Herdenking; Krugers
geboortedag.
1 ijrshard fc's Hoofd pijn tablemen
Werkzaamheden in den
?oikstnm.
Van alles wat.
Des middags tegen tijd
van twee.
Raadselhoekje.
Op vc rsehfliemte plaateen. ia Nederland
herdenkt mem dezer dagen in openbare
samenkomsten de geboortedag Van Kroger,
den Staatspresident van do voormalige
Zuid-Afrikaunsdhe Republiek. Maar ook
m zulke bijeenkomsten nog achterwege
ItoVeu, gedenkt menigeen dezen dipperen
Voortrekker en heWhaft'gm strijder, dezen
vijzen staatsman, die tenslotte hol hoofd
buigend voor liet Allvstuur, grooter nog
Whs in de nederlaag van zijn vak, dan
bij groot was in de leiding van zijn land.
Heel Zuid-Afrika beeft hem herdacht.
Is bet v onder dat weer levendig wor len
de dagen van i-8991900, teen, meege
sleept door bet gevoel, de zoo kalme Hol
landers in vervoering ku laxnen en zioh
opwonden voor een begrip; zij achtten
het recht gekrenkt, zij zagen den stam
broeder in nood. Naast fellere nitingfon
was deze er een. dat men bij honderd
tallen hd wterd van do Nedca.-lantls.che
Zuid-AMkaansche Vereeniging, die toen
reeds bestond en dus niet om der wiEo
Van den oorlog werd opgericht; en had zij
een leden-campagne gevoerd, het wa
ren ear duizenden geworden.
Ock hier ter stede was de belangstel ting
groot; de afd. Schiedam en omstreken tel
de toen een 50 leden. Lezingen, zang
uitvoeringen, loivtaam-vertooningen Werden
gehouden en waren 'druk bezochtten
slotte stond een Tehuis vlo or Zuid-
'Afr ikaansche vrouwen en kin
deren in het middelpunt van de belang
stelling Kosteloos aan onze afd. afgestaan
door wijten den hoar Jobs. de ICuyper,
werd er voor ingericht het ruime woonhuis
aan den Buitenhaven-Weg, dat de ouderen
onder' ons nog kennen als dat van de
familie Van Dasseld-orp, Waar thans het
kantoor is van de firma Joh de Kuyper
en Zoon. Van alle kanten, van stadgenoo-
ten en van buiten, kwamen stoelen en ta
fels, gocdijnen en bedden, wlasch- en keu
kengerei, bed- en" hnisbondlinnen, kleeden,
lampen, kachels, alles Wat Voor beschei
den aahkleeding en tot bescheiden behoef
noodig was. En toen kwamen de mensdhen,
de meest over Batagaabaai uitgewekenen;
aanvaatkelijk vrouwen en kinderen, later
ook enkel© mannen, ecMgenooten Van deze
vrouwen, tenslotte wel 24 in getal. We
hebben etr goede bewoners aan gehad; ge
durende enkele jaren hebben zij er gast
vrijheid gano-ten, hebben zij! ook aan ette
lijken caider hen goed gezelschap gegeven
Geen wanklank heeft dit werk verstoord,
waaraan onder meer de namen Dr. C, J.
Y ailMut. Dr. J. Vink stcyn en A. W.
N. aan Luik a.rbomkm bijum Namens
den Sta uspavsideat nu abt ik \an Dr. Leychs
voor het Tehuis ontvingen liet po; trol
van den president, Va zijn haiul'eikennig
voorzien i
Haar aan al deze bemoeiingen kwam
oen einde, toen de Boerenoorlog een einde
nam.
lloo men zioh het bind van het treur-
spcl ook had gedacht, de Y|ru to van V e r-
oeniging, bevredigde velen niet Do
Boeren stelden beu te leur. De belang
sidling daalde ziender cogen. 't Getal le
den tram gestadig at En dit is er in den
loop dear jaren niet beter op geworden.
Vele ouderen vodden niet voor de nieu
we koers, die do N. Z. A. V. moest zei
len; vele jongeren, minder hekend met
al dien strijd daar in Z.-Afrika gestreden
en die tranen in de gevangenkampen ge
schreid, vodden zich niet muigetrokken
tot het werk dezer vereeniging, die zich
nieuwe lianen moest scheppen, 'k Zeg, het
ledental van do afdeelingen en dat der
Vereeniging dus ook, het daalde gestaag.
D© Boeien, zoo lang met. doze belangstel
ling gerugsteund, konden. 't nu zelf wel,
zochten immens elders hun heil. Zoo meen
den Veten.
En vandaag is liet zóó ver gekomen,
dat or liier slechts ehkJ© lotion zijn en
ik zelf niet woet of ik voorzit bar, secre
taris ol penningmeester van dn afdeel ing
bon, da|n wel allo drie dczio funcDes ge
lijkelijk beikleed. Vraag ik iemand me
zelf eens opporrend lid dor N. Z. A. V
to weiden, dan kijkt mm, nwJijèénd
lachend, meerit zijn 5 gulden wel beter
te kunnen gebruiken dan voor dit viool,
of vraagt: wat doel egentijk die NLiJ.»
Ztud-Afr. Vereeniging
Blaar was een tijd, dait de Beieren Re
publieken ens noodig hadden; dat was al
lang vóór den oorlog, toen zij eon beroep
deden op onze geldmarkt voor tien spoor
weg naar de kust, maar ze vcitiden geen
belangstcllku
en beerden onverrichter
zake torug. Daar was later eun tijd, dat
onze warmste belangstelling hun. ten deel
viel, teen zo dm Tifcanun,strijd opname®
tegen. Engeland en opiec&a lieido voor
het svamverwant volk ons tot deden van
hartstocht haast dreef. En dit was goed,
want ook iln het idiëele is hulp cn steun
voor den verdankte.
Haar thans hoeft het zich oprichtend
ZuM-Afrika, met een "oppervlakte vamruim
5 millicen kwadraat mijlen, liet klein© Ne
derland ia engere» zimnfet zco noodig, al
zoekt het den omgaing roet ons op zoo
menig terrein; thans-.echter 1 aft Neder
land mot zijla beperkte li bi canon ten.
zijn sterke bevolkug Zuil Vfiika noodig,
in) jiiiea zin dat al is Zuid-Afrika niet
vcor ons het gemakkelijk immigratte-g-bkid.
do beirekkmg.pl,! fel dit land chr onge
kende mogeüjklw.di in, waar on/u taal ge-
spioken woidt en verstaan, waar we ook
door do historie niet vreomdeli 'gen zijn,
\.cr den ham dataman en voor den mirt-
tecueet van greote bnteekeiais zijn on
daarmee vcor een ieder onzer, ai zijn do
voordoden biet aanstonds om lie zetten in
guldens Nederl. Courant.
Welnu dio betrekkingen op lelie gebied,
van taal en lotionen, van wetenschap en
kunst, van handel en bedrijf, bevordert
cn onderhoudt do Ned.-Znid-Afr. Ver. Zij
ij het medium ertoe. Dit werk is uittier-
ukrd nog onvolkomen, maar een beroep
weidt gedaan op de medewerking van al
ten dio wellicht juiste oritiok cefanen, maar
tlians inog buiten sLaan.
En cok plaatselijk doe ik sitelhg livedo uit
naam van het Al gom. Nederl. Verbond,
oen beroep op alten die nog voelen voor
de grootheid van ons volk en van ons
land Inderdaad, vcor het bedrag van het
lidmaatschap dezer Vereienigingen koopt
men zich niets, cLe belangrijk© maandbla
den daargelaten. Haar men gatuig', uit pure
liefde vcor eigen haiJ. en \Tolk vestige men
't oog on rLchto mm hel hart naar het
Zuid-Afrika van Van Rieboek. Een dwa
ting te meetaen dat Zuid-Afrika thans En-
gelsch is 't beeft eigen regeeriug als
Eng Dominion ein 't land is tweetalig
dat er voor Hollanders niets te doen len
geen plaats zou zijn; het tegurukso! is waar,
de betrekkingen zijn roeds cmvanrijk eri
kunnen cmivaingrijker weiden. Engeland
verstaalt bel: to let the dead past bury its
dead, en zijln vrcegerun vijand de hand te
reiken. Op Kruger's graf, is dezer dagen
door den Prltns van Wales een krans gelegd.
En de Zuid-Afrikaners hebben hst ver
staan zich neer te leggen bij de Raadsbe
sluiten der voorzienigheid, diu hel anders
deed koeren, daln da innigst» lieden hel
hadden gevraagd. Er valt te leuren, óók
vcor iederen meinsch uit dia geschiedenis
van dit latod en dit vclk.
Kruger's geboortedag herdacht, wil zog
gen: oplevende bolangstell.iig in de lage
tandem ir.er, vcor 't hooge land ginds bene
den dein evenaar. Wij megein gerust met
beide voeten op dien grond blijven en
daarbij eenige materiele!o belangen vcor
de toekomst in hel cog houcte.i, want deze
zullen we verwaariooaeln met Zuid-Afrika
den rue,te ke&rem. Haar Krugter's geboorte
dag herdacht wJ óók zeggen: aas sterken
aan zooveel geloof elr. zoov el kracht, als
deze held der wereld toonde. Eën stand
beeld vcor Kruger in Utrecht, pela eer voor
ens land.
Ter Ih erinnering aan Kïuger's geboorte
dag, ter herinnering aan. d© dag: m teen de
afd. Schiedam der Ned.-Znid-Afr. Yereteu
•bloeide en met dia bedoeling haar belang,
dat wil zeggen dat va'n onze verhouding
tot Zuid-Afrika een weinig te dLmem, heb
ik dit geschreven rti bereid gevonden de
Openbare Leeszaal cm daar tela toon te
stellen Kruger's portret net halndteokening
cn do geleid, brief van ids. Leyds, een gou
den Kruier Deed, «nug.i portitetten van
gasten van liet Tehuis omsiueiks 1900 en
een serie Ri.damte werkjes ever schoon,
welvarend on nijver Zuid-Afrika.
Voor het I dmaa.tschap der Nederl. Zuid-
Aürikaansche Vereeniging (f5.contr.)
richtte men zich tct J. Lechuer C.S z
13 stillen spoedig de ergste hoofdpijn g|
de ruimten aatelibben. Bij verplanten van
hoornen moet mem de stamini n teuj>.
zompe brand beschutten. Hen bind daarom
gewoonlijk eetn weinig fijn rijs om den stam
voorat aan de zolnzijde. Waai' gevaar be!
staat voor om of scheefwaaien, wordt eeia
paal vcor steunsel aalngebracht Beter is
hot, dezo vooraf te plaatsen, daar anders
licht de wortels beschadigd worden. Ge
woonlijk zal het inoodig zijn, de te' ver"
planten houtgewassen tevens te snoeien,
daar hij het rooien de wortels altijd lijden
en hierdoor hot opjnemtan van. ptantenvoed'.
set uit den bodem beliamnteid wordt. Door
nu cok eelnigo bovenaardscte dieelen weg
te ncmelrj, weidt het pvmwiciht hersteld
Jlen zorge echter, dat hfeirbij de gowefasch-
te vorm behouden blijft.
G.
Nu de bladeren wiaar bieigilaaein te val
len, is de beste tijd van verplanten vcor
de meeste hcutachiigei gierwassen weer aaln
gebreken. BLt vroege v.irplhntien heeft ver-
sclijlendo vcordieel'-ln. Ifat voornaamste is
wet, dat de plant vcor den winter nog
weer jonge haarwortels maakt, dus |nog
vast kcmL te staan. En njet de, zich daar
aan. ontwikkelende worteihareln wordl
straks in het voorjaar ai aanstonds weer
hel ncodige vocht en ptaniienvo.ds'el op-
gencmein, wat noodzakelijk is voor 'nieuwe
l ladproduotie en verdieivu gioei. Dbt ook
cok do bloei het minst Ie 'ijd.Ja heieft bij
een dergelijk vro g aterplan ten, l'gt voor
de hand. Verplanten meet sh teds met do
uooidige voorzichtigheid geschied-la, mian
denke er wei aan, dat clem plant, naast
bcvenaardsche deeli In, ook nog onderaaid
sche hectt, ion dat beiden gespaard moe
ten blijven bij 't verplantian, althans zco
veel mogelijk. Hen brg.lnt dus met den
to verplanten bcom of heosiier op ©enige»
afstand valn den stam, waar men de uit
einde» der meeste wortels vermoed!, oen
geut te graven, totdat men onder de wor
tels is. Dlaarna averdt de plant hoen en
weer bewegen, waarbij da mieesto aarde
tusschen de wortels uitvalt, en daardooi
licht genoeg wordt, om de plaint te ver
plaatsen. Gekneusde wertüs worden met
een scherp mes bijg'stmeden, opdat alleen
giadde wonden ontstaan, die gemakkelijk
overgroeien. Hein moeit Oen plant nooit
dieper plaatsen dam dezev voorheen stond,
Uefst zetfs iets ondieper, daar de losge-
werkto aarde altijd,-,nazakt Bij "het vcr-
ptantea meet de ruimte tusschiin dn on
der de wortels goed met fijne aard© aan
gevuld weiden. Op zware gronden kan man
daartoe gebiu.k maken van zand. Zoo noo
dig kan mefn, door water bij te voegen,
Rechtszaken.
De moord op aen makelaar Busch
Gistermiddag is voor de vjerd© kamer
der Ams tenia msche rechtbank het proces
tegen Huijlwijk voortgezet.
Getuige De Kort verklaart verder tegen
'de beschuldigingen van bekt., da; 'Ju| hem
aan zijn vijanden zou hebben verkocht,
dal hij cle bedoelde personen (Stihoipman
(e a.j hiel kende. P© president zegt: U
was. hang voor bekl. Waarom?
Get.Iedereen was bang voor hem.
Getuige vertelt daarop, dat het onjuist
is, dat hij van M. f3000 .ontvangen'zou
hebhe n. Hij verwijt held. thans de eene
misdaad 'op den anderen te stapelen. Hij
vil, aldus getuige, mij en mijn vrouw
in het ongeluk storten. Al zal ik niet in
de gevangenis komen, mijn naaan is reeds
weg.
Do verdediger zegtAk bekl. u ia de
gevangenis wil lielpen, voor welk feit dan?
Get. Door alle leugens, die hij vertelt.
Gei. Eeltjes wordt Voor een nieuw ver
hoor voorgeroepen. Ook than® kan hij zich
niet herinneren geholpen te hebben aan
het graven van den kuil. öp Zaterdag) kan
.Lij niet geholpen hebben, omdat hij dan
steeds ander werk had.
Een volgende getuige, 'de koopman P. J.
Radijs uit Rotterdam, Verklaart, dat Busdi
op den dag van zijn verdwijning onge-
vee- f 40.000 bij kidi had. De handels-
agent. L. Jans-en, uit Eindhoven, verklaart,
dat hij Busch op 22 Oct. 1915 des mor
gens ongeveer 11 uur in de tweedie klas
wachtkamer van het fetation. D. P, gespro
ken heeft. Rusch was toten met Claas-
sen en Lorettoi ©n zei de naar Amster
dam to gaan. 'Getuige sprak met Rusch
over den verkoop tan een jiarLij planten
boter, welke f80.000 kostte." Biusch wilde
f 60.000 contant betalen en de rest na
levering en liet een pak bankbiljetten van
flQ(P zien^Get. kon de partij echter niet
afgeven, daar hij tmel ©en ander onder-,
handelde. Hij zou Busch den volgenden
dag nadei berichten. Toen hij hem niet
kom vinden, vroeg hij Cktassen waar Rusch
tot een besluit gekomen; zij zou Grootvader alles
eerlijk bekennen. Zij begreep, dat het niet voldoen
de was, als zij "de gespen maar weer stil in het
kistje legde. Eindelijk zag zij, in, hoe verkeerd zij
gedaan had en idat de eenige manor oan'dit zooveel
mogelijk goed te maken was; alles le bekennen.
Behoedzaam deed zij de deur open en trad de
bïbl'otheek binnen. IHaar grootvader Liep zenuw
achtig op en neer, hij zag er bleek en ontdaan
uit IHïj twijfelde geen oogenbl k, of Tim had de
diamanten gestolen. Hio© hij 'dit echter gedaan
had. was hem een raadsel. I
Hij bleefstilstaan en deed zijn best te glimlachen
toen hip Nan zag.
„Lieve kind", zei hij vuiieudelijk, „Kom je mij
■eens opzoeken? Haar ik heb nn niet veel 'tijd-
Nanneke, want ik verwacht iemand bij miji".
„Laat mij alstublieft één minuut blijven", smeek
te Kan en daarna ging zlrj'haastig voort:
„Grootvader ik heb de gespen uiit het kistje geno
men en ze op bet partijtje gedragen. Eén ervan
had ik verloren, maar Tim had hem vanmorgen in
zijn kooi gevonden. H'dj kwam hem straks brengen".
Die oude heer ging zitten en nam haar op zijn
knie. „Zeg het nog ©ens, Nan, ik! begrijp het!
niet goed. tffod kwam je aan de gespen vroeg hij.
Nan deed nu in gebroken zinnen haar verhaal
en beefde over al haar ledematen. Terwijl meaesT
Trelawny naar haar luisterde, drong het meer
en meer tot hem door, dal Tim de waarheid had
gesproken, toen hij zei, dal hij den gesp in de
kooi had gevonden en dat de eikster hem daarin
had neergelegd.
Nan haalde dèft éénen gesp uit haar zak m te
vens het vergeelde papiertje.
„Tim beeft danajndere", zei zijl, ierwij! zij den
gesp op> de sohnjifëffiel legde. Met trillende 1 ppen
keek zij haar grootvader aan en stamelde: „ik ver
dien niet dat ik ze ooit weeT draag
maar het splijt mij zoo heel heel erg".
Hoewel de oude heer heel ongerust Was over de
ander© diamanten, vergat hij deze voor een. oogen-
blik, terwijl hij naar Nan's berouwvol stemmetje
luisterde. Hij trachtte haar tot kalmte te brengen
en sprak heel zacht en vriendelijk tegen haar, toen
Rupert plotseling de bibliotheek kwam binnen
stormen. i
„Grootvader, Jacob heeft Tim in den kerker
opgesloten. De hoorde hem roepen, toen ik' thuis
kwam".
,,Ik ga onmiddellijk naar hem toe", zei de oude
heer ernstig." „Nee, blijf nog even hier, Rnpiert;
ik moet je eerst wat vragen".
Hioewel het duidelijk bleek, dat Tim^ de waar
heid had gesprokem wat den gesp be'rof. geloofde
meneer Trelawny toch nog, dat hij het kleine
flu weel en kistje met den overigen inhoud ge
stolen bad.
Nu h'ij wist dab Nan hol gehaim|e kaslfcje jhad, open
gemaald. ,kon hij het verdwijlnien dar diamanten bet
ter verklaren. Nan had het deurtje stellig niet
goed gesloten en toen Tim bij de boekenkast
stond, was het waarschijnlijk opengesprongen. De
jongen had hej ïluweeiën- kisje gezien en geen
weerstand kunnen bieden aan de verleiding.
„Rupert, toen Tim hier was, heb je hem ©enige
oogenblikken alleen4'gelaten. Hïoe lang was dat?"
vroeg meneer Trelawny. t
Rupert bedacht zich een oogenbl.k en zei toen:
„Ik weet hef niet precies, grootvader. Ik denk
om .paar .rninijj^a"! -
„Be zal je straks zeggen, waarom ik dat" vraag",
hernam de oude heer. „Blijf Ke.r even wachten
met Nan. Ik wil eerst met Tim opreken".
Hij verliet daarop de b'bliolheék pn Nan. maakte
van de gelegenheid gebru k om Rupert alles te
vertellen, wat zij grootvader juist had toevertrouwd
"Rupert keek haar een ©ogenblik ontsteld aan.
Hij kon zijn eigen oorc-n nauwelijks gelooien.
,.0, Nan, heb je dat gedaan?" riep. bij'
„Prime slecht van je, ik dacht dat je de gespten
gevonden had in een laatje of iets anders, idat
niet op slot was".
„Ja, ik weet, dat het heel slecht van me was",
zei Nan, diep ongelukkig. „Ik heb er zoo'.n vrec,-
siellijfke spijt van", en zij barstte plotseling in
snikken uit.
Rupert sloeg ^ijn arm "om haar heen. „Alnne,
■kleine Nan", zeiAh'ij vriendelijk, ,,'tls goed, dat
je het verteld hebt. Je hadt ook! wel kunnen zwnji
gen. Je bent heel dapper geweest, hoor. Kom,
droog je tranen. Nan, en laten wij er niet verder
over praten. Ik weet zeker, dat grootvader dat
ook zal zeggen".
Op dit oogenbl k' kwam meneer Trelawny weer
in de bibliotheek terug. B|ij keek nog ernstiger dan
hij gedaan had, want hij had geen woord uit Tim
kannen krijgen. Eindelijk begon hij" te gelooven,
dat do jongen werkelijk niets van de ■liamantpn
afwist en het geheim van hun verdwijning ward
daardoor nog ondoorgrondolijker.
■Rupert sprong op, toen do oude heer birmem-
kwarn. „Grootvader, u hebt Tim toch zeker uit
den kerker gelaten?" vroeg hij' opgewonden.
„Nee Rupert, nog niet. Hij moet daar blijven,
totdat Jacob terugkomt", en hij maakte ©en af
wonende beweging met zijn hand, toen Rupert nog
iets in het midden wiildo brengen. „Kinderen",
ging mieneer Trelawny voort. ,,lk' héb een zwaar
verlies geleden. De diamanten, welke madame
d' Aulnay aan mijn zorg had toevertrouwd, zijd
verdwenen. Ik' ben bestolen. Jacob haalt de'n
veldwachter al". r
Reide kinderen zwegen een oogenblik hevig ver
schrikt. Uit hetgeen Nan hem zooeven verteld had,
begreep Rupert, waar de diamanten bewaard war
den. IBiij teek naar de plank, waarop zijn boeken
stonden en herinnerde zich, dat hij er eenige had
afgfenomen om ze Tim te laten zien. Maar hij' kon
niet, [hij Wilde niet gelooven, dat Tim een dief
was.
„O Grootvader, u denkt toch niet, dat Tup ze
weggenomen heeft?' riep bij uit.
„Lk. weet zelf niet, wat ik er iran denken moet,
Rupert. Maar ze zij'n weg. iHtoe zal ik Madam!»
d'Aulnay vanmiddag onder de oogen durven ko
men? Wat most ik' haar zeggen?''
Hij wende het gelaat van de kinderen af, opdat
dezen jf(et niet zouden zien en ging opmrieuw
naar de boekenkast. Ruper! volgddmem en vroeg:
„Kunnen ze niet in een reet sfijn gevallen,
Grootvader?''
„Onmogelijk'', antwoordde de oud© heer wan
h'opend. Jrl'et hout is heel massief. Kijk zelf maar.
Ze zij'n gestolen.''
(Slot volgt):
lots ove r de uitvinding
van hes Schaakspel.
Hoewel de uitvinding van het schaakspel door
sommigen aau Palamedes ©en Griek wordt
toegeschreven, zijn G© meeste schrijvers het er
tegenwoordig over eens, dat die eer aan de Ifliin-
doe's toekomt, van wie .do Pferzon het weer hebben
overgenomen.
De Arabieren vertellen hel volgende:
In Hindustan regeerde een jonge vorst, die on
danks zijn uitmuntende gaven, onder den invloed
van vleiers gekomen was. Ulij scheen z'ch om de
liefde zijner ondiordanen niet te bekommeren ©n
maakte zich zeer onbemind. Tevergeefs trachtten
zijn raadslieden hem onder Kot oog te brengen, dat
het volk de eigenlijke steun van den troon is on
een vorst zijn macht, vindt door zijn onderdanen.
Alle raadgevingen sloeg hij echter in den wind.
Toen gebeurde het, dat een Bramin, S ssa gehee-
ten, het schaakspel uitdacht om hem op duidelijke
manier te doen gevoelen, dal de Koning, hoewel
op zichzelf van groot belang, zi'dh zonde,r de mede
werking der overige stukken njet kan verdedigen
en evenmin aanvaÜenderwijs te werkfkan gaan.
■De vorst getroffen door de wijfzei waarop hem
dit onder hot oog werd gebracht, beloofde de les
ter harte te nomien en verbond zidh bovendien om
den Brami^jde belooning te geven, welkie deze zelf
wenschte.
Sissa nam deze gelegenheid te baat om den
'vorst het gevaarlijke van 'lirihtvaardiga beloften
te doen gevoelen en eischte zooveel graankorrels
als jhet getal der velden op het schaakbord zou
opleveren, wanneer men van één tot 64 maaJ
toe thet getal telkens verdubbelde.
De vorst lachte er om en stemde dadelijk toe,
doiejh' bevond tol zijn niet geringe verbazing, dat
de nakoming zlijner belofte zij'n macht te" boven
ging ©n dat hiij daartoe 16384 steden elk' met
24 korenschuren, noodig zou hebben, als tedere
schuur 174.762 maten tóoren,, elk ven 32.768 graan
korrels bevatte. (Rekenen jullie maar eens na', of
het uïlklomt).
Vit alles was zeer gesch''k'l om aan het nieuwe
spel eer groot© vermaardheid te .geven, cn ieder
wilde het spel van den Koning in het Perziisch
van den shall spelen, van welk1 woord ons
schaak afkomstig is.
De Chineezen, die aan de IRindoe's de ©er der
uitvinding niet betwisten, hebben dit spel reeds
537 jaar vóór d© Christelijke tijdrekening gekend.
.jil
Des middags tegen tijd van twee
Is 'to zoo'n aardig uurtje.
Gaan kimfers met elkander mee,
Vriendinnen, vriend of buurtje.
De eene helt bij 'd' and'r© aan,
„Zeg ga je mee? maar gauw dan".
En saam zij naar-een darde gaan,
Die ook weer daad'lijk mee kan.
Getwee, gedjie, gevier, gevijif,
„Ja soms ook wel gezessen
Z'ij stappen, stormen zonder kijf
Vol pret naar school en lessen.
Gaaa_Hifrp_Biet 't sterren-jurkje rood
En Pim met hrnine beenen t
Soms eeljes saam naar baas Veikoot,
Dien suikerbakker benen
De and'ren wachten elk schavuit
Wel buiten, snel belanden i
Pim, Hiep en 't zakjedoelen z'uit
Kleef-zuurtj' in klamme handen.
Aan d' overkant, je weet wel waar
Woont Gon? staan Vio en Ropje
Aldaags vroeg tasoh-gewapend klaar
Voor 'tklokhoed krnllenkopje.
Dat eind'lijk belt hoera in vaart
Gaat 't schoohvaarts op een draven
'n Straat verder haalt juist doodbed.rard
Piet Peper Ru van Raven.
Blond Josephientje in liet groen,
'n Vriendin aan elke zijde.
Komt babb'lend aan uit 'tstadsplantsoen.
Doet druk aan stoepen glijden.
Jij die geen middagschool ooit hebt.
Je moest er ©ons op letten.
Ho© binders toch voor 't tweeën klept,
Blij zon-gezichten zetten.
Och, 's morgens haastig j'eet en kleed',
Op 't nippertje te komen.
Vooiral ook als j' aan tenten deeelt
Of lang hebt liggen droomen.
Maar beusch, zoo tegen tij'cl vaii twee
Is 't zoo'n gezellig uurtje f
Op straat Le zijn, zeg, ga j' eens mee?
Dan krijg jijf ook een zuurtje. l
CLARA WITTE.
Oplossingen der Raadsels uit 't
vorige nummer,
VOOR GROOTEREN.
1. MoogkarspëL kaars, oog, hoepel, laars, kar
per, koepel.
2.' riamingo.
•3. IHleb je RooS OH MElk uitgestuurd?
IHjéb jc nog een dikke kteEL BErthla? (Elbe).
Z'OUÜËN DE RenpiAAJVlen. bijtijds hier kun
nen zij'n? (Dender en Aar).
W|at zijn je wangen roOD| ERna (Oder).
Je kwam gisterAVONd al vroeg thuils, Per
man. r (AVO»)-
4. K'oxmpas; kom, pas.
ia Prijs 60ct. Bij Apoth.en Drogisten.
I
(Sommie).
