VERSLAG VAM
GEMEENTERAAD.
DE VERDWENEN DELORA.
Vergadering van Vrijdag 28 Febr. 1930,
's namiddags 2 uur.
VL
yr_°or zit. ter de burgemeester, de heer
H. Stulemedfer.
School- en werktuinen.
(Vervolg).
De bazar veroordeeld,
Me.vr. Benthemde Wilde, voort
gaande -- i
Had er nog een baz aartje gehouden, moe
ten worden? Spr. is een groot tegenstand
ster van al die bazars!
De lieer ir. Houtman: Ik niet!
Mevr. Hen t h o md e W i 1 d eJe wordt
op zoo'n bazar door kourige dames, keu
rig geplukt! Het rad van avontuur draait
voortdurend I De goklust is echter al zoo
groot, dat die niet behoefd te worden aan
gewakkerd, Bovendien wordt je op zoo'n
bazar een hoop snorrepijperij in handen
gedrukt!
De lieer Hoog end am: 't Is voor een
goed doel
Mevr. Den the m—de Wilde: En dj'n
de bierstand! Drink maar zooveel je lust
't Is immers voor een goed doel1 Spr.
is geen geheelonthoudster, maar zoo iets
stuit baar tegen de borst.
Het eenige, wat men behoort te doen is
lid te worden van die vereaniging.
Dm te bevorderen, dat men op de hoog
te zou komen met haar werk, heeft de
vereeniging eenige malen een openbare les
georganiseerd, waarvoor speciale uitnoodi
gingen werden verzonden, ook aan de
raadsleden. Ieder kon vrij" komen kijken,
maar de belangstelling kwam alleen van
de zijde ter ouders en van enkele an
deren.
Als men gezien heeft bet weffc rata. de
kinderen en van de leiders, zal men tot
de overtuiging zijn gekomen, dat steun van
de gemeente hard noodig is, ondanks de
clausnle, dat de vereeniging daarom niet
meer vragen zou.
De vergoeding der leiders.
De Financieele commissie is ook gevallen
over den post: Vergoeding leiders, die,
naar zij zegt, haar hoog voorkomt. Do
leiders zijn gereoruteerd uit alle richtin
gen. Gedurende 30 weken, in het mooiste
gedeelte van het jaar, zrjn die leiders ge
bonden aan den tuin. Gedurende 2 uren
heeft elk 60 kinderen onder zijn leiding
en het is gebleken, dat de kinderen nog
maar een bedroefd beetje begrip hebben
van _poten en planten. Aan bijna alle kin
deren moet gezegd worden, wat en hoe ze
't moeten doen. De leiders moeten soms op
12 plaatsen tegelijk zijn! Spr. heeft dat
zelf op den tuin gezien. En dan kan spr.
zich niet begrijpen, hoe men een beloo
ning van f150 en f "2,50 voor een geheel
seizoen nog te veel acht; 't is nog geen
gulden per uur!
't Is wel aardig om te zeggen: Als er
geen geld is, moeten die leiders maar voor
minder of voor niets werken, 't Zon ook
wel aardig geweest zijn, als in den tijd,
toen de gemeente in een impasse was ge
raakt, de wethouders hadden gezegl: Wij
behoevengeen salaris en de raads
leden: Wij wenschea geen presentiegeld
meer te ontvangen. Haar het gaat toch niet
aan om, als een zaak niet rendeert, van
hen, die hun krachten er aan ge
ven, te verlangen, dat ze dat gratis
doen, met do mededeeling: Als er het vol
gend jaar wat over is krijg je een paar
dubbeltjes 1 1
Met minder leiders kon mea bet ook
niet doen. Meer dan 60 kinderen kan men
Door E. PHILIPS OPPENHEIM.
Geautoriseerde vertaling van
Mr, G. KEELEJEt.
64)
Lamaxtine bleef staan en vroeg snel:
„Onuer zijn eigen naam? Wil je dus
beweren, dat hij alle vermomming heeft
afgeworpen? Dat hij hier is gelogeerd on
der den 'naam van Maurice Delora?"
„Zijn voornaam heb ik nooit geweten,"
antwoordde ik, „maar bij is hier gelo
geerd als Delora en dat lijkt mij voldoende.
Hij heeft de grootste suite van het hotel
genomen en nog geen kwartier geleden
heeft bij mij op groei.sche wijze den man
tel uitgeveegd."
„Het is een prachtkerel," zei Lamartine
zacht. „Als hij het vier en twintig uur
zoo weet uit te houden, dan zal hij, die
feitelijk gedurende de laatste tien jaar een
bedelaar is geweest, over een reusachtig
fortuin beschikken."
„Zoo, was dat de inzet?" vroeg ik.
„Toch wel een die er wezen mag, niet
waar
„En wint hij het?"
„Dat weet do hemel. Zelfs op dit oogen
blik zou ik het u niet kunnen, zeggen,
dat hij groote kans heett."
Wij gingen het café binnen. Toen Louis
ons samen zag binnen komen, bleef hij
een oogenblik als vastgenageld staan. Zijn
oogen schenen met een snellen blik ons
te willen vragen, wat dai bcteekende. Wa
ren wij samen gekomen? Of hadden wij
elkander toevallig ontmoet? IIoeveT had
de een den ander in vertrouwen genomen?
Dit en veel meer, scheen hij te willen
vragen. Daarop kwarn hij langzaam op
ons" af en toen hij in het zonlicht kwam,
STADSNIEUWS.
toch niet onder één leider stellen.
Do zaak is gezond opgezet door am de
leiders een belooning voor lnm arbeid too
to zeggen. Daardoor kreeg het bestuur ook
zeggenschap over de leiders. Do één 'neemt
zijn plicht ernstiger op dain de ander;
we zijn allemaal mensohein! En hot zou
best kunnen gebeuren, dat een der leiders,
als deze niet in zeker dienstverband stond,
op oen oogenblik zeiIk kom vandaag niet
op den tuin; ik ga uit; ik ga met mijn
Vrouw naar Rotterdam om een manteltje
te koopen.
De Voorzitter: Schiedam is toch
voordeeliger, mevrouw
Mevr. Bcnthomde Wilde: 'Ook als
hij hier oen manteltje voor een dochtertje
zou koopen, zon bij' op dat zelfde oogen
blik niet op den tuin kunnen zijnl Ook
dns om een goeden gang van zaken te
verzekeren is het noodig, dat de leiders'
een boloonihg ontvangen, waartegenover
zij plichten hebben.
De voorzitter der vereeniging heeft aan
do vereeniging geld geleend tegen I pCt
Men zou ook kunnen vragen. Waarom heeft
hij dat geld niet renteloos verstrekt? En
aan den werkman, die altijd op den tuin
is, is f458.50 betaald Men zou kunnen
vragen: Kan die man het niet voor een
kwartje per dag minder doen? Of mom zou
kunnen vragen: Had do voroeuiging niel
wat minder kannen laten drukken?
De verantwoordelijkheid voor liet tekort
mag men niet op de leiders schuiven.
De Financieele commissie heeft deze
zaak van een zeer bekrompen standpunt
bekeken. In andere gemeenten 'neemt men
een andere houding tegenover liet werk
van de School werktuinen Ln! In Arnhem...
De heer mr. Van Vel zen: Dat is een
rijke gemeente!
Mevr. Ben them—-de W i 1de: wordt
een bedrag van f4.50 maximum per leer
ling uitbetaald.
De heer De Bi ruin: Bat zou hier wel
wat worden!
Mevr. Bi e n t h e m d e Wilde: Dat ben
ik met u eens
De gemeente Rotterdam heeft voor de
School- en Werktuinén op den Linker-
Maasoever f2850 beschikbaar gesteld.
Baam betaalt f 10 per leerling tot een
maximum van f3.000 Arnhem is niet zoo
rijk, als men oppervlakkig wel zou mee-
nen, maar het neemt een geheel andere
houding aan tegenover dit werk dan Schie
dam. 1 1
Geen limiet
't Doet spr. groot genoegen, dat B en
W. blijkens hun advies toch een ruimer
standpunt innemen dan de Financieele com
missie. Spr zou echter nog iets verder
willen gaan dan het College, dat 60 pCt
van de particuliere bijdragen als subsidie
wil verleunen. Spr. zou ml. voor dit jaar
het maximumbedrag der subsidie, dat ge
steid is op f 300, willen laten vervallen
en geen limiet willen stellen. De opsta]
len en afra-tering hebben 11 a f1200 ge
kost en daarop hoeft nog geen afschrij
ving plaats gehad, omdat er geen geld
voor beschikbaar was. De tuin, die nu in
gebruik is, zal daar misschien niet zoo
lang meer kunnen blijven en dan komt de
vereeniging weer voor groote onkosten,
want spr. vertrouwt, dat dau het werk
der vereeniging zooveel burgerrecht'zal heb
ben verkregen, dat haar eea andere plaats
wordt aangewezen om baar arbeid voort
te zetten.
Spr. zou dus bepaald willen zien, da!
er een subsidie werd verleend van 60
dat door een der ramen naar binnen viel,
zag ik eerst recht hoe de man veran
derd was. Hij was altijd bleek, maar nu
zag ik, hoe zijn kleurlooze wangen met
rimpels waren doorploegd. Zijn oogen la
gen diep in lnm kassen en zijn gelieelo
manier van doen miste dat scort van
vriendelijke minzaamheid, welke andeTS
niet onaangenaam aandeed.
„Wat is er van uw dienst hoeren?"
vroeg hij met een liehle buiging. „Zeker
een tafel voor twee personen? Wilt u mij
dan maar volgen?"
Wij volgden hem naar een tafellje in
het beste gedeelte van de zaal.
„Heeft mijnheer prettig gejaagd op zijn
buitenplaats?" vroeg bij.
„Patent, Louis?" antwoordde ik. „Is er
wat nieuws in de stad gebeurd?"
Louis haalde de schouders cp en keek
eens rond.
„Och, wat zal ik u zeggen. Wij heb
ben het hier altijd druk. Tot Ons geluk.
Wij moeten telkens menschon afwijzen, om
dat wij liever goed voor onze vaste klanten
willen zorgen."
/„Louis, je bent eön wondermenscli," ven
klaarde ik.
(„Wat wenscliön do hoeren te gebruiken?"
vroeg Louis.
Ik keek Lamartine eens aan en Lamar
tine keek mij eens aan. Dezelfde gedachte
was bij ons opgekomen, maar, zonderling
genoeg, wilden wij beiden liefst vermijden
Louis lo laten merken, dat wij hot ant
woord op die vraag lastig vonden.
„Dat koude korhoen lokt mij wel aah,"
zeide Larnartino tot mij, terwij! hij wees
naar het buffet, dat tegén den muur
stornl.
;,Ja koud korhoen is een smakelijk eten,"
gaf. Louis onmiddellijk too.
„Ik zal er dadelijk een voor u laten
klaar maken en u doen voorzetten."
„Neen," zeide Lamartine, „breng dien
pCt. der particuliere bijdragen zonder
daarbij dit jaar de bepaling te maken, dal
hot maximum subsidie £300 zal zijln. Het
subsidie zou echter niet meer moeion be
dragen dan het tekort en een bedrag voor
afschrijving van opstallen en omrastering.
Men bedenke, dat door do School- en Werlc.
tuinen hondenden kinderen ettelijke uren
van do straat worden gehouden. Hot snel
verkeer neemt steeds meer too en is eein
gevaar ook voor de jeugd. Van liet Sterre
boseli wordt oen groot stuk afgenomen,
zocdat ook daar minder ruimte overblijft
voor ontspanning. Op den tuin verrichten
do kinderen nuttig werk en ook loeren ze
daar liefde voor de natuur te koesteren,
met als gevolg eerbied voor het sohoone
En daar mankeert heel wat aar tegenwoor
dig. Als die kinderen later groot zullen
zijln, zal bun hart warmer kloppen voor
planten, dierein car mensohein. Ein onze
taak is tocli ook goede monsbbor te kwee-
ken. De vereeniging voor School- en Werk
tuinen beeft een deel van die taak op haar
schouders genomen. Daarom stolt spr voor
haar een subsidie te varleonon van 60
pCt. der particuliere bijdragen en dit jaar
de grens van f300 voor het maximum-
subsidio te doen vervallen, opdat de ver
eeniging op edn zuivere financieele basis
zal kunnen verder werken. (Rlijlk'en va'n
instemming.) f j
Een piikkol moet blijven.
De Voorzitter verwacht, dat na de
geestdriftige node van mevr. Bentbem
de Wilde de vereeniging er beter zal ko
men voor te staan. Die rode zal, 'naar spr
aanneemt, haar uitwerking op de bufgerij
niet missen. Het doel der veredniging is
uitstekend geschetst. De kinderen worden
opgevoed tot liefde voor de natuur en om
de natuur te ontzien. Bovendien heeft het
instituut van School- ea Werktuinen 'nog
dit nut, dat de kinderen van de straal
worden gehouden en nuttig bezig zijn. Spr
geeft dit alles mevr. Benthemde Wilde
toe, maar daar staat tegenover, dat de ge
moente Schiedam zich bij bet verleenea
van subsidie en steun een zekere beper
king moet opleggen. Niet alleen wat goed
en edel is kan onbeperkt Üoor de ge
meente gesteund worden. Het gemeentebe
stuur moet de burgerij opwekken door baar
voorbeeld, maar het grootste deel van de
inkomsten moet toch uit de burgerij ko
men. De heer Slavenburg heeft gezegd, dat
de Financieele commissie een prikkel wil
laten om intensiever te werken. B en W.
hebben ook gemeend, dat dit noodzakelijk
is, maar zij' hebban zich op' een oenigs-
zins ruimer standpunt gesteld. Als we ech
ter den weg opgaan van mevr. Bum them
de Wilde, dan zouden we mu reeds per
spectieven openen voor een vergoeding,
als de vereeniging eens zou moeten ver
huizen. En dien weg moeten we niet op
gaan! Er moet een prikkel blijven om do
particulieren te animeeron hun steun aan
die vereeniging te verleenen. Daarom heb
ben B. en W. voorgesteld 60 pCt valn,
de particuliere bijdragen tot een maximum,
van £300 als subsidie te verleenen.
Wat in de toekomst kan gebeuren, daar
in wil spr. zich nu niet begeven. Do ver
antwoordelijkheid en de leiding van de
vereeniging moeten blijven bij liet bestuur.
Paedagogisch en economisch is hot niet
te verdedigen om elke vereeniging met een
goed doel maar de gelegenheid te geven
uit de gemeente-kas te putten. Spr. onder
schrijft wat mevr. Benthemde Wilde
heeft gezegd, maar wil aan de steunver-
leeming paal en perk stellen. Daarom ad
viseert spr. het voorstel van Bj en W.
aan te nemen.
Er staat in herschrijven Van B. en W.
een hoopvol zinnetje: Voorloopig voor
1929! We zullen zien lioe het werk valn!
de vereeniging zich ontwikkelt en hoe de
schotel maar hier en laten wij hem eens
van (naderbij bekijken, Louis."
Louis deed wat hem verzocht was. Hij
kon ookmoeilijk anders. Zonder een oogen
blik te aarzelen, nam Lamartine oen der
vogels en legde dezön op zijn eigen bord.
„Onze lunch is in orde, Louis," zeide
hij. „Laat een kellnor ons nog even bord
en mes biongen. Ik behandel graag zelf
zoo'n vogel."
„Best, mijnheer," verklaarde Louis, en,
slipte weg, na edn kellnor gewenkt te
hebben.
La|martine dn ik wisselden een veel-
zeggendaa blik met elkander en bij merkte
met een glimlachje op:
„Ik geloof, dat we met dit vogeltje wel
veilig zullen zij'a."
„Volkomen. Hij heeft geen oogenblik kans
ge/.ien om er mee te knoeien. Maar nu
zal het nog een toer zijn om ons van
drinken te verzekeren."
„En ik ben erg dorstig vandaag," liet
Lamartine er op volgen. „Wat zou u den
ken van een ongeopende flesch cham
pagne?"
„Neen," zeide ik, liet hoofd schuddend,
„dat deugt niet. Ik be|a overtuigd, dat
Louis er een eigdn. wijnkelder op na houdt.
Maar hoeft u intussclion op den man
gelet? Uit alles valt af te leiden, dat hij
danig loopt te tobben otver de zaken. Ik
geloof vast niet, dat Louis over een week
nog in deze onderneming werkzaam zal
zijn-"
„Alles good on wel, maar ik moet wat
te drinken hebben," verklaarde Lamartine.
Op de tafel naast ons stond een flesch
met whisky, waarvan do gast, die er had
gezeten, zich zelvc|n had bediend. Deze
was even te voren opgestaan en ik maaikte
van de gelegenheid gebruik om, voor de
kellner kwam om de tafel op te ruimen,
mij meesier te maken va'n do flesch.
„Laten wij het er (niet op wagen soda-
positie valn de gemeente in te toekomst!
zal zijn. 1 1
Spr. wil hu maar tot stemming over
gaan.
Do heer Slavenburg kim zich daar-
moo niet veroeuigen. Mevr. Bentbemdo
Wilde heeft oen lange rede gehouden, die
niet onbeantwoord mag' blijven, maar or is
nu heel weinig .tijd meer beschikbaar. Is
het do bedoeling om ook hedenavond to
vergaderen
Do Voorzitter: Neen, dat is niet de
bedoeling.
De heer Slavenburg zal das nu 'nog
eenige opmerkingen moeten maken.
Spr. bad liever op de plaats van mevr
Benthem—do Wilde gezeten.
De hoor Hinkelaar: Eén pu'nt van
de agentia zal toch nog moeten worden
afgedaan, n.l da kwestie van de aanstel
ling van oda electro-momteur bij de Tech
nische Bedrijven.
De Voorzitter: We zullen zien, of
dat nog kan.
Wat dankbaarder is
De heer SI a vein burg: 't Is dankbaar
der een gloedvolle speech te kunnen af
steken, zooals mevr. Benthemdo Wilde
dood, dan te moeten waarschuwen togen,
het doen van uitgaven.
Het doel Van die» vereeniging zou niet
in bespreking komon, dacht spr., want al
len zijn het er over eens, dat het een goéd
doel is, dat dio vereeniging najaagt. Maar
de laak van de Finaincieele Commissie is
niet alleen ina te gaan: Wat wil oen ver
eeniging gaarne hebben? maar ook: Wat
kan de gemeente doen?
.Mevr. Benthem—do Wilde heeft ver
gelijkingen getroffen en gezegd: Zie eens,
wat Baam doet! Maar mot Boairn kaïn
Schiedam zicli, wat financieele positie be
treft, niet vergelijken.
Mevr. Bjenthomde Wilde heeft ook ver
wezen naar wat Rotterdam doet voor
School- en Werktuinén op den Linker-Maas-
oever. Maar op den Li nker-Maa,soever wo
nen 200.000 melasohem -en als mén dat in
aanmerking neemt doet Schiedam per rato
veel meer.
De redo van mevr. Benthem—de Wilde
droeg geheel het karakter van ©eu pro-
paganda-rede.
Spr. heeft niet gezegd, dat de loonen,
van de- menschein, die leiding geven op
den tuin, te hoog is, maar mea moet
een en ander in verband bréngen met de
omstandigheden. Er zijn zooveel werkzaam
heden op maatschappelijk ©n sociaal ter
rein, die gratis worden ingericht' Da raads
leden moesten maar ééns geen presentie
geld meer aanvaarden, heeft mevr. Benthem,
de Wilde gezegd. Spr. wil er aan herin
neren, dat hij het is geweest, die destijds,
toen liij nog raadslid was, iets dergelijks
heeft voorgesteld!
De lieer D'ink©laar: Dlat is ook pro
paganda!
De heer Slavenburg beeft ook eeu
bezoek gebracht aan den tuin, toen daar
een openbare les werd gegeven, maar men,
moet niet vergeten, dat spr. hier zit als
wethouder van financiën.
De Voorzitter sluit thans het debat
en brengt het voorstel valn Bl en W. in,
stemming.
Dit wordt aangenomen met 17 tegen 6
stemmen. 1
Vóór stemden: mevr. Ben.tliem-.-te Wiklo
en de lieeren Collé, Hoogémdam, Van Dorp,
Bjroek, Etma|n, Fetter, v. d Hoek, Van
Pelt, mr. Kavelaars, Weergang, Van Waar-
denbexg, Dinkelaax, ir. Houtman, DeBiruin,
mr. Van Velzon on Swartjes
Tegen stemden: de lieeröa Schermijn,
v ,d Kraan, Brouuts, v d. Tempel, Sla
venburg en Wiekeakamp.
Behalve de heer Steens haididen hu ook
de lieeren Koopmams en v. d Most do
water te nemön," ried ik, „whisky met
gewoon water is eön gezonde drank."
De sommelier, dien ik niet vertrouwde
een creatuur van Louis, gelijk ik zeer
goed wist kwam toegesneld en trachtte
zich van de flesch meester te maken,
terwijl hij er op aandrong om een andere
flesclr whisky voor ons te balein. Maai-
ik liet niet los eu op zijn aanbod om
sodawater of een ander mineraal water
te halen, kreeg hij ee'n weigerend ant
woord. Hij ging heen en ik zag hem in
een hoek druik met Louis praten. Lamar
tine smeed hot korhoen voor en boog zich
over do tafel, terwijl hij zei:
„Kapitein Rotherby, ik geloof, dat ïiu.
het oogenblik is gekomen, om. u mede te
dealen, waarom ik, otndanks het gevaajr,
dat ons van de zijde van Louis dreigde,
meegetroond heb om mot mij in dit restau
rant te lunchen, klaar zie eens, wie daar
aankomt 1"
Hij legde zijn liand op mijn arm cn
ik keerde het hoofd om. Hot was Felicia,
die do zaal bin'nnen kwam, op den voet
gevolgd door Delora, die met een vrien
delijker! maar lichtelijk vermoeiden blik
om zich heen keek. Louis geleidde zo
naai- eon tafel, de beste in de gansclic
zaal. Wij keken toe, hoe zij zitten gin
gen. Door eön in hoorn gevatte bril be
studeerde Delora het menu. Felicia trofe
haar handschoenen uit, terwijl zij bedroefd
voor zich uitkeek. Toen zij wardn geze
ten, iiad tie gebeurtenis plaats, warjrop
Lamartine, maar ik overtuigd ben, liod ge
wacht, maar die voor mij het wondorbaa;i-
lijkstc oogenblik vormde uit dit avontuur
vol verwarringen.
Hoofdstuk XXXVIII.
Do verschijning van twee personen in
de zaal schoen, afgescheiden van ae ver
bazing welke zij bij ons opwekte, tooh' ook
vergadering reeds verlaten.
1 De overige pulnben werdén van de agenda
afgevoerd, - 1 1 1I
De Voorzitter sluit de vergadering.
8EMENGÖ 'MECJWS,
Een verloren damostasdi.
De eerlijke vinder „royaal"
beloon d.
In do Julianalaaii to Hiilegers'Licrg reed
een 16-jarigo jongen, hij een houthandel al
daar werkzaam, met een bandwagon. Ihji
passeerde een tweetal dame», van w'ie er
een haar lasclh verloor. De jongen, ook eerst
mets ziende, rood door totdat hij! met zijin
voet stuitte Logen een zacht voorwerp. Ifijl
keek en ontdekte, dat liet een dameslasob
was. Tol zijd niet geringe verbazing zag lilij,
dat er 'behalve vwscfuilenda briefjes), óók
een 'bankbiljet van f 1.OU0 aanwezig w'as. Hlyi
slak do tas'cli onder zijh jas, liet zijln hand
wagen in den steek on remde de twea dames
achterna. Op zijln vraag, of een der domen
som» nieLs verloren had, werd oen van haar
plotseling zeer zenuwachtig, tcwn zlijl be-
meilcte, dat haar ta=eh niet mcar aan haait*
arm hing. De jongen zeide, dat meivrouw
zich niet meer ongerust behoefde) ie maken,
daar hlij baar reeds gevonden had, waarna
hij do tascli onder zrj'n jas te voorschijn
haalde en aan de eigenares overhandigde.
Dat de -dame blij was, behoeft gaem nader
betoog, verschillende mai'm word de jongen
bedankt vo.or zijln eerlijkheid, waarna zij
aanstalten maakte, na nogmaals bedankt te
hebben, haar wandeling voort te zalten. Ge
heel beteuterd bleef do eeitlijlka jonge,n
staan, die builen een bedankje toen nog
wat anders vorw'acht had. Meivrouw, dit
blijkbaar ziende, zeide liet daarbij dan ook
niet te zullen laten en gaf hem als beloo-
ning vijftien oentén; voor eoin. pakje siga
retten, zeide zijl.
Geheel ontsteld stond cl© jongen nog, toen
clo dames reecis lang do laan uit waren. Vijf
tien oenlen was voor zoio'n daad yolgaas
zijln mooning to veel, te voel om to aanvaar
den, waarom liiijl de ontvangen oeintén aan
Bpelende kinderen uitdeelde.
Een zuinige gemeenteraad.
M e t 'b o-ierh aim met jes. op
zak op reis.
Jn den gemeenteraad van Ovanriag
bleken de raadsleden eenparig van gevoelen,
dat niet moest worden voldaan aan bat 'ver
langen van Geil. Staten, om de jaarwedde
van don veldwachter te verhoogen. Deze ïe-
caldtrante houding tegenover het college
zal, naar het zich laat aanzien, tot ©an ba-
roep bij do Kroon leiden, zoodat dus ©en
deputatie naar de residentie zal dienen te
gaan om do inzichten van den raad te
verdedigen.
Hierover onlspon zich in dan raad ©jn
gemoedelijk© discussie.
De voorzitter wilde er zelf liever niet
heengaan. Hij mfonneeute, of twee van de
leden er voor te vinden waren. Doch hijl
waarschuwde tegen da kosten. Wat op de
jaarwedde van den veldwachter werd be
zuinigd (£225), kon er wel voor een heel
eind bij inschieten.
Een twooUi raadsleden echter zou het
zaakje wel opknappen. En om do kosten
niet al. te drukkend te doen zijn, beloofden
ze Imu boterhammen te zullen medenomea
en in de open lucht to overnachten.
De reis naar Den Haag was hiermee tot
alter tevredenheid geregeld eu ito voorzitter
kon overgaan tot het aan do orde stellen
van het volgende punt der agenda.
Kerk en,School.
Buitengewone hoogleeraren.
Do gemeenteraad van Amsterdam hoeft
benoemd tot buitengewoon hoogleeraar in
hot Fransch aan de (universiteit van Amster
dam deu hoer K. IJ. Gallas, lector in do
Fransche taal- en letterkunde, en lot buiten
gewoon hoioglceraar in het Engelscli dr.
W. v. d. Gaaf, lector in de Engélische laai
en letterkunde.
bijzonder do belangstelling gaande te ma
ken van het groote publiek. Het was voor
eerst de dame mot de turkooizen. Zij droeg
een donkerblauw, nauwsluitend cos turnip
dat alleen een Parijs olie kleermaker luitd
Ikunmen vervaardigen-. Een groote ruiker
roode rozen was, op baar boezem beves
tigd, terwijl een groote hoed, wat opzichtig
opgemaakt, haar hoofd bedekte. Maar op
stuk van zaken bleven onze blikken meer
op haai- metgezel dan op haar gevestigd.
Hij was gekleed zoo keurig als men van
een Frajnsolxman van standing kon verwaloh-
ton. In zijn knoopsgat prijkte het roodo
lint van het Legioen van Eer. Zijn witlc
haar on slnor waren keurig verzorgd, lhj
leunde zwaar op een stok en zag er uit
als iemand, die voo# zijn jaren oud was
geworden, wellicht tengevolge van eeu
ziekte of een ernstige kwaal. Hij sprak
beschaafd, maar er la]g iets ontevredens
in de wijzo, waarop liij zich tot zjndanio
wondde.
„Zeg kind," zeide bij, „hot locht ge
weldig in de zaal. Laten we zien een
tafel daarginds bij 'dien palm to krijgen."
Hij wees mot zijn slok in de door bom
bedoelde richting en op dat oogenblik kwam
Louis, die van don anderen kant van de
zaal kwam, van aialnge/.iclit tot aangezicht
tegenover lion, to staan. In hol laatste
etmaal was ik reeds eommwfl gotroüén
geweest door de bleekheid van Louis' ge
laat. lOp dit oogenblik stohd bij lijkbleek
doodstil midden i'n do zaal, alsof Hij een
geest had gezien. Hij sto'nd vluk bij ecu
der kolommen du ik zag hoe zijn hand
er naaf tastto, alsof hij steuln noodig bad.
Ilij haalde snol adem én van mijn plaats
zag ik lxoo do zweetdruppels op zijn voor
hoofd stonden.
„Mijnbeer," riep bij uil.
(Wordt vervolgd).
mnc^teaaaean&iBSitanismwatti^amm mmrnmmam nu nr nriji—-stmt
uefiMax*Batóe%*3M6»9ati3(Wtm
