K NDER-BLAD
SCHIEDAMSCHECOURANT
Bob's vergeetachtigheid.
Daarom.
No. 37. Bijvoegsel van de Schiedamsche Gourant van ft September 1926
Hill
VAN DE
Kaar het Engelsch van A. FEXN.
Vrij bewerkt door
C. E. DE LILLE HOGEJiWAARD.
(Vervolg en Slot).
ZUina. hot dienstmeisje vaa grootmoeder. was
bezig in de schaar hout te hakken, toen zij plot
seling gegil van den kant van den vijver hoorde.
Zij wierp haar bijl op den grond en zag even
later Jot haar onuitsprekelijke schrik fifth tot zijn
middel door het water waden, ifel leek v.], ol
de jóngen er nog verder in wilde gaa.n„
Mjnn /tic groot cu sterk was, liep den vijver
in cn greep Hol). Maar Bob duwde haar weg en
stamelde iels, wal zij niet verslond. Een tip van
een rood schortje,Vlat zij op korten afstand even
zag, ,doch dat in het volgend oogenldik weer ver
dween .bracht haar op de hoogte van hetgeen -w
geheim! ,was en zij' begreep, dat "üob's gebrabbel
Lintje'', beleekeiule.
In ,het volgend oogenlbik hield Mini een klein
hulpeloos Ifgaiu'tje legen ziel) aangedrukt en spoed
de zij zich weer naar den oever, terwijl zij Lob
met zich meetrok. De vijver was wel niet diep.
maar ,toch diep genoeg voor liet kleine ventje om
in te verdrinken. Mot gesleten oogen cn bewuste,
loos lag hjj in haar arm.
In den tuin kwamen zij grootmoeder tegen di->
,nit. haar dutje opgeschrikt angstig kwam
aanloopcn.
Zijl zei geen woord en keek zelfs niet eens naar
Hob, die zoo over zijn heele lichaam rilde, 'dat hij
nauwelijks op zijn 'boenen kon staan. Even later
waren grootmoeder en Mina met Jantje hij do keu-
keu verdwenen en zat Dol) op het sloepje ervoor
zóó .angstig en verschrikt in elkaar gedoken., dat
hij bijna niet eens wist dat hij' daar zat.
liet .duurde vreesclijk la,ng voor Mina weer bui
ten kwam en hein meer naar "de keukenkachel
nam, terwijl ze zei:
,.'X'u moeten we eens naar hem kijken en zor
gen. dal hij zich geen ziekte op den hals haalt.
Ik geloof bijna, dat hij er nog erger aan toe is
dan ziju broertje''.
Jantje lag nog bleek cu uitgeput in groot
moeders jannen en volgde de twee brji de kachel
met .de oogen. Bob slaakte een kreet van vreugde
Jantje ,wa.s niet verdronken.
.'fU, .grootmoeder'', snikte h'ij het plotseling uit,
terwijl .Mina bem zijn natte kleeren uittrok. ..Ik
was .hei 'neelemaal vergeten''.
Grootmoeder .schudde ernstig het hoofd.
.'.Ik dénk, Boh, dat je dit niet gauiw vergeten
zuil", (/.ei hij. ,.lk heli duizend angsten uitgestaan,
dat je broertje het er giet levend zou afbrengen".
Meer Averd er niet over gesproken.
En grootmoeder had gelijk, wat hij ook verge
ten mocht sh'ltig niet den dag. waarop zijn lieve
broerlje bijna verdronken was.
..Moeder, jïje 'line Dul is toch 'zoo'n gek kind''.
(Foei, {lopie, dat mag je niet zeggen. Dat wil
moeder niet hooren"
..'Xou ja, zoo'n raat' kind dan. Alle meisjes hij
ons .in de klas hebben at lang oen, zomerjurk
aan en zij loept altijd nog in haar dikke winterjurk
on z<? maar, dal ze 'I niet warm heelt,
at puffen wij ook. Hoe vindt u dat nu?''
..Is (1ine: misschien pas ziek geweest? OL' is ze
nog piet heelemaa! in orde?''
nee, ze is best, Ze heelt zulke dikke van
gen en een kleur ook".
-Moeder glimlachte. rlk zou er umr niet op
letten, kind; wat doet 'ter toe'."'
■Raai' alh: meisjes lachen c-r haar om uit en
plagen haar en lui zegt ze niets".
,,1'laag ,jij' ook mee?"
.Ja. wel een keertje, moes. 'I fs ook erg mal van
'fine. Wie doel dat nu".
(.Misschien .is er wel een reden voor, die jij
niet weet en die niets mal is".
Jopio zette groote oogen op.
'..Wat dan, moeder?"
...la. dal weet ik ook niet, maar je moet maar
niet dadelijk uitlachen en plagen., als een, kind
op school iels anders doet dan een ander. -Mis
schien .vindt ze 'Lzelf wel heel vervelend, maar
kan er niern aan doen, en, dan is *t wat flink, dat
ze toch niets zegt".
Jopie .dacht even na.
Moeder, Jtoorl u eens, ik zal Tine niet meer
plagen.
,,Z;d ,ik ock 's vragen, of ze bij me komt spelen
op oen censdagmiddaig? Ze is altijd zoo apart;
k geloof, dat ze hij geen enkel kind komt''.
Dat is best", zei moeder.
Den eersten niooieu Woensdag om twaalt uur
vroeg Jopie liet.
...Compliment van moeder aan jouw moeder en
of je vanmiddag hij me komt spelen".
"üne keek eerst verrast op, toen kreeg ze ecu
kleur en werd verlegen, ilk ik weet 'tnietj,
nee - 'k geloof niet, dat 'Lkan'.
annm niet? I'm nu even aan je moeder vra
gen dan loop ik mee".
