeur te doen vervullen door bedoelde
werkloos wordende militairen.
wat soepeler wordt, en gezuiverd vair de.de bevoegdheid geven voor bepaalde ge-
gebreken die door de praktijk zijn uitge- V;ülen uitzonderingen te maken en de vrij-
wezen. i stellingen op te beffen. Dit amendement
Na al het gegil van sociaal-democratische! 5 "zeer sterk onlanden, is door de Kamer
zijde over „het verraad door Aalherse" aan l mek tegen SI stemmen verworpen in
zijn Achturenwet gepleegd, hadden wij ons zeer honte stemming,
voorbereid op een geweldige oppositie van i Het sub-amendement-van Rappard, dat
ontwerp tot wijziging van 'de - -
aan de orde stelde. Maar niets daarvan. voor gemeenschappelijke rekening w-^ door merkzaalTÜlcJd van den minister
De heer Schaper kwam met een stem, als- dea Munster onaannemelijk verklaard. En j eea persbericht, bevattende
of het hemzelf verdroot zich voor dit' ^recht, de boer- zal wel zorgen, dat hij 'f P|e ^sche Zin
soort propaganda te moeten leenen, het eigen g:'al\ geen ziek .vleesch laat conferentie to Genua, Sat zij
voorstel doen om de 'Arbeidswet' van de etenmaar hn ad er helaas mot altijd voor, der co
agenda af te voeren. En dat met omdat l?ruSdeu^\ ^lt A^rfu,m d« teeen vooWrrste punten zal zijn, waar-
stemmen. conferentie haar aandacht zal wij-
den.
J&gSJSZiïJtëZvüt^t Jit umm.
geering nu de Eerste Kamer Hoofdstuk 0^bureau Z.E.c'
III van de Grondwetsherziening heeft, ten 7^ den adviseur in arbeidsvraagstukken
opzichte van dat Hoofdstuk. Er was alle overwegen.
zie een „verraad." was, maar omdat bet j st°PPen- Re' baalde slechts 12
niet aanging die wet nog te behandelen
zoo vlak vóór de verkiezingen, nu de natie
op het punt staat zich over de sociale
wetgeving uit te spreken. Als men dit korte
en buitengewoon kalme betoog hoorde, be
greep men eerst recht-wat demagogie ck,
S. D. 'A. P. met deze wijzigingswet drijft3 reden om daarnaar te vragen, vooral als; De Kamerverkiezingen,
in de sociaal-democratische pers, Het Volk aleri voor-historie herinnert. De jn jiet manifest van het comité voor de
voorop, en in de straatpropaganda is het Grondwetsherziening was de inlossing van verkiezing van onafhankelijke Kamerleden
„verraad van Aalberse" niet van de lucht de beloften in de roerige dagen van No- Wördt onder de personen, die zich bereid
Het voorstel van den heer Schaper werd vember 191S gedaan; 111 de eerste plaats Hebben verklaard een candidatuur te aan-
natuurlijk met groote meerderheid verwor- moest de Eerste Kamer "worden verdemo- vaarden ook genoemd de heer W. 0. A.
pen, vóór al wat rood is en de Vrijzinnig- eratiseerd, als men haar tenminste be- Koster te 's-Gravenhage. De heer Koster
democraten; zouden de laatsten, die toch
al zoo groot gevaar loopen bij de verkie
zingen, nog wat meer gesmaldeeld te wor
den, niet beter doen zich met de S.DA.P,
te fusioneeren
In afwachting van de iuterpellatie.Troel-
stra, die "Woensdag zou komen,- heeft de Ka
mer Dinsdag het wetsontwerp omtrent den
Boschbouw en de wijziging van de Vleesch-
keuringswet behandeld,. Natuurlijk zijn die
wat de belangrijkheid betreft niet te verge-
lijken met de vraag, die de heer Troelstra
zou stellen omtrent hetgeen de Regeering j
zal-doen, nu de Eerste Kamer, d-w z. de j
regeeringspartg in de Eeinste Kamer,
.{slechts 2 van de tegenstemmers waren van
Links) Hoofdstuk Hl van de Grondwetsher
ziening verworpen heeft, en dus was die
zitting Dinsdag niet vrij van. matheid. j
Het ontwerp-Boschwet heeft als eerste
doel de nood-Bosch wet te laten verrallen
die in den oorlogstijd noodzakelijk werd,
en voor het kappen van welk hout ook,
vergunning noodzakelijk maakte. Nu komt
er eene wet, die alleen waakt tegen bet al
te hardhandig aantasten van het Neder-
landsche natuurschoon, en als waker zal
dienen. De hoeveelste „raad" of dat wezen
zal, Ts ons niet mogelijk na te gaan. Wij 1
ztwemmen tegenwoordig in .raden". Wij
kunnen ons dan ook best begrijpen, dat
Prof. Visser van IJzendoom, die zich al-
tijd tegen niet strikt noodig© uitgaven i
schrap zet, groot bezwaar tegen dien Bosch- -
raad had- GeluMdg is deze op voorstel
van den heer Van RappaiG Van 9 op o te j
den teruggebracht, dat is zooveel presentie- J
gelden en reis- en verblijfkosten minder, j
Tegen den zin van den Minister, die zich j
als een wanhopige verdedigde, maar bet i
onaannemelijk niet durMe uitspreken (hij j
blijkt bijzonder aan zijn zetel gehecht, die
goede heer van Ussefeteijn) is leen amen
dement Van Rappandvan Sasse Van iJsselt
aangenomen, waardoor bepaald wordt, dat
de eigenaars ,van hosseinen voldoende voor
zorgsmaatregelen moeten nemien, om be
veiligd te zijn tegen boscihbrand, die zoo
dikwijls is ontstaan door den vonkenregen
van trein- of treiniocomotief. Maar tevens,
dat als aangetoond, kan worden, dat de
voorzorgsmaatregelen voldoende waren,
de trein- en tram maatschappijen voor de
door haar toegebrachte schade vergoeding
zullen moeten verleenm.
Het was vergeefsch, dat de Minister van
Landbouw, Handel en Nijverheid zich ge
weldig weerde, het was zelfs om niet.
dat hij de Kamer mededeelde, dat de Mi
nister van Waterstaat zich met dit amende
ment niet vereenigen kon, de Kamer nam
het met 43 tegen 24 stemmen aan, en
onder de voorstemmers waren niet minder
dan 9 leden van Hechts. Geen erg bemind
vleesch in de Tweede Kamer, onze Mi
nister van Landbouw.
Het wetsontwerp werd na afhandeling
niet direct in stemming gebracht, een
tweede lezing is noodig, nu er, staande
de behandeling, wijzigingen in zijn aange
bracht maar de aanneming daarvan is
zeker.
De wijziging van de Vleeschkeuringswet
is een verslapping daarvan. De bepaling
in het oorspronkelijk ontwerp, dat ook een
huisslachting niet mag plaats hebben zon
der voorafgaande keuring, had bij 'de be
langhebbende plattelanders zooveel ergernis
verwekt, dat de Minister, die keuring Het
vervallen, mits 4 dagen van te voren van
Ke voorgenomen huisslachting aan den bur
gemeester kennis wordt gegeven.
Wij finden het jammer. Waar deze wel
een -einde wil.maken aan bet slachten van
zieke dieren voor de consumptie, waar in
dat opzicht strenge maatregelen zoo bitter
noodig zijn (hoe vaak maakte vergiftige
•wordst b.v. geen slachtoffers?! had men ten
-minste de wet zoolang onveranderd moe-
jen laten, tot het besef ook bij alle jilaf-
hield, en haar niet verving door het vólks-
referendum. De noteering van de Eerste
Kamer was toen zeer flauw, zelfs de Vrije
Liberale Visser van IJzendoom sprak het
uit, dat de afschaffing daarvan alleen be
treurd zou worden door hare boden.
verzoekt mede te deden, dat dit onjuist is.
Zijp, 00n curi
kindervoedsel
5èeer aan te bevelen.
Met mater of melk,
C(f koud of LU arm zonder
"kskeken bereid is het
volgens doktersadvies
- voor elk kind een.
o°aiitnemende voeding.
2? VRAAGT ZE VW WINKELIER
ftV.'HET sua- ROER-HOND
F&brlkönte
der bekende
Faillissementen.
Uitgesproken:
N. V. Utrech'srhe Beurtsdhuit, 'Amster-
dam. R-c.: mi. J. L. M. Meckmann; cur.
(Wordt vervolgd.) mr A g M. pove! 1
Hagenherg, koopman te Rotter
dam. Cur.mr. J. C. Sandickr.-ö.mr.
J. C. Huyser.
E. Tas, koopman, te Rotterdam. Cur.:
mr. H. Craandijk; r.-c.als hoven,
j B. Fresco, koopman, te Rotterdam. Cur.:
mr. A. A. J. Rijksen; r.-c.: als boven,
j H. Wolf, koopman, te Rotterdam en Wi.
de Ruyter, koopman, te Rotterdam, beiden
onder den naam oï de firma Nederlandsch-
1 Duitsche Handels-Onderneming. Cur.mr.
j L. H. van Winkelhof.
J. C. Jonker, koopman in ijzerwaren en
rijw.elonderdeelen, Rotterdam. Cur,mr. S.
C. Geldtelder.
1 L. Verkerk-?, koopman in landbouwwerk-
tu gen, Sommelsdijk. Cur.mr. A. Zaaye-r,
Dirksland.
j De wed. H. Veenma, pensionhoudster,
Schiedam. Cur.mr. J. H. Welckeir, Schie-
i dam.
Reahter-commissaris in deze failiissemen-
j tenmr. H. de Bi©.
W. van der Bijl, nachtwaker, Amster-
j dam. R.-c.J. L. M. Meckmancur.mr.
j E. van Bolhuis.
j W. Esser, houtzager en koopman, Am-
sterdam. R.-c.mr. J. L. M. Meckmancur.
I moj. mr. Hans Hillesum.
j J. OIree, koopman, Amsterdam. R.-c.en
j cur.als voren.
over de lange oppervlakte kruipende, ter- zijn vrouw, dio mooie stadsdame zoud
wijl zij, als zij 'hem gadesloeg, heftig toe nooit te bewegen zijn.
(Nadruk verboden.)
BINNENLAND.
Jaren ^eeds had het rijk de noodzake
lijke herstellingen aan de hing, die naar
den vuurtoren leidde, verwaarloosd. Wel
had de wachter van den toren, Jackson
Reed, die er het meeste belang bij had dat
de brug niet in elkaar zou zakken, jnet
al zijn krachten, doch zander veel resultaat,
de slechtste planken bijgelapt, nadat er een
harde storm had gewoed. Maar langdurige
verwaarloozing vroeg wat meer dan stum
perige reparatie. Bij eb, bij zacht weer,
scheen de toestand nog zoo 'kwaad, niet,
maar bij huilenden .wind en hooge zeeën
liet men het liever aan de geesten over,
er over heen te dansen dan zelf er een
voet op te wagen.
De vuurtoren met de woning er aan
was een stevig opgetrokken gebouw, tegen
Bedrijfsraden.
Volgens het Centrum wordt in de krin
gen van het bestuur van den R. K. Cen-
tralen Raad van Bedrijven ernstig over
wogen een commissie naar Duitschland de rotsen gebouwd, met nog erbij een
te zenden, om te doen nagaan, hoe de kIfiin
Duitsche bedrijfs- (oudernemingsJ raden en
de Arbeitsgemeinsehaften in de pracdjk wer
ken en welke resultaten reeds zijn verkre
gen
Loodwltrerven en loodmenl*.
De samenwerkende organisaties uit het
bouwbedrijf hebben den minister van ar
beid verzocht, een wettelijke verordening
in het leven te roepen, waarbij het gebruik
van loodwitverven en loodmenie voor uil
te voeren schilderwerk, zoowel aan parti
culiere woningen Als aan alle openbare
gebouwen of openbare werken, instellingen
enz., zoowel voor buiten- als binnenwerk,
wordt verbodem
Pol tie.
De minister van bmnenlandsche zaken
brengt in het Algemeen Politieblad ter ken
nis van de burgemeesters, dat een aantal
militairen, behoorende tot het korps mili
taire politie, binnen korten tijd den dienst
moet verlaten wegens inlaimping van hel
korps. Uit hoofde van de wenschelijkheid,
dat van regeeringswege aan bedoeld© mili-
klein lapje grond.
Jackson Reed, die een hartstochtelijke
liefde bezat voor dat plekje grond, was
er ten slotte in geslaagd om met de aarde,
die hij van het vasteland af en toe had
mee gesleept, er nog een klein tuintje van
te Imaken en, voerde hij niet zijn rergeef-
schen strijd met de brug, dan had Kj het
druk in zrjh vergeefschen strijd met zijn
tuintje. Een zeurige, ouwe man was Jack
son Reed, die te kort schoot in vlugheid
van begrip en pienterheid, maar het licht
had hij nooit laten uitgaan en*het eenige,
dat absoluut vereischt wordt van een vuur
toren-wachter, is: het licht brandende te
houden voor de zeelieden, die er hun koers
naar zetten.
Merkwaardig was het feit, dat zijn vrouw
Sarah nu eenmaal zijn vrouw was. Zij was
van een totaal verschillend karakter, niet
alleen van een verschillend geslacht, maar
van een! algeheele verschillende mentali
teit. 1
jWat haar man aanvaardde, in kalme
gelatenheid, onderging zij, bij de hand en
levendig als ze was, in verzet. Haar man
tairen bij 'het zoeken naar betrekkingen repareerde de brug, op zijn oude knieën
schimpte op de nalatigheid van het gou
verue-ment. Hij", steeds zonder klagen, ver
wijderde het zand van zijn schrale, zielige
plantjes, terwijl zij haar mager gezicht toe
stak naar- den hatelijken wind, in opstand
en hopelooze onmacht.
I11 beidon was de gedachte aan God
steeds aanwezig, zij het ock in geheel ver
schillende wijze, maar de oude man stond
tegenover de natuur en tegenover zijn eigen
ziel heel eenvoudig, de vermolmde biug,
evenals de bulderende zee, het bestoven
tuintje en God in den hemel als onbe
twistbare feiten erbij nemend; het een noch
het andere behoefde voor hem "bewezen of
ontkend, het was er eenmaal. Maar Sarah
Reed, utikijkende op de gevaarlijke, ver
molmde brug', wélke lien met het vaste,
land verbond en op de machtige, zinne
looze zee, die (ïaar broer en vader had
verzwolgen cn op de arme, miezerige,
gioene gevalletjes onder haai' raam, zag
in dat alles' te sterker de ontkenning van
God's liefde en barmhartigheid, van zijn
beele bestaan.
Small was een rheumatisch'e, oude vrouw
geworden, bijna niet meer in staat 'één
stap te (teen zonder de hulp van baar
man. Zij zat geregeld iederen dag bij bet
raam met uitzicht op zee te breien, de
pennen tegen haar oud, trotseerend hart
gedrukt
De dominé, een jong, dienst-ijverig man
met een kinderlijk geloof in de macht
zijner betoogingen, had haar meermalen
opgezocht, met de bedoeling haar tot betore
gedachten te brengen.
„Nee, dominee," was haar gewone ant
woord, terwijl ze met haar magere, stijve
hand een afwerend gebaar maakte, „hel
geeft allemaal niets. U kunt me net zooveel
vertellen van „de geestelijke dingen", en
te aanbidden in den geest, maar elk mensch
heeft iets noodig als hou-vast, zichtbaar;
als (h(et allemaal geest is, dan is het'wat
te machtig voor een gewoon sterveling
om te begrijpen en God weet, dat geen bede
in mijn leven om zoo te zeggen, vervuld
werd. En als u me nu al zegt, dat die
gebeden wel verhoord werden, maar be
antwoord op een andere wijze dan waarom
ik vroeg, dan vind ik dat niets gedaan. En
dan geloof ik liever niet 'in een God dan
dat ik moet aannemen, dat Hij zoo kan
handelen. Nee, dominee, een mensch hoeft
nu eenmaal behoefte aan wat menschelijks
nu en dan om zijn geloof staande te hou
den. jjc jien een oude vrouw en ik en
Jackson wonen hier nu hijkans veertig jaar,
en er waren dingen, die ik gaarne veran
derd zag, maar ik kreeg ze nooit, dingen,
waarom ik gesmeekt, gejammerd, geschreid
heb tot Godgroote en kleine dingen,
maar nooit kreeg ik iets. Had God me iets
gegeven van het kleine, dat ik vroeg, dan
geloof ik wel, dat ik in zijn bestaan bad
durven gelooveu.
Toen Jackson en ik veertig jaar geleden
trouwden en hier kwamen wonen, was er
dien nacht juist een vreeselijke storm, waar
bij mijn vader en mijn broer omkwamen
De vrouw van mijn broer kon zijn dood
niet overleven en stierf kort daarop en
Het ons baar kind na.
Maar dat kind weid u als een eigen
kind, juffrouw Reed," wierp de jonge domi
nee jjijna wanhopig tegen, „en zoo beeft
God zijn liefde en genade over u uitge
stort, door voor u dat kind te behou
den."
„Mijnheer Pendleton" (en de stijve, iheu-
matische hand maakte weer een veelzeg
gende, afwijzende beweging), „ik heb er
noo'it om gevraagd, dat hij ter wille van
mij zou gespaard blijven; had ik dit wel
gedaan, dan was het wat anders. En och,
er is zooveel. Kijk nu eens naar die brug.
Ik ben overtuigd, dat u op uw be enen
hebt getrild, toen u er over moest en wat
blij zult wezen, straks veilig terug te zijn
En steeds als Jackson er over moet, voel
ik mijn hart kloppen. En ik heb God ge
beden daarover. En dan, en dat is toch
maar een kleinigheiddaar heb je dan nog
het tuintje van Jackson. Vijftien jaar ge
leden 'plantte hij er een rozenstruik; welnu,
dood is ze niet, maai' geen simpel roosje
kwam er ooit aan. En ik weet zeker, bad
er maar ooit een bloem aan gebloeid, dan
had.ik in God kunnen gelooven. Nee, domi-
mee, liet geeft allemaal niets, u meent het
goed met me, maar het ligt aan God om,
als Hij nabij is, zich mij te openbaren, zoo,
dat ik houvast voel."
En de rozige, jonge dommee stapte weer
heen, zooals hij 'gekomen was, met zorg
zijn stappen berekenende over de bouwval
lige brug.
De vuurtoren was een paar kilometer
van Rye verwijderd, de weg er heen was
eenzaam en het eenige huisje, dat er aan
gelegen was, behoorde een vrouw Weaver
toe, die er woonde met haai- eenige doch
ter. Beiden verdienden den kost met naai
werk voor een winkel in Rye.
William Barstow, de aangenomen zoon
der Reed's, was met het meisje verloofh
geweest, maar plotseling had Hij' zijn enga
gement verbroken en had in Rye zijn
keuze laten vallen op een vrouw, 'met
wie hij kort daarna in het huwelijk was
getreden. Abby, vrouw Weaver's dochter,
had toen van de weggeborgen, souvenirs
een pak gemaakt en het weggeborgen. Uiter-
Hjk, alsof er niets gebeurd ware, had ze
het naaiwerk weer opgenomen. Ze was zoo
anders dan de vrouw, die in haar plaats
was getreden. Abby was eerder le el ijk dan
knap, heel sch'ameletjes in haar kleeding
en eenigszins verlegen, terwij] de andere,
jong en levenslustig, durf lei in haar klee-
xen en zelfbewust het leven, aandurfde.
Abby kon het verschil niet loochenen en
voor haar spiegeltje, zichzelf scherp ont
ledend, had ze gefluisterd:
„Ach, biet is'geen wonder, het is mis
schien zoo maar beteren God zal hem
er niet voo-r straffen
,Voor juffrouw Reed was de verbreking
een groot verdriet. Ze hield veel van
Abby; op 'den j'ongen was ze dol en kon
hem noode uit haar omgeving missen. Met
Abby was hij natuurlijk in den vuurtoren
komen wonen, of, zooals tot nog toe, in
het huisje van zijn overleden moeder, maar
Sarah's Humeur was er sedert flat 1
wel ijk niet op vooruitgegaan.
Eenige weken, nadat het jonge paar
Ryo hun woning had betrokken ml
Jackson naar dat stadje voor eeniee
koopen. Het was een winderige «W
Hij had zijn vrouw de zongen 'uit w
hoofd gepraat en beloofd voor vijf',
terug te zijn, tijdig voor het buitel»
der lichten.
Juffrouw Reed bleef met haar keiwen
bij het raam zitten, vanwaar zij 'het ¥as
land kon overzien; onder het venster
liet armzalige tuintje met het spich™
rozenstruikje, waaraan, maar geen bloenZ
wilde ontluiken; juffrouw Reed keurde
geen blik meer waardig en vandaa» zete
met, nu ze onrustig was en gejaagd doo
den qpkomenden storm. Zij breide -Z
de ^stevige wollen sokken voor haar iS
en voor haar zelf; zij breide eigenlijk den
ga nse hen dag. Haar man hield het huis»
schoon en bezorgde het eten.
Het oudje had een knap, regelmatig S6.
zicht, maar een harde uitdrukking to A
over. 5
Om vijf uur, toen de storm steikerwerf
was de wachter nog niet terug; de stom
groeide steeds aan en liet uur voor Let
ontsteken der lichten naderde.
Het weid donkerder, zes harde slagen
weerklonken van de hangklok in heller
trek en nog steeds zat Sarah bij het ra®
met liet breiwerk 111 de schoot. Zeven
uurhaar man was er nog niet. Hei
was geheel donker geworden en de stone
loeide en de zee donderde. Plotseling schooi
de vrouw een vreeselijke gedachte dooi
het hoofd: haar man had onderweg zefa?
een toeval gekregen. Een hjfel enkelen
keer leed hij daaraan, naar nooit fel
dit zijn werk in den weg gestaan. Plot
seling ook dacht ze aan haar neef, haa
dierbaren jongen, die met dit booze weer
op zee was en nu was er geen licht, dat
hem de haven wees.
Hij op zeeen er brandde geen licht!
Half m gebed, half vermanend, kreunde
zij enkel© zinnetjes voor zich heen. Da
wind werd al heviger en de zee woeden
der. Een nieuwe angst greep haar aan. Was
haar man bij gekomen, dan zou hij geea
voldoende krachten hebben om de ellen
dige brug over te komen; hij zou mis
stappen, verongelukken. En God, die wist
wat dat beteekende!
Toen de klok negen uur sloeg, was ze
ten prooi aan de grootste wanhoop. Op
haar oude, rheumatisdhe knieën, die zich
sedert de laatste vijf jaren niet voor een
gebed gebogen hadden, viel zie near ei
badbadzooals ze nog nimmer had
gedaan. j j Jj
Te midden van haar groote ellende kwam
plotseling een merkwaardige kalmte ovet
haar. j
„Ik zal gaan en ik wil zelf hot licht
ontsteken," prevelde ze, „en Hij zal met
me gaan."
Moeizaam kwam Sarah overeind, in geen
vijf jaar hadden haar voeten haar gewicht
ten volle getorst. Elke stap, elke beweging
martelde baar, maar zij sloeg er geen acht
op; haar ziele-angst ging boven de licha
melijke folteringen uit en zij ging en stom
melde de trappen op naar den toren. In
uiterste spanning bereikte zij bet eindpunt,
maar werd als blind geslagen, toen een
zwaai van licht langs haar schoot
De lichten brandden!
Het moeten engelen-vleugeLn gewest
zijn, die Sarah Reed de steile trappen om
laag hadden gedragen, tenminste zij was
niet in staat te zeggen, hoe ze teruggeko
men was in haar kamer, waar haar man
baar op de knieën vond, nadat hij doods
bleek en kletsnat een half uur later zijn
hu'sje binnen was gestipt.
.Goede God, Sarah, wie ontstak de
lichten?" was zijn eerste waag.
De engel Gods," antwoordde ze plech
tig, liet grijze hoofd opheffend.
_,Ik kreeg 'n toeval onderweg en ikdacht
aan onzen William op zeede brug is
erg ontredderd, maar ik kon er nog juist
over. Trouwens, toen ik het licht zag
branden, had mij 'n spinneweb gedragen
AVie ontstak toch het Hcht, Sarah?"
„De engel Gods", antwoordde ze op
nieuw. „En zeg me pooit, 'dat 't niet zoo
is, Jackson, breng me nooit van dat' ge
loof af. Ik heb al deze jaren God om iets
gevraagd, gevraagd om mij een 'teeken te
geven, dat Hij ergens was en nu heeft Hij
zich mij geopenbaard. IkJackson, it
kroop 'd© trappen op1
„Jij, jij klooi de trap omhoog, Sarah?'
„Ja, ik ging om het licht te 'ontsteken
enziehet brandde reedsGw
is daar geweest'L is alles waar va»
Hem
De bleeke, oude man liep op zijn vrouw
toe en hielp haar vol innigheid opstaan-
„Geloof jij nu ook niet, dat Zijn engel
het Hcht moet hebben ontstoken?" vroeg
ze zacht, maar nadrukkelijk.
„Ja Sarah, ja, ik geloof "het," antwlwru-
de hij zacht terug.
Maar in zijn doodvermoeid© hersenen
zong het als iets liefs: 1
„AbbyAbby Weaver*t is Ab
byAbby Weaver1
En hij wist opeens, dat 't meisje de lirtr
ten bad ontstoken; op zijn gang naar a®
stad bad hij haar even ontmoet en toen
zij, aan gene zijde van de brug
haar huis, niet tijdig eenig licht had ge
zien was ze zelf gegaanmaar SaraK
Sarah, die moest blijven gelooven in den
engel Gods! 1
Den volgenden morgen zag Sarah Keen
met gansch andere oogen haar omgevuiga
ook het tuintje aan on plotseling ontsnap
te haar 'n kreet:
„Een. roosje is er ontbloeid, Jackson,
kom gauw!"
„Ja, 't is v/aar, ik vergat je gisteren t
zeggen, dat er een paar knoppen aan
waren," zei hij gelukkig; en er kome®
er nog meer." 1 'J
Die morgen was helder en licht. Abby
Weaver zag vanuit haar raam, hoe .«7
Ham Barstow voorhijstapte, op weg 9*7
de oudjes, om hun zij a Ifehouden terug
komst te melden en zij glimlachte
-
»v n.vV5.A"WV«.
j* VX <Jv
■V--W •>**.»«- s*v»l« V r VV' i <»>«-*.
a - «,.Xo r v
A'v
4
II
- -r' j U
