Mederlandsche
Industrie
Uit onze Staatsmachine.
De weneürtg.
Tilburg vraagt regeeringssteun.
Artikel 178 van liet Veilig
heidsbesluit.
Do artikelen zes en zeven van do Veilig,
hei ds wet verleen en aan do Kroen do be
voegdheid om Mj algemeen en maatregel
van bestuur voorschriften to geven, waar
door do, arbeider en rijn gezondheid be
veiligd wordt, waardoor ctok maatregelen
voorgeschreven kunnen worden, welke den
arbeider beveiligen moeien tegen onge
lukken.
Van die bevoegdheid heeft do Kroon
o.a. gebruik gemaakt door uit to vaardi
gen oen Veiligheidsbesluit", waarin oen
serie van dio bepalingen voor verschil
lende beroepen en bedrijtvan worden ge
geven.
Artikel 178 nu van dit Veiligheidsbesluit
schrijft, voor, dat op een plaats, waar ge
vaar bestaat getroffen te worden door een
vallend voorwerp daartegen een doel
matige beschutting moet zijn aange
bracht. Wat is nu een doelmatige be
schutting? Daarover verschillen do mee
ningen. De Hoogo Raad heeft onlangs oen
arrest gewezen, dat in dezen niet van be
lang is ontbloot.
Voor de Amsterdamscho Rechtbank had
den twee heihazen terecht geslaan wegens
overtreding van het voorschrift van boven
geciteerd artikel 17S. De zaak was in han
ger beroep, want ze had eerst gediend
voor den kantonrechter. De rechtbank
ontsloeg hen van rechtsvervolging. Ten
slotte kwam do zaak voor den Roogon
Raad, die een vcroordeelend vonnis uit
sprak
Wat was nagelaten en welke waren de
overwegingen der rechterlijke instanties?
Boor de Amsterdamsehe rechtbank werd wet
tig en overtuigend bewezen geacht, dat de
beide heihazen er niet voor gezorgd hadden,
dat bij het ophijschen van oen balk de ijze
ren paalband door middel van oen veilig
heidsketting of staaldraad aan con balk
was bevestigd. Die paalband viel van den
balk en trof het hoofd van een arbeider. 2e
hadden er toen dus niet voor gezorgd, dat
op die plaats, waar gevaar bestond van ge
troffen te worden door een vallenden
paalband, een der bedoelde schuttingen of
eenige andere doelmatige beschutting daar
tegen aangebracht was.
Maar de rechtbank achtte hen toch niet
strafbaar, want aldus luidde de overwe
ging artikel 17S van het Veiligho dsbe-
siuit schrijft op een plaats waar gevaar be
staat van getroffen te worden door oen val
lend voonverp een doelmatige beschutting
voor. Daaronder moet dan verstaan worden
een afdak of een ander voorwerp, waard ojt
verhinderd wordt, dat vallende voorworepn
een arbeider treffen. Daaronder kon niet
■worden begrepen een veiligheidsketting of
staaldraad, omdat daardoor niet voorko
men wordt, dat een arlxhder getroffen wordt
maar het vallen van het voorwerp zelf.
Verder was wel gebleken, dat er ook geen
afdak of dergelijke beschutting was, maar
ziulk een beschutting is bij hot verrichten
van werk, waarbij voortdurend naar boren
gekeken moet worden, onmogelijk En de
bedoeling van den wetgever kan niet zijn
van den werkgever het onmogelijke te vor
deren.
Hier werd dus een beslissing gegeven vol
gons de letter van do weL Do geest van do
wet is echter: den arbeider te beschermen
,.Be redeneering van de Rechtbank, aldus
De Veiligheid, was dus wel zieer zonderling
Een veiligheldskotting of staaldraad ontbrak
om den paalband vast to houden. Det vooi-
werp, dat de arbeiders voor vallende ban
den ploegt to beschermen, achtte de Recht
bank geen beschutting in den zin der wet
Het niet aanbrengen daarvan kon zie dus
niet strafbaar achten. En daar het niet
do bedoeling van den wetgever kan ziijn
van den werkgever het onmogelijke to vor
deren, is het niet aanbrengen van een afdak
evenmin strafbaar. Met dit laatste kan men
het inderdaad eens z'jn. Maar van eenige
bedoeling van den wetgever n.l. den arbai
der te beschermen, zegt de rechtbank niets
bij haar eerste argument En dat was toch
juisi des wetgevers voornaamste bedoeling"
De zaak kwam voor den lloogen Raad,
die overwoog ,dat artikel 178 van het Vei
ligheidsbesluit niet anders wil zeggen, dan
dat degenen, die gevaar loopen te worden
getrGfefn door een voorwerp, als dit valt,
tegen dit gevaar beschut moeten wezen. Om
treut de wijze, waarop dit geschiedt, wordt
echter volle vrijheid gelaten. Onder dio af-
weermaatregelen vallen dus zoowel degene,
waardoor het vallen wordt !>elet, als die
gene, waardoor do voorwerpen in bun val
worden gestuit. De praclischo onmogelijk
heid om oen beschutting aan te brengen,
weike do Rechtbank als grond voor vrij
spraak aangenomen had, verviel daardoor
want de voilighadskeUïng kon wél en
moest dus ook zajn aangebracht.
Voor deze beslissing van den Hoogen
Raad blijft dus artikel 178 der Veiligheids
wet in zijn volle kracht gehandhaafd.
Rijksacademie voor Beeldende .Kunsten
te Amsterdam, waar jeugdige Neder-
landsche kunstenaars him aangeboren
talent onder daartoe bekwame leiding
kunnen ontplooien, maar waar ook an
deren, die belangstellen in do kunst, een
der grootste cultuurverschijnselen, zich in
bepaalde takken van do kunst ontwikkelen
kunnen.
Over deze academie nu verscheen een
jaarverslag, waaraan we een en ander
willen ontlcencn Vlo deen dat, omdat doze
academie niet zóó onder ons volk bekend
.is, als zo wol verdient. We hopen dus de
aandacht van meerderen op haar te rich
ten.
Het was op den Sint-Nicolaasdag van
het vorige jaar juist zestig jaar geleden,
dat do lessen aan deze academie oen
aanvang namen; eerst in het Oude Man
nenhuis te Amsterdam en sedert October
1875 in het gebouw aan do Stadhouders
kade te Amsterdam. Het spreekt vanzelf,
dat dit jubileum feestelijk werd herdacht.
In het verslag treffen ons twee bijzonder
heden. Allereerst deze:
Ex is in den loop der laatste jaren veel
gevraagd om liet verminderen van hot
brandgevaar van publieke gebouwen. Het
verslag gewaagt van het brandvrijmaken
der bovenverdieping van het academie
gebouw. In do geschiedenis van de Nedcr-
landscho beeldende kunsten staat do naam
van Matthijs Maris met gulden letteren
aangeteefcend. In het gebouw der acade
mie nu bewaarde do Matthijs Maris-
kamer met haar waardcvollcn inhoud de
herinnering aan dezen Maris.
Nu eischte de verbouwing der academie
do ontruiming van deze kamer. Er werd
echter een passende plaats gevonden voor
de meubelen en andere waardevolle voor
werpen. Aan het nieuwe gemeentemuseum
van 's-Gravenhage neid met machtiging
ran den Minister de Maris-kunor m
bruikleen afgestaan. Zoo blijtt bewaard,
wat bewaard moet blijven.
Dut hier ook direct productief werk
wordt verricht moge onder andoren blij
ken uit hot feit, dat in do nieuwe rouw-
kipel in hot Amsterdamsehe Wilhcluiina-
gjsüiuis beeldhouwwerk, gebrand gias en
mozaiek door leerlingen der academie ver
vaardigd, werd aangebracht.
Verder treft in dit verslag het bijna
even groote aantal der mannelijke en
vrouwelijke dagleerlingen, dat respectie
velijk 30 en 2S is. Rij de avondlessen zijn
deze cijfers heel anders n.l. 17 en G. Het
practische onderwijs word dus gevolgd
door 81 leerlingen (47 mannelijke en 34
vrouwelijke). Voor de theoretische colleges
lieten zich vijf toehoorderessen en één toe
hoorder inschrijven.
Typisch is de opmerking, dat het stelsel
der coëducatie enkel goede resultaten af
werpt. Dat gezorgd wordt voor oen goeden
onderlingon geest ander de leerlingen,
waartoe zeer zeker ook de wraardeering
voor het werk van anderen gerekend moet
worden, bewijst het feit, dat tweemaal
'sjaars een tentoonstelling wordt gehou
den van het door de hooglecraren als het
beste erkende werk van de leerlingen.
Hierdoor blijft de belangstelling voor
elkanders studies en werkmethoden leven
dig. Behalve zulke tentoonstellingen wor
den ter meerzijdige ontwikkeling van de
leerlingen nog andere belangrijker ten
toonstellingen gehouden. Zoo van werken
van een winnaar en winnares van do Prix
de Rome. Verder dienden lezingen al -dan
niet met lichtbeelden tot dit doei.
Nog meer wordt gedaan om den ijver
der leerlingen aan te moedigen en hun
talent te ontwikkelen. Zoo is er oen wed
strijd om den mr. Johan Cohen Clotschalk-
prijs; was er een wedstrijd in de schoon e
bouwkunst en werd een wedstrijd voor
grafische kunst gehouden, daartoe do Aca
demie, evenals ten vorigem jare, door den-
zelfden kunstminnaar werd in staat gesteld.
Ongetwijfeld ware meer aan to slippen
uit dit verslag, dat de lotgevallen van dit
zeker kleine, maar zeer zeker niet minst
belangrijk deel van Nedcrland's onderwijs-
apparaat betreft. De vraag ware te stel
len en te beantwoorden, waarom een o i.
niet groot aantal leerlingen naar verhou
ding van ons bovolkingsgetal slechts deze
academie bezoekt en van hen nog maar
een deel het vollodig onderwijs volgt? Met
dat al wordt door en aan deze Academie
voel en goed werk gedaan voor onze vadcr-
landsclie cultuuur.
Rijksacademie van Beeldende
Kunsten.
Het onder neemt in het apparaat
van onzen Staat waarlijk geen kleine
plaats in. Vooral sedert de invoering van
de laatste Lager-Onderwijswct. Het telken
jaren uitgebrachte en in de Bijlagen
van de handelingen der Tweede Kamer
opgenomen verstag omtrent het onderwijs
in al zijn geledingen in Nederland vormt
een lijvig boekdeel in deze uitgaye.
,Wjat men ook zeggen moge, dat geen
geld genoeg voor het onderwijs hier te
lande uitgegeven wordt, mag niet be
weerd worden. Of het geld op hetzelfde
terrein misschien niet hier en daar doel
matiger besteed zou kunnen worden, is
een vraag, waarop we hier geen antwoord
behoeven te- geven.
Tot de inrichtingen van onderwijs,
■waarover heel weinig geschreven wordt
en die toch van „groot belang is voor do
jNoderlnndscheKunst, behoort ook de
Steunt zooveel mogelijk de
Dat is de beste vorm
van werkloosheid-be-
strijding en daarmede
dient ge dus Uw land.
BIMEKLA.KD.
Verminderde uitvoer naar
Engeland.
Tilburgscho fabrikanten van wollen stof
fen hebben aan jhr. mr. Ruijs de Bee-
renbrocck, minister van biimcnlandscho za
ken en landbouw, en voorzitter van den
ministerraad, een telegram gezonden van
den volgenden inhoud
Tilburgscho wollenstcsffcnfabrikantein. in
vergadering bijeen, verontrust door de zich
reeds duidelijk toonondo gevolgen der door
Engeland genomen maatregelen en de daar
door automatisch in de Engelsclie industrie
ingetreden ingrijpende loonsverlaging, vra
gen do volle aandacht van de regecring
voor de daaruit voortspruitende bedrei
ging van het voornaamste exportgebied der
Tilburgsche woliudustrie, alsmede voor do
grooto verscherping dor concurrentie van
builenlandsche manufacturen op do Noder-
landscho markt, die nog zal worden ver
scherpt als Engeland voor de wollen stoffen
oxportocrendo landen goeddeels zal zijn
gesloten. Zij vragen daarom op korten tor
nen ingrijpende maatregelen, om althans
de Nederlandsche markt tegen deze abnor
male concurrentie to beveiligen en werk
loosheid op grooten schaal te voorkomen.
Be Amstcidutnsche tram.
Een uitvoerige voordracht is van B. en
W. van Amsterdam verschenen over het te
kort op de exploitatie van de gemeente
tram en do dadelijk te nemen maatregelen
daartegen. Allereerst wordt in herinnering
gebracht do invoering van het overslap-
systeem en geconstateerd de goede ont
vangst daarvan door het publiek.
Bij de invoering van het overstap sys
teem is reeds als consequentie daarvan
aangewezen liet opheffen van lijnen of ge
deelten van lijnen, welker vervoor door
andere lijnen kan worden overgenomen. Nu
het overstap systeem heeft beantwoord aan
de verwachtingen en. de financieelen toe
stand (het geraamd tekort bedraagt toch
niet minder dajn 1 mülioen gulden) onmid
dellijk handelen noodzakelijk maakt, mee-
nen B. en W. dat moet wonlen voortge
gaan met het aanvaarde systeem, dat di
recte tramverbindingen dan alleen verde
digbaar zijn, wanneer liet vervoer zoodani-
gon omvang heeEt bereikt, dat een econo
mische exploitatie gewaarborgd is. Aan
vaarding van dit beginsel heeft geleid tot
een plan tot vereenvoudiging van het tram
net, dat in hoofdzaak omvat de opheffing
of vérkorting van do lijnen met óénman-
wagen bediening. Het verdwijnen der óén-
man-wagens van de sporen, die ook door
lijnen van tweeman-wagenbedioning wor
den bereden, zal ook hydration tot een vlot
ter verkeer op die lijnen en dus een ver
betering beleekenen. In verband hiermede
worden voorgesteld op te heffen de lijnen
12, 15 en 21. De trajecten van deze lijnen
warden bestreken door gebruik te maken
van overstappen op andere lijnen. Voorts
wordt voorgesteld belangrijk in te korten
de lijnen 18 en 20- Alleen blijft dan nog
over lijn 17 als éénman-wagen-lijn. Voor
gesteld wordt deze lijn te veranderen in
een tweeman-wagen-lijn. Deze wijzigingen
zullen leiden tot het grooter gebruik van
overstapkaartjes en zal bel tngnjke bespa
ring geven op de exploitatie. Daarom wordt
als tijdelijke mqatregel bovendien voorge
steld het tarief van 10 cent te brengen
op 11 cent.
Een belangrijke inkrimping van het ver
voer wordt hierdoor niet gevreesd en naar
schatting zal deze verhooging een mülioen
meer opbrengen. De prijzen der abonne
mentskaarten zullen geen wijziging onder
gaan.
Bevordering van de volksgezondheid.
Men meldt ons het volgende:
liet bestuur van de vereeniging „Zo
mers Buiten", besloot, de gemeubileerde
villatjes van haar twee groote vacantie-
oorden in ZAndvoort en Soestduinen van
1 November tot eind April beschikbaar te
stellen voor de bevordering van de volks
gezondheid en wel voor do volgende ge
vallen. Er zijn gezinnen waarvan vader,
moeder of een der kinderen te voorkoming
van ziekte herstel van gezondheid of be
hoefte aan rust, een verblijf in een boseh-
rijke omgeving of aan zee dringend noodig
hebben. Ilieraan kan dikwijls geen gevolg
worden gegeven, omdat de volwassenen
niet van hu.n gezin kunnen scheiden en do
kosten om het gezin mede te nemen te
groot zijn.
De vereeniging „Zomers Ruiten" stelt
thans haar gemeubileerde villatjes in de
reeds genoemde periode to huur voor: in
Zandvoort f7 en in Soestduinen f6 per
week.
De huisjes zijn van steen gebouwd en be
slaan uit woonkamer, keuken, 3 slaapka
mers, W. C., waterleiding en electrisch
licht. Ieder huisje is eenvoudig doch vol
ledig gemeubileerd.
Aan personen lijdende aan T.B.C. wordt
niet verhuurd.
Het kantoor der vereeniging is gevestigd
Olympiaplein 86 Amsterdam.
Sluiting vun de Blinde Geul.
Men méldt van Wieringen:
Het laat zich aanzien dat "de sluiting van
het dijkvak door de „Blinde Geul" van don
afsluitdijk WieringenFriesland, nog deze
week tot stand zal worden gébracht.
Na deze sluiting blijven er dan nog twee
z.g. sluitgaten over en wel de dijksgedeol-
ten „Middelgronden" en „Vlieter". De af
sluiting van eerstgenoemd gedeelte moot
•ptooROA uppiOAi xenf ;ip ui 2ou
Een doodgewone brief was hot, onop
vallend, een bajnale brief uiterlijk. Er war
ren er van-dat soort hondenden, duizen
den, vaiu kleur grijs-wit, van formaat een
zakenbrief. Zóó gingen rekeningen de we
reld door, aanbevelingen van allernieuwste
monsters, prospectussen, onbeduidende be
richten.
Do deftige, oude meneer heeft expres
een dergelijk couvert gekozen, maar, hoe
gewoon ook rah uiterlijk, de inhoud on
derscheidde zich zeer steek van het gros.
En nu ging juist deze brief verloren...
de brief met zooveel bedoeling!
Het oude meneertje liep, in groote be
zorgdheid, den weg van zijn huis tot naar
het postkantoor opnieuw en nög eens op-
niouw. Waar toch had hij hem kunnen
verliezen en hoe kón dat nu toch gebeurd
zijn? j
Na een wanhopig doorgetoklen nacht,
waarin hij met vod moeito don brief ein
delijk had klaar gekregen, was hij 's mor
gens lied vroeg uitgegaan. Vermoedelijk
hnid hij den brief, tegelijk mot oön andoren
naar gewoonte in de zak van zijn overjas'
gestoken, ondanks dat deze een zoo groote,
dringende beleekenis had. Wel had hij vol
zorg telkens eens even zich van het be
zit vergewist, door met do vingers behoed
zaam over het couvert te strijken.
Op eenigen afstand van zijn huis rukte
een verraderlijke herfstwind den hoed van
zijn hoofd en hij het schielijk grijpen en
bukken moest het gebeurd zijn, dat de
brief onopgemerkt hem uit den zak was
gegleden en op straat achtergebleven.
Toen hij, dichtbij het postkantoor, hein
in de bus wilde gooien, voelde hij niets
anders meer dan den anderen brief, don
onbelangrijken. Die van zijn moeite en zorg
en kommer was verloren...
„Eerlijke vinders" waren heden ten dage
met een lantaarntje te zoeken, hoewel er
veel verloren ging van onherstelbare waar
de. Wat was in vergelijking daarmee dan
nog waardevol te noemen? Het banaleuit-
wendigo, dat hij als bescherming had ge
dacht, weid nu misschien juist het nood
lot!
Verloren lag nu ergens de brioE op straat,
onlieschermd, onverzorgd. Ieder, die maar
wilde, kon zich er mees tor van maken.
Nieuwsgierigheid loert altijd ©enigermate;
begeerte, om anderen in do kaart to zien.
Verwachting schept nieuwsgierigheid, speurt
geheimzinnigheid, waar niet anders dan
aüedaagsehheid leeft
De allervreeselijksto nacht van zijn lange
en tot nu toe zeer respectable leven was
aangebroken. Zijn hart sloeg in waanzin
nigen angst in zijn koel als hij aan don
komenden morgein dacht, die hem voor de
laatste beslissing stellen zou. Ais bij oen
worsteling, kromden zich de verouderde,
bleeke handen; in stomme vertwijfeling
staarden de oogen kleurloos voor zich uit.
Niet alléén zijn naam zou men morgen
door do straten sleuren; óók dien van den
geadresseerde.
De oude heer bezat een zoon, die door
de slechte tijdsomstandigheden selert ja
ren reeds zonder vaste betrekking was ge
bleven, hoewel hij de hoogeschool bezocht
had en gooi stond aangeschreven.
Steeds dieper was deze met de zijnen
in zorgen geraakt, zoodat hij nauwelijks
meer een uitweg zag.
Zijn oude vader-?,elf bezat niet anders
meer dan een klein ouderdomspensioen,
en hoewel hij de zorgelijke omstandigheden
van zijn kind zag en dubbel-zwaar meo
leed, hem helpen kon hij onmogelijk.
Tot het uiterste gedreven door herhaald
verlies van verdiensten, had de zoon op
naam van zijln vader en diens oer oen som
gelds opgenomen, die door hoogo renten
en steeds hernieuwde tennij'nstollingcn be
denkelijk' aceresseorde totdat do man, die
het voorschot gaf, zelf benauwd werd en
meedoogcnloos op afbetaling aandrong.
.Toen had do jongeman het laatste geld,
alles wat hij in zijii droeve woning nog bij
één kon verzamelen, als uiterste redmid
del naar do speelbank meegenomen, waar
hij niet alleen alles in oen korten tijd ver
loor, doch ook in het koortsachtige móeten-
handelen nög een som golds verspeelde,
die niet gelekt was...
Wat moest er gedaan worden? Zou zich
eindelijk niet iets voordoen, dat uitredding
bracht? Morgen..., morgein eindigde delnat^
sto termijn valn schuldbetaling....
En gisteren, eerst had de zoon den va
der alles gebiecht, hem vergiffenis ge
smeekt, om hulp geboden...
Een uilweg goede hemel, een uitweg!
Wéér? Het eenige, wat ze samen, na vele
uren van wanhopige beraadslaging meen
den gevonden te hebben, was met recht
een absolute Onmogelijkheid...
In dezelfde stad woonde een jeugdvriend
van den ouden hoor. Niet denkbaar was
het vroeger geweest, dat ooit deze twee
van elkaar zouden vervreemden on toch
het gebouido, toon do lieve, mooie Ina
in beider leven was gekomen en bij bei
den een diepe genegenheid had geweld.
De vriendschap dor twee mannen veran
derde in een stille verwijdering, dio zelfs
na dein dood van Ina, die de vrouw van
den toon nog jongen professor was gewor
den, zich niet wijzigde.
l)o vriend van vroeger stond algemeen
als rijk bekend; zijn fabrieken brachten voel
geld op; hij kon zich alle mogelijke weelde
veroorloven en men verwonderde er zich'
alleen over, dat hij ongetrouwd was geble
ven.
Hoewél er bijna een mensdienloven voor
bij was gegaan sedert de breuk eu het ein
de hunner vriendscliap, dacht do ouJo va1-
der, dat hij niet bij den vroogoren vriend!
zou worden Ontvalagom, daarom besloot hij
tot oen brief. i
Het handschrift, dacht hij, zou de vriend
niet meer herkennen, hot grijs-witte, ba
nale enveloppe zou niet verraden, wat het
in zich droeg en aldus zou liet moeilijke
verzoek niet onxmidicbeOlijlfc worden afgewe
zen.
Hij bezat nog eön beeldig medaillon, dat
vroeger ook door den vriend zoor was be
wonderd én dat een erfstuk was van de
moeder zijner diepbetreurdo vtouw. Zij had
het altijd g-cdragon en na haar dood liaiii
ook hij hot steeds als heüig rolekivio be
waard. Hoe zeer do nood hem ook had!
gedrukt, hoeveel er ook in vreemde han
den was overgegaan, dit kleinood was
gebleven, 1
Nu editor had hij het als onderpand wil
len govern, als bewijsstuk van do onont
koombare moeilijkheden. I
En do brief, die vAn dit alles moest ge-
tuigon, dien had hij verloren...
Om de drie dagen kwam een ouwe
schoonmaakster naar den ouden meneer om!
diens huishoudinkje wat op streek te hou
den.
Toen ze vandaag ten arbeid toog, was
zo oenigermale verrast den huissleutel op
liet afgesproken, verborgen plaatsje te vin
den, hoewel het nog vroeg in den morgen
was. Ze had. eerst tevergeefs gebeld en
zich over den ouden man ongerust ge
maakt, dat hem oen ongeluk was over
komen; ook aan den zoon had zo ge
dacht, die op geruimen afstand in oen
kleine voorstad woonde en in zorgen ver
keerde.
Hoo opgelucht vodde zij zich, doch ook
hoe verbaasd, over het vroege uitgaan van
haar meneer en hoe groeide die verwon
dering, toén ze midden in de kamer een
brief vond liggen, waarop een heel bakeindl
adres uit de stad. Hoe...? kende méneer
dien rijken industrieel?
Maar dat ging héér ook niets aan!
Zij zou alleen maar zorgen, dat de brief
aanstonds naar hot bekende adres werdl
gebracht nu ze toevallig juist in die voor
name wijk moest zijn. I
Den volgenden morgén met de eerste'
post, werd er hard bij den ouden profes
sor gebeld. I
„Nu is het zoover, nu...l" hamerde het
in zijln afgemartelde liersdnen.
Bevond over het heeie lichaam strom
pelde hij nagenoeg machteloos naar dé
voordeur, om open te doen.
Vóór hem stond do brievenbesteller dn!
bracht met een vriendelijk knikje bericht
van den vriend... I
Het duizelde den ouden man. Haastig
grepen de magere bleeke handen naar het
naaste bon-vast. Ilec hart bonsde nog ster
ker dan daar straks, maar nu beteekendenl
de slagen: hulp, redding, redding van den!
vriend... I
Nög eens cm nóg eens las hij de woor
den valn sympathie, die den brief behels
den, nam hij uit oen tweede enveloppe hét
teruggezonden médaillon, kuste het een als
het ander vol innigou dank en trachtte te
vergeefs zijn rust to liervindon. I
Had dus dan toch zijn zoek geraakte brief
zijn vriemd bereikt? Hoo kon dat alles?
Wie had hierin do hand gehad?
IIoc weldadig ademt hij nu na al dé
doorgestane smarten, de zorgen! Hoe hoeft
alles hem gedrukt en hoe heeft hij gele
den! Hij zou niets liever willen dan den)
„eerlijken vinder" aan zijn hart drukkers!
,on hom vAn zijn vriendschap willen over-
tuigen, zonder schroom.
iWant de mooie daad van den onbokendel
lavam hem beteekcnisvoller voor dan dé
hulp van den vrie'nd.
Er wordt aan de deur geklopt en det
werkvrouw verschijnt, dio hem vertelt va'n'
den gevonden brief en hoo ze hom aan)
liet adres bezorgde. Ze had geen tijd ge
vonden hot 's avonds nog te komen mee
deden, vulde ze aan.
Totaal van strook keek do oude main!
haar aan dn zij voelde een a'ngst in zich
opkomen out dién blik. Moeizaam vroeg
ze wat meneer toch scheelde! i
Dus dan was do brief alreeds in zij'ni
eigen huis aan zijn onzekere hand ontglipt,
hoewel -hij in zijn smartelijke opgewon
denheid geloofd had, dat hij hem bij zich)
had gestoken. Zijn wankelende geest had!
hem dus feiten doeln vermoedén, die maaltf
al te zeer zijn angsten tot iets ondroge-
lijks hadden vergroot.
IIoo alles ten slotte zich mocht hebbdul
toegedragen, hij was tdn einde met zijd,
kracht. Hij kón niet moor...; als levenloop
viel hij achterover. i
Een diep-gevoeld medelijden greep Ütd,
eenvoudige werkster aan. Zij deed wat zé"
kon en ze begreep.
Do oude heer ademde weer, heel, heet,
zacht Zij bracht hem voorzichtig naar lxd),:
vond woorden Ier geruststelling. De oud«,
man brabbelde als odn kind... ij
Noodzakelijke werkzaaimlioJen vordendiM
do oude werkvrouw op, juist vandaag. Zjjf!
telefoneerde ai...; toén belde zij dén zoonij
opt 1
ft** u mmmiattRtmstMsmKm t* isasavmmtstaeas
i
