KINDER-BLAD
SCHIEDAMSCHE COURANT
DE ZILVERBERK.
No. 40 Bijvoegsel van de Schiedamsche Courant van 5 Oct, 1929
VAN DE
Naar het Engelsch van EDNIAi LAKE.
Vrij bewerkt door
C. E. DE LILLE IIOGERWAARD.
19)
i)e oude heer belde en oen bediende verscheen
l'oxe nam Quick mee en wees Bob een kamer,
waar een rustbank stond. Hier sliep de jongen wel
dra in, om eindelijk gewekt te worden door den
ouden lieer zelf, die zei:
„Je familie en vrienden zijn hier on vragen
naar je. Wil je met mij meegaan naar de eetkamer
Dan kunnen wij opder het ontbijt samen praten".
Iioib was onmiddellijk Leider wakker en alle
avonturen van den afgeloopen nacht stonden hem
duidelijk voor den geest. Hij volgde meneer Haver
ford naar een ander vertrek, waar Idj zich was-
schen kon. Hierdoor voelde hij zich veel beter en
liij ging ftti naar de eetkamer heaoden, waar h'ij
Jenny, Jim, Nora en Rudolf aruitrof. !>o eerste
zat met Quick op haar schoot, die er al wat beter
begon uit te zien. Allen praatten tegelijk.
Even v. as het stil, toen meneer Haverford bin
nenkwam. In het volgend oogénblik snelde Nora
echter tot groote verbazing van iedereen op den
oorden heer af en riep uit:
„U bent moeders oom Dick. Is het niet?"
De uitwerking van Nora's woorden was geweldig.
Do eigenaar van Rosehwijk wer.i plotseling zóó
bleek, dat alle kinderen dachten, dat hij flauw
zou vallen. Er gebeurde echter niets dergelijks.
Hjij ging alleen in een stoel zitten aan het hoofd
van de tafel en trok Nora naar zich toe.
„Hoe heb je dat geraden, lieve kind?" vroeg
hij fluisterend!,, terwijl hij haar over het haar
streek.
„Ik heb eens uw portret gezien, een'kleintje, in
moeders medaillon", antwoordde het meisje. .Hu-
dolf heeft het nooit gezien, maar mooier heeft
mij toen alles van u verteld",
„En wat zou je nu zeggen, als ik jo vertelde,
dat je vader en moeder met Kerstmis bij mij
kwamen? vroeg meneer Haverford.
Allen keken zeer verbaasd, Rudolf en. Nora juich
ten van vreugde en meneer Haverford ging voort:
„Er is zóóveel te vertellen, dat ik maar dadelijk
beginnen zal. Ten eerste
Uier hield de eigenaar van Roschnijjk even
stil, omdat er aan de deur geklopt werd.
In het volgend oogénblik kwamen dokter Dar
ker en tante Lize binnen. Zij zagen er beiden ont
daan uit en waren onmiddellijk na thuiskomst
van don dokter naar lioschwijk gegaanu
(Nadat allen gezeten wanen en do beido laatst
gekomenen met een enkel woord vain een oa an
der op do hoogte waren gebracht, ging meneer
Haverford weer voort:
„Ten eerste moet ik vertellen, dat ik sinds
eenige jaren bezig hen een belangrijke uitvinding
te doen, die het vaderland van groot nut kan' zijn.
Helaas lekto dit uit en leefde ik langen tijd in de
grootste afzondering, teneinde mijn geheim te be
schermen. .Maar tegen verraad kan niemand zich
vrijwaren. De bediende, die mij verried,, was reeds
verscheiden jaren in mijn dienst em ik! vertrouwde
hem geheel dat wil zeggen, tot voor korten tijd.
Hij verkocht eenige papieren, die hij in'ij ontstal,
doc:h| welke gelukkig waardeloos waren.
Hij ontmoette Jlerr Schart en dio twee spanden
samen om mijn kaïner binnen to dringen en nog
meer papieren, welke op mijn uitvinding betrek
king hadden, te stelen en to vericoopou. Op do één
of andere manier kwamen zij achter hot bestaan
der geheime gang, die in mijn kamer uitkomt. Ge
lukkig echter wisten zij niet, waar die gang was.
Toen ik wist flit zij er naar zoolden, het ik met
opzet eenige oude documenten slingeren, welke
verkeerde aanwijzingen bevatten en op iets heel
anders betrekking hadden. Zooals de jongens! gezien
hebben, bestudeerden zij deze".
„Ja, zij meenden, dat het die eik in het bosch
aan den anderen kant van den weg was", zei
Jim nu.
„Welnu, dan moeten zij hun vergissing ontdekt
hebben, want vannacht waren ze hier weer en
ik geloof, dat ze vanaf den grooten zilverberk
en dit is de ware boom hun opmetingen deden,
toen jullie hen aantroffen. Hun pogingen zouden
echter toch te vergeefs zijn geweest,want mijn
geheim was veilig en op weg naar liet ministerie",
zei meneer Haverford. „Is alles nu o{>geheldeaxl
„Ja, bijna alles, maar ik begrijp nog niet, wat
Quick in die gang deed en waarom die mannen het
huis juist door die gang wilden binnendringern",
zei Ildb nadenkend.
„Do laatste vraag kan ik beantwoorden", ber
aam drj eigenaar van Rosehwijk. „Al dien tijd
heb ik in mijn werkkamer geslajien, zoodat nie
mand er zonder mijn weten kon binnenkomen. Bo
vendien is er een geheim slot op do fleur, dat zij
onmogelijk konden openmaken. De eenige manier
voor hen was de kamer door de gang binnen te
komen op een oogénblik, ais ik er even nipt was".
„Juist", zei Bob, terwijl Jim vroeg:
„Maar hoe zou Quick in die gang gekomen
zijn?"
„lk geloof, dat ik dat wel railen kan", zei
