'I;-'
r
■i;
te
if,
j[)oê f\m.
s#
s
St"^"1''
SS
mi
M:
■th ,t
te
rn
lt:'
teF
Met dr. van der Sleen op reis.
.fF
M'v
lite
If-
Van alles wat.
Raadselhoekje.
am e/*
W>'<
Mt
IF
F1
|l;
Is#s
k -
.£f'
lll-
te.
|fl,
11#
w
J
v
jf^v
l-fcfw
rsc«
Ift
'11',
fr''H
f- t
e>v-
J*»
Is#
I rK
1
IF
F
1%
w
■$2>
l^iF
IF
Met auto, tent en boot door den
Indischen Archipel.
f> -
m
lEkïi,r
K-l
"-3
JSm;
Oplossingen der Raadsels uit't
vorige nummer,
A
L
P
B. IJ
E
O
P
0
P
Om op te lossen.
fd.JS Fvt V<"
p&ftnf ,u
Vx1
SJ
J./ J-!
I
Irf7i F
I $-#
|?rA
lil i
«t* 1
(xt^f
j K*
iW*
I IA
j^V
I t
1
KV#
itLt
I^V -
l&O
if
sJ&
|U>i
r%
VW
i®,
m
?V
gesproken over bepaald© groepen world go
zen, maar over werklooeen in, 't algemeen,
NVerkloozen zijn menschen, die zonder work
zdjn en daartoe bahooren ook zij, dia geen
werk hebben, rnaar zich tegen werkloosheid
hebben verzekerd, Spr. hoeft zich ver
baasd, dat men aaji die catogorio den,
toeslag van 20 pCt. heeft onthouden; de
raad zal wijs doen als hij boshut: Ook
aan hm, dio uit oen werkloozenkas trok
ken, moet dio toeslag worden verleend'.
Hot schrijven van B. on \V'. maakt oen
pooveren indruk. Daarin, wordt gezegd, dal
de steun aan hen, die uit oen wcrldoozan-
kas trekken, hooger is dan het bedrag,
dat het B, A. uitkeert Dat kan waar zijn
al wil spr. de juistheid daarvan nog mot
dadelijk toegeven. Maar hot bedrag, dat
werkloozon uit do wcrkloozonkassen ont
vangen is in ieder goval niot hoog Yooi
de metaalbewerkers bedraagt de uitkcering
T 15.60 per week; voor do bouwvakarbei
ders f 13.50; voor Jmnsport- on fabrieks
arbeiders hetzelfde bedrag. Dezo bedragen
mogen hooger zijn dan de bedragen, door
het B. A. uitgekeerd, to hoog zijn zo voor
do betrokkenen niet, om in dezen abnor
malen koudon tijd niet een toeslag te kun
non gebruiken van 20 pCt.
Het nu toegepaste stelsel leidt tot gekko
verhoudingen. Een uitgetrokken werkloozc
ontvangt van de gemeente f 11 voor man
en vrouw en bovendien voor elk kind be
noden zekeren leeftijd £0.75. Het geval
kan zich voor doen, dat b.v. een uitge
trokken bouwvakarbeider ontvangt fll -j-
S X f0.75 (als hij S kinderen heeft) is
f 17 20 pCt. is f21.40
De min. heeft bepaald, dat de uitkeerin-
gen door de kassen verlengd zullen wor
den gedhrend© deze abnormale omstandig
heden en ieder zal zich over dat besluit
verheugd hebbenbehalve de juist uit
getrokken bouwvakarbeider met S kinderen),
want die krijgt nu maar f1350, terwijl hij
zonder het besluit van den minister f21.40
zou ontvangen hebben. Die man ontvangt
dus, omdat bij uit zijn werkloozenkas trekt,
f7.90 per week minder 1
Spr. zou nog andere voorbeelden kunnen
noemen, waaruit de onbillijkheid blijkt van
het nu gevolgde systeem.
B. en "NV. wijzen er op, dat ook do kas-
trekkers bonnen voor gratis cokes ont
vangen. Er is reeds herhaaldelijk over ge
sproken, dat werkloozen dio bonnen ver
koop-en. Als dat gebeurt, is dat zeker niet
goed te keuren, maar de vraag rijst, of
B. en W. dat zelf niet in de hand wer
ken. Er zijh arbeiders, die zomers en in
den herfst volop werk hebben, maar weten,
dat zij 's winters meestal een tijd lang
werkloos zijn. Die z.g. seizoenarbeiders re
kenen op die periode van werkloosheid en
slaan kolen en aardappelen in voor den
winter. Wat hebben die menschen aan
een bon voor oen mud cokes? Laten B.
en W. niet denken, dat zij oen heel goedo
daad hebben verricht, met liet volstrekken
van oen kolenbon aan die menscbein, want
dm komen zij vaak falikant rut.
Spr. maakt or B. on IV. oen grief van,
dat zij de vorige vergadering niet liebheni
meegedeeld, dat do kas (rekkers geen 20
pCt toeslag zouden ontvangen. liet meest
heeft spr. de houding van den heer Sla
venburg verwonderd, dio verleden jaar mot
klem betoogde het onbillijk to achten, dat
do ondersteunden door do kerkelijke arm
besturen niet gelijk opdeelden met do on
dersteunden door het B. A., wat de ver
strekking van kolen betrof. Maar de heer
Slavonbiug hoeft nu vergeten moe te doo
ien, dat liot onbillijk zou zijn als do weik-
loozen, die uit oen werkloozenkas trekken,
geen toeslag ontvangen. Do uitkoeriifgaij
uit de uorkloozenkassen gaan over de Ar
beidsbeurs en staan dus onder de conlrólo
van den dienst van den hoer Slavenburg,
die voorzitter is van de Commissie van
toezicht op do Arbeidsbeurs.
Spr. protesteert tegen de kleinzielige ma
nier, waarop ia deze een besluit van den
gemeenteraad is uitgevoerd. Wel worden
aan de kas trok kers twee inplaats van één
bon voor cokes verstrekt, maar de 20 pCt.
toeslag houdt men achter. Spr. hoopt, dat
do raad met algemeeno stemmen zal uit
spreken, dat dit niet zijn bedoeling is
geweest. Veel behoeft verder over deze
zaak niet gesproken te worden.
Op kleingeestige wijzo is het besluit van
den raad tegengewerkt, 't Gaat in gemeente
dienst zooals het in den militairen dienst
gaat. Aan oen order van den kapitein voegt
do luitenant van de week het zijne toe
en ook de serg-eam van de week doet
dat, zoodat zij tenslotte ©en geheel andera
strekking heeft gekregen door al die toe
voegingen op eigen gelegenheid! 't ls goed,
dat in 't algemeen de bepaling geldt, dat
zij, die bonnen voor cokes ontvangen, die
cokes zelf afhalen. Maar moet die maat
regel nu zoover in al zijn conseqnentie's
worden toegepast, dat een. oud moedertje
verplicht wordt zelf aan de Gasfabriek
haar kolen te halen of dat men order geeft,
dat oen zieke zelf moet komen om zijn
cokes in ontvangst to nemen? Gisteravond
is spr. nog een geval meegedeeld! van
een zenuwzieke, dien men verplichten wild©
zelf zijn cokes te komen halen.
Op de bon staat, dat niet geleverd zal
worden tegen overhandiging van de bon
aan kolenlxandehiren, maar dat wil toch
niet zoggen, dat niet aan anderein do cokes
zal worden afgegeven?
Spr. is een goval bekend van oen weric-
loozoj die Vrijdag aan de gasfabriek w'as
om op zijh bramen cokes te halen, maar
liij kroeg dien dag niets. Maandag moest
luj maar terug komen. -Maar do man kroeg
gelukkig work -en kon dus zelf Maandag!
niet komen. Hij vroeg aan een huurman
do cokes voor liem mee te brengen, maar
dezo kreeg aan de gasfabriek de bood
schap: de rechthebbende moot zelf komen!
Is dat niet kleingeestig? 't Is goed, dat niet
aan kolenliandelaren cokes op bonnen wordt
afgegeven, maar dat ook niet aan een ander
do cokes wordt afgegeven, als de recht
hebbend© zelf niet kan komen, gaat te
ver.
De heer Van Waar don berg wil m
't kort meededen, hoe do verlenging van
den tijd, waarover door wierklooaonkassen
uitkeermgen worden gedaan, tot stand is
gekomen. Toen de strenge koude aan hield,
heeft het N. V. V zich tot do regoen'ng
gewond en haar op don noodloos tand ga-
wozen. De werkloozenkassen konden zon
der steun niet blijven uitkeeren. Do vak
centrales Lebben daarop -geconfereerd met
don minister, met hot gevolg, dat aanvan
kelijk de uitkoeringstermijn met 14 dagen
en later nog eens met 6 dagen is verlenlgd'.
't Is voor do vakarbeiders van groot be
lang, dat die termijn is verlengd.
Intussehcn hadden verscheidene gemeen
ten liet besluit genomen om can toeslag
te verleen en op de nitkeoringen aan crisis-
werkloozen en ondersteunden van hot
B. A. De voorzitter van het N' V. V., da
heer 1 vu pers, heeft den minister gewezen
op do gevolgen van ©en en ander, waarop
do minister heeft geantwoord, dat verlen
ging van den uitkeeringstermijln der werk-
loozenkasseai nimmer' tot schade mag lei
den voor d© mensehen, dio men met die
verlenging heeft willen helpen.
Maar hier ter stede is dat falikant uit
gekomen en voor zoover spr. bekend is,
is dat alleen in Schiedam het geval, 't Is
voorgekomen, dat arbeiders, die juist uit
getrokken waren, de eerste Week een uit-
keexing ontvingen van de gemeente, waar
bij 20 pCt toeslag werd gevoegd, en toen
zajf da tweed© week, door het besluit van
den minister tot verlenging van den uit-
keeringsferniijn, weer uit hun bas trokken,
minder' ontvingen.
Wij hebban ons tot het College gewend
met ©en schrijven, waarin wie op deze zaak
de aandacht vestigen en wie waren zoo
natel to veronderstellen, dat een wenk
voldoende zou zijd om aan de onrecht
vaardigheid een eind© t© maken. Er Was
immers hier in den raad besloten, de werk
loozon oen. toeslag van 20 pCt, te ver-
leeinea!
Op een speciale groep arbeiders, dio niel
bizonder in do gunst van hot gemeente
bestuur staat, nl. d® sLuondoovs, wil spa-
nog even de aandacht vestigen. Do stuca-
doois hebben er geen schuld aan, dat him
werklooaenkas in moeilijkheden is geraakt,
waaidoor zij1 slechts de helft van de nil-
keonng ontvangen, waarop zij reglement
tair aanspraak zouden kunnen maken. Die
menschon ontvingen het vorig jaar- Wel een
kolenbon, maar dit seizoen weidt hen die
onthouden, wat spr. ourechtvaardig voor
komt. Ilot rijk en de gemeente vorlooii'jm
geen subsidie aan de Werklooaenkas van
do stucadoors en hoeft dus geen toezicht
en contróle op de werldoozo stucadoors.
Maar de Schiedamsche wierklooao sluca-
doois zijn bereid te gaam stempelen, zoodal
do gemeente weet, wie werkloos is.
In ander© gemeenten Wordt Wol toeslag
verleend aan hen, die uit een werkloozen
kas trekken. Spr. lioopit, dat men hier
thans niet verder over het geval zal pra
ten, maar dat de raad het besluit, 'dal liij
16 dagen geleden nam, zal bevestigen, n.l.
om aan d o werkloozai 20 pCt toeslag op
hun uitkeering te verlocnen.
De hoer Ooi Ié- Wie hebben nu ge
hooid, hoe twee raadsleden denken over
het College van '13. en W'. en van den
laatsten spr. hoeft men gehoord, dat hot
naïef is to moenen, dat B. ©n W. de
besluiten van den raad Zullen uitvoeiön,.
Dat zelfde heeft spr. ook Wel eens ge
dacht! Een ezel stoot zich goon tweemaal
aan den zelfden steen, Wordt beweerd en
van een raadslid mag verwacht w'orden!,
dat hij Idat ook niet zal doen.
Toen do heer Dinkelaar sprak over een
werkloozo, die een uitkeering van £21 zoo
veel per Week kan ontvangen, zag spr.
den voorzitter naar zijn potloodje grijpen.
Vermoedelijk zal deze straks met de op-
meiking komen: Als iemand ruim f21 por
Week ontvangt, heeft hij hot zoo slecht
nog niet' Maar de werkelijkheid is toch
wel een beetje anders. In de vorige verga
dering! Kijoeft de heer Do Bruin enkel©
cijfers genoemd, toen gevraagd werd!, wat
de voorgestelde maatregel zon kosten. De
heer De Bruin heeft o. a meegedeeld, dat,
om een toeslag van 20 pCt. te kunnen
geven, f500 per week noodig zou zijn
Daaruit volgt dus, dat per eek f2500
aan steun Wordt uitgekeerd. Laten B. en W|
nu straks eais vertellen, hoeveel gezin
nen er van die f2500 moeten leven. Dan
zal wel blijken, dat het gemiddeld© niet
f21 is, maar nog niet de helft van idat
bedrag.
Spr. heeft betwijfeld, of da cijfers, door
don heer De Bruin genoemd, Wel juist
waren. Spr. heeft den betrokken' ambW
naar eerbiedig en netjes gevraagd, ovor
wolk aantal arbeiders genoemd© bedrag®)
moesten worden verdeeld. Spr. hoeft no*
enkel© andere vragen gesteld en het ant
woord van den ambtenaar w'as„Waar*
moet je die gegevens voor gebruiken?"
Toen spr. meedeelde, dat lrijl zo voor do
besprekingen in dez© raadsvergadering noo
dig had, zeido de ambtenaar- „Ik kan
j© do gevraagde cijfers met verslrekk®,
Daaiover moet ik eerst mijn Voorzitten
raadplogenl" Op die mamio- wordt ©e>n(
raadslid een oiideizoek onmogelijk gemaakt
en liet resultaat is, dal do rand niet anida-s
dan volgen kan, wal B. ein Wi voorstellen
Als je aan do juistheid van moiled ©el uxgon
twijfelt, krijg je op je kop', ook in °de
pers. Je moet elke medodseling maar aan
waaiden, als je je van de juistheid daarvan
wil overtuigen,1 word je dal onmogelijk
gemaaud. Daarom vraagt spr nu antwoord
op deze vraag- Over hoeveel werkloozo
arbeideis nordt die f2500 vondeeld?
Toen do heer De Bruin, m de vorige
veig.ulering meedeelde, dal do bepaling,
dat de minuiHim-toeslag £1.50 per week
zou bedragen, f800 per wieek zou vor
deren, 'heoft spr. onmiididellijik gezegd, dat
dit onjuist moest zijln. Do wethoiuler zei
echter- „Schud nu maar niet van 110011'!"
Spr. kan thans nog miet aantoonem, dat
het bedrag door den heer De Bruin ge
noemd, onjuist is; alleen, als straks B. en
W. zoo beleefd zullen zijn die cijfers te
geven, waarom spr gevraagd lieeft, zal dat
mogelijk zijn
fWordt vtrmiod)
Vele onzer lezers zullen zich het eer
sto gedeelte van bovenstaand opschrift
herinneren en naar wij hopen met genoe
gen vernemen, dat opnieuw een serie reis
brieven van dezen onveimoeiden onder
zoeker m ons blad zal verschijnen. Na
zijn zwerftochten door Engelsch-India hooft
dr. van der Sleen zich vooral bozig ge
houden met het voortzetten met reeds
lang voor dien begonnen ondeizoiokiingon
over de minerale voedselvoorziening van
ons vee (voedeizouten).
Nu die zaak tot een good einde is
gebiaclit en do Supplelia-voedcrzoiuten door
ons gelieele land bij den veehouder in
gang lioKien gevonden en verscheiden fa
hrieken onder de controle van /tjn labo
ratorium werken, zijn hel weei nieuwe
vraagstukken, die den onderzoeker loliken,
natuurlijk met alleen de voeding der trek
ossen op Sumatra, maar ook de Kina
I? -
IVF E
I
ajtf3 f w'
j *1 ^rir
laf»
5
J
o
li#-
#4-
,iï#
SS?»
jtetiX"
Ê£sl
L
'fj
;-i Wi
beiden op, dat deze gedachte al heel oiivrien-d©-
lijk was_ tegenover onze arme Cato en haar zuster.
(Om onze ondoordachtheid goed te maken, wil ik
even met verder vertellen ophouden om te zeggen,
dat de zuster gelukkig spoedig weer beter was
en Cato terug kon komen).
We waxen zóó verdiept in het bedenken van
dingen, dien we doen konden, als we alleen met
Elsje thuis zouden zijn, dat wre heelemaal vergaten
te beginnen met moeder te helpen. Onze plannen
zouden hierdoor Elsje stellig nog meer verrassen.
We gingen den eersten avond bijtijds naar bed
en hielden om beurten boven aan de trap de wacht,
om te zien, wanneer Elsje naar haar slaapkamer
ging en later om naar beneden te sluipen en aan
haar deux, t© luisteren of zij al sliep.
Het duurde niet zoo heel lang, of we hoorden
haar zwaar en regelmatig ademhalen. Gelukkig
Elsje sliep.
Ze hoorde mij niet binnensluipen en haar wek
kertje stil zetten, evenmin werd ze wakker, toen
ik behoedzaam den sleutel van haar deur aan den
buitenkant omdraaide.
Voor het geval Ëlsj© den volgenden morgenvroeg
wakker mocht worden zc-lfs al liep haar wek
ker niet af wilden wij niet, dat ze beneden
kwam en onze behoedzaam in eikaar gezette plan.
op die manier verijdeld zou worden.
Verschrikt werden wij den volgenden morgen
wakker, toen ons wekkertje ratelend afging we
hadden het in een waschkom vlak naast ons bed
gezet om het vast en zeker te hooren.
,,'tKan nog geen tijd zijn om op te staan",
bromde Hans slaperig.
„Jawel", zei ik met een zucht, even licht ma-
kend, om te zien, hoe laat het was ,,'tls zes uur".
„Half zeven is vroeg genoeg", Monk het van
onder de dekens.
„Alfred", hoorde ik mijzelf plotseling zeggen
en Hans was bij het vernemen van dit toover-
woord in eens overeind.
We waschten ons vlug, kleedden ons haastig
aan enonze moeilijkheden begonnen.
In een encyclopaedie (beschrijvend woordenboek)
hadden we opgezocht, hoe we een kachel moesten
aanmaken, maar het niet kunnen vinden. Toch
dachten wij niet, dat dit zulk lastig werk zou zijta.
Over het algemeen is het moeilijker vuur te blus-
schen dan aan te steken, een groot vuur, wel te
verstaan.
Elsje had het hout den vorigem avond onder de
kachel klaargelegd om het te laten drogen en
wij dachten, dat het allemaal voor de keukenkach-cl
noodig was. 'tKwam eenvoudig niet in ons op,
dat het ook voor de kachel in d© huiskamer dienst
moest doen. We maakten dus al het hout op en
nog een heelen stapel kranten, vóór wij er kolen
c|> deden en hadden eindelijk een goed) vuur. Daar
na namen we water uit de „heet© kraan", omdat
dit gauwer koken zou.
Toen we hiermee klaar waren, gingen wij naar
de huiskamer, rk haalde de kachel uit, terwijl
lians naar den kelder ging om meer hout dai
natuurlijk vochtig was te halen.
We hadden alle kranten, die we maar konden
vinden, gebruikt om de keiikenkachel aan te ma
ken en namen dus maar een stapeltje tijdschriften,
die zooals later blijken zou Eilsje juist noo
dig had. Na een tijdje lietp hot zaakje ook hier,
maar een rook, ais er in do kamer was.
Hanszei, .dat wij de gangdeur maar dicht moes-
'i ten doen, want als de rook naar boven trok, zou
Ut
Elsje er wel eens wakker van kunnen worden.
Onze gezichten en handen waren pikzwart, zoodat
wij1 weer naar boven gingen om ons opnieuw te
wasschen. Wij schenen een heelen tijd met do
kachel in de huiskamer bezig te zijn geweest,
want toen wij weer beneden kwamen, was er een
afschuwelijke lucht in de keuken: de ketel was
droog gekookt.
Et kwamen ook onheilspellende wolken door de
reten der huiskamer en toen wij er heen holden
en do deur openden, zagen wij, dat de kamer vol
rook stond.
Bijna stikkend van benauwdheid liep ik naar
de kachel. Nu kwam ik weldra tot de ontdekking
dat ik bij het uithalen den sleutel in de jjtijlp had
dichtgedaan in plaats van hem open te zetten.
De rook kon dus niet door den schoorsteen naar
boven trekken en moest een anderen uitweg
zoeken.
O, o, wat voelden wij ons diep ongelukkig. En
dit werd er'niet beter op, toen Elsje uit alle
macht tegen de deur van haar slaapkamer bonsde
en ons toeriep, haar er onmiddellijk uit te laten.
Eerst deden we net, alsof we 'tmet hoorden ©n
maakten we gauw een ontbijthlad voor haar klaar,
hoewel we eigenlijk niet veel hoop koesterden, dat
Elsje tevreden zou zijn met een ontbijt zonder thee.
Haar roepen werd echter zoo luid en dringend1,
dat we maar besloten den sleutel van haar deur
om te draaien. We moeten er al heel schuldbewust
en ellendig hebben uitgezien, want haar booze
blik verdween onmiddellijk, toen ze ons vroeg,
vat er aan de hand was, waar die akelige lucht
vandaan kwam en of het huis ia brand stond. Zdj
scheen dadelijk te begrijpen, dat we geen ondeu-
genden streek hadden willen uithalen.
„Het komt, het komt Alfred", riep Hans ein
delijk uit en daarna kreeg Elsje de geheel© ge
schiedenis bij stukjes en brokjes uit ons. Zaji was
heelemaal niet boos, heel aardig zelfs, en zei,
dat ze onze bedoeling best begreep.
Het duurde een heelen üjd! vóór wij het zaakje
beneden weer in orde hadden, maar Elsje scheen
het heelemaal niet erg te vinden, wat ons natuur
lijk „reuze" meeviel. Ze zei zelfs, dat het haar
schuld was esa niet die van ons of Alfred.
Spelletje.
De leider van het spel schrijft in groot," dui
delijk handschrift een zin op een stevig stukje
papier. Hij doet dit zooveel' keeren, (telkens den
zelfden zin) als er medespelenden zijn. Daarna
knipt liij eiken zin in precies hetzelfde aantal
deelen, er voor zorg (dragend, dat al deze doelen
gelijk zijn aan die der andere zinnen. Hoe grooter
het aantal dezer nu ontstane snippers wordt, hoe
moeilijker het spel is.
Nu mengt hij de deelen va'n' eiken zin goed
dooreen, maar let er op, dat da deelen van de
verschillende zinnen niet door elkaar raken. Het
beste is daarom: eiken zin in zijn geheel apart-
te leggen op de tafel. Er liggen dus weldra ver
scheiden hoopjes papiersnippers, waarop een deel
een deel van een zin of woord staat.
Eiaaxna geeft luj allen medespolemden zoo'n hoop.
je snippers en moet hij of zij er een, goeden zin
van maken.
Natuurlijk wordt dit spelletje moeilijker, naar.
mate de ziri in meer stukken gekuipt is en juist
daaroïm moet het aantal en opschrift dezer snip.
pers voor ieder gelijk zijn.
te eerste, die zijn zin vlot en duidelijk voor
leest, heeft gewonnen en krijigt een vooruit be
paald aantal pepernoten of speelplenniingen. Den-
gene, die geen goeden zin maken bajn, betaalt er
evenveel.
Nu is het niet noodig) dat de zin precies zóó
samengesteld wondt, als de leider deni zin oor
spronkelijk in elkaar gezet beeft, doch het spreekt
wel vanzelf, dat de zinnen goed Hahaindsch moe
ten zijn.
IVOOR GROOTEBEN.
1. Specht, echt, Vecht.
2. HARINGVLIET.
H
ï1 A t
k a R! e 1
s c h I c h t
sp inN akoip
HARINGVLIET
r ingV aart
s p e L o n k
f ui I es
b E k
T
3. Pleuris.
4:. Kwinkslag. Slang, kin, wilg, gans, kwik.
1.
2
3.
VOOR KLEINEREN.
Biobbelstecnen en dommosteeneli,
Vier, kant; vioikant
4. La, kei; lakei.
VOOR GROOTEREN.
1. Op de kruisjeshjn komt van' boven naar be
neden gelezen do naam van ©en stad in
Zuid-Am erika,
X Ie rij een roofvogel.
X2e rij een vaartuig.
X 3a tij ©en voedzame drank.
.X 4o rij oen snaarinstrument.
X - 5o rij iets wat warmt© en licht
X- verspreidt.
X6e nj een metalen haak,
X7e rij een goneeshoar.
X 80 rij een aardworm.
X 9a rij' een naluurverscWgnsel.
10e rij een jongensnaam.
o- fi*
„Geef hier dien tol', die is van mij",
Zegt Jan tot kleinen Piet,
Piet is daar zoo maar niet aan toe,
En roept: ,,-jo krijigt hem niet".
Het woirdt een reuze-vechtpartij,
En zulk een groot getier,"
Dat moes verschrikt naar buiten komt,
En vraagt: „wat moet dat hier?
1 1 1 f 1 j 'I I
Piet, waar cm lig je op den grond?
En waarom dat gegil?"
„Omdat", snikt Piet, ,plie nare Jan,
Zijn tol' weer hebben wil".
V
>iX t ï>-..
V
V Wl-iV!' ''iV
ï't i „w -
vH-li
-
„Dio tol is niet van liain,*"thö moes?"
Zegt Jan, terwijl lip vlug
Zijn schat een veilig plaatsjo geeft,
Dan komt hij kalm terug.
„Welnoen", zegt Moes, „je hebt gelijk-
Maar vent, wat zie ik daar?
Dat boek, waaruit jij plaaljos kijkt.
Is van je zusje Claar.
I 1
Het spijl me wel, maar 'kneem 'tje af,
Jo moet hel -missen liouscli",
Piet lacht en Jan? dat sn,ap je wel.
.Kijkt leelijk op zijn neus. 1
R, WINKEL.
vv
