KINDER-BLAD
SCHIEDAMSCHE COURANT
Laurie s Postduif.
No. 23 Bijvoegsel van de Schiedamsche Courant van 9 Juni 1928
VAN DE
Haar het Engolsch van M. en 0. LEE.
Vrij bewerkt door
C. E. DE LILLE HOGERWLURD.
2)
-Maar julfrouw Stone stond aan de deur en riep
hem binnen voor de avondboterham. Vlugger dan
hij ooit gedaan had, kwam Imurie aanloopen.
„Moeder zal toch wel goedvinden, dat ik morgen
naar dominee Gregory ga, denk je niet. Elsje?
zei hij onder het ioejjen tegen het meisje. ,,En
zeg, denk je. dat jk den ring zou mogen meen -
men om hem te laten zien? Ik kan hem onmogelijk
verliezen in dat kle.ne pandje. Wil jij een goed
woordje voor me doen, Elsje/''
Juffrouw Stone lutd njet ,hct minsie bezwaar,
dal Laurie naar de pastorie g'.ng om Latijn te
Jeereu. Integendeel, z}ji (bad (zicii den laatsten
tijd bezwaard gevoeld, dat jlnj1 heelemaal geen
onderwijs kreeg. (Zijn vader jiad geducht, eerder
weer in (het visschersdorp ,terug te keeren en er
daarom nog niot over gesproken, den jongen naar
de dorpsschool Ite zenden. Hij zelf luffil hem hij
tusschenpioozen lezen en schrijven geleerd.
Juffrouw Stone en haar tma.rt meenden echter
dat hij het niet goed vond, dat Laurie op de
dorpsschool gling en hadden ,heni er dus niet
heen gezonden. Zij was /lan ook dankhaar, dat
de predikant do moeihjkhe'd .oploste door den
jongen Latijn te willen loeren.
Minder "gemakkelijk ging het .echter, haar over
to halen, dat zij' Laurie zou toeslaan den kosi.-
haren ring uit het laadje van het kabinet en mee
naar de pastorie tc nemen. Hij kon evengoed
wachten, tot de predikant ,cens bij hen kwam, afei
zij. Maar Launie scheen ,er zoo op gesteld te
zijn, den Hing mee ,te nemen en den predikant
..dadelijk" te "laten sien, ,dat zij don volgenden
dag eindelijk toegaf en ,vóór 'hij naar de pastorie
ging, den ring aan ,een lint ,om zijn hals bond,
zooails zijn vader gedaan jbad. Lauxlio had het
kostbare Tcldinood daarna onder ,zijh blouse ge
stoken.
,,'t Is vlak bij', zei ,hij nog, toen hij met een
ajr van gewicht naar .dominee Gregory ging
Lauitie bracht een heerlijk ,uur door bij den
predikant, die een t;dent ,voor onderwijzen had.
Het speet hem werkdijk, dat de LaHjtische les
voorhij was.
De predikant had met de groolsie belangstelling
den ring bekeken. Hn| tiet Laurie een verzame
ling afdrukken van oude p 'gels zien cu beloofde
hen tot zijln onuitsprekelijke reugde. dat hij
twe keer in de week voor zijn Latijm-ch* les bij»
hem mocht komen.
HOOFDSTUK 11.
D a n X o r r i s.
Laurie liep op zijn gemak naar huis. genietend
van een stuk cake, dat de .huishoudster van do
minee Gregorf hem gegeven lmd, toen iemand in
een blauw e visscherstrui plotseling achter een heg
te voorschijn kwam en met ruwe stem riep
■i.Ila. WaelxL eens even. Hen jij daar?"
Laurie keek verbaasd op. Want het was de stem
van Dan Xbrris. één der groote visschersjongens
die op dezen tijd van tien dag gewoonlijk uit was
in de boot van zijn vader of op de garnalen-
vangst.
En terwijl Dan naast hem kwam loop-en, ging
hij voort:
»,Jo bent in de pastorie geweest, is hel niet?"
Laurie knikte en liep door. Hij' wilde, dat liijl den
hoek oen was, dan zou hij Jxet huisje der Stone's
kunnen zien. .Maar Dan had nog meer te zeggen.
.(Wat 'had zoo'n kiein jochie, als jij bent, daar
ie maken?" ging hij voort, terwijl hij sieeds naast
den jongen ioopen bleef.
.{.Do dominee leert mij Latijn",' antwoordde
Laurie kortaf.
...Haar er was toch zeker nog meer, waaroven
jullie samen praatten", zei Dan nu. „Xou, tijk
'sfaiejf lk weet, wat je hem hebt lal en zien en
ik v ij h et ook zien". 1
Laurie begreep heelemaal niet ho3 Dan hdjj
van den ring wist en aarzelde, of hij doen zouj,
wat de groote jongen hein vroeg. Ais Dan wer
kelijk belang stelde in den ring, wilde hij hem
dien wel laten zien,, want liij was trobsch op
het kleinood. Al Jie.igeen dominee Gregory hem
er van verteld had, deed hem den ring nog meen)
op prijs stellen dan hij reeds deal. Maar hij wan
trouwde Dan. Misschien was het alleen diens be
doeling hem voor den gek te houden, doch Laurie
b]ceilh et vreemd vinden, dat Dan wist, dal h5j
den ring meegenomen had naar dominee Gregory.
,'|,Nou kom, vooiaut. Voor den dag er mee",
riep Dan uit en zijn woonLeu klonken als e&ti
bevel.
Zijn toon maakte echter, dal Laurie den ring
liever niet liet zen. Stilzwijgend liep hij voort,
maar lifj was nog niet den hoek omgeslagen,
vanwaar hij het huisje der Stone's zien kon, of
hij voelde Dan's hand op zijn schouder.
i,Vooruit, Laat je mij den ring non zien of niet?"
