Gomongd Meiiws.
HUMOR UIT HET BUITENLAND.
Raadselhoekje.
e. bol rechtstreeks jn ontvangst nomen
van de opgaren door de behandelende ge
neesheeien van de namen dei' ziekten mei
baar vonviikkeUngen, waaraan hun lijetors
bezweken zijn en deze Statistisch te ver
werken
f aan tc govern welke beroepen in de
wet moeten worden genoemd, bij 'welke
het noodig is, dat de werknemer een ven
klaring toeken©, waarbij hij den behandel en-
Jen gen-cesheer machtigt den controleoren-
den gc-hcier in kennis te stellen met zijn
gebleken of ziekelijke afwijkingen, waar
door hij zonder gevaar voor ongelukken
van hem zeil of van anderen zijn werk
zaamheden niet zon kunnen voortzetten.
Veiligheid en gezondheidsraad.
Draag sluitende kletemon
Als go drijfwerk gaat snieren.
G oz v ndh old sraaicL
De /rciudeerende notaris.
De Burgemeester Veiloop van Capcllo,
heeft tien verdachten notaris een. verhoor
afgenomen, waaibijt (loze een volledige be
kentenis heeft afgelegd. ,[n, totaal zijn 15
gevallen vair vermoedelijke jveiduisteiing
ter kennis van den burgemeester gebmeht.
Het betreft niet alleen hypo heken,, die do
verdachte krachtens zijn ambt moest af
wikkelen, doch ook gelden, die h'ijl uit an-
elevon hoofde onder (Zijn betasting hacl
Zoo was hij penningmeester van cle afdoe-
ling Capelle van de vereeniging liet Groe
ne Knus en trad hij op ais agent'van een
hypotheekbank.
Kaar burgemeester Yeil'eop mededeelde
is het Itol taal der verduisterde sommen
thans teruggebracht op ongeveer f32.000
Het systeem van ,don verdachte, om Kot
eene gat met jhet andere te stoppen,, maakte
dat aanvankelijk een, §om van f 70.000
becijferd was.
Hotelgast-inbreker.
Bij do politie te Daiiten is aangifte ge
daan vair een inbraak in hotel Dn Com
merce aan den Stal ensweg. Benige bidon
waren opengebroken Buj het onderzoek
vond de poLitio onlder dJD logocu-gasten toem
berucht Amsteaxlamscli inbreker, in hot be
zit Van inbrekarswerktuigeïi Voor zoover
men kon nagaan had hij echter nog geien
gelegenheid gehad iets weg to nemen i
Inbraak met geweldpleging.
Die gebroeders Nyenhuis to Tinaartoo
werden des nachts uerschr.kt wakker; jdrie
gemaskerde mariUeu waren de woning biin-
nengedrongcm, tweto waren mot revolvers
gewapend. D>e bewoners werden mot tie re
volvers in bedwang gehouden, terwijl aha
kasten wenden nagidzjcsn. Een portemonlnajo
met inhoud werd mdegenomen.
De inbrekers, dia per" rijwiel vertrokken,
gelastten de broeders «Ie woning 'niet eer
der te verlallen dan een uur na hun ver
trek.
Ka hot vertrek van de inbrekers rood een
wagen voorbij, den voerman werd alles me-
degedoold Uij^bqgaf zich naar den buurman
d;o onmiddellijk de poiitto waarschuwde.
Door den trein vermorzeld.
To Li-evehte gein. Groente, is do land
bouwer Ton B,, die per flets naai' Zulphen
was geweest, op den terugweg door een
van Zutphen komenden trein gegropen en
vermorzeld.
Onder een vrachtwagen.
De 30-jarige A! L. is to Rotterdam onder
een met "ètoenen beladen vrachtwagen ge
raakt. llij is aain ernstige inwendige kneu
zingen in het ziekenhuis overleden.
Verdronken.
Het dochtertje van den arbeider ,Van
Leeuwen te llijiiaterwoudo is spelender
wijs in (lc Loidsclio vaart gemakt en ver
dronken.
Door gas geslikt,
Door de huurt gewaarschuwd heeft de
politie te Arnhem in zijn woning dood ge
vonden den behanger J, liet bleek, dat
oen gaskraan boven de werktafel niet goed
was afgesloten, zoodat g.isverslikking den
dood veroorzaakt heeft.
Door een stier aangevallen.
De arbeider Di. iB| te Thosinge (Gr),
is door een stier aangevallen, met hot
gevolg, dat zijn rechterarm op Utee plaat
sen gebroken word. 'Ook kreeg hij nog
andere verwondingen. Door toegeschoten
hulp is hij ontzet.
Dame: De schoenen die ik hier kocht deugen volstrekt
niet, ze zijn zoo slecht gemaakt, dat ik er onmogelijk mee
toopen kan.
Waardige winkelbediende: Mevrouw, de menschen die
hier hun inkoopen doen, plegen niet te loopen
(Passing Show)
Jacht-bouwer, tot gegadigde voor een klein zeiljacht:
En wat ik zeggen wil, meneer, als je zoo'n boot koopt als
deze, dan krijg je meer as een boot, je koopt om zoo te
zeggen een soortement thuis. (Punch)
Veelgeplaagde vrouw:
eten klaar hebben?
Het hopelooze geval;
ik thuis ben.
En wanneer wi! jij vanavond het
0, een minuut of twintig nadat
(Punch)
Nou, ruk op, en laat me je bier niet meer "zien rond
hangen. - (Humorist)
Een gevuld Boeddha-beeld.
ngeveer een maand gelodou kocht Jan
Kleykamp, oen Neclorlandsche kunsthan
delaar, in Nowi York, een kolossaal groot
Boeddha-beeld, dat in een verkooplok'aal
in Greenwich Village geveild werd. D|it
bronzen b'edkl beliooide aan den omlings
overleden tooneekpder Richard Mansfiehl,
Het beeld is zoo groot, dat het niet dooi
de deur van zijn kunstsalon kW, doch
door do hirccdo vitiino naar b'innenn ge
haald moest worden. Hot weegt moor dan
een halve ton en do dietjen hebben het
's nachts niet gestolen, boon liet op het
tiotfoiT moest Mijlven staan.
Het geweldige beeld word doon- trans-
poillieden van zijn Voetstuk gehoschcn en
toen ontdekte niï, Kleykamp een bronzen
trommel, waarop wei diie duizend kleine
Boeddha's waren gegraveerd. 'Bjij hel oip-
liijschen van het beeld zelf ontdpklo hij,
dat ido Boeddha van Linnen Vol manus
cripten zat, o.a zeven groote Chinecseho
gebedenboeken en talrijke invocaties, go-
illustreerd met inkttoek'eningen. Enkele ma
nuscripten zijn gehouden, in fijne Chinee-
selie zijde. (Bij1 liet verwijderen dier pa
pieren kwamen handenvol kleine Chineo-
sclio munten en oen groot aantal steentjes,
waarschijnlijk halve edelstoenen te vjoair-
schijn. Sommige leken qi saffieren, anclei o
op robijnen. Dir. Kunz, een kenner op
hot gebied, zal alles onlderzlocken.
Mr. Kleykamp vond Voider een soort
paneeltje in den rug van den Boeddha.
De geüoo-vigen, die hun offers plengden,
schoven door die spleet muntjes en an
dere vooirWorpen Van walmde, tegelijk met
offers van rijst, ccderkouitsplmtors vlan do
arme Chineezen. Mr. IOeylcamp was van
plan om te onderzoeken of het hoofd van.
don (Boeddha misschien nog andere merk
waardige vondsten beVlubte. In die tijden,
waarschijnlijk stamt het beeld uit de 15e
eeuw, was het de gewoonte om oen of moer
manuscripten in hoL hoofd te verbergen.
Waarschijnlijk zal inen tot een „tropinatio"
van don Boeddha-schedel moeten oVoigaan.
Het stamt vermoedelijk uit de Il,onau-pfo-
vincio. Sinologen zuilen do interessante
taak ondernomen, alle geschriften to ver
talen om te conslaiteeren uit Welke land
streek en Welken Chineiosclicu tempel dcz.e
Boeddha stamt.
liet is een zittende Bjoeddha, in do
bekende biddende houding. ïïel beeld met
de piëdestal is meer dan 8 voet hoog.
Kleykamp betaalde or een kleine som voor
on zou het leusachtige beeld voor een
„song" gekregen hebben, wanneer do eige
naar van een Japansch theehuis niot had
meegedongen.
vriendschap gesloten hadden, en het speet hun
Mjna, dat de r eis op een einlde liep
Het was een heerlijke morgen, waarop dp Tafel-
berg en Kaapstad zich aan hun oog vertoonden.
Purper en groen, zilver, blauw en oranje de
prachtigste finten Hemden het wonderschoone
panorama, dat zich voor hen uitstiekte Chris ver
loor heelemaal zijn voorstelling van' Afrika, dat
hij zich als één groote zandvlakte gedacht had.
Onder een holderblauwen hemel zagen de reizigers
de witte huizen te midden der (heerlijke natuur
liggen.
Mijnheer Watts, de oude bereisde heer, genoot
van de verrukking 'zijner jeugdige vrienden. Het
mooie gezicht was hem bekend en hij maakte
hou op verschillende schoonheden opmerkzaam.
„(Natuurlijk is de Tafelberg zoo genoemd, om
dat hij zoo'n verbazend vlakken top' heeft", zei
hij', „maar misschien weten jullie niet, dat de
eigenaardige witlto wolk. die er overheen hangt,
en zich di kwijls over den berg uitspreidt, het ta
fellaken wordt genoemd, f
„Zien jullie wel", 'ging hij voort, „dat som
mige boomen glinsteren als metaal? Rat zijn de
beroemde zilverboomen van de Kaap. Ik heb
er vroeger eens een paar bladea' van geplukt ieh
en daar ik ze in m'rjin hut heb,, fed ik £0 )c
laten zien".
Edith vond vooral de gladde, zilvergrijze blade
ren prachtig. Z!ij was dan ook in! de (wolken,
toen de vriendelijke oude heer haar een! stuk car
ton gat met de woorden: „'Hier zitten er ©enige
tusschen, die je h'ouden moogt, Edith".
Gedurende de reis hadden de jongens dikwijls
in de geheimzinnige diepten gekeken, waar do
stokers aan het werk waren en waar zijl dikwijls
kolen hoorden scheppen. Zij en hun ouders had
den deze mannen tot hun niet geringe vetbazing
meer dan eens hooren zingen in hun donker hol.
'Nu konden zij echter uitrusten, want de boot
Itag stil. t
Mijnheer Watts was zoo vriendelijk do familie
Wharton zijn diensten aan te bieden, hetgeen zij
zeker dankbaar aangen'omen zouden hebben, als
niet en dat geheel ohverwacht andere hulp
was komen opdagen.
'Zij stonden n(og Hond te kijken naar do drukte
om zich heen, toen een breedgeschoudeid man
door de menigte drong en' Thomas Wjh'aitan van
het (hoofd tot de vosten opnam. Dit onderzóek
scheen hem te bevredigen, wanlt hij stak zijn groote
gebruinde hand uit en' zei hartelijk-
;,Ik geloot dat ik me niet vergis. D|it moet mijn
broer Tom uit Engeland zijn!".
Het was dadelijk weer ,.To>m" en „Ted" als
in de dagen van jhjun gelukkige jeugd. Het was
hier edhter niet de geschikte plaats om aan (hun
ontroering lucht te geven, doch' beiden voelden
meer dan zij onder woorden' brachten. Zij' waken
innig gelukkig, elkander na twaalf 'jaar terug
te zien.
Daarna werden moeder Wiharton en cle jongens
begroet, die hun oom zich' nog heel klein, (her
innerde en eindelijk Edith, die hfijl nog nooit ge
zien had. Oom Eduard sloeg haar aandachtig gade.
,yWat een teer popipetje. Een heel verschil met
m!ijn Lily. Is ze goed gezond, Suze?" vroeg hij.
1 Het bleek, dat Eduard Wjharton, die begin De
cember voor Kaapstad moest zijiiA besloten had de
aankomst van den Zeevogel af te wachten -en zijn
broer en diens gezin op hun verdere beis jte
vergezellen.
Toen mijnheer W|atts zag, dat zijn vrienden in
zulk g oed gezelschap waren, nam hij afscheid van
hen en binnen enkele minuten reed do geheel q
familie in de electnsoihe (ram door de breeds
stuiten van Kaapstad. Oom Eduard had er voor
gezoigd, dat de bagage gebracht werd naar Kot
hotel, waai- hiji verblijf hield. D|e familie kon dus
op haar gemak do nieuwe indrukken, in zich (op
nemen.
,JIot is alles veel mooier dan ivo verwachtten".
Dut was de gedachte,, die uitgesproken of onuit
gesproken, m allen opkwam. Do straten waren
breed, de winkels vroohjfc en mooi geëtaleerd on
de groote gebouwen indiukwekkencR terwijl de
voetgangers, die m grooten getale op straat lie
pen, er vaak heel anders uitzagen dan h'un land-
genootcn, liet krioelde er van kieuilingen, da
vrouwen droegen schei-gekleurde Meieren en de
mannon riepen luid of bliezen op) oen hoorn
bij 'het rondventen van hun waar. Rijtuigen reden
langzaam voorb'ij, doch de zoogenaamde Kaap-
kan-etjes, die doo>- twee paarden getio-kken
werden, kwamen veel sneller vooruit.
Hoewel het nog vroeg in den morgen was, was
de hitte bijna ondragelijk en niettegenstaande al
liet nieuwe een groote aantrekkingskracht had,
was de familie toch blij, toen zij in (hun hotel
aankwam.
Rust en ecnigo verfrissching knapte het gezel
schap weer op. De jongens bestormden pom
Eduaul met een massa vragen. Natuurlijk weid er
heel wat idoor de groote menschen besproken,
waarbij alleilei namen genoemd werden,, die jte
jeugd niet kende. Nu en dan spitste Chris jen
Antori hun ooren, want oom Eduard sprak niet
alleen over zijn vrouw, tante Alice, en hun doch-
teitje Lily, doch ook over hun zoon Diiok, (die
twee jaar ouder was dan zijn zusjej dus onge
veer zeventien jaar moest zijn en, zteker even
groot en bruin als zijln vader,
i ,bD'oor je baard 'heikende jk je niet dadelijk,
'Bed", zei Thomas Wharton tegen zyln bi oor,
i/naai toen ik je stem hoorde, wist ik genoeg".
„D'ick is het levend evenbeeld van zijn vader,
toen deze nog 'jong was",, zij oom Eduard en do
jongens wenschen niets vuriger dan dit „levend
evenbeeld" te zien.
HOOFDSTUK IV.
Nieuwe indrukken.
Hot verblijf iu Kaapstad werd door de jon
geren benut door het bezoeken van allerlei be
zienswaardigheden, torn 'ijl de ouderen zaken te
verhandelen hadden. Toch vond oom Eduard nog
do gelegenheid zijn 'neefjes en nichtje hier jen
daar te vergezellen.
Chris stelde voor den Tafelberg te beklimmen,
doch hiervoor was oom niet te vinden.
,i,!Nee, nee jongens", zei hi| „jullie weot niet
wat jo vraagt. Niet alleen is do tocht heel ver
moeiend, maar ook gevaarlijk. Die mist het
tafellaken zooals m'ijhheer W(atts juiie vertelde
maakt de hellingen gevaarlijk voor vreemdelingen
't Is meer Id an teens gebeurd, dat reizigers daar
door in den afgrond zijn gestort. Signal (Hill
zullen we bij gelegenheid wel' eens beklimmen,
doch ik wilde na jo moeder en Edith eens door
Kaapstad geleiden".
Ziij bezochten verschillende bezienswaardighe
den; de Gouvernementsgebouwen,, de Opeinbaro
Leeszaal, hot Museum en den prachtigca Planten
tuin. Hel kasteel, de kerken en de pleinen, falies
werd in oogenschouw genomen. Ër h'eerschte eon
gezellige drukte op straat en de kinderen, vonden
dat de inlandcis er in hun kleurige kleeclijT al' [Koel
grappig uitzagen. - -
„Wat voor taal spreken die menschen, oom?"
vroeg Edith.
„De meeste spreken een mengelmoes van IIol-
landsch, Poitugeescjh en Engelsch, alles door el
kaar. Onze zwaite bedienden, leeren ons echter
spoedig begrijpen". i
Een anderen keer maakten zij een prachligem
rit om die stad en vergaten niet den 'Signal JIdl
tc beklimmen,, waar zij de zilverboomen van
dichtbij konden bewonderen.
I Dioch de tijd brak aan,, dat oom Eduard lal
zijn wol verkocht had. en met z'ijln. inkoopen gereed
was. Hij begon inaar huis te verlangen en wilde
met Kerstmis een echt famdiefoest op Wharton
Kop Farm vieren.
„Wat is „Kop" oom?" vroeg EdiÜi.
„Kop" beteekent heuvel", antwoordde oom Edu
ard, „Kop" of „Kopje" is een heuveltje. Er jis
or een ^>p onze farm en we hebben hom naar
ons genoemd. Overmoigen gaan wijf er heen, want
morgen wil ik den jongens nog iets laten ,zien,
dat hen beter op do hoogte zal brengen 'dan de
langste gesprokken". i
i Den volgenden morgen hoorden de jongens
in de vroogte reeds de vroobjiko stem van hun
oom aan hun slaapkamerdeur.
1 ,,,Kom jongens, vandaag gaan Wijf er met ons
driéën op uit", 'riep hij, „maar we mootcn onder
weg zijln, voor de zon te hoog komt".
Het was reeds warm,_ maar toen de jongens
daarover klaagden,, zei oom Eduard lachend, dat
zijl maar eens moesten wachten tot Januari. Djan
zou het nog veel erger zlijln. Zhjf Ramden' tot een
eind buiten de fctad en toen zijl daarna) 'wan
delden, bewonderden zij de prachtige bloemen,
die er in 'het wild groeiden. Het blad ,in, don Saat-
sten tijd meer goiegend dan gewoonlijk, aoodat
alles welig groeide en volop in bloei stond.
„Het is nog niets b'ijf drie of vier "weken geleden",
zei (oom Eduard,, „toen was hot hier één on al
bloesem".
'Zij kwamen aan feenj plaats,; waar de grond ge
leidelijk daalde en keken om zich heen. Voor hen
stond een groot, wit voorwerp, dat de jongens vóór
een tent aanzagen en waar -omheen moor dan een
dozijn ossen stond of lag te rusten. Twee donker
geklemde mannen haalden water uit do burnt en
een groote foische farmer leunde tegen een boom
stam en genoot onder het rooken van een pijpje
van h et vreedzame t ooneeltje voor zich.
„Dit", zei oom Eduard, „is mijn vriend GH-
ham Zlij'n farm ligt nog voet vorder dan de mijne.
'Als hij naar Kaapstad gaati doet hij dit in een
ossenwagen en kampeerd hij ,op| eenigen afstand
van de stad. We zullen eens naar hern too gaan.
llijl zal ons stellig van allerlei vertellen", i
Oom Eduard',s vriend scheen hun in liet eerste
oiogenblik een vreemde baas. lljijf zag er vrijnorsch
uit, dodh het bleek spoedig, dat er een warm
hart klopte onder zijln barscji' uiterlijk. Nadat hij
een lang gesprek met oom Eduaid hadAnoodigdc
hij de jongens uit aan zijln maaltijd in den wagen
deel te nemen. Z|ij aten gretig,, niottieigelnstaando
do hitte. AV|ie zou gedacht hebben,, dat vlecsch
in blikjes en harde- beschuiten,, die zo van bor
den eten, welke zij zoo goed on z'oo Ikwaad
als het ging op hun knieon iu evenwicht moesten
houden, zoo lekker konden smajken?
(Na don maaltijd zagen de jongens met belang
stelling den zwarten koetsier en den „vooiloo-
per" zooals de man, die liet voorste paar os
sen leidde, genoemd werd inspannen, dat wil
zeggen, die dieren met oen juk aan dan 'wagen
bevestigen en aanstalten maken om hun reis te
vervolgen.
„Jongens", zei ooni Eduard, nnjln vriend stelt
voor oen eind mot liemf moe te reizen en wel
tot een station, vanwaar we por trein terug kun
nen keea'on. Jullie 'hebt zeker well luwt iu zoo'n
tochtje?"
De jongens wilden niets liever dan dat en de
gioote wagon zonder vooren, die or uitzag als
een tent, kraakte, tenvijl de zeven) koppels ossen
or vooi gespannen werden. D|e koelsiot- knalde met
zijn reusachtige zweep cn dc vooilooper groep
den teugel, 'die bevestigd was aan cle honeds
van het voorste span. Beiden/ hieven aliorici kreten
aan en onder veel iovon zette bat logge voertuig
zich in beeging.
In den op zichzelf ruimere wagen waien alle
goederen, welke de eigenaar in Kaapstad gekocht
had, opgestapeld. Biovenin bood eera soort hangmat
een gemakkelijke slaapplaats, zoodat do reiziger
in zijln wagen! kon overnachten^ terwijl eenige ge
weren, een paar veldstoeltjes ere wat potten 0n
pannen' aan don kant waren vaslgeauiakt-
'Wat de jongens bijlzonider aanlig vonden, was,
dat elke os een rtahm had ori daarnaar luisterde.
Zoodra or Gordon, Zwmlhop, of een antderon
naam geroepen weid. begon) het bewuste dier
harder te loopen, ook pis zijln baas hem ihef-
koozencl pp cle huid klopte.
(ÏVonlt vervolgd).
Oplossingen der Raadsels uit 't
vorige nummer,
VOOR GROOBEREN.
1. BARNEVELDt.
t k 'A t
K a R e 1
p 1 a 'N e e t
Bi jA R 'NI E V L Di
k 1 a V i e r
z w E r na
e L f 1
Di
2. Hout, zaag, mol, en; houtzaagmolen.
3. Winschoten, Wies, Sdliie, ton„ tin, twee.
4. Mathildc. 11 1 r 1
1YOOR KLEINEREN. i
1. Klok, vlok.
2. DENEMARKEEN.
Di i r k
b E u k
g a N" s
e h b E
e lm M a
m |A) s t
Rand i
a K e i-
pi o E r 1
i b e e N,
Bi
