Het Nieuwjaarsbezoek
Nog Jang duurde de winter, maar acüfsi loan do
'wiuteivoaist Jveer tnaar het Noottrian vêrtrakkehl
Hnikten do dri-o dennebaompjes irn den tuiimt
Wet (kleine, Wonde meisje nag difcwSp vriendelijk
too en zongen daarbiji died' zachtjes:
I
A3 wie tfcrefc Kerstfeest goéd verstaat,
1 iSpireidt licht en liefde om aich Uitenen,
Het is, o£ plats bij toaverslag,
Hat steekt' en lodijlc' is verdwelhen.
dopr i
C. F. DE LILLE HOGERW'AARB.
1 eiiig naaast Vader voortgaand, haar erne kleino
handje geborgen in vaders gEooto jliajnd, stapte
Anneke iqp Nieuwjaarsmorgen door de Z.oindag-stilla
straten. i j
In haar andere bandje hield ze een dan pakje
geklemd; do Nieuwjaarsplaat, dio zijl voor oma
gekleurd. had on Jhet allermooiste vond, wat er ojp
s dit gebied maai' denkbaar was.
Wat zon pma er blij mee zijn. Jljet groote oiEanje
letters (ipamers oen feestkleur) prijkte in het
midden.Gelukkig N ie u w j aa r enl daarom
heen was een "krans ram! mooie bloemen. Mis
schien waren do Hamen piet natuurgetrouw. Maar
wat hinderde dat? oma zou ze stellig mooi vin-
dam, daarvan was! liet kleine ding overtuigd.
Gelukkig was het droog en kon! zaj do kostbare
plaat dus zelf in het zacht-rose geklemde vloeit
papier dragen, zander dat het geschenk kans liep
nat te worden. i
Anneke bad er heel wat oogenbhkken aan be
steed. Eerst was het «en heerfüjk werkje geweest,
maar zelfs de prettigste bezigheid kan. wel eens
minder aantrekkelijk worden, als zij medebrengt,
dat je er bijl pp je stoel mqet blijven zittani,
juist wanneer een zonnestraaltje' je in hot gezicht
kriebelt en schijnt te vragen, of je met liever
buiten komt spoten.
Anneke bad echter volgehouden en nog twee
dagen voor Oudejaar was de toekoning Haat ge
komen. O, wat duurde het lang, voor Nieuw
jaarsdag - waarop zbj1, oma ha,ut gestjhenh per
soonlijk zcm aanbieden eindelijk aanbrak
't W as maar goed, dat de toebereidselen, voor
Oudejaar haai' hadden afgeleid. Moxler had boar-
lijko Sneeuwballen gebakken en Anneke was daar
bij een oplettende toeschouw ster geweest. Natuur
lijk was zij nog te klem om het Oudejaar „uit te
zitten", zoals vader en moedor met tanta Elly
en oom Piet deden, maar ze bad tcxcfhl haar aandeel
in de sneeuwballen on dus aan de feestvreugde
gehad eu een uurtje langer mogen opblijven
En nu naderde bet oogeiixblik, waajrop zij! oma
haar mapie plaat Zou overhandigen), steeds meer
en meer. Bij eïkten hloek, dien vader on zrijl om
sloegen, was ze één straat dichte bijl oma. La
't geheel waren het er zevendat wist Ze precies
van vorige keoren, al bad ze nooit apo erg haar
dien Jaatsten straathoek verlangd als pp dozen
mooien Nieuwjaarsmorgen', Waarop ook liet zon
netje aanwezig wenSdhte te zijn. 3talig wilde piet
oma's blijde gezicht zien, als omoi de plaat kreeg.
Juist wilde Anneke dit tegen Vader zeggen,
Itoen bij h'et omslaan Van den zesden hoek
cr plotseling iets vreesetijks gebeulde.
2e waren aan de Gracht gekomen en daar zat,
vlak aan den kant oen klaaglijk miauwend poesje.
Op eenigen afstand stond een opgeschoten jongen
naar het sarme dier te gooien, dat aan oen pajal
was vastgebonden en dus niet m staat weg te
IpOpen. j
Aan den éénen kant dreigde bet water Waarvan
nu eenmaal geen. enkele poes houdt; aan den an
deren kant de jongen, witens stoenail t. eikeiris cliclb
terbijl kwamen. I j
Nu was Anneke een echte ilierönvrie.n.ding Ze
hield dolveel van dieren en deze 'Voblden dan ook
onrriiddclllj'k, dat zij hun geen kwaad zou doein.
Nog voor vader zijn schreden naar den water
kant had kunnen richten-, had Anneike haar hand
al ,uit die Van vader losgemaakt en was zo naai
de Gracht gelhdd. 1
„Hou pp", riep zo boos en de opgeschoten'
jongen was zoo verbaasd, dat een kteiin meisje
dit tegen bean zei, dat jhïj werkelijk ophield mei
gooien en met open mond naar haar Stond te
kijken. f
Toen hij wat van zijn verbouwereerdheid beko
men was, vroeg bij ruW:
„Wat mot je?"
„Ik ik wou dat poesje van je hebben", ant
woordde Anneke flink.
Er flikkerde hebzucht in de oog en van deai
grooten jongen, terwijl hij vroeg:
„Ypor hoeveel?"
Anneke, dio de gekleurde plaat altijd nog stijf
in baar (handje geklemd libeld en er alles voor
overhad om |het arme poesje uit lliaar ben arden
toestand te bevrijden, antwijoordde zojnder zich
ook maar één oogenbhk to bedenken:
„Hiervoor". 1 1
'Reeds was de jongen op het punt to zieggdn:
„Ben je mal. Alleen voor geld" toen hij plate-
ling Anneko's vader en nog eenige toeschietende
mannen gewaar word en het maar veiliger vlojnd
het aanbod aan te nemein en daarna het hazan-
pad te kiezen. S
Haastig rukte hif Anneke dus (iiaar dierbaar
bezit af om er zich ia piet volgend o.cgenblik
meo uit de voeten te makten.
NatuiuSSjik gunde W ijjzicih deax tijld niet het pakje
te openen. Dat kon later wel. Veel bijlzondersi zou
er wel niet inzitten. Weldra was bij er dan ook
mee uit bet gezicht verdwenen.
Intusscben bopg Anneke ziqli over liet ver
schrikte poesje, streek (het befkiOjozeiiid over zijin
kopje, prevelde eenige vriendelijke waarden. ten
het arme dier begon, zoowaar to Spinnen. Hel
scheen onmiddellijk begrepen te (hebben, dat lief
van Anneke niets te vreezea bad en zij zelfs
redding bracht.
Vader, dio alles gezien en begrepen had, slaag
de er in het touw Waarmee het poesje yastgebaiu-
Idon was, los te maken, bekeek lilet diertje eens
aandachtig en zei
,,'k,Geloof wel, dat het goztond is".
„Mag 'k 't houden, vader?"-' vroeg Anneke zoo
smeektend, dat vader het niet weigaren, wilde
en zei: i
„Als 't van moeder mag, ja".
„O, dan mag het", juichte Anneke, die wist
in moeder een bondgenoot te hebban.
Neem het dan maai' mee en laten wa er eerst
mee naar oma' gaan".
„O, vader, dat kan niet. Plnut en Cantor zou
de oihet kwaad doen", riöp Anneke verschrikt uit
„Dat 'swaar", moest vader toegeven. „Maar
ik weet wat. We zijn hier vlak bijl tante Elly.
Zuilen we vragen, of die 'teven voor otis be
waren v il
