kreeg steeds meer honger, bovendien kon li ij de nieuwa paardehbloom nu niet bij ijds in Xel's tuintje nlanten. Dat maakte item nog bedroefder dan liet gemis van zijn ontbijt. HOOFDSTUK III. Nel raadt, waar Joop ge- li 1 e v e n s. Al heel gauw nadat Joop naar de wei van Paiker was gegaan, werd Xel wakker. „Liesje, Lies", riep zij. terwijl zij overoud za'. in haar "bed, ,,lic-b je vergeten, wat voor dag het vandaag is? Dot is jarig. Sla op. Feu 'half uurtje la'er waren de drie kinderen in den tuin en liet eerste wat Xel deed. was naar Dols hok gaan om bent geluk .e wcnóclhen. Zij nam hem in haar armen en gevolgd door Liesje en Pint, ging zij naar haar eigen tuin je om haar lieveling haar geschenk aan te bieden. Haar o,, wn|i|eeu vree sdij* e teleurs.elling. de p.mrdenihloem was weg. Zij kon baar oogen niet gciooven. Ken oógenblik bleef zij staren naar de leege plek op den grond, toen zei ze tegen Liesjei „Ken wild konijn heeft vannacht zeker de paar. dcnhloc-m opgegeten. O. Lies, waf zullen we nu doen Zoo'n gulzig wild konijn om Dols verjaais- geschenk op te eten". ,1,1 k denk niet. dn» het zoo gebeurd is", ant woordde Liesje. „Wilde konijnen liebben veel lek kerder dingen, in hun e:gen velden. Kijk. Xel. hier is je naat'denbloem. Ze is bijn<a dood". En Liesje, wier scherpe oogen de arme bloem plotseling opdekt hadden, nam baar van den talk, waaraan zij nog bengelde. Xu begrepen beiden onmiddellijk wie bun d'e poets gespeeld bad. .i,lk vind Joop den naarstai en valsch'.en jongen, die er bestaat", zei Liesje boos. jj'Het zou me niets lumpen schelen, wanneer hij alle bloemen uit mijn' tuintje gehaald had", zei Xel bedroefd, als hij mijn, paardenbloem maar had laten staan,." ...Joon was gistermiddag boos", ging Lesje voort ,,cn toen heelt hij het zeker gedaan. Huil maar niet Xel. Do! mag alle bloemen uit mijn; tuintje hebben. O, dat is waar ook. 'k'Hieb bef pas netjes gemaakt en alle bloemen afgesneden. Xou, geef haar dan maar een koolblad, daar is zo dol op". ■Doch Xel vond een: koolblad al een heel arm zalig verjaarsgeschenk voor haar lieveling. Zij haal de daarom een mooie bloemkool rut den' moestuin, keerde een leegen! bloempot om ging er op ziften en keek evenals Liesje en Pirn toe. hoe Dot op baar achterpootjes zittend smakelijk ontbeet. De tuinman was heel boos, toen hij later zag, dal de mooie bloemkool weg was. maar kon önl- mogelijk raden wie bet gedaan! had. Xel. Liesje en Pirn gingen nu naar liuis om zelf te ontbijten en daar hoorden zij', dat Joopl miet thuis was en al heel vroeg zijn kamer was uitgegaan. Daar Joop veel van zijn bed hield, begrepen zijl onmiddellijk, dat ie.s heel bijzonders hem er dien morgen zoo vroeg bad uitgejaagd. JjHiij zal wel gauw terugkomen" zei Liesje, „eu dan moet je maar eens flink op hem bromt men, Xel". 51 aar Joap kwam niet terug, zoodat zij zonder hem ontbeten en daarna weer naar den tuil gingen om te kijken, of ze ook een spoor!van bern ónj dekken konden. Xel raadde het eerst, waar hij ge- bleven was hoewel Liesje er ook bet hare toe bijdroeg. Zij was hel namelijk.] die tot de ontdek king kwam. dat haar schop uit de schuur verdwe nen was, waarop Nol begreep, waarom die weg was. ,VEl|ij! 'is zeker een njenwo paardenbloem voor Dot gaan halen", riep zij plotseling uit. „Ja,, dat gclooL ik vast". „51aar dan bad hij toch al lang lenig moeien zijn", bracht Liesje in, liet midden, „Er zijn er massa's in de buurl". ..Ja maar Joop zal niet de eerste de besle geno men hebben", zei Xel, .'Hij won natuurlijk de aller- m ooi de meebrengen. Hij zei een paar dagen gele den nog, dat de moois'.en in de wei van Parker groeiden en huilde ons uit, omdat wij die niet durfden plukken. En nou begrijp ik heel goed, vat er vorder gebeurd is. Paiker heeft hem na tuurlijk gepakt en houdt hem iwi gevangen. 0 Lies, wat moeten we tooh doen? 'lijf is onzie gast en dus moeten we hem bevrijden". /Ja, maat wij kunnen liem niet helpen", ant woordde Liesje. „En ik denjk niet. dat Parker hem naar de gevangenis gebracht heef:. Hij zal liem wel ergens hebben opgesloten en hem "door dien akelig en,, valsnhen Xero laten bewaken". „Dat is al even erg", zei Xel. Zij' zag er uit, cl zij zoo zou beginuien te builen. ..Weet je wel, Lies. dal Paiker eens een' jongen, die aardappelen bij hem stal. een heelcni dug in de goh uur naast bet hooiland heeft opgesloten met Xero om liem te bewaken? Dat heelt hij stellig ook met on,'zen armen Joon gedaan". '..Dan moeten we hem benijden", zei Liesje kordaat. Dit was rclfer gemakkelijker gezegd dan ge daan en bet was dan ook niet dan na veel oi er-en- weer geniaal dat zij een plannetje gevormd had den. waardoor ze hein hoopten te beviijden. Zij namen, een lang sterk touw moe. kropen door de haag en liepen ving naar Parkers veld. Intussoben begon bef Joop hard te vervelen, opgesloten f.e zijn ou dacht hij ook over een middel om te ontvluchten na. Tot nu toe was hij» daarin nog niet geslaagd. Eerst had hij geprobeerd vriendschap met Xero te sluiten, door hem te roepen, en allerlei lieve namen te geven, maar de homl deed, alsof hij niets boorde; daarna bewaakte hij zijn gevangene nog slrenjgor. Meermalen, had Joop niaar den grootsliea tak gekeken (Hij wist. dal als hij maar éénmaal op liet dak van de schuur kon, klimmen, hij ge makkelijk langs dezen' tak in den hoorn kon komen en zoo op den bcganen grond aan den anderen kant van do haag en dus ver buiten het bereik van Nero. 5Iaar daar hij hef dak niet kon bereiken, zonder de schuur te verlaten, moest bij ook dit plan opgeven;, le meer daa.r Xero bij zijn ininblo beweging uit allo macht gromde en zijn tanden lief zien. Er bleef bom dus niets anders over dan rustig ie wachten, toklat Parker hem kwam bevrijden. Meermalen wcnjsabilo bij echter, dat hij Nels raad toch maar opgevolgd had en n,ief op liet hooiland van den boer was gegaan. Do zon stond 'nu al hoog aan den hemel en bot werd heel warm. Joop, die zag, dat Xero in de schaduw der tak ken lag. wensclite niets vuriger dan dat hij in slaap zou vallen. 51aar hoewel dit er telkens Veel op leek, bleef hij toch altijd één oog openhouden en sperde hij hij de minsle beweginlg van zijn ge vangen1?; het andcie ook wijd open.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamsche Courant | 1925 | | pagina 9