UIT DE TWEEDE KAMER.
STADSNIEUWS.
-n-
DE VERDWENEN DELORA.
Ons drinkwater.
-H-
Mr. Sannes herdacht. Suriname, als altijd nood
lijdend, Indische begrooting. Financieele en econo
mische politiek. De huiszoekingen en haar effect.
Twee moties. Vóór en tegen straf optreden. Echt
scheidingen.
.In liet Kerstreces heelt de Kamer één
harer goede leden verloren. Mr. G. IV. San-
nes ia in hot begin van Januari overleden.
Hij behoorde tot do besto krachten van
zijn fractie, was pp verzekeringsgebied zeer
thuis en als' woordvoerder in zaken, dit
gebied betreffende, eon zeer bekwame en
slagvaardige strijder. Hij placht to spre
ken met wanne overtuiging, want in hem
brandde een heilig vuur, aldus sprak de
Kamervoorzitter biji de opening der eerste
vergadering ma het reces, en er was meer
warmte i n deze herdenking dan in gewone
formeele nagedachteais-redevoeringen wel
het geval pleegt te zijn. Midden in den
edelen stnjd om dp sociaal-behoeftigeh
meer levensvreugde tb verschaffen, onbaat
zuchtig en vol zelfopoffering, is Mr. San-
nes gevallen, zoo lnid.de het woord van
Mr. van Schaik, dat een diepen indruk
maakte. De overledene was een zeer ge
ziene figuur in de Kamer en zijn heengaan
is inderdaad een verlies.
Geen opwekkend begin was het de zit
ting te openen met de behandeling der
begrooting voor Suriname. Deze kolome
zit nog steeds in de misère en ondanks-
alle dokters-hulp, blijft het misère. Jaar in
jaar uit hebben wij dezelfde klaagliede
ren gehoord en werden nieuwe middeltjes
aan de hand gedaan. Het mocht tot heden
met baten, al is er eenigo vooruitgang
in sommige bedrijven waar te nemen. De
moeilijkheid zit voor het grootste deel ïn
de omstandigheid, dat niemand kapitaal
durft, althans wil, steken in deze kolonie.
Hetgeen beteekent, dat de zaken-menschen
er geen heil in zien en dat is de strop
voor deze kolonie.
Cultures heeft men hier inoodig, maar de
koffiecultuur wil maar niet slagen, om
dat de kofhe, die er geteeld wordt, niet
lekker genoeg is Metd0hauxiet-(alnminium-
erts). nijverheid gaat het beter, maar dit
bedrijf is nogal riskant en. de Regcering
aarzelt om daaraan steun te verleen en.
Sommige Men der Khmer zouden, willen,
flat de Regeering nu maar eens eau aantal
millioentjes beschikbaar stelde om deze
kolonie uit de diepte der ellende te halen.
Bijna aandoenlijk vergeleek de beer Joehes
deze kolome met de Zuidarzeadffloogleg-
ging; voor deze laatste waren eeriige han
derden millioenen gulden beschikbaar en
voor Suriname, dat zooweel mogelijkheden
biedt, haid men niets over. Is er kans op re
sultaat? Dat is het nu juist, wat niemand
weet en dat d(e geldschieters da hand: op
den geldzak doet honden. Als or eeniga
zekerheid was, zou hot wel anders zijn.
Men wil don landbouw bevorderen, maar
daarvoor is in de eerste plaats uoocLig, dat
zich vakkundige kolonisten uit Nederland
daarheen begeven; dat er een goede voor-
lichtingsdiei-nst komt; dat de irrigatie-wer
ken worden uitgevoerd. Het één wacht op
het ander, en het ander op het één; vandaar
dat één der Kamerleden de heer van Kem
pen, betoogde, dat geduld noodig is en
volharding tevens bij alle pogingen1 om
deze kolonie op* te heffen. In de rede van
den minister was geen enkel lichtpuntje te
vinden voor deze kolonie. Alles wat tot
nu toe is geprobeerd', is hopeloos mislukt
en niemand! weet iets anders, dat kans op
succes biedt Men kan er wal geld insteken,
maar men weet zelfs niet waal in. Alles
gaat slecht, alles komt niet terecht. Zóó
was het al vele tientallen jaren en zóó
zal het wel blijven. Deze minister zal zeker
het levens-elixer niet uitvinden,
Het was te verwachten, dat het treffen
tusschen dezen Minister van Koloniën en
de Kamer bij de behandeling viande Indische
Begrooting niet vriendelijk zou zijn. Het
wedieroptreden van den heer de GraafE heeft
vrijwel algemeen 'verbazing gewekt en reeds
Jr,_ Ch. G. Crainer
Door E. PHILIPS OPPENHEIM.
Geautoriseerde vertaling van
Mr. G. KELLER.
16) i
„Mag ik u nog iets vragen?" zeide zij,
zich een eind voorover buigend. „Was
het werkelijk voor den eersten keer, dat u
het Café des Deux Epingles bezocht?"
„Inderdaad was het mijn eerste bezoek.
Toevallg had ik dien avond Louis ont
moet. Hij wist, dat ik mij verveelde en
hij nam mij daarheen mede."
„Bat was in de opera en daarna heeft
u hem gevraagd, wie wij waren."
„Dat ontken ik niet, majx ik kan moei
lijk inzien, dat daarin ook maar iets on
bescheidens is gelegen. Daarna hebben wij
een tijdje staan praten en deelde ik hem
mede, dat ik alleen te Parijs was en
dat ik mij verveelde. Juist omdat ik alleen
was, wandelden wij samen verder op."
jQp haar gelaat kon ik zien, dat zij
niet wist, wat zij er van moest denken.
Haar oogen schenen weer naar de mijne te
zoeken, alsof zij zich zekerheid wilde ver
schaffen, dat ik de waarheid sprak.
„Ik begrijp er niets meer van," zeide
zij. „U beweert dus, dat u niets meer
van Louis afweet dan dat hij maitre d'hotel
is en dat u deze week bij toeval een
bezoek aan Parijs hebt gebracht?"
„Zoo is het."
Plotselng scheen ednj gedachte bij haar
op te komen. Zij leunde achterover en
het was'alsof ik de herinnering aan het
drama in het Café des Deux Epingles weer
bij haar zag opleven.
bij liet algomeono politieke debat is daar
over menige harde noot gekraakt. Volgens
de vooruitstrevende groepen is do/P Minis
ter reactionair, zeer
[reactionair en aan
zijn houding wijt men
Ido toenemende woe-
iige bewegingen on-
Ider de lidaandeel)e be
volking. Met svHdirak
jheeft do hear Cramer
idit betoogd, waarbij
(bij er oip wees^ dlat
van alle sehoone be
loften m 1918 ge-
idajan, niets is nage
komen. Het kiesrecht
blijft beperkt en, de bevoegdheden der inge
stelde raden zijn nog steeds zeer garing.
Voor het toestaan van een ihheemsche
meerderheid in die raden schrikt men terug,
zoodat van eenig zelfsbeshiur geen sprake
is. lief onderwijs wordt niet voldoende be
vorderd en de politieke wetten blijven
steeds aan banden gelegd. Wat deze laat
ste betreft, is er zelfs achteruitgang m do
houding der Regeering te constafoereinj
Haai' optreden tegen stakingen wordt, vol
gens den hoor Cramer, een opzettelijke be
lemmering van het stakingsrecht; de invoe
ring van hot passemstelsel leidde tot ©en
reisverbod. In plaats van de oorzaken der
ontevredenheid weg te nemen, tracht men
met regressieve maatregelen de gevolgen!,
waarin die ontevredenheid zich uit, te on
derdrukken.
De huiszoekingen, die hebben plaats ge
had, zijii daarvan het bewij's. En wat le
verden zij op? Men weet het nog niet en
daarom rijst het sterke vermoeden, dat het
resultaat zeer gering was. Zelfs aan den
Volksraad weigert de Regeering inlichtingen
over het resultaat daarvan. Het is te. be
grijpen. dat de heer Cramer zijn commu
nistische vrienden op dit punt wilden vóór
zijn en hij diende daarom een motie in,
waarin hij de Kamer afkeuring wil laten
uitspreken over die huiszoekingen en over
de weigering de- Regeering om de resul
taten daarvan aan dan Volksraad: mee te
deelen. Be politieke rechten worden ge
knot, meent de heer Cramer. Iedere op
wekking om deel te nemen aan het poli
tieke leven wordt aanstonds als „opruiing"
gebrandmerkt en het recht van vereeniging
is daardoor voor vele groepen illusoir ge
worden Smds het optreden van dezen mi
nister is de houding dar Regeering weer
verscherpt en men begrijpt die houding
niet. Ze moet tot een catastrophe leiden,
volgens den heer Cramer althans, en daar
om stelde hij' een tweede motie voor waarin
hij vraagt vrijheid van vergaderen, vrij
heid van staken en onmiddellijke invrij-
heidsstelling van de politieke geïnterneer
den in boven Digoel.
De uitbreiding der bestuursorganisatie
gaat den hoeren Cramer c.s. ook veel te
langzaam. Op het oogenblik is Sumatra
aan de beurt, maar togen de Zg. provincie
vorming hebben zij bezwaar- Zij willen
onder-op beginnen met regentsschapsraden.
Indien deze zijn ingesteld en met macht
en bevoegdheden zijn toegerust, is pas de
tijd gekomen, om «andere organisaties in
liet leven te roepen. De Regeering begint
juist met die andere en daarin ziet de
heer Cramer een streven om de lagere
bij voorbaat aan dein ketting te leggen.
Deze wijze van uitvoering, door de Regee
ring gevolgd, wekt ontevredenheid, die na
tuurlijk door de menden van tie bevol
king niet zuinig wordt opgewekt en aan-
„Maar het is nje onmogelijk dat alles
van u te gelooven," riep zij uit. „Ik heb
toch met eigen oogen gezien, dat u dien
man te lijf gmg. Het was afschuwelijk. Ik
heb nog nooit zoo iets bijgewoond. U was
een wild dier gelijk! Ik heb gehoord, dat
hjj er ernstig aan toe is. Is dat waar?"
„Ik geloof het ook," antwoordde ik, „het
spijt mij te moeten zeggen, dat ik het zelfs
hoop."
„En u is op vrije voeten geblevdn? U
.maakt zelfs met den indruk, dat u op de
'vlucht is gegaan orm uw leven te redden.
En toch beweert u, dat u' niet behoort
tot die... die."
„Diie wat?" vroeg ik haastig.
„Tot de vaste bezoekers van het Café
dos Deux Epingles," vervolgde zij lang
zaam, „tot hen, die gaarne gebruik maken
van de bijzondere bescherming, welke en
kelen, die achter de schermen zitten, kun
nen verleenen aan hun vrienden."
Ik knikte ontkennend en antwoordde
„Ik weet niets meer van de inrichting
behalve wat ik bij mijn kort bezoek heb
gezien. Ik weet niets anders van Louis,
dan dat hij malitre d'hotel is van het res
taurant, dat ik bij voorkeur bezoek. Ik
weet niets af van het puibliek vata. het
Café des J>eux Ejpingles. En u hohooide
daartoe. Ik kan u verzekeren, dat, toén
ik met Louis dat restaurant binnen ging,
ik geen flauw vermoeden had den man
te zullen ontmoeten, dien ik te lijf hen
gegaan."
„Wie is u?" vroeg zij plotseling.
Ik reikte haar mijn kaartje en zij las
er met eenige verbazing mjjn naam op.
De slaper tegenover haar maakte een on
rustige beweging. Zij verfrommelde het
kaartje in haar handen en bleef enkele
oogenblikken in diepe gedachten verzon-
gewakkerd. Zoo was ook liet oordeel van
den heer Colijn. Het proces gaat zoo, dat
eerst do voorstanders vajn zelfbestuur en
onafhankelijkheid de inla|ndsche bevolking
trachten ito overtuigen, dat zij daarnaar
pioeten haken. iWanneer dit leidt tot be
weging, tot verzet tegen het Nederlandse!)©
gezag, dan wordt do schuld daarvoor op
do Regoenng geworpen. Men stelt het dan
voor, dat het gezag oüilerdrukkihg is en
tirannie. Re Regeering mag die opvatting
niet aanvaarden en zij moot volgens don
heer Colijn zich krachtig verzetten tegen alle
pogingen om do gemeenschap door versto
ring van orde en rust in haar ontwikke
ling te belommeren. In do bevoilkingsmassa
zijn ecmigo sentimenten gewekt en het
is nu, do taak dor Regeering deze zóó
te leiueu, dat zij dienstbaar worden go-
maakt aan de ontwikkeling, politiek, gees
telijk, mate-'cel.
(Wio als „mddoel, begeerd einddoel, stelt
het_ verbreken va'n den eenhoidsband van
Indie en Nederland, komt or toe het ge
zag als overmacht voor te stellen. Wie
dien eenheidsband wil behouden, zoekt
naar den weg om zelfbestuur mogelijk te
maken. Daarvoor acht de heer Coliju in
do eerste plaats noodig locaal zelfbestuur,
dat ook noodzakelijk is!, omdat bijl toe
nemende intensiteit van liet beheer het
onmogelijk is het bestuur van één cen
traal punt uit te voeren.
Dié-Concentratie, aldus is het systeem
genoemd, dat de heer Colijn voorstaat. Men
dient daarbij te beginnen met de grondsla
gen te leggen, een bestuur, dat aanpast
bij de adat-gc-meensohappm, die er zijn.
Eerst als deze autonome raden zijn ont
staan, ka]n men verder gaan uitbouwen.
Vandaar dat de heer Colijn Sumatra, mot
in meer provincies wil verdoelen, maar als
één geheel wenscht beschouwd te zien.
Zonder die eenheid mist z. i. de locale be
stuursorganisatie haar kaïns op slagen.
Van overwegend belang is in Indie de
financieele politiek. Het is nu eenmaal
een feit, dat de financiën van balie
zeer afhankelijk zijn van de prijzen dei-
waren op de Europoesche markt, in den
laatsten tijd waren die pjrijzem ongunstig
en dus dreigt |de financieele toestand van
indië weer ongunstig te zijn. Het is dan
de plicht der Regeering haar politiek van
die financiën zóó Sn te richten, dat ook
fin do magere jaren kan worden vooi (ge
bouwd aan het werk, dat men zich voor
stelt tot stand te brengen. Onvermijdelijk
is het, dat zij zich verzet tegen oproerig©
bewegingen. Volgens den heer Colijti was
de Regeering al veel te lankmoedig en
wanneer zij dat niet was geweest had zij
eerder moeten ingrijpen. Herhaling van de
gebeurtenissen van 1926 dient m ieder
geval vorkomen te worden. De uitoefening
van haar taak zou verlamd vvordeW, als zij
zich daar niet tegen verzette.
De extremisten' mogen niet het tempi)
der invoering van de hervormingen aange
ven; de stand der ontwikkeling van de be
volking is de maatstaf voor de snelheid
waarmede de reorganisatie van het bestuur
zal worden tot stand gebracht. In doelstel
ling en methode ten aanzien van de Kolo
niale politiek is de heer Cobj'n het eOrts
me li den riïimster en op zijn steun kan de
Regeering dus rekenen. Met behoud van
de rijks-eenheid geleidelijk naar ontvoegr
ding en autonomie, aldus het doel; in orde
en rust invoering naar gelang dit mogelijk
is, onbeïnvloed door extremistisch drijven,
maar overeenkomstig de volkskracht en
den burgerzin dei' bevolking.
De hoeren van Boetzelaer en Feber hul
digden vrijwel dezelfde opvatting als de
heer Colijn. De laatste ziet veel heil in
bevordering en opheffing ran. het gezins
leven en hij wil o.a. paal en perk stellen
aan de toenemende kwaal der echtschei
dingen. Hoe? dat moet fl!e minister maar
weten.
Twee dagen discussie over Ideze begroe
ting brachten nog niet veel nieuws. De
meenïngen staan lijnrecht over elkaar, ge
lijk dit reeds tientallen jaren het geval is.
ken.
„U is dus een Engclschman?" vroeg zij
na een korte poos.
„Om ute dienen."
„Ik ken niet veel Engelsclien," zeide zij,
„ik heb meestentijds in Frankrijk vertoefd,
op het land in de 'buurt van Bordeaux en
ook te Parijs. Maai ik 'ben nog hooit een
Engelschman als u tegengekomen.. Ik keek
naar u, toen die main in de zaal verscheen
en ik zag, hoe u opstond en hem aan
viel."
Zij rilde en ik boog mij weder naar haar
toe, en z&i
„Ik wil toch niet, dat u een slechter
indruk van mij krijgt dan ik verdien. U
gevoelt medelijden mot den man!, dien ik
tegen den grond heb geslagen en u, ziet
mij aan als een soort dilettant-moordenaar.
Dat spijt mij werkelijk en ik verzeker u
op mijn eerewoord, dat als ooit een mensch
ter wereld den dood' verdiend heeft, dah
is hij het."
„Uit uw hand?"
„Uit mijn lie nu," antwoordde ik mot
beslistheid. „Ik persoonlijk sta er misschien
buiten, maar ik heb een broeder... Iloer
mij aan, mademoiselle," vervolgde ik. „Mijn
broeder is gebrekkig. Hij werd van zijn
paard geworpen, toen hij als jagermeestör
deelnam aan een. vossenjacht en hij heeft
daarna nooit xneor kunnen loopen. Hij was
gehuwd met een vrouw die hij lief had,
een arm meisje, waaraan hij een plaats in
zijn kring' had gegeven. Zij had hom: lief
en zij had er volkomen vrede mee haar
leven aan hem1 to wijden, toen hij inval-
liedo was geworden. Toen verscheed dio
man op hot toomeel, van wiens afstraffing
u getuige is geweest. Ik moet u- verzeke
ren, dat het toeval in de zaak geen rol
speelde. Hij spande al zijn krachten in
In aansluiting met wat wij gemeld! heb
ben over don slechten s!ma|ak 'Vair ons drink
water, de ,ooëz!aak daarvan en het middel
om dien weg fe nemen, lallen we hier nog
volgen,, wat die Rotterdamsclite Wethouder
djo keec D ©Zeeuw, .over deze aangelegen
heid heeft meegedeeld.
In het jaarverslag wn do drinkwaterlei
ding over 1929 weajd, njijar de hoor De
Zeeuw opmerkt, yam den slechten smaak
uitvoerig melding gemaakt. Na d© Vorst
periode moest deze wansmaak, volgens liet
verslag, wonden, toegeschreven aan de dam
de slexke kond© veel langzamer Verloopande
reinigings (biologisloh©-) ptfoCessen die aiicih
zoowel in de rivier, als in lïet zandbed
der filleifc, afspelen. De verbranding van de
otreganisch© stoffen heeft dan niet zoo vol
ledig plants 'als in het wanner© jaargetijie
het geval is. Te verwachten, wasi das, dat
wanneer gedurende eanigen dill, htot water
van d© rivier een hoogere temperatuur
heeft aangenomen, ook de klachten over
slechten s maak zouden ophouden. Bodtörio-
logiseli wash et Water echter steeds Van, een
betrouwböiro samenstelling.
Nadat do smaak dan ook werkelijk ver
dwenen was, kwam .op 12 Maart wederom
vond met sneeuwval voor. Eenige dagen
inter vertoonde het water gedurende kor
ten tijd wederom den onaiangenamea smaak
hetgeen dus met de hierboven vermelde
bewering overeenstemde.
In October vain hetzelfde jaar bleek over
de geheel© maiand het water wederom ©en
afwijkenden, iets muffen smpak te bezitten.
Deze smaak kwam niet ten volle overeen
met Uien, in het begin valn liet jaar waar
genomen. i
Ook te Am.-, ter Jam en in Den Helder
werd de slecht© smaak opgemerkt. De dircd-
teur van de drinkwaterleiding te Rotterdam
zocht daarop verbinding met de diensten
m genoemde steden, waarop een onderzoek
op de Lek en, den Rijn binnen het Neder-
land&ch grondgebied is ingesteld'. Diit onder
zoek hééft echter niet meer licht gebracht
Schimmels wenden n 1. op den rivierbodem
niet in beiaiiigrijlko mate aangetroffen.
Balt de oorzaak niet lag aan do nabijheid
van do stad Rottendam, bleek, behalve uit
het hierboven reeds medegedeelde, ook
hieruit, dat meerdere rivienvateaieidiingan
in denaolfdon t'ijlcl met klachten, oversmaak
te karnapen hadden. Ook van Hamburg kwa
men in het begin van net jaa,r klachten om
trent hol water, van de rivier de Elbe be
trokken. In hoeven© al dleze Machten in
wezen dezelfde wanen, is niet aangetoond
kunnen worden.
Door laboratoriumproeven op h'et Wu'or-
werk met lozonisa'tie ingesteld, bleek, dat
een behandeling van het water mot ozon
geen, uitkomst brafcht. Norit, uit geactiveer
de koolstof bestaande, dieedl den smaak
daarentegen wel verdwijnen.
Nieuwe proefnemingen brachten do mo-
Vraagt Tarieven aan.
Beurtvaart Schiedam—Amsterdam. In dir. verb,
m. Groningen en Friesl. Vertiv Maand, VVoensd.
en Yrijd, 5 u. Adres Schiedam, Oude Sluis 4.
68456. A'dam, Kloveniersburgw. 39, £5$. 48957.
Schippers! J. C. DE MOS en F. VV. BON Jr.
Sioomen. 1ferven.
PALTHE, ALMELO.
Depot te Schiedam iHoogstr. 141,Tel. 68402
De Eerste Schiedamsche Papiervernietiging.
Inkoop van alle soorten
O TJX) PAPXBB EXT MF.tat.-rtCt
Fa. RIJNBENDE
en VAN HOEK,
Behangselpapier,
Vloerzeil,
Karpetten, enz.
omi haar liefde te winnen. Ik weet niet in
hoever hij daarin is geslaagd. Ik kan al
leen zeggen, dat zij met hem uit het huis
van mijn broeder verdween. Do verleider
was op dat oogcnblik zijn gast, was reeds
zijn gast toen hij zijn plan vormde."
'Die oogen van het meisje schoten vuur.
Zelfs bij het schemerige licht van de
coupé kon ik zien, hoe haai' oogen schit
terden,"
„U heeft goed gehandeld," riep zij uit.
„Ik zwijg daarover verder. Mie den hulpe-
looze onrecht aandoet, verdient gestraft te
worden. Maar wat ik nog niet begrijp is
dit: het is mij niet duidelijk, waarom die
menschen uit het Café des Deux Epingles
u hun bescherming willen verleenen, als
n niet tot de hunnen behoort, als u ze
alleen hoogst oppervlakkig kent. D,ie lui
zijn geen filantropen. Op een goeden dag
zullen zij hij u om betaling komen aan
kloppen I" j
Ik haalde do schouders op en ant
woordde
„Ik héb nooit geweigerd te betalen wat
ik werkelijk schuldig bon. Als een huln-
ner bij mij aanklopt, met een rekening,
dan verzeker ik u, dat betaling zal vol
gen."
„U is er dus wel zeker van, dat u niet
reeds in hun dienst is?" vroeg zij, „wel
heel zeker
„Hoe bedoelt u dat?"
„U maakt op! mij don ndrnk valn oen fat
soenlijk man te zijn. Misschien is u dat
ook. Misschien heb ik u ten önredh'to
verdacht. Maar ik wil u wat vragen. Heeft
oen hunlner u, verzocht ons te bospionnco-
ron, mijn oom an mij?"
„Noen, op mijn eerewooird!" aintwoorddo
ik plechtig.
Blijkbaar begreep zij or niets van. La|ng-
gelijlchead n,a!nx voXen, dat chlaoappfanoJ floer
kactcriologisdhie omzettingen in' een muf-
smakend product veranderd kan worden"
Daar men uit deze pgaewan niet met ze
kerheid kan beslissen fat het voorkomen
van phenolem of Icresolen in hot rivierwater
in groote verdunningen, omilait ook omtle-
flingsptroducten van schimmels, die rtaetie
kunnen teweegbrengen, is h'et noodzak©!»
to trachten, grooter© hoeveelheden van dt©
smaakstof ten te isoleexm. 1
Mocht het onderzoek, duit aan het einde
van het afgeloopen jaar nog niet'voleindigd
was, uitwijzen, flat werkelijk pbenaien of
antledingsproduoten dalarvain alsl flp (oor
zaak van den slechten smaak moeten be
schouwd Worden, flan dringt het vermoeden
zich op, dlat de industrieën in het Roer
gebied met haar i n 'de naar Nederland sfroo-
mende rivieren looziemd afvalwater als oor
zaak van den smaak moeten worden aange
merkt. Een daartoe door do directie der
gemeentelijke waterleidingen te Amsterdam
ter plaats© ingesteld .onderzoek bracht tot
nog toe geen opheldering ini deze zaak.
Wellicht is het mogelijk, d.ait de op l»t
Waterwerk in te voeren dubbele filtratie
(snelfilters met daarachter geschakeldelang
zaam werkende filters) in staat zal wezen
'den smaak weg t,e nemen. Met zekerheid
is hieromtrent echter niets' te voorspellen.
Wanneer de in aanbouw ziijlnd© pxoef
filterinstallatie in gebruik kan warden ge
nomen en alsdan een periode Valn slechten
smaak voorkomt, zal het waaiBdhijlnliijlb ma
gelijk zijn hierop een a|fdoönd antwooafl te
geven.
Voorts wees de wethouder er op flat
wilde men oen behandeling met norit ia
het groot toepassen, een groote verande
ring van de installaties noodig zou zijn.
K,oa*t geleiden 'heeft de directeur ©en nieuw
rapport aan den wethouder uitgebracht,
Waarin de directeur zegt volledig diligent
te zijn. Nogmalals legt hij er daarin den
naldruk op, dat het water bacteriologisch
volkomen betrouwbaar is.
De Drankwet.
't Tweede Kamerlid mr. B. Boon heeft den
minister van .arbeid1, handel en nijverheid
de volgende vragen gesteld:
Is da minister niet van oordeel, dat het
nu door de plaats gevonden regeling
van, werkzaamheden van de Tweedie Kamer
vrijwel met zekerheid is komen vast te
staian, dat een zoo tijdige behandeling Van
het wetsonriverp-Drankwet (door de beide
Knimers van de Staten-Generaal, dat dit
ontwerp met 1 Mei 1930 a's wét in het
Staatsblad zot kunnen verschijnen, niet ma
gelijk is dringend noodig isl een voodoo-
pige regeling te treffen ten aanzien! va|n
de vergunningen, ver'oend aajni vanmaot-
sdmippen, zedelijk© lidhamen of aan de
besturen van deze, die volgens de OvM-
gangsbepialing Van de bestaande Drankwet
op 1 Mei as. automatisch zullen ver
vullen?
Is het den minister bekend, dlat hier
mede groote eoonomisfche belangen voor
alle deelen van 'tliand gemoeid! zlijn daar
hierdoor alleen i\ de drie grootste steden
reeds 531 vergunningen' warden getroffen?
Is de minirter bereid de zeer spoedige
indiening te bevorderen' valn een wetsont
werp, waarbij de termijn, genoemd in de
Overgangsbepaling van ido bestaande Drank
wet. met een redelijken tijd waadt ver
lengd? i
RECHTSZAKEN.
De Wild West-scène to Rotterdam.
Do Rotterdamsclie rechtbank heeft in de
zaak van den, 43-jarigen caféhouder A.
P, S., gedetineerd, die terecht had ge
staan ter zake valn bedreiging met een
misdrijf tegen het leven op 18 Decem
ber liad verdachte een viertal agenten van
politie in do Schildstraat te Rotterdalm
met een revolver bedreigd, waarop een be
legering door de agenten was gevolgd, die
op yerdachte elf schoten hadden gelost,
door eenige waarvan, verdachte in de bee-
nen was geraakt en vrij ernstig verwond
zamerband scheen h'alar vijandige stemming
van liaar gelaat uit liaar géheelo manier
van doen te verdwijnen. Zij keek pein
zend naar haar nog altij'd slapenden oqm
en richtte toen haar oogen weer naar mij.
„Wil mij niet voor nieuwsgierig hou
den, maai- ik moet u nog wat vTagén,
omdat ik zo© graag overtuigd zou willen
worden, dat u niet behoort tot hen, voor
wie wij te vreezen hebben. Is Louis wer
kelijk niet meer dan een gewone kennis
van u?"
„Zoo is hij nauwelijks te noemen. Hij
is niet meer dan de maitre d'hotel Valn
mijn gewezen restaurant. Ik heb hem tot
nog toe nooit ergens anders ontmoet dan
in zijn restaurant. Toen hij mij in de
epera aansprak, hex'kende ik hem 'niet eens
onmiddellijk."
Z,ij scheen nu overtuigd, maar hog altijd
een weinig in de war. Zij zweeg.
„Vindt u ook niet," gihg ik na een
oogenblik van stilte voort, „dat het jmi
mijn beurt ia om u wat te vragen?"
Zij keek mij1 wat verbaasd aan, doch ant
woordde: „'Waarom niet?"
„U is dus geen Engelsche ea pok geen
Franpaise? Manx toch spreekt u uitste
kend Engolsch."
Glimlachend antwoordde zij: „Mijin vader
was een Franschman en mijn moodex was
van Spiaansclio origine. 1.1c wercl in Zuid-
Amorika geboren, maar reeds in mijn prille
jeugd kwam.' ik in Europa en hob altijd m
Frankrijk gewoond, Mijn. familie," vervolg
de zij met een blik op haai' slapenden
oom, alsof zij wilde zeggen, dat deze er
ook bnj behoorde, „zijn allen koffieplan
ters."
„En denkt u lalng te Londen te blij
ven vroeg ik.
(Wordt vervolgd)-
i
A. VAN DHR MOST,
Eerste Schïedamsche Begrafenis-Vereeniging
Broersvest 103. - 68205
Jac. V, tf. WAAL, WE8TM0LENSTRAAT 28-27.
Hoogstraat 32,
BEHANGERS.
