KINDER-BLAD
SCHIEDAMSCHE COURANT
EE^ HOOGE LOSPRIJS.
,r
Iff'
No. 31 Bijvoegsel van de Schiedamsche Courant van 2 Aug. 1930
a
a a
VAN DE
Naar het Eingedsoh van V. M. METHLEY.
Beknopt bewerkt door
C. E. DE LILLE IIOGERWAARD.
Eindelijk stelde Dick voor: dingen te maken
van liet slroo-, dat om hon hoon verspreid lag en
vervaardigde Lex een soort hoofddeksel, dat ech
ter niet heel bmikbaar werd.
Als Diolc niet eiken avond zijn horloge upge-
wondon had, zouden zij zdcor den lel dor dagen
kwijtgeraakt zijn, zoo langzaam gingen ze voorbij.
Het leek 'wel, of zo al minstens vijftig dagen in
plaats van slechts vijf opi do Zeevogel waren.
.liet was op den zoaden morgen, dat zij een
onderzoek begonnen in to stellen naar de wijze,
waarop zij het best nit hun schuilplaats -konden
komen, al wilden zij elkaar nog niet bekennen, hoe
zij hiernaar verbiagdan.
Aan alle kar ten waren z'ijl echter door het
houten dek, dai het geperste hooi afsloot, omge
ven, Zij konden or geen beweging in krijgen en
luisterden daarom, of ze ook wat aan den anderen
kant ervan boorden, tan einde doo/ roepen de aan
dacht O', zich te vestigen.
•Maar natuurlijk hoorden ze nu niois.
Hun toestand was allesbehalve prettig, doch wan
neer zij een blik! ihkulctou kunnen slaan in de toe
komst, zouden zo met liun tegenwoordig lot zeker
tevreden zij'n geweest.
De jongens waren zenuwachtig en uitgeput door
hun gevangenschap, die zijl weliswaar vrijwdhg
gezocht hadden, maar waaraan zij nu maar al te
graag ontkomen wildon. Dick Iracihtto den moed
er nog zooveel mogelijik in te bomden, maar het
kostte hom bovenmatige inspanning.
Dien middag schommelde het schip heviger dan
ooit en do jongens waren dan ook flink zeeziek.
Het begon te stormen en te ïegenen cm eindelijk!
sloeg een golf mot zoo'n donderend geweld over
het dek, dat dan jongens hooren en zien. verging.
Luide commando-stemmen en haastige voetstap
pen boven hun hoofden, deden hon. begrijpen, dat
er iets bizouders gaande was.
In het volgend oogenblik slceg de zee opnieuw
over het dek, de mast kraakte geweldigen het
schip schommelde lievig heen en weer.
Lex was half versuft, maar,' Dick sprong op,
schudde zSjln broertje bij oen schouder en riep:
„We moeten ons verstaanbaar zien te maken.
Misschien vergaat het whip wel
Kont nice Lex, Klop tegen de planken.
Harder, vod harder.
Lex trilde op zijn boenen en was te -ellendig
en te zeeziek, om er zich eigeidijlk om te be
kommeren, of het schip veiging of met.
Toch wilde hij zijn broertje helpen en sloeg
tlrij uit alle macht legen de planken en liep zoo
luid mogelijk. iMaar ze haddon evengoe 1 kunnen
Liuislerem, zoo huiderde de storm. Al liet leven
dat Zij maakten, werd niet gehoord. Ze hadden
er 1c huig moe gewacht.
Lcx liet zich eindelijk weer o,i hot stroo zakken
eu voelde zich diep ellendig. Jlitlc giug nu ook
liggen. Er begon water in tiet schip te komen,
maar do jongens voelden zich te ellendig om een
andere bchuilplaalb te zoeken. Het scheen wel,
of de storm nog steeds in lievigheid toenum.
lu een groot ijzeren schip is een harde storm
al heel onpleiziorig, wanneer men in zijn hut ligt.
Je zult je ibis kinman voorstellen wat zoo'n storm
bedoekende 'voor twee jongens, die al was het»
dan ook vrijwillig gevangen zatan beneden in
ecu oud, bouten vaartuig.
Elke plank schoen hot uit to kreunen van ang>t
pi\i Dick en Lex werden ruw heen en weer geslin
gerd. De storm was oen orkaan geworden en floot
cheigend.
Do jongens lagen nu in hum natte kiemen tegen
elkaar aangedrukt. Hol was pikdonker.
l'lolseling scheen liet acilup stil te liggen, alsof
het wachtte op do dingen, die komen zouden. Ecu
nieuwe, nog heviger schok slingerde het liter
opnieuw Leem en weer een oorverdoo\ end
geschreeuw oen schei gefluit ecu domlomul
gekraak cn oen slag tegen don kant van liet -chip,
die licL dreigde te vermorzelen.
HulpeJoos rolde het scheepje op do goi'ven heen
en weer. Een vreemd geluid drong tot de jongens
door, maar zijl wisten niet, wat hot wa»
HOOFDSTUK V.
Eindelijk begrepen de jongens,' wal hel vreemde
geluid washol s o h i p word door de be-
mannimg 1 eog gopompj.
Dit besef joeg Ken uog meer angst aan. Misschien
zonk liet schip <m zouden zij verdrinken zonder
dat iemand ér iets van bemerkte. Hot was een af-
scihuwelijko gedachte en Lex begroef zijn gezhht
in zijn ajm om Dick zijn gesmoord© snikken niet
te laten hoorem.
Uren' ip,;an één stuk hield Jiet onheilspellend© ge
luid laan. en al dien t'ijd 'loeide de storm en sloe
gen de golven met kracht tegen hot dek bovtin
hun hoofden. i
J. 1 V 1 f? J% rf t A b
a
a a
Q)
