Mantels. „DE PHOENIX", 68015. Cosinus. m m I É1 -1 Zaterdag 17 Maart 1928 BUITENLAND. lü! fe tfa töïf fm riA li De verdwenen Noodmunten. Uit de Tweede Kamer. M Si m. EBR8TBBLAD Diversen. m m. Wh iMi' '•'|J u" r" t> ge jior Uwuwat I 2.--, tiRiiCo pts |>um (SftO -- l'iijs week 15 cents. A b.on- jc'lpe Bnmmers i cents. Abonnementen «orloD dageJijb» aangenomen Intern. Te!..No. 68103 en 68617. 80*<a Jaargana. No. 18760 BUREAU: LANGE HAVEN 141 (HOEK KORTE HAVEN). Tel. 68103 en 68617. De zitting der voorbereidende ontwapeningscommissie Lusteloos debat. Litwmof aan het woord, Dienstwei gering op de Engelsche vloot. Een ernstig geval. In de voorbereidende oiilwapenuighcum- missie waagde men itet gisteren niet ia debat te gaan. En vooral durfde men lit wmof niet aan liet woord te laten ko men. Todi gdukte liet den Russischen af gevaardigde nog oen princ Lpieete- verkla ring af te leggenf waardoor nog cenjgo jiiet-geauiimoeide discussie ontstond. Litwinoi' herhaalde, wat ldj reeds in De cember bad verklaard, n.l. dat hij den gedaclüengang der arbitrage en veiligheids- commissie otn door regionale verdragen do veiligheid to verhoogen, principieel om juist vindt. Zcilke regionale verdragen zul len ons z. Lterug brengen tot den voor- oorlcgsehcn lijd, toen legen elkander ge richte bondgenootschappen een voor,durend gevaar voor den vrede vormden. De hoste veiligheid is algemeens ontwa pening: De heer Litwinof hoopte, dat, nu do vo.kenhondsstaten zed zoo tevreden zijn over de uitkomsten van het weak der arbitrage- en veUigheidscomniissie, zij de Russische ontwapeningsvoorstellen zullen aanvaarden. Na het van do zijde van den Volkenbond 'beweerde succes van den ar beid der arbitrage- en v ei lig iieisco mmi s- sde, is er toch geen aanleiding meer voor handen om langer met ontwapening te wachten. Duldt is, de oude Grieksche afgevaardigde, had weinig moeite deze opmerkingen van Litwinof to weerleggen. Bitot was hem na tuurlijk gemakkelijk aan te toonen, hoe do commissie voor arbitrage en veilig heid- aan de model regionale verdragen juist zulk eon inhoud had gegeven, dat zij gansch verschillen van de allianties uiLt den voor-ooriogschen tijd, en evenmin viel het Poliiis zwaar Li.winof's bewering, dat de veiligheid nu bereikt zou zijn en duïj tot ontwapening zal kunnen worden over gegaan, te beantwoorden met de verklaring, dat de uitkomsten van den arbekl der arbitrage- en veilighoiclsconirm'ssie welis waar bevredigend en bemoedigend zijn, doch dat, de verlangde verhoogde veilig heid nog niet tot stand is gekomen, zoo lang tlèze modelveidragen papier blijven en -niet door do staten, voor vTki ze zijn bestemd, zijn onderteokend on geratificeerd. Graaf Glauzel sprak in denzelfden geest, daarbij} de uitkomsten van het werk der commissie Benosj echter schetsende als „uitermate bevredigend", doch zijn slot woord wees in de richting, die de Fransche delegatie in deze zitting volgen zal, on- dank$ de „uitermate bevredigende uitkom sten' is Frankrijk blijkbaar van oordeel, dat de voortzetting van de ontwapenings- arbeid maar moet blijven stilliggen, totdat nog meer dan die „uitermate bevredigende uitkomsten" is bereikt. Natuurlijk kon graaf BcrnstorfC dit niet op zich laten zitten. Br aan herinnerende, dat men besloten had voor Maandag geen politieke beschouwingen te houden, vol stond hij er vandaag mede ziijn voldoening uit te spreken, dat de Praagsdie hijeen- komst der arbitrage en veihghoidscommls- sie op den voorgrond had gesteld, welk een grootc mate van veiligheid liet volken bondsverdrag roods biedt. Natuurlijk knoopte Bernstorff hier weder oen conclusie aan vast, die bij nimmer na laat do commissie voor o-ogen te houden. Nu, er zooveel veiligheid bestaat, is liet van DuifcschJand toch zeker niet te veel verlangd, dat eindelijk een perste stap op den weg der ontwapening gezet zal worden. Hieuw «lp waren de discussies uitgeput. Door J. S FLETCHER. Geautoriseerde vertaling uit het Engel sell door 1 Mr. G KFLLKR. 1'o-'11 daar, zooais de lieer Loudon gelaten opmerkte, de co-mmissie todh. wel „oen of andere'' resolutie- over hol rapport der arbitrage en veiiiglieidscoinmissie moet aan nemen, sprak men nog even over den tekst dier onverrmjdeïïjko resolutie'. Daarna ging" men to-l Maandagmiddag uiteen in do hoop, dat de Turksoko minis ter van buitenlandsehe zaken dan zal zijn aangekomen. Naar uit Londen wordt gemeld, baart daar ecu vraag, door kapitein ReJiair in het Lagerhuis gefield, vrij wal opzien. Beltairs vroeg den eerden lord van de admiraliteit of liet waar was, dat de be vel liebb er en (enkele officieren van liet slagschip „Boyal Oak", dat nu bij Malta ligt, hadden geweigerd aan manoeuvres mjedo ie doen en na deswege voor een krijgsraad te hebben terechtgestaan, naar Gibraltar waren overgebracht. Do finnncieeJe secretaris der admiral! toit antwoordde, dat liij nick over voldoen de gegevens beschikte om! hierop liescheid le geven. Nader inleidt men uit Malta op grand van inlichtingen uit marine-kringen, dal de schout-bij-nacht Gollard, bevelhebber van de Royal Oak", zelf bevel beeft gegeven zijn vlag neer te balen. De kapiteins tor zee Dewar en Daniel beiden officier op de „Royal Oak", zijn den 1 telen dezer uit Malta naar Enge land vertrokken. Col laid is op Malta ge bleven. Toor hel incident beslaat een ernstige reden, maar de viool-autoriteiten weigeren inlichtingen te geven. Er is nog geen behandeling van het gebeurde voor een krijgsraad geweest. In aanvulling op deze berichten wordt vernomen, dat de Engelsche minister Brid- geman. nog nader heeft meegedeeld, dat de vlag van sehout-bifnacht Coll aid niet van de „Royal Oak" is neergehaald, en de officier zich ook nog aan boord van £ijn vlagscliip bevindt. Wiel is hij mei de kapiteins ter zee Daniel en T>ewar door den bevel voerend en admiraal voor'oopig van zijn post ontheven, in afwachting van het onderzoek door don krijgsraad. Brid gen na n zeide nog, dat de admiraliteit nog geen inlichtingen had over den samen hang der gebeurtenissien, maar dat het waarschijnlijk een ernstig geval van in- suhoTflinatie gold. De Ver S t a te n i n N i ca r agg u a. Er zullen zoo- spoedig mogelijk nog twee bataljons mariniers naar Nicaragua gezon den woelen, om mee te helpen bij liet hand haven van de orde bij de a.s. verkiezin gen D c V c r. Stalen e n T a n g e r. De Ver. Staten hebben aan Engeland, Frankrijk, Spanje en Italië doen weten, dat ze zicli volledig hun rechten voorbe houden tegenover de beslissingen, dito le Parijs genomen zullen worden over de kwestie van Tanger, voor zoover die ver band houden met de Am-oriknansche bo- .nnze.n in Tangm. -17) „Zoo? Wachtte CPlard dus Bronsdaj-e zelf af?" „Elk oogcnWiic. Een ieiit is, dat hij dien- zell'den namiddag nog bij het „Üravencl-o Hen." aanliep om te informeeven." Pcnlliony bleef nog oen oogpnbük. pcln.- zendo zitten; vervolgens ha aki e hij zijn hor'oge voor den dag en raadpleegde liet. „Over doen, vriend," merkte hij op. „Veel Ie iaat voor mij. Bedtijd Zet nu alles uit je gedachten tot morgenochtend, ik hen dat ten minste wol van plan." Maar Sievenega was- nog te jong en te geestdriftig om den raad van den ouden de tective te- volgen; hij ging naar bed, het. hoofd vervuld met de jongste feiten of raad seltjes, zooals hij zo beschouwde, en hij stond cr mede op. Pin hij bleef "er over Peinzen, 'terwijl hij naar liet station ging, teneinde ftenthony uü'goieide te doen. Maar date up.rtl zijn aandacht door andere din gen in. beslag genomen. Dp eerste, dLo bij zag, b,wij! hij Ponl'h'ony naar het per ron vergezelde, waar diens trein reeds tot vertrekken gereed stond, was Barbie Lans- dale; zij leunde uit liet raampje van een 1 coupé, In een ernstig gesprek met Oswald Clevorley gewikkeld. Blijkbaar ging Barbie uit de. «iad en deed 'Oswald haar uitge leide. Feu oogenblik laler was zjj, ovenals Pcnlhony, vertrokken en na met zijn wan delstok nog een laats ten afscheidsgroet ge wuifd ie hebben, drentelde Oswald naar SLevenego toe ,Rijk„" zei hij, dat treft, „ik was juist van plan u in uw hotel een bezoek te brengen." „Ilcel rrleadelijk van u," antwoordde Stevencge, „maar u zoudt me niet iliuis getroffen iicbhen ik heli vanmorgen heel wat te doen." „Toch onbegonnen werk, hè?", merkte Oswald schamper op. ,/inUissclien onderste] ik, Jat u liet* niet zoo druk heeft, of u kunt wel een half uurtje aan mij afstaan, ïtet is om die schilderijen van mijn vader, die aquaiellen, waarover ik u ai eens ge sproken heb. U heeft ze nog niet eens ge zien I" „Geen tijd voor gehad," riep Stevencge uit. „Als u eens wist, hoe duik ik het heb." „U zoiuli naar mijn besobeiden meening uw lijd vcd aangenamer Inmnen besteden," zei 'OmViild op humoristiscihen toon. „Mot soiiiideien bijvooahee]d. Inlusscben, heeft u lust ze le zien?" „Groeten lust zelfs," bekende Sievcnego, „als ik er een uurtje voor kan vinden," „Zie dat dit dan vandaag nog gebeurt, waarde heer," 'viel 'Oswa'd hem in de reden „Morgen zijn de aquarellen er niet meer. •U moot weten, dat ik sic vorkoshl heb. (Vervolg). Het om\-eip „Wijziging dor Ongevallen wet 1021", dit na do afhandeling van hei init',at>cl\ ooi«.e! Zij'sUa aan de orde kwam, boet in de wandeling het Fabricksariseu- wetje". Fn dat is waailijk geen slecht gekozen naam, de strekking van het ont werp is toch voor lichte ongevallen de Rijksi erzekeringsbank uit te schakelen, als er een door de Rijksverzekeringsbank er kende geneeskundige dienst, aan* de fabriek of de onderneming verbonden is. Dat dit ontwerp van goede overweging uit gaat, weid in de fCamolr algemeen erkend, en hoe kon hel andera, waar de fabrieks- ails alleen waarborg schopt, dat bij oen ongeval medische hulp direct aanwozïg zal zijn? Utet ontwerp is eigenlijk vrijwel liet- zelfdo als ln-L rapport daarover van de Siaaifrcommis-ie, die onder hei praesidimn van Dr. Nolens iieeft vergaderd, en waar men bij dit oniweqi o-ok van mooning over mocht veraehill-en, niet over de vraag, of aan de commissi-e-Nolens lof toekrvam, dat zij zoo gc>ed on zoo spoedig bad ge werkt. Men zou dus zoo zeggen, dal dit ont werp geen tegenstand zou hebben gevon den, Maar dat was met het geval. De so- ciaal-democratisclie lieer Sann.es, die inzake do sociale verzekeringen de woordvoerder van de S. D'. A P., is, noemjto het onb- werp, juister gezegd bet instituut der fa- bri-eksartson, er een, dat op zicli zelf, bij een ideale samenwoiking timschen werk gevers, werknemiei's en artsen, belangrijke voordeden kan bieden aan alle betrokke nen, maar dat nu eenmaal in deze kapita listische maatschappij een zaak is, die gevaren meebrengt voor de besnorimg van de rechten van hen, voor wie de Onge vallenwet iu liet Jouen is geroepen. Wüj zullen nu die „kapitaüsche maatschajj'pij" maar laten rusten, want, ontdaan van al Ie sociaal-democratische franje, komt deze uitspraak hierop neer: Wij, woordvoeatecs :van de arbeiders, voltrouwen het zaakje niel recht. En de spreker ken zicli daarbij beroepen op het feil, dal zoo-wel de mo derne als de Katholieke Arbeidersbewe ging, inzake het instituut van den fa- biieksarts, hoewel zij* dat instituut op zich zelf waardeuren, van oordeel zijn, dat liet iri-eL aan redelijke eisciveu voldoet, dat b.v. de vzij'o artsenkeuze, met wat de eer ste hulp "bij ongevallen betnefl, maar bij: de verdere behandeling van den patiënt, daaidoor dikwijls illusoir zal worden ge maakt. Is er reden voor wantrouwen? Wij moe ten helaas deze vraag bevestigend beant woorden. F,r is in het rappnrt-Nolens ge constateerd, dat de fabri eksarls door den ondernemer aan hex slachtoffer van. een ongeval wei eens ook als behandelend ge neesheer 'is opgedragen; dl wal erger is, in strijd met de Ongevallenwet, zijn er fabricksarteen in de Mijnstreek q^weesi, die geen aangifte van lichte .ongevallen hebben gedaan, waardoor de betrokkenen huil reelit op uifkecring vbljcns de On gevallenwet verteren zagen gaan. Wij' kun- nten zeer goed begrijpen, dal dit kwaad blctfd beeft gezet, en dat terneer, waai' Minister SJotemnker de Bruine, in de rede, waarmede hij do commissie-Notens inslal- teerde, deze wetsontduiking tamelijk ver goelijkend heeft besproken. Een andere grief van de S. D. A P. togen den Mi- nisier is, tlal in die com mis1-' r-Xoleim liet arbeiderselement te weinig rerlegonwcor- digd zou geweest zijn. En men behoeft geen sociaaldemocraat te zijn, om in deze wantrouwen 1e koes teren, ook de oud-minister Aalbersc be- lraudr hei. lal dit ontwerp in tweëerlïi opzicht onder een kwaad gesteinie is ge- horeir In de eersLe pkiats, om lal liande- l'ngpii ia strijd mei Je Ongeva'lenwet, ha'i- d eb neen die in verscbi lende greote be drijven veerkwamen, tot-de indiening daar van aanleiding gaven, In do tweede plaats omdat daardoor een geest van wantrouwen is gekweekt, die voorshands wel niet. uit ie roeien zal wezen. En de werkgevers zijn hier niet zonder schuil, al was hol dan ook bij sommigen, tegen hunne bedoe ling, Wat toch was het geval? Waar een f.ubrieksails aan de onderneming verben den was, weid allengs maer onderscheid gemaakt tusschen ietsol oil ongeval Letsels waren dan do geringe ongevallen waarin kon volstaan worden met de hulp va ft den verband meest er, maar van deze tetse'.s werd -Jan ook geen aangifte ge daan, waardoor heel wat paparassenrom- mel weid vermeden. Dat was we', in strijd met do wet, want daardoor verviel het recht op do schadeloosstelling door de Ongevallenwet bepaald, maar do arbeidoi had er geen schade van, ook niet van liet. verzwijgen van ongevallen, waardcoi de arbeidsongeschiktheid korter dan ze, weken duurde. Maar zij hadden er wè. schade van, als de fabrieksarts zich vergist iiad en wie onzer is onfeilbaar? en uit het zoogenaamde letsel aia «enigen tij-,, langdurige aibeidscngescliiktheld ontstond, want dan was de lijd verstreken, omrecln te doem gelden cp een uitbeering volgens do Ongevallenwet. Maar was de slotsom van den heer Aal- be-rse, dal lüj gaarne aan dit we.sont wrap zijn slem zou geven, do heer Sannes en zijn partijgenoo-to mevr. do Trips Biuin-, dachten daarover anders. Hiel ent- weip bleef voor hen onaannemelijk, zoo- Long de werkgever, zij het dan ook na erkenning van do Rijksverzekeringsbank van zij ii geneeskundig apparaat, den fa brieksarts benoemde; dit moest door een gecombineerd lichaam geschieden, dat wit zeggen door de Rijksverzekeringsbank in ovencg nmt de vakvereenigingen en den werkgever. De Vrijlieidsbondor Boon fen de (christ. hist.J lieer Snoeck ibenkemans, waren zeer met liet ontwerp ingenomen; van anti revolutionaire zijde werd bij do a'gemeene bescnouvingen over dit ontwerp geen woord gezegd. De Minister verdedigde zicli tegen de beschuldiging, dat hij bij de instaWa.ie van de commissie-Nol ons in zijn rede de wets ontduiking zou hebben vergoelijkt door er aan te herinneren, dat hij reeds op 1 December 1926, toen de sociaal democrati sche hooi Drop dit geval in Ret porting bracht, geantwoord had: „wal het verle den beh"ft, is het woord aan den rech ter, nat hel heden betreft wordt de wet thans 'uuvkeurig uitgevoerd". Deze ver dediging lijkt ons al heeL slap, trouwens er is aan dezen bewindsman niet veel sterks, ttanl wat belette hem naast dit woord, in d:e instateatiere-de een woord in 1e vlochten, waarvan veron.waardiging bleek, over de wetsontduiking, die de indie ning van dit wetsontwerp noodzakelijk had gemaakt? Niets immers, liet was integen deel plicht onx zulks te doen; wie za! eerder voor het hooghouden van de Wel ojdvomen dan een minister? Wat het verwijt van eenzijdige samenstel ling van do commissieNotens betreft, was de minister zoo gelukkig eg op te kunnen wijzen, dat do Katholieke vakvercenigings- leider, het Kamerlid Hermans, de samen stelling clier commissie geprezen had als een, waarin allen vertrouwen kunnen heb ben. De minister beval zijn ontwerp aan, nis in het belang der arbeiders, als een verdere stap op «en weg, waarop een ded van de Staatstaak overgenomen wordt door de Maatschappij, en liij voor zich. had de vaste overtuiging, dat dit ontwerp niet zoo lang zou behoeven te werken om die gowensehte steer van vertrouwen te schen ken, die op dit oogenblik tengevolge van debetreurenswaardige wetsontduikingen, die hadden plaats gehad nog niet te be reiken was, maar juist dit wetsontweip was daartegen een breidel. Dit alles verzoende de S.D.A.l'. niet, en hunne oppositie scheen zoo onwrikbaar, Jat zij den lieer Snoeck Henkemans kriegel maakte, zoodat hij tot de ui ing kwam, dat onze sociaaL-democraten beter zouden doen met cr voor uit te komen, dat zfj de wet- 'eli|ke regeling van het instituut van do fabrieksarp- niet wildon, dau zoo stelseJ- natig rppo-sitie te voeren. En inderdaad zj kwamen met ecu amendement, om de labrieksatts te laten benoemen door de ilijksvei zekeringsbaik in overleg met de vveikgevcr en de vakvere-enigingen. en dus niet door den werkgever. Daarenboven had Mevr. Je Tries Bruins no-g een ander amendement om uit het' wetsontwerp de bepa'inj to schrappen, Jat de contrêio op de nocdzak-alijkheid van het neerleggen van den arbeid on hel her vatten van dien aan den fabriek sari s zal' spgedraigmi wo-rJen, welk amendement Irani doel had den fabrieksarts iu deze geen ba- voorrechte positie te geven boven dordoor de Rijksverzekeringsbank aangeweaen ga- necsheer daarvoor, aan wien do arbeider wellicht, da voorkeur geeft. D» (vrij z.-Dcrn.) heer Oud koos in doze can middenweg;' dcca het voorstellen van -cca nm-ande-ment, om de bene ran iaiig vainlc fabrieksaiiseuaant de goedkeuring van do Rijksverzekerings bank te onderwerpen, wat natuurlijk weer heel veel vereier gaat, dan <te erkon-j n i ng door do Rijksvei'zekeri ngsbank van! den ganeeskuTiiligcn dienst aata een fabriek.' Minister Slotmaker de Bruine vond. dit amendement zooals bij eerst aoiile inirat ncc-dig, maar nam bet ten slotte maar over, Wij weten, natuurlijk niet, wie bom dat ingeblazen heeft, maar het was oen han dige zet, hij nam daarmee toch. onr zoo te zeggen, den sociaaldemocraten dien wind! rot do zeilen. De (Kath.) hoer Veraart kwam met een amendement om aan denj fabrieksarts den ra's-eb te sletten, dat zie top genoege van de Rijksvcrzekviigsbank tem,' minste één jaar als chimrerhdi assistent! moesten werkzaam graveert zijn. De ptac tische onmogelijkheid van. dozen oisch ward! /oo helder uiteengezet, dat professor brat amendement introk Eindelik waren emej drie amwi'tementen-Boon. dj-e nl'.ra vraieen- voudiging beoogden Hij trok twee daarvan ui. nadat de Mi nister er op gewezen had, dat er ook ver eenvoudiging is, die wantronv.cn bij dran arbeider kan wekken. Zijn aimnclement om den eisch te laten vervallen, dat do werkgever verplicht is iedere week een rff schrift van de nieuwe vermeldin gen in bet ongevallenne.'isier le zenden aan liet bestuur der Rijksverzekeringsbank en aan het districtshoofd der Arbeid.v insjiectie, en met <e«i u i tf röksel daar uit genoegen to nramen, werd door den Minister overgenomen. Gelukkig, want al denkt een groot draal van onze bevolking, dat men ernst recht veilig is, als iets op papier staat, wij hebben van dien pipioa'- rommel waarlijk genoeg. De- sociaal-democratische anicndementen zijn ali-e verworpen, ook hun hoofdamen- dem-ent, wat de bcnoemingswijze van den fabrieksarts betreftzij kozen toen eieren voor hun gete, en verklaarden zich te vreden. gesteld door hot amendement-Oud, en zoo vord de wel tonslolfe zonder hoof- aan Dramsdaie." Stevonegc spitste de ooren bij dien naam. flfij liep met Oswald van hel station terug naar do stad en iiij besloot zijn jbannen even op le schorten, -en Oswald naar zijn woning te vergezelden, niel zoozeer om de aquarellen te bezichtigen, dan wei in de hoop. eenigo inlichtingen te krijgen. „O, zoo," zei bij met. zooveel belang stelling, als hij voor het oogenldik oorbaar achtte. „Aan Bransdale? Ik hoop, dat u hem behoorlijk heeft doen bloeden." •Oswald stak een nieuwe sigaret op en vervolgde „Toen Bransdale liier in het „Dravende Jterl" logeerde, is hij het sfhi'derwerk van mijn vadet komen bekijken., i'ljij was or ver- bc/oi.d mede ingenomen, zooa's ik kon be merken. F,u hij begon mij uit te hoeren ■Of ik ze wilde verkoopen Ik verklaarde, dat ik daar niet zoo heel veel zin In had, maai een dozijn zou ik toch wel willen afstaan tegen een behoorlijk prijsje. Wij spaaken loen nog niets af: hij ver klaarde mij, dat hij oea-st nog ecu bevriend deskundige te Londen Wilde raadp'egen. Nu schrijf! hij mij. dat hij een paai' hoe ren heeft, gesproken ers dat hij hol dozijn wil koopen, helm-elk hij heeft uitgezocht. Ik maak geen geheim van don prijs: hon derd guinjes per stuk." „Een behoorlijke prijs," merkte Slovenegc op onverschilligen toon op. „Intusscdien boji ik, luot op de hoogte bce uw va- der'.s weflc op 'do kunstmarkt staat geno teerd." „•Och, honderd guinjes is niet zoo'r, kwaad bedrag," merkte'Oswald opgewekt op. „in rader gwal gun ik Bransda'o graag een dozijn tegen dien prijs. Ik ga ze hem zelf brengen met den trein, die vanavond vertrekt. Ik had eigenlijk reeds dezen mor gen willen gaan, doch had vandaag nog een paar dingen nf ie doen. Ik had an ders tot Voik 'samrai kunnen reizen- mot Bailiie Lamdalc, die naar het Zuiden dos lands is vertrokken om een oude sehoo'- raiendm op te zoeken, tnlusfschen ga ik nu vanavond met den trein van zeven uur iic lieb tc Londen nog een paar ij ze ra in hot vuur staan." „Zoo, Kikcn?" vroeg Stevencge, meer om iets tc zeggen dan uit belangstelling. „Ik denk er over, mijn gedichten in bel licdit tc geven'." zei Oswald op zwaarwich- tigen lono. „Men heeft reeds herhaaldelijk bij mij daar op aangedrongen. Maar ik lieb daar nooit haast mee willen maken. Intus- ïcheu ga ik nu een paar uitgevers opzoe ken. Natuurlijk gun ik het a'Jecn oen eer ste rangszaak; van tweede rangs-mcnschen moet ik niets nebben. Als men zoo iels onderneemt, dan moet dat zoo goed moge lijk gebeuren. Daar hangt veel van af, r.iet waai „Ja, dat ra waar," erkende Slovenegc. „Nu, rtc zie met belangstelling het boek en do critick erop tegemoet." „Och, aan critiek hecht ik uict veel." zei Oswald. „Wat is een criticus. Een koite, die guon boor! in een tapijt, dat hij zelf niel zou kunnen weven Fn hoeveel waar lijk giooto dichters zijn niet aanvankelijk door do critiek afgebroken?" „Smaken verseinden," antwoordde Steve ncge, „ik matig mijzelf geen oordeel over poëzie aan. Tan schilderijen heb ik wed eenig begrip." „Nu, hier zijn we bij mijn woning, ga nu even mee om het werk van mijn vader te bekijken," zei 'Oswald. „Bij zijn leven is hij nooit zoo gewaardeerd, ads hij ver diende, maar, zooals ik zeide, Bransdale hoeft ci bijzonder veel mee op." Sfe-. cnego volgde 'Oswald naar zijn ka mer, welke hij gehuurd had in een ouder- wclscii huis op bet marktplein. Dij zag on middellijk dat de jonge man veoi ge veelde voor een gemakkelijk leventje en z,ic-h gezellig had ingericht met oen over vloed van meube'ran, boeken en sohitldo- rijen. Oswald mocht misschien geen groot dichter wezen, in ieder geval bad hij smaak cn kleurgevoel en gevoelde hij niets voor clioog brood op een arm-oedig zolderka mertje. „Dat ziet er hier gezellig uit," merkte Rteienege op, oin zich heen ziende. 1 „Och ja, dat gaat noogal," erkendo Os wald onverschillig. „Ik woon hier ad se dert ik op mijn negentiende jaar op mijn pi gen boenen moest stan. Een geschikte juiisjuffrouw zo kookt best.' En ik weet best vo-or mrate.ven te zorgen dat verbetert roo niemand. Mag ik u iets aan bieden proef mijn sherry eens. Brans dale vond ze ook nogal lekker." (Wordt vervolffd). ;%2 lil sa ifR!' fjfS hC-iè: hAVi-t4 Pmi t'i< -/i - i (if? 4 J ïm l Ifl4' mmj i dpV: f PJ Si ICf-l ipiiv 'j fcii f# fefi t f%i! p,,f oou'*"' runlirjnt <Ur>-lllluf n>"t nlt- idvertentiSn roor hot eerstvolgend num- gisr moeten vóór elt uur aan het ISureas beiorgd «go, Zaterdags vóór uur. Kso bepaalde plaats van lulvnrlenti™ *ordt met gewnarbatgd. SCHIEDAMSCHE COURANT Py3« AiitpripntJ^a rwn ï- rprM* t 1,55; tttoio re^«i fn««r t OJUj m u** Zftt<rdajnummüJ 1-5 rij^ts l.ï>0, uideio tts^it meel 10. tb, lleclamet f 0.7pet regel. incassokosten 5 ole.. postkvnLuiUcB 15 uts. Tarieven van advertentien bp abonnement eQn aan het Bureau verkrijgbaar Dagelfllts woiden t^cn vooraflXietarp$ Meme Art vorUnt tets np^ewiHti^ü ft (*50 i/nt t.» woorden, f 0 75 t/ïn 25 wool don ITlt vo.jd nirei 6 cent tot een oiix mnm van 3c» wounk'Q. oni(nf 5 ■t VWi ,'Wi i7i\ fJ f" ms.ii

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamsche Courant | 1928 | | pagina 1