mm 1i
Pfov. GFOBingeF Courant
4-1 ATVTFIg'-l-
PRni l IHIAI F HET-en SPAARBANK
SObligatiën
H. A. NI. ROELT NTS
HANDEI.SDRl KWERK
iflotopbnoidienst op Amsterdam
ADVERTENTIËN.
IN GRONINGEN
adverteert men
Oude EbDingestF. 44, Tel. 91,
Rotor Lichtkrant,
"BOTTTOAM"
i.
^racht-bijts
met de bever"
aW^z|t dieper!
L HAVEN 141, SCHIEDAM
De conductrice van de
autobus.
SIBDMWASSCHERfJ „EDELWEISS"
!- DE SALAMANDER
LEVERT ALLE
SOORTEN
ïiGFdLs Stalhouder^.
Fa. L. KAMP
3 Wlc 0!) Kwaliteit I6i, (Cl Brood Taa E
VAN DER MEER SCHOEP.
?aiM Maandag-, foensdaz ei Vrjjthmond 5 aar
Begrafenïs-Vereenig Onderl. Schied.
A. v. d.Bos, D. Dianske, W. Noomert,
Schied. Bouwmaterialenhandel.
PAPAVER.DROGSSTERIJEN
N.V.ÏVlERCURiUS
J. VAN DER PLAS-
JONGSTE BEDIENDE
iel leninist woods! op de YiscMl
CLIC BQiEK
ORDINAIRE BUTS
LIGT BOVENOP
MAARTS
>CE^BEWm@!E
ABONNEMENTEN WORDEN DAGELIJKS AANGENOMEN.
IN DE
Kipstraat 59, Rotterdam.
Vraagt gratis inlichtingen of prijscourant
I IfWliiliJ: las Bat SCHIEDAM ANNO 1905
thans verkrijgbaar 99%
„Kaartjes, astublief!!" zei een vriende
lijke vrouwenstem.
Macbride koerde liet hoofd naar liaar om
en kook haar verwonderd aa,n. Hij was een
groote, gebruinde Schot met rond haar en
was dien morgen juist van het front terug
gekeerd, waar hij twee jaar achtereen ge
diend lud. liet was zijn eersto bezoek na n
de wereldstad en het zou niet lang geduurd
heliben, als hij door omstandigheden den
vroeg trein naar liet Noorden. niet gemist
had. Hij had niets te doen ca als een oclue
Schot besloot hij zijn tijd zoo nuttig on
goedkoop mogelijk te bestedon en een kijkje
in de stad te nomen. Hij vroeg dus aan een,
politieagent raad on nam ecu bus, die van
het Victoria station vertiok. Ihj had enkele
notities gemaakt over do bezienswaardighe
den, welke hij voorbij zou komen en de
plaatsen waar hij moest overstappen 011
door die bezigheid li:td hij niet gezien, dat
er oen meisje op do bus dienst deed.
„Gossiemijne!" mompelde hij, lmderdan
hijzelf bedoelde. Zijn buren begonnen te
lachen.
,,U kijkt ervan op", zei oen vriendelijke
oude heer, die naast hem zat. „Ja, het is
in het begin ook wel vreemd, dat vrou
wen die mannenban ntj es waarnemen, maar
die meisjes doen hst werk toch heel goed."
„Ja, ja", zei oen verloopon sujet van do
andere bonk, „de dames doen hot uitste
kend en als ze dan nog zoo k'nap zijn als
die daar...!"
Macbride word nijdig op dien man, maar
hij bedwong zich on schoof eens hoen ea
weer op zija zitplaats.
V Het meisje werd rood en herhaalde, nu
vinnig: „Kaartjes, hoeren!"
„Ik won naar Lndgate Circus toe, en
daar moet ik op oen andere bus overstap
pen", zei Macbride, toen hij aan de beurt
lewam. Hij zei liet op een toon, alsof hij
graag een praatje gemaakt had, maar de
conductrice knipte zwijgend zijn kaartje en
ging verder.
Macbride vergat naar Hyde Park Comer
te kijken; vergat de wonderlijke drukte op
Piccadilly, vergat de frissche schoonheid
van Hyde Park to bewonderen. Hij zag
niets van Trafalgar Squaie. Hij had nergens
oogen voor, dan voor het meisje, dat zoo
beleefd haar „kaartjes astuhliefti" heihaat-
de en zoo handig haar werk deed Ze was
vrij groot en liaar slanke gestalte kwam
heel goed uit in de strakke uniform. Het
bruin krullend haar sprong lcok'et onder de
uniformpet uit en haar blauwe oogen-sto-n-
don sprekend in haar regelmatig gevormde
gezichtje. Ze hadden oen vriendelijke uit
drukking en hooi haar manier van doen had
iets voornaams en welgemanierds.
Het was bijzonder druk en de bus was
erg vol, zoodat Macbride heel wat keeren
- moest opslaan, om zijn plaats aan een oude
of jonge dame af te staan, maar mtusschen.
hield hij zijn oogen voortdurend op den
ingang gevestigd.
„Ludgale Circus, mijnheer!" Een kleine
hand raakte even zijn mouw aan,
„Is dit het eindpunt?" vroeg Macbride
benauwd.
De conductrice aarzelde even, omdat zo
zijn dialect moeilijk verstond.
„Bedoelt u het eind van don rit?" vroeg
zo.
„Ja."
O. nee, wo gaan voel verder, maar slapt
u alslublielt uit, want do monsebon slaan
to wachten om in to stappen.
„Ik blijf zitten waar ik zit, kondigde Mac
bride in onvervalseht Schotscli dialect aan.
„Tot het eindpunt kost throe pence
mec-r."
„AU right!"
Hij betaalde en bleef zilten en toen do
bus in de buitenwijken kwam, weid het
aan!al passagiers hoo langer hoe minder.
Eindelijk zat hij nog alleen binnen. Toen
verzamelde hij al zijn moed en naar de
deur kijkend, zei hij: -
„"Wat is het vandaag vreesclijk warm."
De conductrice glimlachte en antwoord
de:
„Gisteren was liet nog veel erger."
„U moet wel erg moo worden van zoo'n
hcelen dog slaan."
„'Uch ja, in het begirt wel, maar dat
went ook." -
„Kunt u niet beter hier binnen komen
zitten?" vroeg Macbride, iets opschuivend
van zijn hoekplaatsje.
liet meisjo keek lrem even scherp aan
en antwoordde dan:
„Och, ja, dai Icon ik wel doen, hot is
nu toch niet driJe moer."
Ze ging in liet hoekje tegenover hem zit
ten- en zo maakten een praatje. Hij ver
telde haar, dat liij op weg naar liuis was,
om zijn grootmoeder te bezoeken en dat hij
mn,ar vijf dagen bij haar blijven kon, omdat
bot zestien uur sporen was naar het noor
den en zestien uur terug. Daarna verhaal
de hij van zijn grootvader, die ook sol
daat geweest was, net als zijn vader, dio
in China was gesneuveld en hoe zijn moe
der al haar best gedaan bad, om»hem!
geen dienst te laton nemen, maar dat hefc
born in het bloed zat en dat bij in Afrika
en Indië was geweest. Maar hij sprak niet
over de verdiende eerekrnizen en ook niet,
dat hij dien morgen bij den koning op
audiëntie geweest was wegens zijn dapper
gedrag aan het front.
Daarna vertelde zij hem, dat ze nu leef
de met haaT bedlegerige® vader en dat zo
tot kort voor den grooten oorlog altijd
buiten hadden gewoond, waar haar broer
pachter was geweest op een groote boer
derij. Maar hij had zich als vrijwillige®
opgegeven en hier brak haar stem
was gesneuveld voor Gallipoli. Daarna had
was zo werk moeten zoeken en 't gevon
den op een bus Ze woonde nu samen met
een nicht, die weduwe was en voor den
orden man zorgden en ze kondon er vrij'
goed komen, maar soms verlangde ze toch
wel erg naar het buitenleven terug.
„Hé... we zijn er al! Dat is gauw gegaan,
dit keer! Ik moet nu gaan theedrinken eiu
dan weer dadelijk weg. Dag, mijnheer...
goecle reis verder
Ze sprong uit do bus.
Macbride stapte vrij langzaam uit. Ihj
dacht eigens over na. Ja..., dat was wel
een goed plan! Ihj liep de straat een eind
op en keerde (Lm weer terug en bleef staan
in oen stoep, vanwaar hij de bedrijvigheid,
aan het eindpunt der bussen goed kon
gadc-slaan. Het was een vroolijk tooneeltje
en met een zekere jaloezie bemerkte Mac
bride, dat zijn meisje (want zoo beschouw-
SPEL! VAL ADRES VOOR TROUVVR1JDEN
Adf$s: W. O. LEENMANS, Broersvest 3
SCHIEDAM TEL. 08054.
HOOGSTRAAT 122—128 Tel. 688U4
liNOlUIK PnuSVr.HLA.GIKG VAN
ItAAlUHCACHEf.S. IvAClUU.S, I1NZ.
Bakkerijen en winkels: Oostsingel, 83a
§3 Greenelaan 33, St Ltdulnastr. 82
*1 ei. u£640 GEBS. J3ULOO
Telefoon 68202,
Oosts in gei 57. Singel 84b. Warande 57
ËjCPED IT IE TIEMAB
GOEDERENVERVOER
TELEFOON 6825»
Kantoor en opslagplaats: L N1EUWSTR. 115-117.
Alle soorten Bouwmaterialen.
G. A, DE WINTER
Westmolanstraat 18-18 - Telef. 68519
IlE'l
STAAM AAN DE SPITS
TEU 08810, 88924, 69S09
-Lil IEDAMSGHK ULPEMIU13 IS
LANGc, UAYEN 77. book Branilcrstecg.
do bij haar al) liet middelpunt was der al-
gemcene belangstelling. Maar hij zag ook,
dat ze tegen ic-leroerr zonder onderscheid
al -oven vriendelijk was.
Einde-lijk zag hij den chaulfeur van zijn
bus opstappen. Zijn best doende om heel
gewoon te doen, slenterde hij naar do bus
toe en stapte nog net op hot laatste oogen-
blik in.
„Ik ga mee terug naar Victoria Sta
tion", grinnikte hij.
Maar de conductrice scheen hem nauwe
lijks meer te horkonnon en zei:
„Er i3 nu bovenop heel voel plaats,"
„Dank u, ik zit liover binnen", was het
antwoord.
Jammer! Zo ging meloen naar boven en
bleef d lar een heolen tijd en toen ze weer
beneden kwam, schoon zo het heel druk
te hebben met haar kaartjes en afreke
ning. Bij Hyde Park Corner liep do bus
weer leeg en Macbride, die al bijna wan
hopig was geworden, waagde een laatste
poging.
„Hebt u aanstaanden Maandag ookdienst
op deze bus?"
„Nee, antwoordde ze kortaf. „Dan heb ik
net een dag vrijaf."
„Ik ga dien dag naar het front terug.
Mag ik misschien uw adres hebben, om m
even goeden dag Ie komen zeggen?"
„Heel vriendelijk van u", zoi ze, „maar
ik neb bel op mijn vrijen dag altijd veel
te druk met grootvader."
Zo waren nu op net eindpunt en zo
verliet do bus op slag.
Macbride wist niet, wat aan te vangen
en nij bad niet voel tijd meer. Hij ging
raar een agent too en vroeg den weg
naar Kings Cross. IJii stond op het punt
naar don ondergrondschen spoorweg af
te dalen, toon hom iets inviel. De bus
reed juist weer weg, maar er stond nog
een troepje meisjes ie babbelen, die op
andere bussen dienst deden en hij ging er
brutaalweg heen
„Zou een van jullïo me misschien den
naam en het adres kunnen opgeven van
dat meisje, dat daar met die bus weg
rijdt?"
Ze begonnen te gillen van liet lachen en
een brutaal nest zei:
„Kee, dio is lonk! Eindelijk oen vrijer
voor Carrie Blake!I"
Macbride koek heel ontstemd.
„O, maak je maar niet druk... als 't
zoo is, dan is 't werkelijk grappig! Carrie
moet er toch niets van hebben, al zijn
alle mannen dol op haar! Zo laat ze alle
maal links liggen, hoorl"
Macbride voelde zich bopaald verlicht.
„Ik wil je alleen maar waarschuwen",
ging hot meisje verder, „want ze heeft
lraar hart verloren aan oen jongen met liet
Victoria Kruis, dio kort gclodon die bat
terij on zes van zijn vrienden gered hooft!"
„Hoe heette die?" vroeg Macbride
nieuwsgierig.
„O, dat weet ik niet meer. Maar jij zoudt
hem moeten kennen. Ilij was ook van een
Schotsch regiment!"
„Alexander Macbride soms?" woog bij,
om haar op weg te helpen.
„Juist, die is 'tl" riep oen ander meis
je. „Ken je hem?"
„Kou, niet zoo heel goed", loog hij ter
stond. „Maar Hoe, geef me haar adres
nou!"
„Zonden we 't doen?"
„Ja! Ja!" riepen ze door elkaar.
Toen 3 tiuldo Macbride een stukje papier
te voorschijn en krabbelde zorgvuldige
„Miss Carrie Blake, Davtfor'd Road 182,
Brixton."
Ban spoedde hij zich weg, zonder te
letten op do spottende blikken, die hom
achlerna geworpen worden.
Na zooveel maanden ontbering was hot
goed, weer thuis te zijn. Heerlijk zooals
opoe oudergewoonte voer hem zorgde! Ze
was alles, wat Iiij uit zyn jeugd over had,
want zijn moedor was oen paar jaar ge
leden gestorven,
liet conigo vervelende was, dat opoe zoo
erop aandrong, dat hij zou gaan trouwen
en zelfs al eon moisje voor hem had uit
gezocht. Feitelijk was dat wol zijn eigon
schuld, want als hij op verlof was, had
lnj wol eons met dat meisjo geloopcn. Ze
was dienstbode op hot kasteel on had
oen Wauw katoenen japon aan en zo doeg
haar gele haren in een vlecht om lraar
hoofd gewonden en hij was toen. nog maai
gewoon soldaat met oen enkele medaille.
Maar nu was hij sergeant en. zij was ka
menier geworden bij oen adellijke familie
en verdiende, volgons opoe, goed geld. En
heel toevallig was Jenny Crown ook juist
over met con paar dagen vrijaf. Den vol
genden dag kwam ze in ruischendo zwarte
zijde oj) bezoek. Ze droeg nieuwmodische
korte rokken en een mantel volgons den
laatstcn snit. Haar haren gingen schuil on
der oen grooten hoed met voeren.
Macbride was verstomd on toen do be
zoekster allerlei gevalletjes vertelde van
het leven onder de deftige standen, rezen
Macbride d liarcn ton berge. Iloe had hij
er ooit too kunnen komen, om met zulk!
een elegant, nutteloos wezentje to loopeal
Hoe had hij er ooit over kunnen donken,
met haar (e trouwen 1 Hij raakte zoo in de
war, dat opoe hem uit zijn drooanea moest
wekken met een vinnig: „Sandy, hoor je
dan hcelcmaal niet, wat Jessie je vertelt?"
Het gebabbel verveelde hem vreesclijk* en
hij was blij, dat zo wegging.
„Kom je Zondag soms oen kopje thee
drinken?" vroeg Jessie hij het heengaan,
„dan kunnen we misschien daarna nogèen
eindje gaan wandelen?"
Maar Macbride moest dan al op den te
rugweg zijn. 1
„Misschien dan op een anderen avond?"'
Macbride hield voet bij stak. Hij wilde
niets afspreken, maar beloofde, dat hij,
zoo mogelijk, nog wel even goeden dag
kwam zeggen.
„Waarom wil je niet met Jessie gaan
wandelefr", vroeg opoe, toen de bezoek
ster weg was. „Drie jaar geleden dacht
ik, dat hot wat worden zou..., wat scheelt
er nu aan, jongen?"
De oude vrouw keek haar kleinzoon be
zorgd aan. I
„Er is nooit iets aan do hand geweest
We hebben nooit aan verboeren gedacht.
Kan 'n jongen dan nooit met een meisje
loopon, zonder dat ze dadelijk zeggen, dat
zo willen gaan trouwen?" vroeg Macbride
bruusk en onlogisch.
„Zoo, als je er zóö over denkt, waar
om wil je dan nu niet mot haar uitgaan?"
vroeg opoe slim.
„Ik heb nooit van modeplaten gehou
den", zei Macbride.
„Jongen, je hebt oon ander in jelroofdi
Toe, jongen, beloof me nou, dat je niof
met zoo'n Fransch meisje zult aankomen!
Dat is niks gedaan voor joul"
„Nee, opoe, 't is geen Fransch meisje.'-'
(Slot volgt),
«n*r ir -I-W», r irrr t *wt
Heden ovetleed na een lanv-
i'urig lijden onze geliefde Vrouw,
Moeder, Uehuwd- en Grootmoeder,
Zuster- en Behuwdzuster
g«b. VAN MEURi
to den ouderdom van 63 jaar.
Uit aller naam
W. v. d. PLAS Sr.
-*chi' dam. 2 lanuari 1031.
Veenlantstraat 4. 1223 15
De Heer en Mevrouw
CASTEN DIJ K- J ansen
betuigen, met wederkeerigen heil-
wensch, hun hartelijken dank voor de
gelukwenschen, bij de wisseling des
jaars ontvangen.
Gevraagd op groot kantoor een flinke
met goed handschrift en kunnende
typen. Zij die reeds op een kantoor
werkzaam waren genieten de voorkeur.
Brieen onder lett. A W, bur. van dit
blad, Lange Haven 14'. 12?6 12
in de
de krant van de élite
142sto jaargang •=-
en in de
de krant van de massa
(Exploitatie Provinciale Gron. Crt.)
Frospeettu op aanvrage.
„DE DAGERAAD"
ltotterd:im-*-cbn,d.ini.
Groote Openbare Debatvergade=
ring op Maandag 5 Januari 1931
te Schiedam in *.eb. „Eendracht",
tusschen:
J. H. SCHtPö, Evangehrt to Haarlem
en A. L. COXbTAX'OSL, Urn Haag.
Onderwi rp
Kan er een God zijn.
Entree 2U cent. Sctnêdarnsche leden vrij
Aanvang 8 uur. Zaal open 7 30 uur.
awn?
Juist door de innige
verbinding van dit
product met de
bestanddeelen van
het hout behouden
meubelen de aan
gebrachte kleur en
glans. Let vooral op
het merk!
.„PRACHT-BIJTS
Bussen van mei de Bever
16,25,40,65ctenz.(Kleur8ng!ans tegelijk)
Notaris P. R. VAN ELLEKOM te
Schiedam, is voornemens om bij vei
ling en afslag op Vrijdagen 9 en 1G
Januari 1931, telkens 'des voorin.
11 uur, in den R.-IC. Volksbond te
Schiedam
publiek te verkoopcti
De volgende onr. goederen, gelegen
te Schiedam:
1. liet WOONHUIS met groote
werkplaats, erf en open grond, övor-
schioschestraat 72a-b.
Kad. Sectie I. no. 2176, groot
2.15 aren. Bevattende: beneden 3 ka
mers, keuken en open plaats. Groote
werkplaats. Boven; zolders met kamer.
Voorzien van electra, gas- en water
leiding. In eigen gebruik.
2. liet TERREIN, geschikt voor
meerdere garages, Ovcrschiesehestr. 40.
Kad. Sectio I. no. 2296 groot
3.46 aren. Verhuurd voor f 72.— per
maand.
Aanvaarding bij de toewijzing.
Betaaldag: 16 Febr, 1931, met bij
betaling van rente ad 51 pCt. 'sjaars.
Bezichtiging: 7, 8, 15 Januari van
10—12 eri van 2—4 uur.
Inlichtingen en toegangsbewijzen ten
kantore van den notaris, L, Nieuw
stent 51. Telef. 68191. 9854 34
SsMedamgehe ioiirant
Vraagt onze pillen en druppels ter regeling van den bloedsomloop, door
11.11. Doctoren aanbevolen, beslist onschadelijk voor do gezondheid, ilteea
bö ons Is siicees verzekerd. Vraagt ons boekje met talrijke afbeeldingen
met duidelijke en volledige inlichtingen in blanco gesloten Couvert met
25 cents insluiten aan postzegels.
Wacht U voor misleiding oi teleurstelling. Koopt Uw Ilffgilinlscbe
artikelen en Gumraiwaren in zaken waar U zeker van kan zijn vakkundig
en succesvol geholpen te worden en niet door minderwaardige tram aak op
de lauge baan geschoven te worden. Wij zjju van ouds bekend het soliedste
adres. Let daar vooral op.
VOLT. KAPITAAL f I.OOO.OOO.-
RESERVES- 500.000.-
DIRECTIE
W, v. Bergen Walravon.
laaft m
ilü
