KINDER-BLAD
SCHIEDAMSCHE COURANT
TOCH BEVRIJD I
No. 46. Bijvoegsel van de Schiedamsche Courant van 14 Nov. 1925
VAN DE
Naar het Engclsch van. G. MOCKLER.
Vrij Tewerkt
Door C. E. DE L1LLE I10GERWAARB.
3)
•lijf zou natuurlijk boos worden als ik zijin hooi
vertrapio; daclil hi£ „dat zou iedere boer. Maar
als ik niets vertrap, zal hij me toch n|iet beletten
een mooie paatdeobloem lo plukken".
ïllij klom dus over het hok en liep. hoe langer hoe
verder het weiland in. Spoedig vergat hij echter
hödetniaal op .het smalle paadje üe blijven en
sprong hij midden, in hot hooi, toen hij een pracht
exemplaar zag. Vóór hij haar evenwel losgemaakt
had, ontdekte hij een eindje verder een nog
mooiere en zoo gebeurde liet telkens. 'Rif had
een heel spoor iri hel hooi anlficrgèlalon en nier-
mand aiders dan Parker; zelf ontdekte dit, Parker,
die, gevolgd door zijn lcelijkcn buldog, juist cons
naar zijn. hooi kwam kijken, toen Joopi op het
punt was zijn paardenbloem. mee te nemen.
..Kwajongen, die je bent", mompelde Parker
boos. ,,Ik zal jou loeren om mijn hooi te vertrap
pen." Én terwijl hij zijn hond Root, sloeg hij .loop
die drak bezig was, gade.
.loop was heel tevreden over zichzelf, wang. hij
daolrl wel, dat Nel, als zjj deze prachtige paarden
bloem zag, hem zeker zou vergeven, dat hjj do
liar* had uitgetrokken.
Teiwij! hij vroolijk een deuntje floot, voelde hij
zich eensklaps bij zijn kraag p ikken en vóór Lij
eigenlijk begreep wat er gebeurde, zag lij het
woedende gezicht, van, Parker.
rjk zal jou koren", riep de boer zóó hard,
dat men het drie velden verder wel had kunnen
hooien. „Wat botcekent dat? Heb jc niet gelezen
dat hei hier verboden toegan'g is? Nou, geef eens
antwoord".
Joop had niet veel 1e beweren. U'ij was zóó
hevig geschrikt, dal hij niets tot zijn verantsch,uld,i
ging kon aanvoeren en hoewel hij eigenlijk niet
hang was voor den, boer oC diens luide, lioogc
stem, had hij toch ontzag voor don, buldog, die
al snulTelende en grommende om lreni heen liep.
y.Kun je n'iet praten?" begon Parker weer, hoe
wel hij Joop daartoe nauwelijks den tijd gelalen
had. „I5n soms ook niet lezen?"
„Ja, natuurlijk wel", antwoordde .Joop hoos.
„Dan zal ik jo eonls laten Zien, (wait ik met
jongens doe,, die mijn hooi heil erven en die n.'et
kunnien spreken, als hun iets gevraagd wordt",
zei de boer „Ga maar mee".
Terwijl Darker naar liet hek liep, moest Joop
hear wel volgen. De boei- njam. hem nu mooi
naar een schuurtje en ging voort:
„Daar kun je het verdere gedeelte van, den dag
doorbrengen,. Ik zal je daar opsluiten en je'don
tijd geven om na te denken over hetgeen je ge
daan hebt".
Do moed zonk Joop in, 'de schoenen, 'flfj had
nog niet eens ontbeten en begon honger te krïjf-
gen, maar toen lijij' .vlak hij het schuurtje kwam
en zag, dat or geen grendel op jde deur was, begon
zijn hoop te hot loven, 'lllij zou slechts behoeven,te
wachten, 'totdat de boer uil het gezicht verdwer
Ben was en dan gemakkelijk kunnen ontsnappen.
•Parker duwde Joop in de schuur ert glimlachte,
toen fiij zag, dat Joop opvroolijkto hij de ont
dekking, dal or slot Ujocih grgudeJ oipi(lo schuur Was.
4fk heb hier iets dat je heter in de-schuur zal
linuden dan een slot of een grondel. Je kunt,
de deur zelfs wijd openlaten, dat is mij gelijk,
maar ik raad jc in je eigen, belang aan geen slapt
buiten de schuur te zetten, Jllier, Nero. iZiiti je dewm
jongen? Nou, die is ondeugend geweest en mag
er niet uil, begrepen,'?"
Ncio gromde als een teeken,, dat hij1 zijn moester
begreep cn keek naar .loop's boenen,' alsof li'ijj
groolcn lust. gevoelde daarin te bijten.
De boer lachte. 1
...la, je zult er wel inblijvcn", zei blij want
Joo,p was verschrikt achteruit gesprongen,, toen
Nero zoo naar zijn beenen keek.
„ll'jj *zal jc niet bijten;", ging bijl voort, „als
jiji er maar niet uitkomt".
Nu begon Nero weer te brommen en ging vóór
de deur liggen, do oogon stijf gericht op zijn gei-
vangene.
Parker, die hel natuurlijk druk had en, al meer
tijd verloren had dan! hem lief was, Parker ging
nu hoerr, en was weldra uit het gezicht verdwenen
Joop cn Nero werden dus alleen gelalen en hoe
meer Joop naar den hond koek, hoo minder bij
hem vertrouwde. Telkens liet. Nero zijn landen
zien. Zoolang Joop stil bleef staan, bleef hij ook
rustig liggen, maar hij wendde do oogon niet van
hein af. Joop wilde eens zien,', wat Nero wol doen
zou, als hij probeerde uit de schuur Ie komen
en stak z'ijn voet even hulton. Onmiddellijk sprong
Nero op> en gromde en blafte zóó, dat hij haastig
zijn vck?o terug trok.
illel was maar goed. dacht Joop,, dat ,Nel en biesje
er niet hij waren,, want zli) zouden nog banger
voor Nero zijn. dan hij. Wat hem, zelf 'betrof,, was
bij aan honden gowend en begreep hij,, "dat zoo
lang b.i.j geen pogingen aanwendde om le ontsnapr
pen, hij veilig zou z'ijn. Maar het ergste was, dat
lij niets vuriger verlabgde dan te ontsnappen. Hij
