Schiedamsche Courant
Het einde van een Bohémien.
ïmmAm
TWEEDE BLAD
<*- UZasssa^igatsagaesama
in
Vrijdag i September 1922, No. 17065.
door
MAURITS WAG EX VOORT
In mijn stel u gerust overigens
echt-fats oenlijke straat te Rome, was eon
wijnkroeg, waarin ik wel eens 's avonds
laat, van oen partij terug komende, waai
de gasten op liet droge waxen gezet, mijn
keel kwam bevochtigen, en met meer dan
bevochtigen. Wel een zonderling gezel
schap vond ik daar; lmast niets voor een
fatsoenlijk verteller in een Nedexlandsch
provinciaal blad, trouwens ook niet voor
een blad in de hoofdstad, want ook die
zijn mat zoo zandig. Dut gezelschap in de
kroeg van Tomasso was het wél, en dus
vaak heel amusant. Want het is zoo
echt jammer, dat brave menschen zoo
dikwijls vervelend zijn. Wanneer ik „bij
Tomasso" kwam als l'awocato er was,
dim was het iets gewoons, dat ik eerst
laat na mjididernacht mijn vijf-verdieping
boog© woning opzoohlt.
L'awocato was eigenlijk l&eelemaal geen
advocaat, maar werd door ieder zoo ge
noemd. Naar de wet was hij slechts een
gewoon zaakwaarnemer, maar naar recht
liad hij misschien advocaat wat zeg ik?
minister van Justitie moeten wezen.
Arm geboren, was hij id tijd arm geweest
Zoo had Ferdinando Toscanelli nooit de
lessen der rechtskundige faculteit kun
nen volgen. Het was ook eigenlijk vol
strekt on noodig, want het scheen wek
alsof zijn moeder hem als rechtsgeleerde
an de wieg had gelegd. Niet enkel leeker,
bewonderden zijn bekwaamheid en ken
nis. Ook rechtskundigen, in de practijk
der wet vergrijsd, gaven toe, dat, irdieu
Toscanelli had kunnen studeeren, hij een
der lichten van de Italiaansche balie had
kunnen zijn. Hij bezat daarvoor elke na
tuurlijke gave, vooiral dat -fijne Onder
scheidingsvermogen, dat in de Itafcaan-
scbe rechtspleging een blad papier om
zoo te zeggen in zijn dunte weet floor te
snijden. Nog meer, die dramatische wel
sprekendheid, welke dootr onze rechtsge
leerden bijna wordt versmaad, en door die
in Italië overdreven, ofschoon het soms
een uitgezocht geestelijk genot is er naar
te luisteren.
Ik zeg: indien Ferdïnando Toscandh
onder gunsfigejr omstandigheden ware ge
boren, dan had hij een der sterren van
het Italiaansche forum kannen worden.
Nu was hij bet slechts van de wijnkroeg
„bij Tomasso". 'Hij was het type van den
„bohémien", van den geestelijken en
maatschappelijke® aflegger. Op dertig -
jarigen leeftijd is het niemand ineer ver
oodoofd bohémien te zijn, heeft iemand
gezegd, die waarschijnlijk in goeden doen
was geraakt, door zijn eerlijkheid, na
tuurlijk, en nu bang was dat zijn vroe
gere vrienden ,,'n pop" van hem zouden
komen ieenen. Toscanelli was al diep in
de vijftig. Och, zeker, indien bij het voor
het kiezen bad gehad, dan" had ook hij
liever aan het h'oofd gestaan van een
bekend studio, zich met een comman
deurskruis geridderd giazien, in een auto
irond gereden. Maar het leven was ham
tegen geweest. Niettemin had bij een
tijd gekend, dat hij den koning weid ge
acht van die toch' ietwat-schunnige zaak
waamemeirtjes, in Italië „strooi jes" ge
noemd, die in alle Italiaansche steden
im de buurt van het Paleis van Jus'itïe
bij Tientallen te vinden zij®. Evenals de
meeste zijner collega's, was ook hij jaren
lang, jongeman nog, op het kantoor ge
weest van een voornaam advocaat,en
zeker zouden zijn groote bekwaamheden
hem in dezen bescheiden werkkring een
niet verwerpelijke plaats hebben verze
kerd, indien zijn eerzucht hem er niet ut
weggelokt had, en een ongelukkige liefde
hem niet moreel genekt had.
-Hij sprak nooit daarover: bet was ook
al zooveel jaren geleden. Hij sprak trou
wens weinig over zichzelf. Hij zag etr
schunnig uit, toch in zijn' armoede en ver-
waarl oozing een zekére zwier. Een onge-
lukkige liefde? Welke vrouw had hem
willen hébben? Maar Toscanelli was eens
jong geweest, en wanneer de oogen van
die hem gadesloegen, uit zijn door dron
kenschap en te vroegen ouderdom ver
schrompeld gelaat, de trekken der jeugd
opdiepten, dan* moést men erkennen, dat
de vrouw, die hem dat hevige hartzeer
had veroorzaakt, waarvoor hij sedert in
den wijn vergetelheid zocht, moeilijk een
knapper man had kunnen vinden. Want
immers nu nog, ondanks al wat leven en
armoede aan zijn uiterlijk hadden mis-
daan, vergat men zijn schunnig voorko
men, wanneer men hoorde spreken over
groote processen, die hij volgde als Kef-
hebber en rechtskundige, over de politiek
van den dag, over kunst en litteratuur,
godsdienst en wijsbegeerte, kon hij spre
ken met een allen vemvarmenden gloed,
en een kracht, welke men voer overtui
ging kon honden, hoewel zij dit wel eens,
niet was. Immers hij had teveel over het
leven nagedacht, om niet overtuigd te zijn,
dat niets minder recht van besilaan heeft
dan eenige overtuiging. Hij had zich zelf
Fransch geleerd, en haakte soms mot in
stemming den dichtregel aan: „Montaig-
ne ebt dit: „qu'en suis-je?" et Rabelais:
j „peut-êfcre". - i i 1
Dit. verhindeW© niet, dat bij bp hef
oogenMk zelE zijn toehoorder5 de overtut-
tging wist te geven, dat wat bij zei, de
volstrekte waarheid 'was.
Aldus waren in en buiten de kroeg, in
en buiten bet Paleis van Justitie, zijn
beste aogeUbKkken, welke, belaas, steeds
zeldzamer werden. Gij begrijpt: men mocht
bam h'onderil keareri per dag „l'avvocato"
lnoemen, zod&ls in Italië gewoonte,is: de
reohfezaakjes, waaTYoor zijn bestand werd
'stamrnmemmmmmmmmmmmmsmammmmm
ingeroepen, waken van do onbeteekenenJ-
site somt, en die het minst opbrachten.
Voorheen had hij toch een drukke prac
tijk gehad, maar sedert h'et gev.tl met
die vrouw, sinds hij vaker aangeschoten
was dan nuchter, wenden de clienten
schaarschér, en moest hij cr zelf op uit,
op jacht naar den client..
Dit wild wordt in do buurt dei I.aliaan-
sche Paleizen van Justitie vrij wat afge
jaagd. In Rome is sedert een jaar of
vijftien een Paleis van Justitie openge
steld, dat leen kleine veertig millioen
francs heeft gekost, en met zonder
grootscbh'eid is. Aan de poorten, op de
binnenplaatsen, in de wandelgangen, op
de trappen, in de publieke tribunes, was
Ferdinaudo Toscanelli, bijgenaamd „l'av
vocato", dagelijks te vmden van het
oogemblik, dat het gebouw geopend werd,
tot dat, waarop hot werd gesloten. Al
len, die van ver of nab;j in dienst der jus-
-titie stonden, van den minister tot den
deurwaardeisliulp, kenden hem, en beant
woordden voorheen niet zonder sympa
thie, later niet zonder medelijden, zijn
groet Dan stond of ging „L'avvocato" op
jacht naar den cliënt Hij erkende jhet
wild op het eerste gezicht. De werkman
met z'm „zaakje", het dienstmeisje me, 'n
bekeuring, het winkeliertje met bet pro-
eesje, den buitenman met het rechtsge
ding© tje bij rook het aan hen. Met een
minzaam glimlachje, een* vertrouwenwek
kend woord, naderde hij hen, sprak hen
aan, wees hun den weg, hooide hen uit,
en wist zooveel indruk op hen te maken,
dat zij al gauw met hem tiaar een wijn
kroeg of herberg in de buurt gingen en
daar, onder een glas wijn, wist hij bun
volmacht los te krijgen. Het gold zelden
veel zaaks. Met een ct twee verhooren was
het afgeloopen.
Maar „l'awocato" droink te veel en at te
weinig. Hij was allengs 'n doortrokken al
coholist geworden, wien zelfs grasgoene
buitenlui het aanzagen, dat hij met nuch
ter was. Daardoor* dus afgeschrikt, haast
ten veie mogelijke clientjes zich van hem
weg, zoodra zij hem maar zagen. Er gin
gen dagen voorbij, dat hij niet at, piaar
niet dat hij niet dronk, en teveel: 'n glas
wijn, een glas cognac, een glas grappa al
cohol van druivemafval wordt m Rome
gemakkelijk geschonken, Z,oo kwam het,
dat hij zich wel eens voor den irechter
vertoonde „in kennehjken staat". Deze
Ket dat over zijn kant gaan, deed alsof
hij niets merkte; gene maakte er aanmer
king opeen derde zond hem weg. Dan ont
stond er tusschea den magistraat en den
„advocaat" een woordenwisseling^ waar
van het einde was, dat „l'awocato" „met
den Sterken arm" uit de rechtszaal werd
verwijdend, en zich later nog te verant
woorden. had wegens bale-ediging van een
ambtenaar in de uitoefening van zijn be
roep.
Ferdinando Toscanelli g'ng hoe langer
hoe dieper den maatscbappdajlken Ladder
af. Tot hij 'dat punt bereikt had, waarop
hij den bodem van de put onder de voeten
voelde, als hij een oogehbhk van nuchter
heid bezat (Wat niet verhinderde, dat hij
nog soms zeer het aanh'oomn waard was,
wanneer hij „bij Tomasso" kwam, mits
men hem maar niet tegensprak. Hij was
al zoo diep gekomen,' toen ik hem ivoor
het eerst noorde, vertelde de waard mij,
dat hij voor een stuiver per nacht, een brits
huurde in een slaaphuïs, maar de nacht
kwam, dat hij zei® dezie centen verdronk.
Gelukkig ging het tegen den zomer.
Honderden slapen dan in de Italiaansche
steden onder den met diamanten versier
den „deken van Onzen Lieven Heer".
Naarmate het warmer wórdt, spreiden
vele bewoners det Romeansch© en Napel-
sche volksbuurten den gonje zak, waar
op zij zich 'snachts uitstrekken, voor hun
woning op straat. Velen kennen deze
weelde niet eens. Alle arme. landlieden,
die naar de steden komen, leggen zich
's zomers, nachts, onder de colonnaden
der kerken en museums neer, met bet
hoofd op den arm: Tatsoenlijke, doch be
hoeftige menschen, volstrekt geen „afleg
gers", zooals „l'awocato", en, ofschoon
rechtvaardigen, slapen zij dien slaap,
wélke, wat men er ook van zegge, om het
tegendeel te bewijzen, veeleer het déél is
van den onrechtvaartb'ge, die niet meer
door zijn gieweten geplaagd wordt Het
spreekt van zelf, dit daarbij ook alle ban
ken in de stadsparken bezet zijn.
L'awocato kende al deze slaapgelegen
heden. Was zijn slaap gerust? Ja, wan
neer hij die hoeveelheid en andere
atcohoMsoh'e dranken tot zich genomen
had, die hem deed neervallen te midden
van zijn maatschappél ijken ondergang.
Neen, wanneer hij, in een staat van
betrekkelijke nuchterheid, nit den slaap
'werd gehouden, door zijn behoefte om te
drinken, verontrust nog door de gedach
ten, wat hij hfid kunnen wouden, indien de
maatschappij hem wat meer "begunstigd
had, wat hij in ieder geval geweest |was
door de gunsten van de natuur, welke hij,
helaas, met zoo Koog had gewaardeerd of
kunnen waardeeten, om zich geestelijk te
handhaven. Hij moest dan wel beseffen,
boe diep hij 'gekelderd was Ds jacht op
cliënten? Zij leverde niets meer op Indien
men zijn leven leven noemen kon, dan
leefde hij na van soms een paar stuivers,
eerder als aalmoes door dezen, en genen
kennis afgestaan, dan door hem als leen
gevraagd. Er waren soms dagen, dat hij
zijn maag voelde knagen van honger,
hoewel zijn eetbehibefte verdwenen leek
Maar niet zelden ontmoette hij een goe-
digem buitenman, die hem een glas wijn
aanbood, zonder een bete in zvjh ledige
"maag. i
Soms sliep hij ook op de treden van hét
zoo prachtige Paleis ran Jus!iie, zoo niet,
dan kwam hij daar steeds in den vroegen
morgenstond. Uit oude gewoonte. Even
als bet Huis Gods, staat ook bet Huis der
Gerechtigheid voor ieder* open, zij zelve
immers ook een godin, ook onidoosrgron-
deiijk in haar beschikkingen en £n haar
onlijdelijke hoogheid. Had l'awocato dien
naciht zeer slecht geslapen Had hij éin
delijk de®, bodem gevoeld van zijn haast
onpeilbaren val? Er was niels aan hem
te zie®. Zijn gezicht was met rooder dan
and eis, zijn blik niet waterachtige!', zijn
handen beefden niet erger, zijn gang
was niet onvaster, geheet Zijn voorko
men niet armzaliger, niet afkeur wekken-
-dor. Vergeefs hart bij deen of dien
schuchtere® buitenman aangeklampt, ver
geefs getracht een vertrouwelijk, praaje
te maken met dezen of dien deurwaar
der, vergeefs zijn gedeukte», verweerden
hoed in hbndsehe nederigheid, toch niet
zonder iets van vroeger en zwier, naar
eon voorbijgaanden advocaat of rechter
in wapperende zwarte toga, afgenomen
hij 'ontving van genen geen gehoor, van
deze® geen groet, van den andoren geen
weerwoord. Hij voelde eindelijk de leegte
oin zich Keen en de geestelijke koude
De samenleving had hem afgesneden als
een rottend lid. Op de groosche binnen
plaats van het Paleis van Justice met
haar manneien Ivor in this e he zuilen, haar
beeldgroepen, haar porfieren statie-trappen
en bronzen lichtstandaarden: die trotse he,
afwijzende pracht, waar nederigheid en
mededoogien moesten zijtuvoor het leed. der
arme menschhëld, keek l'awocato opnieuw
om zich hee®, en uit zijn Mik straalde
iets uit 'de diepte zijner in vmdieil ijking
ondergegane zieieschioohheid. Hij keek dm
zich heen: daar was niets, waaraan hij
zich ko® vasthouden, niets waarop hij
kon steunen. Hij keek met onderzoeken^
den blik op naar bet Mauwe, eeuwige
uitspansel boven de Eeuwige Stad, waarin
eens Cicero zijn „Hoe lang neg?" bad
uitgeroepen. En dit „hoelang nog?" klonk
oojc hem nu in de ooien. „Hoelang nog,
Toscanélli, zult gij misbruik maken van
ons geduid. riep de maatschappij hem toe,
terwijl het blauwe oomhoQg ledig Meef voor
z/jn wanhopige ziel.
Hij kromp onder den druk van zijn eerst
nu gevoelde maatschappelijke eenzaam
heid meen, maar dadelijk daarna, richtte
hij zich weer op. Met voor zij® doen
vasten tred, klom hij den marmeren trap
op va® koninklijke breedheid; hij ging de
gebeeldhouwde hboge deuren voorbij,
waarachter de dienaren der Gerechtig
heid bezig waren recht te plegen en
zoo vaak ook onrecht. Hoogzr ldom Rij
naar de breede gangèb, waarop de bu
reaux uitkomen. Hier- keek hij over de
balustrade omlaag; een paar karabinieis
stonden daar te praten, deuiwaaaders Ke
pen heen en weer, groepen menschen gin
gen in en uit. Met verwonderlijke vlug
heid klom hij over de borstwering van
geel Afrikaamsch marmer; een deurwaar
der aa® den overkant- zag hem verwon
derd doe®, maar voon* dat deze nog had
kunne® toeschieten, ja, zelfs een kreel
slake®, had de verloop ene zich in de open
ruimte beneden giworpen, waar zijn hoofd
te pletter viel op het blanke marmer van
de binnenplaats.
Alle®, die daar stonden, schoten toe:
l'awocato had een einde gemaakt aan "zijn
leve®. Twee karabi.ni.ers waren de eer
sten onr hem op te hfeffen; leve® was ér
nog wel in hem. Hij stierf toen hij werd
weggedragen. Men kende hem te goed,
zijn identiteit was niet twijfelachtig. Wie
i® of bij" het Romemsche Paleis van Ju
stitie zou Ferdinando Toscanelli, mijge-
naamd l'awocato, niet gekend hebben?
Maar in zijn zakken Geen halve cent,
geen letter schrift». Reeds voor hij den
sprong in de Eeuwigheid waagde, was hij
een doode.
Die® avond in de kroeg „bij Tomasso'
walen allen maar treurig gestemd. Men
sprak over niets anders dan over den
dood va® dien „povere kwocato".
„Och," zei er een „,iuj was niet veel
meer dan een schurftige hond. Het beste
van zijn leven was nog zijn dood."
Dit was de lijkrede op Ferdinando Tos
canelli, bijgenaamd l'awocato".
Hoe zou zij geluid hébben, indien hij
in zijn jeugd aan een' universiteit had
kunnen studeeren, en deü titel Van „mees
ter in de rechten" Tirid behaal!
SXADSfliEtJ VVS.
Jaarverslag Kamer vanlRooptiandel en
Fabrieken.
(V ervolgj)
e. Toestand' van ©enige
and'eire induètrieën.
De StealriiiÊi Kaarsenfabriek „Apollo"
heeft haak b:dxijf gedurende 1921 niet
steeds g-hecl aan den gang kunnen hou Jan
Vanaf begin April tof emdü Augustus
was zij wegens slapte ifa het bedrijf ge.
noodzaakt bat grootste dael van de fabnék
buiten wérking te stel'eA. Gedurende den
anderen tijd kon zij dé geheel e fabriek
slechts op* ze Ir matige wijze aan den gang
houden.
Gwdurencb het eerste 'halfjaar was ds
vraag naar hare producten buitengewoon
gering. In het tweede halfjaar kwam hier
in een v .rbeterLag, we'kti ech'er tegen het
einde van hut jaar weder ophield
Bij bare afnemers was {zeer weinig koop-i
lust, terwijl bovendien de zaken nog groot
nadeel oniddrvonden door de slechte va
luta's en alle mogelijke bepalingen in
vreemdlé lande®.
Einde December waren er 303 arbei
ders in bare® dienst.
De N. V. Parfumerieënfabriek „Lotu*
is in 1921 overbelast geweest met werk
zaamheden, hoewel zij er minder winst
bij gehad' hééft.
Zij heeft voornamelijk veel te kampen
met dé ooncuirtuntie en wel van Duitscha
zijde. Dé oorzaak daarvan mout baars in-i
ziens voornamelijk hierin gezocht wor
den, dat ér zeer vele belastingplichtige*
en alcoholhoudend» artikelen va®. Duitsdhi
land' hiér himnén gesmokkeld worde®.
Door dé slapte in de® scheepsbouw als-1
miedé da groote concurrentie, jvelke zij
had te duchten van Duitsdhland, was bat
de NedtlFandsche Klinknagelfabriek slechts
mogelijk tegen zéér lage prijzen ordiers te
bekomen ie®1 zulks dan nog slechts voos1
20 pCt. van hate® normalen omzet, ter
wijl dit, toen zrj deze mededeeling deed
(1'2 April 1922), nog iets minder geworf
den was. t «,u U 'I
Waten in haar bedrijjf ever 1921 nog
gemiddeld 30 mannelijke personen werk
zaam, op zooeven genoemden dag hart zij
dit terag moeten brengen tot 22.
Hate fabriek «arkte over 1921 met 3
clectro-matosen, waarvan één van 75, één
van 15 en één van 2 P.K.
In do industrie dér N. V. Glasfabriek
„Da Seine" dia algemeene malaise, die
ui dé two ide helft vim 1920 intrad, ge»
durende 1921 tot schim ondraaglijken om-
vang toegenomen.
Da féssclienindustrie in Nederland, in.
zonderleid, m Schiedam, lieeft uiteraard
oen gevoeligen knak gekregen door do
veld' winnend-ï droogleggingsbeweging in
liet buitenland! «ai de sluiting van de West.
kust voor den invoer van Hollandfefchfol
jenevtclr.
Dé vraag naar f.esscb*® in het binnen,
land' is zeer sterk afgenomen en bestond
op verscliillendij tijdstippen in het géheel
met. In die verminderde behoefte weid
dan nog grootondeals voorzien door im#
port uit Duilschland' en Tsjeclio-Slovakije,
welk© land n door valuta, lagere loonen
en gunstiger werktijden aanzienbjk lagere
prijzen konden notaeren. Do successieve
lijke daling van de prijzen der grondstof
fen weegt tegen genoemde factoren niet
op. i
Loonen, hoewel in overleg met werkne
mersorganisaties verlaagd met gemiddeld
15 pGt, gemeentelijke tarieven vu gas
en eteotneiteit en regeeringsrnaatregelen
bleven te duur. Hoewel d© industrie in
het algemeen met dezelfde moeilijkheden
te kampen heeft, treffen zij de glas-in
dustrie onevenredig zwaar, omdat deze in.
dustrie in wezen een contiau-bedrijf as-
Trots de in bet begin van het verslag
jaar tegen rcgeeilng en arbeidérsorganD
saties uitgesproken waaischuwing, dlat vast
houden aan de 45-urige werkweek alle
hoop op een zich handhaven van deglass
industrie tegen de moeilijkheden van bui
tenaf, den bodem zou inslaan, werd tot
Augustus doorgesukkeld met een 2-ploe-
genstelsot van 45 uur per week, of 90 uur
per wejk, terwijl de glasovens 168 uur
pér we.k verhit moeten worden. De (tij
delijke) verlenging tot 51 uur kwam to
laat en is onvoldoend». Het zal, bij de
vermoedelijke ontwikkeling van den we.
ïéldhandel, jaren duren, atvoaens de glas,
industrie de daardoor geleden financieel©
verliezen zal hebben hersteld'.
Als een gevolg van een en ander was
aan het ©indé van het verslagjaar van dé
6 fiesschenfahriaken in Schiedam, alleen
„De Schie" in werking, de eenige fabriek,
welke heit geheele jaar door met beperkte
productie het bedrijf gaande gehouden
heeft
Het ontbraken van birmenlandsche vraag
dïong genoemd© vennootschap nog meer
tot export, voornamelijk naar Engeland^
wat van d© zijde dér Engelséhe glasfabrie
ken, welka gedurende den oorlog hare
productie-middelen hadden uitgebreid, een
zwateh concurrentiestrijd! ontketende tot}
een zóó groot.® omvang, dat bij hoege
naamd' geen re-kening hield met de behoefte
en e:® overproductie in het leven riep
Da Werf „Maasdijk" te Schiedam der
N. V. Van dér Kuy en Van dar Ree's
ALochinefahriek én Scheepswerf heeft in
1921 afgeleverd' het stoomschip „Alcyone"
met e n laadvermogen van ongeveer 7750
ton, afmetingen 375'52'28'3'. In dit
schip heeft zij een madhine geplaatst va®
2400 I.P.K., afmetingen dfeir cilinders 675
1100—-1780, slag 1200, mét 3 ketels,
stoomdlruk 12,7 KG per c.Al.2.
Tevens heeft zij in 1921 afgeleverd' 3
ketels, bestemd voor het Gemeente-Zieken1
huis to Rotterdam, aan dian Bergweg,
stoomdruk 170 lbs. Ook had zij in dat jaar)
nog onderhanden onderstaande schepenen
machines, welka zij in 1922 hoopt af tó
lever. _m
1 schip als bovenstaand;,, met een laad
vermogen van circa 7750 ton;
2sleépboötian, afme'ingen 42'8"12'
6*1", in welke booten zij een machine
zal plaatsen van '45 I.P.Kelk mwt een
ketel van 141 lbs. stoomdruk;
3 lichters, elk met een laadvermogen van
300 ton;
3 machines, elk mot een vermogen van
375 I.P.K., benevens
1 machine van 450 "I.P.Kmet bijbohoe
roude ketels.
Tengevolge van de beperkingen en
lasten, welke den handel in het algemeen
worden opgelegd, werden in de zaak der
firma Al. van Einden (in metalen, zeil
doek, nette®, touwwerk) met di ©resultaten
bereikt welke zrj had mogen verwachten
Rij de Drukkerij „Dn Eendracht" is de
uitkomst benedien hare verwachting gelde-
ven. Er bleek op den papiervooi-raad door
dé sterk© prijsdaling een belangrijk bedrag
verloren ta zijn. Voorts was de post loon
f 2460.hooge'r dan in 1920, groobendoels
een gevolg van de 1 oons verb o ogi tig van
1 Juli 1920, die toen skiehts voor1 een
half jaar, in 1921 voor een geheel jaar
invloed had. Vervolgens was bij den veel
Jageren papfcirprijs ook de winst op papier
veel kleiner. En eindelijk is de omzeh
afgezien van ds vermindering als gevolg
van de daling m den papfcirprijs, .iets ach.
tériiitgegaan. 1
Niettemin was de uitkomst nog zeel1
bevredigend, m aanmerking, genomen de
bedroevende toestand in het drukkersbe-
drijf. Aan het kapitaal ka® 6 pCt. wonden
uitgekeerd met 13 opcenten, dus in 't ge-
heel 6.78 pGt.; aan da arbeiders 13 pCt
van bun loon, dat f 2460.mee® be
draagt dan in 1920, aan de afnemers 6
pCt. ovér hun afname boven f 200.
De Scheupsbouw-Maatsohappij „Nieuw©
Waterweg"' is in hét afgeloojien jaar, zij
het dan met veel inspanning, er in ge
slaagd; bet bedrijf in zijn gaheden om
vang in gang te houden. ^Kenmerkend, toch
was dé geheele 'afwezigheid van aanvTa-
ge®, respectievelijk opdrachten voor nieuw
bouw. j r
Bij dé afdeeling nieuwbouw kwamentef
aflevering gereed:
s.s. „Grangesbei'g" (voor Zwiejedsclie re,
keniing); - I
s.s. „Briell©'' (voor d© Kon. Nederl.
Stoomb. Mij.}; j I
s.s „r-*Wrdmu" (voor da Holland-Am©"
rika-Lijn)t i i
s.s. „Bredn" '(voor de Kon. NederL
Stoomb. Alij.}.
.Veel zorg baard» haar hot chronisch ge-
worden gebrek aaa\ koperslagers.
Do afderfing reparatie met dokbedrijf wa.4
gedurende bet eerste Iialfjaar vrij geregeld
van wérk voorzien. Gedurende het tweede
halfjaar deden do ongunstige tijdsomstan
digheden zich sterk gevoelen, waardoor
oen scJi »r{K> daling der prijzen ontstond,
«élke van dirn aard is geworden, dat
slechts eui bij voortduring intensief door
gevoerd© economie haar bedrijf eenige
«inst kon oplevérten.
Voor hot verkrijg-vi van reparatie-werk-1
zaamheden 1 OT*ert de haar door de Arbeids->
«et apgeJrgde bekoring) van den arbeids-
tijd, ook na het verkenen van overwerk,
vergunning, bezwaren op, voornamelijk in
ver band' met d- co-ieunentie met hel bui.
tenland'.
Aan het ednd© des jaars waren hor©
verschillend» afdeelmgen voldoende va®
werk voorzien.
Da installatie <kr N. V. „Schieveem" wad
in dön aanvang van het jaar -geheet gje-
reed goikomen en uit liet feit, dat zij ver
schillende stoomschepen in den loop des
jaaïs in hare tanks heeft gelost, is wel
gehlekui, dat de installatie voldoet aan de
©ischen, die zij meent daaraan te mogen
stellen.
iUs oen bawijs van de groote capaciteit,
waarmede o'i» m bulk ontvangen kan won
dien, idienci, dat het s.s „Astral" met cai
8000 ton cocosoKe in 20 uren geheel ge
last was.
Groote kwantitedt-to olie weidén in do
■velschillende maanden ontvangen en afge,
levéid en in totaal hebben aan hare m.
stalla'ie ongeveer 20 stoomschepen of zee
lichters gelost terwijl aan den anderen
kant de in Schiedam aangebrachte olid
wederom regelmatig met kleinere tanksche
pen werd' afgehaald.
Omstreeks in hrt midden van het jaai
dreigden er groote moeilijkheden te zullen
ontstaan tangevdg» van de verzandingvai>
de Wilhelnimahavten. Deze moeilijkheden
gingen zelfs zoowri, dat enkele stoomscheJ
pen, die voor har» installatie besteand wa
ren, in de WiIbiJminahaven aan den grond
liepen, zoodat zij vreesde, dat verschillende
verkoopers van olia resp. de xeederijen,
waarmede dcize olie werd aangevoerd, te
ge® lossing aan hare instailaüa bezwaren
zouden gaan maken. Zj hjeft deze bezwa
ren aa® het Gemeentebesluur uiteengezet,
dat tot haar genoeg»®, haar zijn volle me
dewerking m doze toezegde.
Intusschen was, toen d!» voornoemde ven
nootschap déze modedeelingen deed (25
April 1922), reeds rrxt de uitbaggering van
dé haven een aanvang gemaakt en zij
hoopt, dat deze thans zoo afdoende zal
zijn, dat moeilrjkiiécfcn als hierboven onr-
Schréven, zich in hrt vervolg niet meer
zuilen hérhalc®.
Ben naded, dat nog aan hare ins tal.
latié verbondjn is, in vergelijking met an.
dcié in da omgeving van Schiedam lig-
gendé~tank-inslallaties, is het niet aamvè-"
zig zijn van een spooraansluiting. Hoewel
hierover roeds herhaaldelijk requeslen aan
dé vénschiflonde autoriteiten werden ge
richt, bleven daze vertoogen nog zonder
resultaat, met hot gevolg, dat verschillende
partijen, die andors per wagon zouden wor
den afgeladen, thans door bemiddeling van*
andere installaties wonden verzonden.
Volgens opgave van Bric© White en Sons
Bid', kuipcls*voor den Afrikaauscbon han
del, is dé fusthandd in 1921 over; het al
gemem zeer slecht geweest Er kwam een
groote daling in de verkoopsprijzen, door.
dat er uit het buitenland geen vraag naar
fust "kwam. Ook ondergingen da prijzen
in Holland; den nadealigen invloed van de
waardevermindering van het Duitsche geld.
Door de Werf „Gusto", firma A. F.
Smulders, weiden iu 1921 te water ge
laten i
2 Vrachtschepen van 6500 ton, beide
voor hinnenlandscbe rekening; 1 zelfetoo.
mende emmérbaggermolen. voor buitenland-
sche rekening en 3 zelistoomende zuigers
voor buitenlandsche rekening.
De Vrachtschepen hebben elk een ma-
chinekracht van 2000 I.P.K, de emmer-
baggermolen van 700 I.P.K. en de zuigers
elk van 200 I.P.K.
Op 31 December waïen nog in aanbouw
1 zeesleepboot van 400 I.P.K.1 em
merbaggermolen van 250 I.P.K.3 em-
mérbaggemioföns van. 700 I.P.K elk; 1 .zui
ger van 550 I.P.K.3 zuigers van 000
IP.K. elk; 2 groote drijvende kranen; 2
mijnenleggJrs voor dé Nederlandsohe ma
rine en |2 vrachtscheipen van 7250 ton,
resp. 2000 I.P.K. élk.
In 1921 kwamen dé orders zeer spaar,
zaam, zooals trouwens bij de ander©
scheepsw, tvenzoowel bier als overal in
't buitenland ook het geval was. De oor
zaak hiérvan «ras het groote surplus aan
vvclré'dto magé. Wanneer voornoemde firma
niettemin gedurende het geheele jaar 1921
steeds mirt volle kracht heeft kunnen door
werken, zoo is d'.t voornamelijk een gevolg
van het belangrijke aantal onuitgevoerde
orders, waarmede het jaar 1921 begon.
(Slot volgt.)
Uitgewezen Ttaamsche activisten.
Naar het Utr. Togol. verneem', heeft onze
rogeering oezwaar gemaakt tegen het be
vorderen van de Koninklijke goedkeuring,
ftié voor vreemdehngen noodig is, om hier
te lande" onderwijs te geven, ten opzichte
van.de uitgewezen Vlaamsch© activisten.
Het motief moet geweest zijn: vrees voor
wrijvingen met de Belgische regeering!. t
Leden van hnurcommisBles.
Dezer dagen hebben wij gemeH, dat aan
de secretarissen der Huurcommissïes js-
verboden als pleitbezorger op te treden
bij een andere Huupoommissie.
Thans verneemt het lIbL; dat dit verbod
ook geldt voor de Voorzitters: en allé andere
leden dier commjissd.es.
v. t - 1
