KINDER-BLAD
Schiedamschè Courant
a-ZRlCTSIPOOTCriE.
TWEEDE BLAD
Zaterdag f0 Januari 1925. No. 17785
STADSNIEUWE
Uit den Gemeenteraad.
xin.
Ai gem een e beschouwingen.
BegrooÜng 1925.
Vervolg zitting van Dinsdag 23 Itec,
nam. 2 uur„
Be Beer Houtma n vreest dat de Raad
vermoeid is dooi- het spreikea van de zijde
der bestuurstafel. Spr. zal trachten de ver
schillende sprekers tegelijk' te beantwoor
den.
De heeren Fivers en Hijman hebben de
aandacht gevestigd op de leenrngen. Spr
behoeft over die keningen thans net meer
nitvoer.g te spreken Heeds is er op ge
wezen dat van de 15 mrliioeu ieenrngs-
schuld van Schiedam, 8 mijl oen kwam
ten laste van liet Grondbedrijf De fout was
alleen dat dia 8 ml'! oen waren gevoegd
hij het bedrag der laendngen die ten laste
van de gemeente lehoonem.
Be heeren die hun cntek over deiiooge
leeningsschuld gaven hebben er niet op
gelet dat de 8 mill oen in Grondbedrijf
Waren gegaan.
JN'aar aanleid.ng van de gemaakte opmer
kingen, Wil spr. het volgende omtrent den
stand van het Grondbedrijf mededoelen.
Volgens de balans eind
1923 Was de gezamenlijk
ke boekwaarde 12.020.288.87
In het bedrijf wledd
gestoken
Kapitaal uit vaste lee
ning 7.901.146.79
Kapitaal uit tijddïjke
leening 300.000.
Kapitaal niet at lee
"ning 442.960.38
f 8644107.12
Tevens h'eef in het be.
drijf de Winslroserve ad - 3.093.427.991/2
B ïjde laatste vijfjaarlrjlksclie laxatje op
23 Maart 1923 Weid een overwaaide gecon
stateerd van f5 813.374.79V2, Waarvan een
deel sinds 15 overgegaan naar de Winst-
reserve.
Wat nu betreft de noodzalrelijtóhedd dei-
voorgestelde reserve diene het volgende:
Reeds in 1923 Wezen Wij er op dat liet
Grondbedrijf uiiit zijn aard een bedrijf is
met risico's en Waar het een omvang! heeft
genomen als het ons», met g.noo e risico's,
dat echter een bedrijf met risico's niet
ligt in de lijn-van een overhe dilichaam
als de gemeente, Wier beheer in a'te doe
len liet karakter van zekerheid moet dia
gen, zoodat een dergelij ,-c Grondbedrijf als
het onze voor de gemeente slechts toe
laatbaar is, als het zeer vedlg is, daar,
wanneer men niet daarvan, de volle be
wustheid zon bezitten, het beheer dier fi
nanciën zon moeten staan onder den ckuk
van een gestadige vrees.
Gelijk ook toen Werd erkend, bezit ons
Grondbedrijf veel grond die voor een ge
ringe boekwaarde klo-n worden ingebracht,
omdat deze van ouds ïn het bezit der
gemeente was cd in den vroegeren goed-
koopen tijd werd aangekocht.
Leze gronden Zijn het die winsten op
brengen.
Baar tegenover staan echter de later aan
gekochte gronden, zooais in 0udMathon.es-
se, Nieuwland ten Zuiden van de Dam-
laan, Nieuwland aan de Spoorbaan (aan
gekocht van ScMedamsdi Ntoorderkwa t tier)
kortland, Rotte rdamseheditj'K, NierovMa-
thenesse.
Waar van den ouden grond slechts af.
gaat en daar niet brf komt, Wouxllt de ver
houding tusschen beide categorieën gaan
deweg ongunstiger.
Gok is van onderschedene oude .gron
den de boekwaarde hoog opgevoerd, dóór
belasting met bijzondere uitgaven, griij.-.
bv. de Gorzenfonte.gerung Hoofdstraat en
aanleg NiieuWe dijic), terwijl zelfs gronden
die zeer goedkoop Werden verkregen, ais
die in het Stortebosch, eveneens zWiaar
werden belast door kostbare welken in den
duren tijd W|i 1 hminjahai en
Van de nieuwe gronden wei-den eveneens
onderscheidene in den duren rijd. aanga
kocht.
Baarbij is in het oog te houden, plat
voortdurend rente en kosten Worden bij
geschreven
In 1923 was het totale bedrag dat op
de gronden van het bedrijf, na aftrék van
de vrucktopbrengst weid bijgeschreven
1313.955.72.
Voor de genoemde nieutwie gronden be
droeg deze bijschrijving pl.m. £164030)
Boor dit alles Zijn de 'kostprijzen opge
voerd tot bedragen, die ongetwijfeld hoog
zijn te noemen.
Volgens het verslag bedroegen Zij o.a.
Voor den grond in de Gorzen £14.57
per M2.
Voor den grond in Oud-Miathenessc
115.por M2. 1
Voor den grond in Kortland (hierin oó'k
oude grond begrepen) 14 per M2
Baarbij boude men in het oog, dat' de
beschrijving steeds doorgaat, en Wel met
eene stijgende rente, waar de rentevoet
Zich in den lateren tijd m een. steeds op
loopende lijn heeft bewogen
Echter is het 0.1. geboden, dal ons be
drijf met niet te hooge grondprijzen aan
de markt komt
Wij meenen, dat uw Raad dau ook met
ons zal gevoelen, dat het in deze omstan
digheden geraden is bij eon verkoop van
ouden grond, als thans plaats had. de op
brengst gedeeltelijk voor reserve te bestem
men, Waardoor een correctief tegen hel
te hoog oploopen dear grondprijzen wórdt
geschapen 1
Zeker heeft men dan nog geen klagen
over de vgordeelen die het Grondbedrijf
voor de gewone gemeentekas afwerpt
Als voornaamste voordeel moet wórden
beschouwd, dat haar geheel de last van
rente en aflossing voor schuld ter zake van
aankoop en het geschikt maken van grond
is afgenomen.
Daarbij komt echter, dal de gemeente de
rente geniet van de reserve, die beg n 1923
11345 276 90 bedroeg, zoodat in 1923 weed
ontvangen £77.353.42. Baarbij ontvangt de
gemeente om de 5 jaar pLm. flOO.OOO,
hetgeen per jaar berekend, nog plan.
£20.000 uitmaakt.
Be reserve bedraagt volgens da balans
per 31 December 1923 f 3.093.427.99V2-
Uit exploitatie bezittingen en anderen
hooide leverde het bednjf nog een Winrt
ten bate van de gemeentekas van
f 14.401.84%.
Wanneer nu van de winst van dezen
ouden grond de helft wordt gereserveerd
en nog f 50 000 wordt uitgekeerd, mag de
gemeentekas over de pneslati.es van het
Grondbedrijf tevreden- zijn en zooals wa
llet vorig jaar in de memorje van antwoord
te kennen gaven, mag, waar men zoovele
groote en kleine finan&.eete onmdemoinin-
gen ziet Wankelen en vallen, de gunstige
gelegenheid Waardeeren, die ons wordt ge
boden om de positie van het Grondbedrijf,
dat te beschouwen is als een groote f!i-
nancieele imstoStng, op dergelijke natuur
lijke wijze te versterken.
Spr. voelt er niets voor om ingelijfd
te Worden bij Rotterdam, oendat wij zou
den Wonden een wingewest van Rotterdam.
Als Wie nagaan de politiek van de laatste
20 jaren, dan zien vrij, dat Schiedam is
gemaakt tolt een bewoonbare stad; zij is
nog niet wat zij moet wezen, maar zij is
toch veel vlerhetórd.
Maar als Schiedam bij Rotterdam is in
gelijfd, zal Rottendam niets doen in oud-
Schiedam, dan de uitvoering van produc
tieve werken.
In 'de plaats van. jvtoifewoonwijkeii, als
die hier in de laatste jaren verrezen zijn,
zullen we kazernewoningen krijgen. (Mis
schien dentó Rottendam, dat wij haar uit
breidingsplannen en stratenaanleg goed ken
nen en overnemen, zonder op onze eigen
belangen en wenschen te letten, maar dan
vergist Rotterdam zich toch.
En als die meening daar bestaat, dan
wfl spr. wel als zijn overtuiging uitspre
ken, dat de Directeur vian G. Wi te Rot
terdam zij'a potlood wel kan neerleggen.
Er komt geen Rotterdamsch stratenaanleg
of uitbreidingsplan over Schiedam's grond.
De heeren Slavenburg en Scb.effe.rs w.l eti
den Maasoever aan Rottendam afgeven ten
behoeve der RotterjJamsdhe havens en han
delsedschên, omdat de ontwikkeling van
den Nieuwen Waterweg een nationaal be
lang is, maar beide heeren weten nog niet
precies wat zij willen.
.Spr. is er niet de man naar, Om, als
hij voor iets is aangewezen, er dadelijk
een ander bij te halen. Natuurlijk moet
alles beschouwd worden uit het oogpunt
van eigenbelang en daarbij moet tevens
gelet worden op het nationaal belang.
Als de heer Slavenburg dat ook tracht
te doen, dan is spr, overtuigd, dat deze
met hem zal kunnen samengaan.
Het is lofwaardig van den heer Hijman,
als hij zichzelf niet bekwaam daartoe acht,
dat hij gaat naar iemand van wien hij
mag aannemen, dat die het wel weet, om
zich op eenig punt te laten voorlichten.
Spr, hecht geen waarde aan de beschou
wingen over cijfers van iemand, die op
het betreffend gebied geen ervaring heeft.
Nn vindt spr. niet den heer De iBjruin,
dat men. het met kan goedkeuren, dat
de heer Hijman dadelijk is geloopen naar
een particulieren" accountant om voorlich
ting te krijgen omtrent een gemeente
administratie, waar hij in den gemeente-
accountant een deskundige zou gevonden
hebben.
Wethouders zijn niet gewend te wor
den gewaardeerd, omjdat men de zaken
niet weet en zoo is ook de heer Montfoort
er toe gekomen te zeggen, dat onze ti-
nnncieele toestand niet sterk is
Spr. wit niets zeggen ten aanzien van.
de bekwaamheid van de heer Montfoort
en waardeert diens kennis. Maar al moge
hij een specialiteit zijn op het gebied
van handels- en bankzaken, op het ge
bied van gemeentelijke administrate is bij
geen specialiteit, anders zou liij niet in
zijn rapport hebben gezegd, dat wij de hel
ling afhollen.
Wij hebben de overtuiging, dat de Raad
met ons die bewering verwerpt.
Het lust spr. niet de beschouwing van
buitenstaanders uitvoerig te gaan Weer
leggen. 'De Raad is het controleerend
lichaam, en niet een groep menschen die
zich eigenmachtig als zoodanig opwerpt.
De afschrijvingen zijn zeer onvoldoende,
staat in het rapport van den par.iculieren
accountant.
De heer Van Noordennon heeft Vragen
gesteld in vferband met de zaak-Korsten.
De lieeren Biodideus en V. Velzen hebben
daarop reeds voldoende geantwooad Spr.
wil er nogmaals op Wijzen, dat, nu de
firma Kotsten de gemeente een proces
heeft aangedaan, voorzichtigheid bij1 de
bespreking Van deze aangelegenheid in het
openbaar gewiensebt is. Als aangevallene
m,oet de gemeente in de verdediging bhj
ven. Indien men ongelukkig is in zaken,
kan men trachten een ander voor zijn.
wagentje te spannen, maar als die ander
er huiten staat, heeft hij er voor te wa
ken, dat hij niet voor bet karretje ge
sponnen wordt. Geen ambtenaren, maar
spr. als wethouder heeft de zaak-Korsten
behandeld. Hij Is daarbij voorzichtig te
werk gegaan; stap voot stap is gezet.
De wethouder, met het geheele College én
de betrokken oommissie, dragen de ver
antwoordelijkheid. De firma Korsten heeft
de gemeente een proces aangedaan, omdat
zij beweert, dat haar iels opgedragen is,
tot uitvoering waarvan zij niet verplicht
was. De gemeente zal dit proces winnen,
maar do gronden, waarop deze uitspraak
rust, kunnen in den Raad niet besproken
worden, ze zouden uitvoerige besprekingen
met zich mee brengen Spr. heeft de aan
gelegenheid volgens eer en geweten op
de moest onpartijdige wijze behandeld, ech
ter daarbij het belang van de gemeente
steeds in het oog gehouden. De gemeente
heeft nu een keer mannen noodig, die
voor haar optreden, particulieren moeiten
hun eigen telangen behartigen. GecL Sta-
ten meenen, dat de zaak bij RL en W. in
goede handen is en ook de getrokken
minister staat aan onze zijde. De ambte
naren hebben in deze aangelegenheid tot
het uiterste hun plicht gedaan, maar heb
ben verder geen verantwoordelijkheid te
dragen.
Het Gemeentebestuur zal inzake den Pa
rallelweg doen, wat gedaan moet wonden.
Do particuliere bezitter van gronden
Wordt niet achtergesteld' bij de gemeente.
Die Maatschappij Kortland hoeft bV jaren
lang de medewerking van de gemeente
gehad, ofschoon ze ook wteleens op tegen
stand onzerzijds stuitte. Het geval, dait
■thans besproken wordt, betreft de hande
lingen van oen andeie maatschappij, die
de lasten vJtie schuiven op de gemeente.
Men kan wel een blok huizen midden in
een Weiland neerzetten en jdan de geméemte
voor de rest willen laten zo-gen De tijd,
dit dit gebeurde, is voorbij. De kosten
van dten bouwgrond en wat daarbij be
hoort moeten wonden verhaald op den
bouwter, die ze weer zijn huurder kan op-
loggen. Dit stelsel is veel beter dan dat,
wat vroeger werd toegepast en voorkomt
ook moeilijkheden, als een bouwer op par
ticulieren grond huizen zet en deze spoe
dig weer verkoopt.
Spr. zou er niet Voor terugdeinzen,
iemand, die b.vt in een polder een wo
nigwïjk stichtte, de volle kosten Voor riool
bemaling, enz., op te leggen De gemeente
heeft toch ook kosten om haar grond bouw
rijp te maken? Spr Weet niet, of de Raad
No. 2, 10 Januari 1925.
Naar het Engelsch van' PAUL CRESiWlCKj.
Vrij bewerkt door Ci. H. 1
HOOFDSTUK I.
„Ik blijf geen minuut langer onder dit dak",
zei ik, terwijl ik! heel boos mijn tanden liet zien.
Geen minuut langer niet voor alle graankor.
reltjes van de heele WeakM. Moeder laat me gaan.
Er is hier geen ruimte genoeg voor Wit neusje
en mij".
-„Goed, ga dan maar", antwoordde mijn_ lieve
moeder zenuwachtig. „Gla dan maal), als je het
met alle geweid wilt M-sechien trouwt Witneusje
wel; dan zal het nest leeg zijn want ik izou
er niet alleen in W lil en blijven".
Zij begon te huilen en zoo zag ik nuj'n moeder
voor het laatst gedurende langen tijd Zij wuifde
m[ij nog na met haar pootje, terWijl "Witneusje,
rrnjn zusje, dat de oorzaak van alle ellende was,
veroötwaardigd zat te snuiven. Ik wuJde tegen
mijn moeder terug en liep daarop vlug door het
stoppelveld, te boos om mij zelf rekenschap' te
geven waar ik eigenlijk' heen wilde.
Dit was misschien wel de duizendste maal,
dat ik met Wslneusje gek bbeld had. Dezen keer
had zij het echter al te bont gemaakt; ten jaer-
ste at ze mijn eten op, terwijl ik buiten (mijn
pootjes waschte en ten tweede verknipte ze irujn
spiksplinternieuwe molvdltenjas, om er een mantel
voor zichzelf van te maken. Ik had haar toen (ge
beten, waarop zij hard begon te piepen. Zo zei
allerlei Jeelijke cLngen tegen mij en ik antwoordde
natuurlijkmaar nu was alles voorbij1 en zou
den onze wiegen zich scheiden.
Zooals ik reeds zei, Wu. fide Moeder mij nog
11a. Toen beknorde zij Witneusje. Ut' hoop ten
minste dat zjij dit deed. Maar ik geloof .toch,
dat als Vader was blijven leven, de zaak anders
was aigeloopen.
In het begin liep ik' Wat ik! loopen kon) ofm,
zoo ver mogelijk van Witneusje weg te Jdomen.
Plotseling stond ik midden in een bosch. Mijn
woede was al bekoeld, maar did dacht er toch
niet over Weer naar huis te .gaan, neen, dat In
geen geval1 1
Het begon al donker te worden en id móest idus
naar een geschikte plaats uitzien om te over
nachten. Ik was juist bezig er naar te zoeken,
toen ik plotseling tegen een man aanliep! Een
soort man ten minste.
„Heb jij zoo'n haast?" vroeg hij met een vreem
de stem, terWyl hij me bij mijn staart beetpakte.
„Moei de soms naar den dokter?"
„Nee antwoordde ik. Niemand is ziek bij
ons. I aat me alsjeb] eft los".
„Zeker", antwoordde hij ,Is Niemand z'ek en
moet de doktor bij niemand komen' Ik denk,
dat ze wel allemaal zullen slapen. Zal pk
soms meegaan?"
Ik schudde zoo beleefd mogelijk van neen.
„Hoe heet je en waar woon je?" vroeg hij vertier
„Ik heet Grijspootje", zei id defag. „En Sic
Woon nergens", Ik kéék hem eens van ter zijde
aan Hi, was groofer dan afc en had ©en iheel
nieuwsgier.gen neus Zijn oogen glinsterden in
het donker:
Baar hij niets meer scheen te Willen zeggen
en ik mij met bijzonder op mijtn gemald gevoelde,
Wilde ik verder gaan. Ik bemerkte toen, dat bij
boven op mijn staart stond en ik Wilde rne Voor
zichtig los maken.
„Zeg", vroeg hij plotseling, „Kou je van uilen?"
Bat deed me nog meer haast maken.
„Goeden avond", zei ik, terwijl ik' mijn rech
tervoorpoot uitstak. „Het is al laat".
„Iaat?" vroeg hij verbaasd. „Mijn dag begint
pas Ik ben juist opgestaan".
„Maar ik ga slapen", zei ik' nog, terWijl ik
opnieuw een poging aanwendde om mij uit de
voeten te maken. „Hel is een uil!" gilde ik
van angst
„Dat wilde ik je juist vertellen", riep de an
der, terwijl ik me in de hoogte voelde gaan. lik
dacht niet anders, of mijn laatste uurtje Was
geslagen Zoo zou mSjn ta ventuur dus afloópeu,
bijna nog vóór het begonnen wast
Be Uil Meld mij steng vast en vloog met muj
weg. Zulke angstige oogenbl.kken had ik nog
nooit doorleefd. Al naijn ondeugende streken en
kibbelarijen met "Witneusje kwamen mij voor den
geest en ik vergaf zelfs .mijn zuster. In mijn
verbeelding zag ik weer ons gezel! g, warm nestje
met Moeder, die naast het gloelwormenlampje ons
goed zat te verstellen, terwijl Witneusje voorfaS
van de stukjes papier, die zij overdag m het iboscK
gevonden had. Reiden zouden nu Wel niet meer
aan mij denken, en ik piepte diep ongelukkig.
„Zou je mij niet liever weer op den grond! jztet-
Verwend Kindje!
In liet groote, mlooia huis
«®n het eind van 't dorp gelegen,
woonde sinds een maand of wat
kleine Jopie van der Steegen
't was een schatje om te zien,
zei haar kindermeisje „Daden
Broers of zusjes had. zij niet,
wèl een overvloed van dingen:
prentenboeken bij de vleet
sjieelgoed, schommel, wip en ringen
en tóch had ze zelden schik
dit is wonderlijk, vind' ik!
Alles wat ons Jopie wou,
mocht van moederlief „gebeuren,
en zoo "kwam het, dat het kind
dikwijls vreeselijk kon zeuren,
nu om dit en dan om "dat
altijd weer had Jopie wat!
Met de kameraadjes, neen,
'wilde het geheel niet vlotten
Jopie was een kleine nuf,
hield volstrekt niet van ravotten
bleef him daarom uit den weg
wat een rare Jopie, zeg!
liet weid winter en de sneeuw
lag dik op den Dennenheuvel
Wat een pret had nu de jeugd!
onder vrooi ijk, blij gekeuvel
sleedden zij de helling af
Joop zei, dat z' er niets osn gaf!
Heel alleen stond z' aan den kant
al die vreugde aan te kijken,
met Jiaar hondje en haar mof,
waar ze graag eens mee wou prijken
arme Jopie noem ik haar,
vergeleken bij die schaar!
Zeg eens, heb ik niet gelijk?
Zou j' ook lisver niet mee sleden"
dan als Jopie daar te staan
pruilend, mokkend, ontevreden?
neen, voor al 't moois bij elkaar
ruild' ik tóch niet graag met haar!
HERMANNA.
DES
t
