vader 'vindt 'taltijd zoo prettig als we komen",
„Ja, maar nu kan 't niet. 't ia te druk, en tante -
Ela vraagt uitdrukkelijk oan jullie niet rneo te
Brengen". t
,jMaar wat moeten wo dan met tie kinderen
doen?" vroeg Moeder. Zo luidden geen familie
in de stad en aangezien ze er nog niet lang woon
den, ook niet veel kennissen.
De buren gingen zelf uit met do Pinksterdagen,
maar plotseling bedacht moeder wat.
,,\Ye zullen vragen, of jullie Wij tante t'ato
naoogt logeeren".
„Hé, nee, niet bij tante Cat»", nop Tilly d.ule
lijk uit. „Daar moeten we zoo stijf op een slo M
geprikt zitten".
„Dat 'snu niot aanlig, Til", vond moeler. „Tante
To is altijd eig hartelijk voor ju'lio en nood komt
ze hier, of zo brengt eon verrassing mee".
„Ja, ik vind hot ook wet prettig, als zo he r
komt, maar bij tante thuis is .rill's zoo piekfijn
ein daar moet je zo onetjes en zoo voorzichtig
wezen", mopperde 't meisje.
„Dat is lieel niet verkeerd voor je", vond valer.
Én er werd afgesproken, dat mooier 'smidlags
even zou gaan naar t.uite To. die geen echte tante,
doch een goede vriendin was, om te vragen, of
do kinderen daar een paar dagen komon mochten,
van Zaterdagmiddag tot Maamlagavm d.
Tilly was teleurgesteld, van wanheb t ot fiche i
zou natuurlijk niets komen met do Pit fastening»».
Oom liield niet van wandelen m tan'» had ge u
fiets. In plaats van ge/ellig in 'i. to liggen ot
to ravotten, zouden ze stil voor de ramen zitten
kijken. Broer en zij. Zo dacht lieel met aan tiaar
zieken grootvader, voor wietn liet een gro>t p'o/ior
was, zijn zoon en dor hier to zien, m preker to
alleen maar over haar eigen te'eursfeiiing. hu op
school klaagde ze lu.u* noot aan tiaar vre-ü
dinnetje. Ja. die Dep had 'tuog trens leerlij;.
Die woonde builen en kw am eiken dag met ito
bus naa,r school. Die had nog eens een leventje,
die hoefde niet t» gaan wandelen om buiten to
komen. Zoo jeinsde Til en zoo sprak ze ook tegen
Bep. I
„O, vindt je '1 zoo leuk buiten'? Je mug genist
eens komen", beloofde Bep,
„Morgen al tot Maumlngavan 1 vroeg till)*
uadelijk.
„Ik zal het aan moeder togen en "tie vanmid
dag zeggen", antwoordde Dep.
En V middags bracht 't vriend,mietje de bood
schap van Imïs moe, dat fitly komen in»rht
Bep's vader zon haar "s Zaterdags om iia.lt een
komen halen, dan kou ze achterop de fn-U m e.
Wat was Tilly Wij. En wat hoorde ui reder er
van op. Ze kende Bep's familie wel van de ou ter-
avonden op school en ze vond 't hel ge»diikL
dat Ttlly er heen ging. Het was ook manier druk
voor tante Cato, die toch al geen kinderen g '-
wend was. Maar broer was verdrietig, dat hij alleen
uit logeeren moest. Doch aan broer dacht Tilly
heek-maal niet, ze was maar aldoor bezig met de
pretje.-., die ha ut te waditen .tonden.
Toen Beps vader aanbelde stond Tillv al klaar
met liaar pakje, nam vlug afscheid vau mooier,
vader en broor en klom achter op de fiets. Broer
werd ook meteen naar zijn tijdelijk tehuis gebracht
en niet lang daarna tramden vader en moeder
naar het station om de lange reis te aanvuurden,
Zdf liadden ze ook liever do kinderen meege
nomen, maar dat ging nu eenmaal niet
Tilly genoot op BejzS buitenhuis. Er waren kip>-
pen en konijnen en die inochè Tilly voeren. Er
liep ook een klein geitje, doch daar was hel
stadsmeisje een beetje bang voor, omdat 't beest
soms zulko rare sprongen maakte. Zo holden en
draafden door den tuin, pinkten ilo eerste rijpe
aardbeien en haalden uit de weiuo achter het
huis handenvol piuksbeiblaenren, die ze thuis in
het water zotten. Bep had ook twee aardige brootl-
tjes, iets grooter dan broer ,die den heelen mid
dag met tiaar meespeelden, Soms moest ze op
eens aan broer donken en dan was 't net, of zy
hein met zijn neus tegen het nuun gin lm kt zag
zitten en of z,e de vriendelijk waarschuwende
stem van tante» To 'hoorde- ..Broertje, niet do ramen
vuil maken hoor". 't\\as of ze broer hoorde
zuchten en van het raam weg zag gaan. Xe tut,
daar wou zo nu niet aan denken. Ze was hier,
om pret to maken. Eu ze mankte plezier, totdat ze
'savonds in bed lag. Bep-, hartelijke moeder kwam
haar nog eens lekker toedekken en eiu paar vrien
delijke woorden zeggen, Toen gingen filly*» ga-
daihteii naar do stad, luar broer. Hoe zou die
het gehad hebben? Zou moeder hem nog wat
r-peeigoed meegegeven lubben'? Anders mocht hij
vel met tante's dominosteenen spelen. Och, wat
had ze toch een piet geluid met Bep en ,1e jongens
Wat hadden ze gerend en verstop pel tfo gesjoeld.
En broer'? Die had natuurlijk met door het huis
mogen draven. O. tante zou heel hef voor hem
geweest zijn, maar tante was geen kinderen ge
wend, '1 was h*oar gauw te druk. Al deukende
sliep ze in <>n droomde 's nachts van haar kiemen
bioer, die erg huilde en ze kon maar met to
weten komen, waarom.
Toen ze *- morgeus wakker werd, moed, ze da
delijk weer aan *t kleine manneke donken. 't\\as
toch eigenlijk erg lee'ijk van haar, om 't lieve
ventje aan z.'n lot over te laten. Hij speelde zoo
graag met haar.
Tw.ni ze morgens aan het ontbijt kwam, vond
mevrouw Tilly erg stil.
„scheelt er iets aan?" vroeg ze.
Teen 1 -egou 't meisje op eens te huilen en met
horten m stouten vertelde zij haar verdriet,
„En wat w>u je nu?" vroeg mevrouw, dij
Zich Tilly's traaen best begrijpen kon.
„Ik wou maar liever naar broer too", be-loot
zo nog s nikkend.
Bep probeeide haar vriendin nog over te halen
om to blijven, maar geen enkel mooi p'an kon
Tilly van bes'uit deen veranderen.
Zoo werd fitly nog dienzelfdeu moigen naar
tante To's ili'uis gebracht. Broer zat juist voor
'traam en Tilly za. z'n liee'e snoetje opklaren,
ben luj lnnir opmerkte.
Meiwer legde gauw het heele gova' aan taut»
vit en ging meteen terug. Eu broer was dolblij z'n
zus bij zich te hebben. En Tilly? Ze omhelsde
haar kleinen man, of ze hern in geen jaren gezien
had, speelde den heelen dag met Irem, vertelde
hem allerlei verhalen eu liet heul de prentjes uit
oude tijdschriften bekijken. Zo doden samen kleine
wandelingetjes in de buurt, sttipten eens door 't
tuintje er. hoorden geen enkele aamneiking over
vuile voeten en schoenen op de sporten van de
stoelen. Tante en oom vonden 't voorbeeldige lo-
gê'tjes en Tilly en broer hadden toch prettige
Pinksterdagen.
En toen vader en moeder den laatstoa avond
thuiskwamen met het bericht, dat grootvader wat
opknapte, was dat nog een verblijdend Iresluit voh
liet Pinksterfeest
J. IL BllLXGREYE—
EA'TROP.
