KINDER-BLAD
SCHIEDAMSCHE COURANT
Toch prettige Pinksterdagen
No. 22 Bijvoegsel van de Schiedamsche Courant van 4 Juni 1927
lillllH
VAN DE
door
C. E. DE LILLE HOGER WAARD.
„Hé, wat saai, echt vervelend niet Pinksteren
tlnils te blijven", had Loek de Klerk hoos uitge
roepen, toen Roeder op haar vraag, waar ze met
Pinksteren heengingen, geaiijtwoord had
„Wo blijven dit jaar rustig thuis, Loek. Je weet,
vader heelt het moeilijk in zaken en nu moeten
we allen zoo zuinig mogelijk zijh"
Roeder zuchtte, maar dat hoorde Loek niet eens.
Zo was geheel vervuld van eigen teleursteühng en
liet ergste was nog, wat ze op school wel zouden
zeggen. Allemaal gingen zo uit, allen behalve zij
natuurlijk weer! Alsof dat nu zóóveel kostte. Ellen
dig toch, die kale boel tegenwoordig, 't Was alles
even zuinig in den laatsten tijd. O, Loek haatte dut
akelige woord. Zij holde de kamer uit. De deur
sloeg hard achter haar dicht.
Roeder zuchtte opnieuw. Niet over de Pinkster
dagen, die zij thuis zouden doorbrengen. lHe kon
den toch gezellig zijn en misschien als ze heel
zuinig was kon ze op haar huishoudgeld wel
een kleinigheid besparen, om met een tram of bus
naar de bossehen te gaan, ile boterhammen mee,
dan kc uien ze als 't Pinksterzonn'etje wilde schij
nen, een heerlijken, dag hebben.
Neen, haar zucht gold niet de Pinksterdagen,
doch haar booze dochtertje, dat maar niet scheen
to willen begrijpen, dat liet luxedevcntje van vroe
ger ten einde was. En zij zou het toch moeten
begrijpen, moeten ondervinden in' elk geval.
Hoe veel gemakkelijker was Bertie. Die legde zich
bij de dingen neer en vond plezier in' allerlei ge
noegens, dio geen geld kostten en moeder steeds
voor do kinderen uitdacht. Bertie was opgewekt en
vroolijk. Wat kon het haar schelen, of de anderen
vroegen. „Waar gaan jullie met Pinksteren naar
toe?"' Had zij haar gisteren nog niet lachend tegen
Annie ten Iloet liooren zeggen: „O, dat is een
verrassing. RissehLen blijven we wel thui3, maar
gezellig zal het toch zeker worden".
Er werd verder niet meer over de aanstaande
Pinksterdagen gesproken, maar aan tien barometer
van Lock's humeur, 'die steeds meer achteruit
liep en tegen PLnsteren al héél slecht stondop
regen en wind, merkte moeder wel, hoe het er in
het hart van haar oudste dochtertje uitzag.
Zoo trad ,op Vrijdag vóór Pinksteren de korte
Pinkstervacantie in.
1 Vroolijk met haar bockenlasch zwaaiend, kwam
Bertie thuis.
„Dag moeder. Vacantie, heerlijk!" riep ze blij
uit.
Haar zusje kwam mot een norsch gezicht achter
haar aan. Alle andere kindereu gingen uit. Zij na
tuurlijk alleen niet. Dio domme Bertie scheen er
heclemaal niet ont te geven. Zij, Loek, kon daar
gewoon, niet bij.
„Weten jullie wel, wat wij met Pinksteren vie
ren?" vroeg moedor.
Bertie dadit even na, Loek dio heel goed leeren
kon en een uitstekend geheugen bezat, antwoord
de stug:
„Uitstorting van den Heiligen Geest".
„O, ja," beaamde haar jonger zusje.
„En wat dat beteekent?" vroeg moeder weer.
„Dat de Heilige Geest onder do menscheu ver
spreid werd, is niet, moeder?"' zei Bertie.
„Ja kindje. Gods Heilige Geest werd door de
leerlingen van Jezus op dien dag luide aan alle
menschen verkondigd. Zij begrepen, dat zij alles,
wat Jezus lumtgeleerd had, ook aan anderen moes
ten mededeelen".
„Was dat moeilijk, moeder?'" vroeg Bertie weer.
„Die leer to verkondigen was niet moeilijk, wel
haar na te leven'"/ antwoordde moeder.
„Ja", zei Bertie met een zucht, „en 'tis zoo
vreeselijk veel, dat Jezus ons geleerd heeft. Wat
vindt u 'tallermooiste, moeder?"
„Dat is moeilijk te zeggen. Voor onze Pinksterda
gen zou ik willen kiezenDraagt elkanders lasten",
klonk het van moeders lippen.
Niet een afgewend gezichtje stond Loek voor het
raam. Door de bloemen been tuurde zij in de
stille straat. Woord voor woord verstond zij het
geen moeder zei: „Draagt elkanders lasten". Zou
moeder haar last bedoelen, den last van vrije
Pinksterdagen zonder uit te gaan? Och, wel nee,
dat kon moeder niet ineeuen. .Moeder scheen hel
immers net als Bertie niets to vinden om thuis te
moeten blijven.
Zou moeder somsja. dat moest het zijn.
Moeder bedoelde: helpt elkander vaders last tv,
dragen. Vader, dio er tegenwoordig zoo slecht uit
zag eri toch voor ieder vari zijn gezin, ook voor
haar, brommige Loek, zooals zij zichzelf in dit
oogenbük noemde, altijd nog een vriendelijk woord
had. Eigenlijk was het toch voor vader ook heel
naar niet uit te gaan met de feestdagen. Hoe vroo
lijk was vader andere jaren geweest en hoe luwt
hij genoten van zijn uitstapje, dat zijn druk, een
tonig leven van veel op kantoor zitten, onderbrak.
's .Middags aaa tafel moest Loek vader er tel
kens weer op aankijken. Wat zag vader er vermoeid
-#
