VERSLAG VAN DEN GEMEENTERAAD.
Schiedamsche Courant.
tweede blad
ZIJN LAATSTE WENSCH.
5 e Begrootingszitting.
Werkzaamheden in den
Volkstuin.
m.
Zaterdag 18 Jan. 1980. No. 19821.
Vruolitboomen in kleine tuinen
Nu bet einde Januari is wordt het tijd,
om onze vrnchtboomcn onder handen te no
men. Wo beginnen, waar dit noodig is,
mot snoeien. De geschikste vorm va)n
iTuditi'boomen voor kleine tuinen is de
struikvonn, en om spoedig vrucht to mo
gen verwachten is het voor de meeste
soorten wemschciijfc dat ze op oen zwak-
groeiende .onderstam zi|n veredeld. Dan
is de groeikracht minder stork en de nei
ging tot vruchtbaarheid grooter. Bi) het
snoeien maakt het een groot onderscheid
of we te doen hebben mot een ©xoinplaar
dat al gevormd is, en waai' wc dus alleen
maar waditcn op die vruchten, of waar het
betreft een exemplaar dat nog grooten-
decls gevormd moot watidten. In liet laatste
geval is vruchtdragen vecüal minder ge-
wenscht daar dit bij: sommige variëteiten
van appel en peer de groei belemmert. Bij
deze nog te vormen hoornen is het ons te
doen om een voldoenid aaniall gesteltakkon
te krijgen, welke, zooveel mogelijk, regel
matig over do hoorn geplaatst moeten zijn.
Bij1 oen onvoldoend aantal1 1-jarige twij1-
gen, welke do toekomstige, gesteltakkemj
zullen vormen, snoeien we deae terug tot
op een paar krachtige oogen. Door refce
ning te houden met den stand, van het oog
waarop we terugsnoeien, kunnen we ook
invloed uitoefenen op de stand dor toe
komstige takken. Deze moeten zooveel mo
gelijk buitenwaarts gericht zijn om een
ruime,* lichtdoorlateinide kroon te krijgen.:.
Van reeds gevormde exemplaren snoeien we
liet eenjarige hout niet in, alleen dunnen
wo het bij een te dichte stand uit; heit te
veel nemen we geheel weg. Venter zorgen
we voer evenwicht in den 'boom. Zoo mag
er h.v. in den kop niet te veel hout zij!n
omdat da,ar die grocivoorwaarden, in alle
opzichten toch al veel gunstiger zij'n dan
voor de lager geplaatste ges tel takten. Ook
bij eenzijdige sterke groei is het soms noo-
fclig om enkele takken geheel weg te ne
men1. Men kan nu ook jonge vrnchtboomcn
aanplanten. Vooral in kleine tuinen zij'n de
Heine vormen zeer op Iran pi!hats. Immers
zijn ze ook tijdens de bloei een sierraad
voor den tuin, bovendien kan men er de
vruchten van plukken.
STADSNIEUWS.
011 LIGGENIMS fiHSMEENTEN.
VLAARDÏNGEN.
Rlolccrinf? Oostelijk stadsgedeelte.
Het maken van een gewapend betonkd
der met paalfundeering voor het rioolgo
maal ia hot oostelijk sladsgedeelto, is op
gedragen aan de N.V. Amersfoortscho Be-
tonmaatscliappij voor f 44.690.
Deze maatschappij was op één na de
laagste inschrijCstcr.
Gymnastlek-ultvoerlng.
De gymrras' iekveroenigmg Leonidas met
damesafdeeling Diovido, zal op 10 Februari
as. een uitvoering geven in de zaal Har
monie. 1 i
De a.s. beug- en trawlvisschorij
Aan de beugvisscheri) zullen van hier
deelnemen 12 stoomloggors en wel da VL,
39, VL 50, VL. 84, VL. 103, VL. 114, VL
167, VL. 172, VL. 190, VL. 195, VL. 197,
VL. 201 en VL. 216.
Aan do trawlvissclieaij nemen 'deel de
steonilogger VL. 204 en 6 motorlaggcrs
n.l. de VL. 75, VL. 88, VL. 121, VL. 132,
VL. 145, en VL. 155.
Reeds z'ijn tet trawlvisscherij Vertrokken
VL. 88, W .Pronk en VL. 155, K. v. d..
(„Ueber den Tod hinaus").
Roman van ANN/ VON PANiHUYS.
Uit het Duitsch door W. (Hl C. Boellaaxd.
®-
V erg ordering van Dinsdag, 3 Deo. 1929,
's avonds 8 uur.
V io o r z i 11 e rdo burgemeester, de hoer
H. Stuloineijier.
Voortzetting
Algemeene Beschouwingen.
(Vervolg).
De heer Oollé, voortgaande:
St. Nico laas en zijn knecht
Den hoeren De Bruin en üinkolatar zal
spr. tegelijk van antwoord dienen. Die
twee zijn .in hun optreden in don raad
evenmin te scheidon alsSt. Nicolaas en
zijn knecht. Spr wil iets zeggen ever do
verzorging van de kleine kinderen. Sint
Nicolaas is ook oen kindervriend en do
heer De Bruin is wethouder van onderwijs
en moet dus voor de jeugd zorgen.
Do heer v. d Most: 11c daohtvoor
St. Nicolaas spelen! i
B'e heer Oollé: Do heer Die Bruin meen
de, dat op zijn beleid zoo goed als geen
critick was uitgeoefend. De lieer Collówas
volgens hem zeer gematigd geweest. Maar
spr. wil deze simpele vraag stellen. Als
de hoor Do Bruin zoo beleefd is op te
merken, dat hier aan het enderwijs nog
wel het oen en ander hapert, moet een an
der dat dan ook inog doen? De heer De
Bruin heeft er de aandacht op gevestigd,
dat Rotterdam zooveel meer doet, boven
tallige onderwijzers heeft en meerdere in-
Hellingen veer kunst en wetenschap heelt
ingericht. Als de wethouder antiek levert op
zijn eigen beleid, acht spr. het niet 'noodig
dat ook nog eens te doen, daar spr. liet
standpunt inneemt niet te spieken, als or
niets te spreken valt.
'Over de stopzetting van de steunregeling
voor werkloozen heeft spr. zonder meer
zijn afkeuring uitgesproken, maar B. en
W, vonden het niet 'noodig daarop in te
gaan in hun M, v A Het collogo gaf dus
den raad wat des raads was! Men erkent,
dat de raadi hot recht heeft tot oritiek,
maar B. en Wi resorveeren voer zich het
recht om het te vertikken antwoord, te
geven.
Jarenlang heeft spr. aangedrongen op
een behoorlijke werkloozenzorg en werk
verschaffing en de heer Dinkelaar zegt
De heer Gollé heeft altijd zijn kracht ge
zocht in fittcrij. Aan don heer Dinkelaar
kan spr. niet den eisch stellen, dat hij
weet wat in Schiedam gebeurt in de ar
beidersbeweging, maai- als goed Schiedam
mer mag men wel van hem vergen, dat
hij weet, wat er in Schiedam voorvalt
en zeker weet hij' toch wel, dat er een:
poging door het plaatselijk bostnur van
do S. Di A. P. is gedaan om den voor
zitter van don S. B| 'Bi buiten de deur te
zetten, omdat deze critiek op het gemeente
bestuur had uitgeoefend. Dat die poging
niet geslaagd is, is niet spr.'s schuld In
do Voorwaarts heeft do voorzitter van den
S. B| Bi betoogd, dat het toch niet aan
gaat iemand als een slecht miensch voor
te stollen, omdat hij meent dat de soo.-
dem. op den verkeerden weg zijn Maar dat
is niets nieuws. Men zegt éénvoudig: Dat
is ongeoorloofde critiek! en men is er af!
Onlangs uog nam de S. B. B. een motie
van afkeuring aan inzake de werikloozen-
zorg. Opvallend was, dat do heer Van
Waandenberg, door voor die motie te stem
men, uitsprak ,dat liet standpon van den
hoor Do Bruin in deze niet juist was.
Als de hoer Dinkelaar duis zegt, dat spr.
zich schuldig maakt aan fitteriji op de
soo. dem, moeten do soo dom. maar be-
40)
Het jonge meisije h'ald. met die meeste aan
dacht naar die mededeelingen haier moeder
geluisterd, zonder die zelfs met oen enka'
woord te ondiofbxeken. Nu nam zijl echter
zelf het woord. „Ik begrijlp evenmin wat
Vaider aanleiding gaf tot diie zonderlinge
daadi, het geld zoo heimelijk van do bank
M te nemen, maar dat het niets kwaad*
of lodijks was, dat hem diaortoa dreef,
staat zoo vast als eon, rots", zei ze vol
overtuiging.
'„Mij bevalt het volstrekt nietf dat hij
ons niet de ware reden van zijni reis
opgaf," antwoordde de moeder liiorop
scherp, „en wat moest die nachtelijke tocht
naar het salon beteekeneiv, waarbij hij! een
bankbiljet van duizend mark verloor?"
Weer klonk haar hoonlach. „Ten bate van
rijn gezin had li'ijl dat geld noodig, ver
telde hij Pohl, en toen is hot geld spoor
loos verdwenen. Ilot testament is geopend,
daarin wordt me,t geen woord over dat be
drag gerept, in huis is het evenmin
dus wij kunnen aan onze fantasie den
vrijen tengel laten bij liet nadenken waar
het zijn kan."
Mevrouw Bernor sloeg zicli voor het
voorhoofd. „liet is gewoon om gek te
warden. Do advocaat weet niets, do bank
directeur weet niets, jij en ik niets, mis
schien alleen Zernikowi wel," kwam het on
nadenkend over haar lippen.
„Maar moeder," Else's stem klonk innig
verdrietig, „wat il daar zegt, is sleohlfs
gininen eerst de monscken in eigen partij
tot do orde te roepen.
Spr. had niet gedacht nog over deze aan.
gelegenheid te moeten sproken, maar de
hecsr Dinkelaar heeft het zelf uitgelokt.
En als de heer Dinkelaar vraagt, of do
hoer Gollé wel een goed Schiedammer is,
is het best mogelijk, dat het antwoord ont
kennend moet luiden, maar als spr. weet
zijn plicht jegens de arbeiders te doen,
dan is hij over zichzelf tevreden. Do
groolo vraagstukken beginnen niet bij de
grens onzer gemeente en zo eindige l daar
niet. De soc-dem zeggen zelf een interna
tionale beweging te •vertegenwoordigen. En
daarom moet men niet in do eerste plaats
vragen: Komen we niet in botsing met de
Sebiedamscho belangen? De be'angm van
do arbeidersklasse wegen voor spr. zwaar-
dor dan het behoud van oan wethouders
zetel, 't Is meer dan dolzinnig! om te
beloogen, dat spr. iniot van de gegevens
in oen brochure gebruik zou mogen ma
ken, als die niet door de S. D' A P|. is
uitgegeven.
't Is wol goed, dat do heer De Bruin,
als hij oen poosje tijd heeft, in „Parlement
en Kiezer" het program van de A. II cn
van do Christ. Hist Unie best'rioerl, maar
spr, zou hem willen aanraden ook oeins het
beginselprogram en het stnjdprogrami van
do S. D: A Pj, te bestudeoren. En als spr.
wil bevorderen, wat in die programs als
goed en noodzakelijk wordt genoemd, mo
gen do soc.-deiu spr. te kijk stellen als
een slecht mensch.
Schoolvocding.
Nu nog iets over schoolvocding.
Een der plaatselijke bladen meende, dat
dit een troetelkindje van spr. is Dat is
het inderdaad! Spr. beoft veel belangstelling
voor de jeugd en wij als oudoren hebben
tot taak voor de jeugd te zorgen. En dari
is do voeding van het kind oen zeer bo'
langrijke factor. Daarom meende spr-, als
hij over sehoélvoeding jaar op jaar sprak,
daarmee ©en goed werk te doen, tot spr.
m „Parlement ©n Kiezers'" op blz. 152 het
Gemoenteprogram der S. Di A. P. vond,
waarin o-.a staat:
„Lichamelijke orrderwijszorg door ge
meentelijke scliooilvoedLng en -idaediing, va
canliekolonies, openlucklscholen, schoolba-
den, schoolartsen, schooltandartsen en
schoolverpHeegsters.
Do heer Slavenburg had het niet zoover
mis, toen hij de verwachting uitsprak, dat
de heer De Bruin nog wel oens bij' d© Chr
His!. Unie zou belanden. Do heer D© Bruin
is op de meest warme Wijl/o toegejuicht
doer den woordvoerder der A. 11. fractie,
De heer Do Bruin heeft megeedee'.di herhaal
delijk hel A. R. program te hebben gele/en
Hij dacht misschien wel, dat hiji toen zijn
eigen program bestudeerde!*
inzake schoolvocding stelt do Boud van
Ned. Ondcrwij'zers zich orp< het standpunt,
dat de motgelijkheid moet bestaan on, waar
dat noodig is, aan de kinderen warm voed
sel te, verstrekken. Een meerderheid was
voer liet verstrekken van dat voedsel op
sob ooieen minderheid wenschto, dat di'
in het gezin geschiedt.
Ooik het Ned. Onderwijzers Genootschufi
was voor het verstrekken van watm voedsel
Geen woord is liier gerept over het ant
woord, dat van de verschillend© gemeente
besturen is ontvangen. Blijkens de ingeitcl
de enquête wondt te Leeuwarden wanne
voeding verstrekt, en dit wordt daar zeei
op prijs gesteld; Leiden zorgt voor warme
voeding; Rotterdam: warme voeding, klee
ding en schoeisel; Zaandam: warme voe
ding; Den Haag: ook warme voeding; Gro
ningen: idem; Gouda meldt, dat warme
voeding wordt verstrekt en dat de kinderen
na een maand reeds minder gaan eten; En
schedé doelt mee: hier wordt warme voe
ding verstrekt, eerst gebruiken die kinderen
groote porties, maar al spoedig wordt dat
anders; Dordrecht: warmo voeding; Arn
hem: ook voeding en het gemeentebestuur
van die plaats zegt in haar antwototd, diat
daardoor schoolverzuim wordt voorkomen
'Uit de mededeelingen, dat na ©enige we
ken de kinderen minder gaan eten blijkt
wel, dat een groot aantal leerlingen onder-
te verklaren uit uw antipathie tegen Wal
ter."
„Nu ja, dan, dat is ook zoo," ze bond
in, gedachtig aan Fold's woorden. Zij legde
haar arm op Else's schouder: „Zie eens,
ik ben aan alles .gaan twijfelen en weet
nu niet meer, wat en wien ik moet gp-
looven. Alles is! één warboel in mijn her
sens."
„Anno moeder," sprak ze teedor en was
gauw weer verzoend. i t
(Mevrouw Berner was blij, dat Else niet
terug kwam op hetgeen zij zoo even zoo
onbekookt er uitgeflapt had, want zij' zelf
geloofde ook niet sterk meer aan haar
verdenking. Het verhaal van Maurer reet
zooveel uiteen, van wait zij zoo mooi had
in elkaar geknutseld. Ilacï ze maar het
geringste vermoeden waajroni de overle
dene op zoo'n. heimelijke wijze hot geld
van de bank had genomen. Eon beetje
zonderling en gesloten was liij eigenlijk
reeds dadelijk run hot hofbal geweest, vond
zij cn verklaarde dit tuin haar dochter.
Het meisje was dit met haar eens cn
heiden maakten elkaar nu op verschil
lende kleinigheden opmerkzaam, die haar
in den kmtslcn tijd bij den overledene
waren opgovallcn.
„Het all erin erk waard i gste was wel,"
meende Else, „dat vader, die trots zijn lang
durig sukkelen, vroeger nooit over ster
ven sprak, in" den kaatsten, tijd dikwijls
aan den dood dacht en daarover sprak.'
Voordat mevrouw Berner nog haar mee
ning over deze opmerking kon uitspraken,
diende Maurer deu bankdirecteur aan, die
aart do dames echter slechts kwam be
richten, wat zij roods wisten, namelijk dat
oiok de advocaat iu do vorste verte niet
wist waar het geld kon zijn.
„Toen ik don advocaat tenslotte nog
over de waarnemingen vain uw huisknecht
ood zijn. Als kinderen in het begin veel
en later minder eten, bewijst dit wel, dat
zij thuis niet de voeding krijgen, die ziji noo
dig hébben. Indien men do t.b.c. wil bestrij
den, moet mon zicli niet alleen bepalen
tot dc volwassenen, die reeds zijn aange
tast, maar dient men te beginnen met die
kinderen voldoend© te voeden en moet men
niet op de meest kleinzielige wijze de
school voeding tegen werken.
Het eenig argument van den heer Din
keiaar tegen de motie van Spr. was: Collé
moet zeggen, lioo in de practijk die schooi
voeding mogelijk lean wonlen gemaald. Als
spr. dat zou wilioti doen, zou dat vee'
lijken dp majesteitsschennis! Wo hebben
toch een commissie voor scliciolvceding on
-kleeding?
Laten da soc.-dem. maar gerust voor de
ingodiende motie stemmen en als blijkt,
dat de heer D© Bruin ©n do commissie geen
behoorlijk© regeling kunnen ontwerpen, wil
spr. wol een handje helpen.
De heer De Bruin heeft zelf bot bewijs
geleverd, dat hot wel moga'lijk is voeding
aan de kinderen te verstrekken, want hij
heeft een circulaire aan de verschil ©ado
scholen gezonden in de fel'© voistpenole
en toen waren er zelfs scholen, waarop
warme voeding werd verstrekt.
De wethouder voor onderwijl* moet niel
komen met do mededeeling: Do zaak is
dood gegaan! Als een circulaire wordt ver
zonden, waarin wordt meegedeeld, dat hef
al'geioo'pen moet zlijn met do tijdelijke maa1-
regelen, dan is de zaak at'geloopen! Maar
dan kan men niet zeggen, dat er geen b©
langstelling meer voor d© schoolvocding
was. i
'Uit het staatje door den Inlich' ingen
Dienst samengesteld blijikt, dat op biji.ia
alle scholen aan leerlingen klompen en kou
sen zijn verstrekt. Waarom zouden arme
menseden voor hun kinderen wel kousje
en klampen begeeren en geen voeding
Zelfs ,cJp| de school, waarvan d|e 'hoer Lub
hoofd is, worden aan kinderen klompen
en kousen verstrekt en daartegen scliijh
men daar geen principieele bezwaren
hebben!
In 1927 zij'n 2501 paar klompen en 949
paar kansen verstrekt en de kosten daar
van hebben f2065 bedragen Ais men van
dat bedrag 2500 paar klompen en bijna
100Ü paar kousen koopt, zal er wel niet
veel over zlijn van die f2000. Uit die ge
gevens blijkt dus, dat aan school voeding
nooit iets is gedaan.
De heer De Bruin zegt: De kinderen, die
geen eten hebben gehad, als z© op school
komen, kunnen een boterham kïijigon. Maar
als do ouders weten, dat hun kinderen
warm voedsel kunnen krijgen, zullen velen
daarvan een dankbaar gebruik maken.
Een groot gedeelte van het besfcfïb b
drag is nog uitgegeven aan de ambtenaren
van derr Inlichtingen Diienst
Er is gevraagd hoe spr. daaraan kwam
lie gegevens heeft spr. gevonden in hel
Gemeenteverslag 1927. Van de f 2000, die
uitgegeven is voor sehoolv.redmg en -klee
ding. is f 65.75 besteed aan alministralic-
kosten eri f840 is heengegaan am salaris
sen. Een aardig prijsje dat alleen betaa'd
is voor het uitbrengen van liet a ivies- lie!
aangevraagde mag verstrekt worden. De
ambtenaren bemoeien zich er verder niet
mee, want de winkeliers ver-strekken de
klompen of kousen. Alleen voor liet geven
van inlichtingen wordt f840, in rekening
gebracht.
Op de begroeting is een post van f5000
voer schoolvoeding en -kleeding uitgetrok
ken, maar ©r wordt in werkelijkheid maai
12000 van gebruikt. De socxlom. brengen
hun beginselen in de practijk wel schitte
rend in toepassing.
Do reclitcn van den raad.
Nu nog iets aan hot a-'lxes van don heer
Houtman. i
sprak," zei Pohl, zich rechtstreeks tol
mevrouw Berner wendend, „wilde het mij
toeschijnen, dat hij eerst lichtelijk ver
baasd was en toen met moeite een jjlim-
lich onderdrukte.'"
„Die glimlach zal wol hcelemaal niet
in verband staan met hetgeen u hom hebt
medegedeeld," antwoordde mevrouw Ber
ner hoofdschuddend. „Wist liij iets of ware
hein later iets ingevallen, dat voor ons
van belang was, dan zou hij geen oogon-
b-lik getalmd hebben dit te "zeggen,"
„Dan zal ik ine vergist hebben,"' meen
de Pohl, peinzend voor zich heen kijkend.
Maar de bankdirecteur had zich met ver
gist. Op hetzelfde oogenblik, dat Stom van
Pohl hot verhaal; dat Maurer had gedaan,
vernam, schoot liorm als een bliksemstraal
de herinnering te binnen aan het door
den overledene hij hom gedeponeerd© ver
zegelde couvert, mot liet opschrift „Mijn
laatste wenscli." Diaarin moest do oplos
sing van het raadsel to vinden zijn en het
was hom, alsof hi) de woorden van don
professor nog hóórde: „Het bestaan val»
mijn laatste wenscli mag niet vermeld wor
den, ook niet indien er veel is, dat u
of imijn gezin na do opening van mijn
testament bij do daarop volgende regeling
der nalatenschap vrconul en onbegrijpelijk
moet toeschijnen."
Hij: hoopte, dat de dames nu maar spoe
dig haar redden op het portret van don
overledene in het schilderijmuseum zou
den doen gelden, want anders zon do op
lossing van irot raadsel nog zes lange
maanden op zicli laiten wadden. Een bootje
nieuwsgierig was de advocaat nu, toch
wol geworden, maar niet meer<dan strookte
mot zijn ambt en waardigheid.
Mevrouw Berner had Pohl verzocht bij
haar te blijven middageten, welke uitnoo-
diging hij volgaarne aannami, aangezien hij
Spr. heeft reeds geteogd, xlait diens w'ljlzo
an de gemaakte opmerkingen beantwoor
den geleek op ruw spel. Hij had op losse
'papiertjes een aantal aanteeteningon ge
maakt en telkens, a!s hij aan een aanlecke-
ning kwam, die hem met beviel, gooide hij
het papiertje» kwaad weg. En hoe harder
de lieer Houtman de aanteelccningem weg
oioide, des te bardot' gingen do hoorerx D©
Bruin en Dinkelaar lachen. Dat is ook d©
verklaring, waarom spr. op verscheidene
vragen geen antwoord hoeft gekregen. En
do raad vindt dat maar goel! B| en Wj ki'iD
nen dus bost die methode toepassen.
Toen do heer Houtman op die onbe
hoorlijico wijze zich van de zaken had af
gemaakt, ging U, mijnheer do voorzitter,
een preek houden en gaf don raad., wat
des raads is! De leider der A. R ft actie
was daarover zeer verheugd. Maar inder
daad had do schrijver gelijk, toen zij bo
ven zijn artikeltje zette: Het spel kan be
ginnen!
Do voorzitter hooft er mooi over go
sproken, dat de raad liet hoogste gozag
vei togenwoordigt Ln do gemeente, dat do
raadsleden de directe vertegenwoortigers
zijn van de burgerij, en over oen demo
cratische samenleving. En hoe verder de
voorzitter ging met zijn bosohouiwingön,
des te moer nam de hilariteit toe bij do
wethouders. Zo dachten: „Wat hooft de
burgemeester ze fijn te pakken!" Strafe
lezen ave wel in de pers, dat do raad
zoo'n grooto betoeicenis beoft, maai' do
wethouders denken: We trokken oms er
toch lekker niets van aan!
Do lieer Ho ogend am: Dat zon dam
de schuld van den raad zelf zijnl
De lieer Gollé: "t Was wel handig van
den voorzitter om te zeggen: Do wet
spreekt wel van de rechten van den raad,
maar nergens wordt gesproken van de
raadsleden. Dat is een makkelijk' middeltje
om vragen, die wat lastig zijn, of cenigs-
zins scherpe critiek, niet te beantwoorden.
Die komt immers niet van don raad, maar
van een raadslid!
De rechten van. de raadsleden zijn niet
geregeld. Een bewijs daarvoor levert do
kwestie van do radio distributie. Men kan
daarover zoo denken als men wil, men
kan voorstander zijn van oen pirticulior
of een gemeentelijk radioclistributio'©drijf,
maar ondanks verschillende ra dslcden
over die aangelegenheid hebben gesproken,
hebben B*. en W,. daarover geen woord ge
zegd.
Dat geval zoui met' andere vermeerderd
kunnen worden.
De wethouders hadden afgesproken, elk
30 a 40 minuten te spreken en in zoo'n
korten tij'd kan men -niet alles bespreken!!
Maar: De raad kroeg wat des raads .is!
'Op de principieele vraag, waarom atnb-'
tenaren geen inlichtingen mogen verstrek
ken aan raadsleden, is 'niet ge intwoord'.
Alleen is gezegd: Wc mocnen, dat ge
vraagde inlichtingen over 13,. on W- moeten
worden verstrekt Dat meenden ook B ©ti
W. van Amsterdam] en richtten in dien
geest een rondschrijven aan de betrokk©'
non, maar B. en Wi van Amsterdam mees-
ten spoedig weer hun order terugnomen.
Waaruil blijkt, dat cle raad van Amster-i
dam niet zoo volezaam is als die van,
Schiedam. Do Amslerdamsche raad, weet
zijn rechten wel to handhaven! Spr. lieefb
zich er over verwonderd, dat geen der
sprekers hier iets over de kwestie van
het verstrekken van inlichtingen door amb
tenaren iets heeft gezegd. De rand. vindt
blijkbaar goed) dat B. en W. mat hom doen
wat zij willen.
Bij do behandeling der hoofdstukken zal
spr. nog oanigo opmerkingen maken
Do belasting.
Do lieer B.rook is door den wethouder
van financiën niet geheel bevredigd inzake
de overwinst der T, Bi Do medodeeliing,i
dat het vermenigvuldigingscijfer waarschijnj
het een genot vond zoo lang, mogelijk bij1
de vrouw, die lrij in stilte lief had, te
verwijlen. Ja, hij! voelde bijna een soort
dankbaarheid jegens den overleden jeugd
vriend, die hem door zijn laatste, voor
iedereen onbegrijipelljke handelwijze, als 't
ware do gelegenheid had gegeven nader in
contact te komen met de mooie, vereerde
Magda. t
Meer en meer begon hij' to beseffen, dat
zij de vrouw, was, wet wie hij zijn ver
deren levensweg zou vervolgen. Magda Ber
ner hechtte aan uiterlijkheden, had be
hoefte aan schittering dn 'zich heen en
hield van een lovaa van genietingen. Ilij
kon haar een bestaan, van meer wedde
verschaffen clan do overledene duit had
vermogen te clden. Voor zichzelf had lrij
ncd'.t veel noodig gehad, voor haar ech
ter zou hij,, wanneer zijl bereid was zijn
naam te dragen, liet geld mot handen vol
willen weggooien. Hij bezat genoog en ver
diende veel. Bontgekleurde drokman vlo
gen als lichtende tropische vogels om hem
heen eft terwijl hij! in het salon van dc
villa in do Alioestraat met moeder en
dochter den tijd idt het middageten
waarbij ode Zcmibow word ver wacht,
doorbracht, ontwierp hij, toekomstplannen
en als zijn oajen zich raar mevrouw Ber
ner richtten, .schitterden die met een jeug
dig vuur.
„Moeder," zei plotseling Else, „wij moe
ten vaders portret van het museum terug
vragen."
Mevrouw Berner legde Pollil uit, wat
Else hionneo bedoelde en zei toen tot
haar dochter, dat dit geen haast had;
van meer belang was hel in die geheimzin
nige geldkwestie klaarheid to brengen.
„Maar moeder, bet eene hooft toch
niets met het andere te maken," ant
woordde Else verbaasd en ook wat go-
krenkt. 1 f 1
„Zeker hebben die twee zaken metelkaatr
te maken," was bet oordeel der moeder.
„Eerst moeten vviji zekerheid hebben, dat
jo vader niets gedaan heeft, dat om mis
schien later aanleiding zou geven door
don aanblik van het portret, onaangenaam
te worden getroffen.'"
„Moeder, wat zegt u nu?" Het klonk
als een kreet van ontzetting.
Mevrouw Berner haalde de schoudcïs
op. „Hoe ook, ik wil 't portret niet zien,
voordal alles is opgehelderd."
„Maar vader heeft mij dikwijls ver
klaard, hoeveel hem er aan gelegen lag,
dat liet weer in onze handen kwam." Als
een dringende eisch klonken haar woor
den.
Wederom haalde haar moeder de schou
ders op. „Wij zullen zien; vorrioopigmoe
ien wo afwachten, of liet verdwenen gold
wordt teruggevonden."
„Daarvan' zult ut toch niet de terug
vordering van het potret uit het museum
afhankelijk maken?" Bijna lettergreep na
lettergreep sprak ze den zin.
Mevrouw Berner knikte. „Jawel. Blijft
het geld onvindbaar, dan zoi ik liever niet
hot portret van don man zien, die zot slecht
vcor ons heeft gezorgd." Hard en als
het ware geen tegenspraak duldend, klonk
het
Else rilde, alsof een ijzige kou langs
haar streek, maar zij zweeg niet, zo kon
en mocht niet zwijgen. „Sta mij dan toe,
dat ik het portret voir mij zelf opeisch,"
sprak ze met trillende stem, „ik zal het in
mijn' eigen kamer ophangen on u behoeft
het nco't te zien, als u er niet naar
verlangt."
(Wordt vervolgd).
I)i:e
