f
i
Het wonder.
u
ctenken. Hij en de professor konden bijna, het
oogeiibiik met afwachten, dat hij1 terugkwam, doch
eindelijk, eindelijk brak dit toch aan.
Wat hadden Laurie en Zij'n Tad or elkaar voel
te vertellen.
EINUE,
(Vervolg en slot).
Op een .avond, dat ,ik weer naar huis wou gaan
ten ai bijna thuis was, hoorde ik een hond jan-
kien. Jk ging natuurlijk kijken en vond een hond
met eer bezeerden poot bij oen pak Mleerén zit
ten janken.
Vader was er spoedig j>1i gehaaid. Hij vvaschte
thuis kwam, vertelde bij alles aa.n moeder en
ziJ zei: v
,-Weel ]e Wat? Ga naar den meester toe an
laai, hein telcfoneeren".
Toen vader bij den meester kwam ou de zhak
vertelde, telefoneerde deze dadelijk voor hém naar
de stad. Daar was een groofco opschudding. Moe
ders broer was vermist met oen. bedrag van
90.000 gulden en Ze dachten, dat htij dit had onn
vreenid. Altaar Zoo was hot gelukkig niet. En nu
komt 'het wonder, waarvanik vertellen -wilde.
Sommige imenschen noemden het een toeval, maar
ik vind bot een wonder.
Die hemd wjais do hond; van het kantoor en erg
gehecht pan moeders broer, die hem Zondag'3
vaak meenam.
Deze w,as met hot geld, dat hij in dt buurt
geind Jipd er. een nieuw pak kleeren voor vader
naar ons toe willen komen om vader te vragen
hem even terug te rijden naar de stad. Niet vei?
K'
mi*
Sr.
IA.*
den pool met een jbeetje w(ater af, verbond hem
en zei: I
„Zoek dan;, brave hond''.
De hond rende nu weg en vader liep Zoo hard
mogelijk .achter hem aan piet de kleeren onder
Zip arm. Een hed .eind verder lag hetgene, dat
de Jiond wou aanwijzen.een grodfce tasch, die
Zwaar was en rammelde.
Vader nam nu ook de tasch mee en zei tegen
Harms, onzen .knecht, dat "hij moest uiürijkenj, of
er niet iemand aankwam
Harms was sterk ten durfde iedereen aan. Maar
vader vond het leen naar geval en wou maar, dalt
we er niets mee je maken hadden. Maar hij wilde
er fcoch meer van. weten.
Hij keek eens in 'de tasch om te zien of deze
ook een aanwijtóng bevatte en vond op den
pchterkant een klein plaatje, waarop stond:
Abel Nieuwslijn, hanMooper.
'Abel Nieuwslijn, hanMooper. Vader schrok ge
weldig, want 'Abel Nieuwslijn was moeders broer.
Hij was in de stad in dienst bij"1 een groote firma.
Nu hekeek vader den hond' dan ook eens goed,
maar dien kende hij toch niet. Zoodra vader
van ons h ais was hftji echter onlekker jewordem.
Hrj jvjas eerst wat gaan .zitten, daarna gaan liggen
en jn slaap gevallen. Hij wist, dat de hond toch
op 'Zijln t,asch met geld. en het pak Meeran paste.
Deze is met alles gaan pi ©epen, waardoolr de
man, toen hij eindelijk wakker werd iasch en
kïeeren en hond miste. Radeloos is hij daarop
naar de stad teruggeloop en.
Juist was zijn vermissing aangegeven. Je kunt
hegrijpen, hoe, blij! ta.llen waren, want wie reef
hoe alles afgeloopen -Zou zijn, ais de hond zich
niet bezeerd had.
Zuike dingen, noemt men een wonder, baasje
en een wdnder onthoudt men heel lang. AJte mam.
schen m het dorp hebben het nog steeds over
di't vreemde g'eval-
„En nu vlug onder de wol".
Moeder knuffelt haar kereltje nog eens eKtra
en sfcopt h em |Onder.
In het nu donkere kamertje liigt ons baasje
blij, dat moeder gelijk heeft; dat er wonderen
zijn, waaraan je nog kunt gelooven, ook al ben
je een groot menscli.
TRUUS SALOMONS.
SS •'V
g>t
tsf" 8*
- -'V.
t to(Ait
9=3 «Srt«Ww3ÏHw/Wi7AtvMi i
