©n hangt nu en don het slachtoffer dor
malaise uit.
Dezer tiage-u kocht hij to Bandoeng....
oen huisje van f9000, cash down! Hon
derden die uit medelijden dit individu wat
lieten verdienen, brongen het niet eens tot
•een spaarpotje.
ter roede liggend Duitscih stoomschip. Te-
gen drie uur in den namiddag aan den
wal terug, wilde genoemd echtpaar zich
weer huiswaarts begeven, Idocth het kan
toor van de douane passeemide werdetrt
heiden door de politie uitgenoodigd op
verdenking van het binnensmokkelen van
vuurwapenen zich aan dein lijve te laten
Toen een transport koelies voor De li j fo uil loeren!
op de RuinpMus zou Ingesoheept woiden, J Wat 0011 dergelijk bevel voor een Furo-
vonden daar plotseling drie vaders hunIvrouw bcleekent, voedL iedereen:
dg, mtoa M soor. SsS1 Kifl
- I zich direct tol den ass.-resident gewend,
riet tooneel was goed m elkaar gezetI om ophelidering te vragen over de onder,
de vaders keken weemoedig en verheugd I gane behandeling, welke geschied zou zijn
tegelijk, de dochters snikten lievig en ktem-1 op last van hoogerhand. De ass-res. wist
den zich wanhopig aan die vaders, vast. I echter van een bevel tot fouilleering niets
„Wij nullen niet weg, wij zijn hedroJaf. Gaat dit dam zoo maar?, vragen wij
gen", en dergelijke lurtaoereaid© kreten nnïl a^- Zo° ia> dan shmt teder Mlz^r aan
werden gehoord' I 'n dergelijke, ons eergevoel kwetsende, be-
J f handeling bloot, als de eerst© do beste go-
1 P^rs<>nen vun d^50 m „«e>oniooze schurk er een duivelsdh ver-
scene gezette ontmoetuig^ getuige zijn go- j maak (in schept ons bij de politie aan te
weest, zuilen zij ongetwijfeld in oprecht J geven als smokkelaar. AVat een toestand.
gemeende verontwaardiging zich over die J
praktijken der koeliewerving hebben gouit. 1 Faillissementen.
Zij denken er echter anders over wanneer j Uitgesproken:
zij de toedracht der zaak* kennen. 1 Gi Ueijnen, Den Haag. R.-ci,mr. C.
.Want wat dien dag gebeurde, is de her-!de Kuyper; Cur,mr, A. M. M) Montijiiij.
haling van een oude truc, waar het end J-, W- Woerlee, Haag. R.c,mr. C
gratie kantoor van. Delt nogal eens. irüieapt. I Heijtman; Cur,mr. F. H. Neiszen.
Dat gaat gewoonlijk aldus: Op het Cen- R- ^n Gelder, weduwe H. Pmto, Don
traal depot in de li. 1. S.-laan komt een j Raaf>- R.-C.mr. C. M_ de Kuyper, Cur.
inkmdsche vrouw zichzelf omgeven als. ami-1 mr* R" Hakker.
gnmte... Zij wenscht naar Deh te gaan, L-, Barzilay, te Voorschoten. R -o.: mr.
omdat zooals het verhaal wel' eens luidt I Gur-j mr. P. E. Briot.
zij troatw-en moet met iemand, dien I V Kuyper, beiden. R.-clmr. C
zij liever niet als man heeft. Maar zij j Beijlman; Cur.mr. J. 0. van der Lip.
heeft schulden pf wat uit het pandhuis S. H. Prins, Den Haag. R.-c.mr. H. E.
in te lossen en vraagt een klein voor- Buc^CQuJY mr" T.chehnan
sd**, dal lij Hfct Hj gaat weg, torntLj'XiSS: hïhïtaFGdïï
Jiaarliik ter»» n* Jeefl daa ÏÏtttOi'iS£
texuw en. Zij wordt gekeurd, aangenomen, I ja N.-Amerika. R-echter-comm. jhr.
knjgt haar nieuwe baadje en matje, haar j m r. R. de Marees van Swiuderen; cur. mr.
dagelijksch snoepgeld en wat voorschot. I A. A. Buiztemga.
Jten zal zij eindelijk naar de bdot ge-1 S. BetMehem, venter te Nieuw-Beets
ibxacht worden en daar vindt de -nnnrRechter-comm. mr. A. van der Ley, mr.
zijn verloren, dochter zoekende vader haar Imr- Binnerts.
De lezer weet vermoedelijk wel' dat een W- Lamberte, smid te HjeerlerheideHeer-
oontraot met de koelie pms van kracht Gadlüt> CUr' inr
wordt, als hij of zij op de plaats van he- 'j c_ vaa vn,etj particulier te Rotterdam
sxenumng an Deli, of waar oak, is aan- J Rechfcer-coirnnissari.s mr. J. GHurjlser, cu
gekomen. I rator mr. P. Ph. Kooien.
Tot zoo lang is de koelie niet gebonden, j M. Zwart, molenaar, Suameer, verblijf
Dus zelfs, als hij in Befawan afstapt en I houdende te Leeuwarden. Rechter-comm.
wenscht iterug te koeren, moet hij daarin j mr. dr. W. F. M. Schutte, curator mr. |0.
vrijgelaten worden. Niemand mag hem H Beekhuis Jr.
tegenhouden J J. G. Geuite, meubelmaker, Sittard. Rech
ter-comm. dr. Janssen, cur. mr. F. Mar-
En aldus komt het herhaaldelijk voor. i
dat emigranten, na een bootreisje van Soe-1 jj_ "\y van Doorn te Linschoten. Rechter
raibaja naar Batavia gemaakt te hebben, j comm. mr. G. van der Flier, cur. mr. J
in deze laatste plaats afstappen en ©pin. Fischer.
's Lands kosten naar Soerabaja teruggaan: j Evert van der Weert, schilder, gehan-
Het emigratie-kantoor xnoet dan maarjdeld hebbiend met A. Remmers te'Wouden
zien, boe het zijn kosten van dien koelie I bergRechter-comm. mr. G. van der Flier,
terugkrijgt J curator mr. J. Winkel.
"Men zon er een cavfei geding voor kmn. ^toR(^>nmer^ ^üder gm^deWheb
w I bend met E. van der Weert, te Woudenberg,
nen gaan voeren, doch memand haalt het Richter-commissaris mr. G. van der Flier,
in zijn -hoofd, daaraan te beginnen. I curator mr. J. Winkel.
èïe van deze gevallen dragen het dui-1 Johannes petrus "Rozemalen, bankbieamb
delijbe kenmerk! van oplichting, wat het te te Abcoude-Proosdy. Rechter-comm. mr.
op slot van. zaken is. Het hangt echter ge-1G. van der Flier, cur. mr. J. H. van Maar-
heel vian den landrechter af, of deze een I sev-een.
°-eval zoo ziet i Hendrik Dnijns, hotelhouder te Doom
Soerahaja had vroeger een landrechter, mr" G van de'r Füer'
dïe^dwv-QOT^eens eenige inlander ver-|lf\ j Wiateiihoven, aannemer te Utrecht.
Qordeeia neeft m toen was bet ook an j R-echtier-ocwmn. mr. G. van der Flier, cur.
tangen tijd uit met dergel^kej.otpilicihtei^tjes. j o. E. Iiogenbrug. j
iW^mt het schijnen toon veelal dezelfde Martinus Geaanlus Buddingh, aannemer,
piersonen te zijn, die de zaak In scène I te Amersfoort. Rechter-comm. mr. G. van
zetten. Alleen veranderen d© verlopen doch- j der Filer, cur. mr. M. Tydeman.
tors! I Albertus Wolterus de Boer, aannemer te
- i iSoestdijk. Rechter-comm. mr. G. van der
De heer Prang Wedono, hoofd van het FliTer- -cur*N- va^
Mangkoenegorosdre Huis, is voornemens L J' ,Tan ^Wielhandekar te Oud-
ILeusden. Rechter-cocnm. mr. G. van der
met zijn echtgenoot© en zijn broeder over j Flier> cur_ mr j Fjima_
CMna, Japan en Amerika naar Nederland I "jam. Perier, losse arbeider te Eemnes.
te reizen. i Rechier-comm.tnr. G. van der Flier, cur. s
jmr. A. J. Pleereboom.
Een abonnée van de 'Ooslhoek-bode" deed Gharles Westerhout, aannemer te Maars-
aan dat blad de rolgendie mededeclingen I sen. Rechter-comm. mr. G. van der Flier,
naar aanleiding van. den bo-yoott van Jar j cur. mr. J. H- van Maarseveen.
pansche goederen door sommige Chinee-1 Leonie Bijl, winkelierster in sigaren,
zenj Schiedam. Cur.: mr. F. Bordewijk, Echie-
Horoentoel bestaat er onder de minder I dam.
gegoede Chineezen te Malang een geheim? J. van Duyu, electiicien, Rotterdam. Cur.
vereeniging. Deze heeft tot taak om de j mr. G-. H. Lambert.
huizen der Chineezen, die in relatie staan! J. A. Boogert, kleermaker, Rotterdam,
met de Japanners, als eerste waarschuwing I Cur.mr. M. Levi©,
te teren. L. Kastelein en G. van Eek, beiden wo.
Helpt dit niet, dan wondt overgegaan nemde te Gouda. Cur.mr. M. de Mol,
tot besmeren van de woningen der gesïgna.- E Gouda, i
leerde personen met vuil. Zelfs worden I J. B. Dijkstal, Rotterdam. Cur.: mr. M.
zulke personen enkele malen gedreigd met I Koderitsch.
het afsnijden hunner ©oren. I C. A. van id en Hoven, koopman, te Rot.
De leden dezer geheime vereeniging gaan j tetedam. Cur.mr. J. A_ van der Lee.
soms zeer brutaal te werk. Zoo kwamen! R.-c.: in deze faillissementen: mr. H.
gevallen ter oore, dat zij overdag de toko's j de Bie,
der verdachten binnenstapten en zonder! O p g eb even:
blikken of blozen de barang met teer be-1
smeerden. De benadeelde tokohouders I
schijnen deze euveldaden niet aan de po I
litie te durven rapporteeren uit vrees voor!
wraak of molest Want Chineezen, die een.
A. Groenendijk, koopman, te Rotterdam.
A. Stönner, *s-Hertogenbosch.
J. Bi. E slees, Dinxperlo.
Geëindigd:
P. van den Beüg, pakhuisbaas, te Rot-
maai ,panas hati (verhit van gemoed) zijn,! Leadami,
schijnen voor niets terug te deinzen. j P. Dissel's Comlnissi-ehandelgevestigd
Ete bench (geefster vraagt ten slofte of! te Rotterdam,
de politie daar niets aan kan doen en of! P. Dissel, koopman, te Rotterdam.
zij misschien machteloos staat tegenover! A. Cohen, koopman, 's-Hertogenhosdh.
deze jGhineesche manoeuvres, J. de Cocq,, koopman, Tilburg.
i j Pietje van der Vliet, .echtg. van F. iG.
Dte- „Java Bode" meldt, dat alle Bata- j Abrahamsz te Utrecht,
riascbe redacteuren van de Chineescfce F. C. Abrahamsz te Utrecht,
en Malefsdi-Chineesche bladen bij den gss
resident zijn ontboden, naar verondersteldCan Rriofrcpha VOI*fflfIinn
wordt, ter bespreking "van den bojcot der te" «lIUKbUIÖ B I Uj.
Japanners. J Uit het Italiaansch van MAïHILDE SERAO
door MARGUERITE DE ROUVILLE.
Men schaft uit Baajoewangi aan het I (Nadlmk verboden.)
„Soer. HM."I i
Twee te goeder naam' en faaml bekend! 1
staande person-en, de heer en mevrouw I Ik heb dit veirhaal niet zelf verzonnen,
Al Kr-, zijn in de afgeloopen week' het j ik heb het hooken vertellen, niet ©eins, maar
slachtoffer gbworden van een schandelijke J heirhaaHef malen. In lange zooiermidda-
Imhandeling, vermoedelijk ate gevolg van j gen, in lange winteravonden zat ik jhk-
valsehe spionnage>-berich ten. wijte op een bankje aan de voeten majneaj
De heer K., Duifscher, bezocht mtet zijn imöedeir en leunde mjja hoofd tegen haarj
echtgenoote .op Donderdag 28 Juni eau jknieën. En terwijl zij met zachte hand mijn;
weerbarelige wilde haren, streelde, venei
do zij inaj verhal+3n uit jpriekonland, ons
mooie, verre geboorteland waaraan wij
beidon met oen hart vol rrerlangen dach
ten; zij met een verlangen, gevoed, door
hennnoringön, ik met een heftig hoopvol
begeeiren. Dlat alles is nu voorbij prijn
moedea.'' en haar smartelijk herdenken, "en
ook mijn blij vertrouwen; maar diep mmijn
hart neuriën nog heel zacht de oudo ver
halen. Dat, wat hier volgt, is evenals al
de andere oen ware gebeurtenis.
Als een donkere stip lig't daar hel)
eiland Santa Maura. Wie er voorbij vaart
door de Ionische zee, ziet het aan voor
oen rif, zoo somher en onvruchtbaar en
onbewoond ziet het er uit. Het stadje en
de bebouwde velden liggen verborgen ach
ter een vooruitstekenden landtonghet is
een kleine stad, gebouwd boven op de
overblijfselen eener vulkanische uitbarsting
tot tweemaal toe is het bijna verwoest en
zij beeft het vooruitzicht, op een kwaden
dag totaal te worden bedolven onder do
lava of onder de golven der zee. Het om
liggende land is beplant met vijgen- en
olijvengaarden. Het eUand is bewoond door
landeigenaars, kooplieden, boeren en vis-
schere. EXe bevolking leeft van de op
brengst der kleine zv.. m druif, passolina
genaamd, die Engeland bij millioeuen van
Griekenland koopt, om er zijn pasteien
mee te vullen. De rijke kooplieden zenden,
him zonen naar Londen om, daar te stu-
deeren en de jongelui beeren op hun vijf
en twintigste jaar naar het eiland terug
en leven verder van en voor de teelt,
der passolina. De dochters der vermogen-
den krijgen hare opvoeding in een Parij-
sche kostschool en keeren, als zij acht
tien jaar zijn, tetrug, om daarna den een
of anderen koopman in passolina te trou.
wen. De kleine zwarte druif, zoo geliefd
in de plumpudding, vormt den grondslag
van het geluk, van de liefde, van gansch
het bestaan in Santa Maura
Niettegenstaande dit alles verfoeide Cal-,
Hope Stavro uit het diepst harer ziel dej
passolina. Zij was een jong meisje valt
twintig jaar, lang en slank van gestalte,
met een eigenaardig mooi gezichtje, waar-,
van het donkere teint wonderlijk afstak hij
het blonde haar en de oogen mtet hun
vreemden groenen glans. Zij had ook haar
opvoeding genoten in Parijs, een dorre, op,
pervlakkige opvoeding, waarhij haar jonge
ziel niet had> kunnen ontluiken. Haar school
makkertjes hadden er behagen in geschept
met afbrekenden spot alles, wat Grieksch
was, "belachelijk te maken; het land, de
menschen, de Cleften, Lord Byron en
de passolina! Daarna hadden zij haar dat
eerlijk-wrange, vlijmscherpe boek van About
te lezen gegevenLa Grèoe contemporaine,
en bij dit laaiende vuur van spot was iets
in haar verschroeid voor altijd. Zij had
de dwaasheid ingezien van de droomerijen.
harer jeugd en zij was teruggekeerd naai;
haar eiland, zwijgend en in zich zelf ge
keerd. Zij sprak niet over hetgeen zij lief.
had .of haatte, maar op haar jonge trek
ken was onmiskenbaar het stempel gedrukt
eener 'diepe innerlijke onvoldaanheid. Zij
was trotsch maar vooral onverschillig;
soms klonk haar minachtend, scherp lach
je als een wanklank midden, in een gesprek,
meestal echter versoheen zelfs geen glim
lach op haar gezicht Eien enkele maal was,
zij grillig en onberekenbaar, maar door
gaans onlsierfte de uitdrukking eener hope-,
iooze verveling, eener doodelijke afgemat
heid de fijne trekken van haar gelaat.
Calliope Stavro was niet dichterlijk aan
gelegd. Zij was verloofd en zij zou stellig
tot een huwelijk zijn overgegaan, in alle
gemoedsrust en zonder eenigen tegenzin.
Haar verloofde was een koopman in passo
lina, een groote, beenlge man, met uitste
kende jukbeenderen en een roodbruin ge
zicht, dat sterk door de zon verbrand was;
hij had een zwarten baard, zwarte, leven
dige, diepliggende oogen en sterke, knokige
handen. Hij was achttien .jaar ouder dan.
zijn aanstaande vrouw, wat daar te lande
gebruikelijk is. Hij was een rechtschapen
man, rijk en wat ruw van aard; hij sprak
een afschuwelijk Eransch en juist zooveel
Engelsch, als hij voor zijn zaak noodig had;
hij was dol op Italiaansche liedjes, op
portwijn en bovenal op zijn passolina's. Hij
was een trouw aanbidder, en hij zou
stellig de beste der echtgenooten gewor
den zijn. Hrj was zeer verliefd, maakte
haar 't bof op niet heel fijne wijze en
Calliope Stavro onderging dit zonder te
genzin, maar ook zonder dat het haar in
t minst ontroerde, in het diepst harer,
ziel werd zij steeds onverschilliger, steeds
gevoelt o© zer. Haar nachten waren volko
men droomloos.
Toen de lente aanbrak ea Mei alle
bloesems deed ontluiken, kwam in Santa
Maura Paolo de Joanna, een joinge man
van ongeveer acht en twintig jaar, half
Dalmaliër, half Italiaan, opgegroeid en
groot geworden in Londen, Parijs en Flo
rence. Hij was toerist, dichter en daarbij
rijk, drfa gelijkelijk zelfzuchtige hoedanig
heden. Omi het harmonisch geheel te vol
tooien, was hij bovendien buitengewoon
knap van uiterlijk. Zjjn gezicht had een.
gezonde matbleek© tint Zijn zwart krul
lend haar niet het gelokte hoofd van
een Christuskind, maar van een Nero
deed hem gelijken op een jongen. Griek-
schen God. Zij® schitterende oogen. met
hun vermetelen blik logenstraften, de zacht
heid zijner trekken en de weeks ronding
deï- lijnen. Hij was meer dan knap, hij was
verleidelijk. Zulke mannen bestaan, er, en
zij hebben bijna altijd een groot overwicht
op vrouwen. Hij glimlachte hoogst zei-,
den en dan met dien Iaagzamen glim-1
lach, die welsprekender is dan een oog
glanzen ien die het gesproken woord gro©
ter beteekenis geeft Zijn diepel stem had
©en. onweerstaanbare bekoring. Hij sprak,
weinig. Wanneer hij in vuur geraakte oveü
het een of ander, dan. verbleekte hrj, waar
andeirien lood worden.
Paolo vestigde zich in Santa Mauïa, oml-
dat hij als een verfijnd toerist de groote
wereldsteden verfoeide en zich liier be
haaglijk voelde. Hrj had aanbevelingsbrie
ven aan de voornaamste ingezetenen van
het eiland bij zich en hij weid vriendelijk
door hen ontvangen, Weliswaar beschouw
den do gebruinde, werkzame, weinig dich
terlijke, maar zeer ondernemende! Grieken,
dozen bleeken, zoigeloozen on indolonten
..dichter, dezen rijken, tratscheu, schoo
non knaap, met zijln bijna vrouwelijke loom
hoid, met zijn, vee lbo teekenend zwijgen pu
zijn geheimzinnige blikken, eerei met zon
der argwaan. Maar hij ging zoo aardig
met hen om, hij had zulke vriendelijke
attenties, luj was zoo kameraudscliappolijk
dat hij ze al spoedig veroverde; zij ein
digden allen met van hem te houden en
hem dat te toonen op de uitbundige Griek
sche manier, die zooveel overeenkomst
heeft met die in Italië.
Aan de jonge meisje maakte hij feitelijk
niet het hof ofmisschien deed hij het
allen. Calliope Stavro inbegrepen.
Wanneer hij te pnardi door de straten
van Santa Maura reed, een fiere, en ele
gante verschijning, dan groette liij alle
meisjes, die op do balcons stonden, met
een diepen groet en een veelzeggcndtóit
blik. Hij schreef in haar albums roerende
verzen, duistere en hartstochtelijke ver
zen, die haar, voor wie ze bestemd waren,
geheel van de wijs brachten. Op buitenpar
tijen zonderde hij zich nu met de een
dan met de andere af, maar van liefde
sprak hij nooit, tegen geene van haar. Hij
hield er van de zomernachten in de open,
lucht door te brengen, gezeten onder del
van rozengeur vervulde terrassen, maar
niemandi kon zeggen onder welk torras
hij bij voorkeur vertoefde. 1
En z»o kwami het, dat, al was misschien,
menig meisje hem in stilte genegen, het
onmogelijk was te bepalen of ook hijzei
een uitevrkorene had. In den huize Stavro,
verkeerde hij veel, maar hij was steeds
bescheiden, zoo aantrekkelijk in zijn een
voudig optreden, dat de bewomersi van,
dit huis hém allen even graag mochten.
Hij stelde levendig belang in de zaken van,
Bpiridione Stavro, den vader van Cal
ILope; hij was 'de v-erfrouvde wat hg-
treft de hartsgeheimen van Nïkolaka. Sta
vro, den broeder van Calliope; hij zong
bij de piano Italiaansche romances vooi;
Dionisio Catargi, den verloofd© van .Cal
liope. De bedienden verafgoodden hem. Al
leen het jonge meisje zelve voelde noch
voorkeur noch afkeer voor hein, geheel,
volgens haar aard. Zij bleef er steeds even
onvoldaan uitzien, en bewaarde steeds het
zelfde minachtende en strakke stilzwijgen.
Paolo begon menigmaal een gesprek met
haar, teneinde haar beter te loeren ken
nen. Hij- trachtte verschillend© snaren te
doen trillen om naar een verborgen har
monie te zoeken. Maar haar ziel was ver-'
hard en haar hart gaf geen weerklank
Niets in dit jonge meisje scheen te kun
nen trillen. Het hielp niet of hij haar,
over Italië sprak, het schoon©, bloeiend-el
Italië, waar het leven gekleurd wordt door
de liefde, van af ld© teederste toseroode!
tinten tot het bijna zwarte purper toe.
Het hielp niet of hij haar sprak han het
blonde Dalmatië, dat bespoeld. wordt dooi;
de droefgeestige, koude, blauwgroene Adria-
tische zee. Zij luisterde en soms speelde
even een ironisch lachje om haar lippen.
Paolo zag het en hield op. Calliope begon]
hem te ergeren. Zij zelve bewaarde haag
Olympische rust
Toen, in de meening dat zij ijdel en op
pervlakkig was, bracht hij Fransche tijdJ
schriften voor haar mee, de muziek van,'
de nieuwste operettes en de laatst ver
schenen boeken. Die lazen zij te zaïrien;
Hij las bijzonder goed voor, met een stem,
waarin heel even de ontroering trilde. Zij
luisterde naar de wonderlijke besehrrjvin,
gen, naar de liefdesscènes, die soms koel
en ernstig, dan weder vol gloed waren,
maar niets scheen tot haar door te drin
gen. Soms zelfs scheen het, alsof het haar;
onuitsprekelijk verveelde. Zij haalde dan.
onmerkbaar de schouders op, maar zeide
niets.' Eens op een keer waren zij alleen,
Dionisio Catargi was sedert een week naar:
buiten gegaan van wege dein druivenoogst,
die in Juli plaats heeft. Paolo las een,
Eransch boek voor, een liefdesdrama. Cal
liope luisterde toe. Eensklaps hield hij op.
en zag baar aan. Zij was heel bleek en baai)
oogen waren gesloten. Hij boog zich in,
zijn begeerte haar te veroveren, naar haar
tóe, wilde haar vermetel op de lippen
kussen, maar de groote, grijsgroene oogen
openden zich plotseling wijd, en zagen
hem strak aan met zulk een rjskouden blik,
dat hij zich terugtrok, het boek sloot en
zonder een woord, te spreken heenging,
iVervolgens trachtte ihiji meit haar over
kunst te spreken. Inj het aangezï van
dei glanzende horiztonten, van d~' ouwe
Ionische zee, biou,wde hij in v me wel
sprekende taal de vervallen tempels vfoioir
haar op, de tempels met hlun zuivere
lijnen en in hun onsterfelijke schoonheid;
deed hip de gtod© steden vol licht |en)
liefde weer herrijzen, en de portieken,,
waar voorheen de hoogste m'enscihelSjike
idealen verkondigd werd'en. Of hij sprak
tot haar oiver die wonderlijifcei dreven, waar
alles vergoddelijkt schéén: de hoornen, de
Moemen, de stroomjen, waar vijf duikend
goden dien "Olympos hbvolikeni en de gam-
scbe 'atmosfeer vervuld was vjan liefde
en harfstocht, van het nooit eindigend
huwelijk tusschea hemel en aarde. Zij
begreep hem niet. Bani© zweeg, verbit
terd en geergeriil t -
Nog later, in het hartje van demi zonder,
sprak hij haar van zijn liefde. Nog nooit
had hij daarover een. woord gedept, noch
tegen Calllo-pe noch tegen een andere.
Het gelaat van den dichter Vend steedn
hard 'en onbewegelijk als manner, zoodra
(het gesprek over de liefdie ging. Maar
ten slotte, in een. opWelling, in een zich-
laten-gaan vian. zijn zelfz^ichti gen en onrus-
tigea aard, verbrak hij ojp een avond bet
stilzwijgen. Hij was -.buiten zich zelf, zich
zelf niet meer m'eester en zrjn' gedachten
braken zich baan ïnj Woorden, gfoeiendj
als lavja jof sceptisch of vol- bijtenden spot.
Hij sprak zich zelf togen, hem'erkte het
en verklaarde dan do logonsfcoJiuigen, Hij
het paradoxen schitteren in Vcrbijstenenden
glans Alles wat in zijn dei besloten whs
geweest barstte nu los met de kracht van
een bergstroom. Hij sprak met een stem
die nu eens dof en trillend, dan uxder
holder en ruriig Wenk; zijn oogen
voor zich uit als onder een insphatkTrifc
gebaar was edel en schoon. Het meisjd
hoorde hcan aan Hij eindigde met te ver
klaren, dat er maar ih'-ii weg ten leven leidt
en dat is de liefde, maar één weg tojLhefe
geluk en dat is de liefde, en maar één wea
ten doode, en ook dat is d© liefde. Toen
zweeg hij. En Calliope luisterde nogaltiji.
In den huizo Stavroi "weid gedanst Het
was in December. Het feest was ter eem
van Pacdo de Joanna, die naar Engeland
zou vertrekken. In de halzaal waren al
de mooie vrouwen en meisjes van het
eiland bijeen. Er waren er Voorzeker onder,
die met een bezwaard liart aan den vreem'-
deling dacht, en die zoo onbezorgd en kalm
heenging, zonder zich te bekommeren oni
hetgeen bij achterliet. Hij zelf danste met
allen. CaLiop© had ook voortdurend ge-
danst; den eersten wals met Dionisio Ca
targi, haar beenigeu geliefde, die hoogst
vergenoegd was omdat de oogst der pas
solina zoo goed was uitgevallen en die
haar daarom een paar birilianten oorringen
ten geschenke had gegeven De quadrille
was door de neuzige stem van den dans
meester afgeroepen en Calliope en Paola
de Joanna dansten die samen. Zij voer
den op onverschilligen toon een gespreik,
waarhij de woorden toch alle zwaar neer
vielen, i t
- Zplt ge terugkomen?
- Ik heb' beloofd terug te komen, ant
woordde hij in een poging om haar vraag
te ontwijken.
- Zult ge terugkomen? hield zij aan
met iets hards in haar stem, alsof zij
hem wilde dwingen de waarheid te spra
ken
- Neen zei hij, zijn woorden van
daareven herroepend in een uitbarsting
van zijn wreeden trofeehen aanct. Ik
kom nooit terug.
De dans Voerde hen uitéén en (daarna
wederom tot elkander.
Spijt het u met? vroeg zij.
Ik trek m' de dingen niet aan; ik
ben er ncoit I wlroefd noch blijde omi.
Ik ben verstandig. Proheer dat ook te
zijn
iDat zal ik zeker antwoordde Cal
liope onmiddellijk, terwijl zij glimlachtej
Toen rustten zij na het dansen. Hij sprak
tot haar steeds even rustig; zij luisterde
toe met neergeslagen oogen en ean zoch
ten glimlach öm de lippen.
Lief meisje, het leven is een aan
eenschakeling van afscheid nemen. Het
lijkt wreed, maar dat is niet zoo Men
moet leeren het leven phikeopMsch op
te nemen, de .vreugde te genieten van'
het .heden, zonder 'die van gisteren te
betreuren, nog te reikhalzen naar die van
morgen.
Dat is zoo antwoordde rij kalm.
En hervatte hij een genot kan
alleen intens zijn, wanneer het van koor-
ten duur is Men kan niet lang achtereen
met alle vezels van zijn wezen trillen
Dat is zoo zij1 verliet hem voor
een nieuwe figuur van. den dans.
Toen zij Cierugkwam, hervatte hij het
gesprek.
En bovendiende liefde is een
armzalig en ailedaagsch iets. ,Wij ver
moeien haar uit trots om. ons zelf te verf
heffen. De liefde houdt nooit één enkele
harer beloften. "De liefde is volkomen nut
teloos
Dat is zoo zeide zij ten derde
male.
de hooge klip duister en dreigend'. Zij
schijnt loodrecht afgehakt als met een reu
zenbij 1. De hoogste rotstop ziet er pit,
alsof zelfs de adelaar er niet zou kunnen,
nestelen. Geen lichtstraal' valt door het
duister. Er staat geen hoorn, geen plant,
geen enkele grasspriet Niets dan een kale,
puntige, harde rots, die grauw van toom
lijkt Diepe stilte heerscht, de stilte jder
eenzame hoogten. In de diepte brult de
Ionische zee en beukt tegen de wanden)
van de klip. Daar nadert het jonge meisje,
zonder haast, zander haar gang te veri
tragen. Haar rhythmisdhe tred kent geen
■onzekerheid. Zij schreit niet, zij zucht met.
Als zij boven is aangekomen op het smalte
vlak, staat zij «til, tuurt in de verte,
angen tijd, alsof zij naar iets! luisterde.;
Eén ©ogenblik heft zij de armen ten hemel,
in Vervloeking, in dreiging, in wanhoop.
Dun maakt zij haar mooie blonde haren
los, werpt nog een Mik op de zwjarte
zee en start zach naar beneden.
LfeVe Moeder, hoe heette Santa Maura
in het otude Griekoruanjd? t
1Lencadia.
Saffo's Lencadia, Moeder? s
iSaffo's Leucadia.
Zij boog het hoofd en peinsde. Ik' zweeg.
De goden vian Griekenland zijn gesta?
ven. Op Leucadia staan nog! slechts' fte
bouwvallen van Apollo's verwoesten tem,
pel. Saffo's leven schijnt een legenda Maar
eeuwigdurend heuhaalt rich, omvemttfwj-
haar en glimlachend, de mythe der Liefde.
-Pr»
a*,
-X-' y
In den strengen wmtetoacht verheft zien
Ij j t
