KINDER-BLAD
CHIEDAMSCHE COURANT
EEN HOOGE OSPRUJ
No. 33 Bijvoegsel van de Schiedamsche Courant van 16 Aug. 1930
VAN DE
Naai- hot Engelsteh van V. M. MET1ILEY.
Beknopt bewerkt door
C. E. DE LILLE HOGERWAARD.
7)
HOOFDSTUK VI.
.1' i Land. Land I"
I Iriemaal herhaalde uitroep, deed.Dm ein-
lOOgen opslaan. Haastig sprong blij' avcr-
o...... .1 liep naar naven. Daar stond als
Indianen-hekl Lex in een deken gewikkeld te
gen do verschansing geleund. Toen hij' kijm broertje
hooide aankomen. riep hij 'nog harder, lenvijl Ji'ij
met z'ijn vingor naar iets in de verte wees:
,„Land, Dick. Daar is land!"
Dick stond nu naast hem en do beide jongens
dend. Er wa,s ontegenzeggelijk land, maar dit was
aiiog heel ver weg: een vaag wolkje aan den Jiori-
pardj, al deed de opkomende zon dp lage klippen
nu en dan glinsteren.
Het was oen heldere, mooio morgen en de zei
was kalm. Als de Zeevogel van pja,n was te zinken,
had zij blijkbaar niet de minste haast.
Na een tijdje zei Dick:
i „Wo komen niet veel duHer bij het land".
„Zouden we de hooi meipop de één ioE andere
manier erheen kunnen sturen?" Vroeg Lcx. „Jam
mer, dal het slmirrac'. overboord geslagen is"
„Ik geloof zelfs, dat wo er nu weer verder
vandaan zijn", zei Dick teleurgesteld, terwijl li'ij
zjijn oogen nog steeds met de hand beschutte. „Ik
hen er wel zio-o goed als zeker van, dat we iiijde
verkeerde richting drijven) Lex, wo moeten
die oudo boot gebruiken. In het ergste geval rooien
we er mee naar land pis we 'dat tenminste
kunnen".
„Natuurlijk kunnen wc dat", antwoordde Lex
dapper, .„lie inner je je don roei wed strijd van ver
leden jaar nog en dat die oude zecroob zei,
dat we zoo flink kondon roeien".
Dick! u fifteen daar celhler zoo zeker nog niet
;va,n te zijn. Hij wilde wel, dat hl het vertrouwen
van z'ijn broertje kon doelen.
|Do cenig,o boot, welke nog aan boord was to
Vinden, was aiiel groot. Gelukkig viel het gat, lat
er in was, nogal mee en waren er in do timmer-,
manshut splijfeers on (immergereedschap!, zooveel
als zo maar hébben wildon. Maar het aLerbesl!
kwam een kannetje met teer te pasj dat bij oenigo
verfp'otjes stond.
l.ex vond zichzelf een Lvecde Robinson Crusoe,
(c-nvij! hij, zij'u broertje met den besten wil biji-
stomi, dcch de jongens misten 'de vereischte fejU-
dighcid. Er waren grondstoffen genoeg en zij1 lim-
meiden verscheiden stukken zeildoek boven ellen,ar
[over 'het gul, elk daarvan mei een dikke laag Leer
bglü'ijkend. De heislclde boel leveido gccia fraai ai
aanblik op, maar zij was nu tenminste water
dicht en volgens i.ex was er „nicmandi, die hoi
zag".
Zij werd mot veel ins'p'anning en ovoileg
te water gelaten en Diclc maakic haar aan De Zee
vogel vast, zoodat zij or in geval v'an tiCfOpl m-
middellijk in kondein slappen Do jongens voorzagen
laar nu vain roeispanen, dekens, scheepsbeschuit
en drinkwater. Maar niettegenstaande al deze voor
zorgsmaatregelen sleld.e Diclc toch niet voel ver
trouwen u haar. Bekommerd keek hiji naardle
hooi, die wel eens te zwaar zou kunnen z'jn om
,door hen voorlgorolaïd te worden
„Als wo er maar mee aan land kunnen ko
men", zei Dick.
„O, dat zal wel gaan", antwoordde Lex luchtig,
„'lis bovendien 'leenigo, wal, wij doen kunnen''.
„Datdal weet ik nog iiiel", zei Diclc lang
zaam. „llc ik denk cr juist ovterwaarom
we geen leuken zouden geven, dat wo in nood
zitten? Dan komen ze ons wel meteen!looit halem".
„Maar hoe kunnen wo nou een toeken govcin?"
vroeg Lex ongeduldig. „Wo hebban geen gewcar
of iets anders hij ons en mei onze vlag hebban
we ook al niet veel succes beleefd".
„Natuuilijk niel. Zoo'n klein ding kunnen ze
niet zien - Hou je nu eens erai stil,,
Lex ik ben bezig er over te dan,ken
ilc da old. ais we eens cenj vuurtje stook
ten, een li eel groot vuur, dal zo moeten zieln.
Dan zuilen ze wel komen kijken, wat er aan de
band is. Hel is in elk geval te probeereu".
Hierover was Lex het geheel met ziijin broertje
eens. Hel. vooruitzicht vain zoo'n heeriïjk an op
windend avontuur ais ©en groot vuur te stoken,
lachte 'hem buitengewoon toe.
Aan óélu kant van het schip lagon vier stukken
mast. Do jongans-maakten er een sioort vlot van,
goten de rest vain lief teer, dat ze voor hot dicht
maken der ho,ot gebruikt hadden, er overheen ©n
shufgden er zonder veel inspanning in het viel
overboord te zeilen. Daarna wierpen za er sLroicl
op on alles wal licht brandbaar was en ze onder
hun hereik hadden.
,.,f.alen we bol hu aansteken", zei Lex, die erg
naar dit ©ogenblik Verlangde,
„,Nee, laten we liever wachten, lot het donker
is", besliste l.ex voorzichtig. „Dan wordt het na-
